mohammad mashhadi
-
زمینه و هدفبیماران بهبودیافته از کووید-19علائم مختلفی ازجمله اختلالات جسمانی، شناختی و عملکردی را گزارش کرده اند. توانبخشی ریوی را می توان به عنوان راهبردی برای این اختلالات در نظر گرفت. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرینات منتخب تنفسی و پایداری مرکزی بر کنترل قامت، خستگی و کیفیت زندگی بهبودیافتگان ترخیص شده کووید-19 بود.روش بررسی30 بیمار ترخیص شده از بیمارستان های شهر قم در این تحقیق شرکت نمودند، که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند، در نهایت 27 نفر در دو گروه تجربی (13نفر) و شاهد (14 نفر) این پژوهش را تکمیل کردند. گروه تمرین به مدت 8 هفته تمرینات تنفسی و پایداری مرکزی را به صورت از راه دور انجام دادند. پیش و پس از اجرای برنامه تمرینی، شاخص های کنترل قامت، خستگی و کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه میانگین اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون گروه ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری ترکیبی، یومن ویتنی و ویلکاکسون، در سطح معناداری 0/05>P استفاده شد.نتایجنتایج نشان داد که در نوسانات داخلی-خارجی (0/047=P)، خستگی (0/001> P)، شاخص کل کیفیت زندگی (0/001> P)، مولفه سلامت بدنی (0/001> P)، و سلامت روانی (0/001> P)، و همچنین زیرمقیاس های درد (0/001> P)، عملکرد بدنی (0/001> P) و محدودیت ناشی از عملکرد بدنی (0/007=P) تفاوت معناداری ین دو گروه، پیش و پس از مداخله مشاهده شد.نتیجه گیریتمرینات تنفسی و پایداری مرکزی از راه دور می تواند به عنوان یک روش مفید در بازتوانی علائم پساحاد به ویژه خستگی و کیفیت زندگی بهبودیافتگان از بیماری کووید-19، مورد استفاده قرار گیرد.کلید واژگان: کووید-19, توانبخشی از راه دور, بهبودیافتگان, کنترل قامت, خستگیBackground and AimPatients recovering from COVID-19 have reported a variety of problems, including physical, cognitive and functional disorders. Pulmonary rehabilitation can be considered as a strategy for these disorders. This study aimed to investigate the effect of selected respiratory and core stability tele-exercises on postural control and fatigue and quality of life in survivors discharged from COVID-19.MethodsThirty patients participated in this study voluntarily and were randomly divided into two groups. Eventually 27 patients in two exercise groups (13 patients) and control (14 patients) completed this study. The exercise group performed respiratory and core stability training for 8 weeks via tele-exercise. Before and after the exercise program, Postural control indices, fatigue and quality of life in both groups were assessed. Mix Repeated Measures, Mann-Whitney U and the Wilcoxon test in SPSS27 software were used to compare the mean of pre-test and post-test information of the groups. The significance level for this study was set at 0.05.ResultsThe results showed that in medial/lateral sway (P=0.047), fatigue (P=0.000), total quality of life (P=0.000), physical health component (P=0.000), and mental health component (P=0.000), as well as subscales of pain (P=0.000), physical function (P=0.001) and limitations due to physical function (P=0.007). Significant differences between the two groups were observed before and after the intervention.ConclusionRespiratory and core stability exercises by tele-exercise method can be used as a useful method in the rehabilitation of post-acute symptoms especially fatigue and quality of life, in COVID-19 Survivors.Keywords: Covid-19, Tele Rehabilitaton, Survivors, Postural Control, Fatigue
-
سابقه و هدف
بیماران بهبودیافته از کووید-19 از علایم ماندگاری مانند اختلالات جسمی و روانی متعدد رنج می برند. به نظر می رسد این شرایط می تواند فعالیت های روزمره زندگی بهبودیافتگان را مختل کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، مقایسه خستگی، کیفیت زندگی و عملکرد ریوی بهبودیافتگان کووید-19 با افراد سالم بود.
مواد و روش ها:
تعداد 25 بهبودیافته کووید-19 ترخیص شده از بیمارستان های شهر قم و 25 فرد سالم در سال 1400، ارزیابی شدند. معیار ورود افراد سالم؛ نتیجه تست PCR منفی و دامنه سنی 35 تا 59 سال، و برای بهبودیافتگان؛ حداقل یک هفته بستری در بیمارستان به علت ابتلا به کووید-19 بود. شدت خستگی با استفاده از پرسش نامه سنجش شدت خستگی (FSS)، کیفیت زندگی از طریق پرسش نامه 36 سوالی (Sf-36) و عملکرد ریوی از طریق اسپیرومتری ارزیابی شد. بررسی مقایسه میانگین داده های دو گروه از آزمون یومن ویتنی و تی مستقل در نرم افزار آماری SPSS نسخه 27 انجام شد.
نتایجدر خستگی (0/001>P)، مقیاس کل کیفیت زندگی (0/001>P)، سلامت بدنی (0/001>P) سلامت روانی (0/002=P)، زیرمقیاس عملکرد بدنی (0/001>P)، محدودیت ناشی از عملکرد بدنی (0/001>P)، انرژی و شادابی (0/000=P)، عملکرد اجتماعی (0/001>P)، درد (0/001>P) و همچنین عملکرد ریوی شاخص های FVC (0/001>P) و FEV1(0/001>P) بین گروه بهبودیافتگان و سالم تفاوت معناداری وجود داشته است. اما در نسبت FEV1/FVC (0/170 = P) و زیرمقیاس های محدودیت ناشی از مشکلات عاطفی (0/816=P) و بهزیستی روانی (0/159=P) بین دوگروه تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری:
بهبودیافتگان از کووید-19، با کاهش کیفیت زندگی، افزایش خستگی و اختلال عملکرد ریوی بیشتری نسبت به همسالان سالم خود روبرو هستند.
کلید واژگان: کووید-19, سندرم پساکووید-19, بهبودیافتگان, عملکرد ریوی, خستگی, کیفیت زندگیFeyz, Volume:27 Issue: 3, 2023, PP 298 -305BackgroundPatients who have recovered from COVID-19 suffer from lasting symptoms such as numerous physical and mental disorders. It seems that these conditions can disturb the activities of daily living. Therefore, the aim of this study was to compare fatigue, quality of life and pulmonary function in recovered COVID-19 patients and healthy individuals.
Materials and MethodsThis experimental study was conducted on 25 recovered COVID-19 patients, discharged from Qom hospitals, Iran, in 2022, and 25 healthy people. The inclusion criteria for healthy people were a negative PCR test result and the age range of 35 to 59 years, and for recovered COVID-19 patients were at least one week of hospitalization due to COVID-19. Fatigue severity was assessed using the Fatigue Severity Questionnaire (FSS), quality of life through 36-question questionnaire (Sf-36) and pulmonary function through spirometry. The comparison of the mean data of the two groups was done using Mann-Whitney U test and independent t-test by SPSS-27 software.
ResultsFactors including fatigue (P<0.001), Overall Quality of Life (P>0.001), physical health (P<0.001), mental health (P=0.002), physical function subscale (P<0.001), limitation due to physical function (P<0.001), energy and vitality (P=0.000), social function (P<0.001), pain (P<0.001) and also a pulmonary function of FVC (P<0.001) and FEV1 (P<0.001) were significantly different between the recovered and healthy groups. However, there was no significant difference between the two groups in the FEV1/FVC ratio (P=0.170) and the limitations due to emotional problems (P=0.816) and mental health (P=0.159).
ConclusionCompared to healthy people, recovered COVID-19 patients are more likely to have reduced quality of life, increased fatigue, and impaired pulmonary function.
Keywords: COVID-19, Post-acute COVID-19 syndrome, Survivors, Pulmonary function, Fatigue, Quality of Life -
Purpose
Various complications, including physical, cognitive, and functional disorders, have been identified in patients discharged and recovered from COVID-19. Pulmonary rehabilitation (PR) can be considered a strategy for these disorders. This study aimed to investigate the effect of respiratory and core stability tele-exercises on pulmonary function and functional capacity in survivors discharged and recovered from COVID-19.
MethodsThis randomized clinical trial study was performed in Qom Province, Iran, in 2021. Thirty discharged patients voluntarily participated in this study and were randomly divided into two groups of 15 patients. Eventually, 27 patients in two groups of exercise (13 patients) and control (14 patients) completed this study. The exercise group performed respiratory and core stability tele-exercise for 8 weeks. Before and after the exercise program, pulmonary function, including forced vital capacity (FVC), forced expiratory volume in 1 s (FEV1), FEV1/FVC ratio, and six-minute walk test (6MWT) were assessed in both groups. Mixed repeated measures test in SPSS software v. 27, was used to compare the mean of pre-test-post-test information of the groups. The significance level for this study was considered 0.05.
ResultsIn the exercise group, a significant improvement was observed in FVC, FEV1, and 6MWT after the intervention (P≤0.05), but no significant difference was observed in the FEV1/FVC ratio (P>0.05). Furthermore, a significant interaction was observed in 6MWD, FVC, FVC (predicted), FEV1, and FEV1 (predicted). However, in FEV1/FVC ratio, no significant interaction was observed between the two groups (P>0.05).
ConclusionThe results of the study showed that in the new crisis resulting from persistent complications of COVID-19, respiratory and core stability exercises by the tele-exercise method could be used as a helpful method in the rehabilitation of patients discharged and recovered from COVID-19 disease.
Keywords: COVID-19, Survivors, Core stability, Respiratory function tests, Telerehabilitation -
Background
We aimed to investigate school-aged students' physical activity behaviors and overweight status during the COVID-19 quarantine.
MethodsIn this cross-sectional study, an online questionnaire was utilized to measure participants' physical activity behavior and overweight status during the COVID-19 quarantine in Iran (May of 2021). Participants self-reported their physical activity levels, types, amounts and locations, as well as whether or not they became over-weight.The chi-square test was used to determine the differences in the distribution of the participant responses.The statistical significance level was set at P<0.05.
ResultsThe questionnaire was completed by 43,660 school-aged students (15,532 boys and 28,128 girls). The age, weight, and height ranges were 8–17 yr, 18–144 kg, and 75–198 cm respectively. Half of the students reported changes in their body weight and became overweight during the COVID-19 pandemic (χ2=25514.4; P=0.001). Forty-one percent reported doing very little or no physical activity, 32% of students reported doing less than one hour of exercise per day (χ2=8547.7; P=0.001). The majority of students (72%) reportedparticipating in physical activity at home (χ2=78851.2; P=0.001). Flexibility was the main kind of exercise performed, followed by walking or running, during the COVID-19 pandemic (χ2=24328.9; P=0.001).
ConclusionDuring the COVID-19 pandemic, half of the students became overweight, and the majority did not engage in regular physical activity. These findings can help guide efforts to protect and promote children's health during the COVID-19 outbreak, as well as influence policies to reduce the risk of future pandemics.
Keywords: COVID-19, Epidemiology, Physical activity, Home-based exercise, School closer -
زمینه و هدف
سندرم حاد تنفسی کووید-19 در سراسر جهان گسترش یافته و عوارض و علایم ماندگار مختلفی، از جمله اختلالات مختلف جسمانی و روانی در بیماران ترخیص شده و بهبودیافته مشاهده شده است. هدف از مطالعه مروری حاضر، بررسی علایم ماندگار در بهبودیافتگان کووید-19 و اهمیت توانبخشی در مرحله پسا حاد بود.
روش بررسیدر این مطالعه مروری نظام مند، مقالات مرتبط از پایگاه های اطلاعاتی شامل مدلاین، پابمد، گوگل اسکالر، ساینس دایرکت، مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، کتابخانه ملی دیجیتال پزشکی ایران، وب آو ساینس، اسکوپوس، اشپرینگر از سال 2019 تا اوت سال 2021 بررسی شد. همچنین در فرایند جست وجو مقالات از کلیدواژه های کووید-19 (و مشابه آن) بهبودیافتگان، بازماندگان، ترخیص شدگان، علایم ماندگار، پیامدها و پسا حاد استفاده شد.
یافته هادر جست وجوی مقالات در پایگاه های داده 10227 مقاله شناسایی شد. پس از حذف مقالات تکراری، مقالات به زبان های غیرفارسی و انگلیسی، مقالات غیرپژوهشی و غیرمرتبط با موضوع، تعداد 61 مقاله به دست آمد که به بررسی علایم ماندگار بیماران ترخیص شده و بهبودیافته پرداخته بودند. بیشترین علایم شامل تنگی نفس، خستگی و ضعف اکتسابی، مشکلات روان شناختی و کاهش کیفیت زندگی بود.
نتیجه گیرییافته ها نشان داد با توجه به علایم ماندگار و شرایط بالینی ناشی از بیماری کووید-19، توانبخشی حرکتی و ریوی برای بهبودیافتگان ضروری است. این برنامه ها باید در بخش های تخصصی یا از طریق توانبخشی خانگی با هدف بازیابی مهارت های حرکتی و بهبود وضعیت روانی ادامه یابد.
کلید واژگان: کووید-19, بهبودیافتگان, توانبخشی, علائم ماندگار, علائم پسا حاد کووید-19Background and ObjectivesCoronavirus disease 2019 (Covid-19) Acute Respiratory Syndrome has spread around the world. Various persistent complications and symptoms, including various physical and mental disorders, have been observed in recovered and discharged patients. The purpose of this review article was to study the persistent symptoms in patients recovering from Covid-19 and the importance of rehabilitation in the post-acute phase.
MethodsIn this review study, related articles from databases including Google Scholar, PubMed, Medline, ScienceDirect, SID, Inlm, Web of Science, Scopus, Springer from 2019 to August 2021, were reviewed. The following keywords were also used in the article search process: Covid-19 (and similar) recovered, survivors, discharged, Persistent symptoms, consequences and post-acute.
ResultsA search of articles in databases identified 10,227 articles. After removing duplicate articles, articles in non-Persian and English languages, non-research articles and non- related articles, 61 articles were obtained that examined the persistent symptoms of recovered and discharged patients. The most persistent symptoms included dyspnea, fatigue and acquired weakness, psychological problems, and decreased quality of life.
ConclusionThe results showed that due to the persistent symptoms and clinical condition of Covid-19 disease, motor and pulmonary rehabilitation is necessary for the recovering. These programs should be continued in specialized departments or through home rehabilitation with the aim of regaining motor skills and improving mental health.
Keywords: Covid-19, Recovered, Rehabilitation, Persistent Symptoms, Post-acute -
زمینهدانش آموزان با کم توانی ذهنی از جمله افرادی هستند که به علت شرایط ذهنی و روانی ویژه در مقایسه با افراد سالم تحرک کمتری داشته و به همین علت دچار ضعف های جسمی- حرکتی می شوند. تربیت بدنی یکی از حوزه های مهم تعلیم و تربیت است که نقش مهمی در تحقق اهداف تعلیم و تربیت ایفا می کند. در این مقاله به ارایه نتایج پژوهش های مختلف که تاثیر روش های تمرینی و ورزشی گوناگون را بر عوامل مختلف آمادگی جسمی، کنترل قامت و شاخص های جسمی، سلامت روانی و یادگیری مهارت ها نشان داده اند، پرداخته شده است.نتیجه گیرینتیجه بررسی پژوهش های گوناگون نشان داد که ورزش در ابعاد گوناگونی برای دانش آموزان با کم توانی ذهنی سودمند است. این شاخص ها شامل بهبود آمادگی جسمی به ویژه قلبی- عروقی و آمادگی عضلانی، تعادل، وضعیت بدنی از جمله زوایای ستون فقرات و ناهنجاری های اندام تحتانی، رفتار سازشی، سازگاری اجتماعی، رشد شناختی، یادگیری حرکتی وکاهش پرخاشگری هستند. تمرین ها نیز می تواند برنامه های تمرینی منظم یا رشته های مختلف ورزشی، روش های مستقیم و غیرمستقیم ورزشی از جمله کلاس های تربیت بدنی مدرسه یا تمرین های منظم مقاومتی با وزنه، تمرینات اصلاحی و بازی درمانی باشد. در نتیجه به نظر می رسد با برنامه مناسب فعالیت بدنی، این افراد فرصت خواهند داشت از لحاظ بدنی، روانی و مهارتی تربیت شده و یک زندگی فعال و سالم را هنگام ورود به بزرگسالی داشته باشند و این نشان از ضرورت فعالیت بدنی و تربیت بدنی در میان این افراد دارد.
کلید واژگان: ورزش, دانش آموزان, کم توانی ذهنیBackgroundMentally retarded children, because of special mental conditions are more sedentary than healthy people. Their physical inactivity leads to motor and body weaknesses. Physical education is one of the key areas of education plays an important role in achieving the goals of education. This paper presents the results of various researches about the effects of exercise on various factors, physical fitness, postural control and physiological characteristics, mental health and learning skills.ConclusionThe results of researches show that exercise is beneficial in many dimensions for students with intellectual disability. These indicators include improving physical fitness, especially cardiovascular and muscular fitness, balance, posture such as spinal angles and lower extremity anomalies, adaptive behavior, social adjustment, cognitive development, motor learning and the reduction of aggression. Exercises can also be training programs or different sports, direct and indirect methods including physical education classes in school or regular exercise and weight resistance exercises, corrective exercises or Play Therapy. As a result, this people with an appropriate exercise program will have the opportunity to be trained physically and mentally and dexterity. And therefore they can have an active and healthy life when entering adulthood and this shows the importance of physical activity and physical education among these people.Keywords: Exercise, Children, Intellectual disability -
مقدمهشین اسپلینت یکی از آسیب های شایع در ورزشکاران می باشد. مطالعات مختلف ارتباط بین وضعیت قرارگیری (پوسچر) پا و این آسیب را نشان داده اند. هدف از این مطالعه، ارزیابی قرارگیری پا در ورزشکاران رشته بسکتبال دارای سابقه ابتلا به شین اسپلینت بود.مواد و روش هادر مجموع 30 ورزشکار رشته بسکتبال که در طی 3 ماه گذشته سابقه ابتلا به شین اسپلینت را داشتند، در این تحقیق شرکت کردند. به منظور ارزیابی وضعیت قرارگیری پای ورزشکاران از مقیاس معتبر پوسچر پا (Foot posture index) که دارای شش بخش می باشد، استفاده شد. وضعیت قرارگیری سر استخوان قاپ، انحناهای فوقانی و تحتانی قوزک خارجی، اینورشن یا اورشن پاشنه، برجستگی اطراف مفصل قاپ- ناوی، راستای قوس طولی داخلی پا و نزدیک شدن یا دور شدن پنجه پا نسبت به پشت پا، شش بخشی بودند که به وسیله این مقیاس در حالت ایستاده مورد اندازه گیری قرار گرفتند و پوسچر پای فرد به عنوان طبیعی، سوپینیشن و پرونیشن طبقه بندی شد.یافته هادر مجموع یافته های پوسچر پای 30 بسکتبالیست شرکت کننده در این تحقیق نشان داد که اکثریت شرکت کنندگان (80 درصد) دارای پوسچر پای غیر طبیعی بودند. 63 درصد شرکت کنندگان دارای پرونیشن پا (53 درصد پرونیشن و 10 درصد پرونیشن بیش از حد پا) بودند. پوسچر پای 17 درصد شرکت کنندگان در وضعیت سوپینیشن بود. همچنین نتایج این مطالعه تفاوت معنی داری را بین پوسچر پای راست و چپ آزمودنی ها نشان نداد (05/0 < P).نتیجه گیریبه طور کلی میزان ناهنجاری های پوسچر پا در ورزشکاران رشته بسکتبال دارای سابقه ابتلا به شین اسپلینت بالا بود. با توجه به این که مطالعات دیگر ارتباط معنی داری بین بروز شین اسپلینت و ناهنجاری های پا را گزارش کرده اند، می توان نتیجه گرفت که ممکن است یکی از علل بروز این آسیب در بسکتبالیست ها، وضعیت پوسچر پای غیر طبیعی آن ها باشد. از این رو مربیان باید در خصوص اصلاح این ناهنجاری ها تمهیداتی مانند استفاده از کفش ها و کفی های مخصوص بیاندیشند.
کلید واژگان: پوسچر پا, شین اسپلینت, بسکتبالIntroductionShin splint is one of the common injuries in most athletes. Although the relationship between abnormal foot posture and shin splint has been reported previously but، the relation between foot posture and shin splint has not been well documented. The aim of this study was to explore the relationship between foot postures in basketball players and the history of shin splint.Materials And MethodsThirty Iranian male basketball players who had experience of shin splint during last three months were participated in this study. Foot Posture Index (FPI-6) was used as the measure of foot posture. Talar head palpation، curvature at the lateral malleoli، inversion/eversion of the calcaneus، prominence in the region of the talonavicular joint، congruence of the medial longitudinal arch، abduction /adduction of the forefoot on the rear foot were 6 items which were assessed with FPI in the standing position. Foot posture was defined as ‘normal’، ‘supinated’ or ‘pronated. Data were collected and analyzed by SPSS، version16.ResultsMost participants showed abnormal foot posture (%80). Fifty-three percent of subjects had pronated foot (%53) and 10% did hyper-pronation. The foot postures of 17% of participants were in supination. The results of this study did not show a significant difference in foot posture between right and left foot (P > 0. 05).Conclusionabnormal foot posture were common (%80) in basketball players with the history of shin splints. These findings could support this idea that the footwear and orthotic prescription both can prevent and treat basketball players with history of shin splints.Keywords: Foot posture, Shin splints, Basketball -
آمادگی جسمانی بخش مهمی از زندگی است که به طور کلی با ورزش، تغذیه مناسب و استراحت کافی حاصل می شود و مزایای بسیاری را در پی دارد. آمادگی جسمانی مناسب خطر ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی، مرگ و میر زود هنگام و چاقی را کاهش می دهد. عملکرد استخوان ها و ساختمان اسکلتی عضلانی را بهبود می بخشد و بر متغیرهای روان شناختی نظیر افسردگی، اضطراب، استرس و اعتماد به نفس اثر می گذارد. این در حالی است که در پژوهش های مختلف بیان شده است آمادگی جسمانی برای افراد کم توان ذهنی بیشتر از افراد عادی اهمیت دارد. با توجه به اهمیت موضوع، این مقاله بر آن است تا با مروری بر پژوهش های پیشین، کیفیت عوامل مختلف آمادگی جسمانی را در افراد کم توان ذهنی بررسی کند.
کلید واژگان: آمادگی جسمانی, تندرستی, دانش آموز کم توان ذهنیPhysical fitness is an important aspect of life which can generally be achieved by exercise, appropriate nutrition and enough rest and it has a lot advantages. Proper physical fitness will reduce the risks of having vascular diseases, early death and obesity. It will also improve the bones and the muscular skeleton structure and it will affect the psychological variables such as depression, anxiety, stress and self-confidence (Khalaji, 2009). It has also been indicated that physical fitness is more important for mentally-retarded people than the normal ones. Taking into account this fact, there is an attempt in this article to study the previous researches by analyzing the quality of different physical fitness factors in mentally-retarded individuals.Keywords: Physical Fitness, Health, Mentally, retarded Student -
مقدمهقدرت عضلانی به دلیل وضعیت ویژه افراد کم توان ذهنی و نیاز آن ها به داشتن زندگی مستقل اهمیت بسیاری دارد. تحقیقات مختلف اعلام کرده اند که زندگی بی تحرک یکی از علل ضعف جسمانی و مشکلات سلامتی در این افراد می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه قدرت عضلانی نوجوانان کم توان ذهنی و نوجوانان عادی فعال و غیر فعال بود.مواد و روش هادر این تحقیق 60 دانش آموز 15 تا 20ساله (میانگین سن13/1 ± 58/16سال) شامل 30 دانش آموز کم توان ذهنی (میانگین بهره هوشی 15/5 ± 87/62) و 30 دانش آموز عادی به روش تصادفی انتخاب شدند و به چهار گروه برابر کم توان ذهنی فعال، کم توان ذهنی غیر فعال، عادی فعال و عادی غیر فعال تقسیم شدند. قدرت عضلات پنجه دست برتر و تنه (پشت، سینه و شانه ها) با استفاده از نیروسنج های دستی و چندکاره ارزیابی شد. داده ها از طریق نرم افزار SPSS و آزمون MANOVA با آزمون تعقیبی LSD (Least significant difference) در سطح (05/0 £ P) تجزیه و تحلیل شد.
یافته هایافته های آزمون MANOVA نشان داد، در قدرت عضلانی پنجه دست برتر، تفاوت معنی داری بین گروه کم توان ذهنی غیر فعال با تمامی گروه های کم توان ذهنی فعال (023/0 = P)، عادی غیر فعال (016/0 =P) و عادی فعال (001/0 > P) وجود داشت. در قدرت عضلانی تنه نیز تفاوت معنی داری بین این گروه با گروه های کم توان ذهنی فعال (008/0 = P)، عادی غیر فعال (002/0 = P) و عادی فعال (001/0 > P) مشاهده شد؛ در حالی که بین گروه کم توان ذهنی فعال با گروه عادی غیر فعال در هر دو عامل قدرت پنجه دست (871/0 = P) و تنه (597/0 = P) تفاوت معنی دار نبود. البته بین نتایج این گروه با گروه عادی فعال در قدرت عضلانی تنه (016/0 = P) تفاوت معنی دار بود، اما در قدرت عضلانی پنجه دست (064/0 = P) بین این دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین در دانش آموزان عادی بین دو گروه فعال و غیر فعال در هر دو عامل قدرت پنجه دست (090/0 = P) و قدرت تنه (056/0 = P) نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیرینوجوانان کم توان ذهنی با داشتن یک زندگی فعال می توانند سطوح قدرت عضلانی را مانند همسالان عادی خود بهبود بخشند. به نظر می رسد فعالیت های ورزشی آموزشگاهی می تواند عامل مناسبی برای بهبود آمادگی عضلانی در افراد کم توان ذهنی باشد.
کلید واژگان: قدرت عضلانی, کم توان ذهنی, زندگی بی تحرک, ورزش مدارسIntroductionDue to special condition of people with mental retardation and their need to have an independent life، muscle strength، is very principal. Various studies have been reported sedentary life style is one of the main causes of physical weakness and health-related problems in these individuals. The purpose of this study was to comparison of hand and trunk muscles strength in athletes and non-athletes mental retarded students and healthy students.Materials And MethodsSixty adolescent students (mean age ± SD، 16. 58 ± 1. 13 years) were randomly recruited in this study. This sample is included thirty mental retarded (mean IQ ± SD، 62. 87 ± 5. 15) and thirty healthy age matched students. They were divided into four groups: Non-Active adolescent with Mental retardation (MR)، Active adolescent with mental retardation (AMR)، Non-active Healthy adolescent (HA) and Active healthy adolescent (AHA). The inclusion criteria for mental retardation were IQ between 50 and 70 and for being athletic having more than one year experience in sport fields. Hand grip and trunk muscle strength (back، chest، and shoulders) was assessed by manual dynamometer. MANOVA test was applied to analyze the data at the significant error of 0. 05. All data were analyzed by SPSS، Version 17.ResultsThe MANOVA results showed a significant difference in hand grip strength between MR and other three groups: AMR (P = 0. 023)، HA (P = 0. 016) and AHA (P < 0. 001). Also in trunk muscle strength significant difference was observed between MR and other groups: AMR (P = 0. 008)، HA (P = 0. 002) and AHA (P < 0. 001)، But no significant difference was found between two groups of AMR and HA in both hand grips (P = 0. 871) and trunk muscle strength (P = 0. 597). Also there is no prominent difference between two groups of HA and AHA in both hand grip (P = 0. 090) and trunk muscle strength (P = 0. 056).ConclusionThe findings identified that sport activities could be an appropriate factor to improve muscle strength in people with mental retardation.Keywords: Muscle strength, Mental retardation, Sedentary lifestyle, School sports -
مقدمهتحرک افراد کم توان ذهنی در مقایسه با افراد سالم کمتر است و این مساله شاید آن ها را در معرض خطر ناتوانایی های جسمانی و حرکتی قرار دهد. جذب این افراد به برنامه های ورزشی می تواند از خطرات فوق بکاهد. در این مطالعه، تاثیر 8 هفته تمرینات ورزشی ترکیبی بر کیفوز پشتی و لوردوز کمری نوجوانان کم توان ذهنی بررسی شد.مواد و روش هامطالعه از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش شامل30 نوجوان کم توان ذهنی (سن 21/1 ± 9/16 سال، قد 0/9 ± 172 سانتی متر، وزن 76/16 ± 4/63 کیلوگرم و بهره هوشی 07/5 ± 86/62) بود که مشکل افزایش زاویه های لوردوز و کیفوز داشتند. آن ها بر اساس نمره هوش به طور تصادفی جفت شدند و به دو گروه 15 نفری شاهد و تجربی تقسیم گردیدند. گروه شاهد به روال عادی زندگی خود ادامه داد، ولی گروه تجربی در یک برنامه تمرینی شامل 8 هفته (3 جلسه 60 دقیقه ای در هفته) تمرینات ترکیبی آمادگی جسمانی و حرکات اصلاحی شرکت کرد. با استفاده از خط کش منعطف، زاویه های کیفوز و لوردوز پیش و پس از مداخله پژوهشی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار 17SPSS و توسط آزمون ANOVA برای اندازه های تکرار شده انجام شد.یافته هازاویه لوردوز در گروه های شاهد و تجربی به ترتیب0/1+ و 4/3- درجه تغییر داشت. این به معنای وجود تعامل معنی دار آماری بین دو گروه می باشد [001/0 > P، 6/35 = (28، 1)F]. زاویه کیفوز نیز وضعیتی مشابه داشت و نمرات پس آزمون گروه های شاهد و تجربی به ترتیب 2/0+ و 6/2- درجه تغییر نشان دادند [014/0 = P، 6/9 = (28، 1)F].نتیجه گیریدر مطالعه حاضر، نوجوانان کم توان ذهنی جذب یک برنامه تمرین ورزشی ترکیبی شامل تمرینات آمادگی جسمانی و حرکات اصلاحی شدند. نتایج به دست آمده حاکی از اثربخشی تمرینات به کار رفته در جهت کاهش معنی دار زاویه های کیفوز پشتی و لوردوز کمری بود. به نظر می رسد استفاده از برنامه های فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی مشابه برای افراد کم توان ذهنی قابل توصیه باشد.
کلید واژگان: کم توان ذهنی, کیفوز پشتی, لوردوز کمری, تمرینات ورزشی ترکیبیIntroductionCompared to healthy individuals, those with mental disability are physically less active and this may expose them to the risk of physical and motor dysfunctions. It might be possible to decrease such risks by encouraging them to participate in exercise programs. The aim of this study was to evaluate the effects of an 8-week program of combined exercise training on thoracic kyphosis and lumbar lordosis of adolescents with mental retardation.Materials And MethodsIn this quasi-experimental study, 30 mentally retarded adolescents (mean age, 16.9 ± 1.21 years; mean height, 172 ± 9 cm; mean weight, 63.4 ± 16.76 kg, mean IQ, 63.07 ± 4.79) with thoracic kyphosis and lumbar lordosis were randomly assigned to one of two matched groups of control (n = 15) and experimental (n = 15) according to their IQ scores. While the controls were asked to continue their routine life as usual, subjects in experimental group participated in a combined exercise training program which was held three times a week for eight weeks with each training session last for 60 minutes. The program was consisted of physical fitness and corrective exercises. Pre and post measures of kyphotic and lordotic curves were obtained using a flexible ruler. Data were statistically analyzed via repeated measure ANOVA using SPSS software version 17.ResultsPost-test scores of lordotic curves in control and experimental groups showed +1.0 and -3.4 degrees of change, respectively. This can be interpreted as a significant statistical interaction between two groups (F (1, 28) = 35.6, P = 0.000). Kyphotic curve also showed the same interaction, and post-test score changes of +0.2 and -2.6 were respectively observed in control and experimental groups (F (1, 28) = 9.6, P = 0.014).ConclusionIn this study, mentally retarded adolescents were engaged in a combined exercise program consisted of physical fitness and corrective exercises. Findings revealed that the program had therapeutic effects and decreased thoracic kyphosis and lumbar lordosis. It is concluded that similar fitness and corrective exercises are possibly recommendable for mentally retarded adolescents. -
Effects of Exercise on Memory Consolidation and Retrieval of Passive Avoidance Learning In Young Male RatsPurposePrevious studies have shown that physical activity improves learning and memory. Present study was performed to determine the effects of short term and long term treadmill exercise on learning, memory consolidation and retrieval of passive avoidance learning in an animal model.MethodsIn this study fifty male Wistar rats with 3-4 months of age were randomly divided into five groups (n=10 in each group). Control group was trained in passive avoidance box and was tested 10 min, 24 hr, 10 days and 3 months later. Two groups exercised on treadmill one hour at 17 m. min for 10 days and 3 months respectively and then were trained in passive avoidance box and were tested 10 min and 24 hr later. The other two groups were trained and were tested 10 days and 24 hr later and then exercised on treadmill as same as other exercised groups.ResultsObtained results showed that short-term (10 days) and long-term (3 months) treadmill running before training by passive avoidance test had significant (P = 0.006 and P = 0.001 respectively) effects on memory consolidation. However, no significant difference was observed between latency time of rats before and after exercise in exercised groups retrieval (P>0.05).ConclusionOur results showed that physical activity promoted learning and memory consolidation but it did not affect retrieval memory performance.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.