به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

mahasti sahabi

  • Sana Zahabion, Mahasti Sahabi, Mohammad Javad Kharazifard
    Objectives
    Cases of antimicrobial resistance are increasing, partly due to inappropriate prescribing practices by dentists. The purpose of this study was to investigate the prescribing practices and knowledge of dentists with regards to antibiotics. Moreover, this study aimed to determine whether the prescriptions comply with the recommended guidelines and whether clinical audit can alter the prescribing practices of dentists leading to better use of antibiotics in the dental service.
    Materials And Methods
    A clinical audit (before/after non-controlled trial) was carried out in two dental clinics in the northeast of England. Retrospective data were collected from 30 antibiotic prescriptions, analysed and compared with the recommended guidelines. Data collected included age and gender of patients, type of prescribed antibiotics and their dosage, frequency and duration, clinical condition and reason for prescribing. The principles of appropriate prescribing based on guidance by the Faculty of General Dental Practice in the United Kingdom (UK), FGDP, were discussed with the dental clinicians. Following this, prospective data were collected and similarly managed. Pre and post audit data were then compared. Changes were tested for significance using McNemar''s test and P value<0.05 was considered statistically significant.
    Results
    After intervention, data revealed that antibiotic prescribing practices of dentists improved, as there was an increase in the percentage of prescriptions that were in accordance with the FGDP (UK) guidelines.
    Conclusion
    In view of the limited data collected, this study concludes that there are inappropriate antibiotic prescribing practices amongst general dental practitioners and that clinical audit can address this situation, leading to a more rational use of antibiotics in dental practice.
    Keywords: Antibiotics, Prescribing, Dentistry, Know ledge
  • Mahasti Sahabi, Mandana Sattari, Elham Romoozi, Alireza Akbar-Zadeh Baghban
    Objective
    Resin cements, regardless of their biocompatibility, have been widely used in restorative dentistry during the recent years. These cements contain hydroxy ethyl methacrylate (HEMA) molecules which are claimed to penetrate into dentinal tubules and may affect dental pulp. Since tooth preparation for metal ceramic restorations involves a large surface of the tooth, cytotoxicity of these cements would be more important in fixed prosthodontic treatments. The purpose of this study was to compare the cytotoxicity of two resin cements (Panavia F2 and Rely X Plus) versus zinc phosphate cement (Harvard) using rat L929-fibroblasts in vitro.
    Materials And Methods
    In this experimental study, ninety hollow glass cylinders (internal diameter 5-mm, height 2-mm) were made and divided into three groups. Each group was filled with one of three experimental cements; Harvard Zinc Phosphate cement, Panavia F2 resin cement and Rely X Plus resin cement. L929- Fibroblast were passaged and subsequently cultured in 6-well plates of 5×105 cells each. The culture medium was RPMI_ 1640. All samples were incubated in CO2. Using enzyme-linked immune-sorbent assay (ELISA) and (3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide) (MTT) assay, the cytotoxicity of the cements was investigated at 1 hour, 24 hours and one week post exposure. Statistical analyses were performed via two-way ANOVA and honestly significant difference (HSD) Tukey tests.
    Results
    This study revealed significant differences between the three cements at the different time intervals. Harvard cement displayed the greatest cytotoxicity at all three intervals. After 1 hour Panavia F2 showed the next greatest cytotoxicity, but after 24-hours and one-week intervals Rely X Plus showed the next greatest cytotoxicity. The results further showed that cytotoxicity decreased significantly in the Panavia F2 group with time (p<0.005), cytotoxicity increased significantly in the Rely X Plus group with time (p<0.001), and the Harvard cement group failed to showed no noticeable change in cytotoxicity with time.
    Conclusion
    Although this study has limitations, it provides evidence that Harvard zinc phosphate cement is the most cytotoxic product and Panavia F2 appears to be the least cytotoxic cement over time.
  • مهستی سحابی، الهیار گرامی، مهدی ادیب راد
    زمینه و هدف
    اسپلینت کردن دندانهای پایه پروتز متحرک پارسیل انتهای آزاد در توزیع فشارهای وارده موثر است ولی این امر می تواند در مواردی که دندانهای پایه درگیری پریودنتال دارند، طرح درمان را با پیچیدگی روبرو سازد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسپلینت کردن دندانهای پایه ضعیف پروتز پارسیل انتهای آزاد بر توزیع تنش در استخوان اطراف به روش تحلیل اجزای محدود (FEA) می باشد.
    روش بررسی
    مدل های FEA سه بعدی دندانهای پره مولر اول و دوم فک پایین به همراه PDL و استخوان اطراف آنها طراحی گردید. در این مطالعه سه مدل شامل: 1- هر دو دندان سالم، 2- دندان چهار سالم و دندان پنج دارای تحلیل استخوان (1=C/R) و 3- هر دو دندان دارای تحلیل استخوان(1=C/R) به کار رفت. هر مدل نیز در دو حالت بدون اسپلینت و با اسپلینت مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت پس ازاعمال نیروی پنجاه نیوتنی، فشار Von misesدر استخوان اطراف ریشه دندانها محاسبه و گزارش گردید.
    یافته ها
    در هر سه مدل پیش از اسپلینت کردن، بیشترین فشار در ناحیه آپیکال دندانها و کمترین فشار در اطراف کرست مزیالی دندان چهار و کرست دیستالی دندان پنج ثبت شد. اسپلینت کردن موجب کاهش چشمگیر فشارها در ناحیه کرست بین دندانی گردید. در مدل یک و دو فشارهای ناحیه آپیکال افزایش یافت در حالی که در مدل سه فشارهای ناحیه آپیکال دندانها کاهش پیدا کرد. در مجموع بهترین نتایج در مدل دو (اسپلینت کردن دندان پنج دارای درگیری پریودنتال به دندان سالم کناری) رخ داد.
    نتیجه گیری
    اسپلینت کردن ثابت دندانهای دارای درگیری پریودنتال به کاهش فشارها در ناحیه کرست بین دندانی و بهبود نحوه انتشار فشارها در استخوان اطراف کمک می کند.
    کلید واژگان: روش تحلیل اجزای محدود, اسپلینت کردن ثابت, درگیری پریودنتال, دندان پایه, پروتز متحرک پارسیل
    Mahasti Sahabi *, Allahyar Gerami, Mehdi Adib-Rad
    Background And Aim
    Fixed splinting of abutment teeth can alter the stress distribution characteristics of removable partial denture (RPD). However, periodontally compromised abutments may complicate free end RPD treatment plans. The purpose of this study was to determine the effects of fixed splinting of periodontally compromised abutments on load distribution in free end RPD.
    Materials And Methods
    Three-dimensional finite element models were designed for mandibular first and second premolars including their PDL and surrounding bony structures. In the first model the teeth had no periodontal involvement; in the second model, the first premolar was healthy, the second premolar had periodontal involvement (C/R=1); and, in the third model both teeth had periodontal involvement (C/R=1). Likewise, before and after fixed splinting, situations were defined for each model. The Von misses stress in surrounding bone was analyzed after applying 50 N loads on the specimens.
    Results
    In all three models the maximum Von misses stress before splinting were found to be in the apical area of teeth and the minimum was detected near the mesial crest of first premolar and distal crest of second premolar. After splinting the teeth together, a stress reduction was observed in the interdental crest areas; while in model 1 and 2, increase in the stress was observed in apical areas. The greatest remedy was demonstrated in model 2 where a periodontally compromised tooth was splinted to a healthy one.
    Conclusion
    Fixed splinting of periodontally compromised teeth can reduce the stress concentration in the interdental crest areas and it can improve the stress distribution in the surrounding bone.
  • مهستی سحابی، کاوه علوی، نسترن مرسلی
    سابقه و هدف
    سمانهای مورد استفاده در دندانپزشکی بسیار متنوع هستند و موارد مصرف متعددی دارند. از طرف دیگر دندانپزشکان همه روزه شاهد تغییر و تحولات زیادی در زمینه کاربرد این مواد هستند. این تحقیق با هدف ارزیابی عملکرد دندانپزشکان عمومی و متخصص شهر تهران در رابطه با موارد و نحوه مصرف سمانهای دندانپزشکی در درمانهای پروتز ثابت صورت پذیرفت.
    مواد و روش ها
    این تحقیق یک مطالعه مقطعی - توصیفی بود که بر روی 362 دندانپزشک عمومی و 32 متخصص پروتز ثابت که در سطح شهر تهران در سال 1383 شاغل بودند، انجام شد. ابزار جمعآوری داده ها پرسشنامهای بود که از 9 سوال بسته تشکیل شده بود و پس از تعیین روایی آن با استفاده از آزمون - بازآزمون پایایی آن تایید شد.
    یافته ها
    هنگام سمان کردن دائم رستوریشنهای ثابت در دندانهای روت کانال شده زینک فسفات بیش از سایر سمانها توسط دندانپزشکان عمومی (4/54%) و متخصصان (3/51%) به کار میرفت. در مقابل در دندانهای وایتال، هنگام نزدیک بودن تراش به پالپ دندان و یا هنگام نزدیک نبودن آن، پلیکربوکسیلات در هر دو گروه دندانپزشکان عمومی (8/50% و 4/56%) و متخصصان (به ترتیب 1/53% و 4/34%) بیشتر مورد استفاده قرار میگرفت. در هر دو گروه دندانپزشکان، شایعترین سمان موقت مورد استفاده هنگام نزدیک بودن تراش به پالپ دندان، زینک اکساید با اوژنل بود (عمومی 5/55%، متخصص 5/62%). زینک فسفات بیش از سایر سمانها در هنگام سمان کردن پستهای ریختگی در هر دو گروه دندانپزشکان عمومی (5/54%) و متخصص (9/71%) کاربرد داشت.
    نتیجه گیری
    انتخابهای دندانپزشکان عمومی شباهت قابل توجهی به انتخابهای دندانپزشکان متخصص داشت.
    کلید واژگان: سمانهای دائم, سمانهای موقت, رستوریشنهای پروتز ثابت
    Dr. Mahasti Sahabi *, Dr. Kaveh Alavi, Dr. Nastaran Morsali
    Background And Aim
    Nowadays various types of dental cements are used in fixed prosthetic treatments with different indications. On the other hand, these indications may be changed over a lot every day and new materials are being produced. The aim of this study was to determine the practice of dentists (included general practitioners and prosthodontists) about applications and manipulations of dental cements in fixed prosthetic treatments. Methods & Materials: The study was designed as a cross-sectional, descriptive method. Samples were 362 general practitioners (GP) and 32 (academic and non-academic staff) specialists worked in Great Tehran in 2004. Sampling was done in a simple random method. The questionnaire consisted of 11 questions. After determining the validity of questionnaire, it's reliability was confirmed by means of a test – retest exam.
    Results
    Zinc phosphate was the most frequent cement in fixed partial denture restorations (FPDs) in non-vital teeth (54.4% of GPs and 51.3% of specialists). In vital teeth, both in preparations near and distant to the pulp, polycarboxylate were used frequently by GPs (50.8% and 56.4%, respectively) and specialists (531% and 34.4%, respectively). The most of dentists in both groups were using zinc oxide with eugenol in temporary restorations near the pulp (55.5% and 62.5%, respectively). Zinc phosphate was frequently used for post and core cases (54.5% and 71.9%, respectively).
    Conclusion
    The choices of general practitioners were relatively similar to specialists.
  • مهستی سحابی، نگار همایونفر
    زمینه و هدف
    برای جلوگیری از شکستن لایه سمان و جدا شدن پروتز لازم است سمانی با استحکام بالا انتخاب شود. استحکام سمان تحت تاثیر نسبت پودر به مایع و نحوه مخلوط کردن است. هدف از این مطالعه ارزیابی استحکام فشاری سه نوع سمان زینک فسفات و بررسی تاثیر اندازه گیری نسبت پودر به مایع سمان به صورت چشمی، بر روی استحکام این سمان ها می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی استحکام فشاری مخلوط سه نوع سمان در دو نسبت پودر به مایع اندازه گیری و مقایسه شد. سمان های زینک فسفات مورد مطالعه از این قرار بود: سمان Hoffmann''s (Harvard GmbH)، DeTrey Zinc (Densply) و Ariadent (Asia Chemi Teb). این مطالعه دارای شش گروه و هر گروه شامل ده نمونه بود. نمونه ها مطابق با استاندارد ISO 9917 (2003) ساخته شد و به مدت 24 ساعت در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد نگهداری گردید. سپس استحکام فشاری آنها توسط ماشین آزمایش کننده (Zwick) اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری آزمونهای ANOVA و Tukey مورد استفاده قرار گرفت.
    یافته ها
    اختلاف معنی داری بین استحکام فشاری نمونه های با نسبت کارخانه و نمونه های با نسبت مصرفی در کلینیک وجود داشت. کمترین استحکام فشاری مربوط به سمان آریادنت با نسبت مصرفی در کلینیک و بیشترین مربوط به سمان Hoffmann''s با نسبت پیشنهادی کارخانه بود.
    نتیجه گیری
    در بین نمونه ها با نسبت مصرفی در کلینیک، سمان Hoffmann''s دارای بیشترین استحکام فشاری بود. همچنین بیشترین اختلاف بین استحکام نمونه های با نسبت توصیه شده کارخانه و نسبت مصرفی در کلینیک در سمان DeTrey Zinc مشاهده شد.
    کلید واژگان: سمان زینک فسفات, استحکام فشاری, نسبت پودر به مایع
    Mahasti Sahabi *, Negar Homayunfar
    Background And Aim
    This study was conducted to evaluate the compressive strength of 3 brands of Zinc Phosphate Cements determining the influences of eye estimated (rough measurement) of powder/liquid ratios on the compressive strengths of these cements.
    Materials And Methods
    The three tested Zinc phosphate cements were Hoffmann's [Harvard Dental GmbH], DeTrey Zinc [Densply] and Ariadent [Asia Cherri Teb]. The specimens were divided into 6 groups, each one containing 10 samples. These samples were prepared according to ISO 9917 (2003) and stored in distilled water at the temperature of 37 ºC for 24 hours. The compressive strengths of samples were measured with the Zwick testing machine. The ANOVA and Tukey statistical tests were used to identify the significant differences between these groups.
    Results
    There were significant differences between compressive strengths of cements prepared with manufacturer suggested mixing ratios and clinically used (eye estimated) ratios. The least compressive strength was recorded for Ariadent samples with clinical mixing ratio and the highest was recorded for Hoffmann's samples with manufacturer’s suggested ratio.
    Conclusion
    In clinically used ratios, Hoffmann's cement had the highest compressive strength. The differences between the strengths of manufacturer suggested mixing ratios and clinically used ones were the most in DeTrey Zinc cement.
  • مینو مشهید، ابوالفضل صبوری، الهام اشتر النخعی، مهستی سحابی، رضا منزوی، حسین خدامی
    سابقه و هدف
    تکرارپذیری انتخاب رنگ توسط آزمایندگان از جمله مشکلات موجود در درمانهای پروستودنتیک به شمار میرود. با توجه به تاثیر نمونه های رنگ، همچنین منابع نوری مختلف بر انتخاب رنگ و تکرارپذیری آن، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر تکرارپذیری گروه های آزماینده در انتخاب رنگ در دو منبع نوری با دو نمونه رنگ انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق توصیفی – تحلیلی سه متخصص پروتزهای دندانی، سه دستیار و سه تکنسین انتخاب شدند. پس از اطمینان از سلامت دید رنگی آزماینده ها با انجام آزمون ایشی هارا (Ishihara) هر یک از آنها رنگ بیست دندان کانین سمت چپ فک بالا را با دو نمونه رنگ Vitapan 3 D – Master و Vita Classic در زیر دو نور روز و نور چراغ تصحیح شده دایالیت (Dialite) تعیین کردند. برای جلوگیری از ایجاد حافظه، نمونه رنگها کدبندی شدند. قبل از انتخاب رنگ دندانها پالیش شدند و تکرار آزمایش یک ماه بعد با آزماینده ها و بیماران انجام گرفت. اطلاعات ثبت شده در جدول اطلاعات با آزمون آماری آنالیز واریانس دو طرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج حاکی از آن است که اثر متقابل معنی داری بین نمونه رنگها و میزان تجربه و آگاهی افراد در تکرارپذیری انتخاب رنگ وجود دارد (05/0P<) درصد تکرارپذیری متخصصین در کاربرد دو نمونه رنگ به طور معنی داری بیش از دستیاران و تکنسینها بود (05/0P<). درصد تکرارپذیری دستیاران در کاربرد نمونه رنگ Vitapan 3 D – Master به طور معنی داری افزایش می یابد (05/0P<). این افزایش در مورد تکنسینها و متخصصین معنی دار نبود (05/0P>). منبع نوری اثر معنیدار آماری در میزان درصد تکرارپذیری نداشت (05/0P>).
    نتیجه گیری
    افراد متخصص توانایی بیشتری در تکرارپذیری انتخاب رنگ داشتند به خصوص وقتی که از نمونه رنگ Vita Classic استفاده میشد. استفاده از نمونه رنگ Vitapan 3 D – Master افزایش قابل ملاحظهای در درصد تکرارپذیری دستیاران ایجاد کرد.
    کلید واژگان: انتخاب رنگ, تکرارپذیری, منبع نوری, نمونه رنگ
    Dr. Minoo Mahshid, Dr. Abolfazl Sabouri, Dr. Elham Ashtar-On- Nakhai, Dr. Mahasti Sahabi, Dr. Reza Monzavi, Dr. Hossein Khodami
    Background and Aim
    Color research has shown that shade guides do not always represent the color of natural tooth. Moreover, visual evaluation has been found to be unreliable and inconsistent. This study evaluated the effects of 2 shade guides and 2 light sources on the intrarater repeatability of prosthodontists, postgraduate students and laboratory technicians with regard to shade selection. Methods & Materials: Three prosthodontists, three postgraduate students and three laboratory technicians participate in this descriptive – analytic study. Examiners were tested to eliminate color blindness by Eshihara Test. Each clinician used Vita Classic and Vitapan 3 D- master shade guides under two light sources (sun light and corrected Dialite lamp) to determine the shades of the maxillary left canines of 20 patients following a standard protocol. The identification codes of the shade tabs were masked to prevent shade memory. All teeth were polished before each shade selection. Shade selection was randomly repeated 1 month later by the same practitioners on the same group of patients. Data were analyzed with two way analysis of variance (Anova).
    Results
    Significant interactions were found between the effects of shade guide system and specially training on intrarater repeatability (P<0.05). The intrarater repeatability of prosthodontists was significantly higher than that of postgraduate students and laboratory technicians when the Vita Classic shade guide was used (P<0.05). Use of the Vitapan 3 D – master shade guide significantly improved the intrarater repeatability of postgraduate students compared with Vita Classic shade guide (P<0.05). This improvement was not significant, however, among prosthodontists and laboratory technicians (P>0.05). Light sources didnt show any significant effects on intrarater repeatability of examiners.
    Conclusion
    The prosthodontists demonstrated superior intrarater repeatability in shade selection, especially when the Vita Classic shade guide was used. Use of the Vitapan 3 D – master Shade guide notably improved intrarater repeatability among the postgraduate students.
  • مهستی سحابی، مسعدو داودیان، مسعود اجلالی
    سابقه و هدف
    میزان خطای رابطه اینتراکلوزال کست های مانت شده بر روی آرتیکولاتور به منظور ساخت رستوریشن های ثابت، از طریق انتخاب مواد رکوردگیری دقیق به حداقل می رسد. از این رو این مطالعه با هدف بررسی دقت سه بعدی چهار ماده ثبت کننده رابطه اینتراکلوزال انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه نیمه تجربی میزان خطای سه بعدی یک نوع موم، پلی اتر، کامپاند قالبگیری و رزین آکریلی اتوپلیمریزه را ارزیابی و مقایسه نمود. به این منظور یک جفت دنتیک روی یک آرتیکولاتور Semiadjustable، Arcon مانت شدند. سپس از هر ماده تعداد 10 رکورد تهیه و به مدت 24 ساعت نگهداری شدند. پس از اعمال تغییراتی در آرتیکولاتور، جابجایی های سه بعدی دنتیک فوقانی ناشی از رکوردهای اینتراکلوزال اندازه گیری گردید.
    یافته ها
    بین دقت مواد مورد مطالعه در تمامی ابعاد اختلاف معنی داری وجود داشت.
    نتیجه گیری
    حداقل تغییرات سه بعدی توسط پلی اتر به ثبت رسید. دقت مواد باقیمانده به ترتیب نزولی عبارت بود از: کامپاند، موم و رزین آکریلی.
    کلید واژگان: مواد رکوردگیری, رابطه اینتراکلوزال, دقت ابعادی مواد رکورد گیری
    Dr. Mahasti Sahabi, Dr. Massoud Davoudian, Dr. Massoud Ejlali
    Background and Aim
    Through selection of accurate bite registration materials, the error in the interocclusal relationship of mounted casts on the articulator, can be minimized during fabrication of fixed restorations. Thus this study was done to determine the three-dimensional accuracy of four interocclusal recording materials. Method & Material: This quasi - experimental study measured and compared the three dimensional errors of a wax, a polyether, an impression compound and an autopolymerizing acrylic resin. A dentoform was mounted on a semiadjustable arcon articulator. Ten records of each material were produced and stored for 24 hours. Following a variety of modifications on the articulator, the three dimensional deviations of maxillary dentoform member due to interocclusal records, were measured.
    Results
    There was significant difference between accuracy of materials tested in all dimensions.
    Conclusion
    The least three dimensional changes were recorded by polyether. The accuracy of the remaining materials was, in descending order, compound, wax and acrylic resin.
  • مقایسه تاثیر دو روش لحیم کاری قبل و بعد از پخت پرسلن سه آلیاژ ریختگی بر مقاومت کششی محل لحیم کاری
    مهستی سحابی، حسن سازگارا
    سابقه و هدف
    در این پژوهش مقاومت کششی (Tensile strength) محل لحیم کاری سه نوع آلیاژ ریختگی (آلیاژ طلا - پالادیوم - نقره، آلیاژ پالادیوم - نقره و آلیاژ بیس متال) طی دو روش لحیم کاری قبل و پس از پخت پرسلن، مورد مطالعه قرار گرفت. هدف از این پژوهش تعیین میزان مقاومت کششی محل لحیم کاری سه آلیاژ ریختگی مورد مصرف در ایران در دو روش لحیم کاری قبل از پخت پرسلن و پس از پخت آن و همچنین مقایسه آن با مقاومت کششی نمونه های شاهد (یکپارچه) می باشد.
    مواد و روش ها
    مقاومت کششی 45 نمونه مورد آزمایش توسط دستگاه کشش (Instron) با سرعت 2 میلیمتر در دقیقه محاسبه گردید.
    یافته ها
    نتایج این تحقیق نشان داد که: 1- نمونه های لحیم شده در مقایسه با نمونه های یکپارچه از مقاومت کششی کمتری برخوردار بوده، در این مورد به استثنای محل لحیم قبل از پخت آلیاژ طلا- پالادیوم- نقره (آلیاژ طلا با درصد پایین) اختلاف معنی دار آماری مشاهده می شود. 2- در مورد آلیاژ طلا با درصد پایین، مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت بیش از مقاومت کششی محل لحیم پس از پخت آن است ولی در این زمینه اختلاف معنی داری وجود ندارد. 3- در مورد آلیاژ پالادیوم- نقره مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت به صورت معنی دار بیش از مقاومت کششی محل لحیم پس از پخت آن است. 4- مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت آلیاژ بیس متال به صورت معنی دار کمتر از دو نوع آلیاژ دیگر است.
    نتیجه گیری
    1- کسیتنگ های لحیم شده در مقایسه با کسیتنگ های یکپارچه از مقاومت کششی کمتری برخوردار هستند 2- در مورد آلیاژ Degubond 4 (آلیاژ طلا با درصد پایین)، روش های لحیم کاری قبل و پس از پخت پرسلن تاثیر یکسانی بر مقاومت کششی محل لحیم شده دارند. 3- در مورد آلیاژPorson 4 (آلیاژ پلادیوم- نقره) مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت پرسلن به صورت معنی داری بیش از مقاومت کششی محل لحیم پس از پخت آن است. 4- در لحیم کاری قبل از پخت پرسلن، مقاومت کششی محل اتصال آلیاژ Degubond 4 و آلیاژ Porson 4 با یکدیگر متفاوت ندارد. 5- مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت آلیاژ Verabond (توسط لحیم طلا و بیس متال) کمتر از آلیاژهای Degubond 4 و Porson 4 است. 6- در لحیم کاری پس از پخت پرسلن، مقاومت کششی محل اتصال آلیاژ Verabond توسط لحیم طلا به صورت معنی داری بیش از مقاومت کششی محل لحیم کاری با لحیم بیس متال می باشد.
    کلید واژگان: آلیاژهای دندانپزشکی, لحیم, لحیم کاری قبل و پس از پخت پرسلن, مقاومت کششی
    A comparison of two soldering techniqueon pre and post curing bond strength of procelain
    Dr. Mahasti Sahabi, Dr. Hassan Sazgara
    Aim
    The aim of this study was to compare tensile strength of pre-solder and post-solder joints for three dental alloys. 45 rods, 32 mm in length and 25mm in diameter were made from degubond 4 (Au-Pd-Ag), person 4 (Pd-Ag) and verabond (ni-Cr-Be).Methods & Materials: 15 rods for each alloy randomly divided in to three groups of control, presolder and postsolder. 10 rods of each alloy were cut in half with a custom made cutting Jig and then positioned and stabilized at 13 mm gap distance in an indexing Jig. Rods of deubond 4 and porson 4 were given a heat treatment to simulate porcelain firing. Specimens were soldered with manufacturers recommended solder with gas-oxygentorch (pre-soldering). Verabond speciments were soldered with gold and base-metal solder.Tensile testing was done on an instron machine. Model AB 725-AM.SM.At cross head speed of 2mm/min and result were recorded in kilogram.
    Results
    1- For degubond 4, techniques of soldering has no significant effect on tensile strength of solder joints. 2- For porson 4, tensile strength of presolder joints are significantly stronger than post-solder joints. 3- The tensile strength of presolder joints for degubond 4 and porson 4 are significantly stronger than verabond.
    Conclusion
    Tensile strength of solder joints depends on different factors such as type of alloy and soldering technique however this is not dearly predictable.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال