به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

bahman hassannasab

  • شهرام سیفی، نادیا بنی هاشم، بهمن حسن نسب، پرویز امری *
    زمینه و هدف
    تهویه مکانیکی طولانی و نیاز به لوله تراشه، اندیکاسیون های اصلی تراکئوستومی هستند. این پروسیجر به دو روش پرکوتانئوس (Percutaneous dilatational tracheostomy، PDT)و جراحی قابل انجام است. در این مطالعه تراکئوستومی به روش جراحی و پرکوتانئوس در بخش مراقبت های ویژه مورد مقایسه قرار گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بر روی 61 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه داخلی بیمارستان آیت الله روحانی دانشگاه علوم پزشکی بابل از 25 فروردین 1392 تا 26 فروردین 1395 انجام شد. در گروه آزمایش (44 مورد) تراکئوستومی به روش پوستی و در گروه شاهد (17 بیمار) به روش جراحی انجام شد. میزان عوارض زودرس و مدت زمان انتظار تصمیم تا انجام تراکئوستومی در دو گروه بررسی شد.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران مرد برابر با 8/79±59/68 و بیماران زن برابر با 6/41±60/35 سال بود. در این مطالعه از نظر مدت زمان انتظار از زمان لوله گذاری تا انجام تراکئوستومی به طور میانگین در گروه PDT 14/19 روز و گروه تراکئوستومی به روش جراحی 20/69 روز قرار داشتند که اختلاف دو گروه معنادار بود (0/001P=). خونریزی زودرس پس از عمل پنج مورد (8/2%) بود که در گروه PDT دو مورد (3/3%) و گروه جراحی سه مورد (4/9%) بوده است که تفاوت معنادار نبود (0/46P=). عفونت محل زخم در طول مدت بستری و تا ده روز بعد، در دو بیمار معادل 3/3% بود که از این تعداد در گروه PDT یک مورد (1/6%) و گروه جراحی یک مورد (1/6%) بود که تفاوت معنادار نبود (0/43P=). هیچ عارضه دیگری از جمله آمفیزم زیرجلدی، صدمه به دیواره خلفی تراشه و پارگی در دوگروه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    تراکئوستومی پرکوتانئوس با توجه به مدت زمان انتظار کمتر و عدم نیاز به انتقال بیمار به خارج از بخش می تواند روش جایگزین ایمن و مناسب برای روش جراحی باشد.
    کلید واژگان: خونریزی, واحد مراقبت ویژه, پرکوتانئوس, آمفیزم زیرجلدی, تراکئوستومی
    Shahram Seyfi, Nadia Banihashem, Bahman Hassannasab, Parviz Amri *
    Background
    Prolonged mechanical ventilation and the need for tracheal intubation are the main indication of tracheostomy. This procedure can be done, in two ways: surgical tracheostomy or percutaneous tracheostomy. In this study, surgical tracheostomy was compared with percutaneous method in the intensive care unit.
    Methods
    This clinical trial study was performed on 61 patients admitted to the intensive care unit of Ayatollah Rohani Hospital of Babol University of Medical Sciences from April 14, 2013 to April 14, 2016. In the first group (44 cases), tracheostomy was performed in percutaneous (PDT) and in the second group (17 patients) surgically. The early complications and waiting time (intubation to tracheostomy) for tracheostomy were compared in two groups. All data were analyzed by SPSS software, ver. 22 (Armonk, NY, USA), Analysis of variance (ANOVA) and P values of less than 0.05 were considered significant.
    Results
    The mean age of the patients was 59.87±8.15 years. The mean age of the male patients was 59.66±6.35 years and the female patients were 60.35±6.41 years. In this study, the average waiting time (time from intubation to tracheostomy) was 14.19 days in the PDT group and 20.69 days in the tracheostomy group, with a significant difference between the two groups (P= 0.001). The incidence of preoperative bleeding after surgery was five cases (8.2%). In the PDT group, two cases (3/3%) and the surgical group was three cases (4.9%) and the two groups did not have a significant difference (P= 0.46). The incidence of wound infection (during the period of admission and up to ten days later) in two groups was two patients (3.3%), one case (1.6%) In the PDT group, and one case (1.6%) in a surgical group and the two groups did not have a significant difference (P= 0.43). Other complications such a subcutaneous emphysema and posterior tracheal wall trauma and rupture was not shown in both groups.
    Conclusion
    The findings of this study showed that the complications (bleeding and wound infections) did not differ between the two groups. Due to the lower waiting time and the lack of need for patient transfer outside of the intensive care unit, percutaneous tracheostomy can be a safe alternative to the surgical tracheostomy.
    Keywords: bleeding, intensive care units, percutaneous, subcutaneous emphysema, tracheostomy
  • سید مهدی صحابی، حکیمه آل رضا، ابراهیم علیجانپور، نادیا بنی هاشم، بهمن حسن نسب، صفورا سیفی *

    مقدمه تاثیر مثبت داروهای ضد تهوع و استفراغ در کاهش این مفصل به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ترکیب دارویی اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید ودگزامتازون برای کنترل این عارضه است.
    روش کار در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 80 بیمار زن در سطح سلامتی 1و2 بر اساس تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا، به دو گروه40 نفری تقسیم شدند و بیهوشی عمومی دریافت کردند. در گروه اول داروی اندانسترون همراه با دگزامتازون و در گروه دوم متوکلروپروماید همراه با دگزامتازون در انتهای عمل تزریق شد. اثرات دو دارو در کاهش تهوع و استفراغ بیماران در دو فاصله زمانی 2 و 6 ساعت پس از عمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج تزریق هر دو داروی اندانسترون و متوکلروپروماید در پایان عمل جراحی، باعث کاهش تهوع و استفراغ بیماران پس از عمل شد. میزان کاهش تهوع و استفراغ در 2 ساعت اول بعد از عمل بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (723/0 =p)، اما میزان آن پس از 6 ساعت در گروه اندانسترون کمتر بود) 001/ 0p<).
    نتیجه گیری در بیمارانی که تحت عمل هیسترکتومی ابدومینال با بیهوشی عمومی قرار می گیرند، جهت کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل می توان از داروهای اندانسترون و دگزامتازون استفاده کرد که اثر بخشی بیشتر و طولانی تری را نسبت به متوکلروپروماید و دگزامتازون نشان می دهد.

    کلید واژگان: هیسترکتومی ابدومینال, اندانسترون, دگزامتازون, متوکلروپروماید, تهوع و استفراغ
    Seyyed Mehdi Sahabi, Hakimeh Alereza, Ebrahim Alijanpore, Nadia Banihashem, Bahman Hassannasab, Safoura Seify
    Introduction

    Positive effectiveness of antiemetic drugs was approved in reduction of post-operative nauseaand vomiting) PONV. The purpose of this study was comparison of Dexamethazone and Ondansetron with Dexamethazone and Metoclopramide in preventation of PONV.

    Materials And Methods

    In this study, was selected 80 women in ASA class I, II for elective abdominal hysterectomy under general anaesthesia and was divided in to two groups (n= 40). One group received a combination of Dexamethazone with Ondansetron and in second group was injected a combination of Dexamethasone with Metoclopramide near the end of surgery. PONV was evaluated at 2hr and 6 hr after operation. The results were analyzed, using pearson chi-square and fisher’s exact test.

    Results

    Injection of two drugsOndansetron and Metoclopramide affect in reduction PONV. But, the rate of reduction of nausea and vomiting was not significant in 2 groups in 2 hr after surgery (p= 0.723). Its rate was significantly lower in Ondansetron group after 6 hr (p< 0/001).

    Conclusion

    In the patients with selective hysterectomy under general anesthesia for reduction of PONV can be apply from acombination of Dexamethasone and Ondansetron which show more effectiveness and longer duration as compared to Metoclopramide and Dexamethasone.

    Keywords: Hysterectomy, Nausea, Ondansetron Metoclopramide, Vomiting
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال