mohsen khalili najafabadi
-
مقدمه و هدف
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی (SIT) بر میزان آنزیم های کبدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و ماالوان-دی-آلدهید (MDA) بافت کبدی بود.
مواد و روش هادر یک کارآزمایی تجربی، 16 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر (موش) تصادفی به دو گروه کنترل (8=CO, n) و تمرین(8= EX, n) تقسیم شدند. موش ها پس از دوران سازگاری با محیط و آشنایی با تمرین، 8 هفته، هفته ای 3 جلسه تحت تمرین قرار گرفتند. در پایان دوره، پس از بیهوشی و خونگیری مستقیم از قلب، سرم برای سنجش های آنزیم های کبدی استخراج و بافت کبد جهت بررسی میزان TAC و MDA بافتی برداشته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل در سطح آلفای 05/0 در محیط SPSS نسخه 22 استفاده شد.
نتایجتحلیل آماری داده ها حاکی از بالاتر بودن معنی دار میزان TAC بافت کبد گروه EX نسبت به گروه CO بود (01/0=P)؛ اما تفاوت معنی دار بین گروهی در رابطه با میزان MDA بافتی کبد مشاهده نشد (24/0=P). در رابطه با میزان آنزیم های کبدی ALT (26/0=P) و GGT (44/0=P) نیز تفاوت بین گروهی معنی داری مشاهده نشد؛ اما میزان آنزیم AST (01/0=P) و (001/0=P) ALP گروه EX نسبت به گروه CO به طور معنی داری کمتر بود.
نتیجه گیری:
نتایج نشان داد، تمرین SIT باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و تغییرات مطلوب در میزان آنزیم های کبدی می شود و این نوع پروتکل تمرینی می تواند پیامد مفیدی بر وضعیت سلامتی وعملکردی کبد داشته باشد.
کلید واژگان: پراکسیداسیون لیپیدی, ظرفیت آنتی اکسیدانی تام, تمرین SIT, آنزیم های کبدیObjectiveThe aim of this study was to evaluate the effect of Sprint Interval Training (SIT) on the plasma liver enzymes, liver tissue total-antioxidant-capacity (TAC) and Malondialdehyde (MDA) levels in male rats.
Materials and MethodsIn an experimental trial, 16 male rats were randomly divided into two groups: control (CO,n=8) and exercise (EX,n=8). The rats after the period of adaptation to the environment and familiarization with exercise were trained 3 sessions per week for 8 weeks. Finally, after anesthesia and direct blood sampling from the heart, serum was extracted for liver enzymes and liver tissue was removed to assess tissue TAC and MDA. Independent t-test was used to analyze the data at the alpha level of 0.05 in SPSS version 22.
ResultsStatistical analysis of the data showed a significantly higher liver tissue TAC in the EX group compared to the CO group (P=0.01); but no significant intergroup difference was observed related to liver tissue MDA (P=0.24). There was no significant difference between the groups in the ALT (P=0.26) and GGT (P=0.44) level; but the AST (P=0.01) and ALP (P=0.001) level in EX group was significantly lower than CO group.
ConclusionThe results showed that SIT increases the antioxidant capacity and induces desirable changes in the liver enzymes levels and this training protocol can have a beneficial effect on the health status of the liver.
Keywords: Malondialdehyde (MDA), Total Antioxidant Capacity (TAC), sprint Interval training (SIT), Liver enzymes -
Background
Social stress is a factor involved in the etiology of many diseases. Also, gender is another factor which predisposes individuals to certain disease. Results from animal and human studies suggest that socially-stressed men are more vulnerable to catching diseases compared to socially-stressed women.
Materials and MethodsThe role of chronic social stress and gender were examined in the present study through implementing food deprivation, food intake inequality, and unstable social status (cage-mate change every three days) for a period of 14 days on 96 male and female mice. Then, vital activity of peritoneal macrophages and spleen’s lymphocytes were measured using MTT test as well as the concentration of Tumor Necrosis Factor-alpha (TNF-α) by ELISA technique.
ResultsOur results showed that cell viability of peritoneal macrophages and spleen’s lymphocytes as well as serum concentration of TNF-α in all female and male stressed animals increased compared to the controls (P
ConclusionThe results suggest that social factors have significant effects on immunity and should be considered in the studies of gender differences for evaluating possible effective mechanisms.
Keywords: Food deprivation, Inequality, Peritoneal macrophages, Cellular immunity, Gender role, Tumor Necrosis Factor-alpha (TNF-α) -
مقدمه و هدفبهبود متابولیسم گلوکز و کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 بر اثر مصرف کافئین گزارش شده است. امروزه گلی بنکلامید به طور شایع در درمان دیابت استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر درمانی ترکیب کافئین و گلی بنکلامید بر میزان قند و چربی های سرم در موش های دیابتی نوع 2 بوده است.مواد و روش هادر این مطالعه، 32 موش صحرایی نر به چهار گروه «دیابتی، دیابتی درمان شده با گلی بنکلامید، کافئین، ترکیب گلی بنکلامید و کافئین» تقسیم شدند. دوز دارویی گلی بنکلامید 285/ 0 میلی گرم برکیلوگرم و کافئین 100 میلی گرم برکیلوگرم و دوز ترکیب درمانی 50 درصد دوزهای پیشین بود. دیابت از طریق تزریق 60 میلی گرم برکیلوگرم استرپتوزوسین به صورت تک دوز القاشد. درمان پس از اثبات دیابت تا روز شانزدهم ادامه یافت. میزان گلوکز سرم و پروفایل چربی موش ها در پایان دوره، مورد بررسی قرارگرفت.نتایجتحقیق حاضر نشان داد که ترکیب درمانی گلی بنکلامید و کافئین با 50 درصد دوز درمانی، سبب کاهش معنادار گلوکز سرم نسبت به گروه کنترل در روزهای چهارم، نهم و شانزدهم شد (p < 0.05). درمان ترکیبی، سبب کاهش معنادار تری گلسیرید و افزایش معنادار HDL و نسبت HDL به LDL سرم شد(p < 0.05)؛ درحالی که این تغییرها در گروه های تحت درمان با گلی بنکلامید و کافئین به تنهایی مشاهده نشد.نتیجه گیریدرمان ترکیبی گلی بنکلامید و کافئین، سبب بهبود کنترل گلوکز سرم شده، می تواند ایجاد تغییرهایی مفید و بارز را در میزان تری گلسیرید و HDL سرم موش های دیابتی درپی داشته باشد.
کلید واژگان: دیابت نوع 2, کافئین, گلی بنکلامید, ترکیب درمانی, گلوکز, لیپیدهای سرمBackground And ObjectiveThe glucose metabolism improvement and the risk reduction of the diabetes type 2 by caffeine consumers have been reported. Today, glibenclamide is commonly used in the treatment of diabetes. This research aimed to investigate the therapeutic combination effect of caffeine and glibenclamide on serum lipids and glucose in type 2 diabetic rats.Materials And MethodsIn this research study, 32 rats in four groups were divided into diabetic and diabetics treated with glibenclamide, caffeine, and caffeine-glibenclamide combination. The drug dose for glibenclamide was 0.285 mg/kg, for caffeine was 100 mg/kg and for their combination was 1:1. Diabetes was induced by the injection of a single dose of 60 mg/kg of streptozotocin. The treatment continued for 16 days after diabetes verification. The levels of serum glucose and lipid profile in the rats were measured at the end of the period.ResultsThe present research showed that the combination of glibenclamide and caffeine with 50% effective dose could significantly decrease the serum glucose as compared to the control group at days 4, 9 and 16 (p < 0.05). The combination resulted in a significant reduction in triglyceride and a significant increase of HDL and HDL to LDL ratio, while these changes were not observed for glibenclamide or caffeine individually.ConclusionThe therapeutic combination of glibenclamide and caffeine improved the serum glucose and could have significant beneficial effects on the level of triglyceride and HDL cholesterol levels in the diabetic rats.Keywords: Diabetes, Caffeine, Glibenclamide, Combination therapy -
زمینه و هدفالتهاب، پاسخ محافظتی میزبان در برابر عوامل مهاجم خارجی و بافت نکروزی است که می تواند باعث آسیب های بافتی شود. در تحقیق حاضر اثر ضدالتهابی پماد مرهم مفاصل]شامل گیاهان بابونه و ابوخلسا (هواچوبه)[، مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسیدر این مطالعه 72 سر موش صحرایی نر به سه گروه شامل: کنترل، التهاب، التهاب- درمان تقسیم شدند. برای ایجاد التهاب، از تزریق فرمالین به کف پای حیوان، تزریق گزیلن به گوش و اسید استیک به داخل صفاق استفاده شد. برای ارزیابی میزان التهاب؛ میزان نشت ایوانس بلو بعد از تزریق از طریق قلب به داخل قطعات پا، گوش و مایع صفاق اندازه گیری شد. در مورد ارزیابی میزان التهاب پا، از روش اندازه گیری قطر پا استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تکمیلی توکی انجام گرفت. سطح معنی داری، p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته هادر بررسی التهاب پا، مقایسه میانگین جذب نوری ایوانس بلو در گروه التهاب - درمان (0.046±0.0048) نسبت به گروه التهاب (0.084±0.0032)، تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0p<). علاوه بر این، مقایسه میانگین تغییرات قطر پا در گروه التهاب - درمان (0.0771±0.015) نسبت به گروه التهاب (0.1503±0.017)، دارای تفاوت معنی داری بود (p<0.05). در التهاب صفاق نیز میانگین جذب نوری ایوانس بلو در گروه التهاب - درمان (0.186±0.019) نسبت به گروه التهاب (0.237±0.029)، به طور معنی داری کمتر بود (p<0.05). در التهاب گوش، مصرف مرهم باعث کاهش در التهاب نشد.نتیجه گیریطبق نتایج این مطالعه، استفاده موضعی مرهم مفاصل، باعث کاهش التهاب در پای موش می شود. علاوه بر این، جذب سیستمیک آن نیز التهاب صفاق را کاهش می دهد.
کلید واژگان: التهاب, ابوخلسا, بابونه, فرمالین, گزیلن, اسید استیکBackground And ObjectivesInflammation is a protective response against invading foreign agents and necrotic tissue, which can cause tissue damage. In this research, anti-inflammatory effect of Marhame-mafasel ointment consisting of Arnebia euchroma L. and Matricaria chamomilla L., was investigated.MethodsIn this study, 72 male rats were divided into three groups, including control, inflammation, and inflammation-treatment. For induction of inflammation, injection of formalin into animal’s paw, xylene into ear, and acetic acid into peritoneum, were performed. To assess the degree of inflammation, Evans blue leakage into legs, ears and peritoneal fluid were measured following its injection into heart. To assess the inflammation of the foot, foot diameter measuring method was used. Data analysis was performed using one-way ANOVA and Tukey's test. The Significance Level Was Considered p<0.05.ResultsIn the assessment of foot inflammation, the comparison of the mean absorbance of Evans blue in the inflammation-treatment group (0.046±0.0048) showed significant difference from the inflammation group (0.084±0.0032) (p<0.05). Also, the comparison of the mean foot diameter in the inflammation-treatment group (0.0771±0.015) had significant difference from the inflammation group (0.1503±0.017) (p<0.05). In the peritonitis, the mean absorbance of Evans blue in the inflammation-treatment group (0.186±0.019) was significantly lower than the inflammation group (0.237±0.029) (p<0.05). In ear inflammation, the use of Marhame-mafasel ointment caused no reduction in inflammation.ConclusionBased on the results of this study, application of the Marhame-mafasel ointment decreases inflammation in the rat foot. In addition, its systemic absorption reduces Peritonitis.Keywords: Inflammation, Arnebia euchroma L., Matricaria, Formaldehyde, Xylene, Acetic Acid
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.