به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

naeim erfani majd

  • لطف الله برنایی، سمیه سالاری*، نعیم عرفانی مجد

    این آزمایش به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز دانه جو پرتوتابی شده با بیم الکترون در دزهای (صفر، 10، 20، 30 و 40 کیلوگری) در جوجه‏ های گوشتی و خروس‏ های بالغ در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. پس از تعیین ترکیبات شیمیایی، انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) به روش جایگزینی و نشانگر اکسید کروم تعیین شد. نمونه جو بدون پرتو و پرتوتابی شده در دزهای مختلف در سطوح 7، 14 و 21 درصد جایگزین جیره پایه (بر اساس ذرت و سویا) گردید. تعیین انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی تصحیح شده برای نیتروژن (TMEn) جو پرتوتابی شده با استفاده از 24 خروس بالغ نژاد ردآیلندرد به روش تغذیه اجباری سیبالد انجام شد. نتایج نشان داد فیبر نامحلول در شوینده خنثی با افزایش دز پرتو بطور معنی‏ داری کاهش یافت. AMEn دانه جو در جوجه‏های گوشتی به ترتیب 8/2593، 3/2628، 1/2663، 7/2730 و 2795 کیلوکالری در کیلوگرم برای دانه جو بدون پرتو و دزهای 10، 20، 30 و 40 کیلوگری بدست آمد. این نتیجه نشان داد که با افزایش دز پرتو، AMEn افزایش یافت. در خروس‏های بالغ هم TMEn با افزایش دز پرتو (به جز 10 کیلوگری) افزایش عددی نشان داد. در مجموع می توان بیان نمود که پرتو بیم الکترون می‏تواند انرژی قابل سوخت و ساز دانه جو را افزایش دهد و احتمالا سبب بهبود ارزش تغذیه‏ای آن گردد.

    کلید واژگان: انرژی قابل سوخت و ساز, پرتوتابی, ترکیب شیمیایی, دانه جو
    Lotfolah Bornaei, Somayyeh Salari*, Naeim Erfanimajd
    Introduction

    Cereals are the major part of a poultry diet and primary sources of feed energy Because of the worldwide high cost of corn, the use of barley and wheat grain in broiler diets has become more appealing. However, the use of barley in poultry diets because of its high content of non-starch polysaccharides (NSP) is limited. NSP increased intestinal viscosity, reduced litter quality and poor productive performance. Most of the adverse effects of barley in poultry feed have been attributed to the content of β-glucans. The NSP fraction of the cereal protects lipids, starch, and protein, thereby compromising the access of digestive enzymes to dietary components. Therefore, the processing of barley grain to remove anti-nutritional factors and improve its nutrient bioavailability before including it in the diets of one-stomach animals is beneficial. However, information concerning the effect of electron beam radiation on nutritional and anti-nutritional components of barley grain are scarce. Therefore, this study was carried out to evaluate the effects of electron beam radiation on the chemical composition and metabolizable energy of barley grain.

    Materials and Methods

    The barley samples (cultivar Fajr) were packed in nylon bags and exposed to electron beam irradiation (Rhodotron TT200 accelerator, IBA Co., Belgium) at the Yazd Radiation Processing Center (AEOI, Yazd Center, Iran) at doses of 10, 20, 30, and 40 kGy at room temperature. Chemical composition of the raw and electron beam irradiated barley grain was determined. In order to estimate AMEn Chicks were fed a standard broiler diet for a 15-d pre-experimental period and, after four h of feed deprivation, were randomly distributed into experimental groups (16 treatments, 4replicates and 5 birds in each) in such a way that all groups had a similar average weight. All diets were given in mash form with birds having free access to water and feed throughout the experiment. The basal diet used during the experimental period was based on corn and soybean meal as major ingredients. The raw and electron beam irradiated barley grain (as test ingredient) was included in the basal diet at levels of 7, 14, and 21% to form test diets. The 16 experimental diets, evaluated in a balance trial to determine the AMEn content which contained 0.3% chromium oxide as an indigestible marker. The precision-fed cockerel assay of Sibbald was used for determining the TMEn of the raw and electron beam irradiated barley grain. The birds were housed in individual metabolism cages, following a period of 24 h without feed, 30 g of the different ground barley samples were fed by intubation to 20 (4 per treatment) adult cockerels (Rhode island reds). At the same time, another 4 cockerels were deprived of feed to estimate the endogenous energy losses. Total excreta over the following 48-h period were dried and ground for subsequent analyses, Roosters were assigned to treatments at random.

    Results and Discussion

    The results showed that percentage of dry matter, crude protein, ether extract, ash, β-glucan, ADF, and starch of barley grain were not affected by radiation. However, electron beam irradiation in all doses significantly decreased (P<0.05) the NDF of samples compared to raw barley grain. The AMEn of barley was calculated by extrapolation of the linear regression equation to a 100% of barley inclusion. These equations indicated that with increasing dose of irradiation, AMEn of barley increased. The AMEn value of raw and irradiated barley at doses of 10, 20, 30 and 40 kGy were 2593.80, 2628.30, 2663.10, 2730.70 and 2795 kcal/kg, respectively. The electron beam irradiation numerically increased (P>0.05) AME, AMEn, TME and TMEn of barley grain in cockerels at doses above 20 kGy. Previous studies using gamma or electron irradiation show a reduction in anti-nutrient content of canola meal, barley, and cottonseed meal and an improvement in their utilization increase in broilers. Gamma and electron radiation can denature proteins, decrease starch crystallinity and increase digestibility of barley and canola meal. Therefore, increased AMEn and TMEn of barley grain were expected in this experiment.

    Conclusion

    The present study showed that electron beam irradiation reduced NDF and increased AMEn and TMEn of barley grain. It seems that radiation is an effective processing method for improving the nutritive value of barley, but more experiment is needed to evaluate radiation.

    Keywords: Barley grain, Chemical composition, Electron beam, Metabolizable energy
  • محمدرضا مشایخی، محسن ساری*، نعیم عرفانی مجد، مرتضی رضایی

    هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات اوره آهسته رهش (با نام تجاری نیتروزا) در مقایسه با اوره معمولی، با یا بدون افزودن ملاس، بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی بره های پرواری بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار شامل کنترل، دو منبع نیتروژن غیر پروتیینی اوره معمولی (6/1 درصد) و اوره آهسته رهش (8/1 درصد) با یا بدون ملاس (صفر و 20 درصد) و 7 تکرار با استفاده از 35 راس بره نر عربی، به مدت 105 روز انجام شد. جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز افزودن ملاس به جیر ه، در مقایسه با گروه کنترل، موجب ایجاد تغییر در افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، وزن نهایی پروار، صفات و وزن قطعات لاشه، فراسنجه های رنگ سنجی گوشت و قابلیت هضم مواد مغذی نشد. در جیره های حاوی اوره غلظت پروپیونات و نیتروژن آمونیاکی شکمبه، نسبت به جیره کنترل، بالاتر بود. افزودن ملاس به جیره موجب افزایش غلظت بوتیرات و کل اسیدهای چرب فرار شکمبه نسبت به جیره کنترل شد. در تیمار کنترل، pH شکمبه نسبت به تیمار های حاوی منابع نیتروژن غیر پروتیینی پایین تر بود. همراه شدن ملاس با اوره، باعث کاهش نیتروژن اوره ای خون شد. در کل نتایج آزمایش نشان داد که اگرچه جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز همراه شدن ملاس با آن، در جیره های پرکنسانتره برخی فراسنجه های تخمیری شکمبه و متابولیت های خونی را تحت تاثیر قرار داد ولی این تغییرات به اندازه ای نبود که بتواند بهبودی در عملکرد پروار و قابلیت هضم مواد مغذی ایجاد نماید.

    کلید واژگان: اوره آهسته رهش, تخمیر شکمبه, عملکرد پروار, قابلیت هضم, ملاس
    Mohammadreza Mashayekhi, Mohsen Sari*, Naeim Erfani majd, Morteza Rezaei
    Introduction

    One of the limitations of conventional urea usage in ruminant diet is rapid hydrolysis and increase in ruminal ammonia concentration and its lack of synchrony with carbohydrate degradation and microbial growth in the rumen. An alternative strategy is continuous supply of nitrogen using slow release urea (SRU) and gradual release of ammonia in the rumen. Sugar-containing liquid feeds can increase the energy density of the diet, stimulate dry matter intake (DMI), and serve as carriers for fat, non-protein nitrogen (NPN), and other ingredients. Sugars can change the ruminal fermentation pattern, typically decreasing ruminal NH3 concentration and increasing ruminal butyrate concentration. The purpose of this study was to investigate the effects of SRU in comparison with conventional urea, with or without the addition of molasses on the growth performance and rumen fermentation of fattening lambs.

    Materials and Methods

    The experiment was conducted in a completely randomized design with 5 treatments including control, two sources of non-protein nitrogen (conventional urea and SRU) with or without molasses (0 and 20 % of ration DM) and 7 replicates using 35 Arabian lambs. Forage to concentrate ratio was 30 to 70. The length of the fattening period was 105 days, including 15 days for adaptation and 90 days of data collection. At the beginning of the main period of fattening and then once a month, weighing the lambs was carried out with 14 to 16 hours of starvation. The lambs had free access to water during the test period. The lambs were fed the total mixed ration ad libitum twice daily at 0800 and 1600 hours. The digestibility coefficients of dry matter (DM), organic matter (OM), crude protein (CP), neutral detergent fiber, (NDF), acid detergent fiber (ADF) and ether extract (EE) were determined by the total fecal collection method. Daily feed intake, daily weight gain, feed conversion ratio, carcass compositions, meat colour, rumen and blood parameters were recorded. Data were analyzed as a completely randomized design using the General Linear Model (GLM) procedure of SAS.

    Results and Discussion

    Replacement of urea with SRU and the addition of molasses did not affect dry matter intake, daily weight gain, feed conversion ratio, final body weight, cold and hot carcass weight, carcass efficiency and components, meat colorimetric parameters and nutrient digestibility. The lack of difference between control and treatment groups in the growth performance could be due to sufficient supply of the microbial protein production in the rumen. Addition of SRU and molasses did not have a significant effect on dry matter intake and digestibility of nutrients. The hydrolysis rate of SRU may not be reduced to the extent that it could improve the efficiency of rumen microorganisms in utilizing the available energy source of molasses. Propionate and NH3-N concentration in the rumen increased in animals provided with NPN in comparison with the control diet. The concentration of acetate in rumen of animals fed diets containing NPN sources was lower than those on the control diet. The concentration of total volatile fatty acids in SRU diets and also diets containing conventional urea was higher than control diet. Molasses addition in diets, increased butyrate and total volatile fatty acids and decreased blood urea nitrogen concentrations, compared to control diet. Animals fed NPN diets showed higher rumen pH than the control diet. The ruminal pH decreased in diets containing molasses. Reducing the saliva secretion, due to the physical and chemical properties of molasses and the high amount of fermentable sugars supplied by molasses in the rumen, may possibly explain the decrease in the rumen pH. Animals that had received urea containing diets showed higher rumen pH presumably due to the buffering capacity of urea. An increase in ruminal ammonia concentration due to urea hydrolysis can increase the pH of the rumen by obtaining H+ by ammonia and turning it into NH4+. However, it is likely that the result reflects the higher grain content of the control diet relative to NPN containing diets.

    Conclusion

     In general, the results of the present study showed that although replacement of soybean meal with conventional urea and/or SRU, with or without molasses, in high concentrate diets, influenced some rumen fermentation and blood metabolites, but these changes were not large enough to improve fattening performance, carcass characteristics and nutrient digestibility.

    Keywords: Digestibility, Fattening Performance, Molasses, Rumen Fermentation, Slow Release Urea
  • نعیم عرفانی مجد، زهرا سلیمانی، علی شهریاری، محمدرضا تابنده
    زمینه و هدف
    از آنجایی که گیاه بامیه دارای خواص دارویی زیادی است، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات درمانی پودر بامیه در موش های دیابتی مدل جیره پرچرب همراه با تزریق استرپتوزتوسین[1] انجام شد.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی 25 سر موش صحرایی ماده با نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل؛ 2. موش های سالم دریافت کننده بامیه (mg/kg200)؛ 3. گروه دیابتی (HFD/STZ): موش هایی که با رژیم چاقی با چربی بالا (60%) به مدت 4 هفته تغذیه شده و سپس دوز پایینی از استرپتوزوتوسین (mg/kg35) تزریق شد؛ 4. موش های دیابتی دریافت کننده بامیه (mg/kg200)؛ 5. موش های دیابتی تیمار شده با متفورمین (mg/kg200). در پایان آزمایش پارامترهای بیوشیمیایی شامل قند خون ناشتا، سطوح انسولین، شاخص Homa-IR،ALT، AST، و پروفایل لیپیدی اندازه گیری شدند. نمونه های پانکراس و کبد برداشته شد و برش های6- 5 میکرومتری تهیه و با H&E و آلدهید فوشین رنگ آمیزی شدند.
    یافته ها
    همه پارامترهای بیوشیمیایی به جز HDL-C و انسولین در موش های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته بود. در حالی که در گروه دریافت کننده پودر بامیه، این پارامترها در مقایسه با گروه دیابتی کاهش یافته بودند. همچنین بامیه سبب بهبود آسیب های بافتی پانکراس و کبد شامل واکوئوله شدن و کاهش سلول های بتا و هیپرتروفی و واکوئوله شدن هپاتوسیت ها در موش های دیابتی گردید.
    نتیجه گیری
    پودر بامیه سبب بهبود پارامترهای بیوشیمیایی، ساختار کبد و بازسازی سلول های بتای پانکراس در موش های دیابتی گردید و لذا می تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل در بهبود وضعیت بیماران دیابتی مد نظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: دیابت, هیستومورفومتری, کبد, سلول بتا, بامیه
    Naeim Erfani Majd, Zahra Soleimani, Ali Shahriari, Mohammadreza Tabandeh
    Background And Objective
    Since Abelmoschus esculentus plant has many medical benefits, the present study aimed to investigate the therapeutic effects of Okra Powder (Abelmoschus esculentus) against high-fat diet fed-streptozotocin (HFD/STZ)-induced diabetic rats.
    Methods
    In this experimental study, 25 Wistar Albino female rats were randomly divided into 5 groups: I: control group; II: healthy rats receiving A. esculentus (200 mg/kg); III (HFD/STZ group): Rats fed with high-fat diet (HFD) (60% fat) for 4 weeks and then injected low-dose STZ (35 mg/kg); IV: diabetic rats receiving A. esculentus (200mg/kg) and V: diabetic rats receiving metformin (200 mg/kg). At the end of experiment, biochemical parameters, including Fasting Blood Glucose (FBG), insulin levels, Homa-IR index, ALT, AST and lipid profile were measured. Pancreas and Liver samples were removed, and 5-6 µ sections were prepared and stained by H&E and aldehyde fuchsin staining.
    Results
    All the biochemical parameters, except HDL-C and insulin, were increased in diabetic rats, while these parameters were decreased in Okra supplementation group compared to diabetic rats (p
    Conclusion
    Okra powder improved biochemical parameters, liver structure and restoration of beta cells of pancreas in diabetic rats. Thus, it can be considered a complementary therapy to improve diabetic patients.
    Keywords: Diabetes, Histomorphometry, Liver, Beta cells, Okra
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال