به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

adel pedram

  • سعید صادق زاده حمایتی*، علی صارمی راد، رحیم محمدیان، علی جلیلیان، جواد رضایی، مستانه شریفی، عادل پدرام
    در پژوهش حاضر، نقش برهمکنش ژنوتیپ- محیط بر عملکرد قند هیبریدهای چغندرقند و شناسایی هیبریدهای پایدار تحت مطالعه قرار گرفت. در این راستا، 15 هیبرید و پنج شاهد در چهار محیط ارزیابی گردید. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 1400 انجام شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب موید تاثیر معنی دار اثرات اصلی محیط و ژنوتیپ بر تمامی صفات در سطح احتمال یک درصد بود. برهمکنش میان آن ها در سطوح احتمال یک و پنج درصد برای همه صفات به جز درصد قند ناخالص و خالص معنی دار بود. تجزیه اثرات ضرب پذیر مدل AMMI نشان داد که دو مولفه اول به ترتیب در سطوح احتمال یک و پنج درصد معنی دار هستند. بای پلات میانگین عملکرد و اولین مولفه اصلی برهمکنش موید برتری ژنوتیپ 20 به دلیل دارا بودن عملکرد قند و پایداری بالا بود. بر اساس روش GGE بای پلات محیط های کرج، شیراز و میاندوآب از نظر رتبه عملکرد ژنوتیپ ها واکنش نسبتا مشابهی داشتند و در این محیط ها ژنوتیپ 20 پایدار بود. واکنش مشهد نسبت به سه محیط دیگر متفاوت بود و در آن ژنوتیپ 9 پایداری مناسبی داشت. بر اساس شاخص MTSI، چهار ژنوتیپ 18، 2، 20 و 17 به عنوان ژنوتیپ های پایدار شناخته شدند. به طور کلی در میان هیبریدهای اصلاحی، در رتبه نخست، هیبرید حاصل از تلاقی (7112 × SB36) ×S1- 960132 (ژنوتیپ 2) و پس از آن هیبرید به دست آمده از تلاقی (7112 × SB36) × S1- 970063 (ژنوتیپ 9) را می توان به عنوان هیبریدهای امیدبخش در برنامه های ارزیابی نهایی تا معرفی هیبریدهای جدید مورد استفاده قرار داد.
    کلید واژگان: پایدار, مولفه, AMMI, GGE بای پلات, MTSI
    Saeed Sadeghzadeh Hemayati *, Ali Saremirad, Rahim Mohammadian, Ali Jalilian, Javad Rezaei, Mastaneh Sharifi, Adel Pedram
    Introduction
    Genotype-environment interaction is one of the most important limiting factors in breeding programs. A comprehensive study of genotype-environment interaction requires powerful statistical methods. Different methods for evaluating the interaction effect of genotype-environment have been proposed by different researchers. Therefore, in the present study, the role of this phenomenon on the sugar yield of sugar beet hybrids and the identification of stable hybrids were studied based on the AMMI, GGE bi-plot, and MTSI stability index methods.
    Materials and Methods
    For this study, a total of 20 sugar beet genotypes were utilized, comprising 15 recently developed hybrids and five control cultivars (Sina, Dena, Novodora, Modex and Loriquet). Phenotypic assessments of experimental genotypes were conducted in 2021 crop year at four agricultural research stations located in Karaj, Mashhad, Shiraz and Miandoab. These selected sites differed in terms of altitude, latitude and longitude, atmospheric temperature and precipitation, and physical and chemical characteristics of soil. The experiments at each research station were carried out using a randomized complete block design with four replications. Each genotype was planted in a separate plot, consisting of three cultivation rows with a length of eight m and a distance of 50 cm interrow. Throughout the growing season, weed control, irrigation, fertilizer application, and other field management activities were performed based on the recommendations of experts. Additionally, regular monitoring and prevention of pests and diseases specific to sugar beet were conducted at each research station. Stability analysis methods of AMMI, GGE bi-plot, and MTSI stability index were used to analyze the genotype-environment interaction.
    Results and Discussion
    The results of a combined analysis of variance confirmed the significant effects of environment and genotype on all traits at a one percent probability level. The interaction between them was significant at one and five percent probability levels for all traits except the sugar content and white sugar content. Analysis of the multiplicative effect of the AMMI model showed that the first two components are significant at the one and five percent probability levels, respectively, and together explain 92.20 percent of the interaction variations. The bi-plot of mean yield and the first principal component of the interaction confirmed the superiority of genotype no. 20 due to its high sugar yield and stability. The results obtained from the GGE bi-plot method showed that the first and second components together explain 84.16% of the variations in total sugar yield. According to the GGE bi-plot, Karaj, Shiraz, and Miandoab had a relatively similar reaction in terms of genotype yield rank and in these environments, genotype no. 20 was stable. The reaction of the Mashhad environment was different from the other three environments and in that genotype no. 9 had suitable stability. Based on the results of the MTSI index, four genotypes of 18, 2, 20, and 17 were identified as stable genotypes. In general, the selected genotypes based on the MTSI caused a favorable selection differential in all traits. Among the traits, except root yield, other traits had good selection differential and selection gain. On the other hand, genotype no. 15 had the highest value of MTSI stability index and was unfavorable genotype in terms of studied traits.
    Conclusion
    In general, among breeding hybrids, in the first the hybrid obtained from crossing of (7112 × SB36) × S1– 960132 (genotype no. 2) and then the hybrid obtained from crossing of (7112 × SB36) × S1- 970063 (genotype no. 9) can be used as promising hybrids in final evaluation programs until the introduction of new hybrids. The studied sites were not very closely correlated to be suggested that a site be abandoned to reduce costs for future research; In contrast, most of the tested environments had a high differentiation capability and could make a good distinction among genotypes in terms of sugar yield in genotype-environment interaction studies of sugar beet cultivars.
    Keywords: AMMI, Component, GGE biplot, MTSI, Stability
  • حیدر عزیزی*، عادل پدرام، پرویز فصاحت

    به منظور شناسایی صفات موثر بر عملکرد ریشه و تعیین روابط علت و معلولی بین آن ها در 20 رقم مختلف چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 1396 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی، ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. صفات مورد ارزیابی شامل عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و ناخالص، درصد قند خالص و ناخالص، ضریب استحصال شکر، میزان α-آمینو نیتروژن، سدیم و پتاسیم ریشه، ضریب قلیاییت و درصد قند ملاس بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف بین ارقام مورد بررسی از نظر صفت مقدار نیتروژن مضره ریشه در سطح احتمال پنج درصد و برای سایر صفات، در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. ضرایب تنوع فنوتیپی و ژنوتیپی برای اکثر صفات بالا بود که بیانگر وجود تنوع نسبتا بالا در ارقام مورد مطالعه برای صفات ارزیابی شده می باشد. ضرایب همبستگی بین صفات نشان داد که بیشترین همبستگی منفی و معنی دار به ترتیب در بین صفت عملکرد ریشه با صفات درصد قند ناخالص (0/62-)، درصد قند خالص (0/53-)، ضریب قلیاییت (0/52-)، مقدار پتاسیم (0/49-)، سدیم ریشه (0/45-) و همچنین میزان قند ملاس (0/49-) و با صفات عملکرد قند ناخالص (0/95)، عملکرد قند خالص (0/90) و ضریب استحصال شکر (0/58) همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. در تجزیه رگرسیون چندگانه به روش گام به گام، صفات درصد قند خالص و ناخالص، میزان نیتروژن مضره و ضریب قلیاییت به ترتیب وارد مدل شدند که 82 درصد از تغییرات عملکرد ریشه را توجیه کردند. بر اساس نتایج تجزیه همبستگی، رگرسیون و علیت، از بین صفات مورد بررسی، صفات میزان نیتروژن مضره (0/35) و درصد قند خالص (0/31-) به ترتیب با بیشترین اثر مستقیم بر عملکرد ریشه موثر بوده و در شناسایی ژنوتیپ ها مفید خواهند بود.

    کلید واژگان: تتجزیه علیت, رگرسیون گام به گام, عملکرد کمی و کیفی, همبستگی
    Heydar Azizi*, Adel Pedram, Parviz Fasahat

    In order to identification of effective traits on root yield and also determination of cause-and-effect relationships between in 20 different sugar beet cultivars, an experiment was carried out in West Azarbaijan Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, Miandoab Research Station based on RCB design with four replications in 2017 crop season. The assayed traits included root yield, sugar yield, white sugar yield, sugar content, white sugar content, extraction coefficient of sugar, root α-amino nitrogen, sodium and potassium, alkalinity coefficient and molasses sugar. The results of analysis of variance showed that difference between studied cultivars for amino nitrogen (α-N) all traits was significant at the 0.05 probability level and for other traits was significant at the 0.01 probability level. Phenotypic and genotypic coefficients of variation for most traits were high, indicating relatively high variability in studied cultivars for evaluated traits. Correlation coefficients between traits showed that there is the most negative and significant correlation between root yield trait with sugar content (-0.62), white sugar content (-0.53), alkalinity coefficient (-0.52), potassium (-0.49), sodium (-0.45) and also molasses sugar content (-049) traits, and the most positive and significant correlation with sugar yield (0.95), white sugar yield (0.90) and extraction coefficient of sugar (0.58) traits, respectively. In multiple regression analysis by stepwise method, sugar content and white sugar content, amino nitrogen and alkalinity coefficient traits were entered into model, respectively, that explained 82 percent of root yield variations. Based on correlation, stepwise regression and path analysis results, among the studied traits, amino nitrogen (0.35) and white sugar content
    (-0.31) traits with most direct effect were effective on root yield and will be useful in identifying genotypes.

    Keywords: Correlation, Path analysis, Quantitative, qualitative yield, Stepwise regression
  • سمیه مشاری*، رقیه همتی، سید باقر محمودی، عادل پدرام

    در تحقیق حاضر مقاومت 30 رقم تجاری رایج چغندرقند در برابر پوسیدگی های ریشه ناشی؜از دو بیمارگر Rhizoctonia solani و Fusarium oxysporum f. sp . betaeطی سال های 1395 و 1396 در استان آذربایجان غربی ارزیابی قرار شد. ارقام تحت شرایط کنترل شده گلخانه در گلدان تحت مایه زنی قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 15 تکرار و پنج شاهد برای هر تیمار اجرا شد. رتبه بندی شدت پوسیدگی حاصل از مایه زنی قارچ R. solani هشت هفته بعد از شروع مایه زنی با مقیاس 9-1 انجام گرفت. همچنین شاخص برداشت (Harvest Index) نیز برای هر تیمار محاسبه شد. رتبه‎بندی رنگ زرد برگ؜ها و پوسیدگی حاصل از قارچ F. oxysporumبه صورت هفتگی از هفته دوم بعد از مایه زنی با شاخص 5-0 ثبت شد. میانگین سطح زیرمنحنی پیشرفت بیماری (Area Under Disease Progress Curve) برای مقایسه پیشرفت آلودگی بین ارقام مورد محاسبه قرار گرفت. همچنین جهت مقایسه میزان بوته میری هریک از ارقام تحت شرایط طبیعی، آزمایش مزرعه‎ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. بوته های از دست رفته یا در حال زوال، سه بار بعد از انجام تنک و وجین شمارش شدند. بوته های در حال مرگ شناسایی و جهت تشخیص عامل بیماری به آزمایشگاه منتقل شدند. نتایج حاصل از محاسبه AUDPC تحت شرایط مزرعه به دست آمد و ارقام مقاوم مشخص شدند. عملکرد شکرخالص ارقام در واحد سطح محاسبه شد. نتایج به؜دست آمده از میزان مقاومت ارقام در مزرعه و گلخانه با خصوصیات ژنتیکی معرفی شده توسط شرکت تولید کننده بذر و عملکرد شکرخالص مورد مقایسه قرار گرفتند و ارقام مقاوم و با عملکرد بالا معرفی شدند. ارقام بی تی اس 233، فلورس، دلتا و موریل دارای مقاومت نسبی در برابر هر دو بیمارگر بودند و عملکرد قابل ملاحظه‎ای در هکتار نشان داده و در مزارعی با آلودگی توام قابل توصیه می باشند.

    کلید واژگان: ارقام تجاری چغندرقند, پوسیدگی ریزوکتونیایی ریشه, زردی فوزاریومی
    Somayyeh Moshari *, Roghayeh Hemati, S.B. Mahmoudi, Adel Pedram

    In the present study, the resistance of 30 common commercial sugar beet cultivars against root rot caused by Rhizoctonia solani and Fusarium oxysporum was evaluated in West Azerbaijan province during 2017 and 2018. Cultivars were inoculated in pots under controlled greenhouse conditions. The experiment was conducted in completely randomized design with 15 replications and 5 controls for each treatment. Ranking based on root rot intensity caused by inoculation of R. solani was done eight weeks after inoculation with a scale of 1-9. Harvest Index was also calculated for each treatment. Ranking based on leaves color yellowing and root rot caused by F. oxyporum were recorded weekly from the second week after inoculation with 0-5 index. The mean of area under disease progress curve (AUDPC) was calculated for the disease development comparison among cultivars. Also, in order to compare the cultivars damping off under normal condition, a field experiment was conducted in a randomized complete block design. Missing or dying plants were counted three time after thinning and weeding. Dying plants were identified and transferred to the laboratory for diagnosis of the disease. The results of AUDPC calculation were obtained under field conditions and resistant cultivars were identified. The white sugar yield of cultivars per unit area was calculated. The results obtained from the cultivars resistance in the field and greenhouse with the genetic characteristics of the cultivars introduced by the sugar beet seeds companies were compared and resistant cultivars with high yield were introduced. The BTS233, Flores, Delta, and Murialle showed relative resistance to both pathogens and showed significant yield per hectare and are recommended in fields with contamination.

    Keywords: Fusarium yellow, Rhizoctonia root rot, root rot, Sugar beet commercial cultivars
  • پرویز فصاحت*، سمر خیامیم، جمشید سلطانی ایدلیکی، سعید دارابی، عادل پدرام، مهدی حسنی، علی جلیلیان، بابک بابایی

    در برنامه های معرفی رقم، آزمون ژنوتیپ های گیاهی در مناطق مختلف به منظور بررسی پایداری آن ها انجام می گیرد. در این تحقیق، 17 ژنوتیپ چغندرقند در 5 منطقه کرج، همدان، میاندوآب، مشهد و شیراز در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تکرار در سال 1397 ارزیابی محصولی شدند. پس از تایید همگنی واریانس خطا در پنج آزمایش با آزمون بارتلت، تجزیه واریانس مرکب داده ها برای عملکرد شکر انجام شد. در این تجزیه اثر مکان، ژنوتیپ و ژنوتیپ در مکان معنی دار شد. براساس روش ضریب رگرسیونی و انحراف از رگرسیون، ژنوتیپ های G2، G6، G9 و G13 پایدارترین ژنوتیپ ها بودند. بر اساس واریانس برهمکنش شوکلا و اکووالانس ریک، ژنوتیپ های G2، G3، G5 و G6 بالاترین پایداری را به خود اختصاص دادند. ژنوتیپ های G6 و G9براساس پارامتر واریانس درون مکانی و ژنوتیپ های G2 و G5 بر اساس پارامتر ضریب تغییرات پایدارترین ژنوتیپ شناسایی شدند. با استفاده از روش ضریب تبیین، ژنوتیپ های G3، G5 و G6و با استفاده از روش رگرسیون تای، ژنوتیپ های G2، G6 و G12 با داشتن میانگینی بالاتر از متوسط به عنوان پایدارترین ژنوتیپ ها انتخاب شدند. براساس مجوع روش های فوق، ژنوتیپ G2 به عنوان مناسب ترین ژنوتیپ از نظر پایداری عملکرد شکر شناخته شد.

    کلید واژگان: اثر متقابل ژنوتیپ × محیط, پایداری عملکرد شکر, چغندرقند
    Parviz Fasahat*, Samar Khayamim, Jamshid Soltani Idliki, Saeed Darabi, Adel Pedram, Mehdi Hasani, Ali Jalilian, Babak Babaei

    Testing plant varieties under different regions is necessary to assess their stability. In this study, 17 sugar beet genotypes were evaluated in a randomized complete block design with six replications in five regions including Karaj, Hamedan, Miandoab, Mashhad, and Shiraz. After checking the homogeneity of mean squares in five experiments by Bartlett’s test, analysis of the combined was performed for sugar yield. In this analysis, location, genotype and genotype × location interaction effects were significant. Based on regression coefficient and deviation from regression parameters, genotypes G2, G6, G9 and G13 were the most stable genotypes. Genotypes G2, G3, G5 and G6 had the highest stability based on Shukla’s stability variance and Wrick’s ecovalence. Based on superiority measure, genotypes G6 and G9 and based on coefficient of variation genotypes G2 and G5 were identified as the most stable genotypes. Using coefficient of determination, genotypes G3, G5 and G6 were selected and by Tai’s regression method, genotypes G2, G6 and G12 genotypes were selected as the most stable genotypes having sugar yield higher than average. Based on the above mentioned methods, genotype G2 was recognized as the most suitable genotype for sugar yield stability.

    Keywords: Genotype × Environment Interaction_Sugar Beet_Sugar Yield Stability
  • عادل پدرام*، مهدی تاجبخش، داریوش فتح الله طالقانی، مهدی قیاسی

    به منظور مطالعه تاثیر پرایمینگ بذر بر رشد گیاه چه چغندرقند تحت تنش شوری پژوهشی در آزمایشگاه و گلخانه گروه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال 1395 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. فاکتور اول چهار سطح شوری شامل شوری صفر، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر حاصل از کلرید سدیم و فاکتور دوم تیمارهای پرایمینگ شامل آب مغناطیسی ، اسید سالسیلیک، کلرید کلسیم ((CaCl2 و کلرید سدیم((NaCl و عدم پرایمینگ (شاهد) به مدت هشت ساعت بودند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد اثر سطوح شوری بر کلیه صفات مورد بررسی به غیر از شاخص جوانه زنی و یکنواختی سبز شدن در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر پرایمینگ بذر نیز بر کلیه صفات مورد بررسی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین اثر متقابل دو تیمار بر شاخص جوانه زنی و طول گیاه چه در سطح احتمال یک درصد و طول ساقه چه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. نتایج نشان داد سطح 15دسی زیمنس بر متر شوری درصد نهایی جوانه زنی، طول ریشه چه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه، وزن خشک گیاه چه، شاخص بنیه گیاه چه، سرعت سبز شدن، درصد سبز شدن نهایی و ضریب سرعت سبز شدن را در مقایسه با سطح شاهد به ترتیب 8/89، 33/33، 51/35، 46/41، 44/44، 48/75، 25/23، 13/05 و 49/05 درصد کاهش و متوسط زمان جوانه زنی را 56/49 درصد افزایش داد. درحالیکه پرایمینگ با کلرید سدیم ((NaCl, 1g/100ccدرصد نهایی جوانه زنی، طول ریشه چه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه، وزن خشک گیاه چه، شاخص بنیه گیاه چه، سرعت سبز شدن، یکنواختی سبز شدن، درصد سبز شدن نهایی و ضریب سرعت سبز شدن را در مقایسه با تیمار عدم پرایمینگ 14/55، 9/95، 84/21، 27/77، 22/72، 58/94، 26/23، 17/32، 10/07 و 9/09 درصد افزایش یا کاهش داد و متوسط جوانه زنی را 13/14 درصد کاهش داد. بیشترین شاخص جوانه زنی، طول ساقه چه و طول گیاه چه و کمترین متوسط زمان جوانه زنی در سطح صفر شوری و پرایمینگ با کلرید سدیم به دست آمد. همچنین پرایمینگ با کلرید سدیم در دیگر سطوح شوری توانست اثر تنش شوری را بر شاخص های مذکور تعدیل نماید و به عنوان بهترین تیمار پرایمینگ شناخته شد.

    کلید واژگان: اسید سالیسیلیک, جوانه زنی, چغندرقند, شاخص جوانه زنی, کلرید سدیم
    Adel Pedram *, Mehdi Tajbakhsh, Dariush Fathollah Taleghani, Mahdi Ghiyasi

    In order to study the effect of seed priming on and the growth of sugar beet seedling under stress condition, an experiment was conducted in the laboratory and greenhouse of the Department of Agronomy, Faculty of Agriculture, Urmia University in 2017. Experimental units were arranged in factorial based on completely randomized design with three replications. The first factor was four salinity levels (0 as control), 5, 10, and 15dS/m of sodium chloride and the second factor was priming treatments including magnetic water, salicylic acid, calcium chloride, and sodium chloride for 8 h and non-priming (control). The effect of salinity levels on all studied traits was significant (P < 0.01) except for the seedling germination. The effect of seed priming on all the studied traits was significant (P < 0.01). Furthermore the interaction of the two treatments on germination index and seedling length was significant (P < 0.01) as well as for shoot length (P < 0.05). Results showed that 15 dS/m salinity level reduced final germination percentage, radicle length, radicle dry weight, shoot dry weight, seedling weight, seedling vigor index, speed of emergence, uniformity of emergence, percent of seed emergence, and speed of emergence-coefficient by 8.89, 33.33, 51.35, 46.41, 44.44,25.23, 12.39, 13.05, and 49.05% and increased mean time to germination by 56.46% compared with control, while priming with NaCl significantly increased final germination percentage, radicle length, radicle dry weight, shoot dry weight, seedling weight, and seedling vigor index by 14.55, 9.95, 84.21, 27.77, 22.72, 58.94, 26.23, 17.32, 10.07 and 9.09% and reduced mean time to germination by 13.14%. The highest germination index, stem length, and seedling length and also the lowest mean time to germination were obtained at zero salinity level and priming with sodium chloride. In addition, priming with sodium chloride at other salinity levels was able to moderate the effect of salinity stress on these indices and was recognized as the best priming treatment.

    Keywords: germination, Sodium chloride, Salicylic Acid. Germination index, germination, Germination index, salicylic acid, Sodium chloride
  • حسن ابراهیمی کولایی، حامد منصوری*، جمشید سلطانی، سید باقر محمودی، محسن آقایی زاده، مهدی حسنی، محمدرضا اوراضی زاده، عادل پدرام
    استفاده از ارقام مقاوم بهترین روش کاهش خسارت بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه و ریزومانیا در چغندرقند می باشد. به منظور تهیه رقم مقاوم، در سال 1382 ژنوتیپ های چغندرقند در شرایط آلودگی مصنوعی به ریزوکتونیا ارزیابی و یکی از گرده افشان ها به عنوان مقاوم ترین توده به ریزوکتونیا (SB19) انتخاب شد. در سال 1383 از ریشه های سالم این توده لاین های خودگشن و در سال 1384 بذر هیبرید تهیه شد. هیبریدهای انتخابی طی دو سال و در مناطق مختلف مورد مقایسه عملکرد قرار گرفتند وهمزمان مقاومت لاین های گرده افشان در میکروپلات های ایستگاه همدان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین عملکرد شکر هیبریدی که والد پدری آن سپس به عنوان والد پدری رقم اکباتان انتخاب شد 10/2 تن در هکتار و شاخص بیماری والد پدری آن 2/16 بود. در سال 1386، میانگین عملکرد شکر این هیبرید در مناطق غیر آلوده و آلوده به ترتیب 9/1 و 7/0 تن در هکتار بود. بر اساس نتایج ارزیابی عملکرد و مقاومتبه ریزوکتونیا، ده لاین برتر انتخاب و در سال 1388 به منظور تهیه هیبرید مقاوم به ریزوکتونیا و متحمل به ریزومانیا، از تلاقی آن ها با دو والد مادری مقاوم به ریزومانیا 18 هیبرید تهیه و طی سال های 1389 و 1390 در سه منطقه مختلف که دارای آلودگی طبیعی به بیماری بودند، مقایسه عملکرد شدند. میانگین عملکرد دوساله شکر هیبرید (7112×SB36) × S1-24 که در نهایت به عنوان رقم اکباتان نامگذاری شد، در این مناطق به ترتیب 8/7، 8/9، 3/99/3 تن در هکتار بود. به طورکلی نتایج نشان داد که عملکرد و مقاومت رقم اکباتان، مشابه رقم مقاوم خارجی بود. زمان لازم برای رسیدن به %90 جوانه زنی بذر اکباتان80 ساعت ثبت شد که بسیار سریع تر از رقم های فلورس و جلگه بوده و بیانگرسرعت بالای جوانه زنی این رقم می باشد.
    کلید واژگان: چغندرقند, پوسیدگی ریشه, پی تیوم, ریزومانیا, سرعت جوانه زنی, مقاومت به بیماری
    Hasan Ebrahimi Koulaei, Hamed Mansouri *, Jamshid Soltani, Seyyed Bagher Mahmoudi, Mohsen Aghaeezadeh, Mehdi Hasani, Mohammad Reza Orazizadeh, Adel Pedram
    Using resistant cultivars is the best way to reduce damages caused by sugar beet root rot and rhizomania. In order to develop resistant cultivar to these diseases, sugar beet genotypes were evaluated under artificial inoculation to rhizoctonia and one of the pollinators was selected as the most resistant population to rhizoctonia (SB19) in 2003. Self-fertile lines and hybrids were derived from non-inoculated roots of this population in 2004 and 2005, respectively. Selected hybrids were compared in terms of yield in different regions for two years and also pollinator lines were evaluated in terms of resistance under micro plot conditions in Hamedan. Results showed that sugar yield of a hybrid that its pollinator was selected as Ekbatan cultivar’s pollinator was 10.2 t.ha-1 and decease index of its pollinator was 2.16. Average sugar yield of Ekbatan in infested and non- infested regions with rhizoctonia was 9.1 and 7.0 t.ha-1, respectively. According to the results of yield and resistance to rhizoctonia evaluation, 10 superior lines were selected. In order to obtain resistant hybrid to rhizoctonia as well as tolerant torhizomania, 18 hybrids were developed by crossing those 10 superior lines with some male sterile lines that were resistant to rhizomania. Yield comparison of the hybrids was performed in three different regions that were naturally infested with rhizoctonia and rhizomania during 2010 and 2011. Two-years averages of sugar yield for (7112*SB36)*S1-24 hybrid that was released as Ekbatan in those regions were 8.7, 8.9 and 9.3 ton.ha-1, respectively. In general, results indicated that yield and resistance of Ekbatan cultivar was similar to the foreign resistant cultivar. The time needed to reach 90% seed germination by Ekbatan was 80 hours that is faster than that for Flores and Jolgeh cultivars. This indicates the higher germination rate of this cultivar.
    Keywords: sugar beet, germination rate, Pythium, resistance to disease, Rhizomania, root rot
  • عادل پدرام، مهدی تاج بخش، داریوش فتح الله طالقانی، مهدی قیاسی*
    به منظور بررسی اثر پرایمینگ های مختلف بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی طی دو سال زراعی 95- 1394در دو محیط آزمایشگاه و مزرعه انجام گرفت. تیمارها شامل دو سطح رقم (اکباتان و لاین 7233) و پنج نوع پرایمینگ بذر (هاردنینگ، پرایمینگ با کود نانو، هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با کود کبوتری و بدون پرایمینگ) بودند. نتایج تجزیه واریانس مرکب داده ها نشان داد که بین ارقام از نظر عملکرد ریشه و درصد قند خالص اختلاف معنی داری وجود داشت. همچنین، بین تیمارهای پرایمینگ از لحاظ کلیه صفات، به جز در درصد استحصال قند، آلکالیته و درصد قند خالص، اختلاف معنی داری دیده شد. در مطالعه حاضر لاین 7233 در مقایسه با رقم اکباتان از عملکرد ریشه، درصد قند خالص بالاتری برخوردار بود. نتایج همچنین نشان داد که بالاترین درصد جوانه زنی (50/96 درصد)، سرعت جوانه زنی (56/9 بذر در روز)، عملکرد ریشه (33/80 تن در هکتار)، درصد قند ناخالص (11/23 درصد)، عملکرد قند ناخالص (38/18 تن در هکتار) و عملکرد قند خالص ( 33/15 تن در هکتار) به تیمار هیدروپرایمینگ بذر چغندرقند اختصاص داشت. براساس نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام صفات، چهار صفت درصد قند ناخالص، عملکرد ریشه، درصد استحصال قند و قند ملاس با تبیین 98 درصد از تغییرات عملکرد قند خالص به عنوان موثرترین صفات بر عملکرد قند خالص شناسایی شدند. در این تحقیق هیدروپرایمینگ به عنوان مناسبت ترین پرایمینگ شناسایی گردید. از این رو، به نظر می رسد هیدروپرایمینگ به عنوان یکی از ساده ترین روش های پیش تیمار بذر می تواند در بهبود عملکرد کمی و کیفی چغندرقند مفید واقع شود.
    کلید واژگان: پرایمینگ, درصد قند خالص, رگرسیون, همبستگی
    Adel Pedram, Mehdi Tajbakhsh, Dariush Fathollah Taleghani, Mahdi Ghiyasi *
    To investigate the effect of different seed primings on quantitative and qualitative characteristics of two sugar beet cultivars a factorial experiment based on randomized complete block design (RCBD) with three replications, was carried out in both laboratory and field at the Agricultural and Natural Resources Research Center of West Azarbaijan province in 2015-16. The factors were two cultivars (Ekbatan and 7233) and five kinds of seed primings (seed hardening, priming with nano fertilizer, priming with pigeon manure extract, hydropriming and control). The results of combined analysis of variance showed that there were significant differences between genotypes for root yield and white sugar content. It was also, revealed that primings for all traits, except percent of sugar extraction, alkalinity and white sugar content, were significant. In this study, cultivar 7233, as compared with Ekbatan, produced higher root yield and sugar content. Furthermore, hydropriming produced higher germination percentage (96.50%), speed of germination (9.56 seeds/day), root yield (80.33 t.ha-1), sugars content (23.11%), sugar yield (18.38 t.ha-1) than other seed primings. Based on stepwise regression analysis, four traits, like sugars content, root yield, sugar extraction percentage and molasses sugar, justified 98% of white sugar yield variations. Thus, these four traits were identified as the most effective ones for white sugar yield. It can be, therefore, concluded that hydropriming would be a proper seed priming to improve the quantitative and qualitative characteristics of sugar beet.
    Keywords: Correlation analysis, Priming, Regression, White sugar content
  • عادل پدرام، مهدی تاج بخش، داریوش فتح الله طالقانی، مهدی قیاسی *
    کی از روش های رایج آبگیری برای افزایش کارایی بذر در به حداقل رساندن اثرات سوء تنش آبی که مانع اصلی در جوانه زنی، استقرار گیاهچه و رسیدن به حد مطلوب عملکرد گیاهان زراعی می باشد، پیش تیمار کردن بذر (پرایمینگ) است. در این مطالعه به منظور بررسی تاثیر فاکتور رقم و روش های مختلف پرایمینگ بذر بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی طی سال زراعی 1394 انجام گرفت. عامل رقم در دو سطح (اکباتان و 7233) و عامل پرایمینگ بذر در پنج سطح (شامل هاردنینگ، پرایمینگ با کود نانو، هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با کود کبوتری و بدون پرایمینگ) مطالعه شدند. صفات عملکرد ریشه، تعداد بوته در واحد سطح، درصد قند، سدیم، پتاسیم و نیتروژن، آلکالیته، عملکرد قند، خلوص شربت خام، درصد قند ملاس و مقدار ماده خشک اندازه گیری شده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات حاکی از آن بود که بین سطوح مختلف پرایمینگ از لحاظ صفات عملکرد ریشه، تعداد بوته، درصد و عملکرد قند، درصد قند ملاس، مقدار ماده خشک و ضریب قلیائیت اختلاف معنی دار وجود دارد. اثر متقابل بین دو عامل مورد مطالعه از لحاظ هیچیک از صفات معنی دار نبود. همچنین نتایج تاثیر معنی دار فاکتور رقم را بر صفات خلوص شربت، درصد قند ملاس و مقدار ماده خشک نشان داد. در کل می توان اظهار داشت که آب بکار رفته در محیط پرایم می تواند یکی از علل اصلی برتری تیمارها از نظر عملکرد نهایی باشد.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال