به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب h .mojiri forushani

  • هدا مجیری فروشانی*، عاطفه زاهدی، محمد ایمانی
    زمینه و هدف

    ابتلا به عفونت های قارچی فرصت طلب متعاقب کووید19 از مشکلات جدی می باشد. متعاقب ابتلا، داروهای ضدقارچ نیز در درمان بیماران قرار می گیرد. لذا هدف از این مطالعه تعیین و تاثیر همه گیری کووید19 بر شیوع عفونت های قارچی فرصت طلب و میزان مصرف داروهای ضدقارچ در بیماران بستری در بیمارستان های آبادان بود.

    روش بررسی

    این یک مطالعه توصیفی تحلیلی و گذشته نگر می باشد که در سال 1401 انجام شد. در این مطالعه ، پرونده بیمارانی که حداقل یکی از داروهای فلوکنازول، کاسپوفانجین و آمفوتریسین بی را در مدت بستری در بیمارستان های آبادان در یک سال قبل یا دو سال اول همه گیری کووید19 دریافت کرده بودند، بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران، نوع بخش بستری، نوع عفونت قارچی، سابقه ابتلای قبلی به کووید19 و شدت ابتلا به بیماری از پرونده های بیماران استخراج گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس و کای اسکوار تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    شیوع ابتلا به عفونت های قارچی موکورمایکوزیس و آسپیرژیلوس در دوران پس از همه گیری کووید 19 افزایش معنی داری نسبت به قبل از بحران کووید19 داشته است. مصرف داروهای  ضدقارچ  در دوران پس از همه گیری کووید19 نسبت به دوران قبل از همه گیری افزایش داشته هر چند از نظر آماری معنی دار نبوده است. شایع ترین عفونت قارچی، موکورمایکوزیس بوده است. ریه شایع ترین ارگان درگیر در بیماران قارچی گزارش شده است. بعد از همه گیری کووید19، تمامی بیماران  مبتلا به عفونت های قارچی، سابقه ابتلاء به کووید19 از نوع شدید داشته اند. آمفوتریسین بی، بیشترین داروی مصرفی بوده است. کاسپوفانجین در افراد مبتلا به آسپرژیلوزیس، آمفوتریسین بی در افراد مبتلا به موکورمایکوزیس و فلوکنازول در افراد مبتلا به کاندیدیا استفاده شده بود و این تفاوت معنی دار بود (001/0<p).

    نتیجه گیری

    این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت های قارچی موکورمایکوزیس و آسپرژیلوزیس در دوران پس از کووید19 افزایش یافته است و به دنبال آن،  مصرف داروهای ضدقارچ در دوران پس از شیوع کووید19 نیز افزایش یافته و مصرف هر سه داروی مورد بررسی بر اساس تطابق با گایدلاین ها، طبق اندیکاسیون صورت گرفته است.

    کلید واژگان: آمفوتریسین بی, کاسپوفانجین, فلوکنازول, کووید19, عفونت های قارچی فرصت طلب}
    H .Mojiri Forushani*, A. Zahedi, M. Imani
    Background & aim

    Opportunistic fungal infections following COVID-19 is problematic. Antifungal medications are as well used to treat people who have fungal infections. The aim of the present study was to evaluate the prevalence of fungal infections and the usage of antifungal medications before and after the COVID-19 pandemic.

    Methods

    The present descriptive, analytical, and retrospective study was conducted in 2021.The records of patients who were hospitalized in Abadan hospitals in the year before or the first two years of the COVID-19 pandemic and received at least one of the antifungal medication’s fluconazole, caspofungin, or amphotericin B were extracted and assessed for the present study. Demographic information of patients, type of ward, and type of fungal infection, history of previous infection with covid-19 and severity of disease were extracted from patient files. Descriptive analysis, chi-square, and ANOVA statistics were used to analysis the data.

    Results

    The results indicated that the mucormycosis and aspergillus fungal infections had dramatically increased in the two years since the COVID-19 pandemic initiated. Although it was not statistically significant, the usage of antifungal medications rose in the two years following the beginning of COVID-19 compared to the prior two years. The mucormycosis fungus was the most prevalent fungal infection. The lung was the most commonly infected organ. All patients with fungal infection had a history of severe COVID-19 following the COVID-19 pandemic. The most often used medication was amphotericin B. This difference was substantial (P< 0.001) when aspergillosis patients received capsofungin, mucormycosis patients received amphotericin B, and candida patients received fluconazole.

    Conclusion

    The present indicated that aspergillosis and mucormycosis fungal infections were more common during the COVID-19 pandemic, and as a result, antifungal medication use has increased as well. Additionally, all three medications (fluconazole, caspofungin, and amphotericin B) were administrated according guidelines.

    Keywords: Amphotericin B, Caspofungin, Fluconazole, COVID-19, Opportunistic infection}
  • هدا مجیری فروشانی *، حسین ذوالقرنین

    هدف : 

    آستاگزانتین کاروتنویید طبیعی با آثار فارماکولوژیک مختلف می باشد. مکانیسم مولکولی اثر ضد التهاب این ترکیب چندان مشخص نیست. هدف این مطالعه، بررسی نقش TLR4 و سایتوکاین‫های التهابی IL-1, IL-6, TNFα  در بروز اثر ضد التهابی آستاگزانتین در ماکروفاژها می‫باشد. 

    مواد و روش ‫ها: 

    سلول‫های ماکروفاژی RAW264.7  با LPS القای التهاب شدند. دوزهای 100،50،25 میکرومولار از آستاگزانتین برای تیمار سلول‫ها به‫کار برده شد. میزان بیان ژن TLR4  به روش RT-PCR در دو زمان 24 و 48 ساعت پس از القا با LPS  اندازه گیری شد. سطح سایتوکاین‫های IL-1, IL-6, TNFα با کیت الایزای ساندویچی اندازه‫گیری شد. از آزمون‫های آماری و تست ANOVA یک طرفه برای آنالیز داده‫ها استفاده شد. 

    نتایج

    LPS باعث افزایش میزان بیان ژن TLR4  در هر دو زمان 24و 48 ساعت پس از القا شد p<0.001)) که آستاگزانتین با هر سه دوز به‫طور معنی‫داری آن را کاهش داد (p<0.001). سطح سایتوکاین‫های IL-1, IL-6, TNFα در سلول‫های ماکروفاژی القا شده با LPS افزایش یافته بود (p<0.05) که دوزهای50 و 100 میکرومولار آستاگزانتین باعث کاهش معنی‫دار سطح سایتوکاین‫ها شد.

    نتیجه گیری

     آستاگزانتین با کاهش میزان بیان TLR 4 که در شرایط التهابی افزایش بیان پیدا می‫کند باعث کاهش تولید سایتوکاین‫های التهابی  IL-1, IL-6, TNFα که در مسیر سیگنالیگ آن قرار دارند، می‫شود. با توجه به اثر ضد التهابی آستاگزانتین و عوارض داروهای ضد التهاب کنونی، آستاگزانتین دارای پتانسیل بالا جهت درمان بیماری‫های التهابی مزمن می‫باشد.

    کلید واژگان: آستاگزانتین, ضد التهاب, TLR4, سایتوکاین التهابی}
    H Mojiri-Forushani *, H Zolgharnein
    Aim

    Inflammation is a protective physiologic response against pathogens, trauma and injury (1, 2). Inflammation pathway are different in human body and some main pro-inflammatory cytokines such as IL-1β, IL-6, and TNF-α have key role in pathogenesis of inflammation (3). Current anti-inflammatory drugs including corticosteroids and non-steroid anti-inflammatory drugs have serious side effects (6), so, research on new compounds with anti-inflammatory property is necessary. Astaxanthin is a natural carotenoid with various pharmacological effects. Haematococcus Algae is one of the marine sources of astaxanthin. Anti-inflammatory and antioxidant effects of astaxanthin were reported in previous studies (8-10), but the molecular mechanism of the anti-inflammatory effect of astaxanthin on the peripheral cells of the immune system is not clear. The aim of this study was to evaluate anti-inflammatory effects of astaxanthin on TLR4 gene expression and secretion of key inflammatory cytokines including IL-1, IL-6, and TNFα in RAW264.7 macrophage cells.

    Methods and Material: 

    The RAW264.7 macrophage cells was used in this study. Astaxanthin was extracted from Haematococcus Algae, then different doses of 25, 50, 100 μM of astaxanthin were used to treat the cells. Cells divided to three groups: one group received LPS (1µg/ml), Treatment group received LPS (1µg/ml) in combination to different dose of astaxanthin (25, 50, 100 μM) and control group without LPS astaxanthin. After 24 hour incubation, cell viability was assay with MMT test.TLR4 gene expression was measured by RT-PCR at 24 and 48 hours after induction with LPS. β-actin was considered as housekeeping gene. The levels of IL-1β, IL-6, and TNFα cytokines were measured with a commercial sandwich ELISA kit. The optic absorbance was read at 45 nm. Descriptive statistics and one-way ANOVA test were used to analyze the data. To analysis the fold change of gene expression, formula 2 -ΔΔCT   was used.

    Results

    None of different doses of astaxanthin (25, 50, 100 μM) and LPS (1µg/ml) had no toxicity effect on macrophages cell. (P>0.05). LPS increased TLR 4 gene expression at both 24 and 48 hours after induction, (P <0.001) in compare to control group. 

    Keywords: Astaxanthin, Anti-inflammatory, TLR4, Inflammatory cytokine}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال