به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

a .mafakheri

  • عظیم بردی خوجه، علی جهانگیری*، عبدالله مفاخری
    مقدمه

    رضایت زناشویی از جمله سازه‏ هایی است که به آسانی تحت تاثیر روابط بین زوجین قرار می‏گیرد و آمارها حاکی از افزایش طلاق به دلیل نارضایتی زناشویی است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان تلفیقی (زوج‏درمانی هیجان‏مدار و واقعیت درمانی) با طرح‏واره درمانی بر رضایت زناشویی در زوجین ناهمساز و متعارض انجام شد.

    مواد و روش ها

    پژوهش از نوع تجربی تک موردی (Single-subject design) با طرح پیش ‏آزمون، پس ‏آزمون و پی‏گیری بود. جامعه آماری در برگیرنده، زوجین متعارض مراجعه‏ کننده به کلنیک مشاوره پارسای بندرترکمن سال 1400 بود که از میان آن‏ها، 6 زوج (زن و شوهر) بر اساس ملاک‏ های ورود به پژوهش، مصاحبه بالینی ساختاریافته و پرسش‏نامه رضایت زناشویی (Olson و همکاران، 2003) و با نمونه ‏گیری هدفمند انتخاب شد. آزمودنی‏های دو گروه، 12 جلسه هفتگی (دو جلسه، 90 دقیقه ‏ای) برنامه درمانی دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص ‏های آمار توصیفی، آزمون مجذور کای، تحلیل دیداری نمودار با شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد.

    یافته ها

    یافته های پژوهش نشان داد هر دو روش درمان تلفیقی و طرح‏واره درمانی تغییرات معنی ‏داری از نظر آماری و بالینی در آماج‏های درمانی ایجاد کرده (05/0>p)، و تاثیرات درمانی در دوره پی‏گیری نیز ادامه داشته است (96/1 ≤RCI)، اما درصد بهبودی در آزمودنی‏های گروه درمان تلفیقی (018/0=p و 70/38=PND) نسبت به آزمودنی‏ های گروه طرح‏واره درمانی (24/0=p و 45/27=PND) بیشتر بوده است.

    نتیجه گیری

    درمان تلفیقی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین متعارض و ناهمساز موثر بوده و از آن می توان در مراکز درمانی جهت ارتقای کارکرد خانوادگی و زناشویی استفاده کرد.

    کلید واژگان: پژوهش تک موردی, درمان تلفیقی, طرح‏واره درمانی, رضایت زناشویی
    A .Berdi-Khoje, A .Jahangiri *, A .Mafakheri
    Introduction

    Marital satisfaction is one of the variables easily affected by the relationship between couples. Statistics show an increase in divorce due to marital dissatisfaction. Therefore, this study compared the effectiveness of combined therapy with schema therapy on marital satisfaction in heterogeneous and conflicting couples.

    Materials and Methods

    The research was a single case study with pre-test, post-test, and follow-up design. The statistical population included conflicting couples referred to the Parsa counseling clinic in Bandar-e-Torkmen County in 2021. Among them, six couples (husband and wife) were selected based on the research entry criteria, structured clinical interview, and marital satisfaction questionnaire (Olson et al., 1987) using purposive sampling. The subjects of the two groups of combined therapy and schema therapy received 12 weekly sessions (two sessions, 90 minutes each) separately. Descriptive statistics, Chi-squared test, visual analysis of graph with reliable change index (RCI≥ 1.96), and recovery percentage were used in the results report.

    Results

    The findings of the research showed that both methods of integrated treatment and schema therapy had made statistically and clinically significant changes in the treatment goals (p<0.05), and the therapeutic effects continued in the follow-up period (RCI≥ 1.96). However, the percentage of recovery in the combined therapy group (PND=38.70 & p=0.018) was higher than in the schema therapy group (PND=27.45 & p=0.024).

    Conclusion

    Combined therapy was effective in increasing the marital satisfaction of couples; thus, it can be used in medical centers to improve family and marital function.

    Keywords: Single Case Study, combined therapy, Schema therapy, marital satisfaction
  • نجمه خالقی کیادهی، عبدالله مفاخری*، محمد یمینی
    مقدمه
    زنان مبتلا به افسردگی مشکلات عمده ای در زمینه سلامت روان شناختی دارند و یکی از روش های مداخله برای کاهش مشکلات روان شناختی، روش درمان پذیرش و تعهد است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افکار اضطرابی و ترس از ارزیابی منفی زنان افسرده انجام شد.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر از طرح های کاربردی و شبه آزمایشی و نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زنان افسرده مراجعه کننده به کلینیک های درمانی روان پزشکی شهر ساری در سال 1398 تشکیل دادند. نمونه های پژوهش، 30 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گماشته شدند و به پرسش نامه های افکار اضطرابی Wells (1994)، ترس از ارزیابی منفیWatson  وFreund (1969) و افسردگی Beck (1961) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه به صورت هفتگی و زمان 60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفت. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند.
    یافته ها
    درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش افکار اضطرابی منفی و کاهش ترس از ارزیابی اثر داشت (001/0>p). مجذور اتا، نشان می دهد که اثر این درمان بر کاهش اضطراب 38/0 و کاهش ترس از ارزیابی منفی 47/0 است.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته ها، استفاده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله روان شناختی موثر و مکمل در زنان افسرده به منظور کاهش افکار اضطرابی و ترس از ارزیابی منفی آن ها توصیه می شود.
    کلید واژگان: افکار اضطرابی, ترس از ارزیابی منفی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, زنان افسرده
    N Khaleghi Kiadahi, A Mafakheri *, M Yamini
    Introduction
    Women with depression have major problems with psychological health. One of the intervention methods for reducing psychological issues is acceptance and commitment therapy. This study aimed to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment-based therapy on anxious thoughts and fear of negative evaluation of depressed women.
    Materials and Methods
    The present study was applied and quasi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. Its statistical population consisted of depressed women referred to psychiatric clinics in Sari in 1398. The samples were 30 people from the mentioned community selected using the available sampling method. They were assigned to acceptance and commitment treatment (15 people) and control (15 people) groups by a simple random method to answer the Anxious Thought Questionnaire (Wells, 1994), Fear of Negative Evaluation Questionnaire (Watson & Friend, (1969), and Depression Inventory (Beck, 1961). The experimental group was trained for 10 sessions once a week for 60 minutes, and the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (analysis of covariance) in SPSS-24 software.
    Results
    The results showed that commitment and acceptance therapy reduced negative, anxious thoughts and fear of evaluation (p<0.001). Eta squared showed the effect of this treatment on anxiety to be 0.38 and fear of negative to be 0.47.
    Conclusion
    Based on the findings, acceptance and commitment therapy is recommended as an effective and complementary psychological intervention in depressed women to reduce anxious thoughts and fear of negative evaluation.
    Keywords: Anxiety Thoughts, fear of negative evaluation, Acceptance, Commitment Therapy, Depressed women
سامانه نویسندگان
  • عبدالله مفاخری
    عبدالله مفاخری
    استادیار روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال