به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب simin yari

  • ولی الله نصیری*، سیمین یاری

     پژوهش پیش روی، ما را با آداب ازدواج به سبک دیرین و سنتی آشنا می سازد. آداب بسیاری که با ظهور تجدد و به بهانه ی مدنیت و مدرنیسم، از خاطرها حذف و به خاطره ها پیوسته است. پژوهش حاضر گوشه ای از فرهنگ مذکور را در مشکین شهر - بخشی از قلمرو آذربایجان ایران به تصویر می کشد. هدف از انجام این نوشته انعکاس آداب گذشتگان در نحوه و چگونگی سنت های ازدواج رایج و متداول در زمان گذشته می باشد. روش به کار برده شده در این جستار، توصیفی، اسنادی و میدانی است. این تحقیق مراحل مختلف سیر ازدواج را از خواستگاری تا جشن های زیبای عروسی در زمان گذشته و کنونی مورد بررسی قرار می دهد. اولیا نقش اساسی در این پیوند دارند. این نوشته در نظر دارد برای خوانندگان دیدگاه های روشنی را راجع به آداب و جشن های ازدواج که ممکن است هرگز تکرار نشود ارایه کند.  

    کلید واژگان: خیاو, ازدواج, مشکین شهر, فرهنگ, سنت}
    Valiyollah Nasiri *, Simin Yari

     The present research introduces us to the ancient and traditional style of marriage. Many customs that have been removed from memories and added to memories with the advent of modernity and under the pretext of civility and modernism. The present research depicts a corner of the mentioned culture in Meshkinshahr - a part of the territory of Azerbaijan, Iran. The purpose of this writing is to reflect the traditions of the past in the manner and manner of common and common marriage traditions in the past. The method used in this research is descriptive, documentary and field. This research examines the different stages of the marriage process from courtship to beautiful wedding celebrations in the past and present. Parents play an essential role in this connection. This article intends to provide the readers with clear views about marriage customs and celebrations that may never be repeated. 

    Keywords: street, marriage, Meshkin Shahr, culture, tradition}
  • نسترن حبیبی خیاوی، سیمین یاری*، سجاد دهقان زاده

    «باور به حیات پس از مرگ» یکی از واکنش های نظری انسان به عطش جاودانگی است و برجسته ترین تجلیگاه آن، ادبیات دینی می باشد. مهابهاراتا و ارداویراف نامه دو متن کلاسیک دینی هستند که به ترتیب به فرهنگ دینی هندویی و زرتشتی تعلق دارند. یودیشتیرا و ویراف، که اساسا وجود انسانی را در دو سنت دینی متفاوت نمادپردازی می کنند، در قالب نوعی سفر روحانی، وضعیت انسان ها را در دنیای دیگر تجربه و توصیف می نمایند. جستار پیش رو با تطبیق این دو متن دینی درمی یابد که در هر دو متن، مرگ امری محتوم، اما نامطلوب است؛ هرچند نه به معنای نابودی، بلکه به معنای گذر از یک نشیه وجودی به مرتبه وجودی دیگر. در این دو متن دینی، کردار صحیح، دوشادوش پندار نیک و گفتار نیک، اهمیت بسزایی در سعادت آدمی دارد و نسیان جوهر الهی و اسارت مادی، ناشی از عدم بصیرت است. با وجود این، برخلاف مهابهاراتا که فرجام انسان را بر اساس هم آموزه سمساره (بازتولد) و هم انگاره بهشت و دوزخ تبیین می کند، ارداویراف نامه فقط از استقرار در بهشت یا دوزخ پس از مفارقت روح از بدن و عبور از پل چینود سخن می گوید.

    کلید واژگان: ارداویراف نامه, بهشت, دوزخ, مرگ, مهابهاراتا}
    Sajjad Dehghanzadeh, Simin Yari*, Nastaran Habibi Khiavi

    One of man’s theoretical reactions to the thirst for immortality is the “belief in the afterlife” whose most prominent manifestation is represented by religious literature. Mahabharata and the epistle of Arda Viraf are two classical religious texts that belong to Hindu and Zoroastrian cultures, respectively. Yudhishtira and Viraf, who basically symbolize man’s existence in two different religious traditions, experience and describe human condition in the other world in the form of a spiritual journey. Comparing and contrasting these two religious texts, this article concludes that according to both texts, death is inevitable, but undesirable—though, not in the sense of annihilation, but in the sense of a passage from one existential state to another. These two religious texts consider good conduct, good thought and good speech play an important role in human happiness, and the lack of divine essence and material bondage is ascribed to lack of insight. However, unlike Mahabharata which explains man’s end according to both the doctrine of Saṃsāra (rebirth) and the idea of paradise and hell, the epistle of Arda Viraf merely speaks about the dwelling in paradise or in hell after the separation of soul form the body and crossing Chinvat Bridge.

    Keywords: the epistle of Arda Viraf, paradise, hell, death, Mahabharata}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال