فهرست مطالب sakineh shahriari

هدف این پژوهش، مطالعه رابطه بین نوع دوستی و معنا داری زندگی با رضایت شغلی معلمان دارای دانش آموزان با کم توانی های ذهنی و تحولی بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل معلمان آموزش ویژه شهر تبریز بودند. با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد 180 نفر از آنان انتخاب شدند و از مقیاس های گرایش های اجتماعی مطلوب تجدید نظرشده کارلو و همکاران، رضایت شغلی مینه سوتا و معنا داری زندگی استگر برای گرد آوری داده ها استفاده شد. بر اساس نتایج ضرایب همبستگی، بین معنا داری زندگی و مولفه های آن و همچنین نوع دوستی و مولفه های همدلی بیانی و همدلی مشارکتی با رضایت شغلی همبستگی مثبت بوده و در سطح احتمال یک درصد معنا دار است (05/0>p). تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که معنا داری زندگی و نوع دوستی می توانند تغییرات مربوط به رضایت شغلی را به خوبی تبیین نمایند. از بین متغیرهای پیش بین، همدلی بیانی، همدلی مشارکتی و حضور معنا به شکل مثبت و معنا داری رضایت شغلی معلمان را پیش بینی می کنند (05/0>p). نوع دوستی و معنا داری زندگی از طریق جست وجوی معنا، حضور معنا، همدلی بیانی و همدلی مشارکتی کمک می کنند تا رضایت شغلی معلمان افزایش پیدا کند. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که معنا داری زندگی و مولفه های آن رضایت شغلی را به طور معنا داری پیش بینی کردند، اما به جز مولفه های همدلی بیانی و همدلی مشارکتی، دیگر مولفه های نوع دوستی تاثیری در پیش بینی رضایت شغلی نداشتند.