zahra raisi
-
زمینه و هدف
با توجه به شیوع بیماری کرونا ویروس جدید 2019 (COVID-19) میزان فعالیت بدنی و ورزش در زندگی افراد جامعه برای کاهش تماس بین فردی برای مهار عفونت بسیار کاهش یافت. این مطالعه به منظور تعیین اثر قرنطینه در زمان شیوع COVID-19 بر آمادگی جسمانی دانشجویان انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه شبه تجربی روی 32 دانشجو (16 پسر و 16 دختر) مشغول به تحصیل در سال های 1400-1398 در دانشگاه شهرکرد انجام شد. سطح آمادگی جسمانی (شنا، دراز و نشست، طناب زنی و انعطاف پذیری) در سه زمان قبل از شروع کرونا ویروس، یک سال پس از شروع کرونا ویروس و پس از 4 ماه تمرینات در منزل مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت.
یافته هامحدودیت های مربوط به دوران قرنطینگی COVID-19 سبب کاهش آماری معنی دار سطح آمادگی جسمانی دانشجویان در دوران بعد از کرونا در مقایسه با قبل از کرونا گردید (P<0.05). همچنین 4 ماه تمرین در منزل سبب افزایش آماری معنی دار شاخص های آمادگی جسمانی نسبت به زمان قرنطینه گردید (P<0.05).
نتیجه گیریدوران قرنطینه در زمان شیوع COVID-19 سبب کاهش آمادگی جسمانی دانشجویان مورد مطالعه شد و اجرای تمرینات چهارماهه در منزل سبب افزایش آمادگی جسمانی گردید.
کلید واژگان: COVID-19, قرنطینه, آمادگی جسمانیBackground and ObjectiveDue to the spread of the new coronavirus disease 2019 (COVID-19), the amount of physical activity and exercise in people’s lifestyles was greatly reduced to reduce interpersonal contact to control the infection. The current study aimed to investigate students’ physical fitness levels during the quarantine period of COVID-19, and the study examined its changes after four months of training at home.
MethodsThis quasi-experimental study was done on thirty-two students (16 males and 16 females) in Shahrekord University, Iran during 2019-21. Physical fitness (swimming, Sit-ups, jumping rope, and flexibility) was measured and compared three times before the start of the Coronavirus, one year after the beginning of the Coronavirus, and after four months of exercise at home.
ResultsCOVID-19 leads to a decrease in the level of physical fitness in the post-exam phase compared to the pre-exam phase. Due to the restrictions related to the quarantine period, students’ physical fitness levels showed a significant reduction in the post-corona period compared to the pre-corona period. In addition, four months of training at home showed a significant effect on physical fitness indicators, compared to the time of quarantine, in such a way that the average of physical fitness factors increased significantly (P<0.05). Therefore, growing measures are needed to motivate and support students to maintain a conscious level of physical fitness to avoid any threat to the population’s health, especially in quarantine conditions.
ConclusionThe quarantine period during the outbreak of COVID-19 caused a decrease in the physical fitness of the studied students, and performing four-month exercises at home increased their physical fitness.
Keywords: COVID-19, Quarantine, Physical Fitness -
نسخه نویسی پرستاران در ایران نیازمند زمینهسازی و فراهم کردن شرایط مورد نیاز است. هدف از انجام این مطالعه آشنایی با نسخه نویسی پرستار در جهان و بررسی چالشهای احتمالی آن در ایران است. این مطالعه مروری روایتی است که در سال 1401 بر روی مقالات موجود در خصوص نسخه نویسی پرستار که در ایران و جهان و به زبان انگلیسی و فارسی بود انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق جستجو با کلیدواژه های نسخهنویسی پرستار، تجویز پرستار، عوامل نسخهنویسی، تاثیر نسخهنویسی، تسهیل نسخهنویسی، موانع نسخهنویسی، مزایای نسخهنویسی، نسخهها، دارو و پرستاری و تجویز مستقل پرستار،Nurse Prescriber ،Nurse Prescribing ،Supplementary ،Independent ،Prescribing Prescribing در پایگاه های داده های بینالمللی PubMed, Science Direct, Scopus و در پایگاه های داده های محلی SID, Magiran, Iran Medex و با ترکیبات احتمالی این کلمات بود. محدودیت زمانی از سال 2010 تا سال 2022 برای جستجو در نظر گرفته شد.در این مطالعه در مجموع 32 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سراسر جهان نسخهنویسی پرستار به یکی از سه شکل مستقل، مکمل و پروتکلهای گروهی بیمار صورت میگیرد. در ایران نسخهنویسی پرستار قانونی نیست و نیاز به حمایت در زمینه سیاستگذاری، برنامهریزی، آموزش پرستاران و همراهی جامعه است.در ایران جهت نسخهنویسی با یک محیط ناآماده مواجه میشویم که در آن عمل نسخه نویسی پشتیبانی و حمایت نمی-شود. لذا لازم است با استفاده از تجربه موفق کشورهایی که در نسخهنویسی پرستار پیشگام بودهاند الگو گرفت.
کلید واژگان: تجویز دارو, پرستار, مطالعه مروریNurse prescription is a relatively new and developing subject, with many critics and advocates worldwide. However, it is expanding rapidly and is being implemented in many countries. In Iran, nurses are not allowed to prescribe. No significant action has been taken in this regard. In Iran, nurse prescribing requires preparing the ground and providing the necessary conditions. The current study aimed to examine nurse prescribing worldwide and its possible challenges in Iran.This study is a narrative review of the English and Persian articles published in 2022 on nurse prescription in Iran and worldwide. We collected data by searching the international databases of PubMed, Science Direct, and Scopus, and the local databases of SID, Magiran, and Iran Medex for the keywords “nurse prescribing”, “nurse prescription”, “prescribing factors”, “prescribing effect”, “prescribing facilitation”, “prescribing barriers”, “prescribing benefits”, “prescriptions”, “medication and nursing”, “independent nurse prescribing”, “supplementary nurse prescribing”, “independent prescribing”, “nurse prescriber”, “prescribing”, and the possible combinations. We retrieved all related articles published between 2010 and the end of 2022.A total of 32 case studies were reviewed in this study. The results showed that nurse prescribing occurs globally in one of three forms: independent, supplementary, and patient group protocols. In Iran, nurse prescribing is prohibited, necessitating social support and assistance in policy-making, planning, and nursing education.Due to the unprepared environment in Iran, it is vital to provide assistance for prescribing. Numerous factors play a role in implementing nurse prescribing in Iran, so it is necessary to use the successful experience of countries that have been pioneers in this domain. It is suggested that health officials and those engaged take steps to teach prescribing nurses at the postgraduate and doctoral levels, or create a new discipline of nurse prescription.
Keywords: Drug Prescription, Nurse, Systematic Review -
Context:
One of the common procedures in the neonatal intensive care unit (NICU) is the insertion of a venous catheter, and one of the most important and serious complications is extravasation, which is a leading cause of death in hospitalized infants. Based on the researcher’s experience in the NICU and the necessity of extravasation injury management in infants, this review study focused on extravasation injury management in infants.
MethodsThe literature was searched in ProQuest, Scopus, and PubMed databases using the terms “extravasation” OR “vascular leakage” OR “Peripheral Infiltration” AND “Neonatal” OR “Newborn” OR “Infants” OR “NICU.” The search procedure was performed in the title, abstract, and full text of articles published in English from 2000 to 2022.
ResultsIn the initial search, 3414 articles were extracted. After removing the duplicates and searching the titles and abstracts of the articles, 132 related articles were found, and their full texts were studied. Finally, 20 articles entered the final analysis stage. Nine case report studies, five case series studies, three clinical trials, and three retrospective review studies were found. The results showed that various treatment methods are available, including elevating limbs, pain relief, hot and cold compresses, flush-out technique with saline, dressings (hydrocolloid, hydrogel, and hydrocellular foam), medications (2% nitroglycerin ointment and subcutaneous administration of hyaluronidase and phentolamine), and new methods such as amniotic membranes, omega-3-rich fish skin (Kerecis), active leptospermum honey (ALH), PRP, and surgical removal.
ConclusionsDespite many medical advances, there is still no specific approach to managing extravasation in infants. The ideal approach to extravasation injuries is still to prevent them initially. The best next step is to minimize the damage using antidotes or hyaluronidase. Using saline to remove the solution and physically minimize damage can be useful. Thus, more studies are needed to address extravasation management in infants.
Keywords: Infants, Extravasation, Venous Catheter, Intravenous Infusion -
Context:
This study aimed to provide an overview of cardiopulmonary-cerebral resuscitation (CPCR) training methods for nurses in Iran and introduce some innovations in using training methods to improve nurses’ knowledge and skills in clinical settings. Cardiac arrest is one of the most common causes of death worldwide. Evidence shows that despite the support for improving and treating cardiac arrest in recent years, the overall survival rate after it is still low. Thus, an awareness of the latest CPCR methods is vital for nursing staff. To this end, nurses’ knowledge and skills can be promoted using effective training interventions and techniques.
Evidence Acquisition:
In this review study, the English keywords; education, training, cardiopulmonary-cerebral resuscitation, nurses, knowledge, skill, and performance, and their equivalent Persian terms were searched in articles published from 2010 to 2020 in Iranian and international databases including Google Scholar, SID, IranMedex, Magiran, PubMed, Ensani.ir, and CINAHL. A total of 21 articles were identified. After removing duplicate articles and the studies conducted in Iran, ten articles were selected for the final review.
ResultsIn recent years, different conventional and modern training techniques have been used to teach cardiopulmonary resuscitation (CPR) to nurses in Iran to improve one or two areas of learning (knowledge and performance). The combined use of these training methods can enhance nurses’ knowledge, skills, and satisfaction with CPR training.
ConclusionsThere are many conventional and modern methods for teaching clinical skills. Thus, the most effective methods should be used to teach CPCR to nurses. To this end, educational officials and managers should use integrated training methods to improve nurses’ CPCR skills.
Keywords: Education, Cardiopulmonary-Cerebral Resuscitation, Nurses, Knowledge, Skills, Performance -
امروزه صنعت گردشگری به عنوان گسترده ترین صنعت خدماتی دنیا جایگاه ویژه ای دارد و نقش مهمی را در بهبود ساختار اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی کشورها ایفا می کند. بررسی متون توسعه نشان میدهد که بهبود رفاه اجتماعی روستایی تابعی از پدیده های مختلف است که از جمله آنها می توان به فعالیت گردشگری اشاره کرد. نوشتار حاضر سعی در بررسی رابطه ابعاد توسعه گردشگری روستایی بر کیفیت رفاه اجتماعی ساکنین روستاهای شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری دارد. روش تحقیق توصیفی و از نوع علی مقایسه ای است و دارای حجم نمونه 616 نفر میباشد که با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. اعتبار سازه ای پرسشنامه با روش تحلیل عاملی و آزمون KMO و پایای آن با آزمون آلفای کرونباخ (72/0) انجام گرفته است. فرآیند محاسبات در این مقاله بر اساس روش معادله ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS انجام شده است. نتایج نشان داد بین ابعاد توسعه گردشگری و رفاه اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد و مقادیر رگرسیونی مدل ساختاری حاکی از آن است که بعد عملکردی توسعه گردشگری روستایی دارای بیشترین اثر (64/0= ß) و بعد خدماتی (07/0= ß) دارای کمترین اثر بر رفاه اجتماعی است.کلید واژگان: گردشگری روستایی, رفاه اجتماعی, روستاهای کوهرنگNowadays, the tourism industry has a principal impact as the largest service industry in the world and plays a key role in improving the socio-cultural and economic structure of countries. Investigating the literature of development, indicates that the improvement of rural social welfare is a function of various phenomena, such as tourism activity. The present study, investigates the relationship between the dimensions of rural tourism development and the quality of social welfare of rural residents of Koohrang city in Chaharmahal and Bakhtiari province. The research method is descriptive and comparative causal, including a sample size of 616 people which have been chosen by stratified sampling method. The data obtained from this study have been analyzed using descriptive and inferential statistics. The structural validity of the questionnaire was performed by factor analysis and KMO test and its reliability was determined by Cronbach's alpha test (0.72). The calculation process in this investigation is based on the structural equation method, SPSS and AMOS software. The outcomes showed a significant relevance between the dimensions of tourism development and social welfare and the regression values of the structural model indicate that the functional dimension of rural tourism development has the most effect (ß = 0.64) and the service dimension (ß = 0.07) has the least influence on social welfare.Keywords: Rural tourism, social welfare, Koohrang villages
-
Background and aimsDecreased levels of physical activity (PA) during the coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic can cause physical and psychological problems for individuals. Therefore, the aim of this study was to investigate the relationship between PA, body image, and eating disorders (EDs) during the COVID-19 pandemic among high school girls in Farsan, Iran.MethodsThis was a descriptive-analytical cross-sectional study, and the research population included female high school students from Farsan, Iran, who were studying in 2019-2020. In this regard, 535 high school girls (age: 15.95 ± 1.42, weight: 53.07 ± 10.01, BMI: 20.14 ± 3.48) were selected based on cluster-random sampling to participate in the study. Multidimensional Body Self-relation Questionnaire (MBSRQ), Baecke’s Physical Activity Questionnaire, and the Eating Disorder Diagnostic Scale (EDDS) were used to collect data, and Pearson correlation coefficients were administered to establish statistical relationships.ResultsThe results indicated significant positive correlations between body image and PA levels (r = 0.304, P = 0.001). However, no significant correlations were observed between body image and anorexia nervosa (AN) (r = -0.035, P = 0.424), bulimia nervosa (BN) (r = -0.033, P = 0.446), and binge ED (r = -0.041, P = 0.339). Likewise, no relationships were observed between PA and AN (r = 0.084, P = 0.052), BN (r = 0.073, P = 0.092), as well as binge ED (r = 0.071, P = 0.099).ConclusionDuring the COVID-19 pandemic, PA was positively associated with body image but not with EDs. Based on the obtained results, it can be concluded that PA improved body image in adolescent girls during the COVID-19 pandemic.Keywords: COVID-19, Adolescent, Eating disorders, Physical activity, Body image, High school girls
-
مقدمه
آدیپوکاین آدیپسین یکی از پروتئین های مهم بافت چربی است و نقش مفیدی در حفظ عملکرد سلول های بتا دارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین ترکیبی بر سطوح استراحتی آدیپسین و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) با سطوح مختلف ناتوانی جسمانی بود.
روش کاردر این مطالعه نیمه تجربی، 96 بیمار زن مبتلا به MS بر اساس درجه ناتوانی انتخاب و به سه گروه ناتوانی خفیف (44 نفر)، ناتوانی متوسط (26 نفر) و ناتوانی شدید (26 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 12 هفته تمرین ترکیبی، سه جلسه در هفته به مدت 45 تا 60 دقیقه بود. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرین سطوح استراحتی آدیپسین و مقاومت به انسولین اندازه گیری و مقایسه شد.
یافته هانتایج نشان داد اجرای 12 هفته تمرین ورزشی ترکیبی به کاهش سطح سرمی آدیپسین پلاسما گروه با درجه ناتوانی خفیف منجر شده است (002/0=p) با این وجود، در گروه با درجه ناتوانی متوسط و شدید کاهش معنی داری مشاهده نشد. همچنین، 12 هفته تمرین ورزشی ترکیبی باعث کاهش معنی دار مقاومت به انسولین و در گروه با درجه ناتوانی خفیف و شدید شد، اما در گروه با درجه ناتوانی متوسط کاهش معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیریبه طور کلی، به نظر می رسد 12 هفته تمرین ورزشی ترکیبی می تواند به واسطه کاهش توده چربی بدن، محیط دور کمر و باسن، کاهش وزن و بهبود در کاهش آدپسین پلاسما و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به MS موثر باشد
کلید واژگان: زنان, تمرینات ترکیبی, آدیپسین, مقاومت به انسولین, مولتیپل اسکلروزیسBackgrounds and ObjectivesAdipokine Adipsin is one of the important adipose tissue proteins and has a beneficial role in maintaining beta cell function. The aim of this study was to examine the effect of 12-week rhythmic combined training on plasma adipsin levels and insulin resistance in Multiple Sclerosis Patients (MS) women.
Materials and MethodsIn this semi-experimental study, 96 female patients with MS were selected on the basis of disability levels and divided into three groups, low disability (n=44), moderate disability (n=26) and sever disability (n=26). Training program include 12 weeks combined training, three sessions per week and 45 to 60 minute for each session. Resting levels of Adipsin and Insulin Resistance were measured 24 h before and 48 h after training programs
ResultsThe findings showed that after 12 weeks of combine training, plasma adipsin levels in low disability group significantly decrease (p=0.002). Also, 12 weeks of combined exercise significantly decreased insulin resistance in the low and severe disability group, but no significant decrease in the group with moderate disability.
ConclusionsTherefore, combine training induce changes in weight, body fat percentage, BMI and waist circumference, lipids profile and decrease the plasma adipsin level in MS women
Keywords: Women, Combine training, Adipsin, Insulin Resistance, Multiple Sclerosis -
مقدمه و اهداف
کمر درد مزمن از جمله مشکلاتی است که گریبان گیر اکثر افراد جامعه شده است.این بیماری به طور مستقیم بر پارامترهای راه رفتن اثر می گذارد. تغییر در پارامترهای راه رفتن میزان درد در این افراد را افزایش می دهد. بر این اساس هدف از مطالعه حاضر بررسی انواع مداخلات درمانی بر پارامترهای راه رفتن در این افراد می باشد.
مواد و روش هابا جستجوی مقالاتی که در زمینه ی کینتیک، کینماتیک و تمرینات درمانی بر بیماران مبتلا به کمر درد مزمن در بانک های اطلاعاتی معتبر منتشر شده بود، بر اساس معیارهای تحقیق تعدا 83 مقاله به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه ی مروری حاضر انتخاب شدند.
یافته هامروری بر مطالعات انجام شده نشان داد که انواع تمرینات فیزیکی بر بهبود درد و پارامترهای راه رفتن در این بیماری اثرگذار بود. اما تفاوت قابل توجهی میان انواع تمرینات فیزیکی در خشکی و تمرینات در آب وجود داشت.
نتیجه گیریتمرینات در آب به دلیل ویژگی های منحصر به فرد آن همانند شناوری، غوطه وری و مقاومت، محیطی مناسب و ایمن برای این بیماران جهت اجرای تمرینات درمانی و بهبود مطلوب تر پارامترهای راه رفتن می باشد.
کلید واژگان: کمر درد مزمن, پارامترهای راه رفتن, تمرین درمانی, آب درمانیObjectiveChronic back pain is one of the problems that most people sufferfrom it. This disease directly affects on walking parameters. Changes in walking parameters increase the amount of pain in these individuals.Accordingly, the aim of this study was to investigate the types of therapeutic interventions on walking parameters in these individuals.
MethodsBy searching for articles related to kinetics, kinematics and therapeutic exercises on patients with chronic low back pain in validated databases, based on the research criteria, 83 articles were selected as final papers for this overview study.
ResultsA review of the studies has shown that a types of physical exercises were effective in improving pain and walking parameters in this disease. But there was a significant difference between the types of physical exercises on land and exercises in water.
ConclusionWater exercises due to its unique characteristics, such as bloating, immersion and resistance, are a safe and proper environment for these patients to perform therapeutic exercises and improve the walking parameters.
Keywords: Chronic low back pain, Walking parameters, Hydrotherapy, Therapeutic exercises -
مقدمه و هدفمچ پا در رده ی اول پر آسیب ترین نواحی بدن قرار دارد، هدف از این مطالعه تاثیر 6 هفته تمرینات حس عمقی بر تعادل پویا و عملکرد اندام تحتانی بسکتبالیست های مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا بود.
روش تحقیق: 30 بسکتبالیست با سابقه اسپرین مچ پا انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (انجام 6 هفته تمرینات حس عمقی) و کنترل قرار گرفتند(15n=). برای بررسی عملکرد اندام تحتانی در اجرا از آزمون های عملکردی جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی و دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 و در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.یافته هانتایج آماری نشان داد بعد از اجرای تمرینات حس عمقی گروه تجربی در نمره تعادل پویا و رکورد های تعادل ایستا، جهش به شکل 8 و جهش جانبی بهبود ایجاد شده ولی در گروه کنترل تفاوت معنادار نبوده است.نتیجه گیریاسپرین مچ پا اغلب به علت درمان ناکافی با آسیب مجدد همراه است، با توجه به آناتومی پیچیده و مکانیک مفصل مچ پا و پاتومکانیک و پاتوفیزیولوژی مرتبط با اسپرین مزمن مچ پا توانبخشی کامل و همه جانبه ی این آسیب بسیار حائز اهمیت است، با توجه به نتایج بدست آمده تمرینات حس عمقی باید در پروتکل درمانی و توانبخشی پس از آسیب اسپرین مزمن مچ پا توسط درمانگران مورد توجه و استفاده قرار بگیرد.کلید واژگان: اسپرین مزمن مچ پا, تعادل, تمرینات حس عمقی, عملکردBackgroundThe ankle is a very vulnerable area of the body and is prone to a number of musculoskeletal injuries and conditions. The aim of this study was to investigate the effect of 6 weeks of proprioception training on dynamic balance and lower extremity function among basketball players with chronic ankle sprain.Methods30 basketball players with chronic ankle sprains were selected and randomly divided into two groups: experimental group (with six weeks of proprioception training, n=15) and control group (without training, n=15). Functional performance and balance were assessed with the figure-of-8 hop test, side-hop test and biodex balance system. Data analysis was using SPSS Statistics Version 18 and the significance level was 0.05.ResultsThe statistical results showed that after proprioception training, the experimental group in dynamic and functional test score improvement but there was no significant difference in the control group.ConclusionsBecause of lateral ankle sprains are often inadequately treated, recurrence of ankle sprains. Due to the complex anatomy and mechanics of the ankle joint and pathophysiology associated with chronic ankle sprain, a full and comprehensive rehabilitation of the damage is very important. According to the result of this study, the proprioception exercises for rehabilitation protocol after chronic ankle sprain injury should be done by clinicians.Keywords: chronic ankle sprain, balance, proprioception exercises, performance -
Little is found in early Shi‘a sources regarding the special deputies of Imam Mahdi during the Minor Occultation. While in various Shi‘a sources various people are referred to as envoys of Imam Mahdi, his four prominent deputies are ‘Uthman ibn Sa‘id ‘Amri, Muhammad ibn ‘Uthman, Husayn ibn Ruh Nowbakhti, and Ali ibn Muhammad Samari. ‘Uthman ibn Sa‘id ‘Amri, who was an agent (wakil) of Imam Hadi and Imam Hasan ‘Askari, was his first deputy in the Minor Occultation, and his deputyship can be corroborated in many ways. After him, Muhammad ibn ‘Uthman was chosen by the Imam as his second deputy. Husayn ibn Ruh Nowbakhti, an influential figure of his time, served as the Imam’s third deputy for about 21 years. Finally, ‘Uthman ibn Sa‘id ‘Amri was the last deputy, who in the Imam’s famous letter to him declared the start of the Major Occultation.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.