h. fazaeli
-
در مطالعه کنونی، 210 راس گوسفند داشتی مغانی آبستن، به طور تصادفی به هفت تیمار با سه تکرار 10 راسی تقسیم شدند. علاوه بر گروه شاهد (تغذیه در مرتع)، شش تیمار شامل: خوراک کامل مش حاوی 40 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 1)، مش با 16 درصد بوته سیب زمینی و 24 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 2)، مش با 32 درصد بوته سیب زمینی و 8 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 3)، خوراک کامل بلوک متشکل از 40 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 4)، بلوک با 16 درصد بوته سیب زمینی و 24 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 5)، و بلوک با 32 درصد بوته سیب زمینی و 8 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 6) استفاده شد. خوراک های مذکور در 45 روز آخر آبستنی و به میزان 500 گرم در نوبت تغذیه شبانه به دام ها داده شد. نتایج نشان داد بیش ترین میزان افزایش وزن میش ها در دوره تغذیه تکمیلی مربوط به تیمارهای 4 و 5 بود (05/0<p). بالاترین وزن تولد بره، افزایش وزن دوره شیرخوارگی، وزن از شیرگیری، کیلوگرم وزن تولد و شیرگیری بره به ازای هر راس میش در تیمارهای 4 و 5، و کم ترین میزان آن ها نیز در تیمار 1 مشاهده شد (05/0<p). بیش ترین میزان تولید شیر در سه ماهه اول مربوط به تیمارهای 4 و 5، و کم ترین میزان آن نیز در شاهد و تیمار 6 بود (05/0<p). به طور کلی، با احتساب درآمد حاصل از فروش شیر و وزن اضافی بره، استفاده از بلوک خوراک کامل حاوی 16 درصد علوفه سیب زمینی منجر به افزایش 70 درصدی سود نسبت به میانگین درآمد هر شش تیمار شد.
کلید واژگان: بلوک کامل غذایی, تغذیه تکمیلی, علوفه سیب زمینی, میش آبستنIntroductionLarge parts of Iran have a dry and semi-arid climate, which is why opportunities for fodder production in the country are limited. Providing feed from agricultural by-products, including potato vines, can be considered a suitable option to compensate for the limitations of traditional feed (e.g. alfalfa). Ardabil province has about 15-20% of the country's potato cultivation area, and with the annual production of about 800 thousand tons of potato tubers, it ranks second in the country. Therefore, there is great potential in this province to produce by-products related to potatoes. The present study was conducted to investigate the possibility and effect of replacing potato vines with regular forage in the diet of pregnant sheep (during the last 45 days of pregnancy).
Materials and methodsIn the first step of this research, the chemical compositions of alfalfa hay and potato vine including dry matter, organic matter, ash, crude protein, crude fat, neutral detergent fiber (NDF), and acid detergent fiber (ADF) were determined. In the next phase, 210 pregnant Moghani sheep were randomly assigned to seven treatments with three replicates and 10 sheep per replicate. In addition to the control treatment (pasture feeding), six treatments with different levels of potato vine (zero, 16, and 32%) were used in two food forms, mash and complete block. The mentioned diets were given to the animals in the last 45 days of pregnancy in the amount of 500 grams during the night feeding time. It should be noted that lactating ewes were not subjected to any treatment after lambing and the effect of an additional feeding period on milk production was examined after three months of lambing.
Results and discussionAccording to the results obtained, the percentage of dry matter, crude protein, crude fat, gross energy, and ADF in potato vine was not significantly different from alfalfa feed, but the NDF percentage in potato vine was lower than alfalfa and its ash content was more than alfalfa (P<0.05). No significant difference was observed in the amount of dry matter digestibility (DMD) and dry organic matter digestibility (DOMD) between the potato vine and alfalfa hay. Ewe weight gain during the supplementary feeding period was influenced by different treatments (P<0.05). A similar pattern was observed for other traits such as ewe weight after lambing, birth weight of lambs, weight gain before weaning, and, weaning weight of lambs. In the current study, the examined traits in sheep that were fed with complete block showed better performance compared to sheep fed with mash. In this feeding method, animals are not able to choose due to the uniform composition of food, which leads to a uniform effect on the rumen and thus reduces the fluctuation in ammonia release for more efficient use of non-protein nitrogen. Complete block feeding is an efficient method to increase voluntary feed intake in ruminants. It also improves nutrient utilization by stabilizing fermentation in the rumen. The increase in birth and weaning weight in lambs whose mothers were fed complete block diets showed that the use of supplementary feeding in the last weeks of gestation of ewes, when carried out appropriately, leads to improvement in fetal growth and proper development of the mammary gland, and increase in birth weight of the lamb and milk production. The different treatments have a significant impact on the amount of milk production so that the average daily milk production throughout the lactation period was lowest in the control treatment (without using any nutritional supplements) and highest in the block feeding treatment at 16% Potato vine. The results showed that using the complete block produced a higher profit compared to the mash.
ConclusionsBased on the results of the present research, the use of 16% potato vine as a replacement for part of the usual fodder in the form of a complete feed block resulted in profitability in the nomadic sheep farming system. Given the cheap price and availability compared to alfalfa fodder and wheat straw, especially in drought conditions and poor pastures, its consumption is economical.
Keywords: Complete Feed Block, Supplementary Feeding, Potato Vine, Pregnant Ewe -
این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی سیلاژ خوراک کامل تفاله پرتقال انجام شد. سه جیره آزمایشی شامل: 1) سیلاژ خوراک کامل برپایه تفاله پرتقال همراه با کاه گندم و کنسانتره، 2) جیره کاملا مخلوط بر پایه سیلاژ ذرت، کاه گندم و کنسانتره 3) جیره کاملا مخلوط بر پایه یونجه، کاه و کنسانتره در تغذیه گوسفند نر بالغ مورد مقایسه قرار گرفت. ماده خشک سیلاژ آزمایشی 28 تا 5/28 درصد و pH نیز 8/3 تا 9/3 بود که حاکی از کیفیت مطلوب سیلاژ بود. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم سیلاژ خوراک کامل بالاتر از دو جیره دیگر بود (05/0>p). مصرف ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی درجیره حاوی سیلاژ ذرت کاهش داشت (05/0 >p). مصرف ماده خشک قابل هضم و ماده آلی قابل هضم سیلاژ خوراک کامل بالاتر از دو جیره دیگر بود (05/0 >p). مقدارpH شکمبه در تحت تاثیر جیره غذایی قرار نگرفت، به جز این که در جیره حاوی سیلاژ ذرت در ساعت صفر پایین تر بود. جیره حاوی سیلاژ ذرت منتج به افزایش نیتروژن آمونیاکی شکمبه در ساعت صفر شد اما سه ساعت پس از خوراک دادن، جیره های حاوی سیلاژ ذرت و سیلاژ تفاله پرتقال مشابه و بالاتر از جیره بدون سیلاژ بود (05/0>p) اما در ساعت شش، بعد از خوراک دهی، تفاوت معنی داری بین جیره ها مشاهده نشد. نتایج نشان داد که می توان با استفاده از تفاله تر پرتقال همراه با کاه و کنسانتره، سیلاژ خوراک کامل تهیه نمود که دارای کیفیت و ارزش غذایی مناسبی باشد.
کلید واژگان: ارزش غذایی, تفاله پرتقال, سیلاژ, خوراک کاملThis experiment was carried out to determine the nutritive value of total mixed ration silage (TMRS) based on orange pulp (OP). Three diets including: 1) TMRS based on OP plus wheat straw (WS) and concentrate, 2) total mixed ration based on corn silage (CS) plus WS and concentrate, 3) total mixed ration based on alfalfa hay (AH) plus WS and concentrate. The experimental diets were tested for digestibility and voluntary intake in mature male lambs. The DM content of TMRS ranged 28 to 28.5 percent and pH 3.8 to 3.9 that shwed appropriate characteristics of the silage. The in vivo digestibility of DM, OM and metabolisable energy of the TMRS were significantly higher than the other diets (P<0.05). The DM and OM intake, were significantly differences between the diets where the lowest amounts detected by feeding CS diet. The digestible DM and OM intake were significantly higher in TMRS than the other diets (P<0.05). Data obtained from rumen liquor showed that pH was not different between the treatments at different times. The ruminal NH3-N was higher in CS diet before morning feeding but it was not different between TMRS and CS diets at 3h post feeding werase they were higher than the other diet (P<0.05). No differences were obtained between the diets for NH3-N at 6h post feeding. It is concluded that by ensiling of orange pulp plus WS and concentrate could prepare a complete feed ration silage with nutrient balance and appropriate digestibility and palatability.
Keywords: nutritive value, orange pulp, total mixed ration silage -
این پژوهش با هدف تهیه سیلاژ خوراک کامل بر پایه تفاله پرتقال انجام شد. تیمار آزمایشی اول شامل تفاله پرتقال، کاه گندم، اوره، دی آمونیوم سولفات و مکمل معدنی-ویتامینی به ترتیب با نسبت های 79، 20، 7/0، 1/0 و 2/0 درصد بود. در تیمار های 2، 3، 4 و 5 نسبت کاه به 15 درصد کاهش یافت و 5 درصد آن به ترتیب با تفاله چغند، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج جایگزین شد. در تیمار 6 سهم کاه به 10 درصد کاهش یافت و به جای آن از تفاله چغندر، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج به ترتیب با نسبت 4، 2 ،2 و 2درصد استفاده شد. پس از چهار ماه، ویژگی های سیلویی، ترکیب شیمایی و تخمیر پذیری (با روش آزمایشگاهی آزمون گاز) سیلاژها تعیین شد. ماده خشک سیلاژها 43/28 تا 01/31 درصد و pH آن ها 95/3 تا 07/4 بود که تفاوت معنی داری داشتند (05/0 >p). محتوی پروتیین خام و نیتروژن آمونیاکی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (05/0 >p). گاز تولید شده، پتانسیل و نرخ تولید گاز تحت تاثیر تیمار قرار گرفت و در تیمار 6 بیشترین مقداربود (05/0 >p). بیشترین و کمترین میزان گوارش پذیری ماده آلی و نیز انرژی قابل متابولیسم به ترتیب در تیمار های 6 و 1 مشاهده شد (05/0 >p). با تهیه ترکیبی از تفاله پرتقال، کاه گندم، تفاله چغندر، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج، اوره، سولفات دی آمونیوم و مکمل ویتامینی-معدنی می توان مخلوطی با قابلیت سیلویی مناسبی تهیه نمود اما کارایی آن در تغذیه دام نیاز به پژوهش دارد.
کلید واژگان: ارزش غذایی, تفاله پرتقال, خصوصیات سیلویی, مواد افزودنیFresh orange pulp (FCP) mixed with wheat straw (WS) 79:20 plus 0.7% urea, 0.1% diammonium sulfate (DAMS) and 0.2% mineral-vitamin supplement (MVS) as a basal treatment (T1). Then WS reduced to 15%+5% sugar beet pulp (SBP) T2, WS15%+5% corn ground (CG) T3, WS15%+ 5% corn bran (CB) T4, and WS15%+ 5%rice bran (RB) T5. In T6 WS reduced to 10% and completed with SBP, CG, CB and RB in amounts of 4:2:2:2 percent respectively. All mixtures were ensiled in small scale plastic bag silos with four replicates. All silos were opened four months’ post ensiling and sampled for chemical analyses, in vitro gas test and digestibility. Dry matter content ranged 28.43 to 31.01 percent and pH 3.95 to 4.07 that were significantly different between the treatments (p<.05). Crude protein ranged 12.16 to 15.59 percent that was the lowest in T1 but the highest in T6 (p<.05). Ammonia-N ranged 6.32 to 10.63 percent of total nitrogen that was different between the treatments (p<.05). Reducing of WS and including of concentrate feeds in the treatments reduced NDF from 59.48 to 46.96 percent (p<.05) but increased gas production, organic matter digestibility (OMD) and metabolisable energy (ME) with highest values in T6. It is concluded that by formulating a mixture of FOP, WS, SBP, CG, CB, RB, Urea, DAMS and VMS in ratio of 79:10:4:2:2:2:0.7:0.1:0.2 may prepared a TMR silage with acceptable silage characteristics. However, more research needs to determine the feeding values through in vivo and feeding trials.
Keywords: additives, orange pulp, nutritive value, silage characteristics -
برخی فراسنجه های فیزیکی و شیمیایی سیلاژ چغندر علوفه ای در ترکیب با مواد اولیه مختلف و افزودنی میکروبی لاکتوباسیلوس در قالب یک آزمایش فاکتوریل2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار بررسی شد. عامل اول شامل 1) چغندر علوفه ای بدون افزودنی (شاهد)، 2) شاهد+10% تفاله چغندر، و 3) شاهد+ 15% تفاله چغندر بود. عامل دوم شامل کاربرد یا عدم کاربرد افزودنی لاکتوباسیلوس به میزان CFU/g 1010×6 ماده خشک بود. تعداد 24 کیسه پلاستیکی حاوی 25 کیلوگرم سیلاژ چغندر علوفه ای از تیمارهای مختلف بعد از عملیات سیلو کردن، پرس و هواگیری به انبار با دمای اتاق منتقل و 75 روز بعد، از هر تیمار، چهار کیسه گشوده شده و بلافاصله pH، دما و کیفیت ظاهری آن ها بررسی شد. از هر کیسه، نمونه ای به آزمایشگاه منتقل شده و ماده خشک، پروتیین خام، خاکستر، NDF، ADF و نیتروژن آمونیاکی اندازه گیری شدند. ارزیابی صفات ظاهری و pH نمونه ها نشان داد تیمارهای دارای تفاله خشک و افزودنی میکروبی از کیفیت بهتری نسبت به شاهد (میانگین امتیاز کیفی 16/0±5/6 در مقابل 21/0±4/9 و میانگین pH06/0±04/4 در مقابل 08/0±59/4) برخوردار بودند (01/0<p). نوع مخلوط مورد استفاده بر ترکیب شیمیایی (ماده خشک، پروتیین خام، NDF و ADF) و پایداری سیلاژ در هنگام باز کردن اثر معنی داری داشت (01/0<p)، اما افزودنی میکروبی در بیشتر موارد، اثر معنی داری نشان نداد. اتلاف شیرابه ای گروه شاهد زیادتر و کیفیت نامطلوب تری نسبت به سیلاژهای دیگر داشت (01/0<p). بر اساس نتایج این آزمایش، مناسب ترین ترکیب سیلاژ تهیه شده مربوط به مخلوط شاهد+ 15% تفاله چغندر بود که از کیفیت بالاتر و ماندگاری بیشتری برخوردار بود.
کلید واژگان: چغندر علوفه ای, خصوصیات فیزیکی-شیمیایی, سیلاژ, لاکتوباسیلوسIntroductionFodder beet is a valuable source of fodder in livestock diets due to favorable agronomic characteristics such as resistance to salinity and drought, less water requirement, and proper nutritional characteristics such as forage production and silage with high nutritional value, good taste, and good resistance to environmental changes. Despite the long history of using fodder beet in animal rations, its nutritional issues and physicochemical properties of it are not fully understood and further research is needed. Silage of fodder beet can be used well in the diet of all ruminants, but studying the proper ways of silage and controlling the physical and chemical properties of silage is one of the important issues that should be addressed. In addition to the stated benefits for fodder beet, such as low dry matter content, fiber, and fat, disruption of ion exchange and change in silo buffering capacity, as well as the difficulty of processing it for permanent consumption of livestock and also important restrictions such as high sugar and moisture in the roots and excess leachate and lack of production of quality silage are the most important obstacles to the consumption of this silage. Harvest time of fodder beet coincides with the heat of the summer season and the occurrence of numerous problems, so it is necessary to silo it to prevent spoilage with the correct method. Today with the introduction of new improved cultivars and the growth of processing technology, these limitations have been almost removed. This study aimed to evaluate some of the physicochemical parameters of ensiled fodder beet with and without Lactobacillus buchneri as a microbial additive.
Materials and methodsSome physicochemical parameters of ensiled fodder beet with and without Lactobacillus buchneri as a microbial additive in combination with 10 and 15% dry beet pulp were investigated through a 3×2 factorial arrangement in four replicates. Different silages included: 1) 100% pure fodder beet without additive (control), 2) control + 10% dry beet pulp, and 3) control + 15% dry beet pulp. The microbial additive was added at the level of 6×1010 CFU/g of dry matter. 24 plastic bags containing 25 kg of different material were compacted, sealed, and stored at room temperature. After 75 days, four bags of each group were opened and pH, temperature, and quality were immediately determined. Also, a sample from each bag was used to measure the chemical compositions. Measurements of temperature and pH were performed. Two samples of silage, one for extraction and determination of ammonia nitrogen (using selective ion absorption electrode) by AFIA recommendations and the other sample for measurement of dry matter, crude protein, and ash according to the AOAC method were used. Measurement of NDF and ADF were done according to the Van Soest method. To evaluate the aerobic stability of silages when opening plastic bags, the characteristics of color, odor, and texture of silage in the range of 1 to 10 for high to poor quality were determined using the modified Konigsberg Scores method. Data were analyzed using a completely randomized design in a 3×2 factorial arrangement in four replicates using the mixed model procedure of the SAS program.
Results and discussionExperimental groups with 10 and 15% of dry beet pulp with microbial additive had a better quality (score: 6.5±0.16 vs. 9.4±0.21; pH: 4.04±0.06 vs. 4.59±0.08) than the control group (P<0.01). The type of ensiled materials had a significant effect on chemical compositions (DM, CP, NDF, and ADF) and the aerobic stability of silages at opening time (P<0.01). But microbial additives almost had no significant effect on the traits. Watery loss of silage for the control group was higher and its quality was lower than that in other groups (P<0.01). The best quality and more stability of silage were observed in the group with fodder beet+15% of dry beet pulp which is advisable.
ConclusionsAccording to the results of this study, adding 10 and 15% of dry beet pulp to fodder beet silage improved the appearance and aerobic stability of the resulting silages compared to the control group. Evaluation of appearance traits and pH of the samples showed that the treatments with dry pulp and the microbial additive had better quality than the control group. The type of mixture used had a significant effect on the chemical composition of silage and its aerobic stability when opened, but the microbial additive did not show a significant effect in most cases. The watery loss in the control group was higher than the other treatments and had a worse appearance quality than other silages. Overall, the most suitable silage composition in this experiment was a mixture of the control group+15% sugar beet pulp, which had better appearance quality, longer shelf life, higher dry matter level, and lower ammonia nitrogen than the other two groups.
Keywords: Fodder beet, Physicochemical property, Silage, Lactobacillus -
تفاله پرتقال همراه با کاه گندم و اوره در سه فرمول شامل؛ 1) مخلوط تفاله پرتقال با کاه گندم به ترتیب با نسبت 90 و 10 درصد وزنی، 2) فرمول اول بعلاوه 5گرم اوره در کیلوگرم وزن تر، 3) فرمول اول بعلاوه 10گرم اوره در کیلوگرم وزن تر، در کیسه های پلاستیکی 40 کیلویی. پس از گذشت سه ماه، از سیلاژها نمونه برداری شد. ترکیب شیمیایی و تخمیرپذیری آزمایشگاهی نمونه ها با روش آزمون گاز تعیین شد. قابلیت هضم درون تنی سیلاژها بر روی گوسفند، به همراه خوراک پایه (مخلوط یونجه و کاه) تعیین شد. pH سیلاژها به ترتیب 59/3، 74/3 و 71/3 بود که تفاوت معنی داری بین آن ها وجود داشت. پروتئین خام و نیتروژن آمونیاکی با افزودن اوره افزایش یافت (05/0> P). میزان گاز تولیدی و نیز فراسنجه های تولید گاز، بین سیلاژها مشابه بود. قابلیت هضم درون تنی ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و انرژی قابل متابولیسم بین جیره های آزمایشی و نیز سیلاژها مشابه بود، به جز این که قابلیت هضم پروتئین در جیره های سیلاژ حاوی اوره افزایش نشان داد (05/0> P). مصرف ماده خشک سیلاژ در مقایسه با جیره پایه تمایل به افزایش داشت. میزان ادرار روزانه دام ها، با تغذیه سیلاژ حاوی یک درصد اوره افزایش نشان داد و pH ادرار نیز بالاتر بود (05/0> P) اما جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر pHشکمبه نداشتند. به طور کلی با تهیه مخلوطی از تفاله پرتقال و کاه و افزودن 5/0 تا یک درصد اوره می توان سیلاژی تهیه نمود که ارزش غذایی معادل مخلوط یونجه و کاه اما با پروتئین بالاتر داشته باشد.کلید واژگان: ارزش غذایی, تفاله پرتقال, سیلاژNutritive value of citrus pulp ensiled with wheat straw and urea, using in vitro and in vivo methodsFresh citrus pulp (FCP) was mixed with wheat straw (WS) 90:10 and ensiled in three treatments 1) 0.0% urea, 2) 0.5% urea and 3) 1% urea, using 40 kg nylon bags. After three months of ensiling, silos were evaluated and sampled for chemical analysis and in vitro gas test. In vivo digestibility and intake of the silages were determined in sheep nutrition along with basal diet (Alfalfa hay+WS+barley ground). Dry matter (DM) ranged 19.32 to 21.15% and pH 3.59 to 3.74 in silages. Crude protein and NH3-N were increased (P<0.05) in silages contained urea. There were no significant differences between silages for gas production. The in vivo digestibility of DM, OM and NDF, and ME were similar between the basal diet and the experimental diets as well as the experimental silages. However, digestibility of CP was increased in silages contained 0.5 and 1% urea (P<0.05). An increasing trend was observed for DM intake where the animals received ad-libitum silages than the basal diet. Daily urine weight and urine pH was increased (P<0.05) when the animals fed 1% urea silage, comparison to the other diets but, ruminal pH was not affected by the treatments. Finally, it is concluded that ensiling of FCP plus WS to provide a mixture with optimum DM content may be an appropriate method of preserving and using of this by product in ruminant nutrition. In addition, deficiency of CP could be compensated by addition of proper amount of urea.Keywords: : Nutritive value, orange pulp, silage
-
تخصیص آب مخازن با سه شرط اساسی، برابری، کارآمدی و پایداری از ملزومات توسعه پایدار است. با توجه به محدود بودن منابع آب تجدیدپذیر در سطح حوضه رودخانه ها و نیز افزایش تقاضا برای آب در مصارف مختلف (کشاورزی، شرب، صنعت و محیط زیست) در اثر افزایش جمعیت و نیز رقابت بر سر استفاده از منابع، ضرورت توجه به مباحث تخصیص منابع آب افزایش یافته است. این امر لزوم توجه به روشهای مختلف بهینهسازی جهت تخصیص منابع آب را دو چندان می کند. بنابراین در پژوهش حاضر سعی شد تا مدلی ارایه گردد که بتواند معیارهای مختلف تخصیص آب به خصوص دو معیار اساسی عدالت و کارایی در نظر گرفته شود و در کنار آن معیارهای مختلف زیست محیطی رعایت گردد. در حوضه آبریز مورد مطالعه، رودخانه گیوی چای با مساحت حدود 600 کیلومترمربع از زیر حوضههای اصلی رودخانه قزل اوزن میباشد مخزن سد جدید گیوی با حجم نرمال 54 میلیون مترمکعب در این حوضه واقع شده است و با توجه به این که شبکه آبیاری سد مزبور احداث نشده و جزییات تخصیص مخزن سد فعلا مشخص نیست در این مطالعه سعی شد با بررسی اراضی پایین دست سد مذکور و با توجه به پتانسیلهای کشاورزی و صنعت در منطقه و همچنین نیازهای شرب در حال حاضر و در افق 20 ساله، مدلی ارایه گردد که به توسعه پایدار منطقه کمکی شایان توجه نماید. خروجی مدل به ازای ضرایب مختلف برای توابع هدف(سود و عدالت) بدست آمد و نتایج با افزایش ضریب تابع سود و کاهش ضریب تابع عدالت (تابع جینی) نشان داده شد. در نهایت با استفاده از روش AHP و بدست آوردن ماتریس مقایسات زوجی، مدل بهینه و نتیجه ضرایب توابع سود و عدالت بهینه محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد ضرایب توابع هدف (6/0و4/0) به ترتیب برای توابع سود و عدالت بهینه ترین حالت خواهد بود و یک نقطه بهینه سراسری است.
کلید واژگان: تحلیل سلسله مراتبی, تخصیص آب, ضریب جینی, ضریب تبیینThe allocation of water reservoirs with three basic conditions, equality, efficiency and sustainability is a prerequisite for sustainable development. Due to the limited availability of renewable water sources at the river basin level and the increasing demand for water in various uses (agriculture, domestic, industry and the environment) due to population growth and competition over resource use, the need to pay attention to The allocation of water resources has increased, and this calls for attention to different ways of optimizing water resources allocation. Therefore, in this research, we have tried to provide a model that can consider different criteria for water allocation, especially two basic criteria of justice and efficiency, and to comply with different environmental criteria.The new constructed dam of Givi With a normal volume of 54 million cubic meters is located in the catchment area of the Givi Chai River With an area of about 600 square kilometers from the subbasins of the Ghezel Ozan River and due to the fact that the dam's irrigation network has not been constructed and reservoir allocation details are not known yet, In this study, we tried to provide a model for the sustainable development of the area by paying attention to the agricultural and industrial potential of the region, as well as the needs of domestic in the present and in the 20 years horizons.The output of the model was obtained for various coefficients for the objective functions (efficiency and equity) and the results were shown by increasing the coefficient of efficiency function and reducing the function of justice (the function of Gini) and finally, using the AHP method and obtaining the Paired Comparison matrix, The optimal model and thus the coefficients of optimal efficiency and equity functions were calculated. The results show that the coefficients of the target functions (0.6 and 0.4) are optimal for the functions of efficiency and equity, respectively. And in fact it's a global optimum point.
Keywords: Determination Coefficient, Gini coefficient, Hierarchical analysis method, Water allocation -
نشریه علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)، سال سیزدهم شماره 2 (پیاپی 48، تابستان 1388)، صص 163 -173
این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی علوفه گیاه سیب زمینی ترشی از نظر تغذیه دام انجام گرفت. بدین منظور، این گیاه در مرحله، گل دهی کامل برداشت، چاپر و خشک گردید و سپس ترکیبات شیمیایی آن اندازه گیری شد. آنگاه این علوفه با پنج نسبت شامل صفر، 10 30 و 40 درصد با یونجه توام شد و قابلیت هضم آنها با روش برون تنی ونیز درون تنی با استفاه از گوسفند، در قالب طرح مربع، 20 لاتین به صورت چرخشی در زمان، تعیین گردید. ترکیبات مغذی علف مزبور، به جز پروتئین خام تا حدود زیادی نزدیک به یونجه بود. قابلیت هضم آزمایشگاهی ماده خشک و ماده آلی تحت تاثیر نسبت یونجه و علوفه سیب زمینی قرار نگرفت ولی قابلیت هضم ماده آلی در نتایج آزمایش بر روی گوسفند نشان داد که افزایش نسبت. (P<0/ ماده خشک در سطح 40 درصد علوفه سیب زمینی کاهش نشان داد (05 این علوفه تا سطح 30 درصد در جیره غذ ایی اثری بر قابلیت هضم نداشت ولی وقتی میزان علف سیب زمینی ترشی به 40 درصد رسید سبب کاهش قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و بخش فیبری جیره شد اما بر مجموع مواد مغذی قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم تاثیر معنی داری نداشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ارزش غذا یی علف سیب زمینی ترشی وقتی تا میزان 30 درصد جایگزین یونجه خشک گردد می تواند مشابه با یونجه خشک باشد.
کلید واژگان: سیب زمینی ترشی, علوفه, ارزش غذاییThis research was conducted to study the nutritive value of Jerusalem artichoke (JA) as animal feed. The aerial part of the JA plant was harvested, at full bloom stage, and then chopped and dried. The chopped JA hay included 0.0, 10, 20, 30 and 40 % of alfalfa hay, used as experimental diets, and tested for in vitro digestibility. In a changeover experiment with Latin square based design the in vivo digestibility was studied by sheep. The samples of dried JA forage as well as the experimental diets were collected and analyzed chemically. The nutrient contents of JA were relatively similar to alfalfa hay except for the crude protein that was lower in JA. The in vitro dry mater and organic mater digestibility were not affected by the levels of JA in the diets, but the digestible value reduced (p<0.05) when the JA ratio was increased to the 40% of the diet. The in vivo digestibility of dry mater, organic mater and fiber fractions was decreased in the diet containing 40 percent JA however, total digestible nutrients and metabolisable energy were not significantly different among the treatments. It may be concluded that nutritive value of JA is similar to alfalfa hay, when it is used up to 30% instead of the alfalfa hay based diet.
Keywords: Jerusalem artichoke, Forage, Nutritive value -
نشریه علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)، سال سیزدهم شماره 1 (پیاپی 47، بهار 1388)، صص 485 -493
در این تحقیق، نمونه های باگاس نیشکر با مقادیر مختلف (صفر، 100، 200 و 300 کیلوگری) توسط یک شتاب دهنده الکترونی مدل TT200، جهت ارزیابی آثار پرتو الکترونی بر فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی، پرتوتابی شدند. نمونه ها جهت تجزیه شیمیایی ابتدا خشک و سپس آسیاب شدند. فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای نمونه ها با روش کیسه های نایلونی در 3 راس گاو فیستولا گذاری شده با وزن 400 کیلوگرم در زمان های صفر، 6، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت اندازه گیری شد. داده های حاصل با مدل غیرخطی ارسکوف و مکدونالد جهت محاسبه فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی برازش گردید. تجزیه آماری داده های مربوط به فراسنجه های مختلف تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر با استفاده از نرم افزار SAS انجام شد. پس از تجزیه واریانس با استفاده از طرح آماری کاملا تصادفی، میانگین ها با آزمون جدید چند دامنه ای دانکن مورد مقایسه قرار گرفتند. با افزایش دز پرتوتابی الکترونی، بخش سریع تجزیه (a) ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی به صورت خطی افزایش یافت. در حالی که بخش کند تجزیه (b) الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی و ثابت نرخ تجزیه پذیری (c) ماده خشک ابتدا کاهش و سپس افزایش یافت. تجزیه پذیری موثر ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی با افزایش دز پرتوتابی به طور خطی افزایش یافت. پرتو الکترونی با دزهای 100، 200 و 300 کیلوگری، تجزیه پذیری موثر ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی را به ترتیب به مقدار 7، 11 و 16; 2، 5 و 7; 3، 7 و 10 درصد در نرخ عبور 5 درصد در ساعت (r) افزایش داد.
کلید واژگان: پرتوتابی الکترونی, باگاس نیشکر, فراسنجه های تجزیه پذیری, ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدیIn this research, samples of sugarcane bagasse were irradiated with various amounts (0, 100, 200 and 300 Kilogray) in an electron accelerator (TT200) to evaluate the effects of electron-beam irradiation on dry matter, neutral-detergent fiber (NDF) and acid-detergent fiber (ADF) degradability parameters. The first samples were dried and then ground for chemical analysis. The ruminal degradation parameters of the samples were measured in fistulated cow 3 (400 kg) at times of 0, 6, 12, 24, 48, 72 and 96 h by the terylene bag method. Data were fitted to non-linear degradation model of Orskov and McDonald to calculate degradation parameters of DM, NDF and ADF. The statistical analysis of degradation of various parameters and effective degradability was accomplished by using the GLM procedure of SAS. After variance analysis, the means were compared with Duncan,s new multiplerange test by using a completely randomized design. The washout fractions of DM as well as NDF and ADF increased linearly (P<0.05) with increasing electron irradiation dose, whereas the potentially degradable fractions of NDF and ADF decreased at first, and then, increased. Also, the degradation rate of the b fraction of dry matter increased. Effective degradability of DM, NDF and ADF increased linearly (P<0.05) with increasing irradiation dose. Electron irradiation at doses of 100, 200 and 300 kGy increased the effective degradability of DM, NDF and ADF at rumen outflow rate of 0.05/h (r) by about 7, 11 and 16% 2, 5 and 7% 3, 7 and 10%, respectively.
Keywords: Electron irradiation, Sugarcane bagasse, Degradability parameters, Dry matter, neutral, acid detergent fiber -
نشریه علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)، سال دوازدهم شماره 1 (پیاپی 43، بهار 1387)، ص 523
این پژوهش به منظور بررسی اثر کشت قارچ صدفی بر ارزش غذایی کاه گندم انجام گرفت. بدین منظور کاه گندم با قارچ صدفی، گونه "پلوروتوس، فلوریدا" عمل آوری شد، سپس مواد آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار: 1) کاه معمولی، 2) کاه عمل آوری شده پس از میسلیوم دوانی قارچ، 3) کاه باقی مانده پس از برداشت محصول قارچ، هر کدام در 4 تکرار آماده سازی شد. ترکیبات شیمیایی و قابلیت هضم آزمایشگاهی نمونه های هر واحد آزمایشی تعیین شد. علاوه بر این، قابلیت هضم ظاهری و مقدار مصرف اختیاری نیز روی گاو و گوسفند اندازه گیری شد. سپس با استفاده از داده های به دست آمده، شاخص ارزش غذایی تیمار ها برآورد گردید و با هم مقایسه شد. نتایج نشان داد که، در اثرکشت قارچ روی کاه، میزان پروتئین خام و قابلیت هضم آزمایشگاهی افزایش یافت در حالی که بخش دیواره سلولی کاهش نشان داد (05/0> P). هم چنین میزان مصرف اختیاری و قابلیت هضم مواد مغذی کاه، پس از رشد میسیلیوم قارچ روی آن، در گاو و گوسفند افزایش معنی داری را نشان داد (05/0> P) اما در تیمار سوم، یعنی کاه باقی مانده پس از برداشت محصول قارچ، قابلیت هضم و میزان مصرف اختیاری روند کاهشی داشت. میزان ماده خشک و ماده آلی مصرفی و نیز ماده خشک قابل هضم و ماده آلی قابل هضم مصرفی، به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیکی، در گاو بالاتر از گوسفند بود (05/0> P). بالاترین شاخص ارزش غذایی، مربوط به تیمار 2 بود که در تغذیه گاو مشاهده شد درحالی که پایین ترین آن مربوط به کاه باقی مانده پس از برداشت محصول قارچ در تغذیه گوسفند به دست آمد. براساس یافته های به دست آمده چنین می توان نتیجه گیری نمود که، عمل آوری کاه گنده با استفاده از قارچ صدفی پلوروتوس فلوریدا، قبل از مرحله میوه دهی قارچ، سبب بهبود ارزش غذایی می شود.
کلید واژگان: کاه گندم, عمل آوری, قارچ پلوروتوس فلوریدا, ارزش غذاییThis study was conducted to assess the effect of culturing oyster mushroom (Pleurotus florida) on the nutritive value of wheat straw. In a completely randomized design, chemical composition and in vitro digestibility of untreated and fungal treated wheat straw were measured by the following treatments: 1) untreated wheat straw (UWS) 2) fermented wheat straw before mushroom fruiting (FTWS) and 3) fermented wheat straw after mushroom harvesting (SPWS), with 4 replicates. In addition, the in vivo digestibility and voluntary intake were determined using 4 cows and 4 sheep and nutritive value index was estimated. The crude protein and in vitro digestibility increased whereas organic matter and cell wall components decreased significantly (P<0.05) in FTWS and SPWS. In vivo digestibility and voluntary intake increased in FTWS when fed to sheep or cow (P<0.05) but no significant differences were found between SPWS and UWS. The digestible dry mater and organic mater intake (g/kg W0.75) were significantly higher (P<0.05) in cow than sheep. The significantly (P<0.05) highest amount of nutritive value index was obtained for FTWS fed to cow and the lowest amount was found for SPWS when fed to sheep. It can be concluded that culturing Pleurotus florida on wheat straw can improve its nutritive value before mushroom fruiting .
Keywords: Wheat straw, Treatment, Pleurotus florida, Nutritive value
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.