به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر سعید رستمی

  • سمیه اسلمی، علیرضا زمانی نوکاآبادی*، سعید رستمی
    هدف

    بازتوانی ورزشی باز گرداندن ورزشکار پس از اقدامات پزشکی به سطحی از آمادگی است که قبل از آسیب و صدمه ورزشی داشته است. هدف از این مطالعه ارائه مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه ای آسیب دیده بود.

    روش بررسی

    این مطالعه رویکرد کیفی داشت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه متخصصان و اعضا هیات علمی دانشگاه در حوزه بازتوانی ورزشکاران حرفه ای آسیب دیده استان اصفهان بودند. از روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی برای انتخاب شرکت کنندگان در تحقیق استفاده شد. برای جمع آوری داده ها 18 مصاحبه در بازه زمانی 25 تا 45 دقیقه انجام شد. از روش داده بنیاد برای شناسایی مولفه ها و طراحی الگوی تحقیق با رویکرد تحلیل تطبیقی مداوم یا تجزیه و تحلیل همزمان داده ها استفاده شد. برای اعتبارسنجی از ضریب پایایی پی اسکات (Scott's pi)  استفاده شد که مقدار آن 0/83 به دست آمد که مورد قبول است. پایایی بازآزمون در این تحقیق برابر با 0/84 بود که قابلیت اعتماد کدگذاری ها مورد تایید است.

    یافته ها

    بعد از سه مرحله کدگذاری، 50 کد باز شناسایی شدند که در 13 کد محوری و سه کد انتخابی ساختاری (عوامل سازمانی باشگاه، هواداران، مدیریت، هم تیمی ها و مربی)، فردی (روانی، اخلاقی، شخصیتی و تخصصی) و محیطی (رسانه ها، امکانات ورزشی-درمانی، بیمه ها و خانواده) تقسیم شدند. 

    نتیجه گیری

    بازتوانی ورزشکاران حرفه ای آسیب دیده شامل سه بعد ساختاری، فردی و محیطی است. بعد ساختاری شامل عوامل سازمانی باشگاه، هواداران، مدیریت، هم تیمی ها و مربی است و پیگیری سلامتی و تندرستی بازیکن آسیب دیده، حمایت های مادی و معنوی از ورزشکار آسیب دیده، انتظارات هواداران باشگاهی و شخصی از ورزشکار آسیب دیده، رابطه با هواداران و دانش تئوریک و عملی مربی در کار با ورزشکار آسیب دیده مهم هستند. عوامل فردی شامل مولفه های روانی، اخلاقی، شخصیتی و تخصصی است و در این بعد انگیزه داشتن در طول درمان، وجود ثبات هیجانی در طول درمان، اخلاق مداری، روابط اجتماعی، متعهدبودن، توجه به ارزش ها، داشتن صبر و حوصله در طول درمان، داشتن سواد ورزشی و تمرین و اصلاح تکنیک در زمان مصدومیت مهم هستند. عوامل محیطی شامل امکانات ورزشی-درمانی، بیمه ها، رسانه ها و خانواده است و نقش بدنساز، مربی، روانشناس، متخصان توانبخشی، متخصصان پزشکی و کادر درمان، کیفیت مکان تمرین، شخصی (داشتن بیمه عمر-مسئولیت)، باشگاهی (درمان)، میزان حمایت خانواده و میزان انتظارات خانواده از مهم ترین موارد هستند. پیشنهاد می شود متخصصانی که با ورزشکاران حرفه ای آسیب دیده کار می کنند و همچنین مربیان آن ها از نتایج این مطالعه استفاده کنند.

    کلید واژگان: پایش, بازتوانی, ورزشکاران حرفه ای, آسیب ورزشی
    S. Aslami, A.R .Zamani Nukaabadi *, S. Rostami
    Purpose

    Sports rehabilitation is the return of the athlete after medical procedures to the level of fitness that she had before the sports injury. Purpose of this study was to provide a monitoring model for the rehabilitation of injured professional athletes.

    Methods

    This study had a qualitative approach. The statistical population of the research included all specialists and academic staff members of the university in the field of rehabilitation of injured professional athletes in Isfahan province. Purposeful and snowball sampling methods were used to select the participants in the research. To collect data, 18 interviews were conducted between 25 and 45 minutes. The database method was used to identify the components and design the research model with the approach of continuous comparative analysis or simultaneous data analysis. P-Scott's reliability coefficient was used for validation, and its value was 0.83, which is acceptable. The retest reliability in this research was equal to 0.84, which confirms the reliability of coding.

    Results

    After three stages of coding, 50 open codes were identified, which were divided into 13 axial codes and three selective codes including structural (organizational factors of the club, fans, management, teammates, and coach), individual (psychological, moral, personality, and specialized) and environmental (media, sports-medical facilities, insurance and family) were divided.

    Conclusion

    Rehabilitation of injured professional athletes includes three structural, individual and environmental dimensions. The structural dimension includes the organizational factors of the club, fans, management, teammates and coaches, and follow-up on the health and well-being of the injured player, material and spiritual support for the injured athlete, club fans' and personal expectations from the injured athlete. Seen, the relationship with the fans and the theoretical and practical knowledge of the coach are important in working with the injured athlete. Individual factors include psychological, moral, personality and specialized components, and in this dimension, having motivation during treatment, emotional stability during treatment, moral orientation, social relations, being committed, paying attention to values, having patience and Patience during treatment, having sports literacy and practicing and correcting technique at the time of injury are important. Environmental factors include sports-therapeutic facilities, insurances, media and family, and the role of bodybuilders, coaches, psychologists, rehabilitation specialists, medical specialists and treatment staff, the quality of the training place, personal (having life-liability insurance), club (treatment), the level of family support and the level of family expectations are the most important things. It is suggested to hold appropriate training courses in this regard for the trainers of this field.

    Keywords: Monitoring, Rehabilitation, Professional Athletes, Sports Injuries
  • نوید همتی، علیرضا زمانی نوکاآبادی*، سعید رستمی
    زمینه و هدف

    این پژوهش با هدف شناسایی راهبردهای پیشگیری از آسیب شین اسپیلنت در والیبال انجام شد.

    روش

    روش تحقیق از نوع آمیخته کیفی - کمی بود. شرکت کنندگان در بخش کیفی 12 متخصص آسیب شناسی ورزشی و فیزیوتراپیست بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. اشباع نظری در مصاحبه دهم به دست آمد؛ اما دو مصاحبه دیگر هم انجام و بر طبق روش داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی کدگذاری شدند. نمونه بخش کمی متخصصان حوزه آسیب شناسی ورزشی، فیزیوتراپیست ها، والیبالیست های دختر و پسر و مربیان والیبال بودند. گویه های پرسشنامه مطابق با مدل تدوین شدن تهیه و روایی آن توسط 5 نفر از اعضای هیئت علمی علوم ورزشی تایید شد.

    یافته ها

    کدها در سه دسته عوامل ساختاری (اقدامات پیشگیرانه یا بازدارنده، دانش وتوانمندی، علل اصلی ایجاد بیماری، کمبود زمان، ساختاری، هماهنگی، عوامل نیم ساختاری و مدیریت و برنامه ریزی)، عوامل رفتار (ویژگی های بدنی، ویژگی های شخصیتی، تغییرات نگرشی، عوامل درون فردی و عوامل برون فردی) و عوامل محیطی (عوامل جسمی و محیطی، ویژگی های فیزیکی، فرهنگی نظام ارتباطی وعملکرد رسانه ها) تقسیم شدند. نتایج تحلیل عاملی نشان داد عوامل محیطی، ساختاری و رفتاری به ترتیب بیشترین بار عاملی را در بین راهبردهای پیشگیری از بروز شین اسپلینت در والیبالیست ها دارند.

    نتیجه گیری

    برخی مولفه های محیطی قابل کنترل هستند و با کنترل آنها می توان از بروز آسیب شین اسپلینت پیشگیری کرد از جمله استفاده از کفش مناسب و تعویض به موقع آنها، تمرین بر روی سطوحی که ضربه های حاصل از فعالیت را به خوبی جذب می کند.

    کلید واژگان: آسیب های ورزشی, سندرم فشار درشت نی داخلی, والیبال, ورزشکاران
    Navid Hemati, Alireza Zamani Nukaabadi*, Saeid Rostami
    Background

    This research was conducted with the aim of identifying prevention strategies for shin-splint injury in volleyball.

    Methods

    The research method was a mixed qualitative-quantitative type. The participants in the qualitative part were 12 sports pathology specialists and physiotherapists who were selected purposefully. Theoretical saturation was achieved in the 10th interview, but two more interviews were also conducted and coded according to the data-based method in three stages of open, central and selective coding. The samples of the quantitative part were specialists in the field of sports pathology, physiotherapists, male and female volleyball players, and volleyball coaches. The items of the questionnaire were prepared according to the model and its validity was confirmed by 5 members of the sports science faculty.

    Results

    in three categories of structural factors (preventive or preventive actions, knowledge and ability, main causes of disease, lack of time, structural, coordination, semi-structural factors and management and planning), behavioral factors (physical characteristics, Personality characteristics, attitude changes, intra-personal factors and extra-personal factors) and environmental factors (physical and environmental factors, physical and cultural characteristics, communication system and media performance) were divided. The results of factor analysis showed that environmental, structural and behavioral factors respectively have the highest factor load among the prevention strategies for shin splints in volleyball players.

    Conclusion

    Some environmental factors can be controlled, and by controlling them, shin-splint damage can be prevented, such as using suitable shoes and changing them on time,  and training on surfaces that absorb the impacts of the activity well.

    Keywords: Athletes, Athletic Injuries, Medial Tibial Stress Syndrome, Volleyball
  • Saeid Rostami, Bijan Rajaeian *, Mehrnoosh Esmaeilian, Faezeh Rahmani
    Background

    Shoulder joint injuries are common among athletes performing overhead movements, and studies have shown that repetitive small impacts during throwing motions lead to chronic negative adaptations in the soft tissues of the shoulder joint. Therefore, the present study aimed to investigate the effects of an 8-week TRX exercise program on the range of motion and degree of shoulder imbalance in beach volleyball players.

    Methods

    The study included 30 female beach volleyball players. After collecting demographic information, the participants were divided into control and experimental groups. Range of motion and degree of uneven shoilderwere measured using a goniometer and scoliometer. Following the 8-week exercise program, the same tests were conducted on both groups, and the data were recorded. In the statistical analysis, paired t-tests and independent t-tests were used to test the hypotheses after confirming the normal distribution of the data.

    Results

    The results showed a significant difference between pre-test and post-test measurements in the experimental group following the 8-week TRX exercise program, while no significant difference was observed between pre-test and post-test measurements in the control group. Additionally, the results of the independent t-test indicated a significant difference between post-test measurements of the experimental group and the control group.

    Conclusion

    Considering the effects of the TRX exercise protocol on the range of motion and uneven shoilderin female beach volleyball players, it is recommended for coaches and athletes in the beach volleyball field to incorporate TRX exercise protocols, specifically targeting the prevention of muscle injuries and addressing irregularities such as shoulder imbalances

    Keywords: TRX exercises, Range of motion, shoulder imbalance, beach volleyball
  • سعید رستمی*، مهرنوش اسماعیلیان، فائزه اصغری حصوری
    مقدمه

    مطالعه حاضر با هدف تاثیر 8 هفته برنامه تمرینی پایدارسازی عصبی عضلانی پویا (DNS) بر تعادل ایستا و پویا، حس عمقی مچ پا در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ((MSانجام شد.

    روش کار

    جهت انجام این مطالعه 24 نفر انتخاب شدند که در دو گروه  کنترل (تعداد: 12 نفر، سن: 06/3 ± 50/45 سال، قد: 27/0 ± 66/1 متر، وزن: 05/3 ± 08/58 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 04/1 ± 99/20 کیلوگرم بر متر مربع، EDSS: 75/0 ± 25/2) و تمرینی (تعداد: 12 نفر، سن: 84/2 ± 91/43 سال، قد: 03/0 ± 65/1 متر، وزن: 73/4 ± 91/56 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 17/1 ± 75/20 کیلوگرم بر متر مربع، EDSS: 51/0 ± 91/1) قرار گرفتند. در این مطالعه تعادل ایستا با آزمون شارپند رومبرگ و تعادل پویا با آزمون زمان برخاستن و رفتن ارزیابی شد. همچنین حس عمقی مچ پا در دو وضعیت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن با گونیامتر ارزیابی شد. پس از پایان ارزیابی ها گروه تمرینی تمرینات را به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) انجام دادند. گروه کنترل نیز در این دوره به فعالیت های روزمره خود پرداختند. پس از پایان تمرینات مجددا ارزیابی ها انجام شد. در این مطالعه برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون شاپیروویلک استفاده شد. همچنین برای بررسی تاثیر تمرین بر متغیرها و تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته، یو من ویتنی و ویلکاکسون برای آنالیز داده ها استفاده شد. همچنین برای تحلیل داده ها در این پژوهش از نرم افزار SPSS 24  استفاده شد.

    نتایج

    نتایج این مطالعه نشان داد برنامه تمرینی DNS اثر معنی داری در بهبود تعادل ایستا با چشمان باز (001/0=P) و (001/0=P)، تعادل پویا (001/0=P) و حس عمقی مچ پا در وضعیت دورسی فلکشن (01/0=P) و پلانتار فلکشن (001/0=P) دارد. همچنین نتایج مربوط به مقایسه دو گروه نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین دو گروه بود (05/0≥P).

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج، استفاده این برنامه تمرینی به درمانگران درگیر با این بیماران پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: پایدارسازی عصبی عضلانی پویا, مولتیپل اسکلروزیس, تعادل, حس عمقی
    Saeid Rostami *, Mehrnoush Esmaeilian, Faeze Asghari Hasori
    Introduction

    The aim of this study was to evaluate the impact of a course dynamic neuromuscular stabilization (DNS) training program on balance and ankle proprioception in female patients with MS.

    Material and Method

    For this study, 24 people were selected who were divided into control (Number: 12 people, Age: 45.50 ± 3.06 years, Height: 1.66 ± 0.02 m, Weight: 58.08 ± 3.05 kg, BMI: 20.99 ± 1.04 Kg/m2, EDSS: 2.05 ± 0.75) and training (Number: 12 people, Age: 43.91 ± 2.84 years, Height: 1.65 ± 0.03 m, Weight: 56.91 ± 4.73 kg, BMI: 20.75 ± 1.17 Kg/m2, EDSS: 1.91 ± 0.51) groups. In this study, static balance was evaluated by Sharpen Romberg test and dynamic balance was evaluated by Timed Up and Go test. Also, ankle proprioception was evaluated in two positions dorsiflexion and plantar-flexion with a goniometer. At the end of the evaluations, the training group performed the exercises for 6 weeks (3 sessions per week). The control group also engaged in their daily activities during this period. Assessments were performed again after the exercises. In this study, Shapiro–Wilk test was used to check the normality of the data. Analysis of covariance and paired t-test, Yu Mann-Whitney and Wilcoxon were also used to analyze the effect of exercise on variables and differences between groups. SPSS24 software was also used to analyze the data in this study.

    Results

    The results of this study showed that the dynamic neuromuscular stabilization exercise program had a significant effect on improving static balance with open eyes (P=0.001) and (P=0.001), dynamic balance (P=0.001) and proprioception the foot is in dorsiflexion (P=0.01) and plantar flexion position (P=0.001). Also, the results of comparison between the two groups showed a significant difference between the two groups (P≤0.05).

    Conclusion

    Based on the results of using this exercise program, it is recommended to the therapists involved with these patients.

    Keywords: Dynamic Neuromuscular Stabilization, Multiple Sclerosis, Balance, Proprioception
  • سعید رستمی*، بیژن رجاییان، مهرنوش اسماعیلیان
    هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی و مکمل اسپیرولینا بر آیریزین ، PGC1-α و برخی شاخص های ترکیب بدنی مردان چاق بود.در این پژوهش کاربردی و از نوع نیمه تجربی،60 مرد چاق دارای BMI بالای 28 کیلوگرم بر مترمربع، به صورت هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در چهار گروه 15 نفری؛ تمرین ترکیبی+ اسپیرولینا، تمرین ترکیبی+ دارونما، اسپیرولینا و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین ترکیبی از تمرینات هوازی (استقامتی) و تمرینات مقاومتی به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه بود. گروه های تمرینی و اسپیرولینا به ترتیب روزانه دو عدد کپسول 500 میلی گرمی اسپیرولینا و دارونما مصرف نمودند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن به مدت 20 دقیقه با شدت معادل 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره بود. همچنین تمرینات مقاومتی شامل 10 حرکت ایستگاهی با شدت 60 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه همراه با 10 تکرار در هر حرکت برای 2 ست متوالی در نظر گرفته شد. شاخص های ترکیب بدن نیز قبل و بعد از تمرینات اندازه گیری شد. از آزمودنی ها در دو مرحله پیش و پس آزمون 10 میلی لیتر خون از سیاهرگ آنتی کوبیتال بازویی دست چپ پس از 12 ساعت ناشتایی گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های آماری شاپیرو-ویلک، آنالیز واریانس یک طرفه، LSD و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد.طبق آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مقادیر پلاسمایی آیریزین (019/0=p) و وزن بدن (004/0=p) بین گروه های مختلف در سطح 05/0 تفاوت معنی داری داشت، اما مقادیر BMI و WHR تفاوت معنی داری نداشت (05/0≤p). بر همین اساس مقادیر پلاسمایی آیریزین و PGC1-α، WHR و BMI بین گروه های تمرین+اسپیرولینا و تمرین+دارونما و همچنین مقادیر وزن بدن برای گروه های تمرین+اسپیرولینا، تمرین+دارونما و اسپیرولینا تفاوت معنی داری نشان داد.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که ممکن است با افزایش استقامت عضلانی در اثر تکرار و یا بر اثر ویژگی آنابولیک تمرینات مقاومتی و یا افزایش توده خالص عضلانی، قدرت و استقامت عضلانی، ترشح آیریزین و به دنبال آن PGC1-α افزایش می یابد. به دنبال افزایش PGC1-α، افزایش پروتیین غشایی FNDC5 در عضله رخ می دهد که خود منجر به تولید و رهاسازی آیریزین به درون خون می شود. احتمالا باید علت افزایش آیریزین را در پاسخ PGC1-α به تمرینات پیدا کرد که این نوع تمرین محرکی برای آن بوده است.
    کلید واژگان: آیریزین, PGC1-α, اسپیرولینا, تمرین ترکیبی, مرد چاق
    Saeid Rostami *, Bijan Rostami, Mehrnoosh Esmailiyan
    The aim of this study was to evaluate the effect of twelve weeks of combined training and spirulina supplementation on Irizin, PGC1-α and some body composition indices of obese men.In this applied and quasi-experimental study, 60 obese men with body mass index above 28 kg / m2, were purposefully selected and randomly divided into four groups; Combined exercise + spirulina, combined exercise + placebo, spirulina and control group. The training protocol was a combination of aerobic (endurance) training and resistance training for 12 weeks, 3 sessions per week and each session for 60 minutes. Exercise and spirulina groups took two 500 mg spirulina and placebo capsules daily, respectively. The aerobic exercise program consisted of running on a treadmill for 20 minutes with an intensity equivalent to 60 to 75% of the reserved heart rate. Also, resistance training includes 10 stationary movements in a circle with intensity equal to 60 to 80% of 1RM with 10 repetitions per movement for 2 consecutive sets with a rest time of 30 seconds between each station and a total of 2 minutes between each round. Body composition indices were also measured before and after exercises. 10 ml of blood was taken from the antecubital vein of the left arm after 12 hours of fasting. Data were analyzed using SPSS software version 24 and Shapiro-Wilk statistical tests, one-way analysis of variance, LSD and paired t-test.According to one-way analysis of variance, plasma levels of Irisin (p = 0.019) and body weight (p = 0.004) were significantly different between different groups, but BMI and WHR were not significantly different (05 / 0≤p). Accordingly, plasma levels of Irizin and PGC1-α, WHR and BMI showed a significant difference between exercise + spirulina and exercise + placebo groups, as well as body weight values for exercise + spirulina, exercise + placebo and spirulina groups.The findings of the present study showed that with increasing muscle endurance due to repetition or due to anabolic nature of resistance training or increase in lean muscle mass, Irisin secretion followed by PGC1-α may increase. Following an increase in PGC1-α, an increase in the FNDC5 membrane protein occurs in muscle, which leads to the production and release of Irisin into the bloodstream. The reason for the increase in Irisin in the PGC1-α response to exercise is probably to be found, which has been the stimulus for this type of exercise.
    Keywords: Irisin, PGC1-α, Spirulina, Combined training, obese man
  • سعید رستمی، محمد فرامرزی، گلنوش صدق روحی
    هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی-پلایومتریک و بازی در ابعاد کوچک (SSG) بر غلظت اینترلوکین-6، عامل نکروز تومور آلفا و هورمون رشد بازیکنان پسر نوجوان فوتبال بود. بدین منظور 30 بازیکن فوتبال پسر با دامنه سنی 14-17 سال (میانگین سن 1 ± 14 سال، قد 06/0 ± 71/1 متر، وزن 1/15 ± 3/62 کیلوگرم)برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه بازی در ابعاد کوچک (8 نفر)، مقاومتی-پلایومتریک (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. قبل وبعد از 8 هفته تمرین و در حالت استراحتیIL-6،TNF-α و GHاندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها به مدت 8 هفته در گروه های مربوطه تمرینات خود را انجام دادند. برنامه تمرین گروه SSG شامل 8 هفته تمرین بازی در ابعاد کوچک بود که به دو مرحله 4 هفته ای برای تنظیم شدت کار تقسیم شد. برنامه تمرین مقاومتی-پلایومتریک نیز شامل 8 هفته تمرین ترکیبی مقاومتی-پلایومتریک بود که آزمودنی ها تمرینات مقاومتی-پلایومتریک را دو بار در هفته و به همراه تمرینات معمول فوتبال انجام می دادند.به منظور مقایسه درون گروهی داده ها از آزمونt همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون ANOVA و شفه استفاده شد.نتایج این تحقیق نشان داد اجرای 8 هفته تمرین بازی در ابعاد کوچک به ترتیب به افزایش IL-6، و TNF-αو کاهش GHمنجر شد (برای هر سه گروه 001/0p=) و در گروه مقاومتی-پلایومتریک تغییر معنی داری دیده نشد (به ترتیب (052/0P=) و (126/0 p=و602/0 P=). به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که در شیوه تمرینی SSG به علت شدت بالای تمرین و سطوح بالای هورمون های استرسی، تخلیه ذخایر گلیکوژن عضله و همچنین آسیب های ریز درون بافتی که به واسطه جابجایی های سریع و ضربه های مکرر در فوتبال به وجود می آید، سایتوکین های التهابی افزایش معنی داری می یابد. در نهایت، سطوح بالای سایتوکین ها باعث کاهش عوامل رشدی می شود.
    کلید واژگان: بازی در ابعاد کوچک (SSG), مقاومتی, پلایومتریک, اینترلوکین, 6, عامل نکروز دهنده تومور آلفا, هورمون رشد, بازیکن فوتبال
    S. Rostami, M.Faramarzi, G. Sedgh Roohi
    The aim of this study was to examine the effect of eight weeks of resistance-plyometric training and small sided game (SSG) on IL-6, TNF-α and growth hormone in adolescent male soccer players. For this purpose, 30 male soccer players with age range of 14-17 (mean age 14+1 yr, height 1.71+0.06 m, weight 62.3+15.1 kg) were divided randomly into three groups: SSG (n=8), resistance-plyometric (n=11) and control (n=11). Before and after eight weeks of training in the resting state, GH, TNF-α and IL-6 were measured. Then, subjects performed their training protocols for 8 weeks. The SGG training protocol included eight weeks of small sided game which was divided into two 4-week phases to set the intensity. The resistance-plyometric training protocol included eight weeks of resistance-plyometric training and the subjects performed the training twice a week along with regular football training. In order to compare data within groups, dependent t test was used and to compare between groups, ANOVA and Scheffe tests were used. The findings showed that after 8 weeks of SSG training, IL-6 and TNF-α increased significantly and GH decreased significantly (p=0.001 for all three groups) while no significant change was observed in the resistanceplyometric group (p=0.052) (R2) (p=0.126, p=0.602). It can be concluded that in SSG training protocol, due to high intensity and high levels of stress hormones, muscle glycogen storage depletion and tissue damage which occurs because of the rapid movements and repeated trauma in football, inflammatory cytokines significantly increase. Finally, high levels of cytokines reduce growth factors.
    Keywords: Small Sided Game (SSG), Resistance, Plyometric, IL, 6, TNF, α, Growth Hormone, Soccer Player
فهرست مطالب این نویسنده: 6 عنوان
  • دکتر سعید رستمی
    دکتر سعید رستمی
    استادیار دانشکده علوم انسانی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، موسسه آموزش عالی راغب اصفهانی، اصفهان، ایران
نویسندگان همکار
  • علیرضا زمانی نوکاآبادی
    : 1
    علیرضا زمانی نوکاآبادی
    استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، گروه مدیریت ورزشی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال