ارزیابی لوکوسهای QUB26 ،QUB4156 ،QUB11b در مایکوباکتریوم سیمیه با روش VNTR

مایکوباکتریوم سیمیه ایی به عنوان فراوانترین گونه مایکوباکتریومی کندرشد جداسازی شده از نمونه های بالینی ایران شناسایی گردیده است. یکی از روش های انگشت نگاری ژنتیکی که بدین منظور مورد استفاده قرار میگیرد، روش توالیهای تکراری پشت سرهم VNTR), Variable Number Tandem Repeat) نام دارد. در این مطالعه علاوه بر روش hsp65 PCR-RFLP الگوی ژنتیکی ایزوله های مایکوباکتریومهای سیمیه ای با استفاده از لوکوسهای QUB11b، QUB4156، QUB26 و روش VNTR به منظور مطالعات اپیدمیولوژیکی بررسی گردید.

در این بررسی از میان 56 نمونه مایکوباکتریومهای آتیپیک ریوی و خارج ریوی ایزوله شده از بیماران با علایم سل ریوی، با استفاده از کشت بر روی محیط LJ و تستهای افتراقی شامل احیای نیترات، آزمایش فعالیت کاتالاز، تست نیاسین، سرعت رشد و تولید پیگمان و روش hsp65 PCR-RFLP، ایزوله های مایکوباکتریوم سیمیه ای شناسایی شدند. سپس حساسیت دارویی به روش مولکولار انجام شد. همچنین با استفاده از لوکوسهای QUB11b، QUB4156، QUB26 الگوی ژنتیکی VNTR بر روی ایزوله های مایکوباکتریوم سیمیه ای و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس بررسی گردید.

از مجموع 56 مایکوباکتریوم غیرسلی ایزوله شده، 41 نمونه (73.2%) کندرشد و 15 نمونه (26.7%) سریع الرشد بودند. از میان کند رشدها، 30 نمونه (73.1%) مایکوباکتریوم سیمیه و در میان سریع الرشدها بیشترین تعداد مربوط به مایکوباکتریوم آبسسوس، 12 نمونه (80%) گزارش شد. از میان 30 نمونه مایکوباکتریوم سیمیه مورد مطالعه، (10%) از نمونه ها به آمیکاسین و کانامایسین حساس و به سیپروفلوکسازین مقاوم و (6.6%) به آمیکاسین و کانامایسین مقاوم و به سیپروفلوکسازین حساس بودند. لوکوس QUB11b بالاترین قدرت افتراق (HGI=0.7) را در بین سویه های مایکوباکتریوم سیمیه مورد آزمایش داشت و بسیار پلی مورف بود.

لوکوس QUB11b در هر دو گروه مایکوباکنریوم توبرکلوزیس کمپلکس و مایکوباکتریوم سیمیه دارای بالاترین قدرت تمایز به ترتیب 0.6 و 0.7 می باشد. این لوکوس نمی تواند برای تمایز دو گروه مایکوباکنریوم توبرکلوزیس کمپلکس و مایکوباکتریوم سیمیه استفاده شود ولی برای تمایز ساب تایپ های مایکوباکتریوم سیمیه به دلیل قدرت افتراق بالا مناسب می باشد.