zahra samadian
-
Objective
The current research was designed to analyze the effect of moderate-intensity exercise training (MEXT), solely and simultaneous with insulin, on the network between oxidative stress and Hsp70 and Hsp90 chaperones after experimental type I diabetes (DM) induction in rats.
Materials and MethodsIn the experimental study, 36 mature Wistar rats were assigned into control and experimental type I DM-induced groups, and then the diabetic animals were categorized to sedentary type I DM-induced (SDM), exercise training-sole without DM (E), exercise training DM-induced (EDM), insulin-treated sedentary DM-induced (ISDM), and exercise training insulin-treated DM-induced (EIDM) groups. After 6 weeks, Johnson’s score was evaluated to analyze the spermatogenesis ratio.
ResultsThe Hsp70 and Hsp90 expression levels, testicular total antioxidant capacity (TAC), protein peroxidation ratio, testicular DNA fragmentation ratio, and mRNA damage were investigated. The animals in EDM and EIDM groups (solely and simultaneously) represented a significant (P<0.05) improvement in Johnson’s score, spermatogenesis, and TAC ratios versus SDM animals. Moreover, the DM-induced DNA and mRNA damage and protein peroxidation ratio were significantly (P<0.05) recovered in EDM and ISDM groups, which was more remarkable in the EIDM group. The EDM and EIDM groups exhibited significant (P<0.05) increment in Hsp70 and Hsp90 expression levels versus the control and SEDT1 animals. However, the EIDM group exhibited no significant changes compared to the control animals.
ConclusionThe EX could ameliorate the EDT1-induced detrimental impact by up-regulating Hsp70 and Hsp90 expressions. Meanwhile, it exerts potentially more effective impact, when it is considered simultaneously with insulin therapy.
Keywords: Diabetes, Exercise, Heat Shock Proteins, Oxidative Stress, Spermatogenesis -
سابقه و هدفامروزه شیوع چاقی و اضافه وزن که زاییده ی سبک زندگی بدون تحرک و رژیم های غذایی نامناسب می باشد، از مشکلات اصلی سلامت محسوب می شود که یکی از عوارض آن، بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) است، هدف این مطالعه بررسی تغییرات شاخص های بافتی، سرمی کبد و سندروم متابولیک در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی طی یک دوره تمرین ورزشی بود.مواد و روش هادر این مطالعه نیمه تجربی تصادفی، 29 زن اضافه وزن و چاق دارای استئاتوز کبد با دامنه ی سنی 22 تا 52 سال، به طور تصادفی به دو گروه فعالیت ورزشی هوازی (13 نفر) و کنترل (16نفر) تقسیم شدند. گروه هوازی (12 هفته تمرین هوازی را 3 جلسه در هفته، هرجلسه 50 -20 دقیقه، با شدت 70-50 % حدکثر ضربان قلب) انجام دادند. گروه کنترل طی این 12 هفته بدون تمرین بودند. نمونه های خونی جهت تعیین سطوح آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز (SGOT)، آلکالین فسفاتاز (ALK)، آلانین آمینوترانسفراز (SGPT) و تری گلیسیرید (TG)، کلسترول (CHO) ،HDL ، LDL در مراحل پیش و پس آزمون جمع آوری شدند. تحلیل آماری نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت.یافته هابا توجه به نتایج، از شاخص های آنتروپومتریکی، تنها دور کمر و از متغیرهای بیوشیمیایی، تنها آنزیم ALK و کلسترول تام بین دو گروه تجربی و کنترل، دارای تغییرات معنی دار بودند (05/0≥P) و تغییرات شاخص های دیگر غیر معنی دار بود(05/0˃P).نتیجه گیریبا توجه به تغییرات معنی دار شاخص های معدودی از پژوهش، به نظر می رسد اجرای 12 هفته تمرینات هوازی به روش مذکور، حداقل راهکار مناسب برای مدیریت و کنترل کبد چرب و عوارض ناشی از آن باشد.کلید واژگان: تمرین ورزشی هوازی, بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD), نیمرخ لیپیدیBackground andPurposePrevalence of overweight and obesity caused by a sedentary lifestyle and poor diet is the problem of health that one of its side effects is Non-Alcoholic Fatty Liver Disease (NAFLD). The aim of this study was to investigate of tissue and blood indices of liver and metabolic syndrome in patients with nonalcoholic fatty liver during a period of exercise training.MethodologyIn this randomized controlled trial, 29 overweight and obese women with liver steatosis with an age range of 22 to 52 years, were randomly divided into two groups: aerobic exercise (n = 13) and control (n = 16). Aerobic group accomplished (12 weeks of aerobic training, 3 times a week, for 20-50 minutes at 50-70% of maximum heart rate). The control group was sedentary during the same period. Blood samples to determine levels of liver enzymes (SGOT, ALK, SGPT) and serum lipid profile (TG, CHO, HDL, LDL) were collected before and after the test. Data were analyzed using SPSS version 21.ResultsThe results show significant changes of anthropometric parameters (waist circumference) and biochemical variables (ALK and total cholesterol) between the two-experimental and control groups(p≤0/05).ConclusionDue to significant changes in a few indicators of the study, 12 weeks of aerobic exercise seems to be at least appropriate way to manage and control the fatty liver and its complications.Keywords: Aerobic exercise training, non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD), Lipid Profile
-
فصلنامه علوم زیستی ورزشی، پیاپی 26 (پاییز 1394)، صص 445 -460نقش زیست نشانگرهای التهابی بیماری های قلبی-عروقی در افراد دیابتی در پی اجرای تمرینات ورزشی نامشخص است، ازاین رو هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش پیش التهابی رزیستین و CRP به دنبال اجرای تمرینات هوازی و مقاومتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. 40 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2، به طور تصادفی در گروه های تمرین هوازی (14 نفر)، مقاومتی (13 نفر) و کنترل (13 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازی (تمرین هوازی را هر جلسه 50 -20 دقیقه، با شدت 70-50 درصد حداکثر ضربان قلب)، گروه مقاومتی (تمرین مقاومتی را در 3 مرحله10 تکراری، با شدت 60-40 درصد یک تکرار بیشینه) سه جلسه در هفته و به مدت دوازده هفته انجام دادند. گروه کنترل طی این مدت بدون تمرین بود. نمونه های خونی به منظور بررسی متغیرهای مورد مطالعه در مراحل پیش و پس آزمون جمع آوری شدند. تحلیل آماری نتایج با نرم افزار spss صورت گرفت. با توجه به نتایج، رزیستین و CRP در دو گروه تمرینی به ترتیب افزایش و کاهش، وزن، BMI، درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به باسن تنها در گروه هوازی، مقاومت انسولینی تنها در گروه مقاومتی و مقادیر گلوکز، هموگلوبین گلیکوزیله در هر دو گروه تمرینی کاهش یافتند (05/0P≤). رزیستین تنها با CRP در پس آزمون گروه مقاومتی رابطه معکوس معناداری داشت (05/0P≤). با توجه یافته ها به نظر نمی رسد رزیستین موجب مقاومت انسولینی و عامل پیشگویی کننده بیماری های قلبی- عروقی باشد.
کلید واژگان: بیماری های قلبی, عروقی, پروتئین واکنشگر C, تمرینات ورزشی هوازی و مقاومتی, دیابت نوع 2, رزیستینSport Biosciences, Volume:7 Issue: 26, 2015, PP 445 -460Risk of premature mortality and cardiovascular disease in people with diabetes are twice that of non-diabetics, but the role of inflammatory biomarkers such as resistin and CRP that used for prediction of these disease is unknown after exercise. So, the aim of the present study was to examine the proinflammatory role of resistin and CRP, after aerobic and resistance exercise in patients with type 2 diabetes. 40 women with type 2 diabetes were selected as available and by purposive sampling and were randomly assigned into 2 experimental groups of aerobic training (n = 14), resistance training (n = 13) and control group (n = 13) groups. Aerobic group accomplished (12 weeks of aerobic training, 3 times a week, for 20-50 minutes at 50-70% of maximum heart rate), the resistance group received (resistance training 3 times a week in 3 sets of 10 repetitions with 40-60% of a repetition maximum). The control group was sedentary during the same period. Blood samples to determine the levels of resistin, CRP, insulin, HbA1c and glucose in pre-and post-tests were collected. Statistical analysis was performed using, Dependent t test, one way Anova, Pearson correlation with spss software (version 21). According to statistical analysis of the results, Resistin and CRP increase and decrease, respectively, in both exercise training groups, anthropometric measurements(weight, BMI, %Body fat and Waist to hip ratio) only decreased in aerobic group, insulin resistance only decreased in resistance group and glycated hemoglobin and glucose decreased in both training groups (p≤0/05). Also there was a significant inverse correlation between resistin and CRP in post-test of resistance group (P≤0/05). Due to changes in resistin and CRP levels after exercise, it dose not seem that resistin causes insulin resistance and be a predictive factor for cardiovascular disease.Keywords: Resistin_C reactive protein (CRP)_aerobic_resistance training_type 2 diabetes_cardiovascular disease -
زمینه و اهدافرزیستین هورمون جدید مترشحه از آدیپوسیت ها است که می تواند در ارتباط با چاقی و مقاومت به انسولین باشد. اثر تمرینات ورزشی بر سطوح و رابطه ی رزیستین با شاخص های متابولیکی نامشخص است. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی پاسخ سطوح سرمی رزیستین به یک دوره تمرین هوازی و رابطه آن با شاخص های متابولیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.مواد و روش هاپژوهش نیمه تجربی حاضر در سال 1391 در دانشگاه ارومیه انجام شد.40 زن مبتلا به دیابت نوع2(سن 59/70±5/28، نمایه توده بدنی 31/80±3/87) به صورت در دسترس و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (20نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرین هوازی را 12 هفته، سه جلسه در هفته به مدت 50-20 دقیقه با شدت70-50 % حداکثر ضربان قلب انجام دادند. گروه کنترل طی این 12 هفته بدون تمرین بودند. جهت بررسی متغیرهای بیوشیمیایی در دو مرحله پیش و پس آزمون، خونگیری انجام شد. تحلیل آماری نتایج با نرم افزار SPSS نسخه21 انجام گرفت.یافته هاتمرین هوازی موجب کاهش وزن، درصد چربی بدن، نمایه توده بدنی، پروفایل لیپیدی، گلوکز ناشتا و HbA1c شد در حالیکه رزیستین افزایش یافت (P≤0/05)، سطوح انسولین و مقاومت به انسولین تغییر نکرد (P≤0/05)، همچنین رزیستین تنها با کلسترول در پس آزمون رابطه معکوس معناداری داشت (P≤0/05).نتیجه گیریبا توجه به افزایش سطوح رزیستین و عدم تغییر معنادار مقاومت انسولینی، بعید است رزیستین رابط بین چاقی و مقاومت انسولینی در بیماران دیابت نوع2 باشد.
کلید واژگان: رزیستین, تمرین هوازی, زنان, دیابت ملیتوس نوع2Background And ObjectivesResistin is a new hormone that is secreted from adipocytes which can be associated with obesity and insulin resistance. The effects of exercise trainings on resistin levels and its association with metabolic indices are unknown. The aim of the present study was to determine the response of serum resistin to aerobic exercise and its association with metabolic indices in women with type 2 diabetes Mellitus.Materials And MethodsIn this quasi-experimental study, 40 women with type 2 diabetes were randomly divided into two experimental (n=20) and control (n=20) groups. The experimental group received 12 weeks of aerobic exercise, 3 times a week for 20-50 minutes at 50-70% of maximum heart rate. The control group was sedentary during the same period. Blood samples were collected to examine the biochemical variables in pre-and post-tests.ResultsThe mean of age and BMI was 59/70±5/28 years and 31/80±3/87 respectively. Aerobic exercise decreased weight, body fat percent, body mass index, lipid profile, fasting glucose and glycosylated hemoglobin while resistin was increased (P≤0/05). Insulin levels and insulin resistance did not change significantly (P≥0/05), also there was a significant inverse correlation between resist in and cholesterol in post-test (P≤0/05).ConclusionAccording to the increase in resistin levels and because of no significant change in insulin resistance, it is unlikely that resistin linked obesity to insulin resistance in type 2 diabetes Mellitus.Keywords: Resistin_Aerobic Exercise_Women_Type 2 Diabetes Mellitus -
زمینه و هدفرزیستین به عنوان یک آدیپوکین در ارتباط با چاقی و مقاومت انسولینی است، اما اثر تمرینات مختلف ورزشی بر سطوح این هورمون نامشخص است. هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثر دو نوع تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر تغییرات رزیستین در زنان یائسه چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش بررسیدر یک پژوهش نیمه تجربی، 40 نفر از بین زنان مبتلا به دیابت نوع 2، به صورت در دسترس و با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه تجربی تمرین هوازی (14 نفر)، تمرین مقاومتی (13 نفر) و1 گروه کنترل (13 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازی (12 هفته تمرین هوازی را 3 جلسه در هفته، هرجلسه 50 -20 دقیقه، با شدت 70-50 % حدکثر ضربان قلب)، گروه مقاومتی (تمرین مقاومتی را 3 جلسه در هفته و در 3 مرحله ی10 تکراری، با شدت 60-40 % یک تکرار بیشینه) انجام دادند. گروه کنترل طی این 12 هفته بدون تمرین بودند. نمونه های خونی جهت بررسی سطوح رزیستین، انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله وگلوکز جمع آوری شدند. برای محاسبه شاخص مقاومت انسولینی از معادله HOMA-IR استفاده شد.یافته هارزیستین در دو گروه تمرین ورزشی افزایش یافت (05/0< p)، متغیرهای آنتروپومتریک (تن سنجی) تنها درگروه هوازی، مقاومت انسولینی تنها در گروه مقاومتی ومقادیرگلوکز، هموگلوبین گلیکوزیله در هر دو گروه تمرینی کاهش یافتند. (05/0>P)نتیجه گیریبه نظر می رسد، در طی 12 هفته، هر دو نوع تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی از طریق مکانیزم های متفاوت دارای اثرات مفیدی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می باشند.
کلید واژگان: رزیستین, تمرین هوازی, تمرین مقاومتی, زنان یائسه, دیابت نوع 2Background And ObjectiveResistin، as an adipokine is associated with obesity and insulin resistance، but the effects of different exercise trainings on the levels of this hormone is unknown. The aim of the present study was to compare the effects of aerobic with resistance exercise training on change in serum resistin level in obese postmenopausal women with type 2 diabetes. Subjects andMethodsIn a quasi-experimental study 40 women with type 2 diabetes were selected as available and by purposive sampling and were randomly assigned into 3 groups of aerobic training (n = 14)، resistance training (n = 13) and control (n = 13) groups. Aerobic group accomplished (12 weeks of aerobic training، 3 times a week، for 20-50 minutes at 50-70% of maximum heart rate)، the resistance group received (resistance training 3 times a week in 3 sets of 10 repetitions with 40-60% of a repetition maximum). The control group was sedentary during the same period. Blood samples were collected for measurement of the levels of resistin، insulin، HbA1c and glucose. Insulin resistance was calculated with HOMA-IR equation.ResultsResistin serum level was increased in both exercise training groups (P<0. 05)، anthropometric measurements decreased in aerobic group only (P<0. 05)، while insulin resistance was decreased in resistance group (P<0. 05). Glycated hemoglobin and glucose decreased in both training groups (P ˂0. 05).ConclusionIt seems that during 12 weeks، both types of aerobic and resistance exercise training have beneficial effects، through different mechanisms، in patients with type 2 diabetes.Keywords: Resistin_Aerobic training_Resistance training_Postmenopausal women_Type 2 diabetes
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.