ali eslahi
-
سابقه و هدف
بیماران با سنگ کلیه و کاندید عمل جراحی ممکن است باکتریوری علامت دار یا بدون علامت داشته باشند که باید قبل از هرگونه مداخله جراحی، درمان شوند. در این مطالعه، بیماران از نظر شیوع باکتریوری قبل از مداخله جراحی ارزیابی شدند.
مواد و روش هااز ابتدای فروردین 1399 تا پایان اسفند 1400، تعداد 832 بیمار (489 مرد، 343 زن)، با میانگین سنی 38.4 سال که کاندید عمل جراحی سنگ کلیه بودند، تحت ارزیابی آزمایشات شامل شمارش کامل خون، آزمایش ادرار و کشت قبل از عمل قرار گرفتند. وجود باکتریوری (علامت دار یا بدون علامت) ثبت شد.
یافته هااز 832 بیمار، 594 نفر برای بار اول و 238 نفر به سنگ های عودکننده مبتلا بودند. 784 بیمار تحت نفرولیتوتومی از طریق پوست و 48 بیمار تحت عمل نفرولیتوتومی باز قرار گرفتند. در آزمایش ادرار قبل از عمل، 56 مورد باکتریوری گزارش شد که 22 مورد کشت ادرار مثبت هم داشتند. از موارد مثبت کشت، 14 مورد بیماران عودکننده و 8 مورد بیمارانی بودند که اولین بار دچار سنگ کلیه شده بودند. شایع ترین میکروارگانیسم اشرشیاکولی در 15 مورد و به ترتیب پس از آن کلبسیلا (4)، پروتئوس (2) و پسودوموناس (1) بودند. تنها 8 مورد از این بیماران علامت دار بودند و دیگران علامتی نداشتند. تمام این بیماران یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی قبل از عمل دریافت کردند.
نتیجه گیریباکتریوری یک یافته شایع در بیماران سنگ کلیه است که به نظر می رسد در بیماران عودکننده با سنگ کلیه شایع تر است. بنابراین، کشت ادرار و درمان مناسب قبل از هر مداخله ای برای پیشگیری از عوارض جدی مانند عفونت، سپسیس و مرگ ومیر ضروری است.
کلید واژگان: باکتریوری, سنک کلیه, مداخله جراحیBackground and ObjectivePatients who have nephrolithiasis and are candidates for operation may have symptomatic or asymptomatic bacteriuria, which should be treated before any surgical intervention. We evaluated our patients for the prevalence of bacteriuria before surgical intervention.
Materials and MethodsBetween March 2020 and March 2022, a total of 832 patients (489 men and 343 women) with a mean age of 38.4 years, who were candidates for renal stone surgery, were evaluated by tests, including complete blood count, urine analysis, and preoperative culture. In this study, we recorded the bacteriuria (symptomatic or asymptomatic).
ResultsOf 832 patients, 594 had the first episode of stone formation and 238 had recurrent diseases. Of these, 784 patients were scheduled for percutaneous nephrolithotomy and 48 patients for open nephrolithotomy. Overall, in the preoperative urine analysis test, 56 cases of bacteriuria were reported, of which 22 cases had positive urine cultures. Of the positive culture cases, 14 were recurrent and 8 were patients who had kidney stones for the first time. The most common microorganism was Escherichia coli (n=15), followed by Klebsiella (n=4), Proteus (n=2), and Pseudomonas (n=1). Only 8 of these patients had symptoms and the rest were asymptomatic. All of these patients received a course of oral antibiotics before the operation.
ConclusionBacteriuria is a common finding in patients with nephrolithiasis that seems to be more common in recurrent diseases; therefore, urine culture and appropriate treatment are mandatory before any intervention to prevent serious complications, such as infection, sepsis, and mortality.
Keywords: Bacteriuria, Renal Stone, Surgical Intervention -
سابقه و هدف
کولیک کلیوی یکی از علل شایع درد شکم در زنان باردار است. در این پژوهش، نتایج درمانی کولیک کلیه در دوران بارداری ارزیابی شده است.
مواد و روش هااز ابتدای فروردین 1394 تا ابتدای فروردین 1399، پرونده 228 بیمار باردار با کولیک کلیوی بررسی شد. بیشتر این بیماران به صورت محافظه کارانه مدیریت شدند، اما برخی به اقدامات مداخله ای بیشتری نیاز پیدا کردند.
یافته هااز بین 228 بیمار، 179 نفر فقط هماچوری میکروسکوپی داشتند یا بدون هماچوری به همراه هیدرونفروز خفیف با سنگ کوچک یا بدون سنگ در سونوگرافی بودند. این بیماران به مدیریت محافظه کارانه پاسخ دادند. 26 بیمار سنگ حالب کوچک تر از 6 میلی متر داشتند که با درمان دارویی دفع شد. 11 بیمار در سه ماهه سوم، سنگ حالب یا سنگ کلیه داشتند که نفروستومی از راه پوست انجام شد. 12 بیمار با سنگ دیستال حالب بزرگ، تحت یورتروسکوپی و استنت گذاری قرار گرفتند. 24 بیمار که در سه ماهه اول یا دوم بارداری بودند، تا زمان زایمان، استنت حالب (15 مورد) یا نفروستومی (9 مورد) داشتند. 3 بیمار در سه ماهه دوم، استنت حالب یا نفروستومی را تحمل نکردند که پس از توضیح کامل تمام عوارض احتمالی و گرفتن رضایت نامه کتبی، تحت نفرولیتوتومی پوستی با گاید اولتراسونوگرافی در وضعیت پهلو قرار گرفتند.
نتیجه گیریکولیک کلیه در بارداری عمدتا به صورت محافظه کارانه مدیریت می شود، اما در برخی موارد، گذاشتن لوله نفروستومی، یورتروسکوپی و قرار دادن استنت حالب نیاز است. سنگ شکنی برون اندامی منع تجویز دارد و نفرولیتوتومی از طریق پوست نیز مگر در موارد اورژانسی، در بارداری توصیه نمی شود.
کلید واژگان: بارداری, کولیک کلیوی, مدیریتBackground and ObjectiveRenal colic is one of the common causes of abdominal pain in pregnant women. The present study aimed to evaluate the outcome of renal colic during pregnancy in our referral center.
Materials and MethodsFrom March 2015 to March 2020, a total of 228 pregnant patients were referred to the emergency unit with renal colic. Most of them were managed conservatively; nonetheless, some of them were complicated and needed more procedures.
ResultsOf 228 patients, 179 patients had only microscopic hematuria and mild hydronephrosis with small or no stone in ultrasonography. They responded to conservative management and were discharged. Moreover, 26 patients had ureteral stones smaller than 6 mm that were passed with medical therapy. A number of 11 patients were in the third trimester with ureteral stone and/or renal stone for which percutaneous nephrostomy was applied. In addition, 12 patients who had large distal ureteric stones underwent ureteroscopy and stent insertion. A number of 24 patients that were in the first or second trimester had an internal stent (15 patients) or nephrostomy (9 patients) until the delivery of their fetus. Finally, three patients in the second trimester did not tolerate/accept complicated stent or nephrostomy, so they had intractable colic. After explaining all the possible complications and obtaining written informed consent, they were scheduled for urgent percutaneous nephrolithotomy with ultrasonographic guidance in a flank position.
ConclusionRenal colic in pregnancy is common and mostly managed conservatively; however, in some cases, the patients may need nephrostomy tube insertion, ureteroscopy, and stent insertion. Extracorporeal shock wave lithotripsy is contraindicated, and percutaneous nephrolithotomy is not recommended as the first opinion in pregnancy unless in an urgent situation.
Keywords: Management, Pregnancy, Renal colic -
Urology Journal, Volume:14 Issue: 6, Nov-Dec 2017, PP 5034 -5037PurposeUrolithiasis during pregnancy poses risks for mother and the fetus with specific challenges in diagnosis and management. We report our experience with urgent percutaneous nephrolithotomy (PCNL) in seven pregnant patients with symptomatic renal stone in early pregnancy.Materials And MethodsSeven pregnant patients with symptomatic renal stones were reviewed. The technique comprised PCNL with complete access under guide of ultrasonography in prone position under general anesthesia using pneumatic lithoclast for stone fragmentation.ResultsThere was no significant residual fragment of stone in the operated kidneys. The patients discharged without complications and delivered their babies healthy.ConclusionPCNL should not be considered as the first therapeutic method in the first trimester of pregnancy, unless in urgent situations such as symptomatic renal pelvic stone with moderate to severe hydronephrosis in patients who do not tolerate or are complicated by nephrostomy or internal stent. However, this procedure could be technically demanding and should be done in centers with enough experience and equipment in percutaneous nephrolithotomy.Keywords: pregnancy, percutaneous nephrolithotomy, urolithiasis, ultrasonography
-
ObjectivesThe study aimed to compare tubeless, totally tubeless, and standard percutaneous nephrolithotomy (PNL) in a tertiary center with selected patient population.MethodsBetween September 2013 and March 2015, percutaneous nephrolithotomy was performed on 216 patients in our center. Patients without massive bleeding, calyceal perforation, and residual fragments smaller than 4 mm were enrolled in this study. The patients were divided into 3 groups. In the first group (n = 68), we placed nephrostomy and kept ureteral catheter for 24 hours (the standard group). In second the group (n = 69), no nephrostomy was inserted and ureteral catheter was removed in the operation room (the totally tubeless group) and in the third group (n = 79), no nephrostomy catheter was placed but antegrade DJ stent was inserted intraoperatively (the tubeless group). Three groups were compared with respect to age, analgesic requirement, BMI, length of stay, pain, and stone size.ResultsNo significant differences were found in the mean stone size, operation time, transfusion rates, and hemoglobin level change between the groups. However, hospitalization time, the amount of narcotic usage, and pain were significantly lower in the second group compared to the other groups (PKeywords: Nephrolithiasis, Percutaneous, Tubeless, Outcome
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.