دکتر سارا نامجو
-
The Role of Sex, Perceived Pain, and Illness Perceptions in Disease Activity in Rheumatoid ArthritisBackground
In the “treating to target” strategy for Rheumatoid Arthritis (RA) management, “cognitive” beyond “physical” measures allow a more comprehensive assessment.
ObjectiveThis study reported a predictive analysis of patients on disease activity and the degree to which these predictions could be uniquely attributable to Illness Perception (IP), pain, and sex differences.
MethodsThis cross-sectional study was conducted on 108 patients with Rheumatoid Arthritis aged 18 to 65 years old, selected via convenience sampling. Measurements were done using Disease Activity Score in 28 Joints (DAS28), patient’s Illness Perception Questionnaire (IPQ-R), and Numerical Rating Scale (NRS) for perceived pain. Data were analyzed applying Spearman and Pearson correlation coefficients and Multiple Stepwise Regression (MSR).
ResultsIn correlation analysis, the sex- Disease Activity association (0.40, P<0.01) and Pain-Disease Activity association (0.54, P<0.01) were found. Additionally, we observed stronger and significant associations between IPQ-R subscales and disease activity [Identity (r=0.53, P<0.01) personal control (r=-0.40, P<0.01) and emotional representation (r=0.36, P<0.01)]. Regression analysis showed that sex differences were a not significant predictor and perceived pain and three IPQ-R items (identity, personal control, and emotional representation) emerged as the strongest predictors (P<0.001).
ConclusionDisease activity was predicted by pain and three illness perception items. By identifying the components affecting Disease Activity, the therapist can adjust complementary treatment according to patients’ needs.
Keywords: Rheumatoid arthritis, Disease activity, Pain, Illness perception, sex differences -
Background
Mindfulness-based interventionshaveshowntobeefficient inmanagingchronic pain. Cognitive factors play a prominent role in chronic pain complications and negative cognitive contents about pain are often the first issues targeted in cognitivebased therapies, which are known as first-line treatment of chronic pain over the past decades. Little, however, is known about the manner of thinking about pain or pain-related cognitive processing.
ObjectivesTherefore, the purpose of this study was to investigate the effect of mindfulness-based cognitive therapy (MBCT) on pain-related cognitive processing and control of chronic pain in patients with primary headache.
MethodsA clinical trial was conducted in 2017 - 2018 on 85 Persian language patients with one type of primary headache selected through purposive sampling inEmamHossein Hospital in Tehran province. To measure the variables of the study, we used the Brief Pain Inventory (BPI) and Pain-related Cognitive Processing Questionnaire (PCPQ). All data were analyzed by independent t-test and chi-square and longitudinal data were analyzed using linear mixed model analysis.
ResultsStatistically significant timegroup interactions were found in pain intensity (P < 0.001), pain interference (P < 0.001), as well as in three cognitive processing subscales including pain focus, pain distancing, and pain openness (P < 0.001). However, the results of pain diversion were not meaningful.
ConclusionsMBCTis a potentially efficacious approach for individuals with headache pain. Regulation and correction of cognitive processing are considered as effective cognitive coping strategies in MBCT treatment.
Keywords: Mindfulness-based Cognitive Therapy, Primary Headache, Pain-Related Cognitive Processing, Attention Placebo ControlGroup -
BackgroundPrimary headaches are one of the most troubled chronic diseases. Headaches interfere within the various dimensions of the patient’s life. Coping strategies that aim to be attention focused (e.g., mindfulness) may moderate pain-related emotional and physical interference.ObjectivesThis investigation examined the relationship between mindfulness and pain intensity with physical and emotional interference and the subsequent aim was to analyze the role of mindfulness and headache severity combination in the prediction of pain-related interference.MethodsThis correlational study was conducted during years 2017 to 2018 at Imam Hossein Hospital of Tehran province. Eighty-five patients (56 females and 29 males), who had one type of primary headache were selected through purposive sampling after the diagnosis by a neurologist. The data were collected through the brief pain inventory (BPI) and the mindful attention awareness scale (MAAS). All data were analyzed using descriptive statistics. Bivariate correlation matrix and hierarchical stepwise linear regression statistics were used.ResultsThe correlational analysis of the results indicated significant association between mindfulness (MAAS) and pain severity (BPI) (P < 0.01) as well as the findings of the study point to the significant relationship between mindfulness and both physical and emotional pain-related interference (P < 0.01). The results of stepwise linear regression indicated that pain severity explains only 1% of the total score in emotional pain-related interference (P = 0.003 and ΔF (1 and 83) = 9.22, ΔR2 = 0.11). Adding mindfulness to the model led to a 43% increase of the explained variance (R2 Change = 0.34). In physical interference, although pain severity was able to predict pain interference (P = 0.01 and ΔF (1 and 83) = 7.09, ΔR2 = 0.07), a combination model justifies 10% of the interference variance that was not statistically meaningful (P = 0.08, ΔR2 = 0.103).ConclusionsThis result is a further support that Mindful Awareness contributed to emotional pain-related interference prediction. This result can explain the role of attention focused and mindful awareness in primary headache pain adjustment.Keywords: Primary Headache, Mindfulness, Physical Interference, Emotional Interference
-
مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سال بیست و ششم شماره 3 (پیاپی 104، امرداد و شهریور 1398)، صص 345 -354اهداف
تداخل درد یکی از ویژگی های مهم درد مزمن است که تعیین کننده نوع و مسیر درمان است. با این حال درباره تاثیر مداخلات بر تداخل درد اطلاعات محدودی موجود است. ذا هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن (MBCT) بر تداخل درد در بیماران مبتلا به سردرد اولیه بود.
مواد و روش هادر پژوهش آزمایشی حاضر در سال 1396 الی 97 در بیمارستان امام حسین (ع) در استان تهران انجام شد. از بین 94 بیمار مبتلا به سردرد مزمن اولیه 85 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به دو گروه درمان MBCT (43 نفر) و گروه کنترل (42 نفر) به صورت تصادفی جای گماری شده و در دو مرحله ارزیابی شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 120 دقیقه ای و در هفته های متوالی در جلسات درمانی MBCT شرکت کردند و گروه کنترل از گفت وگوی معمول با درمانگر برخوردار شدند. از مقیاس پیوسته بصری(NRS)، و پرسشنامه مختصر درد (BPI) استفاده شد. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج در دو سطح «تحلیل به قصد درمان» و نمونه افراد تکمیل کننده پژوهش گزارش شدند.
یافته هانتایج «تحلیل به قصد درمان» نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت نمره پیش آزمون-پس آزمون در حیطه تداخل عاطفی درد(001< P و 81/39=F) معنادار است. نتایج افراد تکمیل کننده پژوهش نیز مشابه و حاکی از کاهش معنادار در دو حیطه شدت درد (001< P و 75/10=F)، تداخل عاطفی درد (001< P و 69/81=F) می باشد.
نتیجه گیریدرمان MBCT یک روش بالقوه موثر برای کاهش شدت و تداخل درد عاطفی در افراد مبتلا به سردردهای مزمن است.
کلید واژگان: شدت درد, تداخل عاطفی و جسمانی مرتبط با درد, شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن, سردرد اولیهBackgroundPain interference is one of the important characteristics of chronic pain that determines the type and route of treatment. However, limited information is available about interventions efficacy on pain interference. Therefore, the aim of this study was to evaluate the effect of Mindfulness-based Cognitive Therapy (MBCT) on activity and emotional pain interference in patients with primary headache.
MethodsA clinical trial was conducted in 2017 and 2018 Imam Hossein hospital in the city of Tehran, Iran. Then, using the sampling judgment among 94 in patients with chronic headache, 85 were selected and randomly assigned into two groups: MBCT (43 patients) and control group (42) and were evaluated in two stages. The Numeric pain rating scale (NRS) Brief Pain Inventory (BPI), were measured. All data were analyzed by multivariate analysis of covariance. The results were reported using intent-to-treat (ITT) analyses and completer samples.
FindingsIn ITT analyses statistically significant were found for emotional pain interference
Keywords: Mindfulness-based Cognitive Therapy, Affective, Physical Pain-Related interference, primary headache -
زمینهمداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش درد مزمن موثر شناخته شده اند. با این حال درباره تعدیل کننده های این اثربخشی اطلاعات محدودی موجود است. الکسیتایمیا یکی از مهم ترین تعدیل کننده های موثر در رابطه با شدت سردرد است.هدفهدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کنندگی الکسیتایمیا در روند تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر شدت سردرد اولیه بود.مواد و روش هااین مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 97-1396 در بیمارستان امام حسین (ع) در استان تهران انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از بین 94 بیمار مبتلا به سردرد مزمن اولیه، 85 نفر انتخاب و به دو گروه آزمایش (43 نفر) و گروه کنترل (42 نفر) به صورت تصادفی جای گماری شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 120 دقیقه ای و در هفته های متوالی در جلسات شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی شرکت کردند و گروه کنترل از گفت وگوی معمول با درمانگر و پلاسیبوی توجه برخوردار شدند. در این مطالعه از مقیاس پیوسته بصری، پرسش نامه خودکارآمدی درد و فاجعه سازی درد استفاده شد. تمامی داده ها با آزمون های تی مستقل، کای دو و داده های طولی با استفاده از آنالیز مدل های آمیخته خطی تجزیه و تحلیل شدند.یافته هااثر تعاملی زمان×گروه در سه حیطه شدت درد (0/001>P)، باورهای خودکارآمدی (0/001>P) و فاجعه آفرینی (0/001>P) معنادار بود. همچنین الکسیتایمیا به عنوان یک تعدیل کننده موثر شناخته شد (0/01>P) . سطوح بالای الکسیتایمیا در مقایسه با سطوح پایین الکسیتایمیا پیش بینی کننده تاثیر بیشتر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش درد در طول زمان بود.نتیجه گیریدرمان مبتنی بر ذهن آگاهی روشی بالقوه و موثر برای کاهش سردردهای اولیه است. الکسیتایمیک بودن به عنوان عامل بالینی و موثر در احراز نتایج مطلوب درمان مبتنی بر ذهن آگاهی محسوب می شود.کلید واژگان: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی, سردرد اولیه, الکسیتایمیاBackgroundMindfulness-based intervention has been found efficacious in reducing primary headaches and negative cognitive-related pain. However, little is known about the potential moderators in this regard. One of the most important moderators affecting the headaches is Alexithymia.ObjectiveThe present study investigated the moderating role of Alexithymia on the effect of Mindfulness-Based Cognitive Therapy (MBCT) on pain intensity in patients with primary headache.MethodsA clinical trial was conducted in 2017 and 2018 at Imam Hossein Hospital of Tehran City, Iran. Using judgment sampling method, of 94 inpatients with chronic headache, 85 were selected and randomly assigned into the two groups of MBCT (43 patients) and control (42 patients). The Numerical Rating Scale (NRS) of Pain Self-Efficacy Questionnaire (PSEQ) and Pain Catastrophizing Scale (PCS) were applied to collect data. The obtained data were analyzed by Independent Samples t-test and Chi-squared test; longitudinal data were analyzed using linear mixed model analysis.FindingsStatistically significant time×group interactions were found for pain intensity (P<0.001), self-efficacy (P<0.001), and catastrophizing (P<0.001). The obtained results indicated a significant reduction in pain, pain catastrophizing and increased self-efficacy.ConclusionMBCT is a potentially efficacious approach for individuals with headache. Alexithymia may have clinically relevant factors for identifying the patients who may benefit most from MBCT as a pain intervention.Keywords: Mindfulness-Based Cognitive Therapy, Primary headache, Alexithymia
-
BackgroundPrimary headaches are the most common cause of absence from work and school and one of the most common reasons for referring to the neurologists.ObjectivesThe present study was designed to investigate the relationship of cognitive processing style and mindfulness with pain intensity and the ultimate aim was to provide the role of pain-related cognitive processes and mindfulness in the prediction of headache intensity.MethodsThe study was conducted descriptively by using the correlation method. The statistical population of this study was composed of 85 patients (56 females and 29 males) with one type of primary headache, which were selected through purposive sampling after the diagnosis of a headache by a neurologist at Imam Hossein Hospital in Tehran province. To measure the variables of the study, the numeric pain rating scale (NRS) and the pain-related cognitive processes questionnaire (PCPQ) were used. All data were analyzed using descriptive statistics (frequency and percentages). Bivariate correlation matrix and hierarchical stepwise linear regression statistics were used.ResultsThe results showed that there was a significant and negative association between pain intensity (NRS) and mindfulness (P < 0.01) and all pain-related cognitive processes, except pain focus (P < 0.01). The results of stepwise linear regression indicated that mindfulness only explains 39% of total score changes in pain intensity (P < 0.05 and ΔF (1 and 83) = 53.63, ΔR = 0.385). Adding cognitive processing styles to the model led to an 18% increase of the explained variance (R2 change = 0.179). In total, the present research model justifies 54% of the severity of headache variance (P < 0.01, ΔR = 0.54).ConclusionsThe results suggest that pain-related cognitive processes and mindfulness are effective on pain intensity prediction. In other words, this result can explain the role of mindfulness and adaptive cognitive processing in primary headache pain management.Keywords: Headache Pain, Pain-Related Cognitive Processing, Mindfulness
-
زمینهآرتریت روماتوئید نوعی پلی آرتریت التهابی مزمن است و با علایم بالینی متعدد و عوارض روان شناختی مانند افسردگی همراه است. لذا درمان های پزشکی به تنهایی جوابگوی نیازهای بیماران نیست. روان درمانی می تواند نقش مهمی در دستیابی به اهداف درمانی ایفا کند.هدفپژوهش حاضر با هدف تعیین اثر درمان شناختی رفتاری افسردگی و رعایت توصیه های پزشکی (Cognitive-behavioral therapy for adherence and depression؛ CBT-AD) بر سرپیچی از درمان، افسردگی و بازنمایی های ادراکی منفی از بیماری در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شد.مواد و روش هاکارآزمایی بالینی حاضر در بیمارستان شریعتی تهران طی سال های 1395 تا 96 انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری قضاوتی از بین 151 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید 28 نفر انتخاب و سپس نیمی از آن ها (14 نفر) در گروه درمان CBT-AD و نیمی دیگر (14 نفر) در گروه شاهد به صورت تصادفی قرار داده شدند. از پرسش نامه های روان شناختی شامل؛ پرسش نامه ادراک از بیماری (IPQ-R)، پرسش نامه افسردگی بک (BDI-II) و مقیاس پیروی کلی (GAS) استفاده شد. تمامی داده ها با آزمون های تی مستقل، کای دو و تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.یافته هانتایج نشان داد که تفاوت نمره پس آزمون بین دو گروه مداخله و شاهد در سه حیطه ادراک از بیماری (0/001>P)، افسردگی (0/001نتیجه گیریدرمان CBT-AD یک رویکرد بالقوه موثر برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید و همزمان افسرده است که به کاهش افسردگی، افزایش تبعیت و تعدیل بازنمایی های ادراکی منفی منجر می شود.کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری, آرتریت روماتوئید, بازنمایی های ادراکی, تبعیت, افسردگیBackgroundRheumatoid arthritis (RA) is a chronic inflammatory polyarthritis with multiple clinical symptoms and psychological problems, such as depression. Psychotherapy can play an important role in achieving therapeutic goals.ObjectiveThe purpose of this study was to determine the effect of cognitive behavioral therapy for adherence, depression (CBT-AD) and negative illness representations in people with RA.MethodsA clinical trial was conducted in Rheumatologys clinic in a Shariaty hospital in Tehran during 2016-2017, Iran. Then, among 151 patients with rheumatoid arthritis, 28 patient were selected using the sampling judgment and half of them were randomly assigned to the CBT-AD (14 patients) and the others were in the control group (14 patients).
Psychological questionnaires including the illness perception questionnaire-revised, beck depression inventory and general adherence Scale were measured. All data were analyzed by independent t-test, Chi-square and multivariate covariance analysis.
Findings: The results showed that the baseline, post-test score between two intervention and control groups in three dimensions of illness representations (PConclusionCBT-AD is a potentially efficacious approach for individuals with RA struggling with depression at the same time, which leads to a reduction in depression, an increase in adherence and correction of negative illness representations.Keywords: Cognitive behavioral therapy, Rheumatoid arthritis, Illness representations, Adherence, Depression -
مقدمهدرد عضو خیالی ماهیتی شایع و مبهم دارد و منجر به کاهش سلامت جسمی، عملکرد روانی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در افراد قطع عضو شده می شود. در حالی که درمان های دارویی و فیزیکی اغلب با اثربخشی موقت و عود مجدد همراه هستند، روان درمانی ممکن است نتایج پایا تری را در پی داشته باشد. در مقاله حاضر یک مرورتوصیفی بر پدیده درد عضو خیالی با توابع، پاتوفیزیولوژی، روی آورد های نظری تبیین کننده، ارائه شده است و سپس به معرفی مداخلات روان شناختی با تاکید ویژه بر یکی از موثر ترین درمان های مواجهه ای به نام «حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد» پرداخته شده است.روش کاربر اساس روش شناسی مرور منابع، ادبیات پژوهشی در زمینه درد عظو خیالی از طریق سایت های PsycInfo، Medline و Cochrane Library در فاصله زمانی سال های 1999 تا 2016 با استفاده از کلمات کلیدی، Phantom limb pain ،treatment ، psychotherapy بررسی شد. از بین مقالات، مراجع و کتب مرتبط، مواردی که مولفین صاحب نام و مجرب داشتند و بارها مورد استناد قرار گرفته بودند، انتخاب گردیدند.یافته هامفاهیم مرتبط با درد عضو خیالی ، رویکرد های مختلف و درمان های روانشناختی موثر ارائه شده است.نتیجه گیریعوامل متعددی بر درد فانتوم تاثیر گذار هستند و طبق مبانی نظری علل متعددی مطرح است و اثربخشی درمان های متفاوتی در ادبیات پژوهشی مورد تاکید قرار گرفته است. درمان حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد به عنوان یک روان درمانی مرجع و روشی که با رویکرد برآمده از علم عصب شناختی انسجام پیدا کرده است متمایز از روان درمانی های کلاسیک می باشد و به عنوان مدل درمانی متناسب با رویدادها و مشکلات حل و فصل نشده برای مشکلات مزمن و مقاوم به درمان به کار می رود.کلید واژگان: درد عضو خیالی, درمان, روان درمانی, حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجددIntroductionPhantom limb pain has vague nature and causes many problems in physical health, mental function and health-related quality of life in people with amputation. While medical and physical therapy and recurrence often associated with temporary effects, Psychotherapy may lead to more lasting results. In this paper, after reviewing the phenomenon of phantom pain, with Functions, pathophysiology, explanatory theoretical viewpoint To evaluate psychological interventions with special emphasis on the Eye movement desensitization and reprocessing (EMDR) has been completed.MethodBased on the methodology of reviewing resources, Research literature
In PLP was reviewed through PsycInfo, Medline and Cochrane Library sites between 1999 and 2016 using keywords, phantom limb pain, treatment, psychotherapy. From articles, references and related books, items that had well-known and experienced authors, and have been repeatedly cited, were selected.
TheResultsPLP related concepts, different approaches and effective psychological treatments are presented.ConclusionSeveral factors affect PLP and, according to theoretical foundations, there are several causes and the effectiveness of different therapies has been emphasized in the research literature. EMDR as a reference psychotherapy and a method consistent with the approach derived from neurology is distinct from classical psychotherapy and as a therapeutic model adapted to events and unresolved problems that are Chronic and resistant to treatment.Keywords: Phantom limb pain, Treatment, Psychotherapy, EMDR -
زمینه و هدف«درد عضو خیالی»، ماهیتی شایع و مبهم دارد و باور به داشتن ساختار معیوب ابعاد مهم عزت نفس و تصویر بدنی را در افراد قطع عضو شده تحت تاثیر قرار می دهد. در حالیکه درمان های دارویی و فیزیکی، اغلب با اثربخشی موقت و عود دوباره همراه هستند، روان درمانی، نتایج پایاتری را در پی داشته است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر درمان «حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد» بر شدت درد، تصویر بدنی و عزت نفس در بیماران مبتلا به درد عضو خیالی بود.روش بررسیدر این مطالعهٔ نیمه آزمایشی که در سال 95-1394 در سازمان جمعیت هلال احمر استان تهران انجام شد، با استفاده از روش نمونه گیری قضاوتی، از بین 47 بیمار قطع عضو شده، 26 نفر از نظر ابتلا به درد عضو خیالی غربال شده و به روش جای گماری تصادفی به دو گروه «مداخله» (13نفر) و «کنترل» (13نفر) اختصاص یافتند؛ سپس به وسیلهٔ ابزار عزت نفس روزنبرگ (RSE)، روابط چند بعدی خود-بدن (MBSRQ) و پرسش نامهٔ درد مک گیل (SF-MPQ) مورد سنجش قرار گرفتند. همچنین از آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیره، هم بستگی پیرسون و هم بستگی پاره ای استفاده شد.یافته هانتایج آنالیز کوواریانس نشان داد که تفاوت نمرهٔ پیش آزمون و پس آزمون بین دو گروه مداخله و کنترل در سه حیطهٔ درد (0٫001>p)، عزت نفس (0٫001>p)، و تصویر تن (0٫001>p) معنادار است. نتایج، نشان دهندهٔ کاهش معنادار درد و افزایش عزت نفس و رضایت از تصویر بدنی می باشد.نتیجه گیریدرمان «حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد» قادر است درد عضو خیالی را کاهش داده و از طریق بی اعتبار کردن شناخت های ناکارآمد پیرامون نقص عضو، تصور فرد از نقص و نازیبایی بدنش را تعدیل کند و عزت نفس فرد را ارتقا دهد.کلید واژگان: حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد, درد عضو خیالی, عزت نفس, تصویر بدنیBackgroundLimb amputation is often an inevitable procedure in the advanced condition of various diseases, which may result in trauma or infection with a dramatic impact on a patients life. After the physical loss of a limb, patients experience several limitations. Limp amputation disturbs the integrity of the human body and causes low self-esteem due to reduced mobility and pain. Central nervous system changes seem to be the major determinant of phantom-limb pain, though psychological factors may influence the outcome. The two main aspects of ones perception of his/her appearance are body image and self-esteem. The importance of the concepts of body image and self-esteem lies in the fact that a person feels that his or her body image will affect interactions, playing a significant role in his/her social and interpersonal relationships. A new therapy that emerged independently of neuroscience, though it coheres well with the kind of approach implied by neuroscience, is Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR). In this method, change is driven by a combination of bottom-up sensory stimulation and top-down attention processes and cognitive reevaluation. The aim of this study was to investigate the effect of systematic desensitization and reprocessing on pain, body image and self-esteem in amputees with phantom limb pain.Materials and MethodsThis quasi-experimental study was conducted in 2015 and 2016 in Iranian Red Crescent Society - Tehran Province. The participants were recruited through purposive sampling. A total of 47 amputees who suffered from phantom limb pain were selected initially, of whom 39 patients were judged to meet the inclusion criteria. Yet, only 26 patients continued to participate in the research project up to the final assessment phase. In order to protect the participants rights, the participants were asked for a written consent for participating in the research project. Then, using the random placement method, the researchers assigned half of the participants to the EMDR condition (N=13), namely, intervention group, while the rest were assigned to the control group (N=13). The EMDR method was applied for each patient individually at consultation room of Technical orthopedic clinic (Arsham Teb Clinic in Tehran) during weekly 90 minute sessions for ten weeks. The dependent variables included the results of pain intensity tests, body image and self-esteem, which were measured in the intervention and control groups in similar and double-blind conditions.
Psychological questionnaires including revised scale in Body-Self Relations Questionnaire (MBSRQ), the Rosenberg Self-esteem (RSE) & Mc-Gill Pain Questionnaire (SF-MPQ-2) were administered to the patients. The intervention group was treated for 10 sessions (90 minutes each session) with Eye movement Desensitization and Reprocessing (EMDR), while the control group received only the Treatment-As-Usual (TAU), namely, talk therapy. Various statistical tests including partial correlation and MANCOVA were utilized.ResultsCovariance analysis results indicated that the pre-test and post-test difference score among the two intervention and control groups in three areas of pain (F=177.2 and pConclusionThe obtained results revealed that Eye Movement Desensitization and Reprocessing reduced phantom limb pain in amputated patients. Besides, it was revealed that it was an effective therapy for improving self-esteem and body image. Therefore, its use as a therapeutic and alleviative method could be suggested for patients suffering from phantom limb pain. Unexpectedly, the partial correlation results showed this treatment does not have any direct effect on self-esteem and body image. To sum up, by reducing dysfunctional cognition about disability and amputation, EMDR therapy can also reduce phantom limb pain and perception of defects and dissatisfaction of body while enhancing self-esteem. Yet, in the absence of pain reduction, it is not effective on some self-image dimensions.Keywords: Eye Movement Desensitization Reprocessing, Phantom limb pain, Body image, Self esteem -
مقدمهبازنمایی های عاطفی تحت تاثیر شیوه ی پردازش اطلاعات و درک فعلی از خاطرات، خلق وخوی فعلی و بسیاری از عوامل دیگر قرار دارد، هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر درمان حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر کاهش نشانه های اختلال استرس پس از حادثه و بازنمایی های عاطفی منفی در بیماران بود.روش هاروش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد، نمونه آماری پژوهش حاضر با استفاده از نمونه گیری هدفمند (قضاوتی) شامل 32 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از حوادث رانندگی از بین 50 بیمار انتخابی که در مرکز ترومای استان کرمانشاه واقع در بیمارستان طالقانی بستری شده در سال 1393 بودند، که به دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه 16 نفر) به صورت تصادفی اختصاص داده شدند. یک منشور درمانی حساسیت زدایی با چشم و پردازش مجدد (Eye Movement Desensitization Reprocessing (EMDR تنظیم شده برای بیماران آسیب دیده در سوانح استفاده شد. گروه مداخله هشت جلسه ی هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه شاهد در لیست انتظار قرار گرفتند و در طی چهار جلسه با روان شناس ملاقات کرده و درمان معمول (Treatment-As-Usual؛TAU) دریافت کردند. پرسشنامه های روان شناختی مقیاس تجدیدنظر شده ی تاثیر حوادث، افسردگی بک، اضطراب بک اجرا شد. آزمون های آماری کلمونگروف – اسمیرنوف و آنکوا به کار استفاده شد.یافته هاقبل از اجرای مداخله میانگین نمرات اختلال استرس پس از سانحه گروه مداخله 34 /9±12/ 63 بود که در پس آزمون به 54/ 4±12/ 18 کاهش یافت، میانگین گروه شاهد در پیش آزمون 75 /8±69/ 65 و در پس آزمون به 53/ 8±88 /64 تغییر یافت که تغییرات کاهشی معنادار نبودند و نتایج حاکی از آن بودند که اجرای EMDR به صورت معناداری بر کاهش نشانه های اختلال استرس پس از سانحه و به موازات آن بر افسردگی، اضطراب و بازنمایی عاطفی منفی از حادثه ی آسیب زا در بیماران مبتلا به PTSD موثر بود.نتیجه گیرینتایج بیانگر آن است که عناصر درمان حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر پایه ی ساخت نظری پردازش اطلاعات تطبیقی از طریق تاثیر بر یکپارچه سازی حافظه و حل و فصل آسیب حل نشده می تواند در پردازش اطلاعات مربوط به حادثه ی تروماتیک و شدت نشانه های بیماران مبتلا به اختلال پس از سانحه مفید باشد.
کلید واژگان: اختلال پس از سانحه, بازنمایی های عاطفی منفی, حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجددIntroductionNegative emotional representations are under effect of current information processing and memory, mood and many other factors, The aim of this study is to determinate the efficacy of eye movement desensitization reprocessing on reduction PTSD symptoms and negative emotional representations in these patients.MethodsThis present semi-experimental 32 patients among 50 chosen patients with road accident in Taleghani hospital emergency in Kermanshah, Iran using purposive sampling (judgment) A composed EMDR protocol was used for patient injured in traumatic event. The testing group get treatment during 8 sessions and each session for one weak. the control group had TAU during 4 sessions with psychologist. psychological questionnaires including revised scale in IES-R, BDI(II) and BAI were given to the patients and kolmograph smirnoff and ANCOVA statistical tests were applied as well.ResultsThe mean of PTSD in the treatment group was 63.12 ±9.34 before the intervention, whereas it was 18.12±4.54 after the intervention. The difference was statistically significant (P<0.001). The result showed that EMDR has main full effect on decreasing the symptoms of PTSD as well as decreasing negative emotional representations in patient suffering from PTSD, In other words, patient of this group are less symptoms and as well as anxiety and depression.ConclusionThe result showed that elements of EMDR based on AIP Model, can useful through having the influence on integration information processing of traumatic event symptoms in patients with PTSD.Keywords: Eye movement desensitization reprocessing, Post traumatic stress disorder, Emotional representation -
زمینه و هدفدرمان حساسیت زدایی چشم و پردازش مجدد، نوعی روان درمانی است که از راه تاثیر بر حافظه های منفی پردازش نشده که هسته اصلی اختلالات مرتبط با استرس و تروما می باشند به بیماران کمک می کند. افراد از حافظه ی سرگذشتی خود به عنوان پایگاه اطلاعاتی جهت فراهم آوردن راه حل های موثر برای مسائل جاری استفاده می کنند.ازآنجاکه حل مسئله به شیوه ی ناکارآمد و حافظه ی سرگذشتی بیش کلیت گرا از نتایج منفی برجسته ی این طیف اختلالات به شمار می روند.لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین اثرمندی درمان حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر کاهش نشانه های اختلال استرس پس آسیبی و بهبود مهارت های حل مسئله در این بیماران بود.روش بررسیروش تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری شامل بیماران سانحه دیده ی بخش فوریت های بیمارستان طالقانی استان کرمانشاه بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند(قضاوتی)، 32 بیمار متمایل به شرکت در پژوهش از بین 50 نفر بیمار غربال شده و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل اختصاص داده شدند. یک منشور درمانی EMDR تنظیم شده برای بیماران آسیب دیده در سوانح استفاده شد. گروه آزمایش هشت جلسه ی هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل در لیست انتظار قرارگرفته و در طی چهار جلسه با روان شناس ملاقات کرده و درمان معمول برخوردار شدند. پرسش نامه های روان شناختی مقیاس تجدیدنظر شده ی تاثیر حوادث، حل مسئله ی اجتماعی و آزمون حافظه ی سرگذشتی اجرا شد. آزمون های آماری کلمونگروف – اسمیرنوف و آزمون t به کار بسته شد.یافته هانتایج نشان داد که نمرات پس آزمون نشانه های استرس پس آسیبی،حافظه سرگذشتی اختصاصی و بیش کلی گرا و مهارت حل مسئله در دو گروه تفاوت معنی داری داشته، به عبارت دیگر بیماران گروه EMDR تعمیم پذیری کم تری در فراخوانی خاطرات از حافظه و مهارت های نظام یافته تری در ابعاد حل مسئله نشان دادند.نتیجه گیرینتایج بیان گر آن است که عناصر درمان EMDR بر پایه ی ساخت نظری پردازش اطلاعات تطبیقی به ابداع فرانسیس شاپیرو می تواند در بازیابی به شیوه ی اختصاصی حافظه ی سرگذشتی و میزان نشانه های بیماران مبتلابه اختلال استرس پس آسیبی و چگونگی حل موثر مسئله مفید باشد.
کلید واژگان: اختلال استرس پس آسیبی, حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد, حافظه ی سرگذشتی, بیش تعمیم گرایی, حل مسئلهArmaghane-danesh, Volume:20 Issue: 4, 2015, PP 318 -332Back ground &AimEye movement desensitization and reprocessing is a kind of psychotherapy effects on the negative memories un processed that associated with stress and trauma and were the core of abnormalities related to trauma. People use their autobiographical memories for assemble effective solutions in order to popular problems. Dysfunctional problem-solving and over-generalized autobiographical memories are important negative results of these problems. The aim of this study was to determine the EMDR efficacy on PTSD symptoms decrease and enhance of problem- solving skills and over-generalized autobiographical memory.MethodsIn this study, a semi-experimental design (randomized controlled trials) were used in the random assignment of participants to experimental and control groups, the possibility of measuring changes in the intervention was possible. this study was Double-blind. Among 50 chosen patients in this study about ones tending to participate in the research were randomizing put in to testing and control groups. A modified EMDR protocol was used for patient injured in traumatic event. the testing group was wider treatment during 8 sessions and each session for one weak. the control group was put in the queue and the members of the group had appointment with psychologist for TAU during 4 sessions. psychological questionnaires including revised scale in IES-R, SPSI-R & autobiographical memory test (AMT) were given to the patients and kolmograph smirnoff and ancova statistical tests were apprized as well..ResultsThe results showed that Eye Movement Desensitization and Reprocessing has main full effect on decreasing PTSD symptoms as well as decreasing the amount of over general autobiographical memory representations in women with post traumatic stress disorder, In other words, the EMDR group patients are less symptoms and complete problem solving skills.ConclusionThe result showed that elements of EMDR based on ALP Francis Shapiro, and trough having the influence on integration of traumatic event information and identifying the number of symptoms in patients having PTSD.Keywords: Eye movement desensitization reprocessing, Post traumatic stress disorder, Autobiographical memory, Overgeneralized, Problem solving -
مقدمهکلیت گرایی افراطی حافظه ی اتوبیوگرافیک یک عامل آسیب زای پایدار در افسردگی است که با تفکر نشخواری، اجتناب کارکردی و کنترل اجرایی پاتولوژیک همبسته است. افسردگی، از جمله مشکلات ناتوان کننده ی حیطه ی بهداشت روان است که تمایل به مزمن شدن و عود دارد. در این مسیر، مطالعه ی تاریخچه ی زندگی افراد از مهم ترین نکاتی است که در پژوهش های پیشین نادیده گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان آموزش اختصاصی سازی خاطرات (MEST یا Memory specificity training) بر کلیت گرایی افراطی حافظه ی سرگذشتی و ارتقای جنبه های روان شناختی مرتبط با بهبود افسردگی با در نظر گرفتن تاریخچه ی کودکی افراد بود.روش هادر این مطالعه، که در سال های 93-1392 در مرکز شبانه روزی حمایت از نوجوانان محروم، وابسته به اداره ی بهزیستی استان کرمانشاه انجام شد، از بین 64 فرد افسرده، دارای تجارب تروماتیک دوره ی کودکی، 24 نفر با استفاده از مصاحبه ی تشخیصی مبتنی بر DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-IV) و نتایج مقیاس افسردگی Beck، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه اختصاص داده شدند. گروه آزمایش 5 جلسه ی هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه شاهد نیز در لیست انتظار قرارگرفته، در 5 جلسه ی ملاقات گروهی شرکت کردند. پرسشنامه های روان شناختی AMT (Autobiographical Mental test)، RRS (Ruminative Responses Scale)، AAQ-II (Acceptance and Action Questionnaire-II) و SPSI-R (Social Problem-Solving Inventory-Revised) اجرا شد. آزمون های اندازه گیری مکرر، همبستگی Pearson و همبستگی پاره ای به کار بسته شدند.یافته هاقبل از اجرای مداخله، میانگین نمرات افسردگی 82/ 4 ± 83/ 27 بود که پس از مداخله، به 07/ 6 ± 00/ 17 و در پی گیری، به 18/ 4 ± 91/ 12 تقلیل یافت و تغییرات معنی دار بود (01/ 0 = P). میانگین حافظه ی اتوبیوگرافیک اختصاصی، قبل از مداخله 5/3 بود که پس از مداخله، به 5/5 و در پی گیری، به 0/ 7 ارتقا یافت و تغییرات در هر مرحله، معنی دار بود (01/ 0 = P برای همه). نتایج، کاهش معنی دار اجتناب و نشخوار را نیز نسبت به گروه شاهد نشان داد.نتیجه گیریدرمان آموزش اختصاصی سازی خاطرات قادر است کلیت گرایی افراطی حافظه ی اتوبیوگرافیک را کاهش داده، با افزایش حافظه ی اختصاصی، به بهبود افسردگی و متغیرهای روان شناختی مرتبط با آن، مانند نشخوار فکری، اجتناب و حل مساله ی اجتنابی بیانجامد.
کلید واژگان: درمان اختصاصی سازی خاطرات, حافظه ی اتوبیوگرافیک, افسردگی, ترومای دوره ی کودکیBackgroundOvergeneral autobiographical memory (OGM) is a persistent factor in depression that correlates with ruminative thinking, functional avoiding and pathological executive control. Depression is one of mental health problems that tend to be chronic and recurrent. In this way, the study of the history of life is the most important point that is forgotten in previous researches. The aim of this study was to measure the effectiveness of efficacy of memory specificity training (MEST) on overgeneral autobiographical memory changing and to improve the psychological aspects associated with depression regarding to childhood history.MethodsAmong 64 patients with major depression and childhood traumatic experience, 24 patients were selected and randomly assigned to two groups. The intervention group received five weekly sessions and control group remained in the waiting list. At baseline, both groups completed Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), Persian version of Autobiographical Memory Test (AMT), Beck Depression Inventory-II (BDI-II), Brief Hospice Inventory (BHI), Acceptance and Action Questionnaire-II (AAQ-II), Social Problem-Solving Inventory-Revised (SPSI-R) and Ruminative Response Scale (RRS). Repeated measures and partial correlation tests were implemented.FindingsDepression scores reduced from 27.83 ± 4.82 (in pre-test) to 17.00 ± 6.07 in post-test and 12.91 ± 4.18 in follow-up (P = 0.01). Specific memory means was elevated from 3.5 in pre-test to 5.5 in post-test and 7.0 in follow-up (P = 0.01 for all).ConclusionMemory specificity training treatment can, with reducing the overgeneral autobiographical memory and enhancing the memory specificity, redound to improvement of depression and associated psychological variables as instance rumination, avoidance and avoidance-based problem-solving.Keywords: Memory specificity training, Autobiographical memory, Depression, Childhood trauma
- این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شدهاست.
- مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه میکند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایشها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامدهاست.
- اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.