به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

farah farokhi

  • MohammadSaleh Ranaiy, Farah Farokhi*, Farrin Babaei Balderlou
    Background & Objective

     

    The simvastatin (Sim) is a lipophilic statin and can cross the blood-brain barrier. The role of vitamin D (Vit D) in brain development and function has been supported over the past decade. This study aimed to evaluate the effect of simvastatin on memory and anxiety levels in healthy male rats.

    Materials & Methods

    In this experimental study, 36 male Wistar rats weighing 250-300 g were randomly divided into six groups (n=6) including control, Vit D (5 µg/kg/day; IP), Simvastatin (1 mg/kg/day; orally) (SimL), Simvastatin (10 mg/kg/day; orally) (SimH), SimL + Vit D and SimH + Vit D. After 28 days, at the end of the treatment, the behavioral anxiety test and memory behavioral test were performed. Then, the rats were euthanized, and oxidative stress markers of the brain, serum low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C), high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C), and cholesterol levels were investigated. Data were analyzed by SPSS 24 software and Tukey’s test.

    Results

     Co-administration of simvastatin and vitamin D significantly increased working memory, catalase activity, total antioxidant capacity, HDL-C, and decreased anxiety levels, malondialdehyde (MDA) concentration, cholesterol, and LDL-C compared to the control group (p<0.05). However, the administration of simvastatin and vitamin D alone did not significantly change the mentioned parameters compared to the control group (p>0.05).

    Conclusion

    Co-administration of simvastatin and vitamin D can improve brain function by reducing oxidative stress and cholesterol levels.

    Keywords: Anxiety, Simvastatin, Vitamin D, Working memory, Rat
  • Parastoo Heidari, Farah Farokhi*, Gholamreza Najafi, Abbas Sadeghi
    Background & Objective

    The glyphosate-based herbicide has a prominent role in the toxic mechanism in living systems. Previous studies have shown that vitamin E can have a protective effect on cells against oxidative damage. This study aimed to evaluate the protective effect of vitamin E against the toxic potential of glyphosate (Gly) in the reproductive system of female rats.

    Materials & Methods

     In this experimental study, 30 female Wistar rats were randomly divided into five groups (n=6), including control, glyphosate (50 mg/kg per day), glyphosate (500 mg/kg per day), glyphosate (50 mg/kg per day) + vitamin E (50 mg/kg per day), and glyphosate (500 mg/kg per day) + vitamin E (50 mg/kg per day). Glyphosate was administered orally, and vitamin E was administered by intraperitoneal injection. After 35 days, rats were euthanized, and embryo development, malondialdehyde (MDA) concentration, and catalase (CAT) activity were examined. Moreover, the levels of estrogen and progesterone were measured in the serum. Results were analyzed by SPSS software using one-way ANOVA and Tukey’s post hoc test.

    Results

     The glyphosate significantly decreased the percentages of fertilization, two-cell embryos, blastocysts, estrogen, and progesterone level as well as catalase activity and significantly increased MDA level in glyphosate-treated rats in comparison with controls (p<0.05). However, the results showed that vitamin E can reduce the toxicity of glyphosate administration in the mentioned parameters (p> 0.05).

    Conclusion

     These results have shown that vitamin E can provide the antioxidant defense with potent preventive activity against glyphosate-induced reproductive toxicities.

    Keywords: Glyphosate, Vitamin E, Ovary, Rat, Reproductive failure
  • Sima Jafari, Farah Farokhi *, Abbas Sadeghi
    Background and aims

    The abnormal increase in blood cholesterol can cause many problems. Statins have a cholesterol-lowering effect, but they also have adverse effects. Garlic prevents the formation of cholesterol due to its antibiotic properties. This study aimed to investigate the comparative effect of garlic powder and atorvastatin on hypercholesterolemia-induced reproductive failure in female rats.

    Methods

    In the present experimental study, 48 adult female Wistar rats were divided into eight groups (n=6), including control, atorvastatin (10 mg/kg/d; orally), atorvastatin (20 mg/kg/d; orally), garlic powder (100 mg/kg/d; orally), hypercholesterolemia (1.5 mg/kg/d of cholesterol; orally), hypercholesterolemia + atorvastatin (10 mg/kg/d), hypercholesterolemia + atorvastatin (20 mg/kg/d), and hypercholesterolemia + garlic powder. After 30 days, rats were euthanized and blood samples were obtained from their heart for serological assessments. The right ovary was transferred to 10% formalin for histological analyses, and the left ovary was transferred to a −80°C freezer for evaluation of oxidative stress markers. Data were statistically analyzed by ANOVA and Tukey’s test using SPSS version 24.0 (P < 0.05).

    Results

    The number of healthy primordial, primary, secondary, and antral follicles, catalase activity, total antioxidant capacity (TAOC) as well as estrogen and progesterone levels were lower in hypercholesterolemic rats compared to controls (P < 0.001). Additionally, the number of the atretic primary, secondary, and antral follicles and malondialdehyde (MDA) levels were higher in hypercholesterolemic rats (P < 0.001). However, garlic powder and atorvastatin 10 improved alterations in the mentioned parameters (P = 0.99).

    Conclusion

    The results showed that hypercholesterolemia could have adverse effects on rat ovaries. However, the garlic powder improves ovarian toxicity in hypercholesterolemia rats better than atorvastatin.

    Keywords: Atorvastatin, Garlic, Hypercholesterolemia, Rat, Ovary
  • Abbas Sadeghi, Farah Farokhi *, Ali Shalizar Jalali, Gholamreza Najafi
    Polyvinyl chloride (PVC) has toxic effects through the induction of oxidative stress in the body and testicles. Vitamin E (Vit E) is a dietary compound that functions as an antioxidant scavenging toxic free radicals. The present study aimed to probe the protective effect of Vit E against PVC-induced reprotoxicity in male rats. In this experimental study, 24 male rats were randomly divided into four groups (n=6) including control, Vit E (150 mg kg-1 per day; orally), PVC (1000 mg kg-1 per day; orally) and PVC + Vit E. After 40 days, rats were euthanized and epididymal sperms characteristics, embryo development and malondialdehyde (MDA) and testosterone levels were examined. The PVC decreased sperm count, motility and viability as well as testosterone level and increased sperms with damaged chromatin in comparison with controls. Also, the percentages of fertilization, two-cell embryos and blastocysts as well as MDA levels were decreased in PVC-treated rats. However, Vit E improved PVC-induced alterations in aforesaid parameters. The results indicated that PVC can reduce fertility potential in male rats probably through androgen and sperm quality and quantity reductions, while Vit E can exert protective effects in PVC-related reproductive toxicities.
    Keywords: Embryology, Polyvinyl Chloride, Rat, Spermatology, Vitamin E
  • بهروز شکری، فاطمه نژاد حبیب وش*، فرح فرخی، محمدباقر رضایی
    زمینه و هدف
    هیپرلیپیدمی و افزایش کلسترول تام سرمی از مهم ترین عوامل خطر دخیل در شیوع و شدت اختلالات قلبی - عروقی مانند بیماری عروق کرونر قلب محسوب می گردد. از آنجایی که گیاهان تیره نعنا به دلیل داشتن ترکیبات فلاونوئیدی و ترپنوئیدی توانایی کاهش چربی خون را دارند؛ لذا این مطالعه به منظور تعیین اثر تغذیه با اسانس آویشن دنایی (Thymus deanensis Celak.) بر پروفایل چربی، اوره و آنزیم های کبدی سرم خون موش های صحرایی نر هیپرکلسترولمیک انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه تجربی روی 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. حیوانات به طور تصادفی در 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، شم، مداخله اول (هیپرکلسترولمی دریافت کننده آویشن دنایی 200ppm)، مداخله دوم (هیپرکلسترولمی دریافت کننده آویشن دنایی 500ppm)، مداخله سوم (دریافت کننده آویشن دنایی 200ppm) و مداخله چهارم (دریافت کننده آویشن دنایی 500ppm) بودند. هیپرکلسترولمی با خوراندن رژیم غذایی پرچرب حاوی پودر کلسترول (2.5%) و روغن بادام شیرین (97.5%) ایجاد گردید. حیوانات گروه های مداخله روزانه به مدت 32 روز با اسانس آویشن دنایی تحت درمان قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایش 32 روزه، خونگیری انجام شد. سطح کلسترول تام، تری گلیسیرید، اوره و آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) مورد سنجش قرار گرفتند.
    یافته ها
    میزان آنزیم آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز در موش های هیپرکلسترولمی نسبت به گروه شاهد افزایش آماری معنی داری یافت (P<0.05). اسانس آویشن دنایی در همه گروه های مداخله موجب کاهش آماری معنی دار تری گلیسیرید و کلسترول سرم شد. اسانس آویشن دنایی با دوز بالا (500ppm) بیشتر از دوز پایین (200ppm) سبب کاهش آماری معنی دار سطح کلسترول و تری گلیسیرید سرم گردید (P<0.05). میزان نیتروژن اوره خون در گروه هیپرکلسترولمی نسبت به گروه شاهد افزایش آماری معنی داری یافت (P<0.05). در پی تجویز اسانس با دوز حداقل و حداکثر در موش های صحرایی هیپرکلسترولمی، میزان اوره خون در مقایسه با گروه هیپرکلسترولمی کاهش آماری معنی داری یافت (P<0.05).
    نتیجه گیری
    به نظرمی رسد گیاه آویشن دنایی به صورت وابسته به دوز در بهبود عملکرد کبد، کلیه و درمان چربی خون بالا موثر باشد.
    کلید واژگان: آویشن دنایی, آنزیم های کبدی, تیمول, تری گلیسیرید, هیپرکلسترولمیا, موش صحرایی
    Behruz Shokri, Fatemeh Nejadhabibvash*, Farah Farokhi, Mohammad Bagher Rezaee
    Background and Objective
    Hyperlipidemia and high level of serum total cholesterol are risk factors contributing to prevalence and severity of cardiovascular complications like coronary heart diseases. Lamiaceae plants have terpenoids and flavonoids can reduce triglyceride and cholesterol, therefore. This study was done to evaluate the effect of feeding with essential oil of Thymus deanensis Celak. on lipid profile, blood urea and liver enzymes in hyperchlostrolemic male Wistar rats.
    Methods
    This experimental study was performed on 36 male Wistar rats. Animals were randomly divided into 6 groups (there were 6 rats in each groups). The groups including control, sham, two groups receiving 200 and 500 ppm Thymus deanensis essential oil and hyperchlostrolemia groups treated with doses of 200 and 500 ppm of Thymus deanensis essential oil. Hyperchlostrolemia was induced by giving high cholesterol (2%) and sweet almond oil (97.5%) diet. The animals were treated for 32 days with essential oil of the thyme. At the end of the 32-day trial, blood sampling was performed. Total cholesterol, triglyceride, urea and alanine aminotransferase (ALT) and aspartate aminotransferase (AST) liver enzymes were measured.
    Results
    The level of ALT and AST in hypercholesterolemia rats were significantly increased in comparison with the control group (P˂0.05). Thymus daenensis essential oil significantly reduced level of triglycerides and cholesterol (P˂0.05). The high dose of Thymus daenensis (500 ppm) essential oil more than a low dose (200 ppm) significantly reduced the level of cholesterol and triglyceride (P˂0.05). Blood urea nitrogen significantly increased in hypercholesterolemia group in compare to control group (P˂0.05). After the administration of essential oil with a minimum and maximum dose in hypercholesterolemia rats, the level of urea in the blood significantly decreased (P˂0.05). The level of ALT and AST in hypercholesterolemia rats significantly increased in comparison with the control group (P˂0.05). AST level significantly reduced in the groups of rats which received minimal and maximal doses compared to the group hypercholesterolemia (P˂0.05).
    Conclusion
    By lowering blood lipids, urea and liver enzymes after the use of essential oils, it seems that the Thymus daenensis dose-dependent is effective in improving liver function, kidney and high level of  lipid.
    Keywords: Thymus daenensis, Liver enzymes, Thymol, Triglyceride, Hypercholesterolemia, Rat
  • زهرا کرم پور قبچاق، رضا حیدری*، سیدمیثم ابطحی فروشانی، فرح فرخی
    زمینه و هدف
    نفروپاتی دیابتی یکی از مهم ترین عوامل نقص در عملکرد فیزیولوژیک کلیه ها در بیماری دیابت ملیتوس است. ساختار کلیه ها به اعتبار نقش تعیین کننده ای که در فیلتراسیون دارند؛ در محیط هیپرگلیسمیک سریع تر و بیشتر از بقیه بافت ها آسیب پذیری از خود نشان می دهند. این مطالعه به منظور تعیین اثر ترکیبی آتورواستاتین و اکسیدروی بر تغییرات بیوشیمیایی سرم و هیستوپاتولوژی کلیه موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تیمار شده با 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن آتورواستاتین، دیابتی تیمار شده با 30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اکسیدروی و دیابتی تیمار شده با 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن آتورواستاتین و 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اکسیدروی بودند. موش های صحرایی با تزریق داخل صفاقی 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین دیابتی شده و به مدت یک ماه تحت تیمار قرار گرفتند. در پایان آزمایش ابتدا تغییرات وزن حیوانات و وزن کلیه، سپس عوامل بیوشیمیایی کراتینین و اوره سرم برای ارزیابی عملکرد کلیه اندازه گیری شدند. برای بررسی آسیب شناسی بافت کلیه نیز برش هایی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین طبق روش های معمول تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی تهیه گردید.
    یافته ها
    میزان کراتینین و اوره سرم در حیوانات دیابتی افزایش آماری در مقایسه با گروه کنترل معنی داری یافت (P<0.05). تنها تیمار با ترکیبی از نصف دوز آتورواستاتین و اکسیدروی، نسبت به دوز کامل آنها به تنهایی، موجب کاهش آماری معنی داری (P<0.05) سطح کراتینین، اوره و آسیب های بافتی کلیه نسبت به گروه کنترل دیابتی گردید.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که ترکیب آتورواستاتین و اکسیدروی اثر بهتری در کنترل نفروپاتی دیابتی دارد.
    کلید واژگان: دیابت, نفروپاتی دیابتی, آتورواستاتین, اکسید روی, موش صحرایی
    Zahra Karampour Gebchag, Reza Heidari*, Seyyed Meysam Abtahi Froushani, Farah Farokhi
    Background and Objective
    Diabetic mellitus nephropathy is one of the most important implication factors in kidney´s physiological function in diabetes mellitus. Having major role in filtration, in hyperglycemic condition kidney has shown more damages in comparison with other tissues. This study was done to determine the effect of combined Atorvastatin and Zinc oxide on the biochemical and histopathological alterations in kidney of diabetic rats.
    Methods
    In this experimental study, 40 female Wistar rats were randomly allocated into five groups including normal control (NC), diabetic control (DC), diabetic rats treated with atorvastatin (20mg/kg/bw daily, orally) (D+A), Zinc oxide (30mg/kg/bw daily, orally) (D+Z) and combination of each drug in half dose (daily, orally) (D+A+Z). Diabetes induced in rats by a single intraperitoneal injection of 60mg/kg/bw streptozotocin-diabetic.Animals treated for one month. At the end of the study, kidney weight and body weight and biochemical factors including creatinine and urea were measured to assess renal function. For determing the histopathology of kidney tissue, sections with 4-5 micrometer were stained with hematoxylin and eosin.
    Results
    The level of serum creatinine and urea was significantly increased in diabetic rats in compare to controls (P<0.05). Treatment of diabetic rats with half doses of combination of atorvastatin and Zinc oxide reduced the level of creatinine, urea and renal tissue damage in comparision with diabetic rats without treatment (P<0.05).
    Conclusion
    This study showed that the combination of atorvastatin and Zinc oxide has effect on controlling diabetic nephropathy.
    Keywords: Diabetes mellitus, Diabetic nephropathy, Atorvastatin, Zinc oxide, Rat
  • زهرا کرم پور قبچاق*، فرح فرخی
    مقدمه
    دیابت قندی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش فعالیت سیستم آنتی اکسیدانی می شود. با توجه به اهمیت تشدید استرس اکسیداتیو در بروز اختلالات ناباروری و آسیب تخمدان در بیماری دیابت، این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات تجویز سولفات روی بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت تخمدان موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی روی 24 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 150-120 گرم انجام شد. موش ها به چهار گروه: کنترل سالم، کنترل دیابتی و دو گروه دیابتی تحت تیمار با سولفات روی(15 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. سولفات روی یک هفته بعد از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت 28 روز(از طریق گاواژ، روزانه) تجویز شد. در پایان آزمایش، وزن بدن و قند خون حیوانات اندازه گیری و با میزان وزن و قند خون اندازه گیری شده در هفته قبل از بررسی مقایسه گردید. هم چنین سطح مالون دی آلدهید(MDA)، فعالیت آنزیم کاتالاز(CAT) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC) به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت تخمدان اندازه گیری شد. در پایان داده های گروه ها با نرم افزار SPSS و آزمون های ANOVA و Tukey’s تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته های پژوهش
    هیپرگلیسمی مزمن کنترل نشده(گلوکز خون بالای mg/dl 300) سطح MDA حیوانات دیابتی را در مقایسه با حیوانات سالم به طور معنی داری افزایش داد(P<0.05). هم چنین هیپرگلیسمی موجب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز و سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) حیوانات دیابتی گردید(P<0.05). تجویز سولفات روی با افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح MDA بافت تخمدان حیوانات دیابتی را در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش داد ولی نتوانست بر میزان TAC به صورت معنی داری موثر باشد.
    بحث و نتیجه گیری
    تجویز 4 هفته ای سولفات روی به صورت وابسته به دز موجب کاهش اثرات اکسیداتیو در بافت تخمدان موش های دیابتی گردید.
    کلید واژگان: سولفات روی, دیابت قندی, استرس اکسیداتیو, تخمدان, موش صحرایی
    Zahra Karampour Gebchag*, Farah Farokhi
    Introduction
    Diabetes mellitus is accompanied with enhanced oxidative stress and reduced activity of the antioxidant defense system. Due to the significant role of enhanced oxidative stress in the development of ovarian damage in diabetics, this study was conducted to evaluate the effect of chronic administration of zinc sulfate on oxidative stress markers in ovarian tissue of diabetic rats.  
    Materials & Methods
    This experimental study was performed on 24 female Wistar rats weighing 120 -150 gr. The rats were divided into four groups: normal control (NC), diabetic control (DC), and two diabetic groups treated with zinc sulfate (15 and 30 mg/kg). Zinc sulfate was administered one week after streptozotocin injection for 28 days (via gavage daily). At the end of the experiment, the body weight and blood sugar of the animals were measured and compared with the weight and blood glucose measured in the week before the study. Also malondialdehyde levels (MDA), catalase activity (CAT), and total antioxidant capacity (TAC) as oxidative stress indices in ovarian tissue were measured. In the end, the data were analyzed statistically using the SPSS software, and ANOVA and Tukey’s tests were analyzed.  
    Findings
    Chronic uncontrolled Hyperglycemia (blood glucose greater than 300 mg/dl) significantly increased the levels of MDA in diabetic animals compared to normal animals (p<0.05). Also, hyperglycemia caused a decrease in the activity of the catalase enzyme and the levels of total antioxidant capacity (TAC) in diabetic animals (p<0/05). and Hyperglycemia reduced the activity of the catalase enzyme and ultimately the capacity The total antioxidant of the total antioxidant (TAC) of diabetic animals (p<0/05). Administration of zinc sulfate by increasing the activity of the catalase enzyme reduced the levels of MDA in diabetic animal ovary tissue in comparison with the diabetic control group, but could not significantly affect TAC.  
    Discussion & Conclusions
    Administration of zinc sulfate for four weeks in a dose-dependent manner reduces oxidative stress indexes in ovarian tissue of diabetic rats.
    Keywords: Zinc sulfate, Diabetes mellitus, Oxidative stress, Ovary, Rat
  • سید میثم ابطحی فروشانی، فرح فرخی، زهرا کرم پور قبچاق *
    با توجه به پیشرفت روزافزون دیابت و استفاده از داروهای جایگزین و کم خطر گیاهی، در این مطالعه اثر موسیلاژ استخراج شده از غلاف میوه بامیه بر میزان گلوکز و چربی های سرم و بازسازی سلول های بتای پانکراس در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزتوسین بررسی شد.
    روش ها
    در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار استفاده شد. رت ها به طور تصادفی در 4 گروه 6 تایی شامل: شاهد نرمال، شاهد دیابتی و دو گروه دیابتی تیمار شده (خوراکی) با دوزهای 300 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از موسیلاژ گیاه بامیه قرار گرفتند. پس از تهیه و تایید گونه گیاه بامیه، استخراج موسیلاژ از غلاف سبز رنگ میوه توسط دستگاه تبخیر در خلاء انجام شد. سه گروه شاهد دیابتی و گروه های دیابتی تحت تیمار در آغاز دوره با تزریق درون صفاقی mg/kg 60 استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. پس از طی دوره ی تیمار (4 هفته) ، با استفاده از خونگیری از قلب، سطوح سرمی گلوکز، LDL، HDL، کلسترول تام و تری گلیسرید در گروه های مود مطالعه اندازه گیری شد. همچنین، هیستوپاتولوژی جزایر لانگرهانس در چهار گروه با استفاده از روش رنگ آمیزی H&E مورد بررسی قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    نتایج حاکی از افزایش معنی دار (05/0P<) میزان گلوکز،کلسترول، تری گلیسرید، LDL و کاهش معنی دار HDL در موش های دیابتی نسبت به گروه شاهد نرمال بود. مصرف موسیلاژ میوه ی بامیه سبب کاهش معنی دار گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول، LDL و افزایش معنی دار (05/0P<) HDL در موش های دیابتی به صورت وابسته به دوز شد.
    نتیجه گیری
    براساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد موسیلاژ گیاه بامیه می تواند در پیشگیری از عوارض هیپرلیپیدمیک و هیپرگلایسمیک ناشی از دیابت شیرین موثر باشد.
    کلید واژگان: دیابت, استرپتوزوتوسین, موسیلاژ گیاه بامیه, گلوکز, پروفایل لیپیدی
    Meysam Meysam Abtahi Froushani Seyyed, Farah Farokhi, Zahra Karampour Gebchag *
    Background
    Due to the progress of diabetes and the use of alternative herbal medicines, In this study, the effects of oral administration of the mucilage extracted from pods of Abelmoschus esculentus (Ae) fruits on serum levels of glucose, lipids and morphology of Langerhans islets in diabetic rats was investigated.
    Methods
    In this experimental study, 24 female wistar rats were randomly allocated into four groups (n=6): normal control (NC), diabetic control (DC) and 2 diabetic groups that received (oral) 300 and 500 mg/kg/body weight of Abelmoschus esculentus. After preparing and confirming the type of, mucilage extraction from the fruit’s green okra was done by evaporation device in vacuum. Diabetes mellitus was induced by single dose intraperitoneal injection of streptozotocin 60mg/kg/body weight in diabetic groups. After 4 weeks, the serum levels of glucose and lipid profile of all groups were analyzed. Also morphology of Langerhans islets in the 4 groups was evaluated using H&E staining method. The data analyzed by SPSS software using ANOVA and Tukey tests.
    Results
    The results indicate a significant increase (P<0/05) in glucose, cholesterol, triglyceride, LDL and significant decrease (P<0.05) in HDL in diabetic rats compared to normal control. The use of the mucilage extracted from A. esculentus caused a significant decrease in serum levels of glucose, cholesterol, triglyceride, LDL and significant increase in serum level of HDL comparison with diabetic group.
    Conclusion
    according to the results of this study, the mucilage extracted from A. esculentus could be effective on control hyperlipidemia and hyperglycemia caused by diabetes mellitus.
    Keywords: Diabetes, Streptozotocin, Glucose, Lipid profile, Okra mucilage
  • شیما پدرپور واجارگاه، فرح فرخی *
    زمینه و هدف
    پاراکوات به عنوان علف کش گیاهی، محرک قوی در تشکیل آنیون های سوپر اکسید است. با توجه به عوارض مضر رادیکال های آزاد حضور ترکیبات مفید مانند زعفران به دلیل دارا بودن اثر آنتی اکسیدانی و از بین برنده رادیکال های آزاد، ضروری به نظر می رسد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ترمیمی عصاره هیدروالکلی زعفران بر آسیب کبدی ناشی از پاراکوات در موش آزمایشگاهی انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 36 سر موش سوری نر به طور تصادفی به 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل آب و غذای معمولی و 1.5 ml روغن ذرت، گروه های دوم و سوم به ترتیب پاراکوات با غلظت mg/kg/bw 20 و 40 محلول در روغن ذرت، گروه چهارم عصاره هیدروالکلی زعفران با غلظت mg/kg/bw 80 ، گروه پنجم و ششم به ترتیب پاراکوات با غلظت mg/kg/bw 20 و 40 را به همراه زعفران با غلظت mg/kg/bw 80 به صورت گاواژ دریافت کردند. بعد از 30 روز تیمار و بیهوش نمودن موش ها، خون گیری از قلب برای مطالعه مالون دی آلدئید (MDA)، آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) انجام شد. سپس کبد از بدن جدا و نیمی از بافت کبد برای سنجش اکسایشی و نیمی دیگر برای مطالعات بافتی به فرمالین انتقال یافت.
    یافته ها
    در کبد موش های تیمار شده با پاراکوات، سیروز شدید کبدی، تخریب هپاتوسیت ها و التهاب و نیز افزایش آماری معنی داری در میزان MDA و آنزیم های AST و ALT مشاهده شد (P<0.05). زعفران موجب کاهش معنی دار میزان MDA و آنزیم های ALT و AST در مقایسه با موش های تیمار شده با پاراکوات گردید (P<0.05). همچنین در کبد موش های تیمار شده با زعفران تخریب کبدی کاهش یافت.
    نتیجه گیری
    مصرف زعفران در حد معمول (mg/kg/bw 80) می تواند اثرات سوء ناشی از سموم علف کش مثل پاراکوات را کاهش دهد.
    کلید واژگان: کبد, زعفران, پاراکوت, التهاب, آنزیم های کبدی, موش
    Shima Pedarpoor Vajargah, Farah Farokhi *
    Background And Objective
    Paraquat is a common agricultural herbicide that is a strong stimulus in superoxide anions foundation. Due to the adverse effects of the free radicals, the anti oxidant compounds such as Saffron seem necessary as antioxidants and removing the free radicals. The aim of this study was to evaluate the regeneration effect of Saffron on the liver damaged with paraquat in male mice.
    Methods
    In this experimental study, 36 male mice were randomly allocated into 6 groups. Animals in group one were received normal food, water and corn oil. Secound and third groups of mice were treated at a dose of 20, 40 mg/kg/bw paraquat, respectively. Animals in the fourth group were received Saffron at a dose of 80 mg/kg/bw. Animals in fifth and sixth two groups were treated with paraquat treated at a dose of 20, 40 mg/kg/bw and Saffron (80 mg/kg/bw), orally, per day. At the end of 30 days the mice were anesthesia and blood samples were prepared for measurement of AST and ALT in sera and livers were removed for measurment of MDA, FRAP, katalaze concentration and half of liver was transfer to formaline for histopathological study.
    Results
    Cell necrosis and inflammation was found in the liver of mice treated with paraquat, also the level of AST, ALT and MDA was significantly increased in compared to controls (P
    Conclusion
    Saffron (80 mg/kg/bw, orally) improves liver dysfunction in mice exposed with paraquat.
    Keywords: Liver, Saffron, Paraquat, Inflammation, Liver Enzymes, MDA, Mouse
  • سکینه فلاحتی، فرح فرخی، غلامرضا نجفی، علی شالیزار جلالی
    مقدمه
    افزایش کلسترول پلاسما به واسطه القاء تنش اکسیداتیو موجب آسیب های کبدی می گردد. بررسی های متعددی پیرامون اثر گیاه زالزالک بر کاهش لیپیدها و آترواسکلروز انجام گرفته است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی آثار عصاره هیدروالکلی میوه زالزالک و آتورواستاتین بر تغییرات پروفایل لیپیدی سرم و تنش اکسیداتیو ناشی از هیپرکلسترولمی در بافت کبد موش های صحرایی ماده بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، 42 موش صحرایی ماده به 7 گروه شامل شاهد، هیپرکلسترولمی ناشی از رژیم غذایی غنی از کلسترول، هیپرکلسترولمی + عصاره زالزالک (200 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه، خوراکی)، هیپرکلسترولمی + عصاره زالزالک (400 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه، خوراکی)، هیپرکلسترولمی + آتورواستاتین (10 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه، خوراکی)، عصاره زالزالک (200 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه، خوراکی) و آتورواستاتین (10 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه، خوراکی) تقسیم شدند. پس از 30 روز، نمونه های خونی و بافت کبد جهت ارزیابی های بیوشیمیایی و بافت شناسی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی در نرم افزار SPSS نسخه 19ارزیابی شدند.
    نتایج
    هیپرکلسترولمی به طور معنی داری سبب افزایش سطوح چربی سرم، آنزیم های کبدی و مالون دی آلدئید در بافت کبد و کاهش میزان ظرفیت آنتی اکسیدانت تام و آنزیم کاتالاز کبدی در مقایسه با گروه شاهد گردید. همچنین، هیپرکلسترولمی موجب افزایش معنی دار قطر هپاتوسیت ها و هسته آن ها و بروز التهاب و نکروز سلولی در بافت کبد گردید. تجویز عصاره زالزالک و آتورواستاین به طور معنی داری این فراسنجه ها را نسبت به گروه هیپرکلسترولمی بهبود بخشید.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد عصاره میوه زالزالک مقابل آسیب های کبدی در موش های صحرایی ماده هیپرکلسترولمیک نقش محافظتی دارد.
    کلید واژگان: آتورواستاتین, زالزالک, هیپرکلسترولمی, کبد, موش های صحرایی
    Sakineh Falahati, Farah Farokhi, Gholamreza Najafi, Ali Shalizar Jalali
    Introdution:. Increased plasma cholesterol causes hepatic damages through oxidative stress (OS) induction. There are many investigations about hawthorn effects on lipid reduction and atherosclerosis. The goal of current study was to determine the effects of hydro-alcoholic extract of Crataegus aronia fruit (HECA) and atorvastatin (AVS) on hypercholesterolemia-induced alterations in serum lipid profile and OS in hepatic tissue of female rats.
    Methods
    In this experimental study, 42 female rats were assigned into 7 groups including control, diet-induced hypercholesterolemia (DIH), DIH HECA (200 mg/kg/day; Per Oral (PO)), DIH HECA (400 mg/kg/day; PO), DIH AVS (10 mg/kg/day; PO), HECA (200 mg/kg/day; PO) and AVS (10 mg/kg/day; PO). After 30 days, blood and hepatic tissue samples were collected for biochemical and histological analyses. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey's statistical tests using SPSS software.
    Results
    Hypercholesterolemia resulted in significant increases in levels of serum lipids, hepatic enzymes and malondialdehyde in hepatic tissue as well as reductions in total antioxidant capacity and catalase level in liver compared to control group. Moreover, DIH led to significant increases in diameters of hepatocytes and their nuclei along with inflammation and cellular necrosis in hepatic tissue. Administration of HECA and AVS significantly restored above-mentioned parameters compared to DIH group.
    Conclusion
    These findings suggest that HECA can play a protective role against hepatic damages in hypercholesterolemic female rats According to the results of this study, the prevalence of obesity is not high in female students (3 %), but it is necessary to pay particular attention to information on obesity and girl's sports in universities, so that the prevalence of this disease is not increased
    Keywords: Atorvastatin, Crataegus aronia, Hypercholesterolemia, Liver, Rats
  • هانیه سرآمد، فرح فرخی *، غلامرضا نجفی، علی شالیزار جلالی
    مقدمه
    طبق تحقیقات انجام گرفته تابش های تلفن همراه می تواند اثرات مخربی بر روی هیستوپاتولوژی مغز داشته باشد و ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی با اثرات محافظتی شناخته شده است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات محافظتی ویتامین E بر تغییرات بافت شناختی ناشی از امواج موبایل در مغز موش صحرایی انجام شده است.
    روش بررسی
    موش های صحرایی ماده ویستار به صورت تصادفی به4 گروه 6 تایی شامل گروه شاهد بدون درمان، گروه تجربی 1 (به مدت 14 روز، روزانه 12 تماس 10 دقیقه ای در حال مکالمه به وسیله گوشی هووای مدل H30–U10 دریافت کرده و در روز 15 ام تشریح شدند)، گروه تجربی 2 (تیمار 14 روزه و سپس تشریح بعد از 40 روز ریکاوری) و گروه تجربی3 (امواج + 100 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین E به صورت عضلانی روزانه قبل از مواجهه با امواج دریافت کردند) تقسیم شدند.
    نتایج
    وزن موش های امواج دهی شده گروه های 1و2 به طرز معنی داری کاهش یافته، در حالیکه نسبت وزن مغز به وزن بدن نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. علاوه بر این، امواج باعث افزایش مالون دی آلدهید و کاهش کاتالاز بافت مغزی و نیز افزایش تعداد نورون های پیکنوزه در هیپوکمپ موش صحرایی شده است. استفاده از ویتامین E سبب سرکوب استرس اکسیداتیو در بافت مغز و کاهش نورون های پیکنوزه شده در هیپوکمپ موش صحرایی گردید.
    نتیجه گیری
    احتمالا ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدانت توانسته است میزان تغییرات بافت شناسی و مقدار استرس اکسیداتیو ناشی از امواج را در مغز موش صحرایی کاهش دهد.
    کلید واژگان: مغز, هیپوکمپ, امواج تلفن همراه, موش صحرایی, ویتامین E
    Hanieh Saramad, Farah Farokhi *, Gholamreza Najafi, Ali Shalizar Jalali
    Introduction
    It has been shown that mobile radiations (MRs) have detrimental effects on brain histoarchitecture and vitamin E as a powerful antioxidant can exhibit neuroprotective effects. This study was carried out to evaluate the protective effects of vitamin E against MRs-induced histological changes in rat brain.
    Methods
    Adult female Wistar rats were randomly categorized into 4 groups (n₌6), including untreated control, experimental group1 (14 days exposure to mobile calls, 12 times every day and each time for 10 minutes by Huawei H30–U10 cell phone and then, sampling on day 15), experimental group2 (14 days treatment and then, sampling after 40 days) and experimental group3 (radiation vitamin E 100 mg/kg intramuscularly before MRs exposure).
    Results
    MRS-treatedrats showed significant reduction in body weight with an increase in brain relative weight. Moreover, MRS resulted in oxidative stress in brain tissue as well as increase in numbers of neurons with pyknotic nuclei in rats hippocampus. Interestingly, vitamin E co-administration led to oxidative stress suppression in brain tissue and nuclear pyknosis reduction in rats hippocampus.
    Conclusion
    Vitamin E can attenuate MRs- induced histological alterations and oxidative stress in rat hippocampus probably due to antioxidant activities.
    Keywords: Brain, hippocampus, Mobile Radiation, Rat, Vitamin E
  • فرح فرخی*، سمیرا ریاضی
    زمینه و هدف
    در طب سنتی، برای درمان هایپرکلسترولمی از بذر شوید که کاهنده ی قند خون، کلسترول و تری گلیسرید است، استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات عصاره ی هیدرو الکلی بذر شوید بر ساختار بافت بیضه و پارامتر های اسپرمی در موش های رت نر هایپرکلسترولمی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، 30 رت نر بالغ به طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند: کنترل، هایپرکلسترولمی، هایپرکلسترولمی + روزانه 500 میلی گرم بر کیلوگرم شوید، هایپر کلسترولمی + روزانه 300 میلی گرم بر کیلوگرم شوید،
    سالم + روزانه 500 میلی گرم بر کیلوگرم شوید. بعد از اتمام تیمار به مدت 45 روز، موش ها توزین و پس از تشریح، اسپرم ها از دم اپیدیدیم جمع آوری و پارامترهای اسپرمی مطالعه شد. نمونه های بیضه به داخل فرمالین منتقل گردیده و با
    هماتوکسیلین – ائوزین رنگ آمیزی شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنووای یک طرفه و تست تعقیبی توکی انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0 > p در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در این بررسی، در موش های هایپرکلسترولمی وزن بیضه افزایش داشت، اما قطر لوله های سمنی فر، ضریب تمایز لوله ای واسپرمیوژنز، زیست پذیری اسپرم نسبت به کنترل به طور معنی داری (05/0 > p) کاهش پیدا کرد؛ ولیکن، این پارامترها درتیمار هایپرکلسترولمی با بذر شوید بهبود یافته بودند.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه، بذر شوید اثرات مثبتی بربافت بیضه و پارامترهای اسپرم در موش های هایپرکلسترولمی دارد.
    کلید واژگان: بذر شوید, هایپرکلسترولمی, موش رت نر, پارامتر اسپرم
    Farah Farokhi*, Samira Riazi
    Background
    For treating hypercholesterolemic in traditional medicine, Anethum graveolens seeds are used that reduce blood glucose, cholesterol and triglyceride. The aim of this study is to investigate the effect of hydroalcoholic extract of Anethum graveolens seed on the changes of testis tissue, sperm parameters in hypercholesterolemic male rats.
    Materials And Methods
    In this study, 30 adult male rats were randomly divided into 5 groups of 6: control, hypercholesterolemic, hypercholesterolemic 橗⢆襢 extract of Anethum graveolens seed 500 mg/kg/day, hypercholesterolemic 橗⢆襢 extract of Anethum graveolens seed 300 mg/kg/day, healthy橗⢆襢 extract of Anethum graveolens seed 500 mg/kg/day. After treatment for 45 days, rats were weighed and after the dissection, sperm samples were collected from the tail epididymal and sperm parameters were studied. The testicular specimens were transferred to formalin and stained with hematoxylin-eosin. Data were analyzed using one-way ANOVA and Turkey's post- hoc tests and significant level (p
    Results
    In this research, in the hypercholesterolemic rats, the testicular weight was increased, but the diameter of the semnifer tubes, tubal differentiation and spermiogenese, and sperm viability were decreased compared to control (p
    Conclusion
    According to the results of this study, Anethum graveolens seed has positive effects on testicular tissue and sperm parameters in hypercholesterolemic mice.
    Keywords: Anethum graveolens, Hypercholesterolemia, Male rat, Sperm parameters
  • Abbas Sadeghi *, Farah Farokhi, Gholamreza Najafi, Ali Shalizar Jalali
    Introduction
    Numerous studies suggest that polyvinyl chloride (PVC) has adverse effects on male sexual function and testicular tissue. Vitamin E (Vit E) is a dietary compound with antioxidant scavenging function for toxic free radicals.
    Methods
    In this experimental study, 36 male Wistar rats were randomly divided into six groups (n=6) including control, Vit E (150 mg/kg/bw/day), PVC (200 mg/kg/bw/day), PVC (1000 mg/kg/bw/day), PVC (200 mg/kg/bw/day) Vit E (150 mg/kg/bw/day), PVC (1000 mg/kg/bw/day) Vit E (150 mg/kg/bw/day). The administration route was oral and experiment lasted 40 days. Each rat was weighed at the beginning and at the end of the experiment. Left testis was transferred to 10% formalin. The right testis was transferred to -70 ◦C for determining oxidative stress markers. Data were analyzed in SPSS software using Tukey test.
    Results
    Oral administration of PVC significantly decreased body and testes weights in the male rats. Furthermore, PVC significantly reduced height of germinal epithelium, diameter of seminiferous tubules, number of Leydig cells as well as catalase and total antioxidant capacity levels (p
    Conclusion
    Exposure to PVC can cause testicular damage, while Vit E, as an antioxidant, may reduce destructive effects of PVC in rat testis.
    Keywords: Polyvinyl chloride_Vit E Testis_Oxidative stress_Rat
  • ملیحه ریکی، امیر توکمه چی، فرح فرخی
    مقدمه
    پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های گوناگونی تعریف می شوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. لاکتوباسیلوس کازیی و پاراکازیی، پروبیوتیک هایی هستند که می توانند آپوپتوز را در سلول های سرطانی القاء کنند. لوسمی میلوییدی مزمن از شایع ترین بدخیمی های بدن محسوب می شود. بیان پروتئین های جهش یافته p53 در رده های سرطانی، مقاومت در مقابل آپوپتوز را افزایش می دهند. بنابراین هدف از بررسی حاضر، ارزیابی تاثیر عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی این پروبیوتیک ها بر میزان پروتئین جهش یافته p53 در رده سرطانی K562 در شرایط آزمایشگاهی بود.
    مواد و روش ها
    برای این منظور ابتدا باکتری ها کشت داده شد، سپس به کمک دستگاه سونیکاتور خرد و درنهایت دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی آنها جدا شدند. در مرحله بعد غلظت های مختلفی از دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی تهیه شدند. سپس میزان پروتئین p53 در سلول های تیمار شده با عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی، به روش الایزا سنجیده شد.
    یافته ها
    یافته های حاصل از آزمون الایزا نشان دادند، عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی باعث کاهش معنی دار (05/0>P) سطح پروتئین حاصل از ژن جهش یافته p53 نسبت به گروه شاهد می شوند.
    بحث و نتیجه گیری
    بنابراین می توان نتیجه گرفت، بین کاهش میزان پروتئین p53 و القاء آپوپتوز در سلول ها با ژن p53 جهش یافته رابطه وجود دارد که این می تواند راهی برای درمان هدفمند سرطان ارائه کند.
    کلید واژگان: پروتئین p53, رده سرطانی K562, لاکتوباسیلوس کازیی, لاکتوباسیلوس پاراکازیی
    Maliheh Riki, Amir Tukmechi, Farah Farokhi
    Background
    Probiotics are defined as different microorganisms that may have positive effects on preventing or treatment of special pathologic conditions. Lactobacillus casei and L. paracasei as probiotics could induce the apoptosis in human cancer cells in vitro. Chronic myeloid leukemia is categorized as a blood cells cancer and the most common type of leukemia. The expression of mutant p53 protein increases resistance against apoptosis in cancer lines. So the aim of this study was to evaluate the effect of L. casei and L. paracasei cell wall and cytoplasmic fractions on the expression of mutant p53 protein in K562 cancer line by ELISA.
    Materials And Methods
    First, L. casei and L. paracasei was cultured and disrupted by sonication and finally cell wall separated from cytoplasmic extraction by centrifugation, then prepared different concentrations of cell wall and cytoplasmic fraction. Finally, p53 protein levels were measured by ELISA, in cells treated with the cell wall and cytoplasmic fraction.
    Results
    ELISA result showed that cell wall and cytoplasmic fraction statistically (P˂0.05) reduced the levels of mutant p53 protein compared to the control.
    Conclusion
    It’s concluded that there is a relationship between reduced expression of p53 protein and induction of apoptosis in cells with mutant p53 gene. It could provide a way for cancer treatment in a smart manner.
    Keywords: K562, L. Casei, L. Paracasei, P53 protein
  • ناهید قلی زاده*، فرح فرخی
    هدف
    آسم نوعی بیماری تنفسی است که از داروهای شیمیایی و گیاهی مختلفی برای درمان آن استفاده می شود. در این مطالعه اثرات جانبی تئوفیلین و عصاره آلوئه ورا بر بافت کلیه موش های آسمی بررسی گردید.
    روش بررسی
    در این تحقیق تجربی، 36 عدد موش رت ماده در 6 گروه 6تایی شامل: 1) کنترل سالم؛ 2) کنترل آسمی؛ 3) دوگروه تجربی آسمی تیمارشده با تئوفیلین (دوز 200-100 میلی گرم برکیلوگرم) به مدت 8 هفته به صورت خوراکی؛ 4) دو گروه آسمی تیمارشده با عصاره آبی آلوئه ورا (دوز 200-100 میلی گرم برکیلوگرم) به مدت 8 هفته به صورت خوراکی، تقسیم شدند.
    با اسید استیک به مدت 12 هفته (به صورت اسپری)، آسم در موش ها القا گردید. همه گروه ها، رژیم غذایی طبیعی دریافت کردند. در پایان دوره تیمار، خونگیری از بطن، به منظور انجام آزمایشهای بیوشیمیایی به عمل آمد. بافت کلیه در فرمالین 10% تثبیت و رنگ آمیزیH&E جهت مطالعات میکروسکوپی انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری واریانس و تست توکی آنالیز شدند.
    یافته ها
    نتایج، وجود سلول های التهابی در بافت همبند و اطراف توبول های کلیه درگروه آسمی را نشان داد. در گروه تحت درمان با تئوفیلین، تغییر خفیف در تراکم مزانشیم و آتروفی مویرگ گلومرولی و افزایش فضای بومن دیده شد. اما کلیه در گروه تحت درمان با آلوئه ورا (100میلی گرم برکیلوگرم) بهبود یافت. میانگین غلظت کراتینین و اوره در موش های آسمی، گروه تحت درمان با تئوفیلین و آلوئه ورا (200میلی گرم برکیلوگرم) در مقایسه با گروه شاهد، افزایش نشان داد (05/0>p)، اما این میزان در گروه تحت درمان با عصاره آلوئه ورا (100 میلی گرم برکیلوگرم)، به میزان قابل توجه ای کاهش یافت (05/0>p).
    نتیجه گیری
    عصاره آلوئه ورا (دوز 100 میلی گرم برکیلوگرم) در کاهش التهاب بافت کلیه، کاهش سطح اوره و کراتینین موثر است.
    کلید واژگان: آسم, آلوئه ورا, تئوفیلین, کلیه, رت
    Nahid Gholizade*, Farah Farokhi
    Background And Objectives
    Asthma is a kind of respiratory disease for which different chemical and herbal drugs are used. This study investigated the side effects of theophylline (TEO) and Aloe vera extract (AVE) on kidney tissue in rats with asthma.
    Methods
    Thirty six female rats were divided into six groups of six each. Asthma was induced in the rats using acetic acid spray for 12 weeks. At completion of this period, heart blood samples were collected to conduct biochemical tests. Kidney tissue was fixed in formalin 10% and stained with hematoxylin and eosin for microscopic examinations. The data were analyzed by variance and Tukey's test.
    Results
    Inflammatory cells were seen in connective tissue and around renal tubules. In TEO-treated group, mild change in density of mesenchymal stem cells, atrohpy of glumeral capillaries, and increase in Bowman space were seen, but in AVE (100mg/kg)-treated group, kidney improved. The mean creatinine and urea concentrations increased in rats with asthma and TEO and AVE (200mg/kg)-treated rats compared to the controls (p
    Conclusion
    AVE (100mg/kg) is effective in reducing inflammation of the kidney and concentrations of urea and creatinine.
    Keywords: Asthma, Aloe Vera, Theophylline, Kidney, Rats
  • اکرم حاجی رحیمی، فرح فرخی، امیر توکمه چی
    با توجه به تولید روز افزون نانو ذرات روی و اکسید آهن و کاربرد های مفید آنها در سیستم های بیولوژیک، تاکنون مطالعات کمی در زمینه اثرات جانبی این مواد بر بدن جانداران صورت گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تغذیه ای نانو ذرات روی و اکسید آهن بر بافت های کبد و عضله ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchusmykiss) بود. برای این منظور تعداد 420 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (با میانگین وزن اولیه 7/4±45 گرم) از یکی از مزارع پرورش ماهی تهیه و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. بلافاصله ماهیان ضد عفونی و به مدت 10 روز با شرایط آزمایشگاهی سازش یافتند. سپس ماهیان به صورت تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند، گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر گروه ها به ترتیب مقادیر 10، 50 و 100 میکرو گرم از نانو ذرات روی و اکسید آهن را در هر گرم غذا به مدت 60 روز دریافت کردند. جهت بررسی های بافتی نمونه برداری در روز های صفر، 30، 60 و 75 (15 روز پس از قطع تغذیه با نانوذرات) انجام شد. نتایج حاصل از مطالعه بافت کبد و عضله با رنگ آمیزی هماتوکسیلین_ائوزین در گروه هایی که نانو ذرات روی و اکسید آهن را دریافت کرده بودند نشان دهنده آسیب های جدی در هپاتوسیت های کبدی از جمله: لیپیدوز، التهاب و بر هم ریختن نظم لبول کبدی بود. با توجه به نتایج موجود می توان نتیجه گرفت که کاربرد نانوذرات روی و اکسید آهن در شرایط in vivo حتی در مقادیر کم در کبد اثرات سوء بافتی دارند در حالیکه سبب بهبود شاخص های رشد قزل آلای رنگین کمان می شوند.
    کلید واژگان: قزل آلای رنگین کمان, نانو ذره روی, اکسید آهن, کبد, عضله
    Akram Hajirahimi, Farah Farokhi, Amir Tokmehchi
    According to production of Zinc and Iron oxide nanoparticles and useful application of them in biological systems, less studies on side effects of these materials has been carried out in animals. The purpose of this study was to evaluate the effect of zinc and Iron oxide nanoparticles on the liver and muscles tissues in rainbow trout. For in purpose four hundred and twenty rainbow trout (with initial weight 45±4.7 g) were prepared from a local fish farm and immediately transferred to the laboratory. Immediately disinfect and acclimatized fish to the laboratory conditions for 10 days, then randomly distributed into seven groups. Group one selected as control group that received normal diet and other groups received different amount of 10, 50 and 100 µg/g of nanoparticles a commercial pellet diet for 60 days. To evaluate the tissue sampling was scheduled at the day of 0, 30, 60 and 75 (after 15 days cessation of feeding with nanoparticles). The results of the liver and muscle histological studies with Hematoxilen and Eosine staining showed that in groups which received Zinc and Iron oxide nanoparticles, serious damages in liver hepatocytes including: lipidose, inflammation and disruption of hepatic lobules. Thus it can be concluded that the application of Zinc and Iron oxide nanoparticles in conditions invivo, even in small amounts, had adverse effects on the liver tissue, however the growth parameters were improved in rainbow trout.
    Keywords: Rainbow Trout, Zinc nanoparticles, Iron oxide, Liver, muscle
  • Attenuation of Methotrexate-Induced Embryotoxicity and Oxidative Stress by Ethyl Pyruvate
    Gholamreza Najafi, Elham Atashfaraz*, Farah Farokhi
    Background
    Methotrexate (MTX), as an anti-folate agent, is widely used in the treatment of rheumatic disorders and malignant tumors, however it damages reproductive system in mice. The aim of this research was to study the effects of ethyl pyruvate (EP) on embryodevelopment and oxidative stress changes in the testis of mice treated with MTX.
    Materials And Methods
    In this experimental study, thirty-two adult male Naval Medical Research Institute mice, with average weight of 26 ± 2 g, were divided into four groups. The first group (control) received distilled water (0.1 ml/mice/day), while the second group was intraperitoneally (IP) treated with 20 mg/kg MTX once per week. The third group was IP treated with 40 mg/kg/day EP, and the fourth group was IP treated with both 20 mg/kg MTX and 40 mg/kg/day EP for 30 days. At the end of treatment fertilization rate and embryonic development were evaluated. Differences between these groups were assessed by ANOVA using the SPSS software package for Windows with a Tukey-Kramer multiple post-hoc comparison test.
    Results
    MTX treatment caused significant (P
    Conclusion
    It is suggested that EP can be useful in ameliorating testicular damages and embryotoxicity induced by MTX. These effects could be attributed to its antioxidant properties.
    Keywords: Ethyl Pyruvate, In Vitro Fertilization, Methotrexate, Testis
  • آمنه پوررستمی، فرح فرخی
    زمینه و هدف
    صرع یکی از اختلالات سیستم عصبی مرکزی است که می تواند گونه های اکسیژن را فعال و تولید سوپراکسید را افزایش دهد. در این تحقیق تاثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر روی سیستم تولیدمثلی موش های صرعی ماده تیمارشده با لاموتریژین بررسی گردید.
    روش بررسی
    در این تحقیق، 36 موش صحرایی ماده به 6 گروه 6تایی تقسیم شدند. گروه کنترل اول با نرمال سالین تیمار شدند و گروه کنترل دوم با لاموتریژین (دوز 10 میلی گرم برکیلوگرم) برای 4 هفته پیاپی تیمار شدند.آزمایش با صرعی کردن 4 گروه از موش ها با تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول (دوز40 میلی گرم برکیلوگرم) ادامه یافت. گروه صرعی اول، نرمال سالین دریافت کردند. گروه صرعی دیگر با لاموتریژین (دوز10 میلی گرم برکیلوگرم) تیمار شدند. گروه صرعی سوم، زنجبیل را به مقدار 100 میلی گرم برکیلوگرم دریافت کردند. به گروه صرعی چهارم، زنجبیل و لاموتریژین با همان دوز تواما داده شد. پس از پایان 28 روز، موش ها کشته شدند و نمونه های خونی آنها جهت آنالیز بیوشیمیایی جمع آوری و اندام های تولیدمثلی آنها جدا گردید. در ادامه، پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین - ائوزین، تعداد فولیکول های در حال رشد، آترتیک و کیستیک به وسیله میکروسکوپ نوری شمارش شدند.
    یافته ها
    در موش های صرعی، سطح هورمون پروژسترون، تعداد فولیکول های در حال رشد، ضخامت مخاط و غدد مخاطی، به طور معنی داری کاهش یافت. علاوه بر این، سطح هورمون استروژن، تعداد فولیکول های آترتیک و کیست تخمدانی در موش های صرعی، به طور معنی داری (05/0>p) افزایش نشان داد، درحالی که این پارامترها در موش های تیمارشده با عصاره هیدروالکلی زنجبیل بهبود یافت.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه، عصاره هیدروالکلی زنجبیل می تواند تاثیر مثبت بر روی سیستم تولیدمثلی در موش های ماده صرعی تیمارشده با لاموتریژین داشته باشد.
    کلید واژگان: صرع, سیستم تولیدمثلی مونث, لاموتریژین, زنجبیل
    Ameneh Poorrostami *, Farah Farokhi
    Background And Objectives
    Epilepsy is one of the central nervous system disorders, which can increase reactive oxygen species and superoxide production. In this research, the effect of hydroalcoholic extract of ginger were evaluated on the reproductive system of epileptic female rats treated with lamotrigine.
    Methods
    In this research, 36 female Wistar rats were divided into 6 groups of 6 mice each. The first control group was treated with normal saline and the second control group with lamotrigine (10mg/kg) for 4 consecutive weeks. The experiment was continued with epilepsy induction through intraperitoneal injection of pentylenetetrazol (PTZ) (40mg/kg). The first epileptic group received normal saline. The other epileptic group was treated with lamotrigine (10mg/kg). The third epileptic group received ginger at a dose of. The fourth epileptic group simultaneously received ginger and lamotrigine at the same doze. At the end of 28 days, the rats were sacrificed and their blood samples were collected for biochemical analysis, and their reproductive organs were removed. Then, after H&E staining, the numbers of growing, atretic, and cystic follicles were counted by light microscopy.
    Results
    In epileptic rats, the level of progestron hormone, number of growing follicles and endometrial thickness and glands significantly decreased. Furthermore, the level of estrogene hormone and the number of atretic and cystic follicles significantly increased (p
    Conclusion
    According to the results of this research, hydroalcoholic extract of ginger can have positive effect on the reproductive system in epileptic female rats treated with lamotrigine.
    Keywords: Epilepsy, Female reproductive system, Lamotrigine, Ginger
  • سکینه حیدری فر *، مینو ایلخانی پور، فرح فرخی، مهدی محمدزاده
    زمینه و هدف
    مهم ترین جایگاه یادگیری و حافظه در مغز، هیپوکامپ است. بادرنجبویه به طور طبیعی روی سیستم عصبی تاثیر گذاشته و باعث آرامش می شود. لورازپام نیز در درمان بی خوابی و اضطراب کاربرد دارد. در این مطالعه اثر لورازپام و عصاره آبی بادرنجبویه بر بافت هیپوکامپ و حافظه فضایی در رت های نر به روش ماز شعاعی بررسی گردید.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش رت نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. گروه کنترل، آب و غذای معمولی؛ گروه دوم لورازپام (دوز 10 میلی گرم برکیلوگرم) و دو گروه دیگر عصاره بادرنجبویه را (دوزهای 10 و 100 میلی گرم برکیلوگرم) به مدت 18 روز به روش گاواژ دریافت کردند. سپس، حافظه فضایی آنها در ماز شعاعی 8 بازو مورد ارزیابی قرار گرفت . میزان پراکسیداسیون لیپیدی بافت هموژنه مغز سنجیده شد و از بافت هیپوکامپ، مقاطع بافتی تهیه و پس از رنگ آمیزی با H&E به وسیله میکروسکوپ، ناحیه DG بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0>p در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    میزان یادگیری در حیوانات دریافت کننده لورازپام با گروه کنترل، تفاوت معنی داری نداشت. نتایج آزمایشها، تاثیر مثبت دوز پایین عصاره بادرنجبویه (دوز 10 میلی گرم برکیلوگرم ) بر حافظه فضایی را نشان داد، این در حالی بود که دوز بالای بادرنجبویه (دوز 100 میلی گرم برکیلوگرم) از تشکیل حافظه جلوگیری کرد.
    نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان داد عصاره آبی بادرنجبویه می تواند در دوز پایین (10 میلی گرم برکیلوگرم) سبب تقویت حافظه کوتاه مدت گردد، ولی در دوزهای بالا، احتمالا از تشکیل حافظه فضایی جلوگیری می کند.
    کلید واژگان: بادرنجبویه, حافظه, هیپوکامپ, پراکسیداسیون لیپیدی, موش صحرایی
    Sakine Heydarifar *, Minoo Ilkhanipour, Farah Farokhi, Mahdi Mohammadzadeh
    Background And Objectives
    Hippocampus is the most important part of learning and memory in the brain. Melissa officinalis naturally affects the nervous system and induces calmness. Lorazepam is also used in the treatment of insomnia and anxiety. In this study, the effect of Lorazepam and aqueous extract of Melissa officinalis (AEMO) was investigated on hippocampus tissue and spatial memory in male rats using radial maze method.
    Methods
    In this experimental study, 24 male Wistar rats were randomly divided into four groups. Control group received normal diet and water, the second group received lorazepam (dose. 10mg/kg), and two other groups received AEMO (at doses of 10 and 100mg/kg) by gavage for 18 days. Then, their spatial memory were tested in an 8 arm radial maze (RAM). The level of lipid peroxidation of homogenized brain tissue was assessed, and hippocampal tissue sections were prepared and after H&E staining, DG area was investigated under a microscope. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey statistical tests. The level of significance was set at p
    Results
    There was no significant difference in learning level between animals received lorazepam and control group. The results of the experiments showed the positive effect of low dose of AEMO (10mg/kg) on spatial memory, while high dose of Melissa officinalis (100mg/kg) prevented memory formation.
    Conclusion
    The results of this research showed that AEMO can increase short-term memory at low dose (10mg/kg), but it may prevent spatial memory formation at high doses.
    Keywords: Melissa, Memory, Hippocampus, Lipid peroxidation, Rat
  • طیبه امجدیان*، فرح فرخی، مسعود قنبری، مظفر خزاعی
    با کسترش تولید و کاربرد دستگاه های مولد امواج الکترومغناطیسی و به ویژه پیدایش و استفاده همگانی از دستگاه های تلفن همراه،مسئله خطرات احتمالی این امواج به طور فزاینده ای توجه محققین را در حوزه های مختلف زیست شناسی و پزشکی به خود معطوف کرده است و نگرانی گسترده ای از احتمال اثرات سوء امواج مایکروویو ساطع شده از تلفن های همراه وجود دارد. مطالعه حاضر به بررسی تاثیر امواج تلفن های همراه با دو فرکانس 950 مگاهرتز و 915 مگاهرتز بر بافت بیضه و پروستات در رت های نر بالغ می پردازد. این مطالعه به روش تجربی بر روی 21 سر رت نر بالغ نژاد ویستار با وزن 200-250 گرم انجام شد حیوانات به طور تصادفی به 3 گروه 7 تایی شاهد، گروه مواجهه با فرکانس 950 مگاهرتز و گروه مواجهه با فرکانس 915 مگا هرتز تقسیم شدند. در کلیه گروه ها قطر خارجی و داخلی (لومن) لوله های سمینیفر و ضخامت اپیلیوم و ضخامت تونیکا آلبوژینه اندازه گیری شد و ضریب تمایز لوله ای و ضریب اسپرمیوژنز در لوله های سمینفر بیضه و ضخامت مجاری ترشحی پروستات بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون واریانسیک طرفه و تستتوکی و به وسیله نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شدند. هیچ گونه اختلاف معنی داری بین وزن موش ها و بیضه ها در بین گروه ها مشاهده نشد و قطر لوله های سمینیفر و ضخامت اپیتلیوم و ضخامت تونیکا آلبوژینه در گروه های آزمایش در مقایسه با شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>P) و هم چنین ضریب تمایز لوله ای و ضریب اسپرمیوژنزو ضخامت اپیتلیوم مجاری پروستات در گروه آزمایش در مقایسه با شاهد کاهش معنی داری داشت. (0/05>P). نتایج حاصل از بررسی داده ها نشان می دهد که مواجهه با امواج تلفن های همراه باعث کاهش وزن پروستات شده و می تواند قطر لوله های سمینیفر، ضخامت اپیتلیوم و ضخامت تونیکاآلبوژینه را در بافت بیضه کاهش دهد و ضخامت مجاری پروستات را نیز کاهش دهد.
    کلید واژگان: تلفن همراه, بیضه, پروستات, موش صحرایی نر
    Tayebeh Amjadian *, Farah Farokhi, Masoud Ghanbari, Mozafar Khazaei
    The possible risks of radio-frequency electromagnetic fields for human body are a growing concern for our society. In the modern world, the increase of using cell phones is remarkable in all generations especially young people. There is tremendous concern regarding the possible adverse effects of cell phone microwaves.In the present study, the effect of cell phone microwaves (950MHz and 915MHz) ) on Histology of Testis and Prostate in male Rat. This experimental study was performed on 21 adult male Wistar rats (200-250 g). The animals were randomly assigned to three groups (n=7): i. control; ii. two-week exposure to cell phone-950 MHz simulated waves; iii.two-week exposure to cell phone-915MHz simulated waves;the weight of the rats and testicular in all of the groups were investigated and diameter of seminiferous tubules (STD) and epithelium and tunica albuginea thickness were measured ,and evaluation of spermatogenesis in testicular tissue was investigated, and thickness of epithelial secretory ducts of prostate was investigated. The results indicated that ,there was not significant difference between the weight of rats and testicular in different groups, and seminiferus tubuls thickness and epithelium and tunica alboginea thickness in the experimental groups had significant decrease. More seminiferous tubules at 950 MHz compared to the control group showed no differentiation index. (p
    Keywords: Cell phone waves, Testis, Prostate, Male Rat
  • عذرا رحیمی، فرح فرخی، سیدمهدی بانان خجسته
    زمینه و هدف
    بیسفنول A از جمله مواد شیمیایی است که به عنوان مونومراپوکسی رزین ها و پلاستیک های پلی کربنات به کار می رود. تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر بیسفنولA بر میزان آنزیم های کبدی و ساختار بافتی کبد انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، 40 سر رت نر در 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند: گروه کنترل که به میزان 1 میکرولیتر بر کیلوگرم وزن بدن، روغن زیتون دریافت کردند؛ گروه دوم BPA را در دوز 10 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن، گروه سوم در دوز 50 میکروگرم برکیلوگرم وزن بدن و گروه چهارم در دوز100 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. BPA به مدت 15 روز از طریق تزریق داخل صفاقی بین گروه ها توزیع گردید. در انتها رت ها بیهوش و پس از استخراج سرم آنها، برای مطالعه آنزیم های کبدی، بافت کبد جدا و پس از رنگ آمیزی با H&E، به وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شد.
    یافته ها
    دوزهای 10 و 50 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن از BPA بر روی آنزیم ALT و دوز10 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن، بر آنزیم AST، تاثیر معنی داری نداشت (05/0
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد غلظت های پایین BPA، تاثیر قابل ملاحظه ای بر بافت وآنزیم های کبدی ندارد، ولی افزایش غلظت آن می تواند موجب آسیب در بافت کبد شده و غلظت سرمی آنزیم های کبدی را نیز افزایش دهد.
    کلید واژگان: کبد, بیسفنول آ, التهاب
    Ozra Rahimi, Farah Farokhi, Seyed Mahdi Banan Khojasteh
    Background And Objectives
    Bisphenol A (BPA) is one of the chemical materials, which is used as monomer of epoxy resins and polycarbonate plastics. The present study was performed with the purpose of determining the effect of A on liver enzymes level and liver tissue structure.
    Methods
    In this experimental study 40 male rats were divided into 4 groups of 10 each: The control group received olive oil at a dose of 1μg/kg bw; group II received BPA at 10μg/kg bw; group III received BPA at 50μg/kg bw; and group IV received BPA at 100μg/kg bw). The groups were administered BPA intraperitoneally for 15 days. At the end, the rats were anesthetized and after extraction of serum, their liver were removed for examination of liver enzymes and evaluated by light microscopy after H&E staining.
    Results
    The doses of 10 and 50μg/kg bw of BPA had no significant effect on ALT enzyme and 10μg/kg bw had no significant effect on AST enzyme (p>0.05), while BPA at dose of 100 and doses 50 and 100μg/kg bw had significant effects on ALT and AST, respectively, and increased their serum concentration. BPA only at dose of 100μg/kg bw caused inflammation and vacuolization in liver tissue, and its low concentrations had no significant effect on the liver tissue.
    Conclusion
    The results indicated that low concentrations of BPA had no significant effect on liver tissue and enzymes, but its increased concentration can cause damage to liver tissue and increase the serum levels of liver enzymes.
    Keywords: Liver, Inflammation, Bisphenol A
  • Gholamreza Najafi, Farah Farokhi, Ali Shalizar Jalali *, Zahra Akbarizadeh
    Background
    The effects of cyclosporine (Cs), a fungal cyclic polypeptide with potent immunosuppressive activity, on fertility have assumed greater significance with the increasing numbers of transplantations being performed all over the world. Current study was undertaken to investigate the potential of Satureja khuzestanica Essential Oil (SEO) as an antioxidant to mitigate Cs-induced reprotoxicity.
    Materials And Methods
    In this experimental study (April-July 2012), thirty-two adult male Wistar rats were randomly divided into 4 groups of 8 animals each. Two groups of rats were administered Cs [40 mg/kg/day, per oral (p.o.)] for 45 days. One of these groups received SEO (225 mg/kg/day, p.o.) four hours after Cs administration. A vehicle-treated control group and a SEO control group were also included. Epididymal sperm characteristics, in vitro fertilizing capacity as well as embryo development were evaluated. For statistical analysis, one-way ANOVA and Tukey’s post-hoc test were used, and the value of P<0.05 was considered as the criterion for statistical significance.
    Results
    Sperm count and viability along with fertilization and blastocyst development rates were significantly decreased by Cs treatment. Moreover, Cs-treated group showed significant increases in DNA damage, protamine deficiency of the sperm cells and proportion of spermatozoa with cytoplasmic droplet. Notably, aforementioned parameters were improved to near normal level by SEO co-administration.
    Conclusion
    These results suggest that SEO has a protective action against Cs-induced reprotoxicity in a rat model.
    Keywords: Cyclosporine, Sperm, In Vitro Fertilization, Satureja khuzestanica
  • ونوس طائری، فرهاد فرخی، مزدک رازی
    زمینه و هدف
    دی اکسید تیتانیوم (TiO2)، نانوذره ای است که به طور گسترده در زمینه های مختلف به عنوان ترکیب بهداشتی جهت کنترل میکروارگانیسم ها مورد استفاده قرار می گیرد. اندازه کوچک این نانوذره، ترکیب شیمیایی و واکنش پذیری بالای آن، ممکن است خطرات بالقوه ای برای سلامتی انسان و محیط زیست داشته باشد. به دلیل کاربرد فراوان این نانوذره طی چند قرن اخیر،در این مطالعه تاثیر ماده مذکور بر روده کوچک موش سوری بررسی شد.
    روش بررسی
    در این تحقیق، ابتدا 12 سر موش سوری نر به طور تصادفی به 3 گروه 4تایی تقسیم شدند.
    گروه اول به عنوان کنترل– شم، محلول حلال HPMCرا با دوز 1 میلی لیتر دریافت کردند؛ گروه دوم TiO2 را با دوز 1 میلی لیتر و HPMCرا با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم و گروه سومTiO2 را با دوز 1 میلی لیتر، HPMC را با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. پس از 35 روز تیمار، وزن موش ها مجددا اندازه گیری شد و بعد از بیهوشی، روده کوچک آنها جدا شده و پس از انتقال به فرمالین 10% و تثبیت نمونه ها، پاساژ بافتی انجام گرفت. سپس مقاطع بافتی تهیه گردید و بعد از رنگ آمیزی با H&E، به وسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و آزمون توکی در سطح احتمال 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه کاهش وزن موش ها، تخریب اپی تلیوم در ناحیه دئودنوم، افزایش سلول های واکوئل دار، تخریب گلیکوکالیکس در راس اپی تلیوم و بزرگ شدن ندول های لنفاوی در ناحیه ایلئوم موش های تیمارشده با TiO2 مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه، TiO2 باعث کاهش گلیکوکالیکس، افزایش سلول های واکوئل دار و تخریب کرک های روده کوچک می شود.
    کلید واژگان: دی اکسید تیتانیوم, روده کوچک, گلیکوکالیکس, سلول واکوئل دار, موش
    Venus Tairi, Farah Farokhi, Mazdak Razi
    Background And Objectives
    Titanium dioxide (TiO2) is a nanoparticle, which is widely used in various fields as a healthcare composition to control microorganisms. The small size of this nanoparticle and its chemical composition and high reactivity, have potential risks for human health and the environment. Due to the abundant use of this nanoparticle over the recent centuries, the effect of the material on mouse intestine, was studied in this study.
    Methods
    In this research, 12 male mice were randomly divided into 3 groups of 4 each. The first group as the control-sham, received HPMC at a dose of 1 mL; the second group received 1ml TiO2 and 10mg/kg HPMC; and the third group received 1ml TiO2 and 100ml/kg HPMC, intraperitoneally. After 35 days of treatment, the mice were weighed, and after anesthesia, their intestines were removed and studied by light microscopy after H&E staining. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey test at the probability of p<0.05.
    Results
    In this study, weight loss of mice, destruction of the epithelium of the duodenum, increased vacuolar cells, destruction of glycocalyx at the apical zone of the epithelium, and enlargement of ileum lymph nodes, were observed in mice treated with TiO2.
    Conclusion
    According to the results of this study, TiO2 caused reduction in glycocalyx, increase in vacuolar cells, and destruction of intestinal villi.
    Keywords: Titanium Dioxide, Intestine, Glycocalyx, Vacuolar Cells, Mice
  • روناک صحتی، فرح فرخی، مرتضی دلیری، مجتبی دشتی زاد*
    زمینه و هدف
    مطالعات نشان داده است هرچند نرخ لانه گزینی بلاستوسیست در مقایسه با مراحل قبل، بالاتر است، اما در مقابل، نرخ بقای رویان های ذوب شده در این مرحله نسبت به مراحل دیگر پایین تر بوده که می تواند ناشی از وجود حفره پر از مایع بلاستوسل و افزایش احتمال تشکیل کریستال های یخ باشد. همچنین وجود این مایع می تواند به عنوان مانعی در مقابل نفوذ مواد محافظ سرما به داخل جنین عمل کند. در این مطالعه با سوراخ کردن مصنوعی (Artificial Collapse، AC)، تاثیر کاهش حجم مایع حفره بلاستوسل، قبل از انجماد شیشه ای بر کیفیت رویان های ذوب شده برون تنی موش با بررسی نرخ بقا، خروج بلاستوسیست از زونا پلوسیدا و نیز میزان بیان ژن Fgf4 بررسی شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه، بلاستوسیست های برون تنی موش در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول پس از کاهش حجم حفره بلاستوسل و گروه دوم بدون کاهش حجم حفره بلاستوسل، منجمد و ذوب شدند و بلاستوسیست های گروه سوم، بدون انجماد و هیچ تیمار دیگری به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. میزان بیان ژن Fgf4 توسط تکنیک Real-time PCRارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های واریانس یک طرفه و تست تعقیبی Duncanتجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، p<0.05 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    AC قبل از انجماد شیشه ای، نرخ خروج بلاستوسیست از زونا پلوسیدا و نیز میزان بیان ژن Fgf4 را در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری افزایش داد (p<0.05).
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه می توان AC قبل از انجماد شیشه ای را به عنوان یک روش کارآمد برای بهبود نرخ لانه گزینی درنظر گرفت.
    کلید واژگان: سوراخ کردن مصنوعی, بلاستوسیست, ژن Fgf4, انجماد شیشه ای
    Ronak Sehati, Farah Farokhi, Morteza Daliri, Mojtaba Dashtizad
    Background And Objectives
    Although studies have shown that viability rate of transferred blastocysts in comparison to embryos in previous stages is higher, the viability rate of warmed blastocysts was lower than embryos in other stages. This can be attributed to the present of fluid filled blastocoel cavity and potential risk of ice crystal formation. Moreover, the fluid can serve as an isolator against penetration of cryoprotectant agents (CPAs) to the embryos. In the present study by applying artificial collapse (AC) on blastocysts, we aimed to evaluate the effect of reduced volume of blastocoele fluid prior to vitrification on the quality of warmed in vitro mice embryos. In this regards, quantity of Fgf4 gene expression, viability and hatching rates were considered.
    Methods
    Mouse blastocysts divided into 3 groups including: A) Vitrified-thawed blastocysts after artificial collapse, B) Vitrified-thawed blastocysts, C) Fresh blastocysts as a control group. The survival and hatching rate of embryos were evaluated by SPSS and one way ANOVA with post hoc Duncan test and the expression of Fgf4 gene was assessed by Real Time PCR technique in comparison to control group.
    Results
    Artificial collapse improved the rate of zona pellucida hatching showed a significant increase (p<0.05). Moreover, the level of Fgf4 gene expression in the AC group increased significantly (p<0.05) in comparison to the control group.
    Conclusion
    It can be concluded that artificial collapse of blastocyst could be effective way to improve the implantation rate.
    Keywords: Artificial Collapse, Blastocyst, Fgf4 gene, Vitrification
  • حسن پازکی*، حسین ایمانی، عبدالحسین شاهوردی، فرح فرخی، لیلاسادات طاهایی
    زمینه و هدف
    بلوغ تخمک و لقاح در شرایط آزمایشگاهی از مهم ترین قدم ها در درمان ناباروری می باشد. در این مطالعه محیط های بلوغ با عصاره پلاکت خون که دارای غلظت بالایی از فاکتورهای رشد می باشد غنی گردید و میزان از سرگیری میوز و بلوغ تخمک ها بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی تخمک ها در حالت ژرمینال ویزیکول از موش سوری ماده بالغ نژاد NMRI جمع آوری گردیدند. محیط بلوغ αMEM بوده و محیط های کنترلی دارای 5 و10 درصد سرم گاوی بودند و محیط مورد آزمایش با 5 و 10 درصد عصاره پلاکت خون و ترکیب 5 درصد عصاره پلاکت خون به همراه 5 درصد سرم گاوی غنی گردیدند. میزان از سرگیری میوز و بلوغ بعد از 18 ساعت در محیط های متفاوت بررسی گردید.
    یافته ها
    میزان تخمک های بالغ شده در محیط آزمایشی حاوی 5 درصد عصاره پلاکت خون هم با سلول گرانولوزا و هم بدون سلول گرانولوزا نسبت به محیط های کنترل به شکل معنی دار بالاتر بودند(05/0p<). میزان بلوغ تخمک ها در محیط حاوی 5 درصد عصاره پلاکت خون برای گروه حاوی سلول گرانولوزا، 61 درصد و 72 درصد برای گروه بدون سلول گرانولوزا بوده است در حالی که این میزان برای گروه کنترلی 5 درصد سرم گاوی به ترتیب 53 و 50 درصد بود.
    نتیجه گیری
    عصاره پلاکت خون تاثیر معنی داری بر از سرگیری میوز و بلوغ تخمک در حالت ژرمینال ویزیکول داشته است. بر اساس این نتایج، عصاره پلاکت خون می تواند به عنوان یک محرک بلوغ استفاده گردد.
    کلید واژگان: تخمک با سلول های گرانولوزا, تخمک های دنود شده, سرم گاوی, ژرمینال ویزیکول, بلوغ آزمایشگاهی تخمک, عصاره پلاکت خون
    Hassan Pazoki, Hussein Eimani, Abdol Hossein Shahverdi, Farah Farokhi, Leila Sadat Tahaei
    Background
    Maturation of oocytes and fertilization in vitro can be considered as one of the most important steps to treat infertility. In this study maturation medium was enriched with Platelet extraction (PL) which has high concentration of growth factors. Meiosis resumption and maturation was monitored after 18 hours of maturation.
    Materials And Methods
    In this experimental study، oocytes at germinal vesicle stage were obtained from mature NMRI female mice. Maturation medium was αMEM and the control groups had 5-10% FBS and the medium in the experimental groups was enriched by 5، 10% PL and the combination of 5% PL and 5% FBS. Meiosis resumption and maturation were observed after 18 hours.
    Results
    The rate of matured oocytes in the experimental group 5% PL for both COC and DO group was significantly higher than the control groups (P<0. 05). The maturation rate for 5% PL was 61% for the COC group and 72% for the DO group; while this rate for 5% FBS control group was 53% and 50% respectively.
    Conclusion
    PL had a significant effect on meiosis resumption and maturation of oocyte at germinal vesicle stage. Based on these results، PL could be used as a maturation promoting factor.
    Keywords: Cumulus Oocyte Complex (COC), Denuded Oocyte (DO), Fetal Bovine Serum (FBS), Germinal Vesicle (GV), In Vitro Maturation (IVM), Platelet Layset (PL)
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال