hoda dezhkhi
-
زمینه و هدف
مایکوباکتریوم سیمیه ایی به عنوان فراوانترین گونه مایکوباکتریومی کندرشد جداسازی شده از نمونه های بالینی ایران شناسایی گردیده است. یکی از روش های انگشت نگاری ژنتیکی که بدین منظور مورد استفاده قرار میگیرد، روش توالیهای تکراری پشت سرهم VNTR), Variable Number Tandem Repeat) نام دارد. در این مطالعه علاوه بر روش hsp65 PCR-RFLP الگوی ژنتیکی ایزوله های مایکوباکتریومهای سیمیه ای با استفاده از لوکوسهای QUB11b، QUB4156، QUB26 و روش VNTR به منظور مطالعات اپیدمیولوژیکی بررسی گردید.
روش بررسیدر این بررسی از میان 56 نمونه مایکوباکتریومهای آتیپیک ریوی و خارج ریوی ایزوله شده از بیماران با علایم سل ریوی، با استفاده از کشت بر روی محیط LJ و تستهای افتراقی شامل احیای نیترات، آزمایش فعالیت کاتالاز، تست نیاسین، سرعت رشد و تولید پیگمان و روش hsp65 PCR-RFLP، ایزوله های مایکوباکتریوم سیمیه ای شناسایی شدند. سپس حساسیت دارویی به روش مولکولار انجام شد. همچنین با استفاده از لوکوسهای QUB11b، QUB4156، QUB26 الگوی ژنتیکی VNTR بر روی ایزوله های مایکوباکتریوم سیمیه ای و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس بررسی گردید.
یافته هااز مجموع 56 مایکوباکتریوم غیرسلی ایزوله شده، 41 نمونه (73.2%) کندرشد و 15 نمونه (26.7%) سریع الرشد بودند. از میان کند رشدها، 30 نمونه (73.1%) مایکوباکتریوم سیمیه و در میان سریع الرشدها بیشترین تعداد مربوط به مایکوباکتریوم آبسسوس، 12 نمونه (80%) گزارش شد. از میان 30 نمونه مایکوباکتریوم سیمیه مورد مطالعه، (10%) از نمونه ها به آمیکاسین و کانامایسین حساس و به سیپروفلوکسازین مقاوم و (6.6%) به آمیکاسین و کانامایسین مقاوم و به سیپروفلوکسازین حساس بودند. لوکوس QUB11b بالاترین قدرت افتراق (HGI=0.7) را در بین سویه های مایکوباکتریوم سیمیه مورد آزمایش داشت و بسیار پلی مورف بود.
نتیجه گیریلوکوس QUB11b در هر دو گروه مایکوباکنریوم توبرکلوزیس کمپلکس و مایکوباکتریوم سیمیه دارای بالاترین قدرت تمایز به ترتیب 0.6 و 0.7 می باشد. این لوکوس نمی تواند برای تمایز دو گروه مایکوباکنریوم توبرکلوزیس کمپلکس و مایکوباکتریوم سیمیه استفاده شود ولی برای تمایز ساب تایپ های مایکوباکتریوم سیمیه به دلیل قدرت افتراق بالا مناسب می باشد.
کلید واژگان: مایکوباکتریوم سیمیه, hsp65 PCR-RFLP, VNTR لوکوسهای, QUB26, QUB4156Mycobacterium simiae has been identified as the most abundant species of slow-growing mycobacterium isolated from clinical specimens in Iran. One of the genetic fingerprinting methods used for this purpose is called Variable number tandem repeat (VNTR). In this study, in addition to the hsp65 PCR-RFLP method, the genetic pattern of Mycobacterium simiae was investigated using QUB11b, QUB4156, QUB26 loci and VNTR method for epidemiological studies. In this study, among 56 samples of atypical pulmonary and extrapulmonary mycobacteria isolated from patients with pulmonary tuberculosis symptoms, using culture on Lowenstein Jensen medium and differential tests including nitrate reduction, catalase activity test, niacin test, growth rate and pigment production and hsp65 PCR-RFLP method, all isolated mycobacterium simiae were identified. Out of 56 isolated non-tuberculous mycobacteria, 41 samples (73.2%) were slow-growing and 15 samples (26.7%) were fast-growing. Among the slow growths, 30 specimens (73.1%) were mycobacterium simiae and among the fast growths, the highest number was related to mycobacterium abscessus(80%). Among 30 mycobacterium simiae samples, (10%) of the samples were sensitive to amikacin and kanamycin and resistant to ciprofloxacin and (6.6%) were resistant to amikacin and kanamycin and sensitive to ciprofloxacin. The QUB11b locus had the highest differentiation power (HGI = 0.7) among the strains of mycobacterium simiae tested and was highly polymorphic.
ConclusionQUB11b locus in both mycobacterium tuberculosis complex and mycobacterium simiae isolates has the highest discriminative power, 0.6 and 0.7, respectively. This locus can not be used to differentiate the two groups of mycobacterium tuberculosis complex and mycobacterium simiae, but this locus is suitable for differentiating mycobacterium simiae subtypes due to its high discriminative power.
Keywords: Mycobacterium simiae, hsp65 PCR-RFLP, VNTR, QUB26, QUB4156, QUB11b loci -
خامه به دلیل رطوبت کافی، pH نزدیک به خنثی و غنی بودن مواد غذایی محیط مناسبی برای رشد بسیاری از میکروارگانیسم ها است. دلیل عمده تلخی خامه، تجزیه پروتئین های خامه به پپتیدهای هیدروفوبیک توسط آنزیم پروتئاز حاصل از باکتری های مقاوم به دمای پاستوریزاسیون است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تفصیلی و شناسایی مولکولی باکتری های تلخ کننده خامه پاستوریزه انجام گرفت. نمونه های خامه پاستوریزه پس از جمع آوری، تحت آزمایش های میکروبی شامل شمارش تعداد کل میکروارگانیسم ها، تعداد باکتری های سرمادوست، تعداد باکتری های کلی فرم، تعداد باکتری های مقاوم به حرارت، تعداد باکتری های اسپوردار و نیز آزمون های شیمیایی شامل اسیدیته و pH قرار گرفت. این آزمون ها در دو دمای 4 و 15 درجه سلسیوس و در روزهای 1، 3، 5، 7، 9، 11 بعد از تولید خامه و با سه تکرار انجام شد. جدایه های تلخ کننده خامه از نظر فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی، فیلوژنتیکی و مولکولی شناسایی شدند. جدایه ها به خامه سترون تلقیح و ازنظر تغییر طعم به صورت حسی ارزیابی شدند. دو گونه باکتری عامل طعم تلخی از خامه پاستوریزه جداسازی و شناسایی شدند. تعیین توالی مولکولی قطعه ژنی16S rRNA جدایه ها نشان داد که Bacillus cereus و Bacillus subtilisعلت عمده تلخی بودند. دمای نگهداری یکی از مهم ترین عوامل موثر در فعالیت میکروارگانیسم ها و ماندگاری شیر خام است. نگهداری شیر خام به مدت طولانی قبل از فرایند پاستوریزاسیون منجر به افزایش باکتری های پروتئولیتیک مقاوم به دمای پاستوریزاسیون و تولید پروتئاز و تغییر طعم محصول می گردد.کلید واژگان: پروتئاز, تلخی, خامه, باسیلوسCream enabled the growth of most microorganisms due to the adequate moisture, pH close to neutral, and nutrient rich. The major cause of bitter flavour in cream is degradation of proteins to the hydrophobic peptides by protease enzyme derived from the thermostable bacteria resistant to the pasteurization temperature. The present study was aimed to investigate and molecular identify of bacteria spp. causing bitter flavour in pasteurized cream. The pasteurized cream samples were collected, then microbiological tests such as total count of microorganisms, psychrotrophic bacteria count, coliform bacteria count, thermostable bacteria count, sporogen bacteria count and also chemical tests such as acidity and pH measurement were carried out. The tests were fulfilled with three repetitions at 4ºC and 15ºC in first, third, fifth, seventh, ninth, and eleventh days after the cream production. The isolates causing bitter flavour in creams were identified by physiological, biochemical, phylogenetical, and molecular methods. The bacterial isolates were inoculated into the pasteurized creams and assayed for changing in flavour. The two species of bacteria causing bitter flavor were isolated from the pasteurized creams. The sequencing of 16S rRNA gene of isolates indicated that they were Bacillus cereus and Bacillus subtilis. The temperature of preservation is one of the most important agents of microorganisms activity and dairy product durability. Keeping raw milk for a long time before the pasteurization leads to increasing proteolytic bacteria resistant to the pasteurization temperature, producing protease by the organisms and finally, changing the product flavour.Keywords: Protease, bitter, cream, Bacillus
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.