a. masoudi
-
تنش حرارتی یک مشکل جدی در پرورش صنعتی طیور به شمار میرود که تحت تاثیر فاکتورهای محیطی و ژنتیکی قرار دارد. در سطح ژنتیکی، مطالعات پویش ژنوم در سالهای اخیر به روشی رایج برای مطالعه تنشهای حرارتی تبدیل شده است. در پژوهش حاضر، در مجموع یک جمعیت با تعداد 202 قطعه مرغ نسل F2 برای یافتن ژنها و مناطق ژنومی موثر بر صفات رشد و سیستم ایمنی بدن ایجاد و برای 84 روز پرورش داده شدند، اما به دلیل بروز حادثه ی ناشی از افزایش ناخواسته دما در روز 83، تعداد 182 قطعه پرنده از بین رفته و 20 پرنده زنده ماندند. از نمونه خون این پرندگان، که در سن 70 روزگی جمع آوری شده بود، DNA آن ها به روش بهینه شده نمکی استخراج شد. همه نمونه های استخراج شده توسط تراشه تجاری 60 هزارتایی چندشکلی تک نوکلیوتیدی تعیین ژنوتیپ شدند. پویش ژنومی این دادهها برای شناسایی ژنها و مناطق ژنومی مرتبط با مقاومت به تنش گرمایی با استفاده از نرم افزار GCTA انجام شد. نتایج نشان داد که ارتباط معناداری بین 28 چندشکلی تک نوکلیوتیدی با صفت مقاومت به تنش گرمایی در سطح پیشنهادی وجود دارد. دو نشانگر معنادار روی کروموزوم 5، یعنی GGaluGA273356 و Gga_rs16479429، با فاصله 52 کیلو باز پایین دست ژن SPON1 و درون ژن MAPKBP1 قرار داشتند. بررسی هستی شناسی ژن نشان داد که مقاومت به تنش گرمایی در جوجه ها، با ژنهای MAPKBP1 و SPON1 و مسیرهای بیولوژیکی آن ها در ارتباط است. این نتایج برای درک مکانیسم مولکولی چندشکلی های تک نوکلیوتیدی و ژن های نامزد برای مقاومت به تنش گرمایی مفید بوده و می تواند در برنامه های اصلاحی برای بهبود مقاومت ژنتیکی استفاده شود.
Heat stress, or hyperthermia, can have a serious effect on chicken performance in poultry industry in many parts of the world. Both genetics and environment play key role in the performance of a chicken and, therefore, it is important to consider both factors in addressing heat stress. On genetics level, genome-wide association studies have become a popular method for studying heat stress in recent years. A population of 202 F2 chickens was reared for 84 days to find genes and genomic regions affecting growth traits and immune system. But, due to unexpected acute increase in temperature at day 83, 182 birds died (case) and 20 birds remained alive (control). At the age of 70 days, blood sample of all birds was collected to extract their DNA, using modified salting out method. All samples were genotyped by a 60 K Single Nucleotide Polymorphism (SNP) chip. Genome-wide association study was carried out by GCTA to identify gene and genomic regions associated with heat stress tolerance. Results indicated a close relationship between 28 SNPs, located on chromosomes 2, 3, 5, 6, 7, 12, 19, 20, and 21 and heat stress tolerance at the level of suggestive significance. Two suggestively significant markers on chromosome 5, namely, GGaluGA273356 and Gga_rs16479429, were located within and 52 Kb downstream of two genes, including MAPKBP1and SPON1, respectively. Gene ontology analysis indicated that the resistance of chickens to acute increase of temperature might be linked to the function of MAPKBP1 and SPON1 genes and their biological pathways. These results will be useful for understanding the molecular mechanisms of SNPs and candidate genes for heat stress tolerance in chickens and provide a basis for increasing genetic resistance in breeding programs.
Keywords: Gene ontology analysis, GWAS, Hyperthermia, Single nucleotide polymorphism -
هدف
ارزیابی تغییرات بافت شناسی قرنیه در خرگوش بعد از انجام عمل کلاژن کراس لینکینگ تسریع یافته.
روش پژوهشچشم های راست 7 سر خرگوش آلبینوی نیوزیلندی با وزن 5/1 تا 2 کیلوگرم مورد مطالعه قرار گرفت. چشم های سمت راست به عنوان گروه مورد و چشم های چپ در گروه شاهد در نظر گرفته شدند. اپی تلیوم چشم های راست خارج شده و محلول ریبوفلاوین 1/0 (10 میلی گرم ریبوفلاوین 5- فسفات در 10 میلی لیتر دکستران-T- 500، 20 درصد) به مدت 30 دقیقه هر 3 دقیقه یک بار چکانده شد و در معرض اشعه UVA به مدت 10 دقیقه قرار گرفت و عمل کراس لینکینگ انجام شد. همه خرگوش ها به طور انسانی یوتانایز شده و از لحاظ بافت شناسی مورد ارزیابی قرار گرفتند. آپوپتوز با استفاده از روش تانل بررسی شد.
یافته هادر میانگین درصد سلول های آپوپتوتیک در گروه های درمان و شاهد تفاوت معنی داری وجود داشت. در هر دو سلول های اندوتلیال و کراتوسیت ها در قرنیه درمان یافته میزان سلول های آپوپتوتیک به صورت معنی داری بیش تر از گروه شاهد بود. در بررسی کلی قرنیه (کراتوسیت ها و اندوتلیوم) در چشم راست خرگوش ها، میانگین و انحراف معیار درصد سلول های آپوپتوتیک 2/3±29/18 و در چشم چپ برابر یا 7/1±29/6 بود. در بررسی آپوپتوز سلول های کراتوسیت به صورت جداگانه در چشم راست میانگین و انحراف معیار درصد کراتوسیت های آپوپتوتیک 29/15±56/2 بود که در مقایسه با چشم چپ 71/5±5/1 به طور معنی داری بیش تر بود (001/0P<). میانگین و انحراف معیار سلول های آپوپتوتیک اندوتلیال در چشم راست و چپ به ترتیب 86/2±07/1 و 43/0±53/0 بود که از لحاظ آماری معنی دار بود (026/0P=).
نتیجه گیریبا وجود این که CXL روش مطمئنی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری کراتوکونوس می باشد، ولی به علت آسیب سلول های اندوتلیال (در مطالعه حاضر و گزارشات دیگر) هنوز خطر آسیب سلول های اندوتلیال و عوارض مربوط به آن وجود دارد و مطالعات بیش تر مورد نیاز می باشد.
کلید واژگان: کراتوکونوس, کلاژن کراس لینکینگ, خرگوشPurposeTo evaluate the histopathological changes of the cornea in rabbit corneas after accelerated collagen cross-linking.
MethodsRight eyes of 7 adult New Zealand albino rabbits weighing 1.5 to 2.0 kg were studied. Right eyes of all animals were in the treatment group and left eyes were in the control group. The epithelium of all right eyes was removed and was crossed-linked with riboflavin 0.1% solution (10 mg riboflavin-5-phosphate in 10ml 20% dextran-T-500) applied every 3 minutes for 30 minutes, and exposed to UVA (360 nm, 3 mW/cm2) for 10 minutes. All rabbits were humanely euthanized and examined histologically. Apoptosis was evaluated using TUNEL staining.
ResultsThere was a significant difference in the mean percent of apoptotic cells in the treated and control groups. In both keratocyte and endothelial cells of the treated cornea, the number of apoptotic cells was significantly higher than the control group. In the evaluation of cornea totally (endothelial and keratocyte), the mean percent and standard deviation of apoptotic cells were 18.29 ± 3.2 in right eyes and 6.29 ± 1.7 in left eyes. In the evaluation of apoptosis in keratocytes separately, the mean percent and SD in right eyes were 15.29±2.56 that was significantly higher in comparison with the left eyes 5.71±1.5. The mean and SD of apoptotic endothelial cells in right and left eyes were 2.86±1.07, 0.53±0.43, respectively, that were statically significant (P= 0.026).
ConclusionAlthough CXL is a safe procedure to arrest progression in keratoconus disease, due to endothelial cell damage in our study and others, there are some risks for endothelial cell damage and related complications; so, it needs for more studies.
Keywords: Collagen Cross-Linking, Keratoconus, Rabbit -
هدفمقایسه ضخامت لنتیکول دهنده گزارش شده توسط بانک چشم با ضخامت لنتیکول اندازه گیری شده،6 ماه پس از عمل DSAEKروش پژوهشاین تحقیق، یک مطالعه مداخله ای گذشته نگر و شامل 30 چشم از 30 بیمار می باشد که تحت عمل DSAEK با بافت قبلا جدا شده توسط بانک چشم، قرار گرفتند. ضخامت لنتیکول قبل از عمل در نواحی مرکزی، اطراف مرکز و محیط بافت پیوندی توسط سیستم انتریور OCT اندازه گیری شد. هم چنین همین اندازه گیری ها، 6 ماه پس از انجام جراحی تکرار گردید. داده های قبل و بعد از عمل جراحی، با یکدیگر مقایسه شدند و ارتباط بین آن ها با استفاده از ضریب تغییرات پیرسون توصیف گردید.یافته هامتوسط سن بافت دهنده بین 10/7±47/7 سال بود. میانگین تراکم سلول های اندوتلیال قبل از جراحی از 4±3016/361 سلول در هر میلی متر مربع به 482±1644 سلول در هر میلی متر مربع کاهش یافت (0/001>P). ضخامت بافت precut قبل از عمل جراحی که توسط بانک چشم گزارش شده بود، به ترتیب در مرکز 24/9±136/8 میکرون، در ناحیه پری سنترال 3/27±149/4 میکرون و در ناحیه محیطی 32/8±198/4 میکرون و همین مقادیر به ترتیب بعد از عمل جراحی 29/8±119/2 میکرون (0/004=P)، 34/6±124/5 میکرون (0/002=P) و 45/4±156/3 میکرون (0/001>P) بود. مقایسه ضخامت بافت پیوند در نواحی مرکزی (0/001=P و 0/63=r) و پری سنترال (0/009=P و 0/5=r) قبل و 6 ماه بعد از جراحی معنی دار بود، در حالی که این ارتباط در ناحیه محیطی قرنیه معنی دارنبود (0/14=P).نتیجه گیریدر مقایسه با داده های قبل از عمل جراحی، ضخامت بافت مرکزی، اطراف مرکز و محیطی، 6 ماه پس از جراحی به ترتیب 10/4، 14/2 و 18/4 درصد کاهش یافت و این نازک شدن بافت پیوندی در محیط بافت در مقایسه با نواحی مرکزی و اطراف مرکز بیش تر بود.کلید واژگان: ارتباط ضخامت, بانک چشم و ضخامت بافت دهندهPurposeTo compare donor lenticule thickness reported by the eye bank with lenticule thickness measured at 6 months after Descemet stripping automated endothelial keratoplasty (DSAEK).MethodsThis prospective, interventional case series enrolled 30 eyes of 30 patients, who underwent DSAEK, using precut eye bank tissue. Preoperative thickness measurements of the donor lenticules were taken centrally and at pericentral and peripheral graft areas using an anterior segment optical coherence tomography system. The same measurements were repeated 6 months postoperatively. The preoperative and postoperative values were compared, and the relationships between these measurements were investigated, using Pearson correlation coefficients.ResultsThe mean donor age was 47.7±10.7 years old. The mean preoperative endothelial cell density was 3016.8±361.4 cells/mm2, which decreased to 1644.9±482.0 cells/mm2 postoperatively (P<0.001). The graft thickness of the precut tissue, as reported by the eye bank, was 136.8±24.9 μm at the center, 149.4±27.3 μm at the pericentral area, and 198.4±32.8 μm at the periphery. The corresponding postoperative values were 119.2±29.8 μm (P=0.004), 124.5±34.6 μm (P=0.002), and 156.3±45.4 μm (P<0.001), respectively. The graft thickness measured by the eye bank was significantly associated with that measured in vivo at 6 months at the central (r=0.63; P=0.001) and pericentral (r=0.5; P=0.009) graft area. However, the correlation between preoperative and postoperative peripheral graft thickness was insignificant (P= 0.14).ConclusionCompared to preoperative values, central, pericentral, and peripheral graft thicknesses were reduced by 10.4%, 14.2%, and 18.4%, respectively, 6 months after DSAEK. Postoperative graft thinning was greater at the periphery compared with the central and pericentral area.Keywords: Anterior Optical Coherence Tomography, Correlation of Thickness, Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty, Donor Graft Thickness, Eye Bank
-
هدفبررسی میزان و عوامل آلودگی در لنز تماسی نرم پانسمانی (Bandage soft contact lens) استفاده شده در درمان نقص پایدار اپی تلیوم قرنیه (Persistent corneal epithelial defect) و نیز ارزیابی متغیرهایی که در ایجاد خطر آلودگی در این لنزها تاثیرگذار هستند.
روش پژوهش: در این مطالعه مقایسه ای آینده نگر، 57 چشم که به علت نقص پایدار اپی تلیوم قرنیه تحت درمان با لنز تماسی پانسمانی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. این لنزها پس از بهبود نقص اپی تلیوم قرنیه و یا در مواردی که نیاز به تعویض بود، برداشته شده و بلافاصله به داخل لوله های استریل حاوی محیط مایع تیوگلیکولات غنی شده (Enriched thioglycolate liquid medium) ، منتقل شدند. پس از مشخص شدن آلودگی این لنزها در محیط ذکر شده، میکروارگانیسم در محیط های مختلف جهت مشخص شدن نوع آن مورد کشت قرار گرفت. تست های حساسیت آنتی بیوتیکی و نیز تحلیل های تک متغیره (univariate analysis) جهت بررسی تاثیر متغیرهای مختلف در آلودگی لنزهای تماسی پانسمانی انجام شد.یافته هاهفده مورد (29/8 درصد) از لنزهای پانسمانی آلوده بودند. شایع ترین عوامل بیماری زا شامل استافیلوکوک اپیدرمیدیس در 10 مورد، انتروباکترکلوآکا (Enterobacter cloacae) در 3 مورد، استافیلوکوک اورئوس در یک مورد، استرپتوکوک ویریدنس در یک مورد، Alcaligenes SPP در یک مورد و آلودگی هم زمان انتروباکتر کلوآکا و کاندیدا در یک مورد مشاهده گردید. کراتیت عفونی در هیچ موردی یافت نشد. ارتباط بین آلودگی لنزهای تماسی و متغیرهای بررسی شده از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریتعداد قابل توجهی از لنزهای تماسی پانسمانی که در درمان نقص پایدار اپی تلیوم قرنیه استفاده شدند دارای کشت مثبت از نظر باکتری های هوازی بودند، هرچند که در موارد بررسی شده هیچ مورد از کراتیت عفونی مشاهده نشد. این آلودگی به متغیرهای مختلف از جمله طول مدت استفاده از لنز بستگی نداشت.PurposeTo investigate the rate and agents of contamination in bandage soft contact lenses fitted for the management of persistent corneal epithelial defects and to evaluate potential variables that could influence contamination risk.MethodsThis prospective comparative case series enrolled 57 consecutive eyes fitted with bandage contact lenses for the treatment of persistent corneal epithelial defects. The lenses were collected at the time of epithelial closure or when it was necessary to exchange contact lenses and were immediately placed in sterile tubes containing an enriched thioglycolate liquid medium. When contamination of the contact lens was detected, the microorganism was cultured in different media and identified based on various tests. All isolates were tested for susceptibility to various antibiotics. Univariate analyses were used to evaluate the influence of different variables on bandage contact lens contamination.ResultsSeventeen of the contact lenses (29.8%) were contaminated. The most commonly isolated pathogen was Staphylococcus epidermidis (n=10), followed by Enterobacter cloacae (n=3), Staphylococcus aureus (n=1), Streptococcus viridans (n=1), and Alcaligenes spp. (n=1). One contact lens yielded a mixed infection with Enterobacter cloacae and Candida spp. Infectious keratitis was not observed in any eyes. Correlations between contact lens contamination and investigated variables were statistically non-significant.ConclusionA significant number of bandage contact lenses used for the management of persistent corneal epithelial defects yielded positive cultures for aerobic bacteria. However, no cases of infectious keratitis were observed. Contamination was independent of different investigated variables, including the duration of contact lens use.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.