تاثیر کاهش حجم حفره بلاستوسل قبل از انجماد شیشه ای بر بقا و کیفیت جنین های برون تنی موش از طریق بررسی میزان بیان ژن Fgf4

مطالعات نشان داده است هرچند نرخ لانه گزینی بلاستوسیست در مقایسه با مراحل قبل، بالاتر است، اما در مقابل، نرخ بقای رویان های ذوب شده در این مرحله نسبت به مراحل دیگر پایین تر بوده که می تواند ناشی از وجود حفره پر از مایع بلاستوسل و افزایش احتمال تشکیل کریستال های یخ باشد. همچنین وجود این مایع می تواند به عنوان مانعی در مقابل نفوذ مواد محافظ سرما به داخل جنین عمل کند. در این مطالعه با سوراخ کردن مصنوعی (Artificial Collapse، AC)، تاثیر کاهش حجم مایع حفره بلاستوسل، قبل از انجماد شیشه ای بر کیفیت رویان های ذوب شده برون تنی موش با بررسی نرخ بقا، خروج بلاستوسیست از زونا پلوسیدا و نیز میزان بیان ژن Fgf4 بررسی شد.
در این مطالعه، بلاستوسیست های برون تنی موش در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول پس از کاهش حجم حفره بلاستوسل و گروه دوم بدون کاهش حجم حفره بلاستوسل، منجمد و ذوب شدند و بلاستوسیست های گروه سوم، بدون انجماد و هیچ تیمار دیگری به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. میزان بیان ژن Fgf4 توسط تکنیک Real-time PCRارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های واریانس یک طرفه و تست تعقیبی Duncanتجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، p<0.05 در نظر گرفته شد.
AC قبل از انجماد شیشه ای، نرخ خروج بلاستوسیست از زونا پلوسیدا و نیز میزان بیان ژن Fgf4 را در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری افزایش داد (p<0.05).
طبق نتایج این مطالعه می توان AC قبل از انجماد شیشه ای را به عنوان یک روش کارآمد برای بهبود نرخ لانه گزینی درنظر گرفت.