به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

s. a. kazemeini

  • اعظم مهرگان نیا، سید عبدالرضا کاظمینی*
    به منظور ارزیابی اثر منابع کودی نیتروژن بر رشد، عملکرد و توانایی تحمل رقابتی کینوا در تراکم های مختلف تاج خروس، آزمایشی مزرعه ای بصورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1401 اجرا شد. فاکتور ها شامل منابع کودی نیتروژن (شاهد، اوره، اوره با پوشش گوگردی و نیترات آمونیوم) به عنوان فاکتور اصلی و تراکم های علف هرز تاج خروس (صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 بوته در متر مربع) به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد افزایش تراکم علف هرز تاج خروس باعث کاهش عملکرد و اجزای عملکرد کینوا شد. کاربرد کود اوره با پوشش گوگردی حتی در بالاترین تراکم علف هرز تاج خروس (25 بوته در متر مربع) نسبت به سایر منابع کودی با افزایش توانایی تحمل رقابتی کینوا منجر به بهبود ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به ترتیب به میزان 1/1، 5/2، 5/2، 1/1، 8/2 و 8/1 برابر در مقایسه با تیمار بدون کود شد. شاخص توانایی تحمل رقابتی در بالاترین تراکم علف هرز (25 بوته در متر مربع) با کاربرد منابع کودی اوره، اوره با پوشش گوگردی و نیترات آمونیوم به ترتیب به میزان 5/6، 8/37 و 4/22 درصد در مقایسه با تیمار بدون کود افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که به نظر می رسد کاربرد کود اوره با پوشش گوگردی می تواند به دلیل رهاسازی آهسته و طولانی مدت نیتروژن و تاثیر بر رشد رویشی گیاه و اندازه و طول عمر برگ و نهایتا توسعه سطح سبزینه ای و سایه انداز گیاهی نیز نقش مهمی در افزایش توانایی تحمل رقابتی گیاه کینوا داشت.
    کلید واژگان: ارتفاع بوته, اوره با پوشش گوگردی, توانایی تحمل رقابتی, شاخص سطح برگ
    Azam Mehregannia, S.A. Kazemeini *
    Introduction
     Quinoa (Chenopodium quinoa L.) is a highly nutritional seed crop from the Andean region with huge genetic variability, enabling its cultivation across a wide range of environmental conditions. The area and production under quinoa in the world in 2020 was 189000 ha with 175000 tonnes production. There is some evidence for allelopathic activity of quinoa and this potential could be probably used in terms of integrated weed management. Agronomic practices such as nitrogen fertilization influence weed emergence, growth and competition in a crop. Nevertheless, despite the numerous studies on new and promising crops globally, there is a clear lack of information on the combined effect of weed density and nitrogen fertilizer sources on quinoa crop. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the effects of nitrogen fertilizer sources and red root pigweed densities on growth, yield and competitive ability of quinoa (Chenopodium quinoa Willd). This information could be helpful for the overall development of crop and weed management strategies in quinoa crop.
    Materials and Methods
    A field study was conducted during the 2021 growing season at the research farm of the School of Agriculture, Shiraz University, to assess the impact of nitrogen fertilizer sources on the growth, yield, and competitive ability of quinoa in the presence of red root pigweed at different densities. The experiment was set up in a split-plot design with nitrogen fertilizer sources (control, urea, sulfur-coated urea, and ammonium nitrate) assigned to the main plots, and red root pigweed densities (0, 5, 10, 15, 20, and 25 plants per square meter) assigned to the sub-plots. There were three replications of each treatment. For the quinoa traits and weed traits, a 2-meter square area was harvested from each plot. Quinoa traits included plant height, leaf area index, number of grains per plant, 1000 grain weight, grain yield, biological yield, and harvest index. The quinoa plants were dried in an oven at 75°C for 72 hours to determine seed yield. Weeds were also harvested from a 2 m2 area in each plot to measure plant height, shoot height, panicle length, and leaf area index. The collected data were analyzed using SAS v. 9.1 software (SAS Institute 2003). When significant differences were found among treatments, mean comparisons were performed using Duncan's multiple range tests at a significance level of P < 0.05.
    Results and Discussion
     The results of the experiment indicated that the use of sulfur coated urea had a positive effect on the competitive ability of quinoa. Weed density had a detrimental impact on various growth and yield parameters of quinoa, including plant height, leaf area index, number of grains per plant, 1000 grain weight, grain yield, biological yield, and harvest index. However, the application of sulfur coated urea mitigated the negative effects of weed density. Specifically, when the highest weed density of 25 plants per square meter was present, the application of sulfur coated urea led to a 1.1-fold increase in plant height, a 2.5-fold increase in leaf area index, a 2.5-fold increase in the number of grains per plant, a 1.1-fold increase in 1000 grain weight, a 2.8-fold increase in grain yield, and a 1.8-fold increase in biological yield compared to the control. At different red root pigweed densities (0, 5, 10, 15, 20, and 25 plants per square meter), the application of sulfur coated urea resulted in significant improvements in quinoa performance. It increased the number of grains per plant by 86.5%, 118%, 139.4%, 168.8%, 149.6%, and 153.4% compared to the control at respective weed densities. Additionally, 1000 grain weight increased by 7.9% to 9.9%, and the ability of quinoa to withstand competition increased by 19.6% to 55%. The findings of this study are consistent with previous research that has demonstrated the positive effects of organic nutrients on reducing weed competition in agricultural systems. It has also been observed that weeds tend to produce more biomass in the presence of fertilizer compared to the control. Therefore, it can be concluded that the improved grain yield of quinoa resulting from the application of sulfur coated urea was primarily attributed to its ability to enhance the plant's competitive ability against weeds.
    Conclusion
     The application of sulfur coated urea led to a higher quinoa yield compared to using control. However, weed competition was greater with urea fertilization in comparison with sulfur coated urea fertilizer. In addition, most weeds are highly responsive to soil N, so the application of all fertilizer types should be carefully considered to reduce the competitive advantage of weeds over crops.
    Acknowledgements
     We would like to thank the School of Agriculture, Shiraz University for their support, cooperation, and assistance throughout this research.
    Keywords: Ability to withstand competition, Leaf Area Index, Plant height, Sulfur coated urea
  • رویا پلخانی، سید عبدالرضا کاظمینی*، محسن عدالت

    به منظور ارزیابی اثر علف کش مایستر-ادی بر کنترل علف های هرز، رشد و عملکرد ذرت ماکسیما، پژوهشی مزرعه ای در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه سیدان، مرودشت فارس اجرا شد. تیمارها شامل دزهای علف کش های فورام سولفورون + یدوسولفورون (مایستر-ادی، 1/3 درصد OD) به میزان 1، 5/1 و 2 لیتر ماده تجاری در هکتار، استوکلر (سورپاس، 76 درصد EC) به میزان 5/4، 5 و 6 لیتر ماده تجاری در هکتار، نیکوسولفورون (کروز، 4 درصد SC) به میزان 5/1، 2 و 5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار، نیکوسولفورون + ریم سولوفورون (اولتیما، 75 درصد DF) به میزان 1، 2 و 3 لیتر ماده تجاری در هکتار و توفوردی+ ام سی پی آ (یو 46 کمبی، 5/67 درصد SL) به میزان 5/1، 2 و 5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار به همراه 2 شاهد بدون علف هرز و آلوده به علف هرز بود. نتایج نشان داد که علف هرز باعث کاهش بیش از 60 درصدی عملکرد دانه و 50 درصدی تعداد دانه در بلال ذرت شد. کاربرد علف کش باعث کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز شد و کمترین تراکم و زیست توده علف هرز تاج خروس ریشه قرمز، سلمه تره، پیچک صحرایی، اویارسلام قرمز  و ارزن دم روباهی در تیمار علف کش مایستر-ادی (5/1 لیتر در هکتار) به دست آمد و نسبت به تیمار شاهد آلوده به علف هرز به ترتیب باعث کاهش 10/47 و 36/27 درصد، 38/69 و 22/56 درصد، 79/66 و 94/70 درصد، 85/66 و 26/74 درصد و 85/66 و 15/80 درصد تراکم و زیست توده علف های هرز شد. عملکرد دانه در تیمار کاربرد علف کش مایستر-ادی به میزان 5/1 لیتر در هکتار نسبت به علف کش های استوکلر (5 لیتر در هکتار)، کروز (2 لیتر در هکتار)، اولتیما (2 لیتر در هکتار) و توفوردی+ ام سی پی آ (2 لیتر در هکتار) به ترتیب به میزان 3/53، 7/36، 7/5 و 7/56 درصد افزایش یافت. بیشترین تعداد ردیف در بلال (16 و 30/15)، تعداد دانه در ردیف (41 و 41)، تعداد دانه در بلال (656 و 70/628)، وزن 1000 دانه (33/286 و 33/276 گرم)، عملکرد دانه (41/9 و 68/8 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (12/20 و 74/18 تن در هکتار) به ترتیب در تیمار شاهد بدون علف هرز و علف کش مایستر-ادی (5/1 لیتر در هکتار) بدست آمد. بطور کلی علف کش مایستر-ادی (5/1 لیتر در هکتار) نسبت به سایر تیمارهای علف کش در این مطالعه بطور معنی داری از کمترین درصد افت عملکرد (63/6 درصد) و بیشترین عملکرد دانه ذرت برخوردار بوده و لذا بر اساس نتایج این پژوهش در منطقه سیدان مرودشت و مناطقی با شرایط آب و هوایی مشابه قابل توصیه است.

    کلید واژگان: تراکم علف هرز, زیست توده علف هرز, طول بلال, عملکرد دانه
    R. Polkhani, S.A. Kazemeini *, M. Edalat
    Introduction

     Maize (Zea mays L.) is the third most important cereal after rice and wheat, which is widely grown in the world and used as a primary staple food in many developing countries.  The area and production under maize in the world in 2020 was 202 M ha with 1162352997 tonnes production and contributed almost 5% of the world’s dietary energy supply. Recent projection indicates that by 2020 the demand of maize in all developing countries will overtake the demand of wheat and rice, with Asia accounting for nearly 60% of the global demand for maize.  Chemical control can be very important because of the low efficiency and cost effectiveness of mechanical or other methods of weed control. Hence, it is necessary to provide information about the sulfonylurea herbicides and suitable doses. Sulfonylureas such as iodosulfuron, nicosulfuron, rimsulfuron, and foramsulfuron are effective group of herbicides for annual and perennial weed control in maize. These herbicides provide a new chance for weed management in maize. Their mode of action occurs through inhibiting acetolactate synthase (ALS), thereby interfering with the production of branched-chain amino acids, leucine, isoleucine, and valine The objectives of this experiment were to evaluate the effect of different doses of MaisTer OD herbicide in comparison to the other herbicides on weeds control and growth and yield of corn.

    Materials and Methods

     In order to evaluate the effect of different herbicides on weeds control and growth and yield of corn, a field study carried out during 2015 growing seasons at Seydan, Marvdasht, Fars province, Iran. The experiment was conducted in a randomized complete block design with 3 replications. Treatments included different rates of MaisTer OD (1, 1.5 and 2 l ha-1), Acetochlor (4.5, 5 and 6 l ha-1), Cruz (1.5, 2 and 2.5 l ha-1), Ultima (1, 2 and 3 l ha-1) and 2,4-D+MCPA (1.5, 2 and 2.5 l ha-1) herbicides and weed free and weedy control. The number and biomass of aboveground weeds parts were harvested within three fixed 1 × 1 m quadrats in every plot, separated by species, enumerated, oven-dried at 75 °C for 48 h, and then weighed. Then, percent weed density and biomass reductions were measured. The traits included ear length, row number per ear, grain number per ear, grain number per row, 1000 grain weight, grain yield, biological yield and yield loss percentage. Data were analyzed using SAS v. 9.1 software (SAS Institute 2003). When significant differences were observed among treatments, mean comparisons were made using Duncan's multiple range tests (P < 0.05). Correlation coefficients between different traits were also calculated.

    Results and Discussion

     Results showed that the application of herbicide could reduce density and biomass of weed. The lowest biomass of redroot pigweed (Amaranthus retroflexus), lambsquarters (Chenopodium album), bindweed (Convolvulus arvensis), purple nutsedge (Cyperus rotundus) and foxtail millet (Setaria italica) was obtained, so that applying of MaisTer OD herbicide at 1.5 l ha-1 could be cause 47.10 and 27.36%, 69.38 and 56.22%, 66.79 and 70.94%, 66.85 and 74.26% and 66.85 and 80.15% reduction in density and total biomass of weeds in comparison with weedy control treatment, and grain yield increased by using MaisTer OD  herbicide at 1.5 l ha-1 in comparison to the other herbicides including Acetochlor (5 l ha-1), Cruz (2 l ha-1), Ultima (2 l ha-1) and 2,4-D+MCPA (2 l ha-1) by 53.3, 36.7, 5.7, and 56.7%, respectively. Grain yield and grain number per ear were reduced by weeds up to 60 and 50%, respectively. Highest row number per ear (16 and 15.30), grain number per row (41 and 41), grain number per ear (656 and 628.70), 1000 grain weight (286.33 and 276.33 g), grain yield (9.41 and 8.68 t ha-1) and biological yield (20.12 and 18.74 t ha-1) were obtained in weed free and MaisTer OD (1.5 l ha-1) treatments. Applying MaisTer OD herbicide showed lowest yield loss percentage (6.63%) and highest grain yield as compared to the other herbicides for weed suppression. 

    Conclusion

     It can conclude that MaisTer OD herbicide at 1.5 l ha-1 showed the best performance for weed control, especially broadleaf weeds and were associated with the maximum corn grain yield. Therefore, due to the restricted use of herbicide in corn, the herbicide used in this experiment is not created serious injury in corn at the recommended rate while effectively controlling weeds. Hence, utilization of this herbicide could be a favorable option in contemporary weed control programs for local or regional corn growers.

    Keywords: Ear length, grain yield, Weed biomass. Weed density
  • فاطمه بستگان، سید عبدالرضا کاظمینی*، حسین غدیری

    به منظور بررسی اثر دزهای علف کش های سولفونیل اوره بر کنترل علف های هرز، رشد و عملکرد ذرت شیرین (KSC403su)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شیراز اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه دز نیکوسولفورون (کروز) (5/1 ،2 و  5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار)، سه دز فورام سولفورون + یدوسولفورون (مایسترادی) (1، 5/1و 2 لیتر ماده تجاری در هکتار)، سه دز استوکلر (سورپاس) (5/4، 5 و 5/5 لیتر ماده تجاری در هکتار) و دو تیمار شاهد بدون علف هرز و آلوده به علف هرز بودند. نتایج نشان داد که علف های هرز منجر به کاهش 73 درصدی عملکرد دانه کنسروی، 33 درصدی وزن تر 1000 دانه و 60 درصدی تعداد دانه در بلال شدند. کاربرد علف کش های نیکوسولفورون به میزان 5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار و فورام سولفورون + یدوسولفورون به میزان 2 لیتر ماده تجاری در هکتار باعث بیشترین درصد کاهش در تراکم (8/75 و 5/59 درصد) و وزن خشک (3/64 و 4/55 درصد) کل علف های هرز در مقایسه با شاهد آلوده به علف هرزی شد. کاربرد تیمارهای علف کش باعث کاهش وزن خشک علف های هرز شد و بیشترین درصد کاهش وزن خشک علف هرز تاج خروس ریشه قرمز (25/73 و 60/62 درصد)، سلمه تره (84/49 و 76/38 درصد)، سوروف (37/58 و 85/40 درصد) و پیچک (56/60 و 06/55 درصد) به ترتیب در تیمارهای علف کش نیکوسولفورون (5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار) و فورام سولفورون + یدوسولفورون (2 لیتر ماده تجاری در هکتار) نسبت به تیمار شاهد آلوده به علف هرز به دست آمد. همچنین بیشترین عملکرد دانه کنسروی (00/8 و 03/7 تن در هکتار)، تعداد ردیف دانه در بلال (00/12 و 50/11)، تعداد دانه در ردیف (00/25 و 75/24)، تعداد دانه در بلال (00/299 و 50/285) و وزن تر 1000 دانه (06/325 و 44/308 گرم) بدون تفاوت معنی دار نیز به ترتیب با کاربرد علف کش های نیکوسولفورون به میزان 5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار و فورام سولفورون + یدوسولفورون به میزان 2 لیتر ماده تجاری در هکتار به دست آمد. بطور کلی علف کش نیکوسولفورون (5/2 لیتر ماده تجاری در هکتار) نسبت به سایر تیمارهای علف کش در این مطالعه بطور معنی داری از بیشترین کارایی در کنترل تراکم و وزن خشک علف های هرز و بیشترین عملکرد دانه کنسروی برخوردار بوده و لذا در کشت ذرت شیرین رقم ایرانی در این منطقه بر اساس نتایج این پژوهش قابل توصیه می باشد.

    کلید واژگان: عملکرد دانه کنسروی, فورام سولفورون+یدوسولفورون, نیکوسولفورون, وزن خشک علف هرز
    F .Bastegan, S .A .Kazemeini *, H. Ghadiri
    Introduction

     Sweet corn (Zea mays L. var. saccharata) is an important crop, grown over 2,000 hectares in Iran. The consumption demand for sweet corn in its fresh form or as a processed crop has contributed to a significant increase in its cultivation in recent years. Sweet corn is susceptible to weed competition for nutrients, moisture, and light interception. Herbicides labeled for use on sweet corn are limited. Chemical control can be very important because of the low efficiency and cost effectiveness of mechanical or other methods of weed control. Hence, it is necessary to provide information about the sulfonylurea herbicides and suitable doses. Sulfonylureas such as nicosulfuron, rimsulfuron, and foramsulfuron are effective group of herbicides for annual and perennial weed control in maize. These herbicides provide a new chance for weed management in maize. Their mode of action occurs through inhibiting acetolactate synthase (ALS), thereby interfering with the production of branched-chain amino acids, leucine, isoleucine, and valine. The objectives of this experiment were to evaluate the effect of different doses of sulfonylurea herbicides on weeds control and growth and yield of sweet corn.

    Materials and Methods

     In order to evaluate the effect of different doses of sulfonylurea herbicides on weeds control and growth and yield of sweet corn (KSC403su), a field study carried out during 2015 growing seasons at the Agricultural College of Shiraz University. The experiment was conducted in a randomized complete block design with 4 replications. Treatments included different doses of nicosulfuron (1.5, 2 and 2.5 l ha-1), foramsulfuron + idosulfuron (1, 1.5 and 2 l ha-1) and acetochlor (4.5, 5 and 5.5 l ha-1) herbicides and weed free and weedy control. The number and dry weight of aboveground weeds parts were harvested within three fixed 1 × 1 m quadrats in every plot, separated by species, enumerated, oven-dried at 75 °C for 48 h, and then weighed. Then, percent weed density and dry weight reductions were measured. The traits included ear length, ear diameter, ear number per plant, row number per ear, grain number per row, grain number per ear and canned grain yield. Data were analyzed using SAS v. 9.1 software (SAS Institute 2003). When significant differences were observed among treatments, mean comparisons were made using Duncan's multiple range tests (P < 0.05). Correlation coefficients between different traits were also calculated.

    Results and Discussion

     Results showed that the canned grain yield, 1000 grain weight and number of grain per ear were reduced by weeds up to 73, 33 and 60%, respectively. The highest dry weights reduction obtained were of redroot pigweed (Amaranthus retroflexus) (75.8 and 59.5%), lambsquarters (Chenopodium album) (49.84 and 38.76%), barnyard grass (Echinochloa crus-galli) (58.37 and 40.85%) and bindweed (Convolvulus arvensis) (60.56 and 55.06%), so that applying of nicosulfuron )2.5 l ha-1) and foramsulfuron + idosulfuron (2 l ha-1) herbicides caused reduction in total dry weight of weeds in comparison with weedy treatment, and canned seed yield increased by nicosulfuron )2.5 l ha-1) and foramsulfuron + idosulfuron (2 l ha-1) herbicides in comparison to the acetochlor. Acetochlor was the weakest treatment in the reduction of weed density and dry weight. The highest canned grain yield (8.00 and 7.03 t ha-1), number of row per ear (12.00 and 11.50), number of grain per row (25.00 and 24.75), number of grain per ear (299.00 and 285.50) and 1000 grain weight (325.06 and 308.44 g) were obtained in nicosulfuron )2.5 l ha-1) and foramsulfuron + idosulfuron (2 l ha-1) herbicides, respectively. Positive correlation was found between canned grain yield and 1000 grain weight (r = 0.83, p<0.05) and number of grain per ear (r = 0.96, p<0.05). Applying nicosulfuron showed a high efficiency as compared to the foramsulfuron + idosulfuron and acetochlor for weed suppression.

    Conclusion

     It can conclude that nicosulfuron at 2.5 l ha-1 showed the best performance for weed control, especially broadleaved weeds and were associated with the maximum sweet corn canned grain yield. Therefore, due to the restricted use of herbicide in sweet corn, the herbicide used in this experiment is not created serious injury in sweet corn at the recommended rate while effectively controlling weeds. Hence, utilization of this herbicide could be a favorable option in contemporary weed control programs for local or regional sweet corn growers.

    Keywords: Canned grain yield, Foramsulfuron + idosulfuron, Nicosulfuron, Weed dry weight
  • رامین جوکار فتح آبادی، سید عبدالرضا کاظمینی*

    به منظور بررسی اثر مایه زنی بذر کینوا با کودهای زیستی بر سرعت فتوسنتز، عملکرد و توان رقابتی با علف های هرز، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1399 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل علف های هرز در 3 سطح (حفظ علفهای هرز در تمام فصل رشد، حذف علفهای هرز در تمام فصل رشد و یک بار وجین علف های هرز در مرحله 8 برگی) و کودهای زیستی در 5 سطح (هیومیک اسید، بیومیک، سیومیک، مایع ارگانیک و شاهد (بدون مصرف کود زیستی)) به ترتیب به عنوان کرت اصلی و کرت فرعی بودند. نتایج نشان داد که بالاترین میزان سرعت فتوسنتز در سطوح تیمارهای علف هرز مربوط به بذر مایه زنی شده با کود زیستی سیومیک بود. بیشترین عملکرد دانه (259 گرم در متر مربع) و اجزای عملکرد دانه کینوا (وزن هزار دانه، تعداد کل دانه ها در بوته و تعداد پانیکول در بوته) و شاخص برداشت (48/7  درصد) نیز در برهم کنش حذف علفهای هرز و بذر مایه زنی شده با کود سیومیک به دست آمد. تیمار مایه زنی بذر با کودهای زیستی، شاخص سطح برگ و وزن خشک کل علف های هرز و علف هرز غالب (گندم) را نسبت به تیمار بدون مصرف کود زیستی به طور معنی داری کاهش داد. کاربرد کود زیستی سیومیک شاخص توانایی تحمل رقابت گیاه زراعی را نسبت به تیمار حفظ علف های هرز 2/8 برابر و یکبار وجین علف هرز 94/1 درصد افزایش داد. بنابراین، یافته های ما پیشنهاد می کند که مایه زنی بذر با کودهای زیستی به ویژه تیمار سیومیک یک راهکار موثر است که می توان در جهت افزایش رشد، عملکرد و توانایی رقابت با علف هرز در کینوا استفاده کرد.

    کلید واژگان: بیومیک, سیومیک, مایع ارگانیک, هیومیک اسید
    R. Joukar Fathabadi, S. A. Kazemeini*

    In order to investigate the effect of quinoa seed inoculation on photosynthesis rate, yield and competitive ability with weeds, an experiment was conducted as split-plot based on a randomized complete block design with three replications at experimental farm of School of Agriculture, Shiraz University, Shiraz, Iran during 2020 growing season. Treatments were three levels of weed management as main-plot (weedy, weed-free and weeding) and five levels of seeds inoculation with biofertilizers (humic acid, bioumic, seaumic, organic herbicide, and no biofertilizers) as subplots. The results showed that the highest rate of photosynthesis in all weed management levels was achieved in the presence of seeds inoculated with seaumic biofertilizer. The highest grain yield (259.63 g/m2) and grain yield components (1000-seed weight, number of seeds per panicle, and number of panicles per plant) and harvest index (48.73%) were also obtained in weed-free plots when seeds were inoculated with seaumic biofertilizer. Leaf area index and dry weight of the main weed species (wheat) was significantly reduced in inoculation of seeds with biofertilizers compared to the no biofertiliuzer condition. The highest crop’s competitive ability was achieved when the seeds were inoculated with seaumic treatment. The quinoa’s competitive ability was increased by 2.8 times and 94.11% at weedy and weed-free treatments, respectively, compared with control in seed inoculation with seaumic treatment. Thus, our finding suggests that seed inoculation with biofertilizers, especially seaumic treatment is an effective strategy that can be used to enhance germination rate, growth, yield and weed competitive ability in quinoa.

    Keywords: Bioumic, Humic acid, Organic liquid, Seaumic
  • شکوفه ساریخانی خرمی، سید عبدالرضا کاظمینی*، ابراهیم زارع، محمدجعفر بحرانی

    پذیرش سامانه های کشاورزی حفاظتی در سطح مزارع کشاورزان به میزان هزینه های  تولید و پایداری بیش تر عملکرد بستگی دارد. هدف این پژوهش،اولویت بندی تیمارها با معیارهای انتخاب شده  با استفاده از تکنیک اولویت بندی بر اساس نزدیکی به پاسخ  ایده آل (TOPSIS)می باشد. این پژوهش در ایستگاه تحقیقاتی زرقان، استان فارس، ایران در طی دو سال زراعی 95-1393 اجرا گردید.این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سامانه های مختلف خاک ورزی (مرسوم، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی) به عنوان کرت اصلی و ژنوتیپ های گندم بهاره(چمران، سیروان، پیکافلوریک و M-89-10)به عنوان کرت فرعی بودند.معیارهای انتخاب شده شامل دو گروه زراعی مانند وزن مخصوص ظاهری خاک، عملکرد دانه و گروه اقتصادی مانند درآمد ناخالص، هزینه های کنترل علف های هرز، آب  و تولید بودند.  وزن معیارهای وزن مخصوص ظاهری خاک (040/0)، عملکرد دانه (180/0)، بازده ناخالص (280/0)، هزینه آب (0270/0)، هزینه کنترل علف های هرز (150/0) و هزینه تولید(080/0) بدست آمد.نتایج نشان داد که با در نظر گرفتن همه معیارها، اولین الویت متعلق به ژنوتیپ های سیروان و پیکافلوریک در سامانه کم خاک ورزی به ترتیب در سال های اول و دوم آزمایش بود. بنابراین استفاده از تکنیک های چند معیاره به جای تک معیار مانند عملکرد دانه و یا هزینه تولید، جهت انتخاب  بهترین سامانه خاک ورزی و برترین ژنوتیپ گندم در سامانه های خاک ورزی توصیه می گردد.

    کلید واژگان: سامانه مرسوم, کم خاک ورزی, بی خاک ورزی, روش تاپسیس, عملکرد گندم
    S. Sarikhani Khorrami, S. A. Kazemeini *, E. Zare, M.J. Bahrani

    Adoption of conservative agriculture at farm level is associated with reducing the production costs and leads to crop yield stability. The aim of this study was to prioritize experimental treatments based on different criteria by applying "technique for order preference by similarity to ideal solution" (TOPSIS).A filed experiment was carried out at Zarghan research station, Fars province, Iran, during 2014-2016 growing seasons. Experimental treatments were three tillage practices including conventional tillage (CT), reduced tillage (RT) and no tillage (NT) that were assigned to main plots and four spring wheat genotypes (Chamran, Sirvan, Picaflor#1 and M-89-10)were randomized in subplots using split-plot arrangements in randomized complete block design with three replications. Selected criteria including two groups of economic- i.e. water cost, weed control cost, production cost and gross margin- and agronomic –i.e. grain yield and soil bulk density criteria used to prioritize the treatments. The weights of bulk density (0.040), grain yield (0.180), gross margin (0.280), water cost (0.0270), weed control cost (0.150), and production cost (0.080) was calculated. Results showed, considering all criteria to prioritize wheat genotypes under different tillage practices, that Sirvan and Picaflor#1 genotypes under RT practice could be the first treatments in 2014-15 and 2015-16 growing seasons, respectively. Therefore, the multiple criteriamethodshould be used for selection of the best tillage practices and wheat genotypes under tillage practices rather than a criterion such as grain yield or production cost.

    Keywords: Conventional tillage No tillage, Reduced tillage TOPSIS method Grain yield
  • روح الله طاهری، سید عبدالرضا کاظمینی*، جمشید رزمجو، حسین غدیری، مژگان علی نیا

    به منظور بررسی اثر نیتروژن و تداخل علف های هرز بر رشد و عملکرد چغندرقند، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 در منطقه حنا (سمیرم، اصفهان) اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح نیتروژن خالص از منبع اوره (صفر،210،150،70 کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور اصلی و تداخل علف هرز در مراحل رشدی چغندرقند (6-8-10-12برگی و تمام مراحل رشد) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر بر هم کنش نیتروژن و علف هرز بر ویژگی های کمی و کیفی چغندرقند (عملکرد ریشه و قند) در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. با افزایش سطح نیتروژن از 150 به 210 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، قند ملاس، سدیم و نیتروژن مضره به طور معنی داری به ترتیب به میزان 7/48، 24/26 و 21/09 درصد افزایش و درصد قند ناخالص، ضریب قلیاییت، درصد قند قابل استحصال نیز به طور معنی داری به ترتیب به میزان 3/09، 8/18، 4/78 درصد کاهش یافتند.  بیشترین افزایش وزن تر کل، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، کل ماده خشک و عملکرد ریشه (به ترتیب 2/10، 2/18، 1/55، 1/73 و 1/33 برابر) در بالاترین سطح نیتروژن (210 کیلوگرم در هکتار) و حضور علف هرز در مرحله شش برگی در مقایسه با عدم مصرف نیتروژن به دست آمد. کاهش مدت زمان رقابت علف هرز و یا وجین علف هرز در مرحله شش برگی چغندرقند به همراه افزایش نیتروژن تا سطح 150 کیلوگرم در هکتار منجر به کاهش تداخل علف هرز و اثرات سوء نیتروژن بر ویژگی های کیفی و نیز افزایش عملکرد ریشه چغندرقند شد.

    کلید واژگان: پتاسیم, سدیم, عملکرد ریشه, نیتروژن مضره
    R. Taheri, S. A. Kazemeini*, J. Razmjoo, H. Ghadiri, M. Alinia

    In order to determine the effect of weeds interference and nitrogen on the sugar beet growth and yield, a field study was performed in the 2010 growing season as a split plot design based on RCBD with three replications in Hana region (Semirom, Esfahan). Treatments were four levels of nitrogen from urea source as the main factor (0, 70, 150 and 210 kg ha-1) and weed interference at five levels (6-leaf, 8-leaf, 10-leaf, 12-leaf, and throughout the growth stages) growth stages in sugar beet as the sub factor. The results indicated that nitrogen and weed interaction had significant effects on the quantitative and qualitative traits of sugar beet (root yield and sugar). With increasing the nitrogen levels from 150 to 210 kg ha-1, the percentages of sugar molasses, sodium, and α-amino nitrogen were increased by 7.48, 24.26 and 21.09%, respectively, while the impurity percentage of sugar, alkalinity coefficient, and extractable sugar content were reduced by 3.09, 8.18, and 4.78% , respectively. The highest  total fresh weight, root fresh weight, root dry weight, total biomass and  root yield (2.1, 2.18, 1.55, 1.73 and 1.33-times, respectively) were achieved under high levels of nitrogen (210 kg ha-1) and weed interference at the 6-leaf growth of sugar beet in comparison to the use of  no nitrogen. Reduced duration of weed competition and /or weed free till 6- leaf growth stage of sugar beet along with application of 150 kg ha-1 N led to reduction in weed interference, detrimental effect of nitrogen on quality characteristics, and increase in the root yield of sugar beet.

    Keywords: Nitrogen harmful, Potassium, Root yield, Sodium
  • طیبه زارعی، سید عبدالرضا کاظمینی*، حبیب الله حمزه زرقانی

    به منظور بررسی اثر کاربرد غلظت های علف کش هالوکسی فوپ-آر- متیل استر در مراحل مختلف رشد علف های هرز برگ باریک در گلرنگ، آزمایش مزرعه ای در سال زراعی 91-90 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در منطقه باجگاه به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی دوز علف کش سوپرگالانت در سه سطح 1، 8/0 و 6/0 لیتر در هکتار، فاکتور فرعی با و بدون مویان و فاکتور فرعی فرعی زمان اعمال علف کش در سه سطح 2 برگی، 6 برگی و پنجه زنی علف های هرز برگ باریک بود. کارآیی تیمارها در کنترل علف های هرز مورد نظر، با استفاده از روش های خطی تعمیم یافته و تعریف دقیق توزیع فراوانی پس از 2، 4 و 6 هفته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیش ترین کارآیی علف کش و کم ترین وزن خشک علف های هرز در دوز مصرفی 1 لیتر در هکتار گالانت سوپر در هکتار به همراه کاربرد مویان سیتوویت در مرحله 2 برگی علف های هرز به دست آمد. کاربرد مویان در مقایسه با عدم استفاده از مویان توانست تراکم علف های هرز را تا 74 درصد کاهش دهد. نتایج نشان داد که کاربرد مویان در تمام دوزهای مصرفی علف کش باعث افزایش کارآیی کنترل علف هرز شد و میزان کاهش وزن خشک علف های هرز در تیمار دوز کاهش یافته همراه با مویان در مقایسه با دوز بیش تر و بدون استفاده از مویان تفاوت معنی داری نشان نداد. به طور کلی استفاده از غلظت 1 لیتر در هکتار سوپرگالانت به همراه مویان سیتوویت در مرحله 2 برگی علف های هرز پس از 6 هفته باعث کاهش 87 درصدی تراکم علف های هرز باریک برگ که تفاوت معنی داری با دوز 8/0 لیتر در هکتار نشان نداد.

    کلید واژگان: علف کش, مویان, گلرنگ, یولاف وحشی و دم روباهی
    T. Zarei, S. A. Kazemeini, H. Hamzehzarghani

    A field study was conducted to evaluate the effect of haloxyfop-R-methyl ester doses in different grass weeds in various growing stages in safflower during 2011-2012 growing season in Research Farm of College of Agriculture، Shiraz University. The study was carried our as split split plot based on randomized complete block design with three replicates. The main factor، sub factor and sub sub factor were supergalant (doses: 0. 6، 0. 8 and 1. 0 L ha-1)، adjuvant use (with or without adjuvant) and time of herbicide application (2 leaf، 6 leaf، tillering stages of grass weed) respectively. The treatment efficiency in weeds control was examined with generalized liner methods and introducing precise frequency after 2، 4 and 6 weeks. The results showed that the highest herbicide efficiency and the lowest weed dry weight were achieved in 1 L ha-1 supergalant with adjuvant at 2 leaf stage of grass weed. Adjuvant use could reduce weed density by 74% as compared to no adjuvant use treatments. The results also showed that adjuvant use increased weed control at all herbicide doses، and there were no significant difference between weed dry weight reduction in lower dose of herbicide with adjuvant and higher dose of herbicide without adjuvant treatments. Application of supergalant at the rate of 1 L ha-1 with adjuvant in 2 leaf stage of weed caused 87% reduction in grass weed density، which did not differ significantly with 0. 8 L ha-1 dose.

    Keywords: Herbicide, Adjuvant, Safflower, Wild oat, foxtail
  • عباسعلی یزدانی، حسین غدیری *، سید عبدالرضا کاظمینی

    به منظور بررسی اثر برهم کنش علف های هرز، تراکم گندم و تقسیط نیتروژن بر عملکرد گندم دیم، آزمایشی مزرعه ای به صورت طرح کرت دو بار خرد شده با 4 تکرار در سال 87-1386 و 88-1387 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز اجرا شد. در این آزمایش فاکتور اصلی تیمار علف هرز و بدون علف هرز، فاکتور فرعی شامل مقدار بذر مصرفی گندم (100، 120، 140 و 160 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی فرعی، تیمار تقسیط نیتروژن خالص به میزان 100 کیلوگرم در هکتار در 5 سطح (صفر-کامل، یک سوم- دوسوم، نصف-نصف، دوسوم-یک سوم و کامل-صفر) بود. نتایج نشان دادند که در اثر برهم کنش علف های هرز، تراکم کاشت و تقسیط نیتروژن، بیشترین عملکرد بیولوژیک (699 و 5/1449 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در سال اول و دوم) در تیمار بدون علف هرز، تراکم 120 کیلوگرم بذر در هکتار و تقسیط 3/2-3/1 به دست آمد. در سال اول در اثر بر هم کنش علف های هرز، تراکم کاشت و تقسیط نیتروژن، بیشترین عملکرد دانه (07/440 کیلوگرم در هکتار)در تیمار بدون علف هرز، تراکم کاشت 120 کیلوگرم بذر در هکتار و تقسیط یک سوم- دو سوم و کمترین عملکرد دانه (7/47 کیلوگرم در هکتار) در تیمار با علف هرز، تراکم کاشت 100 کیلوگرم بذر در هکتار و تقسیط دوسوم- یک سوم به دست آمد. در این پژوهش در هر دو سال بیشترین وزن خشک علف های هرز (5/367 کیلوگرم در هکتار در سال اول و 38/160 کیلوگرم در هکتار در سال دوم) در تراکم کاشت 100 و کمترین وزن خشک علف های هرز (5/247 کیلوگرم در هکتار در سال اول و 3/52 کیلوگرم در هکتار در سال دوم) در تراکم کاشت 160 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. در سال دوم دمای بسیار پائین در مرحله گل دهی اثرات مخربی را بر گندم گذاشت و منجر به عدم تولید دانه شد. با توجه به نتایج این آزمایش، تراکم کاشت 120 کیلوگرم بذر در هکتار و تقسیط یک سوم- دوسوم نیتروژن باعث افزایش عملکرد و رقابت گیاه زراعی شد.

    A.A. Yazdani, H. Ghadiri, S. A. Kazemeini

    To assess the interaction effects of weeds, sowing rate, and N splitting on dryland wheat yield, field experiments were conducted in two years (2007 and 2009) at the College of Agriculture in Shiraz University. The treatments were replicated four times and analyzed as a split- split plot in a randomized complete block. The weedy and weed free were treated as the main plots, the wheat sowing rates treated as the sub plots (100, 120, 140 and 160 kg seed ha-1) and 5 levels (0-1, 1/3-2/3, 1/2-1/2, 2/3-1/3, and 1-0) of N splitting (100 kg ha-1) as the sub- sub plots. Results showed that by interaction between weeds, sowing rates and N splitting, the maximum biological yield (699 kg ha-1 and 1449.5 kg ha-1 in the first and the second year, respectively) was obtained in weed free, 120 kg seed ha-1 sowing rate and N splitting of 1/3-2/3. In the first year by interaction between weeds, sowing rates and N splitting, the highest grain yield (440.07 kg ha-1) was obtained in weed free, 120 kg seed ha-1 sowing rate and N splitting of 1/3-2/3 and the lowest grain yield (47.7 kg ha-1) was obtained in weedy plots with 100 kg seed ha-1 and N splitting of 0-1. In this study, the highest weed dry matter (367.5 kg ha-1 and 160.38 kg ha-1 in the first and the second year, respectively) was obtained in sowing rate of 100 kg seed ha-1 and the lowest weed dry matter (247.5 kg ha-1 and 52.3 kg ha-1 in the first and the second year, respectively) was obtained in sowing rate of 160 kg seed ha-1. In 2009, unusually low temperature in reproduction stage adversely affected wheat and led to no grain yield production.

  • سید عبدالرضا کاظمینی، حسین غدیری، نجفعلی کریمیان، علی اکبر کامگار حقیقی، منوچهر خردنام

    به منظور بررسی برهمکنش نیتروژن و مواد آلی بر رشد و عملکرد گندم دیم، آزمایشی دردو سال 1384 و 1385 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در باجگاه به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی نیتروژن در سه سطح (صفر، 40 و80 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و فاکتورهای فرعی سه نوع ماده آلی شامل پسمان های گندم به میزان 750 و 1500 کیلوگرم در هکتار، پسمان های ریشه شیرین بیان به میزان 15و30 تن در هکتار و کمپوست ضایعات شهری به میزان 10 و20 تن در هکتار (معادل 50 و100%) بودکه با تیمار شاهد (فاقد هر گونه ماده افزودنی) مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد عملکرد دانه گندم با افزایش نیتروژن از صفر به 40 و از 40 به 80کیلوگرم در هکتار به طور معنی داری افزایش یافت. از بین اجزای عملکرد گندم، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبله در بوته افزایش یافت که این افزایش در مورد تعداد دانه در سنبله از صفر به 40 و 80 کیلوگرم در هکتار و در مورد تعداد خوشه از صفر به 80 کیلوگرم در هکتار معنی دار بود. نتایج حاصله از مصرف مواد آلی مختلف به خاک نشان داد که حداکثر عملکرد دانه گندم دیم در تیمار 100 درصد کمپوست به میزان 32% در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داشت. نتایج به دست آمده از اثر برهمکنش مواد آلی و نیتروژن (میانگین دو سال) نشان داد که در تیمار100درصد کمپوست، با افزایش نیتروژن از صفر به 40 کیلوگرم در هکتار، عملکرد دانه گندم به طور معنی داری افزایش پیدا کرد و افزایش نیتروژن از 40 به 80 کیلوگرم اختلاف معنی داری ایجاد نکرد. بنابراین حداکثر 50 درصد از نیتروژن مورد نیاز می تواند با کمپوست جایگزین گردد. داده های به دست آمده از تاثیر مواد آلی بر روند تغییرات آب موجود در خاک نشان داد که به طور کلی در هر دو سال آزمایش مصرف مواد آلی، در مقایسه با تیمار شاهد، مقدار آب موجود درخاک (صفر تا 60 سانتی متر) را افزایش داد لیکن از بین مواد آلی، مصرف کمپوست تاثیر بیشتری بر ظرفیت نگه داری آب خاک داشت.

    کلید واژگان: گندم دیم, نیتروژن, مواد آلی, کمپوست, عملکرد دانه, ظرفیت نگه داری آب خاک
    S. A. Kazemeini *, H. Ghadiri, N. Karimian, A. A. Kamgar Haghighi, M. Kheradnam

    In order to evaluate the interaction effects of nitrogen and organic matter on growth and yield of dryland wheat, an experiment was conducted at the research station of the College of Agriculture, Shiraz University at Bajgah in 2005 and 2006. The experimental design was split plot in which three levels of nitrogen (0, 40, and 80 kg N ha -1) were main factors and additive organic matters including liquorice root residue at 15 and 30 Mg ha -1, municipal waste compost at 10 and 20 Mg ha -1, and wheat residues at 750 and 1500 kg ha -1 (all rates equivalent to 50 and 100%) were sub factors. A check treatment (no additive materials) was also included in the experiment. Results indicated that with increasing nitrogen level from zero to 40 and 40 to 80 kg ha-1, wheat yield increased significantly. Among yield components, number of seeds per spike increased significantly with zero to 40 and 40 to 80 kg nitrogen ha-1, but number of spikes m-2 increased significantly only when nitrogen level was increased from zero to 80 kg ha-1. Compared to check (no additive materials), maximum wheat grain yield (32%) was obtained from 100% compost application. Results of nitrogen and organic matters interaction effects indicated that 100% compost application and increasing nitrogen level from 40 to 80 kg ha -1 had no significant effect on dryland wheat yield. This showed the positive impact of compost application on the reduction of nitrogen fertilizer. Thus, it appears that 50% of the required nitrogen fertilizer could be replaced by compost. Applying organic matter increased soil water in both years, however, among organic matters, compost had a more pronounced effect on increasing soil water.

    Keywords: Dryland wheat, Nitrogen, Organic matter, Compost, Seed yield, Soil water
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال