تاثیر هورمون های استروژن و پروژسترون بر آسیب عملکردهای رفتاری و مرگ نورونی القا شده توسط مت آمفتامین در موش های اواریکتومی

مت آمفتامین یکی از داروهای مورد سوءمصرف است که دارای عوارض شناختی و رفتاری نظیر اضطراب است. از طرف دیگر مطالعات نشان داده است که هورمون های استروژن و پروژسترون دارای آثار نوروپروتکتیو در برابر اختلالات شناختی و رفتاری می باشند. لذا در این مطالعه نقش هورمون های استروژن و پروژسترون در رفتارهای شبه اضطرابی، درجه حرارت بدن، ادم مغزی و مرگ نورونی ناشی ازمصرف دوز توکسیک مت آمفتامین مورد بررسی قرار گرفت.

 در این مطالعه تجربی از 48 راس موش صحرایی اواریکتومی شده در 6 گروه شامل گروه های کنترل، مت آمفتامین (mg/kg6)، حلال (روغن کنجد)، مت آمفتامین +استروژن (mg/kg1)، مت آمفتامین+ پروژسترون (mg/kg8) و مت آمفتامین+استروژن+پروژسترون انجام شد. پس از بررسی درجه حرارت بدن و شاخص رفتارهای شبه اضطرابی، حیوانات کشته شده و بافت مغز جهت ارزیابی ادم مغزی و مرگ نورونی در ناحیه CA1 هیپوکمپ مورد استفاده قرار گرفت.

 دمای بدن، محتوای آب مغزی، فعالیت حرکتی و رفتارهای شبه اضطرابی در موش هایی که مت آمفتامین دریافت کرده بودند افزایش معنی داری داشت و تجویز هورمون های استروژن و پروژسترون باعث تضعیف فعالیت حرکتی، رفتارهای شبه اضطرابی، ادم مغزی و مرگ نورونی در ناحیه CA1 هیپوکمپ ناشی از مت آمفتامین شد.

در مجموع مطالعه حاضر پیشنهاد می کند که هورمون های تخمدانی نظیر استروژن و پروژسترون می تواند در بهبود اختلالات رفتاری و مرگ نورونی ناشی از تجویز مت آمفتامین موثر باشند.