به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

abbas shahedi

  • عباس شاهدی*
    مقدمه

    شبکه بازویی بزرگ ترین و پیچیده ترین شبکه عصبی بدن است که در گردن تشکیل و پس از عبور از زیر استخوان ترقوه وارد حفره آگزیلا می شود. تابه حال واریاسیون های زیادی در شبکه بازویی گزارش شده است که از لحاظ بالینی دارای اهمیت فراوان می باشد. شبکه دارای سه طناب می باشد که از جمله آن ها طناب داخلی است. عصب جلدی بازویی داخلی و عصب جلدی ساعدی داخلی از شاخه های طناب داخلی آن بوده که به ترتیب پوست سطح داخلی بازو و ساعد را عصب دهی می کنند. در این مطالعه هنگام تشریح اندام فوقانی جسد مردی حدودا 80 ساله در سالن تشریح دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد یک واریاسیون نادر در شاخه های طناب داخلی شبکه بازویی دیده شد. بدین صورت که در حالت عادی هیچ گونه ارتباطی بین دو عصب جلدی بازویی داخلی وجلدی ساعدی داخلی دیده نمی شود و هرکدام به طور جداگانه پوست نواحی داخل بازو و ساعد را عصب دهی می کنند اما در این مورد این دو عصب باهم در ارتباط بوده و از آنجایی که دانستن این نوع واریاسیون ها برای جراحان دارای اهمیت به سزایی بوده، لذا به مطالعات بیشتری به منظور تعیین شیوع آن در جمعیت نیاز است.

    کلید واژگان: شبکه بازویی, طناب داخلی, عصب جلدی ساعدی داخلی, عصب جلدی بازویی داخلی
    Abbas Shahedi*
    Introduction

    The brachial plexus is the largest and most complex nerve network in the body, which is formed in the neck and enters the axillary cavity after passing under the clavicle. So far, many variations have been reported in the brachial network, which are clinically important. The plexus has three cords, one of which is the medial cord. The medial cutaneous nerve of the arm and the medial cutaneous nerve of the forearm are the branches of the medial cord that innervate the skin of the medial surface of the arm and forearm, respectively. In this study, a rare variation was observed in the branches of the medial cord of the brachial plexus during the dissection of the upper limb of an approximately 80-year-old man in the Dissection Hall of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran. Thus, in normal condition, there is no connection between the medial cutaneous nerve of the arm and the medial cutaneous nerve of the forearm, and each of them innervates the skin of the medial arm and forearm separately, but in this case, these two nerves are connected. And since knowing this type of variation is very important for surgeons, more studies are needed to determine its prevalence in the population.

    Keywords: Brachial plexus, Medial cord, Medial cutaneous nerve of the forearm, Medial cutaneous nerve of the arm
  • عباس شاهدی*، مینا ملک پور افشار، مریم یادگاری، علیرضا طالبی، ابوالقاسم عباسی سرچشمه، محمود وکیلی

    مقدمه:

     آسیب ایسکمی- پرفیوژن مجدد، یک مشکل مهم برای پیچ خوردگی تخمدان است و به طور کلی در اثر آسیب گونه های فعال اکسیژن ایجاد می شود. عوامل آنتی اکسیدانی مانند کورکومین ممکن است تخمدان ها را در برابر آسیب ناشی از رادیکال های آزاد اکسیژن محافظت کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات کورکومین در برابر آسیب ایسکمی- ریپرفیوژن مجدد تخمدان (I/R) از طریق ارزیابی پارامترهای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک انجام شد.

    روش کار

    36 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار (250-200 گرم) به 6 گروه آزمایشی کنترل، شم، تورشن (3 ساعت ایسکمی)، تورشن و دتورشن (3 ساعت ایسکمی و 3 ساعت خون رسانی مجدد) و گروه های درمان 1 و 2 (به ترتیب ایسکمی 3 ساعت، خون رسانی مجدد 3 ساعت و سپس تزریق داخل صفاقی 100 میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین 5/0 ساعت قبل از دتورشن و 5/0 ساعت بعد از دتورشن) تقسیم شدند. تست مالون دی آلدیید (MDA) با خون گیری از رت ها و کیت مخصوص انجام شد. پس از مقطع گیری از تخمدان رنگ آمیزی با روش هماتوکسیلین و ایوزین (H&E) جهت ارزیابی هیستوپاتولوژیک تخمدان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های آماری واریانس یک طرفه و کروسکال ویلیس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    میزان MDA در گروه های تورشن و دتورشن در مقایسه با سایر گروه ها تفاوت معنی داری را نشان داد (001/0<p). در ارزیابی هیستوپاتولوژیک تعداد فولیکول های تخمدان در مراحل مختلف رشد در گروه های تورشن و دتورشن نسبت به گروه های کنترل، شم و درمان کاهش معنی داری را نشان داد (001/0<p)، اما بین گروه های درمان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تعداد جسم زرد در گروه های درمان، تورشن و دتورشن در مقایسه با گروه های کنترل و شم کاهش معنی داری داشت (001/0<p).

    نتیجه گیری

    کورکومین احتمالا از طریق خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی خود، عملکرد تخمدان را به دنبال آسیب ناشی از ایسکمیک- ریپرفیوژن حفظ می کند.

    کلید واژگان: ایسکمی, تخمدان, ریپرفیوژن, کورکومین, موش صحرایی
    Abbas Shahedi *, Mina Malekpoor Afshar, Maryam Yadegari, AliReza Talebi, Abolghasem Abbasi-Sarcheshmeh, Mahmood Vakili
    Introduction

    Ischemia-reperfusion injury is an important problem for ovarian torsion. It is generally caused by the damage of reactive oxygen species. Antioxidant agents such as curcumin may protect the ovaries from damage caused by oxygen free radicals. The present study was performed aimed to evaluate the effects of curcumin on ischemic-reperfusion (I / R) injury by evaluating biochemical and histopathological parameters.

    Methods

    Thirty-six female Wistar rats (200-250g) were divided into six experimental groups: control, sham, torsion (3 hours of ischemia), torsion and detour (3 hours of ischemia and 3 hours of reperfusion) and treatment groups 1 and 2 (Ischemia was divided into 3 hours, reperfusion for 3 hours and then intraperitoneal injection of 100 mg / kg curcumin half hour before detorsion and half hours after detorsion). Malondialdehyde (MDA) test was performed by taking blood samples from rats and special kits. After ovarian resection, hematoxylin and eosin (H&E) staining was performed for histopathological evaluation of the ovary. Data were analyzed by SPSS statistical software (version 18) and one-way variance and Kruskal-Willis statistical tests. P< 0.05 was considered statistically significant.

    Results

    The amount of malondialdehyde (MDA) showed a significant difference in the torsion and detour groups compared to other groups (P <0.001). In histopathological evaluation, the number of ovarian follicles at different stages of development showed a significant decrease in torsion and detour groups compared to control, sham and treatment groups (P <0.001), but no significant difference was observed between the treatment groups. The number of corpus luteum was significantly reduced in the treatment, torsion and detour groups compared to the control and sham groups (P <0.001).

    Conclusion

    Curcumin probably maintains ovarian function through its antioxidant and anti-inflammatory properties following ischemic-reperfusion injury.

    Keywords: Curcumin, Ischemia, Ovary, Rat, Reperfusion
  • Romina Kardan, Abbas Shahedi, Mohammad Hosseini-sharifabad, Maryam Yadegari, Mohammad Ebrahim Rezvani, Masoume Mozafari Kalbibaki, Jaber Hemmati, Ali Rajabi
    Background

    Curcumin is a natural antioxidant known for its neuroprotective properties against cerebral ischemic reperfusion injury (CIRI). Stroke has the greatest impact on the hippocampus CA1 region and leads to cognitive impairment.

    Objective

    This study aimed to investigate the effect of pretreatment with turmeric extract before induction of cerebral ischemia on the structure of the hippocampus CA1 region, learning, and spatial memory.

    Methods

    A total of 32 adult male Wistar rats were randomly divided into four groups: 1) control group, 2) sham group (received DMSO), 3) ischemia group (15 min bilateral carotid artery), and 4) curcumin group (received 100 mg/kg of curcumin daily for five days before induction of ischemia). A Morris water maze test was performed to evaluate memory impairment in mice 48 h after ischemia induction. The animals were then anesthetized, and their blood samples were taken for malondialdehyde measurement. Subsequently, the animals’ brains were removed, and the number of neurons and the volume of the layers were examined using cresyl violet staining.

    Results

    The results of stereology showed a significant increase in the volume of the CA1 region and its substrates in the curcumin treatment group compared to the ischemia group. In addition, the number of pyramidal neurons in the treatment group showed a significant increase compared to the ischemia group. Moreover, curcumin administration reduced spatial memory impairment in the treatment group compared to the ischemia group.

    Conclusion

    These results suggest that pretreatment with curcumin can improve memory and learning disorders and hippocampal neuron damage following ischemia.

    Keywords: Curcumin, Hippocampus, Ischemia, Stereology
  • Ali Rajabi, Majid Pourentezari*, Hengameh Dortaj, Abbas Shahedi, Maryam Yadegari, Sepideh Izadi, Fatemeh Zakizadeh, Zeinolabedin Sharifian Dastjerdi

    Recently, it has been proven that cartilage healing is difficult. The most commonly used treatments are autogenously cartilage grafting and allogeneic bone grafting, but grafts cannot fully meet treatment goals because of source, price, safety, and other concerns. Thus, a combination of biological materials and tissue engineering technology has become a recent trend in studies. Among the studies performed on tissue engineering cartilage materials are hydrogels that exhibit biological activity, post-decomposition adsorption, flexibility, and easy preparation. Cell-containing hydrogels are often used in cartilage tissue engineering because of their biocompatibility, ease of use, and ability to adapt to different defects. Hydrogels are used to mimic extracellular matrices. Although multiple materials can configure and form hydrogels, hyaluronic acid and its derivatives are distinguished. Hyaluronic acid (HA) is an extracellular molecule with several physical and biological functions found in many tissues, including cartilage. HA is formed in several biomaterial systems and scaffolding. HA hydrogels have many interests, including increased adhesion, cell proliferation, and wound healing. In addition, they represent adequate biological acting for stimulating a microenvironment for the survival of cells. However, their disadvantages include a slow degradation rate and low mechanical properties. Here, HA-based hydrogels and their applications in cartilage tissue engineering are briefly reviewed.

    Keywords: Cartilage regeneration, Chondrogenesis, Hyaluronic acid, In vitro, Scaffold
  • Mojgan Moshrefi, Seyyed Kazem Bazazzadeh, Morteza Anvari, Maryam Yadegari Dehnavi, Naeimeh Akramzadeh Ardakani, Abbas Shahedi *
    Background
    Placenta has a strategic role in fetal/maternal exchange. A healthy placenta is essential for normal fetal development. Avoiding consumption of some foods and vegetables is suggested during pregnancy due to the risk of placental disorders. Celery is a high consumed vegetable that some studies concern about its adverse effect on pregnancy. The present study focused on its consumption side effects in different trimesters of gestation on mouse placenta.
    Methods
    Duration of pregnancy in mice is three weeks. Five groups of 5 mice were considered. Groups I, II and III received celery hydro-alcoholic extract only during the 1st, 2nd and 3rd weeks of pregnancy, respectively and group IV received it during all the weeks of gestation. The 5th group was considered as control and just received placebo. The biometrical sizes of placenta (weight, length and diameter) were measured and histopathological analysis was done.
    Results
    Celery consumption decreased the weight of placenta in groups II, III and IV. Also, placental length and diameter decreased in groups I and IV. Histopathological examination showed decrease of placenta trophoblastic giant cells and increase of trophoblast glycogen cells in the basal layer. Generally, morphological and pathological changes in the 4th group showed more deviations from the control group. Basal and Labyrinth layer thickness decreased in the experimental groups. Also, hyperaemia was observed in labyrinth layer of the experimental groups.
    Conclusion
    Due to the decrease of placenta biometrical sizes and histo-pathological adverse effects, it is advised that celery should be used with more precaution, during pregnancy.
    Keywords: Placental Weight, Placental Length, Placental Diameter, Celery, Pregnancy, Trophoblast Glycogen Cells
  • سید عباس داتلی بیگی، عباس شاهدی*
    مقدمه

    شبکه بازویی بزرگ ترین و پیچیده ترین شبکه عصبی بدن است که در ناحیه گردن و آگزیلا قرار دارد. تا به حال گزارش های زیادی از واریاسیون های(Variations)  مختلف در شبکه بازویی گزارش شده است که دارای اهمیت بالینی هستند. در مطالعه حاضر نیز در حین تشریح اندام فوقانی جسد مردی با سن تقریبی 54 سال در سالن تشریح دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد ، یک واریاسیون نادر در شاخه های طناب خارجی شبکه مشاهده شد. بدین صورت که عصب مدیال پکتورال(Medial Pectoral)  که در حالت عادی از طناب داخلی جدا می شود، در این مورد از طناب خارجی منشا گرفته بود. آگاهی از این واریاسیون برای آناتومیست ها، جراحان، متخصصین بیهوشی و رادیولوژیست ها جهت تفسیر گرافی ها و... مهم بوده و می تواند به کمتر شدن عوارض بالینی حین عمل جراحی و تفسیر و تشخیص هر چه بهتر گرافی ها کمک کند.

    کلید واژگان: واریاسیون, شبکه بازویی, طناب خارجی, عصب مدیال پکتورال
    Seyed Abbas Datli Beigi, Abbas Shahedi*
    Introduction

    The brachial plexus is the largest and most complex neural plexus in the body located in the neck and axilla. So far, there have been many reports of various variations in the brachial plexus that are of clinical significance. In the present study, while dissecting the upper limb of a 54-year-old man in the dissection room of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd, a rare variation was observed in the lateral cord branches of the plexus. In this case, the medial pectoral nerve, which normally separates from the medial cord, originated from the lateral cord. Awareness of this variation is important for anatomists, surgeons, anesthesiologists and radiologists to interpret the graphs, etc., and can help to reduce clinical complications during surgery and better interpret and diagnose the graphs.

    Keywords: Variation, Brachial plexus, Lateral cord, Medial pectoral nerve
  • Abbas Shahedi, Morteza Anvari, Aghdas Mirjalili, Majid Pourentezari *
    Objectives
    The present study aimed to evaluate the sperm chromatin quality and rate of apoptosis in formaldehyde (FA)-exposed mice and the possible protective effects of curcumin (Cur) on the fertility potential of spermatozoa.
    Methods
    Twenty-four adult male NMRI mice were randomly divided into three groups: Group Ι (control), group ΙΙ (Sham) received Cur solvent (2 ml/day, intraperitoneal), group ΙΙΙ received FA (10 mg/kg, intraperitoneal), and group ΙV received FA+Cur (100 mg/kg, intraperitoneal). After 35 days, the spermatozoa from right cauda epididymis were analyzed using Chromomycin A3 (CMA3) and TUNEL staining.
    Result
    Regarding CMA3 and TUNEL tests, the data revealed a significant increase (p <0.05) in control and sham groups compared to the FA and FA+Cur groups. There was also a significant decrease in CMA3 tests and apoptosis in FA+Cur group compared to FA group (p <0.05).
    Conclusion
    Cur, as a potent antioxidant, can attenuate detrimental effects of FA on the chromatin quality and apoptosis in an experimental animal model.
    Keywords: Formaldehyde, curcumin, Chromatin quality, Apoptosis, Sperm, Mice
  • Majid Pourentezari*, Hengameh Dortaj, Batool Hashemibeni, Maryam Yadegari, Abbas Shahedi

    Poly(lactic-co-glycolic) acid (PLGA) has attracted a considerable amount of interest for biomedical application due to its biocompatibility, tailored biodegradation rate (depending on the molecular weight and copolymer ratio), approval for clinical use in humans by the U.S. Food and Drug Administration (FDA), the potential to change surface properties to create better interaction with biological materials and being suitable for export to countries and cultures where planting products with animals is unusable. For commercial use and research, PLGA has been widely studied to control small molecule drugs, proteins, and other macromolecules. This study aims to review the studies that used PLGA scaffolding and its composites as a scaffold and drug delivery in cartilage tissue engineering. It is concluded from the results that the PLGA scaffold as a synthetic scaffold, when combined with natural scaffolds or hybrids, strengthens its biological properties and performs its function better.

    Keywords: Cartilage, Drug delivery, PLGA, Scaffold, Tissue engineering
  • Elahe Fathi, Abbas Shahedi*, Mohammad Hosseinisharifabad, Mahmood Vakili
    Background and Aims

    Formaldehyde (FA) exposure is an important cause of cellular injury and oxidative damage in testis, leading to infertility. This study aimed to assess the protective effects of curcumin on sperm and stereological parameters in testes from formaldehyde-exposed NMRI mice.

    Materials and Methods

    At 6-8 weeks of age, 24 adult male NMRI mice weighing 30-35 g were categorized into four groups (n=6) based on the treatment they received: Group І (control) received no treatment, group ΙΙ received FA (10 mg/kg), group ΙΙΙ received FA (10 mg/kg) and curcumin (100 mg/kg), and group IV (Solvent) received dimethyl sulfoxide (0.2 ml/day). Materials were administered intraperitoneally for 35 days. After excision, epididymis tissues were placed in 1 mL aliquots of Ham’s F10 medium at 37˚C for 20 min and were then used in analyses of sperm parameters. Testes were fixed and stained with Hematoxylin & Eosin to investigate stereological indices. We also determined lipid peroxidation levels using malondialdehyde assays.

    Results

    Mean sperm parameters (count, motility, viability, and morphology) differed significantly between groups ΙΙ and ΙΙΙ (p≤0.001). Stereological indices, including Leydig and spermatogonia cell numbers and surface-to-volume ratios of seminiferous tubules were significantly higher in group ΙΙΙ than in group ΙΙ (p≤0.001) . Finally, malondialdehyde levels in group III were significantly lower than in group II (p=0.001).

    Conclusions

    The data showed that the curcumin, as an antioxidant, reduced FA-induced damage in sperm parameters and stereological indices in mice testes.

    Keywords: Curcumin, Formaldehyde, Mice, Testis
  • مهسا دکتر ارسطویی مرندی، مریم یادگاری*، عباس شاهدی، مجید پورانتظاری، مرتضی انوری، آزاده شاهرخی رائینی، هنگامه درتاج
    هدف

    مطالعه اثر مصرف ایکارین برا تغییرات هیستومورفومتریک بیضه و پروستات ناشی از مصرف آکریل آمید.

    روش بررسی

    در این مطالعه موش های نر بالغ به چهار گروه کنترل، گروه شم، گروه آکریل امید با دوز mg/kg/day 10 و گروه آکریل امید mg/kg/day 15 + ایکارین با دوز 1.5  mg/kg/dayتقسیم شدند. تغییرات ساختاری بافت بیضه و پروستات با روش های استریولوژی بررسی شدند.

    یافته ها

    کاهش معنی دار وزن بیضه در گروه آکریل امید در مقایسه با گروه کنترل و شم(P≤0.01) و گروه آکریل امید+ایکارین(P≤0.05) مشاهده شد. حجم بیضه در گروه آکریل امید در مقایسه با  سه گروه دیگر کاهش معنی داری نشان داد(P≤0.05). کاهش معنی داری در تعداد سلول های اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت در گروه آکریل امید در مقایسه با سه گروه دیگر مشاهده شد(P≤0.05). تعداد سلول های اسپرماتید در گروه آکریل امید در مقایسه با گروه کنترل و شم کاهش معنی داری نشان داد(P≤0.05). تعداد سلول های سرتولی در گروه آکریل امید در مقایسه با سایر گروه ها کاهش داشت اما از نظر آماری معنی دار نبود. تعداد سلول های لایدیگ در گروه آکریل امید در مقایسه با سایر گروه ها کاهش معنی داری نشان داد(P≤0.05). همچنین نتایج اسکوربندی جانسون کاهش معنی دار(P≤0.05) در گروه آکریل امید درمقایسه با سایر گروه ها نشان داد. سطح هورمون تستوسترون در گروه آکریل امید در مقایسه با سه گروه دیگر کاهش معنی داری نشان داد(P≤0.05).

    بحث و نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که آکریل امید ساختار بیضه و پروستات و روند اسپرماتوژنزیس را تحت تاثیر قرار داد و دریافت ایکارین این تغییرات هیستوپاتولوژیک را بهبود بخشید

    کلید واژگان: آکریل امید, ایکارین, بیضه, پروستات, استریولوژی, موش
    Mahsa Doctor Arastoye Marandi, Maryam Yadegari*, Abbas Shahedi, Majid Pourentezari, Morteza Anvari, Azadeh Shahrokhi Raeini, Hengameh Dortaj
    Background and Aims

    This study aimed to observe the effect of Icariin on histomorphometric changes of testis and prostate induced by Acrylamide.

    Materials and Methods

    Male mice were divided into four groups (n=8): A is the control group and does not get any treatment, B is the sham group and only received drinking water. C group received Acrylamide 10 mg/kg. D group received Acrylamide 15 mg/kg+1.5 mg/kg of Icariin. Histological changes in testis and prostate were examined using stereological methods.

    Results

    Results showed decreases in testis weight of the group treated by (p≤0.01) and the group cured by Acrylamide +Icariin group (p≤0.05). The total volume of testis showed a reduction in the Acrylamide  group compared to other groups (p≤0.05). The total number of spermatogonia and spermatocyte cells in the Acrylamide group showed a decrease in comparison with the other groups (p≤0.05). The total number of spermatid cells in the Acrylamide group indicated a significant reduction in comparison with the control and sham group (p≤0.05). The total number of sertoli cells in the Acrylamide group showed a reduction when the number of leydig cells in the Acrylamide group showed a significant decrease in comparison with the control, sham, and Acrylamide+Icariin groups (p≤0.05). The mean Johnsen score was decreased in the Acrylamide treated group compared to control, sham, and Acrylamide+Icariin groups (p≤0.05). Testosterone concentration in the Acrylamide group showed a reduction in comparison with control, sham, and Acrylamide+Icariin groups (p≤0.05).

    Conclusion

    Results demonstrated that Acrylamide altered the structure of the testis, prostate gland, and spermatogenesis stage, and Icariin treatment improved these histopathological changes.

    Keywords: Icariin, Acrylamide, Testis, Prostate, Stereology, Mice
  • دانیال عزتی یزدانی، ریحانه وردیان، عباس شاهدی*
    مقدمه

    شریان آگزیلاری (Axillary) ادامه شریان ساب کلاوین  Subclavian می باشد که ناحیه آگزیلاری را خون رسانی می کند. این شریان از کنار خارجی دنده اول شروع شده و در کنارتحتانی عضله terse major ترس ماژور خاتمه می یابد و بعد از آن به نام شریان بازویی در بازو طی مسیر می کند، واریاسیون  Variationشریان آگزیلاری امری شایع است و با توجه به این که اندام فوقانی را مشروب می کند از لحاظ پزشکی دانستن این واریاسیون ها امر مهمی به نظر می رسد که یک مورد نادر آن را در هنگام تشریح به روش کلاسیک آناتومی در حفره زیربغل سمت راست یک جسد مذکر با سن تقریبی 65-60 سال در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد مشاهده گردید که بدین شرح می باشد: شریان توراسیک خارجی  lateral thoracic artery که به طور معمول از قسمت دوم شریان آگزیلاری جدا می شود در این مورد از شاخه Thoracodorsal artery توراکو دورسال بخش سوم جدا شده است. از آن جا که شریان آگزیلاری در معرض آسیب وپارگی می باشد، به خصوص در موارد جا انداختن درفتگی های شانه و یا برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل و هم چنین استفاده از شریان های اندام فوقانی برای اعمال جراحی bypass عروق کرونر، بنابراین آگاهی از آناتومی طبیعی و واریاسیون های شریان آگزیلاری برای متخصصین علوم پزشکی به خصوص جراحان و آناتومیست ها مفید خواهد بود.

    کلید واژگان: شریان آگزیلاری, واریاسیون, شریان توراکودورسال, شریان توراسیک خارجی
    Daniyal Ezatiyazdani, Reyhane Vardiyan, Abbas Shahedi*
    Introduction

    The axillary artery extends to the subclavian artery, which gives blood the axillary region. This artery is starting from the outset of the first ribAnd ends near the inferior terse major muscle, and then goes on with the name of the Brachial artery,the axillary artery variation is common and given the blood supply to the upper limb Clinically important .These variations seem to be an important finding that a rare case of anatomical presentation in an underground cavity to the right of a male body with an age of approximately 60-65 years was found in ShahidSadoughi University of Medical Sciences in Yazd, which was as followed:, external thoracic artery that is normally separated from the second part of the axillary artery;In this case, the third branch of the Thoracodorsal artery is separated. Since the axillary artery was exposed to damage, especially in cases of abdominal tenderness or removal of the axillary lymph nodes, the use of upper limb arches for coronary artery bypass surgery, Therefore, knowledge of natural anatomy and axillary artery changes will be useful for medical professionals, especially surgeons and anatomists.

    Keywords: Axillary artery, Variation, Thoracodorsal artery, External thoracic artery
  • سپیده صادقی، علیرضا طالبی*، عباس شاهدی، محمدرضا معین، ابوالقاسم عباسی سرچشمه
    مقدمه
    داروی تاموکسیفن (TX) در درمان ناباروری ایدیوپاتیک در جنس مذکر استفاده می شود. نشان داده شده است که TX باعث افزایش تعداد اسپرم می شود و بنابراین باروری مردان را بهبود می بخشد. با توجه به اهمیت کیفیت کروماتین اسپرم در تمام مراحل تولید مثل، هدف این مطالعه بررسی اثرات TX بر پارامترهای اسپرم و کیفیت کروماتین در موش می باشد.
    هدف
    این مطالعه اثر دوزهای مختلف تاموکسیفن بر پارامترهای اسپرم و کروماتین را در موش ها مورد بررسی قرار داده است.
    موارد و روش ها
    24 سر موش نژاد NMRI به 3 گروه شامل گروه 1 که رژیم غذایی پایه و 0/4 میلی گرم بر کیلوگرم در روز، گروه دوم رژیم غذایی پایه و 6/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز دارو دریافت کردند و گروه 3 به عنوان گروه شاهد می باشد و حیوانات به مدت 35 روز نگهداری شدند. پس از آن، اسپرم اپیدیدیم برای پارامترهای استاندارد و کیفیت کروماتین هسته با رنگ آمیزی آنیلین بلو (AB) و تولویدین بلو (TB) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    نتایج
    نتایج نشان داد که هر چند TX بر تعداد اسپرم، پارامترهای حرکتی و زنده ماندن تاثیر نمی گذارد، اما درصد سلول های اسپرم با مورفولوژی غیر طبیعی و کروماتین غیر طبیعی در هر دو دوز را افزایش می دهد. علاوه بر این، در مقایسه با موش های کنترل، افزایش نقص کروماتین اسپرم با ایجاد هیستون های باقی مانده (توسط رنگ آمیزی AB) در دوز بالای مصرف TX دیده شد .
    نتیجه گیری
    داده های تجربی ما در موش نشان داد که استفاده از TX برای درمان ناباروری مردان ممکن است میزان اسپرم ها را با کروماتین غیرطبیعی به میزان وابسته به دوز افزایش دهد.
    کلید واژگان: تاموکسیفن, اسپرم, کروماتین, موش
    Sepideh Sadeghi, Ali Reza Talebi*, Abbas Shahedi, Mohammad Reza Moein, Abolghasem Abbasi, Sarcheshmeh
    Background
    Tamoxifen (TX) is widely used for the treatment of male factor and idiopathic infertility. It has been shown that TX induces sperm production and so improves male fertility.
    Objective
    This study evaluated the effects of different doses of TX on the sperm parameters and chromatin quality in mice.
    Materials and Methods
    In this research, 24 male NMRI mice were divided into three groups including group A: control animal receiving vehicle; group B: the group receiving basal diet and TX 0.4 mg/kg/day; and group C: the group receiving basal diet and TX 0.6 mg/kg/day for 35 days. Thereafter, epididymal spermatozoa were analyzed for standard parameters and nuclear chromatin quality using Aniline Blue (AB) and Toluidine Blue (TB) staining.
    Results
    The results indicated that although the TX did not affect the sperm count, motility, and viability parameters, it could elevate the percentage of sperm cells with abnormal morphology and abnormal chromatin at both doses. In addition, in comparison with the control mice, a significant elevation was observed in spermatozoa with residual histones (assessed by AB staining) at high doses of TX.
    Conclusion
    Our experimental data in mice suggested that the use of TX for treating male infertility might increase the rates of spermatozoa with abnormal chromatin in a dose-dependent manner.
    Keywords: Tamoxifen, Sperm, Chromatin, Mice
  • Sepideh Sadeghi, Alireza Talebi, Abbas Shahedi, Mohammad Reza Moein, Abolghasem Abbasi, sarcheshmeh
    Background
    Tamoxifen (TX) is widely used to treat idiopathic infertility in men. Using TX has been shown to produce sperm in patients with oligospermia and azoospermia and improve male fertility. The aim of this study was to evaluate the effects of TX on DNA and chromatin quality in mice regarding the importance of chromatin quality and sperm DNA at all stages of reproduction.
    Methods
    24 male NMRI mice were divided into 3 groups including dose 0.4 mg/kg/day that received basal diet and TX, dose 0.6 mg/kg/day that received basal diet and TX, and group 3 that received vehicle for 35 days as the control. After that, epididymal spermatozoa were analyzed for nuclear DNA quality. One-way ANOVA was performed with a Tukey test to compare sperm DNA fragmentation at different times. The p<0.05 was considered significant.
    Results
    The use of different doses of TX may have detrimental effects on sperm chromatin protamination and DNA integrity in mice. According to Acridine Orange (AO) staining, the rate of increased single-stranded DNA damage was observed at 0/6 mg/kg/day TX dose (p<0.05).
    Conclusion
    The use of different studied TX doses in the animal sample was found to increase the amount of protamine deficiency and DNA defect in treated mice.  
    Keywords: DNA, Mice, Sperm, Tamoxifen
  • سید کاظم بزاززاده، عباس شاهدی*، مرتضی انوری، مریم یادگاری، نعیمه اکرم زاده اردکانی
    مقدمه
    مطالعات نشان داده اند که گیاهان دارویی علی رغم اثرات درمانی فراوان، گاهی می توانند عوارض جانبی متعددی را بر روی جنین بر جای گذاشته و حتی باعث سقط شوند. گیاه کرفس، یک گیاه دارویی در طب سنتی است که خواص درمانی متعددی دارد. با این وجود اطلاعات چندانی در رابطه با اثرات آن بر جنین وجود ندارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی برگ کرفس بر روی جنین موش سوری انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه مداخله ای از خرداد تا تیر ماه سال 1395 بر روی 20 موش ماده با نژاد سوری که از مرکز حیوانخانه دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد خریداری شده بود، در آزمایشگاه هیستولوژی (بافت شناسی) گروه آناتومی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. 20 موش ماده پس از جفت گیری، به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم بندی شدند. یک گروه به عنوان کنترل دریافت کننده تنها آب و غذای معمولی بود. سه گروه دیگر به عنوان گروه های تجربی به ترتیب در هفته های اول، دوم و سوم بارداری دریافت کننده دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره برگ کرفس بودند. در روز 20 حاملگی عمل سزارین انجام و تعداد جنین های جذب شده شمارش و به عنوان سقط در نظر گرفته شد. علاوه بر این وزن جنین، قد و طول آن نیز به دقت اندازه گیری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست پشتیان LSD انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    تعداد جنین های زنده در گروه کنترل و گروه تجربی اول (دریافت کننده عصاره در هفته اول بارداری) یکسان بودند، اما با سایر گروه ها تفاوت داشتند. تنها یک مورد جنین سقط شده در گروه تجربی سوم (دریافت کننده عصاره در هفته سوم بارداری) مشاهده شد. همچین وزن و قد جنین در گروه های دریافت کننده عصاره به طور معناداری کاهش یافت (05/0>p).
    نتیجه گیری
    عصاره گیاه کرفس دارای اثر سقط زایی بوده و می تواند تغییرات مورفولوژیکی در جنین به وجود آورد. از این رو پیشنهاد می شود که اثرات مصرف این گیاه در زنان باردار بررسی شود.
    کلید واژگان: جنین, حاملگی, عصاره کرفس, موش سوری
    Seyed Kazem Bazazzadeh, Abbas Shahedi *, Mortaza Anvari, Maryam Yadegari, Naeimeh Akramzadeh Ardakani
    Introduction
    Many studies have shown that medicinal herbs despite several therapeutic effects, sometimes can have many side effects for the fetus and even lead to miscarriage. Celery (Apiumgraveolens) is a medicinal plant in traditional medicine with numerous therapeutic effects. However, there is no information regarding its effects on the fetus; therefore, this study was performed with aim to evaluate the effects of hydro alcoholic extract of celery leaves on Balb/c mice embryo.
    Methods
    This interventional study was performed from June 20 to 10 July 2016 on 20 female mice which were buy from the animal center of Yazd Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in histology laboratory of the Anatomy Department of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd. 20 female mice after mating were randomly divided into 4 groups. Control group received distilled water (gavage) and experimental groups 1، 2 and 3 were received 200mg/kg of the celery hydro alcoholic extract during the first, second, and third weeks of pregnancy, respectively. In 20th day of pregnancy, caesarean surgery was done and the number of absorbed embryos were counted and were considered as abortion. Furthermore, the embryos weight and heights were measured. Data were analyzed by SPSS software (version 21) and one-way ANOVA and LSD test. P
    Results
    The number of live fetuses was similar in the control group and the experimental group 1 (receiving extract during the first weeks of pregnancy), but had difference with other groups. Only 1 aborted fetus was observed in experimental group 3 (receiving extract during third weeks of pregnancy). Also, the embryos weight and heights were significantly decreased in the groups receiving extract (p˂0. 05).
    Conclusion
    Celery extract has abortifacient effect and can cause morphological changes in embryo, so it is suggested to evaluate the effect of this herb in pregnant women.
    Keywords: Celery extract, Embryo, pregnancy, Syrian mouse
  • محمدحسن عبدی اردستانی، مرتضی انوری *، عباس شاهدی، مریم یادگاری، آرزو خرادمهر، صدیقه رستاقی
    مقدمه
    با توجه به توسعه فناوری نانو و گسترش استفاده از نانومواد در زمینه های مختلف صنعت، بررسی اثرات مخرب آن بر سیستم های بیولوژیکی ضروری است. دی اکسید تیتانیوم (Tio2) در تولید رنگ های مختلف، لوازم آرایشی، سرامیک، فوتوکاتالیست ها، آب و فاضلاب و بسیاری از محصولات دیگر کاربرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تراتوژنیستی این نانوذره در هفته های مختلف بارداری موش NMRI انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه تجربی در سال 1396 بر روی 30 موش ماده نژاد NMRI (30-25 گرم، 12-8 هفته) انجام شد. موش ها به طور تصادفی به 2 گروه کنترل و 4 گروه مورد تقسیم شدند. بارداری با مشاهده پلاک واژینال (GD0) تایید شد. دوز 5 میلی گرم/کیلوگرم محلول Tio2 به صورت گاواژ دهانی از هفته اول تا روز هجدهم بارداری به موش های باردار خورانده شد. برای گروه های اول تا سوم به ترتیب فقط هفته های اول تا سوم و گروه چهارم کل دوره بارداری، نانوذرات گاواژ شد. گروه شم با حلال گاواژ شد و گروه کنترل، آب شهر را بدون گاواژ دریافت کردند. در روز هجدهم بارداری جنین ها از لوله های رحم جدا و وزن، قد، دور سر و ناهنجاری های مورفولوژیک ثبت گردید و اختلالات اسکلتی جنین ها توسط رنگ آمیزی آلیزارین رد و آلیسن بلو بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های کای دو، آنالیز واریانس یک طرفه و و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در مجموع در چهار گروه تجربی، کاهش قابل توجهی در وزن بدن و طول CR در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0>p). همچنین تعداد قابل توجهی از ناهنجاری های ظاهری مانند جذب جنین، خونریزی، ناهنجاری های اندام و اختلالات اسکلتی در گروه های آزمون در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. مشاهدات نشان داد اثرات تراتوژنیک در گروهی که هفته دوم در معرض نانوذرات بودند، بیشتر بروز کرد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر سمیت و اثرات تراتوژنیک نانوذرات Tio2 در موجودات زنده را ثابت می کند. بنابراین، مطالعات بیشتری برای پیش بینی اثرات سمی Tio2 مورد نیاز است.
    کلید واژگان: تراتوژن, تیتانیوم, نانوذرات, ناهنجاری های اسکلتی
    Mohammad Hasan Abdi Ardestani, Morteza Anvari *, Abbas Shahedi, Maryam Yadegari, Arezoo Khoradmehr, Sedigheh Rastaghi
    Introduction
    Considering the development of nanotechnology and extensive use of nano-materials are in different fields of industry, it is necessary to investigate their destructive effects on biological systems. Titanium dioxide (TiO2) is used in the production of different dyes, cosmetics, ceramics, photocatalysts, water and sewage treatment and a lot of other products. This study was performed with aim to evaluate the Teratogenic effect of TiO2 in different gestational weeks of NMRI mice.
    Methods
    This experimental study was performed on 30 female NMRI mice (25-30 gr, 8-12 weeks of pregnancy) in 2017. The mice were randomly assigned into 2 control groups and 4 case groups). Pregnancy was confirmed with vaginal plaque (GD0). The doses of 5 mg/kg of tio2 solution were orally gavage to pregnant mice from the first to 18th days of pregnancy. The first group, the first week of pregnancy, the second group, the second week of pregnancy and the third group received nanoparticles only in the third week of pregnancy and the fourth case group were treated during all period of pregnancy. The Sham group was gavage with solvent and control group received city water without gavage. In the 18th day of pregnancy, the fetuses were removed from the uterine tubes and their weight and height, Head circumference and morphologic disorders were recorded, their skeletal disorders were checked by alizarin red and painting. Data were analyzed by SPSS software (version 21). P
    Results
    Totally, significant reduction in body weight and CR length was observed in all four experimental groups in comparison with control group (P
    Conclusion
    The results of present study prove the toxicity and teratogenicity effects of TiO2 nanoparticles on living organisms. So, further studies are recommended to predict the toxicity effect of TiO2.
    Keywords: Nanoparticles, Skeletal disorders, Teratogen, Titanium
  • Abbas Shahedi, Ahmad Hosseini, Mohammad Ali Khalili, Farshid Yeganeh
    Background
    Vitrification of oocytes is a fast-freezing technique, which may affect the quality of the human oocyte, and consequently affects the embryo development, pregnancy and birth. The aim of the current study was to investigate the consequence of in-vitro vitrification on maturation status of immature human oocytes, additionally, expression levels of stress, and apoptosis related genes.
    Materials And Methods
    The total of 213 human immature oocytes which routinely discarded from assisted reproduction clinics were collected and divided into two groups including: (I) fresh germinal vesicle (GV) oocytes (n=106) (matured in-vitro (fIVM) , and (II) GV oocytes (n=107) that initially vitrified, then matured in in-vitro (vIVM). After 36 hours of incubation, the oocytes were evaluated for nuclear maturation and expression level of DNA methyltransferase (DNMT1), stress related genes (Sod1 and Hsp70), and apoptotic related genes (Bax and Bcl-2) by quantitative Real-Time PCR.
    Results
    Oocyte maturation rates were reduced in vIVM compared to fIVM oocytes (P=0.001). The expression of stress (Sod1 and Hsp70), and apoptotic-related genes (Bax and Bcl-2) in vIVM were significantly higher compared to the fIVM group. Additionally, pro-apoptotic gene up-regulated 4.3 times more than anti-apoptotic gene in vIVM oocyte. However, DNMT1 gene expression was reduced in vIVM oocyte (P = 0.047).
    Conclusions
    The low survival rate of vitrified In-vitro matured GV oocytes could definitely be explained by the alterations of their gene expression profile.
    Keywords: Apoptosis, Oocytes, Vitrification
  • احسان مرادی *، بهمن اسدی، عباس شاهدی
    مقدمه و هدف
    گاز های خون شریانی (Arterial blood gas [ABG]) یکی از مهم ترین تست های آزمایشگاهی برای تعیین وضعیت pH، میزان اکسیژن و دی اکسید کربن خون و سطح بیکربنات می باشد. همچنین می توان مقادیر لاکتات و هموگلوبین و الکترولیت ها و... را نیز از این تست به دست آورد.ارتفاع محل و فشار هوا می تواند بر روی آنالیز گاز های خون شریانی و سطح آن تاثیرگذار باشد، خلبانان با قرارگیری در شرایط کم فشار در ارتفاعات بالا در معرض تغییرات گاز های خون شریانی قرار دارند، بررسی این تغییرات می تواند گام های مهمی در راستای ارتباط این تغییرات با عوارضی که حین پرواز در ارگان های مختلف خلبانان رخ می دهد باشد.
    مواد و روش ها
    این تحقیق از نوع نظری و از لحاظ روش به شیوه تحلیل محتوا (Content Analysis) انجام گرفته و لازم به ذکر است از مطالبی استفاده شده که صحت آن ها در مقالات متعدد به اثبات علمی رسیده و صرفا نظریه یا تئوری نیست. در روش جمع آوری و گردآوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای، اینترنتی و ترجمه متون حیطه طب نظامی(طب هوا و فضا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
    یافته ها
    گاز های خون شریانی (ABG) در شرایط مختلف تغییراتی را نشان می دهند. آنالیز گاز های خون شریانی شامل: pH، HCO3-، PO2، Base exces،sPCO2، SO2 است. همچنین می توان میزان SBCe (غلظت بی کربنات در خون) و و نیز Total را نیز از آنالیز گاز های خون شریانی به دست آورد.
    بحث و نتیجه گیری
    در زمینه بررسی گازهای خون شریانی و به خصوص تغییرات آنها در ارتفاعات و شرایط هایپوبار مطالعات اندکی انجام شده است. اغلب این مطالعات به بررسی افرادی که به ارتفاعات صعود کرده اند و تغییرات گازهای خون شریانی در این ارتفاعات محدود است.تحقیقات مشابه در شرایط هایپوبار در چامبر یا حین پرواز در هواپیما بر روی تغییرات گازهای خون شریانی صورت گرفته ولی تحقیقاتی که در ارتفاعات صورت گرفته مانند بررسی Somogy و همکاران در کوهنوردان یک آلکالوز متابولیک را باتوجه به هیپوکسی موجود که باعث هایپو ونتیله شدن با تحریک کمورسپتور شده مشاهده شد.
    کلید واژگان: گازهای خون شریانی, هیپوبار, خلبان جنگنده شکاری, فشار
    Ehsan Moradi *, Bahman Asadi, Abbas Shahedi
    Background and
    Purpose
    Arterial blood gases (Arterial blood gas [ABG]) One of the most important Laboratory tests to determine the status PH the amount of oxygen and carbon dioxide blood levels of bicarbonate. Also, hemoglobin and serum lactate and electrolytes and also won the Test. Height and air pressure can vary on ABG and its surface, low pressure conditions at high altitude pilots place on arterial blood gases are subject to change, this can important steps to investigate the relationship of these changes are in line with the compilcations may occur in different organs pilots during flight.
    Materials And Methods
    This AD research and in terms of the S mode using content analysis (Content Analysis) And took note of the material used in several papers to prove the correctness of the opinion of the clay, and only ten The theory is or not. The method of collection and compilation of information via the library resources, the Internet and text of the H-point Military Medicine (Aerospace Medicine) the analysis are discussed.
    Results
    Arterial blood gases (ABG) show variations in different conditions. ABG include: PH, HCO 3 -, PO 2, Base exces, sPCO 2, SO2 is. SBCe rate also (Bicarbonate concentration in the blood) and And Total also acquired the ABG. Discussion And
    Conclusions
    ABG and changes in their altitude and conditions Haypvbar few studies have been conducted. Most of these studies examined people who have climbed mountains, and changes in the elevation of arterial blood gases is limited. Similar studies in Chambr Haypvbar conditions or when flying in an airplane took place on arterial blood gas changes, but the research done altitudes Like Somogy and colleagues examined the Mountaineers to a metabolic alkalosis due to the hypoxia caused by Hypo ventilated with Kmvrsptvr stimulation was observed.
    Keywords: arterial blood gases, Hypvbar, Raptor fighter pilot pressure
  • Abbas Shahedi *, Mohammad Ali Khalili, Mehrdad Soleimani, Shekoufeh Morshedizad
    Background
    Approximately 20% of recovered oocytes are immature and discarded in intracytoplasmic sperm injection (ICSI) procedures. These oocytes represent a potential resource for both clinical and basic science application.
    Objective
    The aim of this study was to evaluate the ultrastructure architecture of in vitro matured human oocytes using transmission electron microscopy (TEM).
    Materials And Methods
    A total of 204 immature oocytes from infertile patients who underwent ICSI cycles were included in this prospective study. Immature oocytes were divided into two groups: (i) GV oocytes (n = 101); and (ii) MI oocytes (n = 103). Supernumerary fresh in vivo matured oocytes (n = 10) were used as control.
    Results
    The rates of maturations were 61.38% for GV and 73.78% for MI oocytes in IVM medium (P = 0.07). However, the rate of oocyte arrest was significant between groups (P <0. 05). Ultrastructurally; in vitro and in vivo matured oocytes appeared round, with a homogeneous cytoplasm, an intact oolemma and an intact zona pellucida. However, immature oocytes indicated numerous large mitochondria-vesicle complexes (M-VC).
    Conclusions
    Ultrastructural changes of M-VC in IVM groups emphasize the need for further research in order to refine culture conditions and improve the implantation rate of in-vitro matured oocytes.
    Keywords: In vitro Maturation, Germinal Vesicle Oocytes, Metaphase, I Oocytes, Ultrastructure
  • محمدعلی خلیلی*، استفتنیا ای نوتولا، عباس شاهدی، گودو ماکچیارلی

    استفاده از داروهای تحریک تخمک گذاری در سیکل های درمانی ART می تواند با عوارض جانبی نظیر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان و یا افزایش ریسک سرطان همراه باشد. همچنین این وضعیت جهت زنان با ریسک بالا نظیر سندرم تخمدان پلی کیستیک مد نظر می باشد. تکنیک بلوغ آزمایشگاهی تخمک برای اولین بار جهت بیماران با سندرم تخمدان پلی کیست و بیماران در ریسک سندرم تحریک بیش از حد تخمدان به کار گرفته شد. با این وجود، کاربرد درمانی تکنیک بلوغ آزمایشگاهی تخمک بعلت کاهش پتانسیل رشد و باروری همچنان ضعیف می باشد. کاهش در میزان بلوغ تخمک در محیط آزمایشگاه و نیز باروری، همچنین کاهش در تولید بلاستوسیت در سیکل های درمانی "بلوغ آزمایشگاهی تخمک" گویای رشد نامطلوب کوتاه مدت تخمک بالغ شده در محیط آزمایشگاهی در مقایسه با تخمک های بالغ شده در محیط تخمدانی می باشد.

    کلید واژگان: انسان, تخمک, تکنیک بلوغ آزمایشگاهی تخمک, مورفولوژی, فراساختار
    Mohammad Ali Khalili, Stefania A. Nottola, Ph.D., Abbas Shahedi, Guido Macchiarelli

    The use of ovarian stimulation for infertility treatment is associated with side effects of ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS) and potential cancer risk. This is also true in high risk women such as those polycystic with ovary (PCO) and polycystic ovarian syndrome (PCOS). In vitro maturation (IVM) of oocytes was primarily developed to make IVF safe for women with PCO and at high risk of OHSS. The application of IVM of oocytes to assist clinical infertility treatment remains poor because of the reduced developmental competence of oocytes after IVM, despite several decades of research. Reduced meiotic maturation and fertilization rates, as well as low blastocyst production reveal short-term developmental insufficiency of oocytes when compared with in vivo-matured counterparts. In this review, the structural role of human oocytes, revealed by different technical approaches, to the success of IVM technology is highlighted.

    Keywords: Human, Oocyte, In Vitro Oocyte Maturation Technique, Cell Morphology, Ultrastructure
  • محمد علی محسنی، حسین اصلانی، عباس شاهدی، علی تبریزی، صنم محسنی
    زمینه و اهداف
    شکستگی های دیستال هومروس یکی از پیچیده ترین شکستگی ها برای درمان هستند. پلاک های موازی و عمود بر هم برای بازسازی و فیکساسیون داخلی استفاده می شوند ولی تناقض هایی در مورد به کارگیری آنها همچنان وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمانی و عملکردی بیماران درمان شده با هریک از دو روش جاگذاری پلاک می باشد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه توصیفی تحلیلی، 60 بیمار دچار شکستگی های دیستال هومروس که از نظر سن و جنس و تیپ شکستگی همسان بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران که برای 6 ماه مورد پیگیری قرار گرفته بودند از نظر عوارض و عملکردی و بهبود دامنه حرکات با یکدیگر مقایسه شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه 60 بیمار با میانگین سنی 9/14±9/47 سال بررسی شدند. از نظر جوش خوردگی تفاوت بین دو روش وجود نداشت. آسیب عصبی اولنار در روش عمود بر هم در 2 مورد (7/6%) و در پلاک موازی در 1 مورد (3/3%) وجود داشت. عفونت جراحی و هم راستایی در پلاک عمود بر هم در 2 مورد (7/6%) وجود داشت. بهبود دامنه حرکتی در بعد از 6 ماه در دو روش تفاوت آماری داشت بیماران با درمان شده با روش موازی در وضعیت بهتری قرار داشته اند.
    نتیجه گیری
    براساس یافته های مطالعه ما هر دو روش جاگذاری پلاک (عمود بر هم و موازی) دارای نتایج درمانی یکسانی است و در تثبیت شکستگی ها هر دو روش کارایی مشابهی دارند ولی در بهبود وضعیت عملکردی بیماران از نظر دامنه حرکات آرنج، روش جا گذاری موازی بهتر می باشد.
    کلید واژگان: شکستگی های دیستال هومروس, فیکساسیون داخل مفصلی, پلاک موازی, پلاک عمود بر هم
    Mohammad Ali Mohseni, Hossein Aslani, Abbas Shahedi, Ali Tabrizi, Sanam Mohseni
    Background And Objectives
    Distal humerus fractures continue to be a elaborate fracture to treat. Orthogonal and parallel plate’s constructs are often used for fixation of intra-articular distal humerus fractures but optimal plate configuration remains controversial. Aim of this study was Comparison of short outcome and therapeutic results of two orthogonal plates versus parallel plates in treatment of distal humeral fractures.
    Materials And Methods
    In a descriptive analytical study، 60 patients with distal humerus fractures were evaluated. They were divided in two matched groups according to their sex، age and type of fractures. 30 patients in each group were followed for 6 month and results were compared.
    Results
    Mean age of total studied patient was (47. 9± 14. 9) years. Union of fractures was similar in two methods of plating. An ulnar nerve injury in orthogonal plates were in 2 (6. 7%) cases and in parallel plate was in one case. Operation infection site and malalignment in orthogonal plate were in 2 cases but there was not observed in parallel methods. Range of motion improvement in 6 month after surgery was significant difference between two methods. Patients treated with parallel methods had better function.
    Conclusion
    According to our study results، two methods of plating are similar and can provide adequate stability. But functional improvements and elbow range of motion are better in parallel plate.
    Keywords: Distal humerus fracture, Intra, articular, Fixation, Parallel plate, Orthogonal plate
سامانه نویسندگان
  • عباس شاهدی
    عباس شاهدی
    (1392) دکتری علوم تشریحی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال