به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

mohammadreza najibzadeh

  • محمدرضا نجیب زاده*، مینا بیات، محمدحسن پزشکی، محمد فیاض

    در این تحقیق ارزش رجحانی گونه های مرتعی مورد چرای گوسفند در مراتع سهند استان آذربایجان شرقی در مدت چهار سال (1389-1386) مطالعه شد. برای این امر از روش شاخص رجحان استفاده شد. پس از تعیین مقدار تولید و مصرف هریک از گونه های انتخاب شده در ماه های فصل چرا (خرداد (رویشی)، تیر و مرداد (گلدهی) و شهریور (بذردهی) و محاسبه سهم هریک از گونه ها در تولید علوفه منطقه و جیره غذایی دام و محاسبه شاخص رجحان، داده های بدست آمده با استفاده از طرح آماری اسپیلت پلات در قالب طرح کاملا تصادفی و با استفاده از نرم افزار SAS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر سال در سه گونه، اثر ماه در چهار گونه و اثر متقابل سال و ماه در چهار گونه در سطح خطای یک درصد بر روی میزان شاخص رجحان معنی دار بود. شاخص رجحان عامل بسیار مهمی در تعیین ارزش رجحانی گونه های گیاهی برای دام است. گونه های Festuca rubra و Tanacetum chiliophyllum با میانگین شاخص رجحان بین 4/1 تا 6/1 در طول چهار سال، دارای رجحان نسبی بوده و جزء گونه های نسبتا خوشخوراک بوده اند و در کلاس خوشخوراکی I قرار گرفتند. گونهTanacetum chiliophyllum با بیشترین میانگین شاخص رجحان در رتبه اول در بین تمام گونه های گیاهی قرار گرفت. گونه هایBromus tomentellus، Festuca ovina و Alopecorus textilis با میانگین شاخص رجحان بین 7/0 تا 2/1، دارای رجحان متوسط بوده و جزء گونه های با خوشخوراکی متوسط بوده اند و در کلاس خوشخوراکی II طبقه بندی شدند. گونهAstragalus aureus  با میانگین شاخص رجحان حدود 3/0، دارای اجتناب نسبی بوده و این گونه تقریبا غیر خوشخوراک بود و در کلاس خوشخوراکی III قرار گرفت. نتایج کلی این مطالعه نشان داد که ارزش رجحانی گونه های Festuca rubra و Tanacetum chiliophyllum بیش از سایر گونه های مورد بررسی می باشد و گوسفند بیشتر پهن برگان علفی و بعد گندمیان را ترجیح می دهد و بوته ای ها در آخرین رتبه از جهت ترجیح برای چرای گوسفند قرار گرفتند.

    کلید واژگان: ارزش رجحانی, شاخص رجحان, گونه های مرتعی, گوسفند, مرتع سهند
    MohammadReza Najibzadeh *, Mina Bayat, MohammadHasan Pezeshki, Mohammad Fayyaz

    In this research, the preference value of rangeland species in Sahand rangelands of East Azarbayjan province was studied for four years (2007-2010). The preference index method was used for this purpose. After determining the amount of production and consumption of each species selected in the grazing season (June, July, August, and September) and calculating the share of each species in the forage production of the region and livestock feed, and calculating the preference index, the data analyzed in split-plot design based on the completely randomized design in SAS software. The results showed that the effect of the year in three species, the effect of the month in four species, and the interaction of year and four species at (p≤0.01) were significant on the preference index. The preference index is a very important factor in determining the preference value of plant species for livestock. The species of Festuca rubra, Tanacetum chiliophyllum, with an average preference index of 1.4 to 1.6 during four-year, has a relative preference and is a relatively benign species and was placed in the palatable class I. Tanacetum chiliophyllum, with the highest average preference index, was ranked first among all herbaceous species. The species of Bromus tomentellus, Festuca ovina, Alopecorus textilis with an average preference index of 0.7 to 1.2 were of moderate preference and were classified as moderate in palatability and classified in the palatability class II.  Astragalus aureus, with an average preference index of about 0.3, had a relative preference, and this species was almost non-chewed and ranked in the palatable class III. Overall, the results of this study showed that the preference value of Festuca rubra and Tanacetum chiliophyllum was more than the other species, and the sheep preferred the forbs, followed by grasses and shrubs for sheep grazing.

    Keywords: Preference value, preference index, rangeland species, Sheep, Sahand pasture
  • محمدرضا نجیب زاده*، مینا بیات، سعیده ناطقی، محمدحسن پزشکی
    Mohammad Reza Najibzadeh *, Mina Bayat, Saeedeh Nateghi, Mohammad Hasan Pezeshki
    Due to the decreasing trend of rangelands, many native species are vulnerable and even at risk of extinction. Therefore, seed preservation and propagation of native species of rangelands and recognition of the characteristics of grazing, drought tolerance and their production potential are very beneficial. In this study, the five species of Festuca ovina, Festuca rubra, Bromus tomentellus, Alopecurus textilis and Thymus kotschyanus, which are the key species of Sahand Rangelands in Eastern Azerbaijan province, were studied. Treatments in each block included four grazing intensities, namely 25%, 50%, 75% and the control (no harvesting). The harvest was performed during the growing season and at the beginning of the grazing season for four years (2007-2010). Results of statistical analysis showed that the effect of harvesting intensity, year and intensity by year interaction were significant for forage production of F. rubra, B. tomentellus and A. textilis (p<0.01). However, the effect of year and intensity for T.kotschyanus and the effect of year for F. ovina were not significant. Results showed that forage production of species was different in years. Higher forage production in 75% harvest intensity was obtained in B. tomentellus, F. rubra and A. textilis with average values of 15.8, 18.1 and 16.7 g/p, respectively. In latter species, forage production was much affected by climate changes rather than the harvest intensity. The highest forage production of F. ovina was obtained in light harvest. Increasing the harvest intensity may decline plant vitality. It was recommended that allowable grazing intensity of Sahand rangeland might be 25% up to 50% harvesting intensity for preserving these species.
    Keywords: Allowable use, Key species, Sahand Rangelands, Climate
  • نازیلا طیب نژاد، یونس عصری*، منیژه پاکروان، محمدرضا نجیب زاده

    Acantholimon gilliatii، Astragalus aharicus و A. neo-mobayenii از گونه های اندمیک و تک‏جمعیتی استان آذربایجان‏شرقی می‏باشند. مشاهدات قبلی پژوهشگران نشان داده است که بقای این گونه ها در معرض خطر بوده و عرصه انتشار آن‏ها در حال محدود شدن است. در این پژوهش خصوصیات توپوگرافیکی، اقلیمی و خاکی رویشگاه های این گونه ها و همچنین سطح تاج‏پوشش، ارتفاع و تراکم پایه ها و فنولوژی آن‏ها با استقرار 10 پلات به روش تصادفی در هر منطقه طی سال‏های 1392 و 1393 بررسی شده است. رویشگاه A. gilliatii بسیار محدود در دامنه جنوبی کوه میشوداغ، با شیب‏ 30-15 درصد، ارتفاع 2010 متر از سطح دریا، خاک لومی- شنی و اقلیم نیمه مرطوب سرد واقع شده است. رویشگاه A. aharicus نیز بسیار محدود در دامنه جنوب‏غربی کوه کسبه، با شیب بیش از 60 درصد، ارتفاع 1750 متر از سطح دریا، خاک لومی- رسی و آهکی و اقلیم نیمه‏خشک سرد قرار دارد. رویشگاهA. neo-mobayenii به صورت لکه‏ای در دامنه شمالی کوه میشوداغ با شیب 70-60 درصد، ارتفاع 1800 متر از سطح دریا، خاک لومی- شنی و اقلیم نیمه مرطوب سرد واقع شده است. به‏نظر می‏رسد دلیل محدود شدن جمعیت این گونه ها، کاهش تجدید حیات آن‏ها به سبب خشکسالی و تخریب رویشگاه بعلت چرای مفرط دام باشد که موجب عدم استقرار دانه‏رست‏ها شده است. بنابراین اتخاذ تدابیری چون حفاظت از رویشگاه این گونه های انحصاری، بررسی عوامل موثر بر زادآوری این گیاهان اعم از عوامل بیرونی و درونی و نیز مبارزه با آفات بذرخوار برای جلوگیری از حذف این گونه ها از عرصه های طبیعی ضروری است.

    کلید واژگان: Acantholimon gilliatii, Astragalus aharicus, Astragalus neo, mobayenii, آت اکولوژی, گونه های در معرض خطر
    Nazila Tayeb Nejad, Younes Asri*, Manije Pakravan, Mohammadreza Najibzadeh

    Acantholimon gilliatii, Astragalus aharicusand A. neo-mobayenii are the endemic species with one population in East Azarbaijan. Previous observations of researchers have shown that survival of these species at risk and their distribution is being limited. In this study, topographic, climatic and soil characteristics were investigated in habitats of these species. Also, coverage, height density and phenology of the study species were determined by using 10 plots in each area with random method during 2013 and 2014. The habitat of A. gilliatii is very limited in the southern slopes of the Mishodagh Mountain, with a slope of 15-30 %, an altitude of 2010 m, loam-sandy soil and cold semi-humid climate. Also, the habitat of A. aharicus is very limited in the southwestern slopes of the Kasabeh Mountain, with a slope of more than 60 %, an altitude of 1750 m, loam-clay calcareous soil and semi-arid climate. The habitat of A. neo-mobayenii is patchy in the northern slopes of the Mishodagh Mountain, with a slope of 60-70 %, an altitude of 1800 m, loam-sandy soil and cold semi-humid climate. It seems that droughts and heavy livestock grazing have resulted in limiting the populations of the study species. Therefore, adopting measures such as protecting the habitat of these species, investigation of the factors affecting the regeneration of these plants as well as pest control are essential to avoid the removal of these species from the natural arena.

    Keywords: Acantholimon gilliatii, Astragalus aharicus, Astragalus neo-mobayenii, Autecology, endangered species
سامانه نویسندگان
  • مهندس محمدرضا نجیب زاده
    مهندس محمدرضا نجیب زاده
    مربی مرتعداری، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، ، ایران
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال