به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

hossein ghalehnoei

  • مهدیه درویش خضری، محسن طهرانی، حسین قلعه نویی، سعید تقی لو، امیر کهریزی، حسین عسگریان عمران، ابوالقاسم عجمی، رضا ولدان*
    سابقه و هدف

    لوسمی لنفوسیتی مزمن (Chronic Lymphocytic Leukemia: CLL) یک اختلال لنفوپرولیفراتیو است که با گسترش کلونال و بدخیم لنفوسیت های B با فنوتایپ بالغ در خون محیطی، مغز استخوان و بافت های لنفاوی ثانویه مشخص می شود. لنفوسیت های T به دلیل در معرض قرار گرفتن مداوم با آنتی ژن در برابر سرطان ها و عفونت های مزمن، دچار فرسودگی (Exhaustion) می شوند. در واقع رشد بیش از حد سلول‎های توموری منجر به ایجاد فضایی با کمبود اکسیژن، مواد غذایی و حتی فضای فیزیکی برای سلول های نرمال می شود که به این فضا ریزمحیط تومور گفته می شود. در ادامه، ریزمحیط تومور برای سرکوب سیستم ایمنی از روش های مختلفی بهره می گیرد که در نتیجه ی آن مسیرهای متابولیک چه در سلول T و چه در سلول توموری دستخوش تغییر می شوند، در نتیجه گیرنده های مهاری در سطح سلول T و هم زمان لیگاند آن ها در سطح سلول توموری افزایش بیان می یابند. در نهایت سلول T با کاهش توانایی تکثیر، سلول کشی و نیز تولید سایتوکاین های اجرایی مانند اینترفرون گاما همراه است. فرسودگی سلول های T یکی از چالش های درمان بسیاری از بدخیمی ها از جمله CLL است. در CLL پدیده فرسودگی سلول های T به واسطه افزایش بیان همزمان گیرنده های مهاری مشاهده شده است. با توجه به این که روش های درمانی موجود برای بیماران CLL با عوارض جانبی، مقاومت به درمان و عود بیماری همراه هستند، بررسی تغییرات رونوشت می تواند در طراحی استراتژی های درمانی موثرتر کمک کننده باشد. در مطالعه حاضر به بررسی پروفایل بیان ژن های رونوشت (Transcriptome) سلول های TCD8+، در بیماران مبتلا به CLL در مقایسه با افراد سالم با استفاده از سامانه های بیوانفورماتیکی پرداخته شده است.

    مواد و روش ها

    در ابتدا داده های خام با استفاده از این کلمات کلیدی در پایگاه SRA جستجو شدند. در ادامه، توسط نرم افزار CLC Genomics workbench version 21، خوانش های چپ و راست با یکدیگر یکی شدند. بعد از کنترل کیفی داده ها، با توالی رفرانس ژنوم، توالی های mRNA و CDs انسان سرهم (assemble) شدند. سپس بیان ژن های موثر در فرسودگی سلول های T-CD8+ بین دو گروه بیماران CLL و افراد سالم مورد مقایسه قرار گرفت و در نهایت، خروجی آنالیز به وسیله فرمت های نقشه حرارتی (Heat map) و نمودار آتشفشانی نمایش داده شد.

    یافته ها

    در این مطالعه، شناسایی ژن های دخیل در فرسودگی T-CD8+ و بیان افتراقی براساس مقایسه در دو گروه CLL شامل 11 بیمار و گروه سالم شامل 11 فرد انجام شد. نتایج مربوط به بیان 59 ژن انتخابی در قالب نمودار آتشفشانی و نقشه حرارتی ارائه شد. نتایج نشان داد که بیان 42 ژن تغییرات معنی دار داشتند که در بیماران CLL، 18 ژن بیان بالاتر و 24 ژن بیان پایین تری نسبت به افراد سالم داشتند (0/05FDR <P).

    استنتاج

    سطوح بیان ژن های موثر در فرسودگی سلول های T-CD8+ بین دو گروه بیماران CLL و افراد سالم متفاوت بوده است. مولکول هایی که ژن آن ها دارای افزایش بیان در CLL بوده اند، اهداف بالقوه ای برای طراحی روش های درمانی جدید پیشنهاد می شود. در واقع با طراحی و تولید آنتی بادی های مونوکلونال و نیز ریزمولکول هایی که قابلیت مهار این مولکول ها را داشته باشند، می توان این مولکول ها و مسیرهای پیام رسانی وابسته به آن ها را مهار نمود که خود گامی در جهت غلبه بر پدیده فرسودگی سلول های T می باشد.

    کلید واژگان: لوسمی لنفوسیتی مزمن, فرسودگی سلول T, سلول T-CD8+, آنالیز رونوشت, بیوانفورماتیک
    Mahdieh Darvish-Khezri, Mohsen Tehrani, Hossein Ghalehnoei, Saeid Taghiloo, Amir Kahrizi, Hossein Asgarian-Orman, Abolghasem Ajami, Reza Valadan*
    Background and purpose

    Chronic Lymphocytic Leukemia (CLL) is a lymphoproliferative disorder characterized by the clonal and malignant proliferation of mature B-cells within the peripheral blood, bone marrow, and secondary lymphoid tissues. In chronic infections and cancers, T-cells become exhausted due to continuous antigen exposure. This uncontrolled tumor cell growth creates an environment that lacks sufficient oxygen, nutrients, and physical space for normal cells, referred to as the tumor microenvironment. The tumor microenvironment employs multiple mechanisms to suppress the immune system, affecting metabolic pathways in both T-cells and tumor cells. Consequently, inhibitory receptors on T-cells and their ligands on tumor cells are upregulated, leading to reduced proliferation, cytotoxicity, and production of effector cytokines, such as interferon-gamma, by T-cells. T-cell exhaustion presents a therapeutic challenge in treating many malignancies, including CLL. In CLL, T-cell exhaustion is observed through the simultaneous upregulation of inhibitory receptors. Given that current therapies for CLL are often associated with side effects, resistance, and relapse, studying transcript changes may assist in designing more effective treatment strategies. This study investigates the transcriptome profile of CD8+ T-cells in CLL patients compared to healthy individuals using bioinformatics platforms.

    Materials and methods

    The keywords used in this study were CLL, CD8, and human. Raw data were initially searched in the SRA database using these keywords. Left and right reads were merged using CLC Genomics Workbench version 21. Following quality control of the data, sequences were assembled using human genome reference data, mRNA sequences, and coding sequences (CDS). Gene expression related to CD8+ T-cell exhaustion was then compared between CLL patients and healthy individuals. The analysis results were presented in heatmap and volcano plot formats.

    Results

    In this study, genes involved in CD8+ T-cell exhaustion and differential expression were identified by comparing 11 CLL patients with 11 healthy individuals. The expression levels of 59 selected genes were displayed in volcano plot and heatmap formats. Expression changes in 42 genes were statistically significant (FDR P<0.05), with 18 genes showing increased expression and 24 showing decreased expression in CLL patients compared to healthy controls.

    Conclusion

    The study found differences in the expression levels of genes involved in CD8+ T-cell exhaustion between CLL patients and healthy individuals. Molecules encoded by genes upregulated in CLL may serve as potential targets for developing new therapies. By creating monoclonal antibodies and small molecules to inhibit these targets, it may be possible to counteract T-cell exhaustion, representing a promising advance in the treatment of this phenomenon.

    Keywords: Chronic Lymphocytic Leukemias, T Cell Exhaustion, CD8-Positive T-Lymphocyte, Transcriptome Analyses, Bioinformatics
  • Mehrdad Jalalian, Mehdi Pourasghar, Ahmad Majd, Hossein Ghalehnoei, Zahra Kianmehr
    Background

    Major depressive disorder is one of the most common causes of disability in people of the world, so it has imposed a heavy burden on society in terms of medicine and the economy. One of the important and valuable biomarkers in identifying major depressive disorder is the FKBP5 and SLC6A4 genes in depressed patients.

    Objectives

    This study aimed to evaluate the sensitivity and specificity of FKBP5 and SLC6A4 genetic markers in distinguishing major depressive disorder (MDD) patients from healthy controls (HCs) and the responses to cognitive behavioral therapy (CBT) and fluoxetine therapy.

    Methods

    Forty patients diagnosed with MDD based on the diagnostic and statistical manual of mental disorders, fifth edition (DSM-V) criteria and 44 HCs were included in our study from patients of private clinics and Zare Hospital Sari from January 2022 to March 2022. Sampling was carried out from MDD patients and HCs. The patients were randomly assigned to CBT or fluoxetine therapy groups using a randomization block method. The CBT group (12 weeks/one session per week/90 minutes per session), the fluoxetine therapy group (3 months/20 mg daily/weekly follow-up), and relative gene expression alterations were calculated using the quantitative reverse transcription polymerase chain reaction (qRT-PCR) technique.

    Results

    The receiver operating characteristic (ROC) curve analysis showed that FKBP5 [area under the curve (AUC) = 0.724, standard error = 0.054, P < 0.001] and SLC6A4 (AUC = 0.661, standard error = 0.092, P = 0.036) genes have acceptable sensitivity and accuracy in identifying MDD from HCs. After the therapeutic intervention, a significant decrease in the Beck Depression Inventory-II (BDI-II) scores was observed in both groups (CBT group, P < 0.001, fluoxetine group, P < 0.001). Comparing before and after treatment in the CBT group, a significant decrease in FKBP5 (P < 0.001) and SLC6A4 (P < 0.001) gene expression were observed. In the fluoxetine group, SLC6A4 (P = 0.44) gene expression did not show any significant changes, but FKBP5 (P < 0.001) gene expression decreased.

    Conclusions

    The present study showed that the FKBP5 and SLC6A4 genes are appropriate biomarkers for distinguishing MDD patients from HCs and treatment response. However, more research is required to identify biomarkers in distinguishing MDD patients from HCs and treatment response.

    Keywords: Behavioral Therapies, Cognitive, Depressive Disorder, Major, FKBP5, Fluoxetine, SLC6A4
  • Hamed Ghazvini*, Fatemeh Tirgar, Mehdi Khodamoradi, Seyedeh Masoumeh Seyedhosseini Tamijani, Saba Niknamfar, Esmaeil Akbari, Mohammad Nekahi, Nabiollah Tarjani, Hossein Ghalehnoei, Motahareh Rouhi Ardeshiri
    Introduction

    It has long been known that Methamphetamine (MA), as a psychostimulant, leads to long-lasting cognitive deficits. Previous studies have shown that lithium, a mood stabilizer, could facilitate cognitive ability in most of brain diseases. In current study the effects of lithium on spatial memory, hippocampal apoptosis and brain edema in METH-exposed rats are investigated.

    Methods

    The present study 32 Wistar rats were used to examine the effects of lithium on spatial memory by the Morris water maze, hippocampal apoptosis using the TUNEL assay, and brain edema following MA administrations. 

    Results

    The findings indicated that treatment with lithium significantly ameliorated spatial learning and memory impairment in MA-treated rats. In addition, the findings showed that treatment with lithium significantly reduced brain edema and apoptosis in the CA1 neurons in MA -exposed rats. 

    Conclusion

    The results show that treatment with lithium can partially ameliorate the MA –induced neurocognitive deficits in rats, which may be related to its protective effect in the hippocampus.

    Keywords: Lithium, Methamphetamine, Spatial learning, memory, Apoptosis, Brain edema
  • مهرداد جلالیان، مهدی پوراصغر*، احمد مجد، حسین قلعه نویی، زهرا کیانمهر

    مهرداد جلالیان1     
    مهدی پوراصغر2     
    احمد مجد3     
    حسین قلعه نویی4    
    زهرا کیانمهر5

    مولف مسیول: مهدی پور اصغر- ساری: دانشگاه علوم پزشکی مازندران، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و روانپزشکی       E-mail:me_pourasghar46@gmail.com
    1. دانشجوی دکترای  بیوشیمی، دانشکده ی علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
    2. دانشیار، گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و روانپزشکی، مرکز مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
    3. استاد، گروه زیست شناسی، دانشکده ی زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
    4. استادیار، گروه زیست فناوری پزشکی، مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
    5. استادیار، گروه بیوشیمی، دانشکده ی علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران



    در مقاله فوق که در شماره 207 فروردین سال 1401 در دوره 32 این نشریه منتشر شده بود، وابستگی سازمانی آقایان مهرداد جلالیان، احمد مجد و زهرا کیانمهر (در چکیده انگلیسی) اشتباه چاپ شده بود، اصلاح گردید.

    کلید واژگان: اصلاحیه
    Mehrdad Jalalian, Mehdi Pourasghar*, Ahmad Majd, Hossein Ghalehnoei, Zahra Kianmehr

    Mehrdad Jalalian1,
    Mehdi Pourasghar2,
    Ahmad Majd3,
    Hossein Ghalehnoei4,
    Zahra Kianmehr5

    1 PhD Student in Biochemistry, Department of Biochemistry, Faculty of Biological Sciences, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
    2 Associate Professor,  Department of Psychiatry, Psychiatry and Behavioral Sciences Research Center, Addiction Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
    3 Professor, Department of Biology, Faculty of Biology, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
    4Assistant Professor, Department of Medical Biotechnology, Molecular and Cell Biology Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
    5Assistant Professor, Department of Biochemistry, Faculty of Biological Sciences, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran



    In the article published in volume 32, issue 207, 2022, the affilifations of Mehrdad Jalalian, Ahmad Majd and Zahra Kianmehr were published incorrectly, which are now corrected.

    Keywords: erratum
  • Hossein Ghalehnoei, Ahmad Hormati, Amir Houshang Mohammad Alizadeh, Sajjad Ahmadpour, Seyed Hassan Abedi*
    Background

    Pancreatitis is one of the most crucial complications following endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP). The purpose of the current study was to investigate patient-related post-ERCP pancreatitis (PEP) risk factors in two groups of patients: prophylactic pancreatic stent and rectal indomethacin.

    Methods

    Two different prophylactic modalities were planned and complications were assessed based on the defined inclusion criteria. In this study, the patients were evaluated for the procedure and patient-related risk factors in post-ERCP pancreatitis in the recipient groups of the prophylactic pancreatic stent and rectal indomethacin.

    Results

    Pancreatitis was confirmed in 27 of all 170 selected patients after ERCP. By univariate analysis, two variables were significant with the development of PEP. Regarding the patient-related risk factors, unique subjects with common bile duct (CBD) dilated 10mm were more exposed to an increased chance of PEP (P=0. 015); meanwhile, other factors did not correlate with the increased possibility of PEP in both groups. The only procedure-related risk factor for PEP was the deep cannulation of the pancreatic duct in both groups during the procedure with an incremental significant incidence of pancreatitis (P=0.005). Comparison of prophylactic pancreatic stent and rectal indomethacin showed no effects in term of post ERCP pancreatitis reduction. Additionally, there was no significant difference between these two strategies in the rate of PEP.

    Conclusion

    Prophylactic pancreatic duct stents and administration of rectal indomethacin cannot have particular approaches for reducing the possible occurrence of PEP. The increase in time of deep cannulation and the presence of CBD dilation <10mm could be considered as important risk factors.

    Keywords: ERCP, post ERCP pancreatitis, pancreatic duct stent, rectal indomethacin
  • یوسف مقدم، هاجر ضیائی هزارجریبی*، مهدی فخار، عبدالستار پقه، رضا صابری، عیسی نظر، میترا شربت خوری، حسین قلعه نویی
    زمینه و هدف

    لیشمانیوزپوستی (CL)، به عنوان یک مشکل بهداشتی مهم در ایران و یکی از بیماری های فراموش شده در جهان است که توسط گونه های لیشمانیا ایجاد می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی بیماری لیشمانیوز پوستی و فاکتورهای خطر مرتبط با آن در یک کانون آندمیک در استان گلستان هست.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر از نوع مقطعی - تحلیلی بوده و بر روی بیماران مشکوک به لیشمانیوز پوستی مراجعه کننده به مرکز لیشمانیوز پوستی شهرستان گنبد کاووس در طی سال های 1397 و 1398 انجام گرفت و تمام اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک بیماران ثبت گردید. حضور انگل لیشمانیا با تهیه گسترش مستقیم از ضایعات پوستی و رنگ آمیزی گیمسا انجام گرفت. همچنین از روش PCR جهت تعیین گونه انگل استفاده شد.

    یافته ها

    از 1979 ضایعه مشکوک به لیشمانیوز پوستی، 1704 (87/4درصد) مورد مثبت بودند. از نظر جنسیت، 898 (52/7 درصد) نفر از مبتلایان مرد و 806 (47/3 درصد) نفر زن بودند. بیشترین موارد ابتلا درگروه های سنی کمتر از 5 سال (25/93 درصد) و 45- 25 سال (25/41 درصد)  مشاهده شد. در این مطالعه با استفاده از روش PCR-ITS، گونه انگل های لیشمانیا در تمام نمونه های مورد بررسی، لیشمانیا ماژور بود. همچنین سه مورد کریتیدیا فاسیکولاتا در بیماران گزارش گردید.

    نتیجه گیری

    این بررسی اطلاعات ارزشمندی در مورد جنبه های اپیدمیولوژیک لیشمانیوز پوستی در یک کانون بومی قدیمی در شمال ایران ارایه داده است که می تواند پایه ای برای استراتژی های کنترل بیماری در آینده باشد.

    کلید واژگان: لیشمانیوز پوستی, اپیدمیولوژی, PCR, کریتیدیا, گنبد کاووس
    Yousef Moghaddam, Hajar Ziaei Hezarjaribi*, Mahdi Fakhar, Abdol Sattar Pagheh, Reza Saberi, Eisa Nazar, Mitra Sharbatkhori, Hossein Ghalehnoei
    Background and Aim

    Cutaneous leishmaniasis (CL) is an important health problem in Iran and one of the world ̛s neglected diseases which is caused by Leishmania spp. The aim of this study was to investigate the epidemiology of cutaneous leishmaniasis and its associated risk factors in an endemic center in Golestan Province.

    Materials and Methods

    This descriptive cross-sectional study included patients with suspected CL who had been referring to the health centers of Gonbad–e Qabus town, between 2018 and 2020. Demographic and epidemiological data of CL patients were recorded and diagnosis of Leishmania spp. was made by Giemsa staining of direct smear. PCR was also used to determine and confirm the parasite species.

    Results

    From 1979 suspected CL lesions, 1704(87.4%) had positive smears. 898 (52.7%) patients were male and 806 (47.3%) were female. The highest incidence rate was observed in the patients of less than 5 (25.93%) and those between 25 and 45 years of age (25.41%). In all samples in this study, Leishmania major was the only Leishmania spp detected by ITS-PCR. Also, Critidia fasciulata was identified in three patients.

    Conclusion

    The study provided valuable data concerning the epidemiologic aspects of the CL in an old endemic focus in north of Iran, which can be used as the basis for planning future control strategies.

    Keywords: Cutaneous leishmaniasis, Epidemiology, PCR, Crithidia, Gonbad–e Qabus
  • مهرداد جلالیان، مهدی پوراصغر*، احمد مجد، حسین قلعه نویی، زهرا کیانمهر
    سابقه و هدف
    اختلال افسردگی عمده (MDD) یک چالش بزرگ برای سلامت روان جامعه است. Zinc و کورتیزول سرم نشانگرهای زیستی مناسبی برای پاسخ به درمان می باشند. هدف مطالعه حاضر مقایسه نشانگرها در بین دو گروه بیماران MDD تحت درمان با فلوکستین تراپی و درمان شناختی رفتاری انجام پذیرفت.
    مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 40 بیمار زن MDD (معیارDSM-V) در دوگروه فلوکستین تراپی (روزانه 20 میلی گرم به مدت 3 ماه) (20N=) و CBT گروهی (جلسه 90 دقیقه ای، یکبار در هفته، به مدت 12 هفته) (20N=) جای گرفتند. شدت افسردگی، غلظت سرمی کورتیزول و Zinc در ابتدا و پایان درمان سنجش شدند. داده ها در سطح معنادار 0/05≥P با کمک نرم افزار Graphpad Prism9 آنالیز شدند.
    یافته ها: نمره BDI-II در هر دوگروه فلوکستین (از1/5 ± 23/2 به 1/1 ± 11/1) و CBT (از 0/6 ± 26/8 به 0/8 ± 9/5) کاهش معناداری داشت. میزان کورتیزول سرم در گروه فلوکستین بدون تغییر و درگروه CBT (از0/09 ± 453 به 0/07± 386/4) کاهش داست. غلظت Zinc سرم در گروه فلوکستین (از 4/8 ±91/6 به 2/8 ± 72/8) کاهش و در گروه CBT (از 2/1 ± 78/9 به 2/6 ± 86/5) افزایش داشت. از نظر مقایسه بین گروهی مقادیر بعد از درمان، میزان کاهش نمره BDI-II و غلظت کورتیزول در گروه CBT نسبت به گروه فلوکستین تراپی بیش تر بود.
    استنتاج
    امتیاز BDI-II، کورتیزول سرم در گروه CBT کاهش بیش تر اما Zinc سرم افزایش بیش تر نسبت به گروه فلوکستین داشته است. بنابراین برای درمان MDD مناسب به نظر می رسد. مطالعه با حجم بیش تر و دوره طولانی تری توصیه می شود.
    شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20190710044171IRCT
    کلید واژگان: اختلال افسردگی عمده, درمان شناختی رفتاری, فلوکستین, کورتیزول, Zinc
    Mehrdad Jalalian, Mehdi Pourasghar*, Ahmad Majd, Hossein Ghalehnoei, Zahra Kianmehr
    Background and
    purpose
    Major depressive disorder (MDD) is a massive challenge for community mental health. Serum zinc and cortisol are suitable biomarkers for assessing the response to a given treatment. In the present study, serum concentrations of these markers were compared between two groups of patients treated with fluoxetine and cognitive behavioral therapy.
    Materials and methods
    In this randomized clinical trial study, 40 female MDD (DSM-V criteria) patients were divided into two groups: fluoxetine therapy (20 mg/daily/3 months, n=20) and group CBT (90-min/once a week/12 weeks, n=20). Severity of depression was studied by Beck Depression Inventory (BDI-II) and serum cortisol and zinc concentrations were measured before and after treatments. Data were analyzed in Graphpad Prism 9.
    Results
    BDI-II scores significantly reduced in both fluoxetine therapy (from 23.2±1.5 to
    11.1± 1.1) and CBT (from 26.8±0.6 to 9.5±0.8) groups after treatments. Serum cortisol level did not change in patients treated with fluoxetine, but it decreased in CBT group (from 453 ± 0.09 to 386.4±0.07). Serum zinc level decreased in the fluoxetine group (from 91.6±4.8 to 72.8±2.8) and increased in the CBT group (from 78.9±2.1 to 86.5±2.6). Post intervention inter-group comparison showed greater decrease in BDI-II score and cortisol concentration in CBT group than the fluoxetine therapy group.
    Conclusion
    The decrease in BDI-II score and cortisol level and increase in serum zinc were higher in CBT group than fluoxetine group. Therefore, CBT seems to be suitable for treatment of MDD. Further studies are needed with larger sample size and longer study periods.

    (Clinical Trials Registry Number: IRCT20190710044171N1)
    Keywords: major depressive disorder, cognitive behavior therapy, fluoxetine, cortisol, zinc
  • Yousef Moghaddam, Hajar Ziaei Hezarjaribi*, Mahdi Fakhar, Abdol Sattar Pagheh, Reza Saberi, Mitra Sharbatkhori, Hossein Ghalehnoei, Eisa Nazar, Bahman Rahimi Esboei

    Human blood parasites are one of the most critical infections in human that transmit by vectors. Reservoirs of the parasites are crucially important in the epidemiology and control. In the current study isolated parasites from a Rhombomys Optimus (R. opimus), rodent confirms that Crithidia is a zoonotic parasitic disease. This study aimed to find the high-risk areas of this infection by considering the distribution of reservoirs and human infection. In this study, 148 rodents from an endemic focus of Gonbad-e-Qabus city in Golestan province were trapped and then killed ethically and direct smear and culture in Novy- MacNal-Nicolle medium (NNN) were taken and finally, results were confirmed by Polymerase Chain Reaction (PCR) and Sequencing method. Out of 148 rodent, 97 (65.54%) rodent were male and 51 (34.45%) were female (P <0.05). and in smear and culture were found 8 (5.40%) T. lewisi, 6 (4.05%) L. major, and 2 (1.35%) Crithidia spp. Based on the time; 40 (27.02%), 50 (33.78%), 38 (25.67%), and 20 (13.51%) rodents were trapped in spring, summer, fall, and winter, respectively. Due to northeastern Iran (Gonbad-e-Qabus) being the endemic focus of cutaneous leishmaniasis (CL), it should be noted that the reservoirs of this disease may also be contaminated with Leishmania spp, and Crithidia. Results showed that R. opimus are the important reservoirs of CL in northeastern of Iran. Important foci of the diseases in almost all areas of Iran are dispersed. Therefore, reliable methods to control mice are essentially needed.

    Keywords: Rhombomys opimus, Crithidia, Rodent, Blood parasite
  • حسین قلعه نویی، حامد قزوینی*، امیر ملتی، سیده معصومه سید حسینی تمیجانی، راحله رفائی، لیلا الیاسی، مهدی خدامرادی، علی سیاه پشت خاچکی، مرتضی حسینی
    سابقه و هدف

    مت آمفتامین یکی از داروهای مورد سوءمصرف است که دارای عوارض شناختی و رفتاری نظیر اضطراب است. از طرف دیگر مطالعات نشان داده است که هورمون های استروژن و پروژسترون دارای آثار نوروپروتکتیو در برابر اختلالات شناختی و رفتاری می باشند. لذا در این مطالعه نقش هورمون های استروژن و پروژسترون در رفتارهای شبه اضطرابی، درجه حرارت بدن، ادم مغزی و مرگ نورونی ناشی ازمصرف دوز توکسیک مت آمفتامین مورد بررسی قرار گرفت.

    مواد و روش ها

     در این مطالعه تجربی از 48 راس موش صحرایی اواریکتومی شده در 6 گروه شامل گروه های کنترل، مت آمفتامین (mg/kg6)، حلال (روغن کنجد)، مت آمفتامین +استروژن (mg/kg1)، مت آمفتامین+ پروژسترون (mg/kg8) و مت آمفتامین+استروژن+پروژسترون انجام شد. پس از بررسی درجه حرارت بدن و شاخص رفتارهای شبه اضطرابی، حیوانات کشته شده و بافت مغز جهت ارزیابی ادم مغزی و مرگ نورونی در ناحیه CA1 هیپوکمپ مورد استفاده قرار گرفت.

    یافته ها

     دمای بدن، محتوای آب مغزی، فعالیت حرکتی و رفتارهای شبه اضطرابی در موش هایی که مت آمفتامین دریافت کرده بودند افزایش معنی داری داشت و تجویز هورمون های استروژن و پروژسترون باعث تضعیف فعالیت حرکتی، رفتارهای شبه اضطرابی، ادم مغزی و مرگ نورونی در ناحیه CA1 هیپوکمپ ناشی از مت آمفتامین شد.

    استنتاج

    در مجموع مطالعه حاضر پیشنهاد می کند که هورمون های تخمدانی نظیر استروژن و پروژسترون می تواند در بهبود اختلالات رفتاری و مرگ نورونی ناشی از تجویز مت آمفتامین موثر باشند.

    کلید واژگان: مت آمفتامین, استروژن, پروژسترون, اضطراب, ادم مغزی, درجه حرارت بدن, مرگ نورونی
    Hossein Ghalehnoei, Hamed Ghazvini*, Amir Mellati, Seyedeh Masoumeh Seyedhosseini Tamijani, Raheleh Rafaiee, Leila Elyasi, Mehdi Khodamoradi, Ali Siahposht Khachaki, Morteza Hosseini
    Background and purpose

    Methamphetamine (METH) is one of the most powerful drugs that leads to many cognitive and behavioral side effects such as anxiety. On the other hand, studies have shown that ovarian hormones such as estrogen and progesterone have neuroprotective effects on a wide range of cognitive and behavioral disorders. The aim of this study was to investigate the role of estrogen and progesterone on anxiety-like behaviors, body temperature, brain edema, and neuronal death induced by neurotoxic regimen of methamphetamine.

    Materials and methods

    This study was performed in 48 ovariectomized rats divided into six groups including: control, METH (6mg / kg), vehicle (sesame oil), METH + estrogen (1mg / kg), METH + progesterone (8mg / kg), and METH + estrogen + progesterone. Body temperature and anxiety-like behaviors were investigated, then, the animals were killed and brain tissues were harvested to evaluate brain edema and neuronal death in hippocampal CA1.

    Results

    Body temperature, brain water content, motor activity, and anxiety-related behaviors significantly increased in animals that received METH (P<0.001), but, treatment with estrogen and progesterone attenuated motor activity, and anxiety-related behaviors induced by METH. Brain edema, body temperature, and neuronal cell death in hippocampal CA1 area partially decreased in METH+estrogen and METH + progesterone groups.

    Conclusion

    This study suggests that ovarian hormones such as estrogen and progesterone are effective in improving behavioral deficits and neuronal death induced by METH in ovariectomized rats.

    Keywords: methamphetamine, estrogen, progesterone, anxiety, brain edema, body temperature, neuronal death
  • Solmaz Khalifeh, Mehdi Khodamoradi, Vahid Hajali, Hamed Ghazvini *, Lelia Eliasy, Afshin Kheradmand, Vahid Farnia, Javad Akhtari, Kaveh Shahveisi, Hossein Ghalehnoei
    Background

    Methamphetamine (METH) as a synthetic psychostimulant is being increasingly recognized as a worldwide problem, which may induce memory impairment. On the other hand, it is well established that naloxone, an opiate antagonist, has some beneficial effects on learning and memory. The present research aimed at evaluating naloxone effects on spatial learning and memory impairment triggered by a neurotoxic regimen of METH in male rats.

    Materials and Methods

    The animals received the subcutaneous (sc) regimen of METH (4×6 mg/kg at 2-h intervals), intraperitoneal (ip) naloxone (4×1 mg/kg at 2-h intervals), or normal saline at four events. The Nal-METH group of rats received four naloxone injections (1 mg/ kg, ip) 30 min before each METH injection (6 mg/kg, sc) at 2-h intervals. Seven days later, they were evaluated for spatial learning and memory in the Morris Water Maze (MWM) task.

    Results

    METH regimen induced hyperthermia, as well as a poor performance, in the acquisition and retention phases of the task, indicating spatial learning and memory impairment compared to the controls. Naloxone administration (1 mg/kg, ip) before each METH injection led to significant attenuations of both hyperthermia and METH adverse effects on the rat performance in the MWM task.

    Conclusion

    The results revealed that pretreatment with the opiate antagonist naloxone could prevent METH adverse effects on body temperature and memory performance. It seems that the opioidergic system and hyperthermia may, at least partially, be involved in METH effects on spatial memory.

    Keywords: Methamphetamine Hydrochloride, Naloxone Hydrochloride, Spatial Memories, Hyperthermia
  • حسین قلعه نویی، جواد اختری، حامد کلانی، مهدی فخار *
    دستگاه گوارش دارای میکروارگانیسم های متنوعی می باشد که میکروبیوتای گوارشی نامیده می شود. افزایش شیوع بیماری های التهابی روده در کشورهای توسعه یافته با تغییرات در محیط از قبیل کاهش میزان شیوع عفونت های کرمی و تغییرات در فلور میکروبی روده همراه بوده است. پروبیوتیک ها میکروبیوتای مفید برای سلامت انسان هستند. انگل های کرمی نیز همراه با سیستم ایمنی میزبان خود در طی هزاران سال تکامل یافته اند. مطالعات مختلف، توانایی انگل های کرمی و پروبیوتیک ها برای تغییر و یا مهار پاسخ های ایمنی و اثرات مفید آن ها برای میزبان به وسیله کمک به کنترل پاسخ های التهابی را مورد بررسی قرار داده اند. با توجه به نتایج متناقض به دست آمده، مطالعات گسترده تری برای تایید نقش موثر پروبیوتیک ها و انگل های کرمی در درمان بیماری التهابی روده مورد نیاز است.
    کلید واژگان: پروبیوتیک, کرم ها, کولیت زخمی شونده, بیماری کرون
    Hossein Ghalehnoei, Javad Akhtari, Hamed Kalani, Mahdi Fakhar *
    The gastrointestinal system harbors various microorganisms, known as gut microbiota. Increase in prevalence of inflammatory bowel disease (IBD) in developed countries is associated with changes in the environment, such as decrease in incidence of parasitic infections, especially helminths, and changes in the intestinal flora. Probiotics are useful microbiota for human health. The parasitic worms (helminths) have evolved over the years with their host. Several studies have investigated the capability of helminths and probiotics to alter or control host immune responses in view of the fact that these organisms have immunomodulation effects. Given the contradictory results, further broad studies are needed to confirm the role of probiotics and helminths in the treatment of IBD.
    Keywords: probiotics, Helminths, ulcerative colitis, Crohn's disease
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال