فهرست مطالب alavi aa
-
بیان مساله: انواع ترکیب ماده ی باندینگ اشباع کننده ی فایبر ممکن است از طریق افزایش چسبندگی باعث افزایش استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر شود.هدفهدف از این پژوهش، بررسی اثر فیلر در چهار ماده باندینگ با درجه ی آبگریزی متفاوت بر روی استحکام خمشی یک کامپوزیت تقویت شده با فایبر بود.
مواد وروشدر این بررسی تجربی، نمونه های مولد برنجی در ابعاد 25×2×2 میلی متری در شش گروه 15تایی از کامپوزیت تقویت شده با فایبر پلی اتیلن فراهم شد.در گروه 1 یا شاهد مثبت، نمونه ها با استفاده از کامپوزیت تقویت شده بی فایبر و در گروه 2 یا شاهد منفی، کامپوزیت تقویت شده با فایبر و بی رزین آماده گردید.درگروه سوم تا ششم فایبر به ترتیب با یکی از باندینگ های سینگل باند 2،سینگل باند،رزیست و آل باند3 آغشته شد.در مرحله ی تهیه ی نمونه ها در آغاز، فایبر در کف مولد قرار گرفت. سپس، مولد با کامپوزیت پر و کیور آغازین و ثانویه شد. نمونه ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر قرار گرفتند و پس از آن استحکام خمشی نمونه هابا استفاده از آزمون خمش در سه نقطه توسط دستگاه یونیورسال با سرعت 1میلی متر در دقیقه تعیین گردید. گونه ی شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ (بزرگنمایی 40 برابر) دیده شد. واکاوی آماری توسط آزمون های آنوا یک سویه و پس آزمون LSD انجام گرفت (05/0 p<).یافته هاجهت بررسی ارتباط نتایج میان گروه ها از آزمون آنوا یک سویه و جهت مقایسه ی دو به دو میان گروه ها از پس آزمون LSDاستفاده شد. آزمون آنوا یک سویه تفاوت معنادار میان گروه ها نشان داد.گروه آل باند 3 به گونه ی معنادار استحکام خمشی بالاتری را نسبت به همه ی گروه ها نشان داد (001/0 p <). گروه های 3 تا 6 نسبت به گروه های شاهد به گونه ی معنادار استحکام خمشی بالاتری داشتند(05/0 p <).نتیجه گیریانتخاب ماده ی باندینگ می تواند اثر معنادار بر روی استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر داشته باشد. زمانی که از ماده ی باندینگ آب گریز و دارای فیلر جهت اشباع فایبر استفاده شد، استحکام خمشی در اندازه ی 4 برابر نسبت به گروه شاهد منفی افزایش یافت.
کلید واژگان: کامپوزیت رزین, فایبر, استحکام, باندینگ}Statement of Problem: Bonding agent composition for impregnation of fiber may increase the flexural strength of fiber-reinforced composites by means of increasing adhesion.PurposeInvestigating the impact of filler of four commercial bonding agents with different hydrophobicity on the flexural strength of a fiber-reinforced composite.Materials And MethodIn this experimental study, six groups (N=15 per group) of polyethylene fiber-reinforced composite specimens were prepared. In group 1, the positive control group, the samples were prepared using composite and without fiber, whereas in group 2, as the negative group, fiber-reinforced composite without any bonding agent resination was used. The fibers in group 3 to 6 were resinated with Single bond 2, Single bond, Resist, and all bond 3, respectively. Firstly, the fiber was placed in the base of the specimen preparation mold. Then the mold was filled with composite and cured. The specimens were stored in distilled water for 24 hours. In the next step, the flexural strength was measured in Three-point bending test with Instron machine at cross- head speed of 1 mm/min. Failure mode of the specimens was observed with stereomicroscope. At last, statistical analysis was performed using ANOVA and LSD post hoc tests (p < 0.05).ResultsOno-way ANOVA test was used for evaluating the relationship among the groups, and for pair-wise comparison, LSD post-hoc test was used. One-way ANOVA test showed a significant difference among the groups. The All bond 3 group showed a significantly higher flexural strength than the other groups (p <0.001). Groups 3 to 6 had significantly higher flexural strength than flexural strength of the control groups (p <0.05).ConclusionThe choice of bonding agent can have a significant impact on the flexural properties of the fiber-reinforced composite. When filled hydrophobic bonding agent was used for impregnation of the fiber, compared to negative control group, flexural strength increased 4 fold. -
بیان مساله: انقباض پلی مریزاسیون کامپوزیتی یکی از بزرگترین معایب کامپوزیت های امروزی است و می تواند به شکاف (Gap) لبه ای، حساسیت پس از کار، ترک مینایی و پوسیدگی ثانویه بینجامد.
هدفهدف از این پژوهش، بررسی اثر فیلرهای نانوپوروس بر میزان انقباض پلیمریزاسیون و درجه ی تبدیل یک گونه کامپوزیت آزمایشی در شرایط نوری گوناگون بود. نتایج به دست آمده از این کامپوزیت با نتایج به دست آمده از انقباض پلیمریزاسیون و درجه ی تبدیل کامپوزیت آزمایشی با فیلرهای معمولی میکروهیبرید مقایسه می شود.
مواد وروشدر این پژوهش تجربی، کامپوزیت آزمایشی توسط آمیختن فیلرهای سایلانیزه شده و مونومر به دست آمد. 27 درصد مونومر و 73 درصد فیلر با هم آمیخته شدند. مونومر مورد استفاده از ترکیب Bis-GMA، 70 درصد و TEG DMA، 30 درصد به دست آمد. برای پوروس کردن فیلرها، آن ها را در حرارت 1300 درجه ی سانتی گراد سینتر و سپس آسیاب شدند. کامفورکینون و آمین به عنوان آغازکننده و تسهیل-کننده در این بررسی استفاده گردیدند. سنجش میزان انقباض پلیمریزاسیون توسط دستگاه باندد دیسک و سنجش درجه ی تبدیل توسط FTIR اسپکتروسکوپی انجام شد. بررسی در سه شرایط نوری گوناگون استاندارد و پلکانی و شدت بالا (High intensity - Ramping - Standard) انجام گردید. نتایج به دست آمده از این بررسی توسط آزمون یک سویه ی آنوا و توکی واکاوی آماری شدند.
یافته هافیلرهای نانوپوروس اثری مثبت در کاهش میزان انقباض پلیمریزاسیون داشتند و تفاوت معنادار در میزان انقباض پلیمریزاسیون میان سه روش گوناگون کیور دیده نشد. روش کیور و گونه ی فیلر نیز، اثری بر روی درجه ی تبدیل نداشتند (05/0 p <).
نتیجه گیریبا استفاده از فیلرهای نانوپوروس انقباض پلیمریزاسیون کامپوزیت کاهش می یابد و گونه های روش های نوردهی کیور اثری بر میزان انقباض پلیمریزاسیون و درجه ی تبدیل کامپوزیت ندارد.
Statement of Problem: Polymerization shrinkage is one of the major problems of the current dental composites and it can cause marginal gap and post-operative sensitivity.
PurposeThe purpose of this study was to investigate the effect of nanoporous fillers on the polymerization shrinkage and degree of conversion of an experimental dental composite in three different curing modes and also comparing the its results of it with another experimental composite containing conventional fillers.Methods and Material: In this study, the experimental composite was prepared by mixing the silane treated fillers with monomers. The monomers consisted of 70% Bis-GMA and 30% TEG DMA by weight. The experimental composite was divided into two groups according to their filler type, i.e. conventional micro-hybrid and nanoporous. In order to make nanoporous fillers, the fillers were sintered in 1300°c and grinded Camphorquinon and DMA EMA were used as initiator-accelerator systems. Polymerization shrinkage was measured using bonded disc method in three curing modes (High Intensity, Ramp, Standard). The degree of convention was measured using FTIR spectroscopy.
ResultThe results showed that the nanoporous fillers have a positive effect on the reduction of polymerization shrinkage strain. No significant difference was found in polymerization shrinkage of the three curing modes. Neither the type of the fillers nor the mode of cure had an effect on the degree of conversion.
ConclusionLower polymerization shrinkage strain can be achieved by using nanoporous fillers. The mode of cure does not affect the polymerization shrinkage.
-
بیان مساله: امروزه مینرال تروکسید اگرگیت یا MTA (Mineral Trioxide Aggregate) به دلیل خصوصیات مطلوبش کاربردهای بالینی گوناگونی پیدا کرده است. در بسیاری موارد دندان هایی که تحت درمان با MTA قرار می گیرند نیازمند ترمیم و بازسازی نهایی هستند، که کامپوزیت انتخاب مناسبی برای آن به شمار می رود. در این موارد باند میان کامپوزیت و MTA نقشی مهم در گیر و مهر و موم ترمیم دارد.هدفهدف از این پژوهش، بررسی تعیین استحکام باند برشی کامپوزیت به MTA در مقایسه با باند کامپوزیت به گلاس آینومر اصلاح شده با رزین بود.
مواد وروشدر این بررسی آزمایشگاهی خارج دهانی، 60 نمونه در 3 گروه 20 تایی از MTA سفید و MTA خاکستری و گلاس آینومر فراهم گردید. سطح 10 نمونه از هر گروه جهت بررسی اثر اچینگ توسط اسید فسفریک 37 درصد اچ گردید و 10 نمونه دیگر اچ نشده برجا ماند. همه ی نمونه ها به کامپوزیت Z100 باند شد و استحکام باند برشی آن ها توسط دستگاه آزمون مکانیکی اینسترون تعیین گردید. همچنین، سطوح شکست نمونه ها با استفاده از استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 10 برابر بررسی شد. نتایج به دست آمده با آزمون های آماری آنوا (ANOVA) و توکی (Tukey HSD) واکاوی گردیدند.یافته هابیشترین میزان استحکام باند برشی در زیر گروه گلاس آینومر نوری اچ نشده بود و میان استحکام باند برشی کامپوزیت به گلاس آینومر اچ نشده با 5 زیر گروه دیگر اختلاف آماری معناداری دیده شد (001/0 p <) در میزان استحکام باند برشی کامپوزیت به MTA سفید اچ شده و اچ نشده، MTA خاکستری اچ شده و اچ نشده و گلاس آینومر اچ شده اختلاف آماری معنادار گزارش نشد (05/0> p).نتیجه گیریاستحکام باند برشی کامپوزیت به MTA در حد استحکام باند برشی گلاس آینومر نوری اچ شده به کامپوزیت است. اچ شدن سطح گلاس آینومر نوری استحکام باند آن را به کامپوزیت به گونه ی چشمگیری کاهش می دهد اما اثری بر استحکام باند برشی MTA به کامپوزیت ندارد.
کلید واژگان: MTA, گلاس آینومر, استحکام باند برشی, کامپوزیت}Statement of Problem: Nowadays, MTA has numerous clinical applications because of desirable properties. Many teeth which are treated by MTA need final composite restorations. In this situation, the bonding between composite and MTA has the main role in retention, durability and seal of the restoration.PurposeEvaluation of the bond strength between MTA and composite resin and its comparison with Resin Modified Glass Ionomer (RMGI).Materials And MethodSixty specimens were prepared for three experimental groups of white MTA, gray MTA, and glass ionomer Fuji II LC. Ten specimens in each group were etched with 37% phosphoric acid for evaluation of the etching effect while ten specimens were not etched. All specimens were then bonded to the composite and shear bond strength test was performed, using Instron testing machine. In addition, the fractured surfaces of the samples were checked with steriomicroscope (x10). Data were analyzed by ANOVA and Tukey HSD test.ResultsThe highest shear bond strength value was seen in unetched glass ionomer subgroup and there were significant differences in shear bond strength of the composite to unetched glass ionomer in comparison with the other groups (p<0.001). There were no significant differences in shear bond strength of the composite to etched and unetched white MTA, etched and unetched gray MTA, and etched glass ionomer (p > 0.05).ConclusionShear bond strength between MTA and the composite is comparable with etched glass ionomer. The etching of the RMGI surface causes a significant decrease of bond strength to the composite but it has no effect on the bond strength of MTA to Composite. -
بیان مساله: واکنش های ناسازگاری میان ادهزیوهای تک شیشه ای (one-bottle) و کامپازیت های سلف-کیور گزارش گردیده که این ناسازگاری ممکن است، با کامپوزیت های لایت-کیور در روند روش های کیورینگ نوری متفاوت و رایج در مطب رخ دهد.هدفبررسی کنونی، با هدف ارزیابی اثر روش های گوناگون کیورینگ کامپوزیت نوری بر استحکام باند برشی دو ادهزیو تک شیشه ای با اسیدیتی متفاوت به عاج انجام شد.
مواد وروشاین بررسی تجربی، بر روی 110 دندان مولر انسانی کشیده شده ی سالم انجام گردید. دندان ها تصادفی به 10 گروه 11تایی بخش شدند. در 5 گروه اول از ادهزیو(OS) One-Step Plus و در 5 گروه بعدی از ادهزیو NT (P&B NT) Prime & Bond به همراه کامپازیت مربوطه و 5 روش کیورینگ شامل گروه تابش (Conventional)،SSI Soft- Start I))، SSII Soft- Start II))، PDI Pulse- Delay I))،PDII Pulse- Delay II)) استفاده گردید. نمونه های فراهم شده در دستگاه اینسترون زیر نیروی برشی با سرعت 1 میلی متر بر دقیقه قرار گرفتند و مقادیر استحکام باند برشی (SBS) به عاج بر پایه ی مگاپاسکال محاسبه گردید. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون آنوا دو سویه (Tow way ANOVA) واکاوی آماری شدند.یافته هابیشترین میزان استحکام باند برشی (SBS) مربوط به OS (62/19 مگاپاسکال) و کمترین میزان مربوط بهNT P&B PDII (93/5 مگاپاسکال) بود. در هر یک از 5 روش کیورینگ میانگینSBS در گروهNT P&B در مقایسه با OS به گونه ای معنادار پایین تر بود (001/0> p). SBS در روش های کیورینگ متفاوت در هر یک از دو ادهزیو از کمترین به بیشترین به صورت زیر بود: PDI< SSI< PDII< SSII< C که مقایسه ی دو به دو در همه ی گروه ها اختلاف معناداری را نشان داد (005/0 > p).نتیجه گیریبالاتر بودن میزان اسیدیتیNT P&B در مقایسه با ادهزیو OS ممکن است در SBS پایین تر این ادهزیو در همه ی روش های کیورینگ به ویژه روش PDI موثر باشد. اسیدیتی ادهزیو در روش تابش رایج، کمترین اثر را داشت.
کلید واژگان: استحکام باند برشی, ادهزیو تک شیشه ای, روش های کیورینگ نوری, تابش معمول, Pulse, Delay, Soft, Start و اسیدیتی ادهزیو}Adverse surface interactions between one-bottle adhesives and self – cured composites may occur similarly with light-cured composites during the use of different modes of light activation.This study examined the effect of different light activation modes of light-cured composite on the shear bond strength of 2 one-bottle adhesives with different acidity to the dentin. This experimental study was performed on 110 extracted sound molars. Then, the teeth were randomly divided into 10 equal groups (n=11). One-Step plus (OS) and Prime & Bond NT (P&B NT) were used and followed by respective composite application in 5 light- activation modes of soft conventional, Soft-Start I (SSI), Soft-Start II (SSII), Pulse-Delay I (PDI), Pulse-Delay II (PDII). Then, shear bond strength (SBS) test was performed, using an Instron at 1 mm/min. The SBS was recorded in MPa. Statistical analysis included two way ANOVA with a significance level of 0.05.The highest SBS (MPa) was shown in OS conventional group (19.62) and the lowest in P&B NT, PDII (5.43). In each group of 5 curing mode, mean SBS in P&B NT was significantly lower than that in OS as follows: In conventional; P&B NT (17.27) vs OS (19.82) in SSI; P&B NT (10.89) vs OS (13.09) in SSII; P&B NT (14.48) vs, OS (18.79) in PDI; P&B NT (5.93) vs OS (11.97) and in PDII; P&B NT (11.82) vs OS (16), (p <0.001). In each of 2 adhesives, ranking of SBS from minimum to maximum was as follows: PDIرزکسیون ریوی Pulmonary resection یکی از شایع ترین اعمال جراحی قفسه سینه است. دوختن استامپ برونش با استاپلر روشی نسبتا جدید است که علاوه بر سرعت انجام کار، جدا شدگی محل بخیه را کم کرده و همچنین آلوده شدن محل عمل با ترشحات برونش را کاهش می دهد و به علاوه از عوارض اصلی پس از رزکسیون ریوی که همان نشت هوای طولانی مدت، که عامل اصلی بستری طولانی مدت بیمار می باشد و علت اصلی طولانی ماندن لوله قفسه سینه و ناراحتی های بیمار است، و نیز فیستول برونکو پلورال را کاهش می دهد به علاوه، کل مدت بستری، احتمال عفونت، نیاز به ماندن لوله قفسه سینه، را کم می کند. هدف این مطالعه بررسی آماری و مقایسه بین دو روش دوختن استامپ برونش با دست و دوختن با استاپلر و مقایسه عوارض پس از عمل، مدت بستری و ماندن لوله قفسه سینه، زمان نشت هوا، زمان عمل و بستن برونش و همین طور وقوع موارد فیستول برونکوپلورال می باشد.
Pulmonary resection is one of the most common thoracic surgeries Bronchial stump closure is important topic and still is controversy Bronchial stump closure with stapler is a new method that in addition to rapidity, lowering separation and dehiscence of suture line and lowering contamination of the operative site with bronchial secretions, and lowering the main complication after pulmonary resections which is sustained air leak- main factor in delaying discharge and patients dissatisfaction. Two groups of 16 patients in a randomized clinical trial compared. In one group bronchial stump closed with stapler and the other stump closed with hand sewn method
بیان مساله: بررسی کارایی ادهزیو های تازه در پیوند براکت های ارتودنسی به مینا نتایجی گوناگون داشته است. روش نوین اندازه گیری توان پیوند برشی میکرونی (Micro shear bond strength)، روشی است، که امکان مقایسه ی دقیق توان پیوند را با کاهش عوامل مداخله گر فراهم کرده است.هدفهدف از این بررسی، ارزیابی اثر روش های گوناگون آماده سازی سطح مینا بر توان پیوند برشی میکرونی در پیوند براکت های ارتودنسی به مینا بود.
مواد وروشدر این بررسی تجربی90 دندان پره مولر کشیده شده ی انسانی به روش تصادفی به سه گروه برابر بخش شدند. کامپوزیت Transbond XT درگروه اول با روش اسید اچ، در گروه دوم، با سلف اچ پرایمر Transbond plus و در گروه سوم، با سلف اچ ادهزیو Adper prompt L-pop به دندان پیوند شد. سپس، هر گروه، به روش تصادفی، به دو زیر گروه 15 تایی بخش گردید. آزمون پیوند برشی میکرونی در فاصله های 24 ساعته (T1) و سه ماهه (T2) برای هر سه روش آماده سازی انجام شد و چگونگی شکست پیوند بر پایه رتبه ی نمایه ی ادهزیو باقیمانده (ARI) بررسی گردید. داده های توان پیوند با آزمون واریانس دوسویه و آزمون توکی (Tukey) و چگونگی شکست پیوند با آزمون کروسکال - والیس و مان - ویتنی مقایسه گردیدند.یافته هابیشترین اندازه ی توان پیوند (29.17 مگاپاسکال) در گروه اسید اچ دیده شد. تفاوت توان پیوند میان سه گروه در هر زمان (T1 و T2) و نیز میان زمان های T1 و T2در هر گروه نیز، معنادار برآورد شد (001/0p <). اما تغییرات ایجاد شده در این مدت (از T1 تا T2) در میان سه گروه تفاوت آماری نداشت (091/0p =). بررسی چگونگی شکست پیوند نشان دهنده ی تفاوت معنادار میان گروه ها بود.نتیجه گیریبیشترین اندازه ی توان پیوند در گروه اسید اچ دیده شد و گروه سلف اچ پرایمر نیز، توانی بیشتر از گروه ادهزیو سلف اچ داشت. اندازه ی ادهزیو بر جا مانده بر روی مینا در گروه سلف اچ از دیگر گروه ها کمتربود.
کلید واژگان: پیوند, سلف اچ پرایمر, ادهزیو, آماده سازی سطح}Evaluation of new adhesives efficacy in bonding orthodontic brackets to enamel has led to different results. The new measuring method, micro-shear bond strength, is preferred as an accurate method due to its ability to reduce confounding factors.The purpose of this study was to evaluate and compare the micro-shear bond strength of three different adhesive systems for enamel surface preparation before bracket bonding.In this experimental study, 90 extracted premolars were randomly divided into three groups of 0. Transbond XT was bonded to enamel after enamel surface preparation with acid etch in the first (control) group, Transbond plus self-etch primer in second group, and Adper prompt L-pop self-etch adhesive in third group. Then each group was randomly divided into two subgroups of 5. Micro-shear bond test was performed after hours (T) and -months (T). Bond failure mode was also evaluated according to Adhesive Remnant Index (ARI). Two way ANOVA and Tukey tests were used for bond strength evaluation in groups, and mode of bond failure was analyzed with Kruskall Wallis and Mann Whitney tests. The highest bond strength was found in acid etch group (9.7 MPa). Difference of bond strength at two intervals was statistically significant in all groups (p <0.00). Bond strength difference between T and T was also significant in three groups (p <0.00). However changes over time in three groups did not reveal any significant differences (p = 0.09). Bond failure analysis demonstrated significant differences in ARI between groups.Bond strength of acid etch group was the highest and self etch primer showed higher bond strength than self etch adhesive group. Less adhesive remnant was found in self etch groupزمینه و هدفلیومیوم ریه و فیستول شریانی وریدی ریه هر دو از بیماری های نادر ریه هستند. رخداد این دو در کنار هم نیز بسیار نادر می باشد. تشخیص هر دو بیماری به علت علائم کم مهم است.
معرفی بیمار: در این مقاله یک بیمار 73 ساله با فیستول شریانی وریدی ریه همراه با یک توده solid (leiomyoma) در لوب فوقانی ریه چپ معرفی می کنیم که به صورت اتفاقی کشف شده و به علت بزرگی توده و همراهی با جزء solid توسط لوبکتومی فوقانی ریه چپ درمان شد. مهمترین نکته در بیمار ما وجود همزمان فیستول شریانی وریدی و لیومیوم ریوی (توده بافت عضلانی) بوده است.نتیجه گیریوجود هر نوع ضایعه بدون علامت در ریه (مثل ندول در رادیوگرافی قفسه صدری) باید تحت بررسی قرار گیرد زیرا شروع بسیاری از بیماری های مهم ریوی بدون علامت بالینی است.
کلید واژگان: لیومیوم, فیستول شریانی وریدی, ریه}Lung leiomyoma and pulmonary arterio-venous malformation (PAVM) are both rare diseases. Occurrence of them in a patient is rare too. Because of their limited signs and symptoms and so serious complications, accurate diagnosis of both diseases is important. We present a 73 –year old female with PAVM combine with a coincidental solid mass in left upper lobe. Because of fistula size and combination with a solid mass, the lesion is treated by left upper lobectomy. As most of lung diseases will be present without any signs and symptoms, the presence of asymptomatic findings in the lung such as nodule on chest x- ray should be assessed carefully.بیان مساله: موقعیت و جهت رشته در ترمیم های کامپوزیتی باطرح پوشش کاسپ ممکن است باعث افزایش تحمل نیرو وجلوگیری از ایجاد شکست های ترمیم ناپذیر گردد.هدفهدف از این بررسی، اثر وجود رشته و نیز، جهت و موقعیت آن در مقاومت به شکست و الگوی شکست ترمیم های کامپوزیتی با طرح پوشش کاسپ می باشد.
مواد وروشدر این بررسی تجربی، حفره ی MOD به همراه کوتاه کردن 5/2 میلی متر کاسپ ها در 50 دندان کشیده شده پره مولرفک بالا ایجاد شد. دندان ها به پنج گروه 10 تایی بخش و ترمیم در همه ی گروه ها با کامپوزیت P60 انجام گرفت. در گروه نخست، ترمیم کامپوزیت بدون استفاده از رشته، در گروه دوم، یک رشته در جهت باکوپالاتال، درگروه سوم، دو رشته در جهت باکوپالاتال و مزیودیستال با تقاطع در بخش مرکزی حفره، در گروه چهارم، یک رشته در جهت زاویه ی خطی مزیوباکال به دیستوپالاتال و رشته ی دیگر در جهت دیستوباکال به مزیوپالاتال و در گروه پنجم، دو رشته در جهت باکوپالاتال در دو سوی مرکز دندان با فاصله ی 5/1 میلی متر قرار داده شد. نمونه ها به مدت 7 روز در دمای اتاق نگهداری، سپس زیر 500 چرخه ی دمایی در دمای 2±6 و 2±60 درجه ی سانتی گراد قرار گرفتند. سرانجام، با دستگاه اینسترون از سطح اکلوزال نیروی عمودی فشاری وارد شد. در لحظه ی شکست، میزان نیرو ثبت گردید. اندازه های به دست آمده، به وسیله ی آزمون آماری مان- ویتنی (Mann-Whitey) و آنووا (ANOVA) (05/0p<) بررسی شدند. گونه ی شکست نمونه ها نیز، به وسیله ی آنالیز آماری فیشر (Fisher) بررسی گردید (005/0p<).یافته هاواکاوی آماری نشان داد، که مقاومت به شکست همه ی گروه ها به گونه ای معنادار از گروه شاهد بیشتر بود (05/0p<). اختلاف آماری معنادار میان گروه های دوم و سوم (034/0p=) و سوم و پنجم (041/0p=) وجود داشت. لیکن اختلاف آماری معنادار میان جفت گروه های دیگر مشاهده نگردید. تفاوت آماری معنادار میان الگوی شکست ترمیم های کامپوزیتی بی رشته و ترمیم های کامپوزیتی دارای رشته وجود داشت (بجز گروه دوم) (005/0p<).نتیجه گیریوجود رشته در ترمیم های کامپوزیتی باعث افزایش استحکام شکست و بهبود الگوی شکست می شود. با افزایش رشته ها در جهاتی خاص استحکام شکست نیز، افزایش می یابد.
Statement of Problem: Position and orientation of fiber may lead to increase load bearing capacity and prevent undesirable fractures in cuspal coverage composite restorations.PurposeThe aim was to evaluate the effect of fiber position and orientation on fracture resistance and failure mode of composite cusp capping restorations.Materials And MethodIn this experimental study, MOD cavities with 2.5mm cuspal reduction were prepared in 50 human maxillary premolars. The teeth were divided into five groups (n=10) and all teeth were restored with packable composite resin (P60). In the first group no fibers were applied. In the second group one strip of fiber was inserted into resin composite in buccal to palatal direction. In the third group two strips of fiber were inserted in buccal to palatal and mesial to distal direction by crossing in central part of cavity. In the forth group, one strip was directed from mesiobuccal to distopalatal and the other from distobuccal to mesiopalatal line angle. In the fifth group, two strips of fiber were inserted in buccal to palatal direction with 1.5 mm distance. The teeth were stored in water for 7 days in room temperature and then thermocycled 500 times between 6±2 and 60±2 centigrade degrees. The specimens were subjected to compressive loading perpendicular to the occlusal surface. The necessary fracture loads were recorded in (KN) and the results were statistically analyzed by Mann-Whitney and ANOVA tests. Mode of fracture was analyzed by using Fisher test.ResultsStatistical analysis showed a significant increase of fracture load from control to the other four groups (p<0.05). There were statistically significant differences between second and third groups (p=0.034) as well as second and fifth groups (p=0.041). No significant differences were found between other pairs of groups. Also significant differences were observed in failure mode between composite restorations with and without fiber, except for second group (p<0.005).ConclusionFiber reinforced composites improve fracture resistance and failure mode of restorations with cusp capping. With increase use of fiber strips in special directions, fracture resistance will be rised.بیان مساله: هدف از کاربرد ادهزیوها در دندانپزشکی ترمیمی، ایجاد سیل کامل رزین- دنتین است. ولی با وجود پیشرفت های اخیر مشخص شده است، که مولکول های کوچک و یون ها می توانند از لایه ی هیبرید نفوذ کنند، حتی زمانی، که فاصله ای قابل تشخیص در اینترفاز نباشد. این پدیده، نانولیکیج نام دارد.هدفهدف از این بررسی، مقایسه ی میزان نانولیکیج سه سیستم سلف اچ ادهزیو بر روی عاج خشک و مرطوب بود.
مواد وروشتعداد 77 دندان پرمولر سالم انسانی، که به دلایل ارتودنسی کشیده شده بودند، انتخاب شده و در آنها سطح صاف عاج اکلوزالی فراهم گردید. سپس، این سطح با کاغذ سیلیکون کارباید 180 گریت صیقل داده شد تا لایه ی اسمیر استاندارد ایجاد شود. دندان ها به 7 گروه 11 تایی بخش شدند: در گروه 1 و 2 از سیستم clearfil SE Bond (CSEB)، به ترتیب در شرایط خشک و مرطوب، در گروه 3 و 4 از سیستم I Bond، در شرایط خشک و مرطوب، در گروه 5 و 6 از سیستم Prompt L-Pop در شرایط خشک و مرطوب و در گروه 7، به عنوان گروه شاهد، از اسکاچ باند چند منظوره (Scotch Bond Multi purpose) استفاده شد. عاج خشک با پوار هوا و به مدت 10 ثانیه فراهم گردید، در شرایط مرطوب، آب اضافی سطح دندان ها به وسیله ی گلوله ی پنبه برداشته شد. پس از استفاده از باندینگ ها، سطح دندان با کامپوزیت بازسازی شد. پس از 24 ساعت نگهداری در آب در دمای اتاق، نمونه ها 24 ساعت در محلول نیترات نقره ی 50 درصد وزنی در تاریکی قرار گرفتند. پس از شست و شوی نمونه ها با آب، آنها به مدت 8 ساعت در محلول ظهور (photo developer) زیر نور فلورسنت قرار گرفتند. بعد از شستشو، نمونه ها، به طور کامل در اپوکسی رزین غوطه ور شدند. پس از 24 ساعت، از هر دندان برش یک میلی متری فراهم شد و میزان نانولیکیج در نمونه ها با SEM بررسی شده، نتایج با آزمون آماری Kruskal Wallis و One way ANOVA بررسی گردیدند.یافته ها1- میانگین نانولیکیج همه ی سلف اچ ها در حالت خشک، به گونه ای معنادار از حالت مرطوب کمتر بود. 2- میانگین نانولیکیج سلف اچ ها در حالت مرطوب، با هم تفاوتی معنادار نداشت، ولی از گروه شاهد بیشتر بود. 3- میانگین نانولیکیج PLP در حالت خشک، با گروه شاهد، تفاوتی معنادار نداشت. 4- در حالت خشک، میانگین نانولیکیج PLP از دو گروه IB و CSEB به گونه ای معنادار کمتر، ولی CSEB و IB، با هم تفاوتی معنادار را نشان ندادند و از گروه شاهد، نانولیکیج بیشتر داشتند.نتیجه گیریپیش از کاربرد سلف اچ بر روی سطح عاج، لازم است دقت شود، که سطح عاج خشک بوده و آب اضافی آن به طور کامل برداشته شود. گفتنی است، که بودن کمی آب برای فعال شدن مونومر اسیدی این سلف اچ ها و آزاد سازی H+ لازم است، ولی بودن آب اضافی، می تواند اثری نامطلوب در اتصال به عاج ایجاد کند. به نظر می رسد، که آب موجود در این باندینگ ها، برای دستیابی به این هدف کافی باشد.
کلید واژگان: نانولیکیج, سلف اچ ادهزیو, باندینگ}Statements of Problem: The goal of adhesive dentistry is creation of perfect seal along resin-dentin interface. However, small ions and molecules can permeate the hybrid layer even in the absence of detectable interfacial gap formation. This phenomen is called "Nanoleakage".PurposeThe aim of this in vitro study was to compare the nanoleakage of 3 selfetch adhesive systems in dry and wet conditions on human dentin.Materials And MethodSeventy-seven intact human premolars were selected and flat occlusal surfaces were prepared. Teeth were divided into 7 groups of 11 teeth and each group was treated according to the following protocol: group 1: clearfil SE Bond in dry condition, group 2: clearfil SE Bond in wet condition, group 3: I Bond SE Bond in dry condition, group 4: I Bond SE Bond in wet condition, group 5: prompt L-pop in dry condition, group 6: propmpt L-pop in wet condition and group 7: scoth Bond Multipurpose (control). In dry condition, the dentin surfaces were air-dried for 10 seconds and in wet condition, dentin surfaces were blot dried. Adhesives and composite resins were bonded to dentin surfaces. After 24 hours, all teeth were stored in 50% AgNo3 solution in darkness for 24 hours. Then the teeth were rinsed and stored in photodeveloper solution under flouresceut for 8 hours. The prepared teeth were embedded in epoxy resin and sectioned as 1 mm diameter. All slabs were polished, gold coated and analyzed by SEM.ResultsThe mean nanoleakage of the 3 self etch adhesives in dry condition was significantly higher than the wet condition. The mean nanoleakage of 3 self etch adhesives had no significant difference in wet condition. In dry condition, PLP was better than CSEB and IB.ConclusionBased on this study, it is recommended to dry the dentin, before application of self etch adhesives. The water content of these bonding systems is enough for the release of H+ which is necessary for the activation of acidic monomer.بیان مساله: مواد سرامیکی سازگاری بسیار خوب با بافت دهان داشته و در ترمیم های زیبایی کاربردی گسترده دارند. گر چه این مواد از نظر زیبایی با اهمیت هستند، اما امکان شکست نیز، در این گونه ترمیم ها وجود دارد. اگر امکان تعویض سرامیک، به هر دلیل، نباشد، می توان با استفاده از کامپوزیت، آنان را ترمیم کردد. برای این کار سطح پرسلن را به وسیله ی زبر کردن سطحی با هوا (Air Abrasion)، فرز الماسی و یا اسید هیدروفلوریک آماده کرده و سپس، سایلن زده و سرانجام کامپوزیت افزوده می گردد.هدفهدف از این بررسی مقایسه ی بیرون دهانی استحکام خمشی پیوند سه نوع کامپوزیت با یک گونه سرامیک (پرسلن) است.
مواد وروشدر این بررسی تجربی آزمایشگاهی، توان پیوند خمشی سه گونه کامپوزیت با یک گونه پرسلن به وسیله ی دستگاه اینسترون ارزیابی شده است. شمار 50 عدد قطعه ی پرسلن 3×5×8 میلی متر فراهم شد. سه گروه 15 تایی آزمایش و یک گروه پنج تایی شاهد برگزیده شدند که، در گروه های آزمایش، سه گونه کامپوزیت به پرسلن پیوند گردید.یافته هابررسی کنونی نشان داد که، قدرت توان پیوند خمشی سه گونه ماده ی کامپوزیت استفاده شده، به ترتیب زیر XR-Bond/Herculite > Scotch Bond MultiPurpose/Brilliant > Synatc Single Component/Tetric Flow می تواند درمان کننده را در انتخاب ماده ی مطلوب یاری دهد. توان پیوند در گروه یک، به گونه ای معنادار، بیشتر از دو گروه دیگر بود، اما تفاوتی چشمگیر میان گروه های 2 و 3 مشاهده نگردید.نتیجه گیریویژگی های مکانیکی و فیزیکی کامپوزیت استفاده شده، از عوامل مهم توان استحکام خمشی پیوند هستند. اندازه، حجم و شمار فیلر، عوامل تعیین کننده هستند. کامپوزیت های با فیلر بالا، پیوندی بهتر می دهند. همچنین، انقباض پلیمریزاسیون و حباب، در توان پیوند اثر گذار هستند.
کلید واژگان: پرسلن, کامپوزیت, استحکام خمشی}Statement of Problem: Ceramic materials with excellent biocompatibility are widely used to achieve highly esthetic ceramic restorations. Although these ceramic materials usually provide an excellent restorations but failures do occur, and it is a challenge to the dentist. A number of composite resin systems are marketed for repair of failed porcelain restorations. Repair of failed porcelain restorations typically involves adhesion of a composite resin to the fractured porcelain. The porcelain surface can by physically altered with air abrasion, a diamond bur, or hydrofluoric acid (HF). Silanization of porcelain and viscosity of bonding agent is an important factor in this respect.PurposeThe goal of this study is to compare three commercially available composite resin materials and one type of porcelain, in relation to their bond strength under a flexural load with an instron testing machine.Materials And MethodsFifty porcelain blocks of 8×5×3 mm were divided into 3 groups of 15 experimental blocks (repaired with 3 different composites) and 5 blocks as control group and their bond strength were evaluated under a flexural load with an instron testing machine.ResultsThe result revealed that flexural bond strength as follows: XR-Bond/Herculite (group 1)>Scotchbond Multi-Purpose/Brilliant (group 2)>Syntac Single-Component/Tetric Flow (group 3). Bond strength in group 1 was significantly different from groups 2 and 3, however differences between group 2 and 3 was not significant.ConclusionPhysical and mechanical Properties of composite resin are important factors on flexural bond strength. Highly-filled composite produces higher bond strength. In addition to the size of filler particles, range of the particle size, is very important. In evaluating the bond strength, stresses of polymerization shrinkage and voids are very important too. XR-Bond/Herculit system has also the ability to mature the bonds. This ability may be responsible for the higher bond strength. It seems that XR Bond/Heraclites is a proper composite for repair of this type of ceramic.
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.