mohammad ali davoodabadi farahani
-
مقاله حاضر به بررسی و تحلیل گونه های روایت در «سمک عیار» و «کنت مونت کریستو» می پردازد. «سمک عیار» بزرگترین میراث منثور ما در قرن ششم هجری است و «کنت مونت کریستو» اثر الکساندر دوما در قرن نوزدهم میلادی خلق شد که در دسته بندی های ادب داستانی در ذیل رمانس قرار می گیرند. چگونگی کاربرد گونه های روایت در این دو اثر برجسته ایرانی و فرانسوی مساله اصلی این پژوهش است که با روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد. روایت مهم ترین عنصر داستانی این آثار است، نویسندگان علاوه بر نمایش نوع راوی به شخصیت پردازی و توصیف نیز پرداخته اند. یافته ها حکایت از این دارد که راوی در «سمک عیار» و «کنت مونت کریستو» دانای کل نامحدود ناهمسان متن گراست و گونه های روایت درآن ها به دو صورت سوم شخص مفرد و اول شخص جمع مشاهده شدند. در «سمک عیار» و «کنت مونت کریستو» چندگونگی روایت وجود دارد که باعث جذابیت بیشتر آن ها شده است. راوی در هر دو اثر منتخب عملکرد مشابه دارد؛ درون نمای بیرونیست.
کلید واژگان: ادبیات تطبیقی, رمانس, عناصر داستان, راویThe present research considers the analysis comparative types of narrative in Samak-e-Ayar and the count Monte Cristo. Samak-e- Ayar is the greatest inheritance of the Persian written in prose in the 6th century Hijri and the count Monte Cristo was created by Alexander Dumas in the 19th century A.D. which belong to Romance in the classification of fictional literature. The major problem in the research is how the types of narrative apply in these two outstanding Persian and French works. They will be studied by descriptive- analytical method. The narration is the most important fictional item in the works. The writers have considered not only the presentation of type of narrator but also characterization and description. The findings show that the narrator of Samak-e Ayar and count Monte Cristo are a text-oriented heterogonous unlimited wise person. It can be seen the types of narrative to two forms: the 3rd person singular and the 1st person plural. Multiplicity of the narrative can be seen in Samak-e- Ayar and the count Monte Cristo, so it causes to be more attractiveness. The narrator have the same function. It is endoscope of out.
Keywords: comparative literature, romance, Story Elements, The narrator -
زمینه و هدف
سعدی از جمله شاعران و هنرمندانی است که همچون جامعه شناسی آگاه به ثبت و ضبط بسیاری از آداب و رسوم عصر و محیط پیرامون خویش پرداخته است و شاید بتوان گفت نگاه وقادانه او گوی سبقت را از بسیاری از همطرازان خویش ربوده است. هدف اصلی این جستار بررسی ظرایف آداب اجتماعی و فرهنگی عصر و زمانه سعدی است که در آثار وی منعکس شده است.
روش مطالعهروش مطالعه در این پژوهش توصیفی تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است. دامنه پژوهش کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی میباشد.
یافته هاآداب و رسوم اجتماعی بسیاری مانند توجه به جلب گردشگران، فروش اجناس تقلبی، حیطه اختیارات محتسبان، قتل مخنثان و پراکندگی زنان بدکاره در شهر از جمله نکات و ظرایف مورد توجه سعدی میباشد.
نتیجه گیریبررسی اشعار سعدی و تعمق در انعکاس آداب اجتماعی و فرهنگی عصر وی نشان میدهد سعدی در مقام نصیحتگری اجتماعی، طنزپردازی منتقد و نکته بینی خردمند به آداب و رسوم اجتماعی عصر خویش توجه داشته است.
Journal of the stylistic of Persian poem and prose (Bahar Adab), Volume:15 Issue: 81, 2023, PP 117 -131BACKGROUND AND OBJECTIVESSa’adi is one of the poets and artists who, like a knowledgeable sociologist, has recorded many customs of the time and the environment around him, and it can be said that his careful look has snatched the lead from many of his peers. The main purpose of this article is to study the nuances of social and cultural customs of Sa’adi era and time that are reflected in his works.
METHODOLOGYThe study method in this research is descriptive-analytical based on library studies. The scope of Sa’adi"s research is corrected by Mohammad Ali Foroughi.
FINDINGSFindings show that many social customs such as paying attention to attracting tourists, selling counterfeit goods, the scope of authority of accountants, murder of miscreants and the dispersion of evil women in the city are among the points and delicacies Sa’adi pays attention to.
CONCLUSIONExamining Sa’adi"s poems and meditating on the reflection of social and cultural customs of his time shows that Sa’adi, as a social advisor, critical satirist and wise point man, has paid attention to the social customs of his time.
Keywords: Sa’adi, customs, society, culture, seventh century -
شاهنامه فردوسی آمیزه ای از اسطوره، حماسه، تاریخ و فرهنگ است. این اثر همواره در میان اقوام ایرانی و خصوصا قوم کرد، جایگاهی ویژه داشته است، شناخت بن مایه های فرهنگی آثار حماسی کردها به دلیل ویژگی های نزدیک فرهنگی و زبانی با شاهنامه فردوسی حایز اهمیت است و بدون تردید می تواند چراغی باشد برای پی بردن به باورهایی که در آبشخورهای فرهنگی و جامعه شناختی ریشه دارد. رجز و مفاخره از مهم-ترین مضامین جدایی ناپذیر حماسه است و از آنجا که تاثیر زبان و فرهنگ در بازگردانی-های احتمالی نمود می یابد، تلاش شده است تا در داستان های مشترک شاهنامه منسوب به الماس خان کندوله ای و شاهنامه فردوسی یعنی «رستم و سهراب»، «سیاوش»، «بیژن و منیژه»، «رستم و اسفندیار» و «رستم و شغاد»، نمونه های با محتوای رجز و مفاخره با هدف پی بردن به وجوه اشتراک و افتراق استخراج گردد و آن گاه علاوه بر مشخص کردن بسامد موضوع، میزان تاثیرپذیری الماس خان کندوله ای در بازگردانی داستان ها از شاهنامه فردوسی از نظر زبانی و فرهنگی واکاوی گردد.کلید واژگان: شاهنامه فردوسی, حماسه, رجز, رجزخوانی, الماس خان کندوله ایIntroductionSince epopee composing among Kurd people has been prevalent in allegiance with Firdausis Shahnameh, certainly recognition of cultural and sociological destinies through analysis of one of the most important pillars of epic, that is boasting, and the comparative investigation of this type in two epopees, can be a light to discover the beliefs which stem in the culture and society of Zagros-settler Kurds.
In the current paper, boasting samples in two Firdausi (Khaleghi Motlaghs copy) and Kurdish Almas Khan Kandooleei epopees have been extracted based on five common stories (Rostam and Sohrab, Rostam and Esfandyar, Rostam and Shaghad, Bijhan and Manijhe, and Siavash). Meanwhile, defining its statistical frequency in the form of chart, and the analysis of the most important common and segregation aspects of these samples have been considered to answer the following questions: 1- To what extent is frequency of attention to boasting and declamation in the two epopees? 2- Have the cultural and sociological differences had any effect on possible diversities of boasting and declamation in the two epics or not?
MethodologyIn the current paper which has been carried out through the descriptive-analytical method, summary of each story has been declared, then the most important structural differences of the stories in Kurdish epopee have been written based on the comparison with Firdausis epopee. Then, meanwhile, determination of boasting samples in the two epopees and also determination of subject frequency, the most important discussable common or different samples have been analyzed. After that, the most important findings have been mentioned in the conclusion part.
Results and DiscussionIn most common stories of the two epopees, the number of couplets with the content of boasting is not usually more than ten couplets except in Rostam and Esfandyar story which does not have the limitation. The longest appearance of boasting is also in the story. In the story, the boastings of Esfadyar addressing Rostam is complicated with reproof and contempt; but Rostams boastings are gentle and instructive. Glories in Kurdish Bijhan and Manijheh are soft and without response by the addressee. In other words, it is a kind of personal introducing with glory which (afoul or captive) Bijhan declares to response the others questions and it is obvious that the characteristic reduces glory language to a large extent and it also limits the reactions. In Firdausis Rostam and Sohrab, and Siavash, Rostams boasting towards Iranian king is obvious; but in Kurdish epopee even a sample is not obvious and this can exclaim the higher rank of the king towards Rostam in the culture of Kurds in comparison with Firdausis cultural view. If boasting resources are composed with irony, it will be more wealthy. There is much of the combination with irony in Firdausis stories, but in Kurdish epopee stories, it is very limited and it is particular to Rostam and Esfandyar story. Declaration of boasting and glory in Kurdish epopee stories is usually limited and specific to the main champions and characters of the story; but there is not such a limitation in Firdausis epopee. Firdausis declaration is purer than Almas Khan Kandooleeis because boasting with the content of affront in the expression of great Iranian heroes (Rostam, Siavash, and Esfandyar) in Firdausis epopee is very limited and deficient. In the other words, we can rarely observe weasel, vulgar and offensive applications by Iranian champions. That is, in spite of the dominance of different excitements, Firdausis language is more strained and purer. And, vulgar and dirty words do not exist in his words (if there is any, it is of Iranian troops words) but in contrast, in Kurdish epopee the content of boastings is usually offensive and it is recurrent of lingual view.Keywords: Firdausi's Shahnameh, Epic, Boasting, Bragging, Alamas Khan Kandoleei -
نشریه زبان و ادب فارسی، پیاپی 18 (بهار 1393)، صص 149 -165
شناخت حماسه ها، نوعی باورشناختی و جامعه شناختی تاریخی را به همراه دارد که ما را بیشتر به آبشخورها و بن مایه های اصلی بسیاری از باورها و پنداشته های گذشته نزدیک می نماید. مقاله حاضر، تلاشی است برای شناخت و معرفی منظومه هایی که به نام شاهنامه ها یا رزم نامه های کردی، معلوم و مشهورند. این منظومه ها، قرن ها در زیر لایه های گذشت زمان پنهان مانده اند و اکنون، در عرصه روایات حماسی و پهلوانی کردی و ایرانی، جایگاه خاصی برای جلوه گری پیدا نموده اند. همچنین سعی شده است، سنجشی هر چند محدود، بین باورها و مفاهیم اسطوره ای و حماسی شرق و غرب ایران که در شاهنامه ی فردوسی و شاهنامه های کردی نمایان و متجلی است، انجام گیرد. شاهنامه های کردی متنی اصیل و متعلق به حوزه فرهنگی زاگرس می باشد که به خاطر قرار نگرفتن در گفتمان های رسمی و ادبی کشور تاکنون آن طور که لازم است مورد توجه و بررسی قرار نگرفته اند؛ لذا می توان گفت، توجه کافی به این شاهنامه ها و رزم نامه ها، به شناخت هر چه کامل تر و بیشتر حماسه های ملی خواهد انجامید.
کلید واژگان: شاهنامه های کردی, ادب پهلوانی و حماسی, ادب شفاهی, شاهنامه فردوسیThe understanding of the epics is accompanied with a historical sociology and knowledge of beliefs that takes us closer to the preliminary motifs of many of the ancient beliefs and thoughts. This paper is an attempt to provide an understanding of Kurdish poetry collections known as Shahnameh or Razmnameh. These collections have remained unknown for centuries; however, they are recently considered as good sources in Iranian and Kurdish epics and heroic narratives. This paper seeks to provide a comparison, in terms of the mythological and epic concepts between the east and the west of Iran which are manifested in Ferdowsi's Shahnameh and its Kurdish counterparts. Kurdish Shahnameh's are genuine forms originated in the cultural sphere called Zagros, which have been widely ignored due to not being a part of the dominant literary discourses. Therefore it can be claimed that the consideration of these Shahnameh's and Razmnameh's will end in a better understanding of the national epics.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.