به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

ali momen pour

  • علی مومن پور*، امیر پرنیان، حسین بیرامی، محمدهادی راد

    این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های رشد برخی از ژنوتیپ های انار روی پایه های انتخابی در شرایط شور، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در طی سال های 1397 الی 1402 در ایستگاه چاه افضل مرکز ملی تحقیقات شوری انجام شد. عوامل این آزمایش شامل پایه (1-ژنوتیپ چاه افضل، 2- وحشی بابلسر، 3- نرک لاسجرد سمنان و 4- پوست سیاه اردکان) و پیوندک (1- ملس یزدی، 2- رباب نیریز و 3- ژنوتیپ چاه افضل) بود. پیوندک ها از ژنوتیپ های انتخاب شده به صورت شکمی (T)، در اویل خرداد ماه 1401 بر روی پایه های چهار ساله، پیوند شد و ویژگی های رشدی آن ها در طی سال های 1401 و 1402 در شوری ثابت آب آبیاری (0/2±9/3 دسی زیمنس بر متر) ارزیابی شد. ویژگی های اندازه گیری شده شامل درصد گیرایی، ارتفاع و قطر پیوندک ها، درصد نکروزه گی، تعداد پاجوش، تعداد تنه جوش، محتوی رطوبت نسبی، محتوی کلروفیل هایa ، b وکل، محتوی نشت یونی، درصد سدیم، پتاسیم و کلر برگ ها بودند. نتایج نشان داد که نوع پایه بر درصد گیرایی پیوندک ها و میزان تحمل به شوری ژنوتیپ های پیوندی موثر بود. بیشترین و کمترین درصد گیرایی به ترتیب از رقم ملس یزدی پیوند شده روی پایه چاه افضل (96%) و ژنوتیپ چاه افضل پیوند شده بر روی پایه پوست سیاه اردکان (20%)، به دست آمد. بیشترین میزان ارتفاع و قطر پیوندک در رقم ملس یزدی پیوند شده روی پایه وحشی بابلسر (به ترتیب 131 سانتیمتر و 16 میلیمتر) مشاهده شد. بیشترین محتوی رطوبت نسبی در برگ های ترکیب پیوندی رباب نیریز/ چاه افضل (80%) دیده شد. این ترکیب پیوندی، کمترین محتوی نشت یونی (60%) را نیز داشت. بیشترین محتوی پتاسیم در برگ های ژنوتیپ چاه افضل پیوند شده روی پایه وحشی بابلسر (1/4%) و رقم رباب نیریز پیوند شده روی پایه وحشی بابلسر (1/3%)، بود. همچنین کمترین محتوی سدیم، در هر سه ژنوتیپ پیوندی روی پایه وحشی بابلسر مشاهده گردید. در مجموع، ژنوتیپ های پیوند شده روی پایه های وحشی بابلسر و چاه افضل تحمل بیشتری به شوری از خود نشان دادند. پس از این پایه ها،  نرک لاسجرد سمنان قرار گرفت. ژنوتیپ های پیوند شده روی پایه پوست سیاه اردکان فاقد تحمل کافی در شرایط شور بودند. در مجموع ، ترکیب های پیوندی رباب نیریز/ وحشی بابلسر و ملس یزدی/ وحشی بابلسر برتر تشخیص داده شد. پس از آن ها می توان به ترکیب های پیوندی چاه افضل/ وحشی بابلسر، ملس یزدی/ چاه افضل و رباب نیریز/ چاه افضل اشاره نمود.

    کلید واژگان: آب شور, ژنوتیپ وحشی بابلسر, ژنوتیپ چاه افضل, ملس یزدی, رباب نیریز
    Ali Momenpour *, Amir Parnian, Hossein Beyrami, Mohammad Hadi Rad

    To evaluate the growth characteristics of some pomegranate (Punica granatum) genotypes on selected rootstocks under saline conditions, a factorial experiment was carried out based on randomized complete block design, at the Chah Afzal Station of the National Salinity Research Center of Iran, in 2017-2022. The factors included rootstocks at four levels (1- Chah Afzal (CA), 2- Vahshi Babolsar (VB), 3- Narak Lasjerd Semnan (NL), and 4- Poost Siyah Ardakan, PS) and scions at three levels (1- Malas Yazdi (MY), 2- Rabab Niriz (RN) and 3- Chah Afzal). This research was done on sixty 4-year-old trees, with 240 observations (4 branches on each tree) with irrigation water salinity of 9±0.5 dS/m. The results showed that type of rootstock affected on the graft success percentage and the salinity tolerance of the grafted genotypes. The highest and lowest graft success percentages was observed in MY cultivar grafted on CA rootstock (96.77%) and CA genotype grafted on PS Ardakan rootstock (20.77%), respectively. The maximum height and diameter of the scions were observed in MY cultivar grafted on VB rootstock (131 cm and 16 mm, respectively). The highest relative water content was observed in RN cultivar grafted on CA (80.09%). This grafted compound had the lowest relative ions leakage (60%). The highest potassium content was observed in the leaves of CA genotype grafted on VB (1.4%) was RN grafted on VB (1.3%). Also, the lowest sodium content in each three grafted genotypes was observed on VB. In general, the genotypes grafted on VB and CA showed more tolerance to salinity. Genotypes grafted on PS Ardakan had not sufficient tolerance in saline conditions, so, the grafted combinations of RN/PS Ardakan and CA/PS Ardakan dried completely in the second year (2022). Overall, the grafted combinations of RN/V B and MY/VB were recognized as superior, followed by combinations of CA/ VB, MY/CA and RN/CA.

    Keywords: Punica Granatum, Saline Water, Cv. Chah Afzal, Cv. Vahshi Babolsar, Cv. Rabab Niriz, Cv Narak Lasjerd
  • علی مومن پور*، محسن کلاگری، محمدهادی راد

    در مناطق خشک و نیمه خشک که دارای مناطقی با کیفیت پایین آب وخاک است، شناسایی گونه های چوبی متحمل به شوری از اهمیت به سزایی برخوردار است. این پژوهش با هدف شناسایی ژنوتیپ های (provenances) پده متحمل به شوری در مقایسه با ژنوتیپ های بومی استان یزد به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با فاکتور اصلی شوری در چهار سطح و فاکتور فرعی ژنوتیپ های پده در هفت سطح و با سه تکرار در طی سال های 1402-1401 در ایستگاه حسین آباد مرکز ملی تحقیقات شوری اجرا شد. سطوح شوری آب آبیاری شامل 2/80، 6، 10 و 14 دسی زیمنس بر متر و ژنوتیپ های پده مورد مطالعه شامل 1) اصفهان، 2) منجیل، 3) یزد1، 4) یزد2، 5) گرمسار، 6) قرخلار و 7) کرمان بودند. نتایج نشان داد که نوع ژنوتتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. تمامی ژنوتیپ های مزبور به خوبی سطح شوری شش دسی زیمنس بر متر را تحمل کردند، اما با افزایش بیشتر شوری، تمامی ویژگی های رشدی در برخی از ژنوتیپ ها به طور معنی داری کاهش یافت. در سطوح شوری 10 و 14 دسی زیمنس بر متر، ارتفاع کل، قطر کل، قطر برابر سینه و میزان افزایش آن ها در طی فصل رشد، درصد نکروزه گی و محتوای رطوبت نسبی برگ ها در ژنوتیپ های کرمان، منجیل و گرمسار به طور معنی داری نسبت به درختان شاهد کاهش داشت ولی محتوای سدیم، نسبت سدیم به پتاسیم و محتوای نشت یونی نسبی برگ ها به طور معنی داری نسبت به درختان شاهد، افزایش یافت. کاهش معنی دار در صفات رشدی بررسی شده در ژنوتیپ های یزد1 و قرخلار تنها در سطح شوری 14 دسی زیمنس بر متر نسبت به درختان شاهد، مشاهده شد. این نتایج حاکی از آن است که ژنوتیپ های یزد1 و قرخلار از طریق حفظ ویژگی های رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در برابر سدیم، توانستند به خوبی شوری تا 10 دسی زیمنس بر متر را تحمل نمایند. پس از آن ها، ژنوتیپ های یزد2 و اصفهان تحمل نسبتا خوبی به شوری از خود نشان دادند. اما، ژنوتیپ های کرمان، گرمسار و منجیل به ترتیب به عنوان حساس ترین ژنوتیپ ها به شوری شناسایی شدند. پس توصیه می شود که کیفیت چوب و میزان عملکرد ژنوتیپ های انتخابی در شرایط شور بررسی شود تا بتوان بهترین ژنوتیپ را برای تولید چوب در مناطق شور معرفی نمود.

    کلید واژگان: اکوتیپ, صفات رشدی, گونه های چوبی, شوری آب آبیاری
    Ali Momenpour *, Mohsen Kalagari, Mohamammadhadi Rad

    In arid and semi-arid areas, due to the existence of areas with low quality of water and soil, identification of wood species tolerant to salinity is very important. Therefore, this research aimed to identify provenances of Populus euphratica Oliv tolerant to salinity in comparison with the native provenances of Yazd Province, using a split plot experiment based on randomized complete block design (RCBD). Variables included the main factor i.e. salinity at 4 levels, and the secondary factor of Populus euphratica Oliv provenances at 7 levels. The study was performed with 3 replications during 2023-2024 at Hosein Abad Station of the National Salinity Research Center. Irrigation water salinity levels included (2.8, 6, 10 and 14 dS/m) and the provenances included 1) Isfahan, 2) Manjil, 3) Yazd-1, 4) Yazd-2, 5) Garmsar, 6) Garekhlar, and 7) Kerman. The results showed that provenance and salinity level affected the morphological and physiological traits and the concentration of nutrient elements. All the studied provenances tolerated salinity level of 6 dS/m, but with increase in salinity, all the growth characteristics in some of the studied provenances decreased significantly. At 10 and 14 dS/m, total height, total diameter, breast-high diameter, and their increase during the growing season, necrosis percentage and relative water content of leaves in the provenances of Kerman, Manjil and Garmsar significantly decreased compared to the control trees. However, sodium content, sodium to potassium ratio and relative ion leakage of leaves increased significantly compared to the control. A significant decrease in the investigated growth traits was observed in Yazd 1 and Garekhlar provenances only at the salinity level of 14 dS/m compared to the control. These results indicate that the provenances of Yazd-1 and Garekhlar were able to tolerate salinity of 10 dS/m by maintaining its growth characteristics and increasing potassium uptake against sodium. After them, Yazd-2 and Isfahan provenances showed relatively good tolerance to salinity. On the other hand, Kerman, Garmsar and Manjil were recognized as the most sensitive provenances to salinity stress. To select the best provenance for salinity tolerance, it is recommended to study the quality of wood and yield in different locations.

    Keywords: Ecotype, Growth Traits, Wood Species, Irrigation Water Salinity
  • ساره صباحی، اعظم جعفری*، علی مومن پور، مصطفی شیرمردی

    انار یکی از مهم ترین محصولات باغبانی است که در بسیاری از نقاط گرمسیری و نیمه گرمسیری دنیا کشت می شود. در برخی باغات انار، تنش شوری یکی از مهمترین تنش های غیر زیستی است که با کاهش بهره وری به تولید انار آسیب می رساند. این پژوهش با هدف مقایسه مشخصه های رشدی بین ژنوتیپ های انتخابی شامل (1- ژنوتیپ چاه افضل، 2- وحشی بابلسر، 3- نرک لاسجرد سمنان 4- پوست سیاه یزد، 5- ملس یزدی، 6- رباب نیریز) تحت تنش شوری، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه چاه افضل شهرستان اردکان انجام شد. در طول مدت این آزمایش درختان با آب شور 5/0±9 دسی زیمنس بر متر هر 12 روز یک بار به صورت غرقابی آبیاری شدند. براساس نتایج این پژوهش و با توجه به کمترین میزان نشت یونی، بالاترین محتوای رطوبت نسبی و پتاسیم، مقدار بالای کلروفیل کل، کاروتنویید و نسبت سطح برگ، کمترین نسبت سدیم به پتاسیم و درصد نکروزگی ژنوتیپ چاه افضل بیشترین سازگاری را نسبت به شرایط شوری داشت و پس از آن ژنوتیپ و ارقام پوست سیاه، وحشی بابلسر، نرک لاسجرد، ملس یزدی و در نهایت رباب نیریز قرار داشتند. بر اساس نتایج تجزیه خوشه ای بیشترین شباهت بین ژنوتیپ ها براساس پارامترهای ذکر شده در بالا بین ژنوتیپ نرک لاسجرد و ملس یزدی بود. بالاترین تفاوت بین ژنوتیپ چاه افضل با سایر ژنوتیپ ها مشاهده شد که این امر تفاوت معنی دار برتری ژنوتیپ چاه افضل نسبت به سایر ژنوتیپ ها در بررسی مجموع صفات را نشان می دهد. در مجموعبا توجه به سازگاری و رشد مناسب این ژنوتیپ ها در شرایط شور پیشنهاد می گردد به عنوان پایه مورد استفاده قرار گیرند و ارقام ملس یزدی و رباب نیریز که در شرایط شور نیز تولید گل و میوه داشتند روی آن ها پیوند زده شوند.

    کلید واژگان: Punica granatum, پایه, ژنوتیپ چاه افضل, مشخصه های فیزیولوژیک و مورفولوژیک, نشت یونی
    Sareh Sabahi, Azam Jafari *, Ali Momenpour, Mostafa Shirmardi

    Pomegranate is one of the most important horticultural products that cultivated in many tropical and subtropical parts of the world. Meanwhile, in some pomegranate orchards, salinity stress is one of the abiotic stresses that harm agricultural crops such as pomegranate production by reducing productivity. This research aims to compare growth characteristics between selected genotypes including 1- Chah Afzal 2- Vahshi Babolsar, 3- Narak Lasjerd Semnan 4- Poost Siahe Yazd, 5- Malase Yazdi, 6- Rababe Neyriz, under salinity stress, in a randomized complete block design with three replicaions at Chah Afzal research station of Ardakan city. During the whole experiment, the trees were irrigated with saline water with salinity of 9 ± 0.5 dS/m every 12 days. Based on the results of this research and considering the lowest amount of ion leakage, the highest content of relative humidity and potassium, the high amount of total chlorophyll, carotenoid and leaf surface ratio, the lowest sodium to potassium ratio and necrosis percentage Chah Afzal genotype showed very good resistance to salinity conditions, followed by Poost Siahe Yazd, Vahshi Babolsar, Narak Lasjerd, Malase Yazdi and finally Rababe Neyriz were highly sensitive to salinity. According to the results of cluster analysis, the highest similarity between genotypes based on the parameters mentioned above was between the Narak Lasjerd and Malase Yazdi. The highest difference between Chah Afzal genotype and other genotypes was registered. This shows a significant difference in the superiority of Chah Afzal genotype over other genotypes in total traits. Therefore, due to the compatibility and proper growth of these genotypes in saline conditions, it is suggested that they could be used as a rootstock and the cvs. Malase Yazdi and Rababe Neyriz, which also produced flowers and fruits in saline conditions, can be grafted on them.

    Keywords: Chah Afzal genotype, Ion leakage, Physiological, Morphological Traits, Punica granatum, Rootstock
  • علی مومن پور*

    در این تحقیق، اثر ترکیبات شیمیایی انتخابی (روغن سویا 5/5 و 6 درصد+ نیترات پتاسیم 5/0 درصد + جیبرلیک اسید 20 میلی گرم در لیتر) و (روغن سویا 5/5 و 6 درصد+ نیترات پتاسیم 5/0 درصد + جیبرلیک اسید 20 میلی گرم در لیتر)، در مقایسه با روغن ولک 5/5 و 6 درصد و شاهد (بدون کاربرد روغن) بر کیفیت و عملکرد پسته رقم اکبری در شرایط شیرین و شور (9/3 و 1/16 دسی زیمنس بر متر آب آبیاری) بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی در مناطق گردکوه و بهادران (استان یزد) در سال 1399-1398 (میزان نیاز سرمایی تامین شده 910 ساعت) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، کاربرد ترکیب های (روغن سویا 5/5 و 6 درصد+ نیترات پتاسیم 5/0 درصد + جیبرلیک اسید 20 میلی گرم در لیتر) و (روغن سویا 5/5 و 6 درصد+ نیترات پتاسیم 5/0 درصد + جیبرلیک اسید 20 میلی گرم در لیتر) روی رقم اکبری در مناطق گرد کوه (آب شیرین) و بهادران (آب شور) از طریق افزایش درصد تبدیل جوانه به خوشه، افزایش تعداد دانه در هر خوشه و کاهش درصد پوکی موجب افزایش عملکرد اقتصادی خشک میوه نسبت به تیمارهای شاهد و روغن ولک 5/5 و 6 درصد (تیمار کشاورز) می شوند. تیمار (روغن سویا 5/5 و 6 درصد+ نیترات پتاسیم 5/0 درصد) در مناطق گردکوه و بهادران به ترتیب موجب افزایش عملکرد به میزان (75/49 و 13/44 درصد) نسبت به شاهد و (91/6 و 07/3 درصد) نسبت به تیمار روغن ولک 5/5 و 6 درصد شد. همچنین تیمار (روغن سویا 5/5 و 6 درصد+ نیترات پتاسیم 5/0 درصد + جیبرلیک اسید 20 میلی گرم در لیتر)، نیز در مناطق گردکوه و بهادران به ترتیب موجب افزایش عملکرد به میزان (03/104 و 83/107 درصد) نسبت به شاهد و (43/45 و 39/48 درصد) نسبت به تیمار روغن ولک 5/5 و 6 درصد شد.

    کلید واژگان: پسته, رقم اکبری, نیاز سرمایی, روغن سویا, روغن ولک
    Ali Momenpour *

    In this research, the effect of application of two effective chemicals on bud-break for increasing pistachio (Pistacia vera L.) economic yield in Akbari cultivar in salty (16.1 dS/m) and non-salt (3.9 dS/m) conditions in Gerd kouh and Bahadoran regions was investigated based on a randomized complete block design (BCRD) in compare to oil volk 5.5% and 6% and control. Selective compounds were (soybean oil 5.5 and 6%+ kno3 0.5%) and soybean oil 5.5 and 6%+ kno3 0.5%+ GA 20 mg/l). Each treatment was performed with 50 replications and four observed for each replication. In all regions, the effect of treatments was investigated on the traits related to quantity, quality and nut yield and finally, statistical data analysis was performed using SAS software (version 9.1) and economic calculations related to each treatment were performed in compare to the commercial treatment. The results showed that application of (soybean oil 5.5 and 6%+ kno3 0.5%) and (soybean oil 5.5 and 6%+ kno3 0.5%+ GA 20 mg/l) compounds on Akbari cultivar in Gerd Kouh and Bahadoran regions by increasing the percentage of fruit set, average number of seeds per cluster and decreasing the blank nuts percentage were increased the nut economic yield per hectare in compare to control and oil Volk treatments. treatment (soybean oil 5.5 and 6%+ kno3 0.5%) in Gerd Kouh and Bahadoran regions was increased nut yield rate 49.75% and 44.13% in compare to control and 6.91% and 3.07% in compare to oil Volk 5.5 and 6% respectively. Also, treatment (soybean oil 5.5 and 6%+ kno3 0.5%+ GA 20 mg/l) in Gerd Kouh and Bahadoran regions was increased nut yield rate 104.03% and 107.83% in compare to control and 45.43% and 48.39% in compare to oil Volk 5.5 and 6% respectively.

    Keywords: Pistachio (Pistacia Vera L.), Akbari Cultivar, Chilling Requirement, Volk Oil, Soybean Oil
  • علی مومن پور*، ساره صباحی، اعظم جعفری، مصطفی شیرمردی

    به منظور ارزیابی کاربرد نیترات کلسیم بر برخی از ویژگی های رشد ژنوتیپ های انتخاب شده انار در شرایط شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با دو عامل ژنوتیپ و رقم در شش سطح (پوست سیاه اردکان، چاه افضل، نرک لاسجرد سمنان، وحشی بابلسر،ملس یزدی و رباب نیریز) و تیمار نیترات کلسیم در سه سطح شاهد (0)، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار در سه بلوک و در هر بلوک با 3 تکرار و در مجموع با 162 درخت در شوری ثابت آب آبیاری 5/0±9 دسی زیمنس برمتر در سال 1399-1398 در ایستگاه چاه افضل مرکز ملی تحقیقات شوری، انجام شد. نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح نیترات کلسیم بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی به طور معنی داری موثر است. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین و کمترین درصد نکروزه گی (12% و 2%)، نسبت سطح برگ (1845 و 879 میلی متر مربع برگرم وزن خشک)، محتوی رطوبت نسبی (8/80% و 4/52%)، کلروفیل کل (4/11 و 45/6  میلی گرم بر گرم وزن تر)، محتوی پتاسیم (378/0% و 322/0%) و کمترین و بیشترین محتوی سدیم (88/1% و 75/2%)، محتوی نشت یونی (85/14% و 02/30%) و نسبت سدیم به پتاسیم (118/0 و 197/0) به ترتیب در ژنوتیپ های چاه افضل و با کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار نیترات کلسیم و رقم رباب نیریز بدون کاربرد نیترات کلسیم مشاهده شد. ژنوتیپ چاه افضل از طریق حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم، شرایط رشدی مناسبتری نسبت به سایر ژنوتیپ های مطالعه شده در این تحقیق از خود نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار از نیترات کلسیم در ابتدای فصل رشد به طور معنی داری موجب بهبود خصوصیات رشدی و کاهش اثرات مخرب سدیم در تمامی ژنوتیپ های مورد مطالعه شد. لذا توصیه می شود با توجه به میزان شوری آب و خاک باغات، از این ترکیب در ابتدای فصل رشد استفاده گردد.

    کلید واژگان: آب های شور, نسبت سدیم به پتاسیم, پایه انار, ژنوتیپ چاه افضل
    Ali Momenpour *, Sareh Sabahi, Azam Jafari, Mostafa Shirmardi

    To evaluate the effect of calcium nitrate on some growth characteristics of selected pomegranate (Punica granatum) genotypes, a factorial experiment was carried out based on randomized complete block design (BCRD) with 3 replications at Chahafzal Station of the National Salinity Research Center of Iran, in 2019-2020. Two factors were studied: genotypes at 6 levels (Post-Siyah Ardakan, Rabab Neyriz, Chah Afzal, Narak Lasjerd Semnad ,Vahshi Babolsar, and Malas Yazdi) and calcium nitrate at 3 levels (0 (control), 50 and 100 kg/ha), using irrigation water salinity of 9±0.5 dS/m.  The results showed that type of genotype and levels of calcium nitrate affected morphological and physiological characteristics and concentration of nutrient elements in leaves. The highest and lowest necrotic leaves (12% and 2%), leaf surface ratio (1845 and 879 mm2/g dry weight), relative water content (80.83% and 52.40%), total chlorophyll (11.4 and 6.45 mg/g fresh weight), potassium content (0.378% and 0.322%) and lowest and highest sodium content (1.88% and 2.75%), relative ions leakage (14.85% and 30.02%) and sodium to potassium ratio (0.118 and 0.197) was observed in Chah Afzal with 100 kg/ha of calcium nitrate and Rebab Niriz without calcium nitrate application, respectively. Overall, Chah-Afzal was recognized as the most tolerant genotypes to saline condition. This genotype showed more suitable growth than the other genotypes by maintaining its growth characteristics and increasing potassium uptake compared to sodium. Also, the results showed that application of 100 kg/ha of calcium nitrate at the beginning of the growing season significantly improved the growth characteristics and reduced the harmful effects of sodium in all studied genotypes.

    Keywords: Saline waters, Calcium nitrate, Na+ to K+ ratio, Chah Afzal’ genotype
  • Ali Momenpour *, Maryam Dehestani Ardakani, Mostafa Shirmardi, Jalal Gholamnezhad, Fatemeh Ahmadi, Zahra Jamaati
    Purpose

    Pomegranate (Punica granatum L.) is a very interesting fruit tree for arid and semiarid areas in any part of the world. Like other fruit trees, the selection of tolerant rootstocks and scion is a very good strategy to reduce the adverse effects of salinity on pomegranate. Therefore, this study aimed to evaluate the effect of salinity stress on the growth characteristics of some selected pomegranate genotypes and introduce the most tolerant genotype(s) to salinity for use as a basis in future research. 

    Research method:

    Selected pomegranate genotypes were evaluated using a factorial experiment based on a completely randomized design (CRD) with four replications in 2019-2020. Treatments were included 12 genotypes of Golanr-e-Shahdad (G-Shahdad), Golanr-e-Sarvestan(G-Sarvestan), Golnar-Saveh(G-Saveh), Poostsiah-e-Ardekan(Poostsiah), ‘Malas-e-Yazdi’(‘M-Yazdi’), ‘Malas-e-Saveh’(‘M-Saveh’), ‘Shishecap-e-Ferdos’ (‘Shishecap’), ‘Rabab-e-Neiriz’ (‘Rabab’), ‘Vahshi-e-Babolsar’(‘V-Babolsar’), ‘Narak-e-Lasjerd-Semnan’(‘Narak’), Chahafzal and ‘Voshik-e-Torsh-e-Saravan’(‘Voshik’) and the salinity of the irrigation water in five levels (1, 3, 5, 7 and 9 dS.m-1).

    Findings

    According to the results, the type of genotype and the level of salinity were affected on morphological and physiological traits as well as the concentration of nutrient elements. In all genotypes, the growth indices, relative water content (RWC), chlorophyll index, and total chlorophyll reduced as a result of increasing the salinity level. But the percentage of necrotic leaves, percentage of fallen leaves, ion leakage, concentration of Na+, the concentration of Cl- and Na+/K+ ratio increased. At salinity level of 7dS.m-1, necrotic leaves (3.11% &23.98%), fallen leaves (1.05% & 5.70%), ion leakage (5.87% & 22.10%), Na+(0.31% & 1.29%), concentration of Cl-(0.13%& 1.10%), concentration of K+(0.64% & -0.07%) and Na+/K+ ratio (0.09 & 2.28 units) increased in Chahafzal and Voshik genotypes, respectively.

    Research limitations:

     No limitations to report.

    Originality/Value: 

    ‘Chahafzal’ and ‘Poostsiah’ genotypes were recognized as the most tolerant to salinity according to the results. In contrast, Voshik and M-Saveh genotypes were more sensitive to salinity. The tolerant genotypes will be used in plans as rootstocks to graft the selected genotypes on them.

    Keywords: Morpho Physiological traits, ‘Chahafzal’, ‘Poostsiah’ genotypes, Rootstock, Soil Salinity
  • مریم دهستانی اردکانی*، پریسا قاطعی، علی مومن پور، جلال غلام نژاد، زهرا فخاری پور چرخابی

    شاه پسند درختچه ای (Lantana camara Linn.) گیاه زینتی گلدار و متعلق به خانواده شاه پسند است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر گلدهی و خصوصیات رشدی شاه پسند درختچه ای تحت تنش شوری بود. آزمایش به-صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، شامل سه سطح اسید سالیسیلیک (0، 5/0 و 1 میلی مولار) و پنج سطح شوری آب-آبیاری (5/0، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس برمتر)، به اجرا درآمد. نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش سطح شوری از 5/0 به 9 دسی زیمنس بر متر به طور معنی داری باعث کاهش کلیه سطوح پارامترهای رشدی، محتوای کلروفیل و جذب پتاسیم شد. در حالی-که جذب سدیم، نسبت سدیم به پتاسیم و نشت یونی نسبت به شاهد افزایش یافت. همچنین، نتایج نشان داد که اسید سالیسیلیک به طور قابل توجهی رشد گیاه و صفات فیزیولوژیک را بهبود بخشید. در شوری نه دسی زیمنس بر متر استفاده از یک میلی مولار اسید دسالیسیلیک میزان ارتفاع شاخه اصلی و تعداد گل ها را به ترتیب 22/3 و 14/2 برابر نسبت به شاهد افزایش و جذب سدیم را 46/2 برابر کاهش داد. در همین سطح شوری تیمار گیاهان با 5/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک منجر به افزایش ارتفاع گیاه، قطر ساقه، افزایش قطر شاخه اصلی، تعداد گل ها و وزن تر گل به ترتیب 64/70 درصد، 15/2، 14/2 و 8/5 برابر، نسبت به شاهد شد. با توجه به اینکه گیاهان تا شوری هفت دسی زیمنس بر متر به خوبی رشد رویشی و گلدهی خود را حفظ نمود، به نظر می رسد که گیاه شاه پسند قادر به تحمل شوری باشد. به طور کلی، استفاده از اسید سالیسیلیک (5/0 میلی مولار) در سطوح بالای شوری باعث بهبود خصوصیات رویشی، گلدهی و جذب عناصر غذایی تحت تنش شوری شد.

    کلید واژگان: رشد رویشی, سدیم, کلروفیل, گیاه زینتی, نشت یونی
    Maryam Dehestani Ardakani *, Parisa Ghatei, Ali Momenpour, Jalal Gholamnezhad, Zahra Fakharipour

    Lantana camara Linn. is a flowering ornamental plant belonging to family Verbenaceae. The aim of the present study was to investigate the effect of salicylic acid foliar application on flowering improvement and growth characteristics of lantana under salinity stress. In a factorial experiment and completely randomized design (CRD), three levels of SA (0, 0.5 and 1mM) and five levels of salinity (0.5, 3, 5, 7 and 9 dS.m-1) were applied. The results indicated that increasing salinity levels from 0.5 to 9 dS.m-1 significantly reduced all studied growth parameters levels, chlorophyll contents and potassium uptake. While Na+uptake, Na+/K+ and ion leakage were increased relative to control. Also, the results indicated that the salicylic acid significantly increased plant growth and physiological traits. Application of salicylic acid (0.5 mM) improved vegetative, flowering growth and nutrient uptake under salt stress. At salinity level of 9 dS m-1, application of 1mM salicylic acid increased the height of the main branch and the number of flowers by3.22 and 2.14 times, respectively, compared to the control and decreased the sodium uptake by 2.46 times. At the same level of salinity, treatment of plants by 0.5mM salicylic acid increased plant height, stem diameter, increased diameter of main branch, number of flowers and fresh weight of flowers by 70.64%, 2.15, 2.14 and 5.8 times respectively, in compare to the control. Considering that the plants maintained their vegetative growth and flowering well up to salinity level of 7dS.m-1, it seems that the lantana is able to tolerate salinity. In general, It seems that under high salinity levels, salicylic acid (0.5 mM) was the most effective treatment for mitigating the deleterious effect of salt stress in lantana plants.

    Keywords: Vegetative growth, sodium, Chlorophyll, Ornamental plant, Ion leakage
  • مریم دهستانی اردکانی*، پریسا قاطعی، جلال غلام نژاد، علی مومن پور، زهرا فخاری پور چرخابی
    اهداف

    تنش شوری یکی از عوامل محیطی محدودکننده تولیدات کشاورزی است. کاربرد خارجی اسید سالیسیلیک (SA) می تواند تنش شوری را تخفیف دهد. هدف از پژوهش حاضر بهبود خصوصیات رشدی و فیزیولوژیک شاه پسند درختچه ای (Lantana camara Linn.) تحت تنش شوری با کاربرد خارجی اسید سالیسیلیک بود. 

    مواد و روش ها

    آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، شامل سه سطح اسید سالیسیلیک (0، 5/0 و 1 میلی مولار) و پنج سطح شوری آب آبیاری (5/0، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس بر متر)، در سه تکرار به اجرا درآمد. 

    یافته ها

    نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش سطح شوری، خصوصیات رشدی، میزان کلروفیل a و b و غلظت پتاسیم به طور معنی داری کاهش، در حالی که تعداد برگ های نکروزه، غلظت سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم افزایش یافت. در سطوح بالای شوری استفاده از اسید سالیسیلیک موجب بهبود خصوصیات رشدی گیاه مانند ارتفاع، قطر نهایی شاخه اصلی، وزن خشک شاخساره و محتوای نسبی آب برگ و کاهش سدیم نسبت به شاهد شد. بیشترین تعداد انشعابات گیاه (66/4 عدد)، قطر نهایی شاخه اصلی (11/6 میلی متر)، قطر نهایی قلمه (92/9 میلی متر)، تعداد برگ (66/28 عدد) و وزن تر و خشک شاخساره (80/14 و 46/7 گرم) در گیاهان تیمارشده با اسید سالیسیلیک 5/0 میلی مولار و در شوری 5/0 دسی زیمنس بر متر به دست آمد. 

    نتیجه گیری

    استفاده از غلظت 5/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک در سطوح بالای شوری به طور معناداری موجب بهبود خصوصیات رشدی و گلدهی گیاه شد. بنابراین کاربرد 5/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک می تواند موجب کاهش قابل ملاحظه آسیب های ناشی از اثرات منفی تنش شوری گردد.

    کلید واژگان: ارتفاع, سدیم, کلروفیل, نکروزگی, وزن خشک
    Maryam Dehestani Ardakani *, Parisa Ghatei, Jalal Gholamnezhad, Ali Momenpour, Zahra Fakharipour Charkhabi
    Background & Objective

    Salt stress is one of the main environmental factors restricting horticultural crop production. Exogenous salicylic acid (SA) can alleviate salt stress in plants. The objective of this study was to improving growth and physiological chracteristics in salt stressed Lantana camara Linn. by application of exogenous salicylic acid. 

    Material and Methods

    In a factorial experiment and completely randomized design (CRD), three levels of SA (0, 0.5 and 1 mM) and five levels of salinity (0.5, 3, 5, 7 and 9 dS.m-1) with three replications per treatments were applied. 

    Results

    The results showed that by increasing salinity levels, growth characteristics, chlorophyll a and b and potassium concentration significantly decreased, while the number of necrotic leaves, Sodium and the ratio of sodium to potassium increased. At high salinity levels, application of salicylic acid improved the growth characteristics of the plant such as height, final diameter of the main branch and shoot dry weight and relative water content of the leaves and reduced sodium content in compared to the control. Maximum number of plant branches (4.66), final diameter of main branch (6.11 mm), final diameter of cuttings (9.92 mm), number of leaves (28.66) and fresh and dry weight of shoots (14.80 and 7.46 g) were obtained in plants treated by 0.5 mM salicylic acid and in salinity of 0.5 dS. m-1. 

    Conclusion

    The use of 0.5 mM salicylic acid at high salinity levels significantly improved the growth and flowering characteristics of the lantana plant. Therefore, the use of 0.5 mM salicylic acid can significantly reduce the damage caused by the negative effects of salinity stress.

    Keywords: Height, Sodium, Chlorophyll, Necrosis, Dry weight
  • زهرا جماعتی، مریم دهستانی اردکانی*، علی مومن پور، مصطفی شیرمردی

    انار (Punica granatum L.) یک گونه گیاهی میوه ای تجاری مهم از خانواده Punicaceae، می باشد. شوری آب آبیاری یکی از مشکلات محدودکننده کشت و کار آن است. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی و معرفی متحمل ترین رقم تجاری انار به شوری آب آبیاری بود. طی یک آزمایش گلدانی در یک دوره نه ماهه ارزیابی و مقایسه تحمل به شوری سه رقم انار تجاری در سال های 97-1396 در سایت مرکز ملی تحقیقات شوری صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور 1- شوری آب آبیاری در پنج سطح 1، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس بر متر و 2- رقم انار در سه سطح ("شیشه کپ فردوس"، "ملس ساوه" و "ملس یزدی") و با چهار تکرار و در مجموع 60 گلدان انجام شد. نتایج نشان داد که رقم و سطح شوری اثر معنی داری بر صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی داشتند. در تمامی ارقام مورد مطالعه با افزایش سطح شوری، شاخص های رشدی، محتوی نسبی آب برگ و میزان کلروفیل کاهش و درصد برگ های نکروزه و ریزش یافته افزایش یافت. بیشترین ارتفاع، تعداد انشعابات نهایی، قطر شاخه و کلروفیل کل در شوری 3 دسی زیمنس برمتر و در رقم "ملس یزدی" مشاهده شد. همچنین با افزایش سطح شوری میزان سدیم، کلر و نسبت سدیم به پتاسیم به طور معنی داری افزایش یافت. در بالاترین سطح شوری (9 دسی زیمنس برمتر) بیشترین میزان شاخص های رشدی، وزن تر و خشک برگ، برگ سبز، محتوای نسبی آب، کلروفیل و پتاسیم و کمترین میزان برگ نکروزه، غلظت سدیم، کلر و نسبت سدیم به پتاسیم در رقم "ملس یزدی" حاصل شد. به طور کلی در میان ارقام مورد بررسی "ملس یزدی" و "ملس ساوه" به ترتیب متحمل ترین و کم تحمل ترین رقم به شوری بودند.

    کلید واژگان: خصوصیات رشدی, سدیم, کلر, ملس یزدی
    Zahra Jamaati, Maryam Dehestani Ardakani *, Ali Momenpour, Mostafa Shirmardi
    Background and Objectives

    Pomegranate (Punica granatum L.) is an economically important commercial fruit plant species belonging to the family of Punicaceae. Saline irrigation water is currently one of the most severe limiting factors in the cultivation area. In recent years, nearly 7% of the global cultivated lands are affected by salinity, and soil salinization aggravating has been a more significant threat to the healthy and sustainable development of agriculture worldwide. Therefore, the study aimed to determine the effects of salt stress on physiological and biochemical characteristics in pomegranate cuttings to better understand the salt resistance of pomegranate and offer a reference for pomegranate cultivation on saline lands.

    Materials and Methods

    A pot experiment was conducted for nine months to evaluate and compare three Iranian cultivar salinity tolerance of commercial pomegranate in 2017-2018. The experiment was arranged in factorial based on a completely randomized design with two factors included water salinity in 5 levels of 1, 3, 5, 7, and 9 dSm-1 and three commercial pomegranate genotypes (‘Shishehcap Ferdos,’ ‘Malas Saveh’ and ‘Malas Yazdi’) in 4 replications and generally with 60 pots. At the end of the experiment, the vegetative yield and fresh and dry weight of leaves, ion leakage, relative water content, chlorophyll a, b and total were also measured. In addition, leaves were analyzed for Na+, K+, Cl–, and Na/K ratio elements.

    Results

    Results showed that cultivar and salinity levels were affected by morphological and physiological characteristics, and concentration of nutritional elements. In all the three studied cultivars, an increase in the salinity levels led to a significant decrease in the growth characteristics, the relative water content of leaves, and chlorophyll. Moreover, the percentage of leaf necrosis, fall, and ion leakage increased considerably. Also, with increasing salinity levels, Na+, Cl- and Na+/Cl- significantly increased. In the highest level of salinity (9 dS.m-1), the maximum growth characteristics, fresh and dry weight of leaves, green leaves, the relative water content of leaves, chlorophyll, and potassium, and the lowest percentage of leaf necrosis, ion leakage, Na+, Cl- and Na+/Cl- were obtained in a cultivar of ‘Malas Yazdi.’

    Discussion

    Generally, among the investigated cultivars, ‘Malas Yazdi’ and ‘Malas Saveh’ were the highest and the lowest tolerants, respectively. Our study showed that the adverse effects on physiological and morphological indexes aggravated over stress time. We inferred that it was one of the mechanisms for pomegranate alleviating the detrimental effects of salt stress. This study would provide a theoretical basis for the cultivation and utilization of pomegranate plants on saline soil.

    Keywords: Chlorine, Growth Characteristics, Malas Yazdi, Sodium
  • مسعود دشتی، مریم دهستانی اردکانی*، مصطفی شیرمردی، علی مومن پور

    درخت باران طلایی (Koelreuteria paniculata Laxm.) گیاهی چوبی، چندساله و زینتی است که عمدتا در فضای سبز کشت می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان مقاومت این گیاه به شوری و اثر کود گاوی و ورمی کمپوست بر میزان رشد و افزایش تحمل به شوری نهال های دوساله باران طلایی بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی شامل سه بستر کشت مختلف (1-خاک زراعی 2-80% خاک زراعی+20% ورمی کمپوست، 3-80% خاک زراعی+ 20% کود گاوی) و شوری آب آبیاری در سه سطح (1، 4 و 7 دسی زیمنس بر متر)، هر کدام با سه تکرار درون گلخانه انجام شد. در این آزمایش بستر بدون کود به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. طول دوره اعمال تنش سه ماه بود. نتایج به دست آمده نشان دادکه با افزایش سطح شوری، تعداد شاخه، وزن تر و خشک ریشه، اندام هوایی و کل گیاه به طور معنی داری کاهش و میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و جذب سدیم و کلر افزایش یافت. تیمار ورمی کمپوست بهتر از شاهد و کود گاوی منجر به افزایش وزن تر و خشک ریشه، اندام هوایی و کل گیاه، فعالیت آنزیم پراکسیداز، جذب سدیم، پتاسیم و کلر برگ شد. بیشترین وزن تر و خشک، ریشه، اندام هوایی و کل گیاه، جذب سدیم، پتاسیم و کلر در سطح شوری 4 دسی زیمنس بر متر و تیمار ورمی کمپوست حاصل شد. به طور کلی استفاده از ورمی کمپوست بهتر از کود گاوی منجر به بهبود خصوصیات رشدی و افزایش مقاومت به شوری گیاه باران طلایی شد.

    کلید واژگان: باران طلایی, تنش شوری, رشد, کود گاوی, ورمی کمپوست
    Masoud Dashti, Maryam Dehestani Ardakani *, Mostafa Shirmardi, Ali Momenpour

    Goldenrain-tree (Koelreuteria paniculata Laxm.) is a woody perennial ornamental tree, mainly used for landscape purposes. The aim of this study was investigation salt tolerance of this plant and the effect of cow manure and vermicompost on plant growth and increasing the salt tolerance of two-year plants. In a factorial experiment and completely randomized design (CRD), three levels of organic amendments (soil, 80% v/v soil + 20% v/v vermicompost, and 80% v/v soil + 20% v/v cow manure) and three levels of salinity (1, 4, and 7 dS.m-1) with three replications per treatments in greenhouse were applied. In this experiment, media without organic amendment was were considered as control and stress duration was three months. Results showed that increasing soil salinity levels progressively decreased the number of shoots and fresh and dry weights of roots, shoots, and whole plant while it increased activity of peroxidase and sodium and chloride uptake. Vermicompost treatment increased fresh and dry weights of shoots, roots, and whole plant, peroxidase, sodium, potassium, and chloride uptake more than control and cow manure. The highest fresh and dry weights of shoots, roots, and whole plant as well as sodium potassium and chloride uptake were obtained in salinity level of 4 ds/m and under vermicompost treatment. Generally, application of vermicompost increased growth characteristics and salt tolerance of goldenrain tree better than cow manure.

    Keywords: Cow manure, Goldenrain, growth, Salt stress, vermicompost
  • فاطمه احمدی، مریم دهستانی اردکانی*، علی مومن پور، جلال غلام نژاد
    سابقه و هدف

    انار (Punica granatum L.) از خانواده Punicaceae، یک میوه محبوب گرمسیری و نیمه گرمسیری است که بومی مناطقی از ایران تا هیمالیا در شمال هندوستان می باشد. انار به صورت گسترده در مناطق خشک و نیمه خشک ایران و همچنین مناطقی که تحت تاثیر شوری هستند، کشت و کار می شود. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی تحمل به شوری سه ژنوتیپ انار زینتی و معرفی متحمل ترین ژنوتیپ جهت توسعه در فضای سبز بود.

    مواد و روش ها

    یک آزمایش گلدانی در طول دوره نه ماهه جهت ارزیابی و مقایسه تحمل به شوری سه ژنوتیپ انار زینتی طی سال-های 97-1396 صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور 1- شوری آب آبیاری در پنج سطح 1، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس بر متر و 2- ژنوتیپ های زینتی انار در سه سطح ("گلنار سروستان"، "گلنار شهداد" و "گلنار ساوه") و با چهار تکرار و مجموع 60 گلدان انجام شد. در مدت آزمایش برخی از صفات رویشی مانند درصد برگ های ریزش یافته، درصد برگ های نکروزه و سبز اندازه گیری شدند. همچنین در پایان آزمایش نیز عملکرد رویشی، وزن تر و خشک برگ ها و اندام هوایی، نشت یونی، محتوای نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل و محتوی سدیم، پتاسیم، کلر و نسبت سدیم به پتاسیم در برگ ها اندازه گیری شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی دارای اثر معنی داری بود. در تمامی ژنوتیپ های مطالعه شده با افزایش سطح شوری، شاخص های رشد شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی رطوبت نسبی، شاخص کلروفیل برگ ها کاهش و درصد برگ-های نکروزه، درصد برگ های ریزش یافته و درصد نشت یونی افزایش یافتند. این در حالی بود که میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه گیری شده در بین ژنوتیپ های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشت. ارزیابی غلظت عناصر غذایی در برگ نشان داد که در تمامی ژنوتیپ های مطالعه شده، بیشترین مقدار کلر و سدیم، نسبت سدیم به پتاسیم در شوری 9 دسی زیمنس بر متر، مشاهده شد. همچنین، در تمام ژنوتیپ های مورد بررسی کاهش ارتفاع و سطح برگ به ترتیب از شوری 5 و 7 دسی زیمنس بر متر به طور معنی دار شروع به کاهش کرد. افزایش نکروزگی، کاهش درصد برگ سبز و کاهش محتوای نسبی آب برگ در ژنوتیپ "گلنار سروستان" از شوری 5 دسی زیمنس بر متر و در ژنوتیپ های "گلنار شهداد" و "گلنار ساوه" از شوری 7 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. در ژنوتیپ های "گلنار سروستان" و "گلنار ساوه" در شوری 7 دسی زیمنس بر متر و در ژنوتیپ "گلنار شهداد از شوری 9 دسی زیمنس بر متر ریزش برگ ها افزایش یافت. در دو ژنوتیپ "گلنار سروستان" و "گلنار شهداد" نشت یونی در شوری 7 دسی زیمنس بر متر و در ژنوتیپ "گلنار ساوه" در شوری 5 دسی زیمنس بر متر به طور معنی داری نسبت به شوری های سطوح پایین تر (1و 3 دسی زیمنس بر متر) افزایش یافت. در سطوح بالای شوری (7 و 9 دسی زیمنس بر متر) ژنوتیپ های "گلنار شهداد" و "گلنار ساوه" نسبت به "گلنار سروستان" به طور معنی داری جذب سدیم، کلر و نسبت سدیم به پتاسیم کمتری را نشان دادند.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج بررسی حاضر در مجموع ژنوتیپ های "گلنار شهداد" و "گلنار ساوه" به تریتیب به عنوان متحمل ترین و حساس ترین ژنوتیپ نسبت به تنش شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ "گلنار شهداد" توانست از طریق افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم و در نتیجه حفظ خصوصیات رشدی خود ، به خوبی شوری تا 7 دسی زیمنس بر متر را تحمل نماید.

    کلید واژگان: خصوصیات رشدی, سدیم, کلر, کلروفیل, گلنار شهداد
    Fatemeh Ahmadi, Maryam Dehestani-Ardakani *, Ali Momenpour, Jalal Golamnezhad
    Background and objectives

    Pomegranate (Punica granatum L.), from the family Punicaceae, is a popular fruit of tropical and subtropical regions that is native to the area stretching from Iran to the Himalayas in northern India. Pomegranate has been widely cultivated in arid and semi-arid regions of Iran, which these areas are frequently affected by high salinity. The present study was therefore, carried out with the objective to identify and introduce the most-tolerant Iranian genotypes of ornamental pomegranate to different salinity levels of irrigation water.

    Materials and methods

    A pot experiment was conducted during a six-month period in order to evaluate and compare the salinity tolerance of three Iranian ornamental genotypes of pomegranate during 2017-2018. The experiment was arranged in factorial based on the completely randomized design with two factors included water salinity in 5 levels of 1, 3, 5, 7 and 9 dSm-1 and three ornamental pomegranate genotypes (‘Golnar Saravan’, ‘Golnar Shahdad’ and ‘Golnar saveh’) in 4 replications. The properties concerned during the experiment were vegetative growth, the fallen, chlorosis and green of leaves. At the end of the experiment, the vegetative yield and fresh and dry weight of leaves and shoots, ion leakage, relative water content and chlorophyll index were also measured. In addition, leaves were analyzed for elements such as Na+, K+, Cl– and Na/K ratio.

    Results

    Results showed that with increasing of salinity levels in all three investigated genotypes, growth characteristics, significantly decreased, ion leakage, the relative water content of leaves and chlorophyll index significantly increased. Also with increasing of salinity levels Na+, Cl- and Na+/Cl- significantly increased. In all studied genotypes, plant height and leaf area decreased from salinity level of 5 and 7 dS.m-1 respectively. Increasing in leaf necrosis, and decreasing in percentage of green leaves and also relative water content in ‘Golnar Sarvestan’ were observed from salinity level of 5 dS.m-1and from salinity level of 7 dS.m-1 in ‘Golnar Shahdad’ and ‘Gonar Saveh’. Leaves falldown in ‘Gonar Saveh’ and ‘Golnar Sarvestan’ were increased in salinity level of 7 dS.m-1 and in ‘Golnar Shahdad’ in 5 dS.m-1 salinity level. In two genotypes (‘Golnar Sarvestan’and ‘Golnar Shahdad’) the ion leakage increased in 7 dS.m-1 salinity level and in ‘Gonar Saveh’ in salinity level of 5 dS.m-1. In higher salinity levels (7 and 9 dS.m-1) Na+, Cl- and Na+/Cl- uptake were significantly decreased in ‘Golnar Sarvestan’and ‘Golnar Shahdad’ in compared to ‘Golnar Sarvestan’.

    Conclusion

    Generally among all studied genotypes, ‘Golnar Shahdad’ has been showed the maximum growth characteristics, and the lowest appearance injury, accumulation of Na+, Cl- in higher levels of salinity. So it seems that this genotype is the most tolerant of the salinity.

    Keywords: Chlorine, chlorophyll, Growth characterization, Sodium, ‘Golnar Shahdad’
  • علی مومن پور*، مریم دهستانی اردکانی، ولی سلطانی گردفرامرزی، محمدهادی راد، محمدرضا وظیفه شناس، امین آناقلی، فاطمه احمدی، زهرا جماعتی اردکانی

    به منظور تعیین آستانه تحمل به شوری و شیب کاهش عملکرد در برخی از ارقام و ژنوتیپ های انتخابی انار، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفیبادوعاملژنوتیپانار در 12 سطح (شیشه کپ فردوس، ملس یزدی، ملس ساوه، رباب نیریز، گلنار زینتی ساوه، گلنار زینتی سروستان، گلنار زینتی شهداد، نرک لاسجرد سمنان، وحشی بابلسر، پوست سیاه اردکان، چاه افضل و وشیک ترش سراوان) و میانگین شوریخاکدر پنجسطح (5/1، 8/3، 2/6، 3/9 و 6/12 دسی زیمنس برمتر)و با چهار تکرار (مجموعا 240 گلدان)، انجامشد.بر اساسنتایج،کمترین میزان آستانه تحمل به شوری در ژنوتیپ وشیک ترش سراوان (02/3 دسی زیمنس بر متر) و پس از آن در رقم ملس ساوه (25/3 دسی زیمنس بر متر) و گلنار زینتی ساوه (40/3 دسی زیمنس بر متر)، مشاهده شد. بیشترین آستانه تحمل به شوری در ژنوتیپ های گلنار زینتی شهداد، چاه افضل، پوست سیاه اردکان و رقم ملس یزدی، به ترتیب به میزان (90/4، 70/4، 38/4 و 17/4 دسی زیمنس بر متر) و بیشترین مقدار شیب کاهش عملکرد به ازای افزایش هر واحد شوری (بر حسب دسی زیمنس برمتر)، در ژنوتیپ گلنار زینتی ساوه (89/7 درصد)و پس از آن در ژنوتیپ های گلنار زینتی سروستان (39/7%)، وشیک ترش سراوان (69/6%) و رقم ملس ساوه (33/6%)، مشاهده شد. کمترین مقدار شیب کاهش عملکرد در ژنوتیپ های چاه افضل، پوست سیاه اردکان و نرک لاسجرد سمنان به ترتیب به میزان (83/2%، 88/2% و 89/2%)، مشاهده شد. در مجموع نتایج نشان داد که میزان شوری که موجب کاهش عملکرد 50% در ژنوتیپ های چاه افضل، پوست سیاه اردکان و نرک لاسجرد سمنان شد، در حدود دو برابر میزان شوری بود که موجب کاهش عملکرد 50% در ژنوتیپ های گلنار زینتی ساوه، گلنار زینتی سروستان و وشیک ترش سراوان و رقم ملس ساوه شده بود. کاهش 50% عملکرد در ژنوتیپ های چاه افضل، پوست سیاه اردکان و نرک لاسجرد سمنان به ترتیب در شوری های 37/22، 74/21 و 10/21 دسی زیمنس برمتر، مشاهده شد. در پژوهش های قبلی گزارش شده است کهدر شوری 4/8 دسی‏زیمنس بر متر تا میزان 50% از عملکرد (بیوماس) درختان انارکاسته می شود، در حالیکه نتایج این پژوهش نشان داد که در ژنوتیپ های چاه افضل، پوست سیاه اردکان و نرک لاسجرد سمنان در شوری 4/8 دسی‏زیمنس بر متر تنها به ترتیب 47/10، 58/11 و 30/13 درصد از عملکرد کاسته شد.بر این اساس، ژنوتیپ های چاه افضل، پوست سیاه اردکان و نرک لاسجرد سمنانبرای انجام آزمایش ها و مطالعات تکمیلی و کاشت به عنوان پایه در ایستگاه چاه افضل مرکز ملی تحقیقات شوری انتخاب شدند.

    کلید واژگان: آب و خاک شور, پوست سیاه اردکان, ژنوتیپ چاه افضل, شیب کاهش عملکرد, نرک لاسجرد سمنان
    Ali Momenpour *, Maryam Dehestani, Vali Soltani Gerdfaramarzi, Mohammad Hadirad, Mohammadreza Vazhfeshenas, Amin Anagholi, Fatemeh Ahmadi, Zahra Jamaati

    In order to determine salinity tolerance threshold and yield decrease per unit increase of soil salinity in selected pomegranate genotypes, a factorial experiment was carried out based on completely randomized design (CRD), with two factors: genotypes in 12 types (Shisheh Kap Ferdus, Malas Yazdi, Malas Saveh, Rabab Neyriz, Golnar Saveh, Golnar Sarvestan, Golnar Shahdad, Narak Lasjerd Semnan, Vahshi Babolsar, Post Siyah Ardakan, Chah Afzal and Voshik Torsh Saravan) and soil salinity at five levels (1.5, 3.8, 6.2, 9.3 and 12.6 dSm-1). According to the results, the lowest salinity tolerance threshold was observed in Voshik Torsh Saravan (3.02 dS/m), Malas Saveh (3.25 dS/m) and Golnar Saveh (3.40 dS/m) genotypes, and the highest salinity tolerance threshold was observed in Golnar Shahdad (4.90 dS/m), Chah Afzal (4.70 dS/m), Post Siyah Ardakan (4.38 dS/m), and Malas Yazdi (4.17 dS/m) genotypes. The highest yield reduction slope was observed in Golnar Saveh (7.89%), Golnar Sarvestan (7.39%), Voshik Torsh Saravan (6.69%), and Malas Saveh (6.33%) genotypes, respectively. In contrast, the lowest yield reduction slope was observed in Chah Afzal (2.83%), Post Siyah Ardakan (2.88%) and Narak Lasjerd Semnan (2.89%) genotypes, respectively. Overall, the results showed the levels of salinity that reduced the yield by 50% in Chah Afzal, Post Siyah Ardakan and Narak Lasjerd Semnan genotypes were about twice greater than salinity that reduced the yield by 50% in Golnar Saveh, Golnar Sarvestan, Voshik Torsh Saravan and Malas Saveh genotypes. EC50 in Chah Afzal, Post Siyah Ardakan, and Narak Lasjerd Semnan genotypes were observed at 22.37, 21.74 and 21.10 dS/m. At salinity level of 8.4 dS/m, yield reductions in Chah Afzal, Post Siyah Ardakan and Narak Lasjerd Semnan genotypes were only 10.47%, 11.58%, and 13.30%, respectively, which were lower than the 50% value previously reported. Therefore, these three genotypes were selected for further studies and planting as rootstocks in Chah Afzal Station of National Salinity Research Center.

    Keywords: Chah Afzal genotype, Narak Lasjerd Semnan, Post Siyah Ardakan, Saline water, soil, total biomass, Yield reduction slope
  • محمدهادی راد*، فرهاد دهقانی، علی مومن پور، ولی سلطانی گردفرامرزی

    آلودگی هوا و خستگی ناشی از شهر نشینی به عنوان دو معضل مهم برای ساکنین شهرهای بزرگ و صنعتی مطرح است. با بهره گیری از توان گیاهان از طریق جنگل کاری در حاشیه شهرها و یا ایجاد منظر و پوشش های سبز درون شهری، محدودیت های ذکر شده تا حدودی قابل رفع است. بسیاری از مناطق شهری بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک به دلایل متعددی دارای منابع آب و خاک شور بوده و توسعه پوشش گیاهی با معضل بسیار جدی مواجه است، ضمن اینکه به دلیل رشد جمعیت، منابع آبی قابل شرب برای آبیاری، بسیار محدود شده است. در این راستا انتخاب گونه های گیاهی که توان تحمل شرایط شور را داشته باشند، از اهمیت ویژه برخوردار بوده و می تواند به پایداری پوشش های سبز ایجاد شده کمک نماید. در این مقاله ضمن مرور بر مطالعات انجام شده پیرامون موضوع شوری و ایجاد منظر، تعدادی از گونه های مهم شامل گیاهان برگ پهن همیشه سبز و خزان دار، سوزنی برگ ها، گیاهان پوششی، پیچ ها و نخل ها که برای ایجاد پوشش های سبز در مناطق خشک و نیمه خشک مورد استفاده قرار می گیرند، معرفی و میزان تحمل به شوری آنها بر اساس شاخص های ذکر شده در منابع، ارایه می گردد. گیاهان معرفی شده در پنج گروه حساس (کمتر از 3 دسی زیمنس بر متر)، نیمه حساس (3 تا 6 دسی زیمنس بر متر)، نیمه مقاوم (6 تا 8 دسی زیمنس بر متر)، مقاوم (8-10 دسی زیمنس بر متر) و بسیار مقاوم (بیشتر از 10 دسی زیمنس بر متر) تقسیم شده اند. مقادیر ذکر شده شوری، مربوط به شوری عصاره اشباع خاک اطراف ریشه می باشد.

    کلید واژگان: پوشش سبز, جنگل کاری, شوری, گونه های گیاهی منظر
    Mohammad Hadi Rad, Farhad Dehghani, Ali Momen Pour, Vali Soltani Gord Faramarzi

    Urban pollution and the fatigue caused by urbanization have been two major problems for the residents of large and industrial cities. By exploiting the potential of plants through afforestation in the suburbs or by creating landscapes and greenery within the city, these limitations can be partially eliminated. Many urban areas, especially in arid and semi-arid regions, have saline water and soil resources for a variety of reasons, and the development of vegetation is facing a very serious problem; moreover, due to population growth, drinking water resources for irrigation are very limited. In this regard, the selection of plant species that can withstand the saline conditions is of particular importance and can contribute to the sustainability of the green cover created. In this article, while reviewing studies on salinity and landscape creation, a number of important species used in arid and semi-arid regions are introduced and their tolerance to salinity is presented based on the indices mentioned in literature. The introduced plants are divided into five groups of sensitive (-1), moderately sensitive (3 - 6 dS m-1), moderately tolerant (6 - 8 dS m-1), tolerant (8 - 10 dS m-1) and, highly tolerant (>10 dS m-1). The salinity values are related to the salinity of the soil saturation extract around the root.

    Keywords: afforestation, green cover, Landscape, plant species, Salinity
  • علی مقیمی بنادکوکی، مریم دهستانی اردکانی*، مصطفی شیرمردی، علی مومن پور

    درخت پر با نام علمی Cotinus coggygria Scop. از درختچه های جذاب زینتی فضای سبزی بوده و دارای خواص دارویی فراوان می باشد. در پژوهش حاضر اثر سطوح مختلف شوری، کود گاوی و ورمی کمپوست بر برخی خصوصیات رشدی درخت پر بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، شامل سه بستر کشت (1-خاک زراعی 2-80% خاک زراعی+20% ورمی کمپوست، 3-80% خاک زراعی+20% کود گاوی کاملا پوسیده) و سه سطح شوری آب آبیاری (1، 4 و 7 دسی زیمنس بر متر)، در سه تکرار بود. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری، وزن تر و خشک برگ، ریشه، اندام هوایی و کل گیاه به طور معنی داری کاهش و جذب عناصر سدیم، پتاسیم، کلر و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز افزایش یافت. بیشترین وزن تر و خشک کل برگ در شوری 1 دسی زیمنس بر متر و تیمار کود گاوی حاصل شد. بیشترین وزن تر و خشک ریشه در سطح شوری 4 دسی زیمنس بر متر و تیمار ورمی کمپوست به دست آمد. بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی در سطح شوری 7 دسی زیمنس بر متر و تیمار ورمی کمپوست حاصل شد. بیشترین میزان جذب سدیم، پتاسیم و نسبت سدیم به پتاسیم در شوری 7 دسی زیمنس بر متر و در بستر کشت حاوی ورمی کمپوست مشاهده شد. استفاده از کود گاوی و ورمی کمپوست در سطوح شوری مختلف باعث افزایش معنی دار فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز نسبت به شاهد شد. به طور کلی استفاده از کود گاوی و ورمی کمپوست توانست خصوصیات رشدی گیاه و جذب عناصر غذایی را در شرایط شور نسبت به شاهد بهبود بخشد.

    کلید واژگان: درخت پر, سدیم, شوری, کلر
    Ali Moghimi Banadkooki, Maryam Dehestani Ardakani*, Mostafa Shirmardi, Ali Momenpour

    Smoke tree (Cotinus coggygria Scop.) is an attractive ornamental tree in landscape that has medicinal properties. In this study, the effects of different levels of salt, cow manure and vermicompost on plant growth were investigated. In a factorial experiment and completely randomized design (CRD), three levels of organic amendments (1- soil 2- 80% v/v soil + 20% v/v vermicompost, 3- 80% v/v soil + 20% v/v cow manure) and three levels of salinity (1, 4 and 7 dS.m-1) with three replications per treatments were applied. Results showed that increasing soil salinity levels progressively decreased the fresh and dry weight of leaves, root, shoots and whole plant and increased sodium, potassium, chlorine uptake and catalase and peroxidase activity. The highest fresh and dry weight of leaves were obtained in cow manure and in 1 dS.m-1 salinity. The highest fresh and dry weight of root were obtained in vermicompost and in 4 dS.m-1 salinity. The highest fresh and dry weight of shoots were obtained in vermicompost and in 7 dS.m-1 salinity. The maximum amount of sodium, potassium and Na/K uptake were observed in 7 dS.m-1 salinity and vermicompost treatment. Application of cow manure and vermicompost in different salinity levels significantly increased catalase and peroxidase activity. Generally, the use of cow manure and vermicompost could improve the growth characteristics and nutrient absorption of plant under salt condition compare to the control.

    Keywords: Smoke tree, Sodium, Salinity, Chlorine
  • زهرا جماعتی اردکانی، علی مومن پور*، مریم دهستانی اردکانی، مصطفی شیرمردی

    به منظورارزیابی اثر تنش شوری بر برخی از ویژگی های رشدیژنوتیپ هایانتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح کاملا تصادفی بادوعامل ژنوتیپ و رقم درسه سطح (’پوست سیاه اردکان‘، ’چاه افضل‘و ’رباب نیریز‘) و شوری آب آبیاری درپنج سطح (یک، سه، پنج، هفت و نه دسی زیمنسبر متر)، و با چهار تکرار در سال 1397-1396 در سایت مرکز ملی تحقیقات شوریایران انجام شد.نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطوح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. در تمامی ژنوتیپ های مطالعه شده با افزایش سطح شوری،شاخص های مورد مطالعه شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی آب نسبی، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، b و کل، کاهش و درصد برگ های نکروزه کاهش یافت. درحالیکه درصدبرگ های ریزش یافته، نسبت وزن تر ریشه به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم، درصد کلر، و نسبت سدیم به پتاسیم برگ ها افزایش یافتند، ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه گیری شده در بین ژنوتیپ های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. در سطح شوری هفت دسی زیمنس بر متر، در ژنوتیپ های ’چاه افضل‘ و ’رباب نیریز به ترتیب برگ های نکروزه (3% و 6/5%)، برگ های ریزش یافته (05/1% و 83/4%)، نشت یونی (95/3% و 60/8 %)، سدیم (31/0% و 67/0%)، کلر (13/0% و 43/0%)، پتاسیم (64/0% و 27/0%)، و نسبت سدیم به پتاسیم (12/0 و 64/0 واحد) نسبت به گیاهان شاهد (سطح شوری 1 دسی زیمنس بر متر) افزایش یافتند. درحالیکه، برگ های سبز (06/4% و 43/10%)، تعداد برگ کل (62/2% و 4/12%)، رطوبت نسبی (68/5% و 77/9%) و کلروفیل کل (13/5% و 56/14%) به ترتیب در ژنوتیپ های ’چاه افضل‘ و ’ رباب نیریز ‘نسبت به گیاهان سطح شوری یک دسی زیمنس بر متر)شاهد(کاهش یافتند.دراینتحقیق در مجموع، ژنوتیپ های ’چاه افضل‘ و ’ رباب نیریز ‘ به ترتیب به عنوان متحمل ترین و حساس ترین ژنوتیپ ها به شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ چاه افضل با حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم توانست به خوبی شوری تا هفت دسی زیمنس بر متر را تحمل نماید.

    کلید واژگان: آب شور, نسبت سدیم به پتاسیم, پایه, ژنوتیپ ’پوست سیاه اردکان‘
    Zahra Jamaati, Ali Momenpour *, Maryam Dehestani, Mostafa Shirmardi

    To evaluate the effect of salinity stress on some of the growth characteristics of selected pomegranate (Punica granatum) genotypes of regions with soil and water salinity, a factorial experiment was carried out based on completely randomized design (CRD). Treatments included two factors: genotypes including 3 cultivars (‘Post Siyah Ardakan’,‘Rabab Neyriz’ and ‘Chah Afzal’) and irrigation water salinity at 5 levels (1, 3, 5, 7 and 9 dS/m), with 4 replications. The study was conducted at the National Salinity Research Center of Iran in 2018-2019. The results showed that type of genotype and levels of salinity affected morphological and physiological characteristics and concentration of nutrient elements in leaves. In all of the studied genotypes, with increase in salinity concentration, all of studied characteristics including branch height, branch diameter, number of leaves, green leaves percentage, aerial organs fresh and dry weight, relative water content percentage, SPAD, and contents of a, b and total chlorophylls decreased. However, necrotic leaves percentage, dropped leaves percentage, root fresh weight to aerial organs fresh weight ratio, relative ions leakage percentage, Na+ and Cl- percentage and Na+ to K+ ratio increased at higher salinity levels. At salinity level of 7 dS/m, ‘Chah-Afzal’ and ‘Rabab Neyriz’ showed an increase in necrotic leaves (3% and 5.60%, respectively ), dropped leaves (1.05% and 4.83%), relative ions leakage (3.95 % and 8.60%), Na+ (0.31% and 0.67%), Cl- (0.13% and 0.43%), K+ (0.64% and 0.27%) and Na+ to K+ ratio (0.12 and 0.64), compared to 1 dS/m (control) treatment. Also, in ‘Chah-Afzal’ and ‘Rabab Neyriz’, there was a decrease in green leaves (4.06% and 10.43%, respectively), number of total leaves (2.62% and 12.14%), relative water content (5.68% and 9.77%), and total chlorophylls (5.13% and 14.56%), compared to the control. Overall, ‘Chah-Afzal’ and ‘Rabab Neyriz’ were recognized as, respectively, the most tolerant and sensitive genotypes to salinity stress. ‘Chah-Afzal’ genotype tolerated salinity of 7 dS/m by maintaining its growth characteristics and increasing potassium uptake against sodium.

    Keywords: Na+ to K+ ratio, ‘Poost Siyah Ardakan’ genotype, rootstock, Saline water
  • طاهر سقلی، محمداسماعیل امیری*، علی ایمانی، حامد رضایی، علی مومن پور

    به منظور بررسی اثر تنش شوری بر خصوصیات مورفولوژیکی، جذب و انتقال برخی عناصر غذایی بادام آزمایشی به‏ ‏صورت فاکتوریل در پایه طرح کاملا تصادفی با دو عامل ترکیب پیوندی و پایه هرکدام در 4 سطح (پایه های رویشی GF677،GN15 و تترا و پایه بذری بادام تلخ به‏ ‏عنوان شاهد و پیوند شاهرود-12 بر روی چهار پایه ذکرشده) و عامل شوری آب آبیاری در پنج سطح (3/0، 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر)، صورت گرفت. نتایج نشان داد افزایش شوری تا 8 دسی زیمنس بر متر سبب کاهش نیتروژن برگی رقم شاهرود-12 در حالت پیوندی و پایه های غیر پیوندی شد. با افزایش شوری تا 8 دسی زیمنس بر متر، بیشترین و کمترین کاهش در مقدار فسفر برگی نیز به ترتیب در پایه شاهد (غیر پیوندی) GF677 و رقم شاهرود-12 پیوندشده بر پایه GF667 مشاهده شد. افزایش میزان شوری منجر به افزایش مقدار پتاسیم برگی رقم شاهرود-12 پیوندشده بر پایه GF677 و پایه شاهد GF677 گردید. با افزایش شوری نسبت سدیم/ نیتروژن در ریشه پایه های شاهد افزایش یافت. در شوری 8 دسی زیمنس، بیشترین و کمترین نسبت سدیم/پتاسیم نیز به ترتیب در پایه شاهد بادام تلخ بذری و شاهرود-12 پیوندشده روی پایه GF677 مشاهده شد. نتایج نشان داد ترکیب شاهرود-12 پیوندشده بر روی GF677 متحمل ترین ترکیب به شوری بود.

    کلید واژگان: تنش غیرزیستی, پایه و پیوندک, سدیم, فسفر, پتاسیم‏
    Taher Saghali, MohammadEsmaeil Amiri *, Ali Imani, Hamed Rezaei, Ali Momenpour

    In order to study the effect of salinity stress on morphological characteristics, absorption and transport of some nutrients of almond, a factorial experiment based on a completely randomized design with two factors including rootstock and rootstock and scion combination in four levels(vegetative rootstocks: GF677, GN15, and tetra and seedling rootstock of bitter almond as control and Shahrood-12 on four mentioned rootstocks) and salinity of irrigation water in five levels (0.3(control), 2, 4, 6 and 8 dS/m) were used. The results showed that increasing salinity up to 8 dS/m reduced the leaf nitrogen content of Shahroud-12 cultivar in grafted form and non-grafted rootstocks. With increasing salinity up to 8 dS/m, the highest and lowest reduction in leaf phosphorus content were observed on the control (non-grafted) GF677 and Shahroud-12 cultivars on GF667, respectively. Increasing salinity resulted in increased potassium content of Shahroud-12 on GF677 and non-grafted GF677 rootstock. The results also showed that with increasing salinity, the ratio of sodium/nitrogen in the root of the control rootstocks increased. In salinity of 8 dS/m the highest and lowest sodium/potassium ratio was observed in the seedling rootstock of bitter almond and Shahroud-12 on GF677 rootstock. The results showed that Shahroud-12 grafted onto GF677 was the most tolerance compound to salinity.

    Keywords: abiotic stress, rootstock, scion, sodium, Phosphorus, potassium
  • طاهر سقلی، محمداسماعیل امیری*، علی ایمانی، حامد رضایی، علی مومن پور
    سابقه و هدف

    استفاده از آب های نامناسب برای آبیاری زمین های کشاورزی و ایجاد خاک های شور، تهدیدی جدی برای کشاورزی محسوب می شود. تنش شوری می تواند ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهان را تحت تاثیر قرار دهد. تحقیقات متعددی نشان داده است که آستانه تحمل اکثر درختان میوه هسته دار ازجمله بادام نسبت به تنش شوری پایین است، به طوری که در شوری 8/2، 1/4 و 7 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 25، 50 و 100 درصد از عملکرد آن کاهش می یابد. در بادام نیز همانند سایر درختان میوه، انتخاب پایه و پیوندک های متحمل، راهبرد بسیار مناسبی به منظور کاهش عوارض ناشی از شوری به‏ویژه در نواحی خشک می باشد. هدف این تحقیق بررسی ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی چندین ترکیب پایه و پیوندک بادام در مقایسه با خود پایه های بدون پیوند جهت یافتن متحمل ترین ترکیب پایه و پیوندک در مقایسه با پایه های بدون پیوند به تنش شوری بود.

    مواد و روش ها

    در این تحقیق، اثر تنش شوری بر صفات مورفولوژیکی میزان نکروزه شدن برگ، درصد ریزش برگ، درصد برگ های سبز و مجموع تعداد برگ همچنین، در پایان آزمایش ویژگی های بیوشیمیایی شامل محتوای پرولین، فنول کل، پروتئین، مالون دی آلدئید و سایر آلدئیدها و کربوهیدرات های محلول و نامحلول در بادام رقم شاهرود 12 پیوند شده روی برخی پایه های پرونوس (پایه بذری بادام تلخ و پایه های رویشی تترا،GF677 وGN15) و در مقایسه با خود پایه ها در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور شامل فاکتور اول، هشت ترکیب پیوندی و پایه و فاکتور دوم، پنج سطح شوری آب آبیاری (3/0، 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر) در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    نتایج آزمایش نشان داد در همه تیمارها با افزایش سطح شوری از 3/0 تا هشت دسی زیمنس بر متر، میزان نکروزه برگ و درصد ریزش برگ افزایش یافته به عنوان مثال در شاهرود 12 روی پایه تترا میزان نکروزه برگ به ترتیب از 0 به 66/7 و همچنین در این ترکیب درصد ریزش برگ از صفر درصد به 3/10 درصد رسید. در سطح شوری هشت دسی زیمنس بر متر کمترین در رقم شاهرود 12 پیوند شده روی پایه GF677 به میزان 66/2 درصد و بیشترین درصد نکروزبه ترتیب در رقم شاهرود 12 پیوند شده روی پایه تترا به میزان 66/7 درصد و ، مشاهده شد. همچنین، نتایج بیشترین میزان پرولین (91/67 میکرو مول بر گرم وزن تازه) در ژنوتیپ شاهرود 12 پیوند شده روی پایه GF677 و شوری هشت دسی زیمنس بر متر به دست آمد که اختلاف معنی داری با سایر ترکیبات پیوندی (پیوند بادام شاهرود 12 بر روی سایر پایه ها) و پایه های مورد بررسی داشت. با افزایش شوری از 3/0 تا هشت دسی زیمنس بر متر، بیشترین (112 درصد) و کمترین (6/41 درصد) مقدار افزایش در میزان آلدئیدها به ترتیب در پایه بادام بذری و شاهرود 12 پیوند شده روی پایه GF677 مشاهده شد. با افزایش شوری تا چهار دسی زیمنس بر متر، مقدار فنول در همه ترکیبات پیوندی و پایه های بدون پیوند افزایش یافته و به مقدار حداکثر خود رسید اما افزایش بیشتر شوری تا هشت دسی زیمنس بر متر سبب کاهش قابل ملاحظه این ترکیبات شد.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که در بین ترکیبات پیوندی و پایه های مورد بررسی، رقم شاهرود 12 پیوند شده روی پایه GF677 متحمل ترین ترکیب پیوندی به تنش شوری و همان رقم پیوند شده روی پایه بادام بذری حساس ترین ترکیب پیوندی بود.

    کلید واژگان: فنول, کربوهیدرات, ژنوتیپ, پروتئین, مالون آلدئید
    Taher Saghali, Mohammad Esmaeil Amiri *, Ali Imani, Hamed Rezaei, Ali Momen Pour
    Background

    The use of unsuitable water for irrigation of agricultural land and the formation of salt soils is a serious threat to agriculture. Salinity stress can affect the morphological and biochemical properties of plants. Several studies have shown that the tolerance threshold for most of the stone fruits, including almond, is low in salinity stress, so that in salinity of 2.8, 4.1 and 7 dS/m, respectively, 25, 50 and 100 percent of its yield decreases. In almond, as with other fruit trees, the choice of tolerant rootstock and scions is a very suitable strategy to reduce the effects of salinity, especially in the arid areas. The aim of this study was to investigate the morphological and biochemical characteristics of several rootstock and scions in comparison with the without rootstocks to find the most tolerance rootstock and scions combination in comparison with the without rootstocks to salinity stress.

    Materials and methods

    In this research, the effects of salinity stress on the biochemical properties of almond (Shahrood 12) grafted on some of the prnnus rootstocks (Bitter Almond, Tetra, GF677 and GN15) and non-grafted rootstocks under salt stress. Experiment was carried out in a factorial experiment based on a completely randomized design with two factors of 8 rootstocks and scion compositions and non-grafted rootstocks and 5 levels of salinity were performed in three replications.

    Results

    The results showed that increasing the salinity level from zero to eight dS.m-1, the studied morphological traits also increased to their maximum level. At the salinity level of 8 dS.m-1, the lowest (2.66%.) and the highest (7.66%) of necrosis was observed in Shahrood 12 grafted on GF677 and Shahrood 12 graft on Tetra, respectively. The results also showed that biochemical traits were affected by salinity stress, so that the highest amount of proline (67.91 μmol.g-1 fresh weight) was obtained in Shahrood 12 grafted on GF677 at 8 dS.m-1 salinity, which was significantly different with other rootstock/scion composition (almond shahrood 12 on other rootstocks) and the studied rootstocks. With increasing salinity from 0 to 8 ds.m-1, the highest (112%) and lowest (41.6%) aldehyde was observed in the Bitter Almond Seedlings and shahrood 12 grafted on GF677 respectively. With an increase in salinity up to 4 dS.m-1, the amount of phenol in all grafted and non-grafted plant was increased and reached to the maximum level, but farther increase in salinity level (up to 8 dS.m-1) significantly reduced their phenol amount.

    Conclusion

    Based on the results, it can be concluded that among the rootstock/scion compositions and the studied rootstocks, Shahrood 12 cultivar grafted on GF677 rootstock was the most susceptible compound to salinity stress and the same cultivar, which was grafted to the Bitter Almond Seedlings, was the most sensitive combination.

    Keywords: Carbohydrate, Genotype, malondialdehyde, Phenol, Protein
  • علی ایمانی*، طاهر سقلی، محمداسماعیل امیری، حامد رضایی، علی مومن پور

    یکی از اثرات مهم شوری در گیاهان می توان به روند رشد و تغییرات فعالیت سیستم آنزیمی و آنتی اکسیدانی آنها اشاره نمود. در این تحقیق، اثر تنش شوری بر روند رشد و فعالیت سیستم آنزیمی و آنتی اکسیدانی بادام رقم شاهرود 12روی برخی پایه های پرونوس (بادام تلخ بذری،تترا،GF677 ،GN15) و خودپایه های بدون پیوند ،تحت تنش شوری در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور 8 ترکیب پایه و پنج سطح شوری آب آبیاری در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد سطوح مختلف شوری باعث کاهش معنی دار تعداد برگ در شاخه اصلی و همچنین جمع کل برگ های پایه ها، قطر و ارتفاع پیوندک و وزن تر اندام هوایی شد. بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانت کل در ترکیب پیوند بادام شاهرود 12 بر پایه GF677 در سطح شوری 8 دسی زیمنس بر متر به میزان 97/30 درصد مشاهده شد که اختلاف معنی داری با سایرترکیبات پیوندی(پیوند بادام شاهرود 12 بر روی سایر پایه ها) و پایه های مورد بررسی داشت. کمترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانتی کل هم در ترکیب پیوند بادام شاهرود 12 روی پایه تترا به میزان 01/10 درصد به دست. ظرفیت آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز در تمامی ترکیبات پیوندی(پیوند بادام شاهرود 12 بر روی سایر پایه ها) و پایه های مطالعه شده، ابتدا با افزایش غلظت نمک، افزایش و سپس با افزایش بیشتر سطح شوری، مقدار آن ها کاهش یافت. در مجموع براساس نتایج ارائه شده می توان چنین نتیجه گیری نمود که در بین ترکیبات پیوندی و پایه های مورد بررسی، رقم شاهرود 12 پیوند شده روی پایه GF677 متحمل ترین ترکیب پیوندی به تنش شوری و همان رقم پیوند شده روی پایه بادام بذری حساس ترین ترکیب پیوندی بود.

    کلید واژگان: بادام, پراکسیداز, آنزیم, رادیکال آزاد, ژنوتیپ
    Ali Imani*, Taher Sagali, MohammadEsmaeil Amiri, Hamed Rezaei, Ali MomenpourAmiri, Hamed Rezaie, Ali Momenpour

    One of the important effects of salinity in plants can be noted in growth trend and the process of changes in the activity of the enzyme system and their antioxidant properties. In this research, the effects of salinity stress on the enzyme system and their antioxidant properties of almond (Shahrood 12) on some of the prunus rootstocks (Bitter Almond, Tetra, GF677, GN15) and non-grafted rootstocks under salt stress in a factorial experiment based on a completely randomized design with Two factors including 8 scion-rootstock compositions and five levels of irrigation water salinity were performed in three replications. The results showed that different levels of salinity significantly reduced the number of leaves in the main branch, as well as the total number of leaf in rootstocks, the diameter and height of the scion, and the fresh weight of the aria parts. The highest total antioxidant activity was observed in Shahrood 12 on GF677, at a salinity level of 8dS m-1, with a rate of 30.97%, which had a significant difference with other graft compounds and without graft rootstocks. The lowest total antioxidant activity was observed in the combination of Shahrood 12 on the Tetra rootstock at 10.1%. The antioxidant capacity, soluble sugars, activity of catalase enzymes, ascorbate peroxidase in all studied graft compounds and without graft rootstocks increased with increasing salt concentration, and then, with increasing salinity levels, the amount of them decreased. In general, based on the results, it can be concluded that among the linkages and bases studied, the Shahrood 12 cultivar grafted on the GF677 rootstock and on the almond seedling was the most tolerant compound and susceptible to the salt stress respectively.

    Keywords: Almond, Peroxidase, Enzyme, Free radical, Genotype
  • مریم دهستانی اردکانی*، مسعود دشتی، مصطفی شیرمردی، علی مومن پور

    در این پژوهش اثر سطوح مختلف شوری، کود گاوی و ورمی کمپوست بر مقدار رشد و افزایش مقاومت به شوری نهال های دوساله مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، سه سطح از مواد اصلاحی (خاک زراعی، 80 درصد خاک زراعی + 20 درصد ورمی کمپوست، 80 درصد خاک زراعی + 20 درصد کود گاوی کاملا پوسیده) و شوری آب آبیاری در سه سطح شامل (1، 4 و 7 dS.m-1)، هرکدام با سه تکرار درون گلخانه انجام شد. در این آزمایش بستر بدون کود به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. طول دوره اعمال تنش سه ماه بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، شاخص های رشدی، کلروفیل، وزن تر و خشک گیاه به طور معنی داری کاهش و مقدار فعالیت آنزیم کاتالاز و جذب سدیم و کلر افزایش یافت. تیمار ورمی کمپوست بهتر از شاهد و کود گاوی منجر به افزایش وزن تر و خشک ساقه، محتوای نسبی آب برگ و مقدار پتاسیم شد. بیشترین وزن تر و خشک ساقه به ترتیب با مقادیر 83/239 و 53/143 گرم در سطح شوری متوسط (dS.m-1 4) و تیمار ورمی کمپوست حاصل شد.

    کلید واژگان: باران طلایی, بستر کشت, تنش شوری, کلروفیل, کودهای آلی
    Maryam Dehestani Ardakani *, Masoud Dashti, Mostafa Shirmardi, Ali Momenpour

    In this study, the effects of different levels of salt, cow manure and vermicompost on plant growth and increasing the salt tolerance of two years plants, were investigated. In a factorial experiment and completely randomized design (CRD), three levels of organic amendments (1- soil 2- 80% v/v soil + 20% v/v vermicompost, 3- 80% v/v soil + 20% v/v cow manure) and three levels of salinity (1, 4 and 7 dS.m-1) with three replications per treatments in greenhouse were applied. In this experiment, media without organic amendment was considered as control. Stress duration was three months. Results showed that increasing soil salinity levels progressively decreased the growth characteristics, chlorophyll, and fresh and dry weight of plant and increased activity of catalase and sodium and chloride absorption. Vermicomposte treatment better than control and cow manure increased fresh and dry weight of shoot, relative water content of leaves and potassium. The highest fresh and dry weight of shoots, were obtained in the moderate salinity level (4 ds/m) and vermicompost treatment by 239.83 and 143.53 g respectively. Using of cow manure and vermicompost in low level of salt (1 dS.m-1) did not show significant effect on sodium absorption.

    Keywords: Chlorophyll, Culture medium, Goldenrain, Organic fertilizers, Salt stress
  • فاطمه احمدی، علی مومن پور*، مریم دهستانی اردکانی، جلال غلام نژاد
    به منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر برخی از ویژگی های رشدی ژنوتیپ های انتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو عامل ژنوتیپ در 4 سطح (’وحشی بابلسر‘، ’نرک لاسجرد سمنان‘، ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سروان‘) و شوری آب آبیاری در پنج سطح (1، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس برمتر)، انجام شد. نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. در تمامی ژنوتیپ های مطالعه شده با افزایش سطح شوری، شاخص های رشد شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی رطوبت نسبی، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، b و کل، کاهش و درصد برگ های نکروزه، درصد برگ های ریزش یافته، نسبت وزن تر ریشه به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم، درصد کلر، نسبت سدیم به پتاسیم برگ ها، افزایش یافتند ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه گیری شده در بین ژنوتیپ های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. در این تحقیق در مجموع، ژنوتیپ های ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سراوان‘ به ترتیب به عنوان متحمل ترین و حساس ترین ژنوتیپ ها به شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ چاه افضل توانست از طریق حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم، به خوبی شوری تا 7 دسی زیمنس برمتر را تحمل نماید.
    کلید واژگان: آب های شور, کسر آبشویی, نسبت سدیم به پتاسیم, ویژگی های رشدی, ژنوتیپ ’چاه افضل‘
    Fatemeh Ahmadi, Ali Momenpour *, Maryam Dehestani, Ardakani, Jalal Gholamnezhad
    To evaluate the effect of salinity stress on some of growth characteristics of selected pomegranate (Punica granatum) genotypes of regains with salinity water and soil, a factorial experiment was carried out based on completely randomized design (CRD), with two factors; genotypes in 4 levels (‘Vahshi Babolsar’, ‘Narak Lasjerd Semnan’, ‘Chah Afzal’ and ‘Voshik Torsh Saravan’ genotypes and irrigation water salinity in 5 levels (1, 3, 5, 7 and 9 dS/m respectively). The results showed that type of genotype and level of salinity affected morphological and physiological characteristics and concentration of leaves element nutrient. In all of the studied genotypes, with increasing of salinity concentration, growth characteristics including branch height, branch diameter, number of total leaves, green leaves percentage, aerial organs fresh and dry weight, relative humidity percentage, SPAD, contents of a, b and total chlorophylls reduced. But, necrotic leaves percentage, downfall leaves percentage, root fresh weight to aerial organs fresh weight ratio, relative ionic percentage, Na+ and cl- percentage and Na+ to K+ ratio increased. Overall, ‘Chah Afzal’ and ‘Voshik Torsh Saravan’ genotypes were recognized as the most tolerant and sensitive genotypes to salinity stress, in respectively. ‘Chah Afzal’ genotype could be tolerated salinity and 7 dS/m by maintaining its growth characteristics and increasing potassium uptake against sodium.
    Keywords: Chah Afzal’ genotype, Growth characteristics, Leaching fraction, Salinity waters, ‘Na+ to K+ ratio
  • علی مومن پور*، علی ایمانی
    سابقه و هدف
    بادام (Prunus dulcis) یکی از مهمترین درختان خشک میوه متحمل به خشکی ولی حساس به شوری است (8). عمده مناطق در ایران و جهان دارای رژیم رطوبتی خشک و نیمه خشک می باشند. در این مناطق، میزان تبخیر سالیانه بیشتر از بارندگی می باشد که خود موجب افزایش بیشتر شوری خاک می گردد (9 و 10). براساس گزارش های موجود، در حدود 5/12درصد از خاک های ایران شور هستند است (9 و 10). لذا توسعه ارقام و پایه های متحمل به شوری، به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار در میزان حساسیت یا تحمل به شوری در درختان میوه کشت شده از جمله بادام در نظر گرفته شده است (8 و 11). تحقیقات متعددی نشان داده اند که آستانه تحمل به شوری اکثر درختان میوه هسته دار از جمله بادام نسبت به تنش شوری پایین است، بطوریکه تا هدایت الکتریکی 5/1 دسی زیمنس بر متر کاهشی در عملکرد آن ها مشاهده نمی شود، در حالی که در شوری 1/4 دسی زیمنس بر متر به میزان 50 درصد از عملکرد آن کاسته می شود (6 و 16) ولی تحمل ارقام مختلف به شوری متفاوت است (10). علی رغم ارایه وجود اطلاعاتی در زمینه تاثیر تنش شوری بر خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و تغییرات غلظت عناصر غذایی بادام، لازم است که ارقام و پایه های بیشتری در جهت تحمل به شوری مورد بررسی قرار گیرند تا در نهایت اطلاعات حاصل از مجموع تحقیقات انجام شده منجر به معرفی متحمل ترین ارقام و پایه های متحمل به شوری شود. لذا این تحقیق در راستای تحقیقات قبلی و با هدف بررسی اثر تنش شوری بر خصوصیات رشدی، واکنش های فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی در 6 ژنوتیپ بادام و انتخاب متحمل ترین ژنوتیپ به شوری انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق، اثر تنش شوری بر بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی برگ تعدادی از ژنوتیپ-های بادام به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور ژنوتیپ در 6 سطح و شوری آب آبیاری در 5 سطح و با 4 تکرار در سال 1393 در گلخانه ی تحقیقاتی موسسه نهال و بذر کرج بررسی شد. ژنوتیپ های مورد مطالعه شامل ربیع، پرلس، D99، سوپرنوا، 24-8 و 16-1 و شوری آب آبیاری شامل 5/0 (آب شهری)، 5/1، 3، 5/4 و 6 دسی زیمنس بر متر، بودند. در پایان آزمایش، صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، درصد برگ های سبز، درصد برگ های نکروزه، درصد برگ های ریزش یافته، وزن تر و خشک اندام هوایی، شاخص کلروفیل، محتوی رطوبت نسبی، درصد نشت یونی نسبی، فلورسانس حداقل، فلورسانس حداکثر، نسبت فلورسانس متغیر به فلورسانس حداکثر و عناصر غذایی پتاسیم و سدیم اندازه گیری شدند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. در تمامی ژنوتیپ های مطالعه شده با افزایش سطح شوری، شاخص های رشد شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی رطوبت نسبی، شاخص کلروفیل و درصد پتاسیم برگ ها کاهش و درصد برگ های نکروزه، درصد برگ های ریزش یافته، نسبت وزن خشک به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم برگ ها، افزایش یافتند ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه گیری شده در بین ژنوتیپ های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند.
    نتیجه گیری
    در این تحقیق در مجموع، رقم D99، به عنوان متحمل ترین رقم به تنش شوری انتخاب شد. این رقم توانست از طریق حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم، به خوبی شوری تا 5/4 دسی زیمنس برمتر را تحمل نماید.
    کلید واژگان: بادام, صفات مورفولوژیک, صفات فیزیولوژیک, کلرید سدیم و پتاسیم
    Ali Momenpour *, Ali Imani
    Introduction
    Almond (Prunus dulcis) is one of the most important crops consumed as dry fruit and mainly adaptable to arid and semiarid regions mostly suffering from salinity stress (8).use of rootstocks and cultivars tolerance to salinity as one of the influence factors tolerance to salinity of planted fruit trees including almond (8 and 11). Temperate fruit trees are generally rated and sensitive to soluble salts and particularly sensitive to chloride, and irrigation with saline water may significantly reduce their yields (10 and 26). Also, most of the stone fruit trees and almond are sensitive to salt stresses and their productivity gradually reduces at salt concentrations above 1.5 ds/m and down to 50% of normal yield at the salt concentration of 4 ds/m (6 and 16). However, as plant species and different cultivars within the same plant species vary considerably in their tolerance to salinity (10), selecting plants and/or cultivars that can be grown well under adverse conditions, created in the root zone by salinization, is the most efficient and environmentally friendly agricultural practice for a more permanent solving of the problem of salinity (10). Despite the presence of information on the effect of salinity on morphological, physiological and concentration of nutrition elements in almond genotypes leaves, should be investigated more rootstocks and cultivars for tolerance to salinity, finality, the most tolerant rootstocks and cultivars to salinity to be introduced. Therefore, the aim of the present study was to evaluate the effects of NaCl stress on growth characteristics and concentration of nutrition elements in selected almond genotypes leaves introducing most tolerant genotypes to it.
    Material and method
    To evaluate the effect of salinity stress on morphological and physiological traits as well as concentration of nutrition elements of almond leaves, an experiment was carried out based on completely randomized design (CRD), with two factors; genotype and irrigation water salinity with three replications. Studied Genotypes were Rabie, Perless, Super Nova, D99, 1-16 and 8-24 and irrigation water salinity were 0.5, 1.5, 3, 4.5 and 6 ds/m, respectively). Morphological traits such branch height, branch diameter, number of total leaves, percentage of green leaves, percentage of necrotic leaves, percentage of downfall leaves, aerial organs fresh and dry weight, aerial organs dry weight to aerial organs fresh weight ratio and physiological traits such SPAD, relative humidity content, relative ionic percentage, minimum fluorescence (FO), maximum fluorescence (Fm), variable fluorescence (Fv) and Fv to Fm ratio and nutrition elements such as K+, Na+ and Na+ to K+ ratio, was investigated in selected almond genotypes leaves then perform salinity stress.
    Result and discussion
    The results showed that type of genotype and level of salinity were affected on growth characteristics and concentration of leaves element nutrient. In all of the studied genotypes, with increasing levels of salinity, branch height, branch diameter, number of total leaves, green leaves percentage, aerial organs fresh and dry weight, relative humidity percentage, SPAD, maximum fluorescence (Fm), variable fluorescence (Fv) and K+ percentage were reduced. But, necrotic leaves percentage, downfall leaves percentage, aerial organs dry weight to aerial organs fresh weight ratio, relative ionic percentage Na+ percentage, Na+ to K+ ratio, minimum fluorescence (FO), and Fv to Fm ratio were increased.
    Conclusion
    Overall, The results showed that type of genotype were effective in tolerance to salinity. D99 cultivar was recognized as the most tolerant cultivar to salinity stress. This cultivar could with keeping growth traits and the more absorption K+ against Na+ was tolerated salinity 4.5 ds/m
    Keywords: Almond, K+, Morphologic characteristics, NaCl, Physiological characteristics
  • علی مومن پور، علی ایمانی، یاسر محمدخانی
    سابقه و هدف
    سیب (Malus Domestica)یکی از مهم ترین محصولات باغی است که هر ساله سهم زیادی از تجارت جهانی محصولات کشاورزی را به خود اختصاص می دهد. امروزه نقش عناصر غذایی مختلف در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه مشخص شده است. از این رو، اضافه کردن متعادل کودهای شیمیایی بیشتر از سایر نهاده ها در افزایش تولید محصولات کشاورزی موثر است. لذا این تحقیق با هدف بررسی تاثیر محلول پاشی با عناصر پرمصرف، کم مصرف و مواد آلی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه دو رقم سیب فوجی و دلبار استیوال انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق، اثر محلول پاشی با عناصر پرمصرف، کم مصرف و مواد آلی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه دو رقم سیب فوجی و دلبار استیوال در دو آزمایش جداگانه در سال 1394- 1393 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه بلوک و سه تکرار در هر بلوک برای هر رقم، انجام شد. تیمارهای تغذیه ای شامل (تیوفر، تکامین مکس، الیگوگرین، تکامین مکس+ الیگوگرین، بوران+روی، تکامین مکس+بوران+روی، تیوفر+ بوران+ روی، الیگوگرین+ تیوفر و شاهد (بدون مصرف کود)) بودند. در پایان آزمایش، صفات کمی و کیفی میوه مورد بررسی قرار گرفت و ارزیابی های اقتصادی برای هر رقم به صورت جداگانه انجام شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که تمامی تیمارهای اعمال شده به غیر از تیوفر توانستند، درصد تشکیل میوه اولیه، درصد تشکیل میوه نهایی، میانگین وزن میوه، میانگین عملکرد در هر درخت و میانگین عملکرد در هر هکتار را در هر دو رقم فوجی و دلباراستیوال، به طور معنی داری نسبت به درختان شاهد، افزایش دهند. میزان سفتی بافت میوه ها تنها در تیمار (تکامین مکس+بور+روی) در هر دو رقم به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش یافته بود. در مجموع، بیشترین میزان عملکرد در هر هکتار و بیشترین افزایش عملکرد در هر هکتار نسبت به شاهد، در هر دو رقم فوجی و دلبار استیوال در درختان تیمارشده با (تکامین مکس+بور+روی)، مشاهده شد. علاوه بر افزایش کمی میوه ها، کیفیت میوه ها نیز در این تیمار نسبت به شاهد افزایش یافته بود. به طوریکه بیشترین درصد مواد جامد محلول، بیشترین میزان سفتی بافت میوه و کمترین درصد اسیدیته قابل تیتر در هر دو رقم در این تیمار به دست آمد.
    نتیجه گیری
    در مجموع، تیمار (تکامین مکس+بور+روی) و پس از آن تیمار (بور+روی) توانستند کمیت و کیفیت میوه ها را به طور معنی-داری افزایش دهند. از طرفی نتایج حاصل از محاسبات اقتصادی نشان داد، هرچند بیشترین میزان درآمد ناخالص باغدار به ازای فروش کل محصول و درآمد ناخالص باغدار به ازای افزایش عملکرد نسبت به شاهد در هر دو رقم با اعمال تیمار (تکامین مکس+بور+روی)، به دست آمد، اما در هر دو رقم، بیشترین نسبت درآمد کل و نسبت درآمد حاصل از افزایش عملکرد به ازای هر واحد هزینه در ازای مصرف کودها، در تیمار (بور+روی) مشاهده شد. این نتایج حاکی از آن است، هرچند در تیمار (تکامین مکس+بور+روی)، درآمد ناخالص و خالص باغدار به طور معنی-داری نسبت به تیمار (بور+روی) افزایش یافته است ولی نسبت افزایش درآمد به به ازای هر واحد هزینه در ازای مصرف این کودها نسبت به تیمار (بور+روی) به طور معنی داری، کاهش یافته است. حال با توجه به اینکه باغداران در ایران، معمولا حاضر به صرف هزینه زیادی در یک مرتبه محلول پاشی نمی باشند، حتی با توجه به اینکه درآمد ناخالص و خالص آن ها افزایش می یابد، می تواند پیشنهاد شود که برای محلول پاشی رقم های فوجی و دلباراستیوال از تیمار (بور با غلظت 2 در هزار+روی با غلظت 1 در هزار) در مرحله بالونی شدن گل ها، استفاده نمایند.

    کلید واژگان: سیب, تغذیه, درصد تشکیل میوه, عملکرد در هکتار, صفات کیفی
    Ali Momenpour, Ali Imani, Yaser Mohammad kHani
    Background and objectives
    Apple (Malus Domestica) is one of the most important horticultural crops that each year contributes a lot of the global trade in agricultural productions. Today, the role of different nutrition elements has been identified in increasing the yield and improving the quality of the fruits. Hence, the addition of balanced chemical fertilizers is more effective than other inputs in increasing agricultural production. Therefore, this research was carried out with the aim of investigation effects of some organic and micro-macro nutrition elements on yield and fruit characteristics in apple 'Fuji' and Delbar Estival' cultivars.
    Materials and Methods
    In this study, effects of some organic and micro-macro nutrition elements on yield and fruit characteristics in apple 'Fuji' and Delbar Estival' cultivars was investigated in two separate experiments in randomized complete blocks design with three replicates per block for each cultivar in 2013-2014. Nutrition treatments included (Thiopher, Takamin Max, Oligogrine, Takamin Max + Oligogrine, Boron + Zinc, Oligogrine +Thiopher, Takamin Max + Boron + Zinc, Thiopher + Boron + Zinc, and Control (without fertilizer)). At the end of the experiment was evaluated fruit qualitative and quantitative characteristics and economic evaluations were carried out for each cultivar separately.
    Result and
    discussion
    The results showed that all treatments except Thiopher were increased initial fruit set, final fruit set, average fruit weight, average yield per tree and average yield per hectare in both 'Fuji' and Delbar Estival' cultivars significantly compare to the control trees. Fruits tissue firmness was increased only in treatment (Takamin Max + Boron + Zinc), significantly compare to control trees. In general, the highest yield per hectare in both 'Fuji' and Delbar Estival' cultivars was observed in treated trees with (Takamin Max + Boron + Zinc). Fruits quality as well as fruits quantity were increased in this treatment significantly compare to control trees. The highest percentage of TSS and highest rate of fruit tissue firmness and the lowest percentage of acidity (TA) in the both cultivars were observed in treatment (Takamin Max + Boron + Zinc).
    Conclusion
    Totally, treatments (Takamin Max + Boron + Zinc) and (boron + zinc) were increased the quantity and quality of fruits significantly in compare to control, respectively. On the other hand, the results of economic calculations showed that although the highest gross income per product total sale and farmer gross income per yield increased ratio to control in both cultivars were observed in treatment (Takamin Max + Boron + Zinc), But the most of proportion total income to the per-unit cost and income obtained from yield increased ratio to per-unit cost were observed in treatment (boron + zinc). These results indicated that, although in treatment (Takamin Max + Boron + Zinc), gross and net income was increased significantly in compare to treatment (Boron + Zinc), but ratio of income increase per unit of the cost was decreased significantly in compare to treatment (boron + zinc). given that growers in Iran aren’t often willing to pay a great deal of cost at one time, even though their gross and net income increases, Therefore, it can be suggested that they be used treatment of (boron with a concentration of 2/1000 +zinc at a concentration 1/1000) in the balloon stage of flowers for Fuji and Delbar Estival cultivars,.
    Keywords: Apples, Fruit set percentage, Nutrition, Qualitative traits, Yield per hectare
  • طاهر سقلی، محمد اسماعیل امیری*، علی ایمانی، حامد رضایی، علی مومن پور
    بادام حساسیت بالایی به تنش شوری دارد. انتخاب پایه و پیوندک مناسب یکی از راه های کاهش اثرات منفی تنش شوری می باشد. در این آزمایش، اثر تنش شوری بر برخی از صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و جذب عناصر آهن، روی و سدیم بادام در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور (ترکیب پایه و پیوندک در هشت سطح و تیمار شوری در پنج سطح) و سه تکرار در سال 1396 در موسسه تحقیقات علوم باغبانی بررسی شد.نتایج نشان داد که با افزایش شوری از 3/0 تا هشت دسی زیمنس بر متر، بیشترین و کمترین درصد کاهش در وزن خشک ریشه به ترتیب در ترکیب شاهرود-12/تترا (8/37) و GN15 (5/14) مشاهده شد. کمترین و بیشترین درصد کاهش وزن خشک شاخه اصلی نیز به ترتیب در پایه شاهد بادام تلخ بذری (2/38) و ترکیب شاهرود-12/GN15 (9/47) مشاهده شد. بیشترین درصد نکروزگی در پایه شاهد بادام تلخ بذری (98/28) و کمترین مقدار آن نیز در ترکیب شاهرود-12/GF677 (9/9) رخ داد. کمترین و بیشترین درصد تغییر نشت الکترولیت ها در پایه شاهد GF677 (74/30) و GN15 (93/42) رخ داده است. بررسی سدیم نیز نشان داد که کمترین و بیشترین درصد تغییر به ترتیب در شاهرود-12 پیوند شده روی پایه GF677(2/51) و پایه شاهد بادام تلخ بذری (82) مشاهده شد. براساس نتایج، با افزایش تنش شوری میزان عناصر ریشه و برگ در ابتدا افزایش و سپس با افزایش بیشتر در شدت تنش، روندی کاهشی به خود گرفت. بر اساس نتایج حاصله، ترکیب شاهرود-12/GF677 متحمل ترین و ترکیب شاهرود-12/بادام تلخ بذری حساس ترین ترکیب به تنش شوری بود.
    کلید واژگان: بادام, پایه, شوری, کشت, مورفولوژیکی
    Taher Saghali, Mohammad Esmail Amiri *, Ali Imani, Hamed Rezaei, Ali Momenpour
    Almond has a high sensitivity to salt stress. Selection of a tolerant rootstock/scion is one of the ways to reduce the negative effects of salinity stress. In this experiment, the effects of salinity stress on some morphological, physiological and nutritional traits of some almond rootstocks was investigated in a factorial experiment based on completely randomized design with two factors (8 levels of rootstock/scion compositions and five levels of salinity) in three replications at Horticultural Research Institute in 2017. The results showed that by increasing salinity from zero to 8 ds/m, the highest and lowest amount of reduction in root dry weight was observed in ‘Shahrood 12’/Tetra (37.8%) and GN15 (14.5%), respectively. The lowest and highest dry weight loss in the main branch was observed in the bitter almond seedling (38.2%) and ‘Shahrood 12’/ GN15 (47.9%), respectively. The highest amount of necrosis was observed in bitter almond seedling (28.98%) and the lowest value was in ‘Shahrood 12’/GF677 (9.9%). The lowest and highest changes in electrolyte leakage occurred at the rootstock of GF677 (30.74%) and GN15 (42.93%). The lowest and the highest changes in sodium were observed in the ‘Shahrood 12’/GF677 (51.2%) and in the bitter almond seedling (82%), respectively. The results also showed that by increasing salinity stress, the amount of root and leaf nutrient elements increased initially and then decreased with increasing salinity levels. Based on the results, ‘Shahrood 12’/GF677 is the most tolerable combination and the ‘Shahrood12’ grafted on bitter almond seedling is the most sensitive to salt stress.
    Keywords: almond, culture, morphological, rootstock, Salinity
  • علی مومن پور *، علی ایمانی، داوود بخشی، غلام حسن رنجبر
    آستانه تحمل به شوری گیاهان باغی بر اساس میزان کاهش عملکرد در شرایط شور در مقایسه با شرایط غیرشور بدست می آید. به منظور تعیین آستانه تحمل به شوری و شیب کاهش عملکرد در برخی از ارقام و ژنوتیپ های انتخابی بادام، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفیبادوعاملژنوتیپبادام در11 سطح (تونو، نانپاریل، مامایی، شکوفه، سهند، شاهرود12، A200،25-1، 16-1 و40-13 پیوندشدهرویپایهGF677 وپایه GF677 (پیوند نشده به عنوان شاهد) ) و شوریآبآبیاریدر پنجسطح (5/0، 5/2، 9/4، 3/7 و 8/9 دسی زیمنسبرمتر) ، انجامشد. در پایان پژوهش، آستانه تحمل به شوری و شیب کاهش عملکرد در ژنوتیپ های مورد مطالعه بر حسب بیوماس گیاهان محاسبه شد. نتایج نشان داد کهکمترین میزان آستانه تحمل به شوری مربوط به ژنوتیپ 16-1 (22/2 دسی زیمنس بر متر) بود و پس از آن ارقام مامایی (28/2 دسی زیمنس بر متر) و سهند (39/2 دسی زیمنس بر متر) ، قرار داشت. در نقطه مقابل، بیشترین آستانه تحمل به شوری در رقم های شکوفه، شاهرود 12 و ژنوتیپ 25-1 به ترتیب به میزان (80/5، 84/4 و 80/4 دسی زیمنس بر متر) ، مشاهده شد. بیشترین شیب کاهش عملکرد با افزایش شوری در ژنوتیپ 40-13 (05/8 درصد) ، و پس از آن در ارقام A200 (86/7 درصد) و نان پاریل (55/7 درصد) ، ثبت شد. در نقطه مقابل، کمترین مقدار شیب کاهش عملکرد در رقم های شاهرود 12 (60/5 درصد) دیده شد. در مجموع نتایج نشان داد، میزان شوری که موجب کاهش عملکرد 50 درصدی در ارقام شاهرود12، شکوفه و ژنوتیپ 25-1، می شود، به ترتیب 05/5، 43/4 و 55/3 دسی زیمنس برمتر نسبت به پایه های شاهد (بدون پیوند) ، بیشتر است. کاهش 50 درصدی در عملکرد رقم های شاهرود12، شکوفه، ژنوتیپ 25-1 و پایه GF677به ترتیبدر شوری های 23/13، 59/12، 71/11 و 16/8 دسی زیمنس برمتر مشاهده شد. گفتنی است که در پژوهش های قبلی گزارش شده است کهدر شوری هفت دسی‏زیمنس بر متر تا میزان 100 درصد از عملکرد (بیوماس) درختان بادام کاسته می شود، در حالیکه در ارقام شاهرود 12 و شکوفه پیوند شده روی پایه GF677در شوری هفت دسی‏زیمنس بر متر تنها به ترتیب 12 و 9 درصد از عملکرد کاسته شد. بر این اساس می توان ترکیب های پیوندی مذکور را برای مناطقی با شوری های متوسط توصیه نمود.
    کلید واژگان: آب شور, بادام پایهGF677, شیب کاهش عملکرد, رقم شاهرود12
    Ali Momenpour*, Ali Imani, davod bakhshi, Gholamhasan ranjbar
    Salinity tolerance threshold of fruit crops is obtained based on the reduction in yield under saline conditions compared to non-saline conditions. In order to determine salinity tolerance threshold and yield reduction per unit increase in soil salinity in selected almond genotypes, a factorial experiment was carried out. The study was based on completely randomized design (CRD), with two factors: (1) genotypes in 11 types (Tuono, Nonpareil, Mamaei, Shokoufeh, Sahand, Shahrood12, A200,1-25, 1-16 and 13-40 budded on GF677 rootstock, and GF677 rootstock (without budding as control), and (2) salinity of irrigation water at five levels (0.5, 2.5, 4.9, 7.3 and 9.8 dSm-1). At the end of experiment, salinity tolerance threshold and yield reduction slope were calculated based on dry weight (biomass).The results showed that the type and combination of rootstock and scion affect the salinity tolerance threshold and yield reduction slope. The lowest salinity tolerance threshold was observed in 1-16 (2.22 dS/m), Mamaei (2.28 dS/m), and Sahand (2.39 dS/m) genotypes, respectively. On the contrary, the highest salinity tolerance threshold was observed in Shokoufeh (5.80 dS/m), Shahrood12 (4.84 ds/m) and 1-25 (4.80 ds/m).The highest yield reduction slope was observed in 13-40 (8.05%), A200 (7.86%), and Nonpareil (7.55%) genotypes, respectively. In contrast, the lowest yield reduction slope was observed in Shahrood 12 (5.60%). Overall, the results showed the level of salinity that reduced the yield by 50% in Shahrood 12, Shokoufeh, and 1-25, were 5.05, 4.43 and 3.55 dS/m greater than GF677 rootstock (without budding), respectively. EC50 in Shahrood 12, Shokoufeh, 1-25 and GF677 was observed in salinity intensity of 13.23, 12.59, 11.71 and 8.16 dS/m. It should be noted that in previous studies, 100% decrease in yield was reported by salinity level of 7 dS/m, while in Shahrood 12 and Shokoufeh cultivars budded on GF677 rootstock, we observed only 12% and 9% yield reduction by salinity of 7 dS/m. Therefore, we suggest that Shahrood 12 and Shokoufeh cultivars budded on GF677 rootstock could be cultivated in areas with moderate salinity.
    Keywords: Almond GF677 rootstock, Variety Shahrood 12, Saline water, Yield reduction slope
  • علی مقیمی بنادکوکی، مریم دهستانی اردکانی*، مصطفی شیرمردی، علی مومن پور
    درختچه پر (Cotinus coggygria Scop.) از گونه های جذاب زینتی است که خواص دارویی فراوانی دارد. در پژوهش پیش رو، اثر سطوح مختلف شوری بر رشد این گیاه و تاثیر کود گاوی و ورمی کمپوست بر افزایش مقاومت به شوری گیاه به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی، شامل سه سطح مواد اصلاحی به صورت 1) خاک زراعی، 2) 80 درصد خاک زراعی + 20 درصد ورمی کمپوست و 3) 80 درصد خاک زراعی + 20 درصد کود گاوی کاملا پوسیده و شوری آب آبیاری در سه سطح (یک، چهار و هفت دسی زیمنس بر متر) در سه تکرار بررسی شد. در این آزمایش، بستر بدون کود به عنوان شاهد درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری، شاخص های رشد و زی توده تر و خشک گیاه به طور معنی داری کاهش یافتند. بیشترین ارتفاع و قطر در گیاهان شاهد و در سطح شوری یک دسی زیمنس بر متر به دست آمد. تیمار ورمی کمپوست بهتر از شاهد و کود گاوی منجر به افزایش زی توده تر و خشک ساقه شد. بیشترین زی توده تر و خشک ساقه به ترتیب با 230/8 و 123/36 گرم در بیشترین سطح شوری (هفت دسی زیمنس بر متر) و در تیمار ورمی کمپوست به دست آمد. در سطوح متوسط و زیاد شوری (چهار و هفت دسی زیمنس بر متر) کود ورمی کمپوست بهتر از کود گاوی منجر به افزایش سطح برگ شد. استفاده از کود دامی و ورمی کمپوست توانست سدیم و کلر برگ را نسبت به شاهد کاهش دهد و باعث افزایش مقدار پتاسیم شود. به طور کلی، استفاده از کود گاوی و ورمی کمپوست توانست ویژگی های رشدی درختچه پر و جذب عناصر غذایی را در شرایط شور نسبت به شاهد بهبود دهد.
    کلید واژگان: درختچه زینتی, سدیم, کلر, نکروزگی
    Ali Moghimi Banadkooki, Maryam Dehestani Ardakani *, Mostafa Shirmardi, Ali Momenpour
    Smoke tree (Cotinus coggygria Scop.) is an attractive ornamental species that has medicinal properties. In this study, the effects of different levels of salt on plant growth and cow manure and vermicompost on increasing the salt tolerance of plant were investigated. In a factorial experiment and completely randomized design (CRD), three levels of organic amendments (1- soil, 2- 80% v/v soil + 20% v/v vermicompost, 3- 80% v/v soil + 20% v/v cow manure) and three levels of salinity (1, 4 and 7 dS.m-1) with three replications per treatments were applied. In this experiment, media without organic amendment was considered as control. Results showed that increasing soil salinity levels progressively decreased the growth characteristics and fresh and dry weight of plant. The highest height and diameter were observed in control plants and in 1 dS.m-1 salinity. Vermicompost treatment better than control and cow manure increased fresh and dry weight of shoot. The highest fresh and dry weight of shoots by 230.8 and 123.36 g respectively, were obtained in the highest salinity level (7 dS.m-1) and vermicompost treatment. In moderate and high levels of salt stress (4 and 7 dS.m-1) vermicompost better than cow manure could increase leaf area. Cow manure and vermicompost could reduce sodium and chloride of leaf to control and increase its potassium. Generally, the use of cow manure and vermicompost could improve the growth characteristics and nutrient absorption of plant under salt condition compare to the control.
    Keywords: Chlorine, necrosis, ornamental shrub, sodium
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال