به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

farhang baba mahmoudi

  • Maryam Salmani Seraji, Jamshid Yazdani Charati*, Farhang Baba Mahmoudi, Reza Ali Mohammadpour Tahamtan, Habib Vahedi, Jalil Shojaee
    Background

    Brucellosis is a common disease between humans and animals that still exists in most parts of Iran. This study investigated the epidemiology of brucellosis in Mazandaran province, Iran, during a nine-year period from the beginning of 2009 until the end of 2017.

    Methods

    This descriptive-analytical study was conducted based on the guidelines of Iran’s Ministry of Health and Medical Education on the data of 3732 brucellosis patients. The data were retrieved from the private and public laboratories gathered in a Ministry’s database. We used the generalized estimating equation (GEE) for the Poisson regression model (Poisson GEE) to examine the disease incidence based on the studied variables.

    Results

    The age-standardized incidence rate has been 13.2 per 100,000 people (15.6 in men and 21.3 in rural areas). The highest rate (17.2) was in 2012 and the lowest (10.6) was in 2014. The cities of Galugah (35.0) and Qaemshahr and Fereydunkenar (3.0) had the highest and lowest incidence rates. The patients’ professions had been 30% housewives, 14.9% ranchers, and 14.4% livestock-related professions. The highest standard incidence was in people older than 55 years old. The results of the Poisson GEE regression model showed that the disease incidence has been higher in men compared to women and in rural compared to urban areas (risk ratio = 1.5, 3.4, P = 0.001).

    Conclusion

    Mazandaran faces the risk of increased brucellosis incidence rate. Taking preventive measures, including educating people, are recommended for the near future.

    Keywords: Epidemiology, Brucellosis, Poisson Regression, Mazandaran
  • Faezeh Sadat Movahedi, Jamshid Charati *, Farhang Baba Mahmoudi, Fatemeh Abdollahi, Fatemeh Safari Hajikalai
    Background
    The problem issue of coronaviruses is one of the most serious problems in the world. The present study aimed to investigate and describe the clinical characteristics, risk factors of fatality rate, and length of hospital stay in patients with COVID-19 in Mazandaran province.
    Materials and Methods
    In this epidemiological study, data from COVID-19 patients admitted to hospitals in Mazandaran province from July 22 to August 21, 2020, were reported. Multivariate logistic regression methods and the Cox proportional hazards model were used to determine the risk factors of fatality.
    Results
    Out of the 6759 hospitalized patients, 3111(46.03%) patients had comorbidity; 19.77% of them had diabetes, 19.97% had hypertension, and 15.28% had heart failure. Cox regression model on COVID-19 patient data showed that risk factors for fatality including having age over 60 years (HR: 1.93; P< 0.001), intubation (HR: 4.22; P<0.001), SpO2≤ 93% (HR: 2.57; P=0.006), comorbidities of cancer (HR: 1.87; P=0.006), chronic blood diseases (HR: 1.83; P=0.049), heart failure (HR: 1.63; P<0.001), and chronic kidney disease (HR: 1.98; P<0.001).
    Conclusion
    Paying much attention to risk factors for fatality can help identify patients with a poor prognosis in the early stages. More assessments should also be performed to examine the underlying mechanisms of these risk factors. Highlighting death-related risk factors is crucial to increase preparedness through appropriate medical care and prevention regulations.
    Keywords: COVID-19, Cox regression, Outcome
  • Farhang Babamahmoudi, Arghavan Amuzegar, Tahoora Mousavi, Lotfollah Davoodi*
  • بهار سلمانیان، زینب محمد ابراهیمی، بلقیس روشن، فرهنگ بابا محمودی
    در ارتباط کلامی پزشک- بیمار، پزشکان خودمحوری کلامی بیشتری دارند. یکی از عوامل تاثیرگذار در تغییر میزان خودمحوری کلامی، نقش متغیر جنسیت است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان خودمحوری در ارتباط کلامی پزشک- بیمار و تغییرات حاصل از متغیر جنسیت است تا با آگاهی از آن بتوانیم مدل ارتباطی مناسب تری در این تعامل پزشکان و بیماران تعریف کنیم. برای رسیدن به این هدف، به جمع آوری اطلاعات 26 پزشک و 101 بیمار در مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران پرداختیم، مکالمات را ضبط و پیاده کردیم، به کدگذاری و شمارش پاره گفتارها براساس «سبک پاسخگویی کلامی» استایلز پرداختیم و با استفاده از آزمون های آماری، میزان خودمحوری و تاثیر جنسیت را تحلیل کردیم. پزشکان 4/10 برابر بیماران از پاره گفتارهای موثر بر خودمحوری استفاده کردند. بیشترین میزان خودمحوری در بیماران، در مرحله نتیجه گیری و کمترین آن در مرحله معاینه بود. بیشترین میزان خودمحوری پزشکان در مرحله معاینه و کمترین آن در مرحله شرح حال گیری بود. در بیماران، بین خودمحوری زن و مرد اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0
    کلید واژگان: تعامل کلامی پزشک و بیمار, خودمحوری کلامی, تفاوت جنسیتی, سبک پاسخگویی کلامی استایلز
    Bahar Salmaniyan, Zeinab Mohammad Ebrahimi, Belghis Rovshan, Farhang Baba Mahmoudi
    Physicians are more presumptuous than patients in verbal interaction. This study was conducted to measure the ratio of physicians’ and patients’ presumptuousness، and the role of gender in order to find an appropriate model for doctor-patient interaction. One hundred and one interviews in Mazandaran Medical Sciences hospitals were studied by using Stiles coding system. The physicians were 10. 4 times more presumptuous than the patients. The most presumptuousness in the physicians was in physical examination، and in the patients، it was in conclusion. The least presumptuousness in physicians and in patients was in history taking and in physical examination، respectively. There was a meaningful difference in presumptuousness between men and women in the patients (P<0. 05)، while there was no meaningful difference between men and women in the physicians. Among the patients، rustics، low educated ones، and the elders were more presumptuous. When the gender of physicians and patients was different، the presumptuousness increased; however، the presumptuousness decreased when the gender was the same. We can conclude that the physicians were much more presumptuous than the patients. Their presumptuousness varied from the most in physical examination to the least in the history taking، because the physicians received information during the history taking and they listened more. In physical examination، the patients were in a special situation، sometimes unrobed. It strongly affected the presumptuousness. Presumptuousness had a direct relation with social class. Social class was the main factor when there was a gender difference، and it increased the physicians’ presumptuousness. The Results showed that in the patients، politeness in lower class decreased the presumptuousness. Knowing these factors can help physicians and patients to have an appropriate outcome.
    Keywords: Doctor, patient interaction, Verbal presumptuousness, Gender difference, Stile's verbal response mode
  • عباس مسعودزاده، شهریار عالیان، سعید محسنی توکلی*، محمد خادملو، فرهنگ بابا محمودی، سید طه یحیوی
    سابقه و هدف
    افسردگی یکی از عوارض محتمل درمان با داروهای ضد ویروسی در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان شیوع افسردگی با رژیم های دارویی ضد ویروس مختلف قبل، حین و بعد از درمان دارویی بود.
    روش بررسی
    این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بودکه بر 248 نفر از بیماران مراجعه کننده به 2 درمانگاه سرپایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال91-1390 انجام شد. درمان بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن BوC با اینترفرون یا داروی ضد ویروس دیگر به تنهایی و یا با ترکیب آنها صورت گرفت. از نظر روانشناختی با استفاده از مقیاس افسردگی و اضطراب بیمارستانی (HADS) و نیز مصاحبه بالینی روانپزشکی قبل از شروع درمان، و نیز در هفته های 12 و 24 درمان، و 6 هفته پس از پایان درمان ارزیابی شد.
    یافته ها
    شیوع افسردگی قبل از شروع درمان در مبتلایان به هپاتیت مزمن نوع B وC بیشتر از جامعه بود، ولی با یکدیگر تفاوتی نداشتند. در هفته های 12 و 24 درمان ضد ویروسی، شیوع افسردگی افزایش یافت که در بیماران دریافت کننده اینترفرون آلفا بیشتر بود. شش هفته پس از خاتمه درمان، شیوع افسردگی در گروه های دریافت کننده اینترفرون آلفا به سطح قبل از شروع درمان برگشت، ولی این اتفاق در گروهی که اینترفرون مصرف نمی کردند رخ نداد.
    نتیجه گیری
    پیشنهاد می شود که بیماران دریافت کننده اینترفرون آلفا قبل و حین درمان به دقت ارزیابی روانشناختی گردند تا در صورت لزوم پیشگیری و مداوا در اولین فرصت انجام شود.
    کلید واژگان: هپاتیت مزمن B, هپاتیت مزمن C, افسردگی, اینترفرون آلفا, ریباویرین
    Abbas Masoudzadeh, Shahriar Alian, Saeed Mohseni Tavakkoli *, Mohammad Khademloo, Farhang Babamahmoudi, Seyyed Taha Yahyavi
    Background
    Depression is a possible side effect associated with antiviral therapy for chronic hepatitis B (CHB) and chronic hepatitis C (CHC). The objective of this study was to evaluate the prevalence of depression in patients receiving different anti-viral medications before، during and after treatment.
    Materials And Methods
    This descriptive cross-sectional study was undertaken on 248 CHB or CHC patients referred to two clinics of Mazandaran University of Medical Sciences between March 2011 and April 2012. Those who received alpha interferon، another antivirus medication or combination of them were evaluated by Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) and clinical psychiatric interview before initiation of the medications، 12 and 24 weeks after the initiation of the treatment and 6 weeks after termination of antiviral therapy.
    Results
    The prevalence of depression in patients with either hepatitis B or C was higher than general population، but similar to each other. During the 12 and 24 week of the antiviral therapy، the prevalence of depression was increased especially in whom were receiving alpha-interferon. Six weeks after the termination of medical therapy، the prevalence of depression in whom received alpha interferon was decreased statistically. However، this event did not happen in the group that did not use interferon.
    Conclusion
    It is suggested that patients receiving alpha-interferon should be psychologically assessed in the course of treatment. Displaying the symptoms of depression، doctors should apply the prophylactic and therapeutic measures as soon as possible.
    Keywords: Chronic hepatitis B, Chronic hepatitis C, Depression, Alpha, interferon, Ribavirin
  • Nasibeh Hosseini, Vasoukolaei, Mohammad Ali Oshaghi, Parviz Shayan, Hassan Vatandoost, Farhang Babamahmoudi, Mohammad Reza Yaghoobi, Ershadi, Zakkyeh Telmadarraiy, Fatemeh Mohtarami
    Background
    Anaplasmosis is an important issue for animal breeders in terms of economic losses as well as a health concern to human. Ticks are considered as the main vector of this disease. Lack of documented information about Anaplasma species in Iran was the scope of this study to determine the population of ticks and the presence of Anaplasma in ticks, domestic ruminants and also human beings in northern Iran.
    Methods
    A total of 101 unengorged hard ticks, 78 domestic ruminants and 40 human blood samples collected from Ghaemshahr, Mazandaran Province, northern Iran were tested by nested PCR against 16s rRNA gene of Anaplasma species.
    Results
    Positive PCR was found in 50 ticks, 28 sheep, 2 cattle, one goat, and 10 human specimens. Sequence analy­sis of the PCR products confirmed presence of A. ovis in two Rhipicephalus sanguineus and two Ixodes ricinus ticks, one human and 4 sheep samples. Moreover one Boophilus annulatus tick and one sheep sample were infected with A. bovis. Furthermore one sample of sheep was infected with A. centrale.
    Conclusion
    This study is the first report of tick infection to A. ovis, A. bovis and human infection to A. ovis in Iran. The result of this study is a survey of Anaplasma infections from ticks, domestic animals and human in Iran which help to have appropriate prevention measures for anaplasmosis.
  • Narges Najafi, Ahmad Alikhani, Farhang Babamahmoudi, Alireza Davoudi, Roya Ghasemiyan, Shahriar Aliyan, Arman Shoujaiifar
    Background
    Cefepime was used as empirical treatment in ventilator-associated pneumonia (VAP) induced by gram-negative and gram-positive bacteria. This study aimed to determine the antimicrobial susceptibility pattern of cefepime against microorganism causing VAP in Mazandaran, North of Iran.
    Methods
    This study was performed on VAP patients diagnosed with clinical pulmonary infection score (CPIS) scores in ICU of two hospitals. For each patient suspected of having VAP, quantitative culture of endotracheal aspiration (QEA) was performed and MIC was determined by micro dilution test. Data were collected and analyzed.
    Results
    Thirty- five cases of enterobacteriaceae were isolated orderly including E coli 13, P. aeruginosa 11, Enterobacter 7 and K. pneumonia 4 cases. All the isolated E. coli, Enterobacter and Klebsiella, 54.5% of P. aeruginosa isolated were fully resistant to cefepime.
    Conclusion
    The results of this study show that cefepime is not a reasonable choice for empirical treatment of nosocomial pneumonia and VAP.
    Keywords: Cefepime, Enterobacteriacae, MIC, VAP, ICU
  • علیرضا رفیعی، محمدرضا حق شناس، مائده درزیانی عزیزی، سپیده طاهری، فرهنگ بابا محمودی، عطیه مخلوق، سید حمزه حسینی، فرهاد زمانی
    سابقه و هدف
    بیش از 3 درصد جمعیت دنیا مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت Ç هستند و 50 تا 80 درصد این بیماران به فاز مزمن پیشرفت می کنند. تقریبا 50 درصد بیماران مزمن به درمان جواب نمی دهند. با توجه به اهمیت شناسایی ریسک فاکتورها برای طرح پیشگیری از عفونت، این مطالعه با هدف تعیین ریسک فاکتورهای ویروس هپاتیت Ç در جمعیت های پرخطر مبتلا به عفونت هپاتیت Ç در مازندران انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه 132 بیمار (34 بیمار تالاسمی،31 بیمار دیالیزی، 30 بیمار هموفیلی و37 معتاد تزریقی) مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران دارای آنتی بادی ضد HÇV بوده و از نظر HÇV-RNÂ مثبت بودند. اطلاعات دموگرافیک بیماران و ویژگی های اپیدمیولوژیک، یافته های بالینی و پارامترهای آزمایشگاهی بیماران در پرسشنامه ثبت گردید از آزمون های Çhi-square و ÂNÔVÂ بترتیب برای مقایسه متغیرهای کیفی و کمی بین گروه های مورد مطالعه استفاده شد.
    یافته ها
    بیماران مورد بررسی در این مطالعه شامل 132 فرد مبتلا به عفونت مزمن HÇV با میانگین سنی 92/11±13/35 بودند. همچنین مردان جمعیت عمده را تشکیل می دادند باشد (9/68 درصد در برابر 4/31 درصد، 001/0=p). فراوانی فاکتورهای خطر مهم در انتقال HÇV نظیر مصرف الکل، مصرف مواد مخدر، سابقه زندان و داشتن روابط جنسی بدون قید و شرط در معتادان تزریقی نسبت به بیماران تحت دیالیز، تالاسمی و هموفیل بطور معنی داری بیشتر می باشد (0001/0>p)، حال آن که تفاوت معنی داری بین این دو گروه از لحاظ عفونت همزمان با HÏV و یا HBV و همینطور سابقه بستری دیده نشد (به ترتیب43/0=p و 48/0=p).
    استنتاج
    به دلیل عدم وجود واکسن برای پیشگیری و عدم درمان کامل بیماری و با توجه به نقش مسیر بیمارستانی انتقال عفونت HÇV، تلاش جدی جهت اجرای اقدامات اساسی پیشگیرانه در جامعه و به ویژه مراکز خدمات بهداشتی- درمانی، سازمان های انتقال خون و فرآوردهای خونی ضروری است. با توجه به نقش معتادان تزریقی در انتشار و پایداری HÇV در جامعه، می بایست مشاوره روانی و بالینی آن ها در رابطه با اهمیت ریسک فاکتورهای بیماری صورت پذیرد و همچنین راهکارهای عملیاتی برای کنترل عفونت از جمله گسترش و تعمیق بیمه خدمات درمانی بویژه برای گروه های آسیب پذیر اجتماعی اندیشیده شود.
    کلید واژگان: ریسک فاکتور, ویروس هپاتیت Ç, جمعیت پر خطر
    Ali Reza Rafiei, Mohammad Reza Haghshenas, Maedeh Darzyani Azizi, Sepideh Taheri, Farhang Babamahmoudi, Atiyeh Makhlough, Seyed Hamzeh Hoseini
    Background and
    Purpose
    More than 3% of the world population are infected with Hepatitis Ç virus (HÇV) and 50-80% of these patients progress to chronic disease. Âpproximately 50% of chronically infected patients do not respond to treatment. The purpose of this study was to determine the risk factors for hepatitis Ç virus among high-risk populations (Ïntravenous drug addicts and patients with Thalassemia، Hemophilia، hemodialysis patients) in Mazandaran.
    Materials And Methods
    Totally، 132 patients (34 with Thalassemia، 31 with hemodialysis، 30 with Hemophilia، and 37 with Ïntravenous drug addiction) were studied. Âll patients had anti-HÇV and were HÇV-RNÂ positive. Demographic data، epidemiological characteristics، clinical findings and laboratory parameters were recorded in questionnaire. Descriptive analysis was used to determine frequency، mean and standard deviation of parameters. Qualitative and quantitative variables were compared by Çhi-square test and ÂNÔVÂ respectively.
    Results
    132 patients with established chronic infection (mean age، 35. 13 ±11. 92) were studied. The major participants were males (68. 9% against 31. 4%، P=0. 001). The frequencies of alchohol consumtion، drug abuse، history of imprisonment and uncontrolled sex were significantly higher in intravenous drug addicts compered to patients with thalassemia، hemophilia، and patients under hemodialysis (p<0. 0001). However، no significant differences were observed between the prevalences of coinfection with HÏV and/or HBV and also hospitalization history in high risk groups (p=0. 43 and p=0. 48، respectively) Çonclusion: Due to the lack of vaccine for prevention، inadequate medical treatment for HÇV infection and according to the role of nosocomial transmission of HÇV infection، serious prevention efforts should be performed in society specially health-care centers and blood banks. Since intravenous drug addiction may play an important role in HÇV transmission and persistence، it is necessary to perform psychologic and clinical conseling related to importance of risk factors. Âlso، development of health insurance especially for vulnerable groups in society is recommended.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال