به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

alireza shams

  • Saman Ebrahimi, Alireza Shams *, Parvaneh Maghami, Azadeh Hekmat
    Objective
    Primordial germ cell (PGCs) lines are a source of a highly specialized type of cells, characteristically oocytes,during female germline development in vivo. The oocyte growth begins in the transition from the primary follicle. It isassociated with dynamic changes in gene expression, but the gene-regulating signals and transcription factors that control oocyte growth remain unknown. We aim to investigate the differentiation potential of mouse bone marrow mesenchymal stem cells (mMSCs) into female germ-like cells by testing several signals and transcription factors.
    Materials and Methods
    In this experimental study, mMSCs were extracted from mice femur bone using the flushingtechnique. The cluster-differentiation (CD) of superficial mesenchymal markers was determined with flow cytometric analysis. We applied a set of transcription factors including retinoic acid (RA), titanium nanotubes (TNTs), and fibrin such as TNT-coated fibrin (F+TNT) formation and (RA+F+TNT) induction, and investigated the changes in gene, MVH/ DDX4, expression and functional screening using an in vitro mouse oocyte development condition. Germ cell markers expression, (MVH / DDX4), was analyzed with Immunocytochemistry staining, quantitative transcription-polymerase chain reaction (RT-qPCR) analysis, and Western blots.
    Results
    The expression of CD was confirmed by flow cytometry. The phase determination of the TNTs and F+TNT were confirmed using x-ray diffraction (XRD) and scanning electron microscope (SEM), respectively. Remarkably, applying these transcription factors quickly induced pluripotent stem cells into oocyte-like cells that were sufficient to generate female germlike cells, growth, and maturation from mMSCs differentiation. These transcription factors formed oocyte-like cells specification of stem cells, epigenetic reprogramming, or meiosis and indicate that oocyte meiosis initiation and oocyte growth are not separable from the previous epigenetic reprogramming in stem cells in vitro.
    Conclusion
    Results suggested several transcription factors may apply for arranging oocyte-like cell growth and supplies an alternative source of in vitro maturation (IVM).
    Keywords: Cell Differentiation, Germ Cells, Transcription factors
  • Gholamreza Bayat, Roham Mazloom, Seyed Ali Hashemi, Khalil Pourkhalili, Parviz Fallah, Alireza Shams, Parvaneh Esmaeili, Azadeh Khalili *
    Background
    Cirrhotic cardiomyopathy is a well-recognized cardiac dysfunction in cirrhotic patients. Studies have confirmed the protective effects of silymarin in different types of cardiac injury. This study aimed to examine the effectiveness and molecular mechanism of silymarin against myocardial dysfunction and hypertrophy in a rat model of cirrhosis. 
    Methods
    The experiment was performed at Alborz University of Medical Sciences (Karaj, Iran) during 2020-2021. Thirty-two male Wistar rats were randomly divided into four groups of Sham-operated (control group for surgical procedures), Bile Duct Ligated (BDL), and two Silymarin extract (SE)-treated groups of 300 and 600 mg/Kg/day. After 28 days, serum levels of AST, ALT, GGT, and ALP, liver histopathological status, as well as cardiac mechanical function, were assessed. Cardiac β1-adrenergic receptors (β1-AR), L-type voltage-dependent calcium channels (L-VDCC), and GATA4 mRNA expression were also determined using real-time RT-PCR. Data analysis was performed using the one-way ANOVA followed by Duncan’s multiple range test. Histological data has been analyzed with Kruskal-Wallis nonparametric test. The analysis was performed at P≤0.05.
    Results
    BDL was associated with a significant elevation in serum AST, ALT, GGT, and ALP, development of necrosis and fibrosis of the liver texture, increased Heart Weight and Heart Weight to Body Weight ratio, enhanced cardiac mechanical function as well as a significant up-regulation of ventricular β1-AR and L-VDCC. Administration of SE600, but not SE300, significantly reduced the serum levels of the enzymes and alleviated signs of liver necrosis and fibrosis. Cirrhotic-induced cardiac dysfunction was also restored by SE600, but not by the lower dose. In addition, cardiac expression of the β1-AR and L-VDCC was down-regulated toward normal values by either higher or lower doses of the SE. 
    Conclusion
    Silymarin treatment in higher dose attenuated cirrhosis-associated cardiac remodeling and reduced cardiac mechanical dysfunctions.
    Keywords: Silymarin, Liver cirrhosis, Cardiomyopathies, Receptors, Adrenergic, beta, Calcium channels, L-type
  • علیرضا شمس، عاطفه شموسی*
    مقدمه و هدف

    تمایز سلولهای بنیادین مزانشیمی مغز استخوان  BMMSC (bone marrow mesenchymal stem cell) به رده های مختلف سلولی بررسی شده است. سیگنال های مختلف بیوشیمیایی و توپوگرافیک می توانند در تکثیر و تمایز سلولهای بنیادین به یک رده سلولی خاص تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه ارزیابی توانایی BMMSC برای تمایز به سلولهای شبه نورونی است.

    مواد و روش ها

    از داربست ریخته گری انجمادی و خشک انجمادی  ژلاتین/ پلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید (PLGA) با نانوذرات آهن (MNPs) و بدون نانوذرات آهن (MNPs-free)  به عنوان یک ساختار توپوگرافی سه بعدی استفاده شد. تمایز BMMSC  به سلولهای شبه نورون تحت اثر محیط های نوروژنیک به مدت 20 روز انجام شد. میزان تکثیر BMMSC  با تست MTT  و بیان مارکرهای خاص نورون با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد.  در این مطالعه،  روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه ANOVA، Post Hock Tukey و آزمون نان پارامتریک Mann-Whitney استفاده شد.

    نتایج

    داربست ریخته گری انجمادی  ژلاتین-PLGA- NPs حاوی نانوذرات آهن ساختار مناسبی برای تمایز به سلولهای شبه نورونی فراهم می کند. نتایج بقا سلولی (میانگین 7600/0 و انحراف معیار 02000/0 بعد از 72 ساعت) و بیان ژنها (میانگین 00/79 و انحراف معیار 000/1) نشان می دهد که میزان تکثیر سلول ها بر روی داربستهای فریز کست شده حاوی نانوذرات بیشتر از داربستهای فریزداری شده می باشد (001/0>P).

    نتیجه گیری

    داربست ریخته گری انجمادی ژلاتین-PLGA حاوی نانوذرات آهن می تواند انتخاب مناسبی برای ترمیم و بازسازی سیستم عصبی باشد.

    کلید واژگان: تمایز, سلولهای بنیادی مغز استخوان, داربست, ریخته گری انجمادی, خشک انجمادی
    Alireza Shams, Atefeh Shamosi *
    Background and Objective

    Differentiation of bone marrow mesenchymal stem cells (BMMSC) has studied in different cell lines. Variety of biochemical and topographic signaling could influence and change cells differentiation and proliferation of a special cell line. The aim of this study was to evaluate potential differentiating of BMMSC to neuronal-like cells.

    Materials and Methods

    Freezed casting and freezed drying scaffolds of gelatin/polylactic-co-glycolic acid (PLGA) with iron nanoparticles (MNPs) and without iron nanoparticles (MNPs-free) was used as a three-dimensional topographic structure. BMMSC differentiation to neuronal-like cells by neurogenic culture was done in 20 days. BMMSC proliferation was studied by MTT assay. Gene expression of specific neuronal markers was studied by immunohistochemistry methods. In this study, one-way ANOVA, post hoc Tukey and Mann-Whitney nonparametric tests were used. 

    Results

    Gelatin PLGA- MNP freezed casting scaffold containing Fe nanoparticles provides a suitable structure for differentiation into neuron-like cells. The results of cell survival (Mean 0.7600 and standard deviation 0.02000 after 72 hours) and gene expression (Mean 79.00 and standard deviation 1.000) showed that the rate of cell proliferation on freezed casting scaffolds containing nanoparticles is higher than that of freezed drying scaffolds (P<0.001).

    Conclusion

    Freezed casting gelatin PLGA-MNP scaffold could be an appropriate choice for repair and regeneration of nervous system.

    Keywords: Bone marrow mesenchymal stem cells, Differentiation, Freezed casting, Freezed drying
  • سامان ابراهیمی، علیرضا شمس*، پروانه مقامی، آزاده حکمت
    مقدمه و هدف
    بسیاری از درمان های ناباروری به علت فقدان گامت های جنسی بیماران کارآمد نیستند. تمایز سلول های بنیادین به سلول های زایای جنسی می تواند گزینه مناسبی برای تولید گامت و کاربرد کلینیکی برای درمان ناباروری باشد. 
    مواد و روش ها
    سلول های بنیادین مزانشیمال به روش فلاشینگ از استخوان ران موشهای بالغ نژاد NMRI تهیه گردید. از ذرات نانو تیوب تیتانیوم titanium nanotube particles (TNT)، پرتو UV با فرکانس (254 ± 20nm)  و رتینوییک اسید برای تمایز استفاده شد. ویژگی ساختاری TNTو فیبرین با میکروسکوب FE- SEM و SEM ارزیابی شد. از مارکر های  CD90,CD31 برای تایید ماهیت سلول ها و برای بیان زایایی سلولهای تمایز یافته جنسی از مارکر MVH استفاده شد.  آزمون های  ANOVA و Mann-Whitney برای تحلیل آماری داده ها  بکارگرفته شد.
    نتایج
    ساختار یکنواخت TNT با ابعاد 10-15 نانومتر  با کمک  FE- SEM مشخص گردید. تصاویر SEM پوشیده شدن TNT روی فیبرین را نشان داد. در MTT بیشترین میزان بقای سلول ها در غلظت TNT 50 µg/ml دیده شد. ماهیت سلول های بنیادین با بیان مارکر های اختصاصی با روش فلوسایتومتری مشخص گردید. رنگ آمیزی های Alizarin red  رسوب کلسیوم  و Oil red با تایید قطرات چربی ماهیت چند توانی سلول های بنیادی مزانشیمی را اثبات کرد. با روش ایمنوهیستوشیمی بیان مارکر  MVH در سلولهای تمایز یافته در گروه های درمانی نسبت به کنترل تایید گردید. نتیجه گیری: کاربرد TNT  و UV  روی سلول های بنیادی مزانشیمال موجب افزایش معنی دار تمایز سلول های زایای جنسی می شود.
    کلید واژگان: سلول های بنیادی مزانشیمال, تمایز, نانو تیوب تیتانیوم, پرتو فرابنفش, سلول زایای جنسی
    Saman Ebrahimi, Alireza Shams *, Parvaneh Maghami, Azadeh Hekmat
    Background and Objective
    Many of traditional infertility treatment methods due to lack of gamete are ineffective.  Differentiation of stem cells to gamete germ cells may be a good choice for producing gametes for treatment of infertility in clinique.
    Materials and Methods
    Bone marrow mesenchymal stem cells (BMMSc) were obtained from femoral bone of adult NMRI mice by flushing method. Nano tube particles of titanium (TNT), retinoic acid and UV beam 254 ± 20 nm frequencies were used for differentiation of MSc to gamete germ cells. Ultrastructure of TNT was studied with FEM SE electron microscope. Fibrin coating of Nano tubes was evaluated by SEM. Nature and character of stem cells were measured using cluster– differentiation (CD) by flow cytometry confirmed by CD90, and CD31 markers.  Finally, MVH marker was used for assessment of differentiation of MSc to gamete germ cells with immunohistochemistry assay. Statistical data was analyzed by ANOVA and Mann-Whitney tests.
    Results
    Electron microscopic pictures by FE SEM showed homogenous ultrastructure of titanium nanotubes in 10-15 nm diameters. Coating of TNT by fibrin was confirmed by SEM. MTT assay showed most survival rate of MSc cells in 50 µg/ml concentration of TNT. By CD90 and CD31 markers, nature of the stem cells was controlled by flow cytometry. Finally MVH marker expression showed differentiation of MSc to gamete germ cells in treated as compared to control groups and was confirmed by immunohistochemistry.
    Conclusion
    Application of TNT fibrin coated and UV beam can increase differentiation rate of BMMSc to gamete germ cells significantly as a clinical protocol.
    Keywords: Mesenchymal Stem Cells, Differentiation, Titanium nanotube, Ultraviolet, gamete germ cells
  • Iman Rostami, Ahmad Zare, Alireza Shams *, Saeid Saberi Firoozi

    Ferroresonance is a non-linear resonance which occurs between the capacitors of the cables, lines, and breakers and nonlinear inductance of the reactors and transformers when their core is saturated. Due to ferroresonance, it has been proved that large pulse currents pass through the transformer winding which seems to cause severe electromagnetic forces on the transformer windings. This research work is aimed at characterizing the transformer behavior at ferroresonance mode and calculation of the electromagnetic forces applied on the windings. To this end, a 2D FEM model of a 25KVA distribution transformer is developed. The accuracy of the FEM model is validated by comparing the FEM results and those obtained from the analytical methods. The results of this study are of great importance in the electrical and mechanical design of transformers and their windings.

    Keywords: Ferroresonance phenomenon, Electromagnetic force, Finite element method (FEM), Distribution transformers
  • Tayebeh Hadigol, Aligholi Sobhani, Masoud Hemadi, Saeid Nekoonam, Alireza Shams, Bahram Eslami Farsani, Maryam Dastoorpoor, Ghasem Saki *
    Background
    Rutin (quercetin-3-rhamnosyl-glucoside), a flavonoid, is derived from plants and has antioxidant properties.
    Objectives
    This study aimed to evaluate the effect of different concentrations of rutin on mouse ovary heterotopic allotransplantation.
    Methods
    The present animal experimental study was conducted on 40 female adult Balb/c mice weighing 30 ± 5 g at the Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran, during 2016 - 2018. The mice were divided by permuted block randomization into 8 groups (n = 5): OVX (ovariectomy), as the negative control; normal (positive control); OVX + OVA (ovariectomy and transplantation) (control), treated with 0.5 mL of normal saline; OVX + OVA + 10 mg/kg of rutin; OVX + OVA + 30 mg/kg of rutin; OVX + OVA + 60 mg/kg of rutin; OVX + OVA + 100 mg/kg of rutin; and the autograft. Groups were treated daily. Fourteen days after transplantation, ovarian grafts were collected and processed histologically for follicle number counting. Serum estrogen (E2) and progesterone (P4) levels were evaluated. Furthermore, the expression of Estrogen Receptor alpha (ERα), Estrogen Receptor beta (ERβ), and Progesterone Receptor (PR) in the uterine endometrial tissue was tested using qRT-PCR and western blotting.
    Results
    A decrease in the number of mature follicles and increase in the number of atretic follicles (mean ± SD: OVX + OVA + 30 = 19.00 ± 1.000, OVX + OVA + 60 = 25.00 ± 5.000, and OVX + OVA + 100 = 23.00 ± 2.646) were observed in all groups treated with rutin in comparison with the control group (mean ± SD: 12.33 ± 2.517) (P value < 0.05). The level of E2 and P4 (mean ± SD: OVX + OVA + 100 = 6.133 ± 1.026) increased in comparison with the OVX + OVA group (mean ± SD: 0.4667 ± 0.2517) (P value < 0.05). The protein expression of ERα (mean ± SD: OVX + OVA + 10 = 1.615 ± 0.1701 and OVX + OVA + 30 = 1.744 ± 0.1779) in comparison with the control group (mean ± SD: 0.7089 ± 0.1131), and ERβ (mean ± SD: OVX + OVA + 10 = 0.7747 ± 0.4365, OVX + OVA + 30 = 0.9220 ± 0.1245, OVX + OVA + 60 = 0.7701 ± 0.2150, and OVX + OVA + 100 = 0.6676 ± 0.1547) increased in a dose-dependent manner in all groups treated with rutin in comparison with the OVX + OVA group (mean ± SD: 0.1534 ± 0.06109) (P value < 0.05). No significant changes in PR were found in groups treated with rutin in comparison with the control group.
    Conclusions
    The results of the present study indicated that rutin increases E2 and P4 levels in ovarian hetero allograft mice. Rutin also upregulated the expression of ERα and ERβ but had no significant effect on PR.
    Keywords: Allografts, Estrogen Receptor Alpha, Estrogen Receptor Beta, Follicle, Mice, Ovary, Polymerase Chain Reaction, Progesterone, Rutin, Transplantation, Up-Regulation, Western Blot
  • Fatemeh Heidari, Maliheh Nobakht, Alireza Shams, Abazar Yari*

    Despite the significant advances in regenerative medicine, wound healing has remained a challenging clinical problem. Skin is the largest human organ with many vital functions; therefore, any damage to its normal structure should be treated as soon as possible. Easy access to skin stem cells has created a lot of excitement in therapeutic applications. “Cell therapy” is considered a novel method in regenerative medicine, especially when conventional treatments fail. Candidate cell populations for therapeutic applications include embryonic, induced pluripotent, adult mesenchymal, and hair follicle stem cells. It is possible to differentiate stem cells separated from the bulge area of hair follicle into neurons, melanocytes, keratinocytes, glia and smooth muscle cells that are negative for the keratinocyte marker kr15. This review discusses the plasticity of skin stem cells, especially stem cells located in the hair follicle and their involvement in wound healing, gene expression profile in wound healing, hair follicle stem cells, and their surrounding epidermis. Moreover, the ability of hair follicle stem cells for treating wounds and regenerative medicine is going to be discussed. Eventually we suggest the hair follicle as an ideal source of stem cells for cell therapy and regenerative medicine because they are abundant with easy access and great differentiation ability.

    Keywords: Wound healing, Regenerative medicine, Hair Follicle Stem Cell (HFSC), Bulge
  • Fatemeh Heidari, Maliheh Nobakht, Alireza Shams, Abazar Yari*
    Despite the significant advances in regenerative medicine, wound healing has remained a challenging clinical problem. Skin is the largest human organ with many vital functions; therefore, any damage to its normal structure should be treated as soon as possible. Easy access to skin stem cells has created a lot of excitement in therapeutic applications. “Cell therapy” is considered a novel method in regenerative medicine, especially when conventional treatments fail. Candidate cell populations for therapeutic applications include embryonic, induced pluripotent, adult mesenchymal, and hair follicle stem cells. It is possible to differentiate stem cells separated from the bulge area of hair follicle into neurons, melanocytes, keratinocytes, glia and smooth muscle cells that are negative for the keratinocyte marker kr15.
    This review discusses the plasticity of skin stem cells, especially stem cells located in the hair follicle and their involvement in wound healing, gene expression profile in wound healing, hair follicle stem cells, and their surrounding epidermis. Moreover, the ability of hair follicle stem cells for treating wounds and regenerative medicine is going to be discussed. Eventually we suggest the hair follicle as an ideal source of stem cells for cell therapy and regenerative medicine because they are abundant with easy access and great differentiation ability
    Keywords: Wound healing, Regenerative medicine, Hair Follicle Stem Cell (HFSC), Bulge
  • Mohammad Reza Darabi *, Alireza Shams, Parvindokht Bayat, Mohammad Bayat, Saeed Babaee, Bita Ghahremani
    The knowledge of variations in the superficial veins is of clinical importance for the anatomist, radiologists, clinical practitioners and surgeons in order to plan about the operative procedures. Usually cephalic vein drains into the axillary vein. In this case report study the left cephalic vein communicates with the left external jugular vein and made a common trunk at the superior surface of the clavicle, and then opened into the subclavian vein posterosuperior to the clavicle. The aim of this report was to discuss about the presence of an abnormal communication between external jugular and cephalic vein.
    Keywords: Variation, Cephalic vein, External jugular vein
  • Mahdi Goudarzvand *, Samira Choopani, Alireza Shams, Mohammad Javan, Dr Zohreh Khodaii, Dr Farhad Ghamsari, Naser Naghdi, Abbas Piryaei, Abbas Haghparast
    Introduction
    Memory and cognitive impairments are some of devastating outcomes of Multiple Sclerosis (MS) plaques in hippocampus, the gray matter part of the brain. The present study aimed to evaluate the intrahippocampal injection of Ethidium Bromide (EB) as a simple and focal model to assess cognition and gray matter demyelination.
    Methods
    Thirty Wistar rats were divided into three groups: control group, which received saline, as solvent of EB, into the hippocampus; and two experimental groups, which received 3 μL of EB into the hippocampus, and then, were evaluated 7 and 28 days after EB injection (n=10 in each group), using a 5-day protocol of Morris Water Maze (MWM) task as well as Transmission Electron Microscopy (TEM) assay.
    Results
    Seven days after EB injection, the behavioral study revealed a significance increase in travelled distance for platform finding in the experimental group compared to the control group. In addition, the nucleus of oligodendrocyte showed the typical clumped chromatin, probably attributed to apoptosis, and the myelin sheaths of some axons were unwrapped and disintegrated. Twentyeight days after EB injection, the traveled distance and the time spent in target quadrant significantly decreased and increased, respectively in experimental groups compared to the control group. Also, TEM micrographs revealed a thin layer of remyelination around the axons in 28 days lesion group.
    Discussion
    While intracerebral or intraventricular injection of EB is disseminated in different parts of the brain and can affect the other motor and sensory systems, this model is confined locally and facilitates behavioral study. Also, this project could show improvement of memory function subsequent to the physiological repair of the gray matter of the hippocampus.
    Keywords: Behavior, Remyelination, Ethidium bromide, Hippocampus, Rat
  • علیرضا شمس *، حسین جوراب بافان، محمدرضا دارابی، فاطمه حاج منوچهری، امیر حاجی عباسی ضرابی
    زمینه و هدف
    استئوپروز یک بیماری تخریب کننده ی استخوان و یکی از مشکلات عمده ی افراد در سنین بالای 50 سال می باشد که هزینه-های زیاد و به دنبال آن عوارض جسمی و روانیی را بر جامعه تحمیل می کند. آنتی اکسیدان ها و بعضی املاح معدنی به خصوص عناصر نایاب مانند روی بر درمان بعضی از بیماری ها و احتمالا پوکی استخوان می تواند تاثیر مثبت داشته باشد. مطالعه ی حاضر تلاش دارد تا تاثیر مصرف توام مکمل ویتامین E و عنصر روی بر روی پارامترهای درمان پوکی استخوان را بررسی کند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی تجربی، 39 سر موش ویستار ماده ی بالغ در محدوده ی وزنی 200-180 گرم انتخاب شد. از این تعداد، 7 سر به عنوان گروه کنترل انتخاب شده و بقیه تحت عمل اواریکتومی قرارگرفتند و به3 گروه آزمایشی شامل: گروه درمانی ویتامین E با دوز 200IU روزانه (n=9)، گروه درمان با عنصر روی با دوز (227mg/lit (n=8 و گروه درمانی روی + ویتامین (E (n=8 و یک گروه شم sham با عمل اواریکتومی بدون درمان (n=7) تقسیم شدند. پس از یک ماه درمان، میزان هورمون های کلسی تونین، استروژن و پروژسترون و مواد معدنی روی و کلسیم در نمونه ی خون آنها، سنجیده و موردارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    مقدار هورمون کلسی تونین در سرم خون گروه تیمارشده با روی و گروه ویتامین E + روی نسبت به گروه کنترل و sham اختلاف معناداری را نشان داد. مقدار استروژن و پروژسترون در تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، اما میزان کلسیم در گروه های تجربی کاهش معناداری را نشان نداد. میزان روی نیز در گروه های درمان نسبت به گروه کنترل اختلاف معناداری داشت، ولی تنها در گروه sham با یک افزایش در سطح سرمی خون بروزکرد.
    نتیجه گیری
    استفاده از روش های درمانی جدید شامل استفاده از آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین E همراه با روی، می توانند در جلوگیری از کاهش توده ی استخوانی و درمان بیماری استئوپروز موثر باشد.
    کلید واژگان: پوکی استخوان, ویتامینE, عنصر روی, کلسی تونین, درمان, اواریکتومی
    Alireza Shams *, Hossein Jorab Bafan, Mohammadreza Darabi, Fatemeh Haj Manochehri, Amir Haji Abbasi Zarrabi
    Background
    Osteoporosis, an erosive bone defect, is one of the major problems among adults over fifty which makes high expenses and many body psychotic and also causes lots of social side effects on people. Antioxidants and some minerals especially trace elements like zinc may be useful as treatment for osteoporosis. This study was aimed at evaluating the effects of co-treatment of vitamin E and zinc on bone healing parameters.
    Materials and Methods
    39 female Vistar rats with weight range of 180-200 gram were studied. 7 rats were selected as control group and others were ovariectomized and divided to 3 experimental groups: treated with Vit. E daily 200 IU / kg (n=9), treated with zinc daily 22 mg/ lit(n=8), treated with Vit. E & Zinc(n=9) and finally 8 rat as sham group. After 1 month levels of Calcitonin, Estrogen, Progesterone, Zinc and Calcium in blood samples were measured and evaluated.
    Results
    Calcitonin levels in blood serum in groups treated with Zinc and Vit. E & Zinc were significant comparing to sham & control groups. Estrogen and Progesterone levels decreased in all experimental groups comparing to control group and occurred changes were significant but Calcium levels in these groups did not show any difference comparing to control and sham groups. Zinc level in serum of all treated groups was altered significantly comparing to control group, although some increased in sham group but not significant.
    Conclusion
    Our result showed using new treatment methods like Vit. E with zinc could prevent bone loss as the serum index measured changes in treatment of osteoporosis.
    Keywords: osteoporosis_Zinc_Vit. E calsitonin_Osteoporosis_ovariectomy
  • تهمینه پیروی *، شیوا روشن میلانی، سیامک سلامی، محمد قادری، علیرضا شمس
    زمینه و هدف
    هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) علاوه بر هیپوتالاموس، در تخمدان هم تولید می شود و روی تمایز سلولی و ایجاد فولیکول های آترتیک تاثیر می گذارد. با توجه به این که مرگ سلول های گرانولوزا طی روند آترزی فولیکولی به واسطه پدیده آپوپتوز صورت می گیرد.ما در این مطالعه وقوع آپوپتوز در سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدان موش صحرایی را تحت تاثیر یکی از آگونیست هایGnRH یعنی بوسرلین استات مورد بررسی قرار می دهیم.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی موردی شاهدی دوازده سر موش صحرایی نژاد ویستار ماده 25 روزه از خانه حیوانات به صورت غیر تصادفی و در دسترس تهیه و به دو گروه آزمایش و کنترل (6 n=) تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه آزمایش و کنترل به ترتیب روزانه به مقدار mg/kg 2/0 بوسرلین و سرم فیزیولوژیک به مدت چهار روز دریافت کردند. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق، موش ها با دوز کشنده کلروفرم بیهوش، سپس تخمدان ها خارج شدند. نمونه ها ابتدا در فرمالین 10% فیکس و پس از پاساژ با استفاده از میکروتوم دوار از آنها مقاطع پنج میکرونی تهیه شد. برای بررسی آپوپتوز در برش های بافتی از روش تانل پی او دی استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار Graphpad instant و آزمون independent t-test آنالیز شدند و سطح معنی داری 05/0p≤ در نظر گرفته شد.
    نتایج
    نتایج به دست آمده نشان داد میانگین درصد سلول های آپوپتوتیک در گروه کنترل (52/0 ±14/2) و در گروه آزمایش (71/1± 75/3) و (0001/0 ≥P) بود. از نظر آماری این اختلاف افزایش معنی دار بود.
    نتیجه گیری
    این یافته ها بیانگر این مطلبند که بوسرلین، آپوپتوز را در سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدان افزایش می دهد.
    کلید واژگان: آپوپتوز, TUNEL POD, بوسرلین, سلول های گرانولوزای فولیکول, موش صحرایی
    Tahmineh Peirouvi *, Shiva Roshan Milani, Siamak Salami, Mohammad Ghaderi, Alireza Shams
    Background
    Gonadotropin-releasing hormone (GnRH) has been found to be expressed in ovaries in addition to hypothalamus to modulate cell differentiation and induces atretic follicles. Since the death of granulosa cells during the process of follicular atresia occurs by apoptosis phenomenon, in this study, we investigated the occurrence of apoptosis of granulosa cells of rat ovarian follicles under the influence of Buserelin acetate, a GnRH agonist.
    Materials And Methods
    In this experimental case-control study, twelve 25-day-old female Wistar rats were randomly divided into 2 groups. The study and control groups received 0.2 mg/kg/d Buserelin acetate and normal saline, respectively, for 4 days. 24 hours after the last injection, the rats were anesthetized with a lethal dose of chloroform and ovaries were removed. Specimens were fixed in 10% formalin. After the passage, five-micron sections were prepared using a rotary microtome. Measurement of apoptosis was performed using a calibrated light microscope after TUNEL POD staining. Data were analyzed in GraphPad InStat software using independent t-test. P ≤ 0/05 was statistically considered significant.
    Results
    These data showed the average percentage of apoptotic cells in the control group 2/14 ± 0/52, and in the experimental group 3/75 ± 1/71. This difference was statistically significant (p≤0.0001).
    Conclusion
    These findings suggest that Buserelin acetate increases apoptosis in the granulosa cells of ovarian follicles.
    Keywords: Apoptosis, TUNEL POD, Buserelin acetate, Granulosa cells, Rat
  • Mohammad Reza Darabi, Parvindokht Bayat, Ali Reza Shams, Azindokht Nezhadi, Ali Faraji
    Objective
    Two-cell block as a problem occurs in some couples referring to infertility center. This study was designed to compare the effect of different kinds of chemical activators on arrested mouse two-cell stage embryos in order to enhance cleavage and developmental formation rate.
    Material And Methods
    Following superovulation, the female mice were mated with males and positive vaginal plaque mice were euthanized 48 hours after hCG injection. Subsequently, 2- cell embryos were collected and randomly cultured (in M16 medium) in six groups. Some embryos were washed and cultured as 1st group without any exposure. The remaining 2-cell stage embryos were exposed to 4°C for 24 hours in order to arrest in 2-cell stage for 2nd to 6th groups. The 2nd group was incubated immediately, while the 3rd group was exposed to 10 μM Ionomycine for 3 minutes and the 4th group was exposed to 10 mM strontium for 5 minutes. The 5th group was exposed to %0.1 Ethanol for 5 minutes and the 6th group to %0.1 Methanol for 3 minutes. Subsequently, all groups were incubated up to blastocyst stage.
    Results
    Data were analysed employing a one-way Anova test the results show that the rate of degenerated embryos is significantly different (P<0.05) between groups by low temperature (4°C) exposure. The mean percentages of cleavage, blastocyst and hatched blastocyst formation rate in the 4th group were 80.9%, 69.2%, and 46% respectively, showing a significant difference between groups.
    Conclusion
    This study shows that among different chemical activators used in this study, Strontium is the most powerful chemical activator to enhance cleavage and development of arrested two-cell embryos in the 4th group.
    Keywords: Activation, Arrest, Mouse, Two, Cell Embryo
  • Mohammad Reza Darabi*, Alireza Shams, Saeed Babaei, Ali Faraji
    Vascular variations and the accidental cutting of veins and arteries potentially create problems during surgery and medical treatment. The surgeon''s awareness of a vascular variation in the kidneys is essential during renal surgery and transplantation, color Doppler imaging, gonadal surgery and in the presence of an abdominal aortic aneurism. This awareness can improve the patient''s recovery process. The Surgical Department should implement a study of these variations and their statistics in order to present them to students to increase their awareness of such variations. During a routine dissection of the abdominal region of a 35-year-old Iranian male cadaver, we observed right accessory renal vessels. The most common variation of the renal artery is the presence of an accessory renal artery that is upward and on the right side, crossing the inferior vena cava anteriorly toward the kidney. This variation occurs in approximately 30% of cases. This case report highlights the importance of awareness of renal artery variations in the event surgical procedures are performed in this area of the body.
    Keywords: Cadaver, Renal artery, Male, Anomaly
  • زهره باقر، علیرضا شمس، مهدی فرخی، فرشته آقایی
    زمینه و هدف
    امروزه توجه ویژه ای بر روی اثرات میدان الکترومغناطیس به علت کاربرد گسترده دستگاه های مولد امواج الکترومغناطیس وجود دارد. دستگاه ها و تجهیزات زیادی با مشخصات تکنیکی گسترده تولیدکننده این امواج هستند. از جمله خطوط فشار قوی برق و تجهیزات الکتریکی خانگی مانند ماکرویو ساطع کننده امواج الکترومغناطیسی می باشند. تحقیقات اپیدمیولوژیکی احتمال ارتباط بین قرار گیری در معرض امواج الکترومغناطیس و اختلالات بالینی را مطرح می کند. در این مطالعه اثر امواج الکترومغناطیسی بر روی کورتکس فرونتال در موش مورد بررسی قرار می گیرد.
    روش بررسی
    30 عدد موش نژاد BALB/c انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 2ماه، هر هفته 6 روز و هر روز 4 ساعت در معرض امواج الکترومغناطیسی با شدت 5/0 میلی تسلا و فرکانس 50 هرتز قرار گرفتند. شرایط گروه کنترل مشابه گروه تجربی بود با این تفاوت که در معرض امواج الکترومغناطیسی قرار نگرفتند. حیوانات مورد مطالعه دو ماه پس از قرار گیری در معرض میدان کشته شده، مغز آن ها خارج و پس از فیکس لوب فرونتال سمت چپ 2 گروه انتخاب گردید. بعد از انجام مراحل روتین بافتی و تهیه اسلاید، نمونه ها به روش کریزیل ویولت رنگ آمیزی شده و با استفاده از نرم افزار Image tool مورد ارزیابی بافت شناسی قرار گرفت. داده ها در گروه های مورد مطالعه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و در سطح معنی داری(05/0> P) مورد آنالیز شدند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل دچار تغییرات هیستولوژیک شدند. تغییرات دژنراتیو به خصوص در لایه پیرامیدال کورتکس فرونتال دیده شد. این تغییرات شامل چروکیده شدن سلول های پیرامیدال در گروه تجربی بود. بررسی های آماری بر روی قطر طولی نورون ها حاکی از کاهش اندازه سلول های پیرامیدال (05/0> P) گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بود. در نهایت کاهش تعداد سلول های پیرامیدال در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که میدان الکترومغناطیسی در مدت زمان طولانی باعث تغییرات مورفولوژیکی در نورون های کورتکس فرونتال می شود که می تواند تغییرات چشمگیر دژنراتیو در سلول های هرمی را در پی داشته باشد.
    کلید واژگان: میدان الکترومغناطیسی, موش, سلول های پیرامیدال, کورتکس فرونتال
    Zohreh Bagher, Alireza Shams, Mehdi Farokhi, Fereshteh Aghayee
    Introduction
    Considerable attention is focused on the effects of the electromagnetic field (EMF) due to its wide-ranging use in every day of life. Appliances and various equipments are sources of electromagnetic fields with a wide-range of technical characteristics. Power lines and almost all kinds of household electrical appliances Emit EMF. Epidemiological studies suggest a possible link between EMF exposures and clinically recognized medical disorders in people in this study we investigated the effect of EMF on frontal cortex of mouse.
    Methods
    30 BALB/c mice were selected and divided in 2 of experimental & Control groups. Experimental group was exposed to 50 Hz, 0.5 mT EMF for 4 hours per days in, 6 days per week for 2 months. Controls was not exposed to EMF but were in the same condition. Animals were killed after 2 months exposing of EMF and the brain were removed and the left frontal lobe of 2 groups was selected. After normal routine processing, slices were stained with cresyl violet for histological examination and evaluated with image tool software. The data were analyzed in highly significantly P< 0.05 with SPSS software.
    Results
    Some histological and degenerative changes were seen in neurons of frontal lobe in experimental group compare to control group. These features were including shrinkage of pyramidal cell in experimental animals. Statistical results like changes of long diameter of pyramidal cell was decreased related to the same neuronal cells in control groups P<0.05. Finally the number of pyramidal cell in experiment groups has decrees in compare with control groups.
    Conclusion
    It can be concluded that long term exposure to EMF has detrimental effects on the morphological changes of neurons of the frontal cortex and may lead to the degenerative phenomenon on the pyramidal cells.
  • فرزاد رجایی، مرضیه مردانی، حسن جهانی هاشمی، علیرضا شمس، مسعود محمودی، علی اصغری
    سابقه و هدف
    اگرچه امروزه ورود تلفن های همراه به زندگی بشر باعث گسترش ارتباطات شده است؛ اما نگرانی ناشی از اثرات امواج مایکروویو ساطع شده از آن بر بیولوژی بافت ها جزء بحث برانگیزترین موضوعات باقی مانده است. مطالعه به منظور بررسی اثرات هیستولوژیک امواج شبیه سازی شده تلفن های همراه بر قشر مخچه خرگوش انجام شده است.
    روش بررسی
    در این مطالعه 18 سر خرگوش نر نیوزیلندی انتخاب و بطور تصادفی به یک گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم شدند(6 سر خرگوش در هر گروه). حیوانات گروه تجربی اول به مدت یک ماه روزانه 4ساعت و گروه تجربی دوم نیز روزانه 8 ساعت در مواجهه با امواج مایکروویو با فرکانس 915 مگاهرتز و شدت 3 وات قرار گرفتند. پس از یک هفته، حیوانات گروه تجربی و گروه کنترل کشته شده و نمونه هایی از مخچه آنها جهت مطالعه با میکروسکوپ نوری و الکترونی آماده شدند. تعداد و اندازه سلول های پورکنژ در دو گروه کنترل و تجربی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و در سطح معنی داری 05/0> p مورد آنالیز آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج نشان داد امواج ساطع شده از تلفن های همراه باعث کاهش ارتفاع سلول هایی پورکنژ مخچه در گروه های تجربی می شود. به طوری که میانگین قطر سلول هایی پورکنژ در گروه تجربی4 ساعته (91/0 ± 07/58) و در گروه تجربی 8 ساعته (3/1± 81/57) می باشدکه در مقایسه با گروه کنترل (57/0 ± 98/63) کاهش معنی داری را نشان می دهد(05/0> p). در حالیکه مقایسه تعداد سلول هایی پورکنژ در گروه های تجربی (26/1± 31، 04/2± 33/31) نسبت به گروه کنترل (12/2 ± 17/34) کاهش معنی داری را نشان نداد (4/0 p>). بررسی میکروگراف های الکترونی نیز افزایش میزان هتروکروماتین هسته سلول هایی پورکنژ را در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تایید نموده است.
    نتیجه گیری
    یافته های حاصل از مطالعات میکروسکوپ نوری و الکترونینشان دادکه تابش کوتاه مدتامواج شبیه سازی شده تلفن های همراه با کاهش فعالیت هسته و قطر سلول هایی پورکنژ می تواند باعث اثرات منفی در قشر مخچه خرگوش شود.
    کلید واژگان: امواج مایکروویو, تلفن همراه, خرگوش, قشر مخچه, سلول های پورکنژ
    Farzad Rajaei, Marzieh Mardani, Hasan Jahani Hashemi, Alireza Shams, Masoud Mahmoodi, Ali Asghari
    Background
    Although entry of cell mobile phones to human's life resulted in advanced communications but the worries following the effects of microwave on biological tissues is still one of the most challenging topics.
    Objective
    The study is conducted to determine the effects of mobile phones on the cerebellar cortex of the rabbit.
    Material And Methods
    18 male rabbits were selected and were randomly divided into 3 groups (G1, G2 and G3). G1 as control group, G2 and G3 as experimental groups (6 rabbits in each group). The animals in G2 were exposed to microwave for one month and 4 hours every day and in G3 were exposed for one month and 8 hours every day by microwave with frequency 915 MHz and intensity of 3 watt. After the exposure and one week rest, the samples of cerebral and cerebellar cortex in all groups were taken and were processed for light and electron microscopic studies. The numbers and size of purkanji cells nuclei were compared using statistical methods in all groups.
    Findings
    The analysis of the size of purkanji cells nuclei in microwave exposed groups (G2, G3) showed significant decrease in compare to control group (P<0.001). The size of purkanji cells nuclei in G1, G2 and G3 were respectly: 63.98 ± 0.57, 58.08 ± 0.91 and 57.82 ± 1.3. However the number of purkanji cells in G2 and G3 didnt show a significant decrease in compare to the control group (P>0.4). The micrographs also confirmed increase in heterochromatin of purkanji cells nucleus in experimental groups.
    Conclusion
    The light and electron microscopy findings show that the microwaves have negative effect s in rabbit cerebeller cortex b y decreasing the nuclear activity and the size of purkanji cells nuclei
  • مجید طوافی، عبدالرحمن دزفولیان، علیرضا شمس، پروانه طباطبایی، اسدالله توکلی
    مقدمه
    در دیابت قندی افزایش آنژیوتانسین (AgII)2، افزایش فاکتور رشد شبه انسولینی – (IGF-1)1 و افزایش هورمون رشد موجب القا ضایعات کلیوی به ویژه تغییر در محتوا، ضخامت غشا پایه گلومرولی (GBM)، افزایش ضخامت و اتصال زوائد پایی پودوسیتی می گردد. در این تحقیق برای اولین بار ترکیب درمانی داروهای لوزارتان (بلوکه کننده گیرنده نوع یک آنژیوتاتنسین 2) و اکتروتید (مهارکننده IGF-1 و هورمون رشد) جهت مهار ضایعات پوشش گلومرولی دیابتی به کار رفت.
    روش کار
    در این بررسی تجربی 15 راس رت نر دو ماهه، نفرکتومی چپ گردیده و به 5 گروه 3 تایی تقسیم شدند. هفت روز بعد با تزریق زیر جلدی آلوکسان (120 میلی گرم بر کیلوگرم زیرجلدی) در گروه های دوم، سوم، چهارم و پنجم دیابت، القا گردید. 5 روز بعد از القا دیابت، گروه سوم لوزارتان (5 میلی گرم بر کیلوگرم) از راه دهان و گروه چهارم اکتروتید (10 میکروگرم در روز) به صورت زیر پوستی و گروه پنجم هر دو دارو را با دزهای گفته شده به مدت هشت هفته دریافت کردند. گروه دوم دیابتی بدون درمان در نظر گرفته شد. سپس کلیه تمام حیوانات گروه ها با روش پرفیوژن ثابت گردید. قطعات یک میلی متری کورتکس بعد از ثبوت ثانویه با تتروکسید اسمیم جهت قالب گیری در رزین TAAB812 پردازش گردید. برش های نازک (600 نانومتری) تهیه و با میکروسکوپ الکترونی انتقالی مورد بررسی کیفی قرار گرفت.
    نتایج
    لوزارتان از اتصال زوائد پایی و پهن شدن آنها جلوگیری ولی در مواردی نتوانسته بود حالت سه لایه ای GBM را حفظ نماید. اکتروتید در مهار اتصال زواید پایی چندان موثرنبوده و تاثیری در جلوگیری از دست رفتن حالت سه لایه ای GBM نداشت. مصرف توام هر دو دارو اتصال و پهن شدن زواید پایی را مهار و ساختار GBM را حفظ نمود، ولی در موارد معدودی تیغه شفاف مجاور اندوتلیوم دیده نشد.
    نتیجه گیری
    اکتروتید تاثیر چندانی بر مهار ضایعات پوشش گلومرولی نداشت. هر چند لوزارتان توانست تا حد خوبی از تغییرات فرا ساختاری پوشش گلومرولی جلوگیری نماید، ولی مصرف توام هر دو دارو در اکثر موارد و در مقایسه با لوزارتان، ضایعات دیابتی پوشش گلومرولی را بهتر مهار نمود.
    کلید واژگان: لوزارتان, اکتروتید, غشاء پایه گلومرولی, اتصال زوائد پودوسیتی, مطالعه فراساختاری, دیابت
    Majid Tavafi, Abdolrahman Dezfulian, Alireza Shams, Parvaneh Tabatabaie, Asadolah Tavakoli
    Introduction
    In diabetes mellitus the increase of AgII (Angiotensin II), IGF-1(insulin like growth factor-1) and growth hormone induce kidney lesions especially changes in content and thickness of GBM and widening and fusion of podocyte pedicles. In this research for the first time the combination of Losartan (AT1 receptor blocker) and Octreotide (Somatostatin analogue) were used in order to prevent glomerular epithelial lesions.
    Materials and Methods
    In this experimental study 15 male rats (2 months age) were uninephrectomised from left flank and divided in 5 groups (3 per group). 7 days later diabetes was induced in 2th, 3th, 4th and 5th group by Alloxan (120mg/kg) subcutaneously. 5 days after diabetes induction, the third group received Losartan (5mg/kg/day) orally, 4th group Octretide (10 ŭg/day) subcutaneously and 5th group both two drugs with the mentioned doses for 8 weeks. The 2th group was served as diabetic non treatment group. Kidneys of all groups were fixed by perfusion technique. After second fixation of 1 mm3 cortex parts in Osmium Tetroxide, they were processed in TAAB812 resin for embedding. Thin sections (600 nm thickness) were prepared and investigated by transmission electron microscope qualitatively.
    Results
    Losartan inhibited fusion and thickening of podocyte pedicles but in some cases couldn,t maintain the 3 layer form of GBM. Octreotide had little effect on inhibition of fusion and thickening of podocyte pedicles and no effect in 3 layer form maintaining of GBM. Combined therapy inhibited fusion and thickening of podocyte pedicles and maintained 3 layer form of GBM but in some cases the lamina rara near endothelium was not seen.
    Conclusion
    Octreotide have little effect on prevention of glomerular epithelium lesions. However Losartan could prevent glomerular epithelium lesions well, but combined drug therapy showed better results comparing Losartan.
    Keywords: Losartan, Octreotide, GBM, podocyte pedicles fusion, ultrastructural study, Diabettes
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال