به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب mostafa sabouri

  • مصطفی صبوری*، محمدرضا کردی، فاطمه شب خیز

    زمینه و هدف:

     آلزایمر یک بیماری پیشرونده اختلال عصبی می باشد. التهاب نقش مهمی در اختلال عملکرد عصبی و از دست دادن سلول های عصبی در بیماری آلزایمر ایفا می کند. مطالعات قبلی نشان داده اند که فعالیت پروتیین متصل شونده به عنصر پاسخگوی cAMP (CREB) با بتا آمیلویید و التهاب کاهش می یابد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی قبل و بعد از القای آلزایمر بر بیان اینترلوکین-1 بتا (IL-1β) و CREB هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار بود.

    روش تحقیق: 

    تعداد 115 سر رت نر بالغ (8 هفته) با میانگین وزنی 20/17±250 گرم در مرحله قبل از القای آلزایمر به صورت تصادفی به دو گروه مساوی استراحت (55 سر) و تمرین (55 سر)  تقسیم شدند. پس از چهار هفته بعد از القای آلزایمر، رت های هر کدام از گروه ها به سه زیرگروه شامل گروه تزریق آمیلوییدبتا؛ گروه تزریق دارونما؛ و گروه بدون تزریق تقسیم شدند. قبل از شروع مطالعه، پس از چهار هفته تمرین (قبل و بعد از القای آلزایمر)، حیوانات کشته شده (5 سر در هر گروه) و هیپوکمپ آن ها جهت بررسی برداشته شد. بیان IL-1β و CREB با روش Real Time-PCR اندازه گیری و داده ها در دو مرحله پیش و پس از القای آلزایمر، با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی حداقل احتلاف معنی دار (LSD) در سطح 05/0≥p تحلیل شدند.

    یافته ها

     هم در مرحله قبل و هم بعد از القای آلزایمر، بیان IL-1β و CREB در گروه تمرین نسبت به گروه استراحت، به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0>p).

    نتیجه گیری

    تمرین هوازی می تواند قبل و بعد از القای آلزایمر، منجر به به افزایش CREB و کاهش التهاب شده و احتمالا از این طریق،  به شکل پذیری هیپوکامپی کمک نموده و فواید شناختی و عملکردی در پی دارد.

    کلید واژگان: آلزایمر, پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگو به cAMP, اینترلوکین-1 بتا, تمرین ورزشی}
    Mostafa Sabouri *, MohammadReza Kordi, Fatemeh Shabkhiz
    Background and Aim

    Alzheimer’s disease is a progressive disorder of the nervous system. Inflammation plays an important role in neurological dysfunction and loss of neuronal cells in Alzheimer’s disease. Previous studies have shown that cAMP response element-binding protein (CREB) activity decreases with beta amyloid and inflammation. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of aerobic training before and after induction of Alzheimer on interleukin-1β (IL-1β) and CREB gene expression of Wistar male rats.

    Materials and Methods

    The number of 115 male adult rats (eight-week old) with an average weight of 250±17.20 grams in the pre-Alzheimer’s stage were randomly divided into two equal resting (55 heads) and exercise (55 heads) groups. After four weeks and after induction of Alzheimer’s disease, the rats of each group were divided into three subgroups including Amyloid injection, injecting the placebo, and without injection groups. Before the start of the study, animals were killed (5 heads in each group) and their hippocampus removed after four weeks of training (before and after Alzheimer’s induction). IL-1β and CREB expression were measured by Real Time-PCR method and data were analyzed in two stages before and after Alzheimer’s induction with one way- analysis of variance and least significant difference (LSD) tests at the significant level of p≤0.05.

    Results

    Both in the pre and post-Alzheimer’s stages, IL-1β and CREB expression decreased and increased significantly (p<0.05) in the training group compared to the resting group, respectively.

    Conclusion

    Aerobic exercise can increase of CREB expression and reduction of inflammation before and after Alzheimer’s induction, and it probably contributes to hippocampal plasticity in this way and has cognitive or functional benefits.

    Keywords: Alzheimer, cAMP response element-binding protein, Interleukin 1 beta, exercise training}
  • جواد نوروزی*، مصطفی صبوری، رحمان سوری، علیرضا صادقی نیکو، بابک هوشمند مقدم
    مقدمه

    ناکارآمدی کرونوتروپیک به عنوان کاهش پاسخ ضربان قلب به فعالیت ورزشی تعریف می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مزمن مصرف سیگار بر پاسخ کرونوتروپیک به فعالیت ورزشی در مردان میانسال است.

    روش کار

    این مطالعه تحلیلی گذشته نگر بر روی 1045 فرد مراجعه کننده به مرکز پزشکی ورزشی اکسیژن در سال 1398 انجام شد. در مجموع، پرونده 30 مرد سیگاری و 30 مرد غیر سیگاری مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز از پرونده افراد استخراج و از آزمون T مستقل جهت تحلیل داده ها استفاده شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد اختلاف معناداری در متغیرهای سن، سطح فعالیت بدنی، حداکثر ضربان قلب پیش بینی شده بر اساس سن، مدت زمان رسیدن به خستگی و تحمل فشار کاری افراد سیگاری و غیرسیگاری وجود نداشت (05/≥ P). ضربان قلب افراد سیگاری در حالت استراحت، در شدت زیر بیشینه و در طول دوره ریکاوری به طور معناداری بالاتر از افراد غیر سیگاری بود (05/≥ P). درصد افزایش ضربان قلب از استراحت تا شدت زیر بیشینه و حداکثر ضربان قلب در افراد سیگاری به طور معناداری کمتر از افراد غیر سیگاری بود (05/≥ P).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد مصرف سیگار می تواند باعث افزایش ضربان قلب استراحت، کند شدن روند افزایش ضربان قلب در حین فعالیت ورزشی و ناتوانی در رسیدن به حداکثر ضربان قلب پیش بینی شده بر اساس سن شود. علاوه بر آن مصرف سیگار روند کاهش ضربان قلب در طول دوره ریکاوری را کند می کند. این یافته ها نشان دهنده ناکارآمدی کرونوتروپیک در افراد سیگاری

    کلید واژگان: ناکارآمدی کرونوتروپیک, سیگار, فعالیت وامانده ساز, مردان میانسال}
    Javad Norouzi *, Mostafa Sabouri, Rahman Soori, Alireza Sadeghi Nikoo, Babak Hooshmand Moghadam
    Introduction

    Chronotropic incompetence is defined as a decrease in the heart rate response to exercise. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the chronic effect of smoking on Chronotropic Response to exhausting exercise in Middle-aged Men.

    Materials and Methods

    This prospective study was performed on 1045 individual referred to oxygen sports medical center in 2019. In total, 30 smoker and 30 non-smoker cases were selected and evaluated. Required information was extracted from the case file. Independent T-test was used for data analysis.

    Results

    There was no significant difference in age, physical activity level, maximum heart rate predicted by age, time to exhaustion and Workload tolerance in smokers and nonsmokers (p < 0.05). Smokers heart rate at rest, during submaximal intensity and recovery was significantly higher than non-smokers (p < 0.05). Percentage of heart rate change from rest to sub-maximal intensity and maximum heart rate in smokers was significantly lower than non-smokers (p < 0.05).

    Conclusion

    Cigarette smoking can increase resting heart rate, blunted heart rate response during exercise, and inability to reach the maximum heart rate predicted by age. In addition, cigarette smoking blunted heart rate response during recovery. These findings indicate chronotropic Incompetence in smokers.

    Keywords: Chronotropic incompetence, Smoking, Exhausting Exercise, Middle-aged men}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال