به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

mansoor pournouri

  • محمدعلی رضایی آهنگرانی، منصور پور نوری*، سید عباس پورهاشمی، داریوش کریمی
    بی تردید محیط زیست، بستر حیات فردی و اجتماعی انسان است. هدف این تحقیق استخراج ابزارهای حقوقی و نگاه به زوایای پنهان و خلاءهای حقوق محیط زیست است تا امکان استقرار تفسیر موسع از جایگاه ذینفع را در جهت امکان طرح دعاوی زیست محیطی را فارغ از تعلقات اقلیمی و تابعیتی فراهم کرده مزید بر اینکه نه تنها ورود خسارت بلکه تعرض به محیط زیست هم قانون انگاری شود. در حوزه محیط زیست و در سطح کلان، عمده خسارتهای زیست محیطی با مجوز قانونی صادر می گیرد. همچنین طرح دعاوی زیست محیطی درصورتی امکان پذیر است که مدعی، ورود خسارت به خود را ثابت کرده باشد. وجود این دو مانع در سطح کلان، یا اجازه استقرار همه جانبه اصل پیشگیری را نمی دهد، یا امکان مطالبه خسارت و به طریق اولی صیانت از محیط زیست را اعطاء نمی کند. درصورتیکه برآیند پذیرش حق به محیط زیست و تفسیر موسع از جایگاه ذینفع امکان تدارک این صیانت و خسارت را سهم الوصول کرده، متقابلا دولتها را در تدوین سیاستهای قانونگذاری، اجرای قوانین و تدابیر قضایی، پاسخگوتر و البته محتاط تر می کند. همچنین توان اشخاص و سازمانهای مردم نهاد جهت صیانت از حق به محیط زیست و مطالبه خسارتهای زیست محیطی را می افزاید.
    کلید واژگان: شاخص حقوقی, ذینفع, دعاوی زیست محیطی, حق
    Mohammad Ali Rezaee Ahangarani, Mansoor Pournouri *, Seyed Abbas Poorhashemi, Daryoosh Karimi
    Undoubtedly, the environment is the bedrock of human individual and social life. The purpose of this study is to extract legal tools and look at the hidden angles and gaps of environmental law to enable the establishment of a broad interpretation of the stakeholder position in order to be able to file environmental claims regardless of climate and nationality. Violation of the environment should also be legalized. In the field of environment and at the macro level, most environmental damages are issued with a legal permit. It is also possible to file an environmental claim if the claimant has proven damages. The existence of these two obstacles at the macro level either does not allow the principle of prevention to be fully established, or does not allow for damages and, through the first, environmental protection. If the outcome of accepting the right to the environment and a broad interpretation of the stakeholder position makes the possibility of providing this protection and damages a share, it will reciprocally make governments more accountable and, of course, more cautious in formulating legislative policies, implementing laws and judicial measures. It also increases the ability of individuals and non-governmental organizations to protect the right to the environment and demand environmental damage.
    Keywords: Legal index, Beneficiary, environmental claims, Right
  • محمدعلی رضایی آهنگرانی، منصور پورنوری*، سید عباس پورهاشمی، داریوش کریمی

    امروزه از حقوق محیط زیست به عنوان یکی از ابزارهای مهم برای مدیریت محیط های طبیعی و حفاظت از محیط زیست نام برده می شود. بکارگیری جنبه ها و ملاحظات حقوقی در جغرافیای طبیعی، مستلزم وضع قوانین و دستورالعمل های جامع است. حق بر محیط زیست سالم بعنوان یک حق اساسی و بنیادین جای خود را در مجموعه حقوق بشر باز کرده، هرچند هنوز به شناسایی کامل دست نیافته است. توجه ویژه به این حق موجب شناخت ظرفیت های حقوق مدنی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی شده است. این پژوهش با هدف شناسایی شاخص های مرتبط با حق بر محیط زیست در محیط های جغرافیایی ایران انجام شده است. تحقیق از نوع پیمایشی و کاربردی می باشد. در ابتدا، براساس طبقه بندی مناطق رویشی ایران، پهنه جغرافیای طبیعی کشور به پنج منطقه تقسیم گردید. جامعه آماری تحقیق شامل کارشناسان، مدیران، اساتید محیط زیست و منابع طبیعی بوده است. نمونه آماری 400 نفر تعیین شد. از نرم افزار SPSS21 و سیستم رویهم گذاری لایه ها برای تحلیل داده ها استفاده شد. مجموعا 4 شاخص اصلی و 17 شاخص فرعی شناسایی شد. در این میان، شاخص «سلامت اکوسیستم» دارای بیشترین امتیاز کسب شده (1397) و پس از آن، شاخص «پوشش گیاهی» با 1305، شاخص «حیات وحش جانوری» با 1267 امتیاز و شاخص «کیفیت محیطی» با 1181 امتیاز قرار داشتند. بالاترین وزن برای شاخص های فرعی متعلق به «تغییر کاربری اراضی» با 5.78 و کمترین وزن نیز متعلق به «آلودگی صدا» با 2.11 بوده است. شاخص «تغییر کاربری اراضی» در تمام مناطق به عنوان پراهمیت ترین و شاخص «آلودگی صوتی» به عنوان کم اهمیت ترین شاخص معرفی شدند. با توجه به میانگین امتیاز کسب شده برای شاخص های هفده گانه حقوق محیط زیست، مشخص شد که این شاخص ها در منطقه اکولوژیکی زاگرس، دارای بیشترین اهمیت (4.37) و به ترتیب در مناطق اکولوژیکی ایرانی - تورانی (4.197)، هیرکانی - خزری (3.974)، ارسباران (3.93) و در نهایت، خلیج فارس - عمانی (3.178) می باشند.

    کلید واژگان: حقوق محیط زیست, شاخص محیط زیستی, محیط جغرافیایی, مناطق اکولوژیک
    MohammadAli Ahangarani, Mansoor Pournouri *, Seyed Abbas POORHASHEMI, Daryoosh Karimi

    Today, environmental law is mentioned as one of the important tools for Natural spaces management and environmental protection. Applying legal aspects and considerations to natural geography requires comprehensive laws and guidelines. The right to a healthy environment is recognized as a fundamental right in the human rights community, although it has not yet been fully recognized. Special attention to this right has led to the recognition of the potential of civil, economic, cultural and social rights. The aim of this study was to identify the indicators related to the right to the environment of Iran. The research is of applied type. Initially, based on the classification of vegetative regions of Iran, the natural geography of the country was divided into five regions. The statistical population of the study included experts, managers, professors in the field of environment and natural resources. A statistical sample of 400 people was determined. SPSS21 software and information layer overlay system were used for data analysis. A total of 4 main indicators and 17 sub-indicators were identified. The "Ecosystem Health" indicator had the highest score (1397), after that "vegetation" indicator with 1305, the "animal wildlife" indicator with 1267 points and the "environmental quality" indicator with 1181 score were. The highest weight for sub-indicators belonged to "land use change" with 5.78 and the lowest weight belonged to "noise pollution" with 2.11. The "land use change" indicator was introduced as the most important indicator in all regions and the "noise pollution" was introduced as the least important indicator. According to the average score obtained for the seventeen indicators of environmental law, it was found that these indicators are the most important in the Zagros ecological region (4.37) and in the Irani-Turani (4.197), Hyrkani-Caspian (3.974), Arasbaran (3.93) and finally, Persian Gulf - Omani (3.178).

    Keywords: Environmental law, Environmental indicator, Geographical environments, Ecological areas
  • Hossein Rabani, Askar Jalalian *, Mansoor Pournouri

    The purpose of the research is to identify the types of environmental pollution crimes in Iran. This research is a theoretical type that has been done by survey and analysis and has been done in 3 stages. Initially, an initial list of environmental crimes was used by a semi-structured interview method. Sampling was determined by the targeted method and the sample size was 169 people. All interviews were implemented and coded as text. In the next step, using expert opinions and the method of pairwise comparison, environmental crimes of weighting and their importance coefficient were determined. Then, by inquiring from the legal offices of the relevant organizations, the statistics of violations and environmental crimes by the provinces of the country between the years 2017 to 2019 were obtained. The results showed that the main crimes of environmental pollution in Iran can be divided into 8 main categories. Also, 23 criteria were determined for them. Among the eight crimes of environmental pollution, the highest weight belonged to air pollution (0.876) and then water pollution (0.797). Also; the lowest weight was allocated to wave pollution (0.114). A comparative comparison between environmental pollution crimes showed that between 2017 and 2019, statistically, the highest rate of crime was related to waste pollution and then water pollution. Mazandaran province with 6674 cases of environmental crimes in the top provinces of the country and Khorasan Razavi province was introduced as the last province with 223 cases of environmental crimes.

    Keywords: air pollution, environmental crime, Environmental pollution, Water Pollution
  • حسین ربانی، عسکر جلالیان*، منصور پورنوری
    اهداف و زمینه ها

    هدف این پژوهش گونه شناسی جرایم محیط زیستی در جغرافیای طبیعی ایران بود.

    روش شناسی

    این پژوهش از نوع کاربردی است. در ابتدا، فهرست اولیه انواع جرایم محیط زیستی با استفاده از روش مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده گردید. نمونه گیری به روش هدفمند و حجم نمونه 169 نفر تعیین گردید. کلیه مصاحبه ها به صورت متن پیاده سازی و کدگذاری شدند. در گام بعد، با استفاده از آرای خبرگان و روش مقایسه زوجی، جرایم محیط زیستی وزن دهی و ضریب اهمیت آنها مشخص شد. سپس، با استعلام از دفاتر حقوقی سازمان های ذی ربط، آمار تخلفات و جرایم محیط زیستی به تفکیک استان های کشور حدفاصل سال های 1395 تا 1398 به دست آمد.

    یافته ها

    جرایم محیط زیستی به 3 عامل کلان، 8 عامل خرد و 23 سنجه دسته بندی می شوند. بیشترین میزان جرایم، به ترتیب، «تخریب اکوسیستم»، «آلودگی های محیطی» و «برداشت منابع و اثر بر تنوع زیستی» بوده اند. بیشترین درصد جرایم خرد متعلق به «آلودگی منابع آب» با 58% و سپس، «آلودگی خاک» با 26% و در نهایت، «آلودگی هوا» با 16% بوده است. در جرایم مربوط به «تخریب اکوسیستم»؛ بیشترین درصد «تخریب جنگل ها و مراتع» با 48% و سپس، «تخریب تالاب ها و اکوسیستم های آبی» با 35% و در نهایت، «تخریب کوهستان و دشت» با 17% قرار داشته اند. در مورد جرایم مربوط به «برداشت منابع و اثر بر تنوع زیستی»؛ بیشترین درصد «خسارت به حیات وحش» با 57% و کمترین میزان متعلق به «خسارت به زیستگاه» با 43% بوده است. بیشترین سنجه ارتکاب جرم «تغییر کاربری اراضی» (9.4٪) و کمترین «برداشت گیاهان دارویی» (0.5٪) است. استان مازندران با 6674 مورد ارتکاب جرایم محیط زیستی در صدر استان های کشور و استان خراسان رضوی با 232 مورد ارتکاب جرم، در انتهای فهرست قرار داشته اند.

    نتیجه گیری

     نظر به تعدد و تنوع جرایم محیط زیستی در کشور و افزایشی بودن روند ارتکاب جرایم، لازم است تا اقدامات موثرتری در این خصوص صورت گیرد

    کلید واژگان: گونه‌شناسی جرایم, جرایم محیط زیستی, جغرافیای طبیعی, تخریب اکوسیستم
    Hossein Rabani, Askar Jalalian*, Mansoor Pournouri
    Aims & Backgrounds

    The aim of this study was to evaluate the typology of environmental crimes in the natural geography of Iran.

    Methodology

    First, a checklist of different environmental crimes prepared based  on semi-structured interview method with 169 respondents identified as sample size. Second, using expert opinions and the method of pairwise comparison, environmental crimes are weighted and their importance coefficient was determined. Finally, related data were collected from the legal offices of the relevant organizations, the statistics of violations, and environmental crimes in each provinces of the country between the years 2016 to 2019.

    Findings

    Environmental crimes are classified into 3 major factors, 8 minor-factors, and 23 measurement categories. The highest crime rates were "ecosystem degradation", "environmental pollution" and "biodegradation", respectively. The highest percentage of minor crimes belongs to "water pollution" with 58 percent, followed by "soil pollution" with 26 percent, and finally "air pollution" with 16 percent. In crimes related to "ecosystem destruction"; the highest percentage belongs to  "destruction of forests and pastures" with 48%, followed by "destruction of wetlands and ecosystems" with 35%, and finally, "destruction of mountains and plains" with 17%. In the case of crimes related to "harvesting resources and effects on biodiversity"; the highest percentage of "damage to wildlife" was 57% and the lowest rate was "damage to habitat" with 43%. The highest crime rates belong to  "land-use change" (9.4%) and the lowest is "herbal plant harvests" (0.5%). Mazandaran province with 6674 cases of environmental crimes is at the top of the list of provinces in the country and Khorasan Razavi province with 232 crimes is at the lowest point.

    Conclusion

    Considering the multiplicity and diversity of environmental crimes in the country and the increasing frequency of crime, it is necessary to take more effective measures in this regard.

    Keywords: Criminal Typology, Environmental Crime, Natural Geography, Ecosystem Degradation
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال