جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اشعار عربی" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «اشعار عربی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
تجارب السلف اثر هندوشاه نخجوانی در سال 714 قمری، کتابی تاریخی مربوط به تاریخ خلفا و وزیران اسلامی تا برچیده شدن خلافت عباسیان است. منبع اصلی او کتاب «منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء» از محمدبن علی العلوی الطقطقی است. به نوشته عباس اقبال این کتاب در میان کتب نثر فارسی کمتر نظیر دارد؛ هم از جهت جلالت مقام در انشاء و هم از جهت دلکشی موضوع تاریخ خلفا و وزرا وسلاطین معاصر.«تجارب السلف » تاریخ اسلام تا پایان خلفای عباسی ، یعنی تا سال 656 ق. است ، دوره ای که حتی پایان آن ، قریب 60 سال پیش از تاریخ تالیف تجارب السلف است. هندوشاه به عموم صحابه احترام می گذارد و بی تعصب، نزاع صحابه بر سر خلافت و جانشینی پیامبر (ص)، و یا رفتارو سیاست قابل انتقاد خلیفه سوم و نقش ارزشمند و کریمانه امام علی (ع) وحسنین در جهت حمایت از عثمان و نجات جان وی را با عباراتی شفاف ورسا مطرح کرده است. این اثر ازمآخذ متقن است که مطالب مستندی ازتاریخ اسلام را در بردارد و علاوه بر ارزش تاریخی ، حائز مزایای ادبی فراوان است .نثرتجارب السلف روان ودلنشین و بسیار فصیح است، نیز داستان ها و حکایاتی دلنشین و زیبا با تاریخ عجین شده است؛ اما اشعار عربی غالبا از دوره عباسی در لابلای نثرکتاب،نوعی تعقید ایجاد کرده است. در این مقاله به تحلیل جایگاه نحوی- بلاغی، معنای صحیح، صحت شاعر و شعر می پردازیم.نیز اطلاعات ادب عرب، مباحث نقد ادبی در شعر همچون مدح، هجو، اعتذار و نکات برجسته تاریخی، سیاسی و ادبی و اخلاقی و خطاهای موجود در این میان تحلیل می شود.
کلید واژگان: تجارب السلف, هندوشاه نخجوانی, الفخری, منیه الفضلاء, اشعار عربیIntroductionFakhr al-Din Abu al-Fadl Hindushah ibn Sanjar ibn Abdullah Sahabi Kirani is a fascinating historical figure. He was from Kirani, a region in Nakhchivan, though the exact details of his life remain somewhat mysterious. Some scholars believe he was born around 645 AH, while his death is thought to have occurred around 730 AH. Hindushah was educated at the prestigious Al-Mustansiriyah School in Baghdad, and his family had strong ties to the ruling elite of the time. He worked as a secretary, playing a role in the courts of influential families like the Juwaynis, the Atabakan Sulghuri, and the Atabakan of Lorestan. Among his notable works are "Tajareb al-Salaf," "Mawarid al-Adab," "Sihah al-Ajam," and "Tuhfat al-Ushaq.""Tajareb al-Salaf," is a translation of "Al-Fakhri," also known as "Muniyat al-Fudala," which explores the histories of caliphs and ministers, written by Ibn Taqtaqi (660-709 AH). This translation was completed in 724 AH and includes some additions and omissions throughout. Hindushah chose to omit the first section of Ibn Taqtaqi's work, which focuses on the etiquette of kingship and governance, and instead dedicated that space to a detailed account of the life of the Prophet Muhammad (peace be upon him). The second part of the book dives into the history of the caliphs, ministers, and the conditions of that time. Here, Hindushah did not leave out any significant information, aside from some minor details, and he enriched the text with many additions, especially concerning the ministers from the Buyid and Seljuk dynasties. The book is structured in a clear way: it starts with the biography of the Prophet (peace be upon him), followed by the first government, which covers the five caliphs from Abu Bakr to Hasan ibn Ali (peace be upon him). Next, it discusses the Umayyad caliphs and then the Abbasid caliphs. It also touches on the rule of the Alawids in Egypt and the Maghreb, along with the Buyids and Seljuks. For each caliph's era, the book elaborates on the state of the ministry and provides biographies of their ministers. It wraps up with a discussion of the thirty-seventh Abbasid caliph, Al-Mustasim, and his ministers (Roghani, 1382 SH, p. 104).
MethodologyIn order to understand the concepts of prose of " Tajareb Al-Salaf "along with its historical, political and cultural information , it is necessary to determine the position of the verse in the text and the spiritual devotion and close connection of the contents are obvious.This study is based on the descriptive analysis method by using library research. In this way, Arabic poems are categorized according to the periods of the history of Arabic literature and are analyzed according to the preceding phrase.
DiscussionThe poetry featured in "Tajareb al-Salaf" spans over various periods, particularly the Pre-Islamic, Meccan, and Abbasid eras, with a strong emphasis on the Abbasid period. Among the Pre-Islamic poets, Hassan ibn Thabit mourns Umar’s death at the hands of "Abu Luluh." Umar ibn Abi Rabi'ah contrasts women's flirtation with men’s duty to engage in jihad, using vivid similes. Mutammim ibn Nuwayrah illustrates the anxiety of revenge in his poetry, while Imam Ali (peace be upon him) reflects on the futility of worldly life.In the Abbasid period, various poets contribute to the literary landscape. Imam Ali's elegy poignantly captures his own state and that of his assassin, Ibn Muljam Muradi. Al-Farazdaq praises Suleiman ibn Abdul Malik, while Abdullah ibn Hammam mocks Marwan ibn al-Hakam after the downfall of Muawiya ibn Yazid.Ibn Sinan al-Khafaji, a Mamluk poet, expresses astonishment at contemporary events, particularly regarding 'Izz al-Din Abdul Hamid's interest in a young boy named 'Uthman. Abu al-Atahiya reflects on the fleeting nature of life during the death of the Abbasid caliph al-Mahdi, while Bashar ibn Burd comments on the murder of Ja'far ibn Yahya al-Barmaki.The blind poet "Abu Zakariya" contemplates the inevitability of death, and Marwan ibn Abi Hafsa praises Fadl ibn Yahya, the foster brother of Harun al-Rashid. Hindushah emphasizes the martyrdom of Imam Hussein (peace be upon him) as part of divine destiny, and the poems of al-Munajjim offer insights into the instability of fortune.The themes of deception and hypocrisy are prevalent, as illustrated by a line from al-Tahami reflecting Sultan Mas'ud's performative mourning. An Abbasid minister recites a poem by al-Mutanabbi during travel, while Hindushah critiques the poetry of Minister al-Mu'tafiq for its linguistic flaws. The verses of Al-Hallaj before his execution carry a mystical theme, emphasizing the drifting away from contentment due to worldly desires.Various other poets, such as Ibn Rumiyyah and Abu Faras al-Hamdani, discuss significant historical events, including the betrayal of al-Rashid and the vivid description of al-Ma'mun’s wedding ceremony. The verses of Ibn Anbari follow the account of Ibn Baqiya’s crucifixion, highlighting the complex interplay of fate and divine decree.
ConclusionThe examination of Arabic verses in "Tajareb al-Salaf" reveals both minor and significant differences from the original collection, with instances of incorrect poet identification. The verses serve various grammatical roles, reflecting a wealth of historical and literary information that has transitioned into Persian literature. This includes shifts in the Abbasid caliphate and the actions of both capable and incompetent ministers, alongside contributions from notable poets.Cultural, religious, and political issues are also addressed, including critiques of the Abbasid rulers and discussions on the alteration of the Quran. Themes of instability, moral lessons, and significant historical events are woven throughout the poetry. Important odes commemorate the martyrdom of Imam Ali (peace be upon him) and Imam Hussein (peace be upon him), while the analysis highlights grammatical and syntactical errors, literary criticism, and the application of poetry beyond its intended context. Overall, "Tajareb al-Salaf" serves as a crucial text for understanding the interplay of history, literature, and spirituality in Arabic poetry, offering insights into the cultural and political landscape of its time.
Keywords: Tajareb Al-Salaf, Hendushah Nakhjavani, Al-Fakhry, Moniyat Al-Fozala, Arabic Poems -
جلال الدین محمد بلخی در تبیین معارف مثنوی برخی از صور برجسته هنری و مضامین ویژه عرفانی را در قالب اشعار عربی می نهد. این پژوهش از طریق بررسی ابیات و مصاریع تمام عربی مثنوی، جنبه های زبانی و ادبی این نوع اشعار را بررسی می کند و میزان نوآوری ها و نکته سنجی ها را در ساختار آن ها برمی شمارد و از گذر اشعار عربی به مهم ترین مقاصد مولانا در بیان مفاهیم توجه می کند. هدف، تحلیل موازین هنری اشعار عربی، بدعت های مولانا در حوزه ساختاری این اشعار و کیفیت تشریح مفاهیم مورد توجه او برای بیان محتواست. به شیوه تحلیل محتوایی و در رویکردی زیبایی شناختی، چگونگی تلفیق ابیات عربی با ابیات فارسی مطالعه می شود تا ضرورت وجود اشعار عربی مثنوی را تشریح کرد. با این هدف 123 بیت و 99 مصراع در شش دفتر مثنوی بررسی شد. نتایج نشان می دهد در مواردی زمینه بیان معنا، جز به زبان عربی امکان پذیر نیست؛ اصلی ترین دلیل این امر علاوه بر نقد منش نحویون، خروج از هنجارهای عادی زبان، آمیختگی توامان افکار و یافته های مولانا از منابع عربی و فارسی، آفرینش معانی متعدد در فرمی نو و تعمیق تجارب عرفانی از طریق پدیدآوردن زبان ویژه مثنوی است. در این سیر و رهیافت تکاملی، اولویت های زبانی خاصی در ساخت و فرم روی می نماید. در همین راستا، مولانا برای تعمیق مبانی اندیشگی مثنوی دست به خلاقیت های عدیده ای می زند و از این طریق مسیر پیچ درپیچ مضامین مثنوی را در انتقال اغراض گوناگون آن هموار می سازد.کلید واژگان: مثنوی, اشعار عربی, تحلیل زیبایی شناختی, ساختار زبانی و ادبیJalāl al-Dīn Moḥammad Balkhi explains some outstanding artistic forms and special mystical themes in the form of Arabic poetry as the expression of Mathnavi teachings. This research examines the linguistic and literary aspects of this type of poems through the study of all-Arabic verses and stanzas of Mathnavi and it shows the amount of innovations in their structure and through Arabic poems, he pays attention to the most important purposes of Rumi in the presentation of themes. The aim is to analyze the artistic standards of Arabic poems, the heresies of Rumi in the structural domain of these poems and the quality of explaining the concepts considered by him to express the content. In order to know about the necessity of the existence of Mathnavi Arabic poems, the method of combining Arabic verses with Persian verses was studied in the method of content analysis and with an aesthetic approach. For this purpose, 123 verses and 99 stanzas were examined in six books of Mathnavi. The results show that in some cases it is not possible to express the meaning except in Arabic. The main reason for this, apart from criticizing the character of the grammar scholars, departure from the normal norms of language, the fusion of Rumi's thoughts and findings from Arabic and Persian sources, the creation of multiple meanings in a new form and the deepening of mystical experiences through the creation of a special Mathnavi language. On this evolutionary path, certain linguistic priorities occur in construction and form. In this regard, Mevlânâ does many creative things to deepen the foundations of Mathnavi thought and in this way, it smooths the uneven path of expressing Mathnavi themes in conveying its various purposes.Keywords: Mathnavi, Arabic Poems, Aesthetic Analysis, Linguistic, Literary Structure
-
یکی از وجوه بلاغی قرآن کریم، مولفه های خاص آوایی و موسیقایی موجود در فرم زبان قرآن است که با ویژگی های منحصربه فرد خود، بلاغت موسیقایی خاصی در بافت کلام قرآن ایجاد کرده است که نه تنها با وجوه آوایی، بلکه با تولید و انتقال معنا در آیات قرآن کریم نیز ارتباط تنگاتنگی دارد، چنان که به فرم خاصی در زبان قرآن شکل داده است که نه می تواند زیرمجموعه کلام منظوم قرار بگیرد، و نه جزو مولفه های رایج نثر به حساب آید. وجوه موسیقایی بافت کلام در قرآن، از دیرباز به عنوان یک الگوی بلاغی مورد توجه سخنوران بوده است. از این میان، در اشعار عربی سعدی نمود قابل توجهی از تاثیر بلاغی موسیقی بافت کلام قرآن را می توان مشاهده کرد. تاثیر بلاغت موسیقایی قرآن در آفرینش های ادبی سعدی، در مطالعات سعدی شناسی چندان مورد توجه قرار نگرفته است. در این مقاله به منظور تبیین تاثیر موسیقایی قرآن کریم در کلام سعدی، به بررسی وجوه مختلف تاثیر وزنی و موسیقایی آیات قرآن بر سروده های عربی سعدی می پردازیم. نتایج مقاله، شگردهای متنوع سعدی در به کارگیری وجوه مختلف بلاغت موسیقایی کلام قرآن را در اشعارش نشان می دهد چنان که در جایگاه های مختلفی از موسیقی درونی، کناری و بیرونی اشعارش از ظرفیت های موسیقایی کلام قرآن بهره برده است. این شگردها علاوه بر آشکار کردن ژرف نگری های سعدی در لایه های ظریف بلاغت موسیقایی زبان قرآن، نبوغ قابل توجه او در استفاده هنری از بلاغت موسیقایی قرآن در سطوح مختلف موسیقایی اشعارش را نشان می دهد، بدون آن که در این کار راه تکلف و تصنع را پیموده باشد.
کلید واژگان: قرآن کریم, بلاغت موسیقایی, سعدی, اشعار عربیOne of the rhetorical aspects of the Holy Quran is the special phonic and musical components in the Language's Form of Quran that with its distinctive features, it has created a special musical rhetoric within The language's context of the Quran. This rhetoric is not only related to auditory aspects but also has a close connection with the generation and transmission of meaning in the verses of the Holy Quran. So that it has given a specific form to the language of Quran in such a way that it cannot be classified as a poetic words or fall under the common elements of prose. The musical aspects within the context of Quran's language have been a longstanding subject of interest among rhetoricians as a rhetorical model. Among these, in the Arabic verses of Saadi's poetry, a significant manifestation of the influence of the rhetorical and musical components of the Quranic language can be observed. The influence of the musical rhetoric of the Quran on Saadi's literary creations has not received much attention in the studies of Saadi's works. In this article, in order to explain the musical impact of the Holy Qur'an in Saadi's poem, we examine the different aspects of the rhythmic and musical impact of the verses of the Qur'an on Saadi's Arabic poems. The results of the article show Saadi's various techniques in using different aspects of the musical rhetoric of the Quranic verses in his poems, as he has used the musical capacities of the Quranic verses in different positions of the inner, side and external rhythm of his poems. These methods, in addition to revealing Saadi's insights into the subtle layers of the musical rhetoric of the Qur'anic language, show his remarkable genius in the artistic use of the musical rhetoric of the Qur'an in different rhythmic levels of his poems, without One of the rhetorical aspects of the Holy Quran is the special phonic and musical components in the Language's Form of Quran that with its distinctive features, it has created a special musical rhetoric within The language's context of the Quran. This rhetoric is not only related to auditory aspects but also has a close connection with the generation and transmission of meaning in the verses of the Holy Quran. So that it has given a specific form to the language of Quran in such a way that it cannot be classified as a poetic words or fall under the common elements of prose. The musical aspects within the context of Quran's language have been a longstanding subject of interest among rhetoricians as a rhetorical model. Among these, in the Arabic verses of Saadi's poetry, a significant manifestation of the influence of the rhetorical and musical components of the Quranic language can be observed. The influence of the musical rhetoric of the Quran on Saadi's literary creations has not received much attention in the studies of Saadi's works. In this article, in order to explain the musical impact of the Holy Qur'an in Saadi's poem, we examine the different aspects of the rhythmic and musical impact of the verses of the Qur'an on Saadi's Arabic poems. The results of the article show Saadi's various techniques in using different aspects of the musical rhetoric of the Quranic verses in his poems, as he has used the musical capacities of the Quranic verses in different positions of the inner, side and external rhythm of his poems. These methods, in addition to revealing Saadi's insights into the subtle layers of the musical rhetoric of the Qur'anic language, show his remarkable genius in the artistic use of the musical rhetoric of the Qur'an in different rhythmic levels of his poems, without having followed the path of artificiality in this work. followed the path of artificiality in this work.
Keywords: Quran, Musical Rhetoric, Saadi, Arabic Poetry -
در بررسی ویژگی های سبکی یک اثر ادبی، در بسیاری از موارد، تنها به معرفی مهم ترین و پربسامدترین ویژگی های زبانی و زیبایی شناختی اثر بسنده می شود؛ حال آنکه بررسی دلایل استفاده از یک شگرد زبانی، عناصر زیبایی آفرین یا یک شیوه مشخص بیان، می تواند بازنماینده جنبه های ارزشمندی از ویژگی های منظورشناختی آن اثر ادبی باشد. در متنی همچون تاریخ جهانگشای جوینی که افزون بر اطلاعات تاریخی، نوع بیان حوادث در آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است و قصد نویسنده پیش از هر چیز، انتقال داده های تاریخی است؛ خروج از هنجارهای متعارف گفت وگو را نمی توان امری اتفاقی و بیهوده دانست. با فرض رعایت تمامی اصول اولیه هم سخنی، تغییر زبان گوینده در بیان مسایل اصلی و فرعی تاریخی را می توان اولین، اصلی ترین و آشکارترین مصداق نقض اصل همکاری گرایس دانست. نویسنده دبیر و آشنا به شیوه نگارش منشیانه، به آسانی توانایی جایگزین کردن اشعار و امثال عربی را با ابیات مشابه یا ترجمه آنها در متن تاریخی داشته است، اما برای نیل به اغراض ثانوی، از این کار صرف نظر کرده است. در این پژوهش با بررسی جلد اول تاریخ جهانگشای جوینی به روش کیفی، می توان گفت که استفاده از ابیات عربی در این متن، هدفمند و برای دستیابی به اغراضی ثانوی بوده که با نقض یک یا چند اصل از اصول همکاری گرایس حاصل شده است.کلید واژگان: تاریخ جهانگشا, منظورشناسی, پاول گرایس, اشعار عربی, اصول همکاریThe most important and most frequent language and aesthetic features are the issues which are mostly studied in style features of a literal work. However, finding the reasons to use a language trick, aesthetic elements or a specific way of expression can represent valuable aspects of pragmatic features of that literal work. In a prose, like The History of Jahangoshay Joveini, not only historical information but also the way the events have been expressed are both of great importance. In fact, the author is mainly trying to transfer historical info9rmation; violating common norms if speech is not an accidental and useless event. Having supposed that all principles of conversation have been observed, any change of speaker’s language in expressing main and minor historical issues can be considered as the first, the main and the most apparent sign of violating Grice cooperative principles. The author who is familiar with secretarial style can easily replace Arabic poems either with similar poems or historical translated counterparts. Studying the first volume of The History of Jahangoshay Joveini in qualitative method, the findings reveal that Arabic verses have been used intentionally in order to achieve secondary goals which have violated one or some principles of Grice Cooperative Principles.Keywords: The History of Jahangoshay Joveini, Pragmatics, Paul Grice, Arabic Poems, cooperative principles
-
بخشی از دیوان خاقانی را اشعار عربی وی به خود اختصاص داده؛ این بخش به سبب فقدان تصحیح موفق همچنان آشفته و غامض است. از مطالعه نسخه های خطی و چاپی دیوان خاقانی بدین نتیجه می رسیم که ناسخان و مصححان در ضبط و گزینش مصاریع، عبارات و واژگان به قرینه های همسان آن که اغلب به شیوه های مختلفی در بیتی یا ابیاتی و یا در دیگر آثار شاعر تکرار و نمود یافته است؛ توجه و عنایتی نداشته و از این روی ضبط های نامعتبر و گزینش های غلط را در تصحیحات خود وارد کرده اند. مراد از قرینه های همسان هرگونه قرینه ای است که بتواند ذهن ما را به سوی قرینه دیگر سوق بدهد. این قرینه از ساختار های یکسان نحوی و صرفی گرفته تا صناعات ادبی نظیر: ترصیع، موازنه، انواع جناس، طباق، مراعات النظیر و لف و نشر و... قابل تعمیم است. پژوهش حاضر با عنایت به این قرینه ها، ابیاتی را که دقیق نقل نشده اند، نقد و بررسی می کند و صورت صحیح آنها را نشان می دهد.کلید واژگان: خاقانی, اشعار عربی, تصحیح انتقادی, قرینه های همسانA section of the complete works of Khaqani contains his Arabic poems. This section is still disorderly and obscure. Studying the manuscripts and published copies of Khaqnani's complete works reveals that the scribes and those involved in the emendation have not paid attention to the identical contextual factors in determining the precise spelling of words, hemistiches, phrases and words which are recurrent in various ways in the other hemistiches, or they are repeated and manifested in the other works of the poet. Therefore, they have interpolated corrupt records and wrong choices into the text in their emendation. The identical contexts are any indications that can lead our minds towards other coherent contextual indications. These indicators comprise similar syntactic and semantic structures, figures of speech and thought such as interlaced rhymes, equilibrium, puns and plays on words, antithesis, parallelism, folding and unfolding, etc. The present research critically examines and analyzes some verses relying on these identical contexts and revealing their correct forms.Keywords: Khaqani, Arabic poems, emendation, contextual factors
-
سعدی از جمله سخنورانی است که علاوه بر زبان فارسی، اشعاری نیز در قالب های مختلف به زبان عربی سروده که نشان دهنده کمال مهارت و تسلط وی بر این زبان است. در این پژوهش، استعاره که مهم ترین مبحث در بلاغت به شمار می رود، در اشعار عربی سعدی بررسی و نقد و تحلیل شده است. باید گفت سخنور شیرازی در مجموع 109 بار از تصویر استعاری بهره برده که از این میان، 25 مورد به صورت مصرحه و 84 مورد به صورت مکنیه به کار رفته است. وی در کاربرد استعاره بیشترین توجه را به تشخیص داشته، به گونه ای که در 82 مورد، تصویر استعاری خود را از این طریق ارائه کرده است. این شیوه کاربرد استعاره، سبب غنای تصاویر، پویایی، تحرک و حیات انسانی در اشعار عربی سعدی شده است. مهم ترین ویژگی تصویر استعاری را در این اشعار باید سادگی و روشنی آن ها دانست که به دور از هر گونه ابهام و ایجاد تزاحمی، در خدمت انتقال اندیشه ها و مضامین مورد نظر گوینده بوده اند.کلید واژگان: سعدی, بلاغت, بیان, استعاره, اشعار عربیSaadi is one of the Persian poets and writers who have composed poems in different forms of Arabic language that shows his special skill and fluency in this language. Metaphor, as the most important rhetoric issue, has been discussed and analyzed in Saadi's Arabic poems in present research. It should be noted that he has totally used the metaphorical images 109 times, out of which 25 as stipulated and 84 as implicit metaphors. In using metaphors, he has paid his most attention to personification, the way he has presented 82 of his metaphorical images. This type of metaphor utilization has resulted in richness of images, dynamism, mobility, and human life in Saadi's Arabic poetms. The most important feature should be considered of the metaphorical images in these poems is their simplicity and clarity which helps, far from any ambiguity and controversy, conveying the thoughts and the themes of the poet's mind.Keywords: Saadi, Rhetoric, Expression, Metaphor, Arabic poems
-
تحلیل سبک شناختی و زیبایی شناختی ترجمه اشعار عربی سعدی شیرازی به دست مویدشیرازیآثار سعدی شیرازی، یکی از نامدارارترین سخن سرایان ادب فارسی، بنا به جنبه های متعدد شکلی و محتوایی، قابلیت تحلیل و بررسی را از جنبه های فراوانی داراست. این شاعر برجسته فارسی با سرودن اشعار قابل توجهی به زبان عربی، مهارت و تسلط خود را در این زبان به نحو تحسین براگیزی به نمایش گذاشته و این اشعار را مویدشیرازی به فارسی ترجمه کرده است. پرسش اینجاست که ترجمه فارسی اشعار سعدی و به عبارت دقیق تر، ترجمه مویدشیرازی، چگونه و تا چه حد می تواند روح و سبک ادبی سعدی را بنمایاند. این پژوهش، با شیوه توصیفی تحلیلی، ترجمه مویدشیرازی را واکاویده تا بتوان از منظر زیبایی شناسی این ترجمه، ضمن تبیین ارزش ادبی اشعار عربی سعدی، شیوه ترجمه فارسی اش را منطبق بر جوانب شکلی و محتوایی اصل اثر، تحلیل سبک شناختی کرد. باتوجه به آگاهی مویدشیرازی از ادبیات دو زبان، وی در ترجمه فارسی اشعار سعدی، دقت در انتقال معنا را معیار قرار داده و از ترجمه آزاد که اجازه بازآفرینی متن اصلی را به مترجم می دهد پرهیز کرده است.کلید واژگان: سعدی شیرازی, اشعار عربی, مویدشیرازی, ترجمه شعر, سبک ترجمهA Stylistic and Aesthetic Analysis of Moayed Shirazi's Arabic Translation of the Poems of Saadi ShiraziDue to their forms and content, the works of Saadi Shirazi, one of the well-known and outstanding Persian poets, have the potentiality of being analyzed from different points of view. Composing some remarkable parts of his poems in Arabic language, Saadi has tried to show his skills and proficiency in Arabic. These parts of his poems have been translated into Persian by Moayed Shirazi. The question raises here is how and to what extent the translated version by Jafar Moayed Shirazi indicates the spirit and the literary style of Saadi's works. Through a descriptive-analytical method, this research has been accomplished to study the translation from an aesthetic viewpoint to show the translators comprehensive knowledge of the language in conveying the meaning and the content. Due to Moayed Shirazi's knowledge of both languages Persian and Arabic- he has adopted the precision of meaning transfer as a criterion and avoids the free translation that lets the translator to recreate a new text out of the source.Keywords: Saadi Shirazi, Arabic Poems, Moayed Shirazi, Translation of poetry, Translation Style
-
سعدی شیرازی، از بزرگ ترین سخن سرایان و شاعران فارسی زبان است که بر زبان عربی مسلط بوده است. با وجود تسلط سعدی بر زبان عربی، اشعار عربی، بخش کوچکی از اشعار او را به خود اختصاص داده است ولی همین اشعار کم، نشان دهنده جایگاه رفیع سعدی در میان شاعران ایرانی عربی سراست. سعدی شیرازی همانند اشعار فارسی از صور خیال در اشعار عربی خود بخوبی استفاده نموده است. اگر چه سعدی در شکل ها و گونه های ادبی، استاد سخن است و مهارت خویش را به ادب دوستان عرضه کرده است. او بیش از آن که به دنبال نشان دادن توانایی و هنر خود در به کارگیری صنایع ادبی باشد، در پی ابلاغ معانی به شیوه های گوناگون بوده است. رمز جذابیت و حلاوت اشعار عربی سعدی در بکارگیری بهنگام صور خیال و در موضع مناسب و به اقتضای حال و مقام است. سعدی در مجموعه اشعار عربی خود، از هر چهار موضوع علم بیان (تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه) استفاده نموده است، اما کاربرد (تشبیه و استعاره) در اشعار وی بسامد بالاتری دارد. در این مقاله، صور خیال، در مجموعه اشعار عربی سعدی، با ذکر نمونه هایی از ابیات عربی، بررسی و تحلیل شده است.کلید واژگان: سعدی, صور خیال, بیان, اشعار عربیSadi Shirazi is one of the greatest tales of Persian poets and poets who has been fluent in Arabic. Despite the dominance of Sadi in Arabic, Arabic poetry has given him a small part of his poetry, but these little poems show Raffi Sadi's position among Iranian Arab poets. Sadi Shirazi has used the imagination in Persian poetry and his Arabic poems. Although Sadi is a teacher in literary forms and forms, he has presented his skill to the friends of his friends. More than trying to demonstrate his ability and art in the use of literary industries, he sought to convey meaning in a variety of ways. Sadi has used Persian verse and Arabic poetry in all four subjects of the science of expression (simile, metaphor, metonymy and allegory), but the use (simile and metaphor) of his poems is more evident. In this research, Sour Zahal, has been analyzed and analyzed in Persian poetry and Arabic poetry of Saadi, with examples of Persian and Arabic verses.Keywords: Sadi, Imagery, Qasida, Arabic poems
-
به اعتقاد مصححان متون، بسیاری از مشکلات تصحیح به دلیل وجود تصحیفات است. در اشعار عربی خاقانی نیز تصحیفات فراوانی دیده می شود که عینا از نسخه های خطی به چاپ های دیوان وی راه یافته است و گاهی نیز بدخوانی کلمات توسط مصححان بر دامنه این تصحیفات افزوده است. هدف این مقاله، بررسی تصحیفات در اشعار عربی خاقانی و نشان دادن ضرورت توجه به این موضوع در تصحیح این اشعار است. یافتن شکل صحیح واژه ها بر اساس توجه به تصحیف می تواند موجب حاصل شدن نسخه ای منقح تر از اشعار عربی خاقانی شود. در این مقاله 18 بیت از اشعار عربی خاقانی که در چاپ های موجود و حتی نسخه های خطی به غلط ثبت شده، بررسی شده است و با توجه به معیارهایی مانند نسخه های معتبر دیگر (لندن، مجلس و...)، اشعار فارسی و دیگر آثار خاقانی، ویژگی های سبکی شعر وی، محور طولی اشعار، معنای بیت و... تصحیح شده است. علاوه بر آن این مقاله به ارزیابی تصحیحات دیوان خاقانی پرداخته و نشان داده است که هر چند از میان این تصحیح ها، تصحیح سجادی جایگاه والاتری دارد اما در این تصحیح نیز موارد فراوانی از تصحیف به شکل غلط ثبت شده است.کلید واژگان: خاقانی, اشعار عربی, تصحیف, تصحیح نسخهNecessity of attend to distortion in correcting of Arabic poetry Khaghani Abstract Those who pay the correct context aware that many problems because of the distortion is corrected text Frequency distortion is also seen in Khaghani Arabic poetry in his manuscripts and editions. sometimes added the amplitude of this distortion through mistake in reading by editors The purpose of this paper is to assess distortion in Arabic poetry Khaghani and demonstrate the importance of this issue is the correct Arabic poetry. attend to the distortion, and finding the right words can be made ââa better version of the Khaghani Arabic poetry. In this paper, the verses of Arabic poetry Khaghani that have been wrongly recorded in the existing editions and manuscripts investigated with respect to other criteria such as the valid version (London, Parliament, etc.), Persian poetry Khaghani works, the stylistic features of his poetry, meaning and corrected. Keywords: Khaghani, Arabic poetry Khaghani, distortion-corrected versionKeywords: Khaghani, Arabic poetry Khaghani, distortion-corrected version
-
سعدی شیرازی از بزرگ ترین شاعران فارسی زبان است که بر زبان عربی هم مسلط بوده است. با وجود تسلط سعدی بر زبان عربی، اشعار عربی، بخش کوچکی از اشعار او را به خود اختصاص داده است. ولی همین اشعار کم، نشان دهنده جایگاه رفیع سعدی در میان شاعران ایرانی عربی سرا است. در این مقاله تشبیه که از موضوع های محوری حوزه علوم بلاغی محسوب می شود در اشعار عربی سعدی بررسی و تحلیل می شود و نشان داده می شود که شیوه کاربرد تشبیه چه از جهت شکل و چه از نظر محتوا، نشان دهنده زبان خاص این شاعر می باشد. تشبیه در اشعار سعدی، علاوه بر کیفیت خاص، فراوان یافت می شود. نویسنده انواع تشبی هات به کار رفته در ابیات عربی را بررسی کرده تا بخشی از زیبایی های شعر این شاعر بیش از پیش آشکار شود. سعدی در اشعار عربی خود انواع تشبیه؛ مفصل، مجمل، موکد، مجمل بلیغ و... را به کار برده است. نوع و میزان تشبی هاتی که وی به کار برده نشان دهنده آن است که وی بیش از آن که به دنبال نشان دادن توانایی خود در به کارگیری صنایع ادبی باشد در پی ابلاغ معنا بوده است.
کلید واژگان: سعدی, اشعار عربی, علم بیان, تشبیه, مشبه و مشبه بهSa''adi Shirazi، as one of the greatest Persian poets، was also fluent in Arabic language. Despite his fluency in Arabic، he has few poems in this language; however these few poems show his high position among Iranian poets who composed in Arabic. Metaphor as an important rhetoric figure would be analyzed in Sa’adi’s poems to show how much the manner of metaphor use، both in terms of form or content، is important in his specific poetic language. Since Sa’adi makes frequent use of metaphor in his poetry، the authors، in present article، try to study different types of imagery and metaphor used in his Arabic verses. He had used several types of metaphor، such as absolute، active، complex، compound etc. in his Arabic poems. The form and the quantity of the metaphors had been used in his poems show that he sought to convey meanings rather than showing his abilities in using literary industries.Keywords: Saadi, Arabic Poems, Eloquence, Metaphor, Vehicle -
قائم مقام فراهانی (1193 - 1251 ه.ق.)مردی دانشمند و جامع معقول و منقول بوده و در ادبیات عرب و عجم مرتبه اعلی و قدح معلی داشته است.در قائم مقام او اشعار شاعران دوره های گوناگون ادبیات عرب، همچون: نابغه ذبیانی، حضرت علی (ع)، مجنون لیلی، بشاربن برد، ابن خیاط، ابن عمار، محی الدین العربی، صفی الدین الحلی دیده می شود اما اشتباهات فاحش در اعراب گذاری اشعار، غلط های چاپی و ترجمه های نادرست و نامفهوم شایان ذکر است؛ به عنوان مثال این بیت از ابوالاسود الدولیکضرائر الحسناء قلن لوجه ها حسدا و بغضا انها لدمیم«مثل هووهای زن زیبارو که با حسد و بغض چهره او را زشت و بدریخت می نامند» در کتاب با «کفرا یر الحسنا» شروع شده ودر ترجمه هم به خطا چنین ذکر شده است: «گروهی از پستی و دنائت خود و دشمنی نیکی را بدی جلوه دهند.»نگارنده بر آن است تا در این مقاله با توجه به قائم مقام قائم مقام، نسخه مصحح بدرالدین یغمایی، شاعران اشعار عرب را بیابد، ابیات عربی را نقد و تحلیل کند و ارتباط نحوی آنها را با عبارات فارسی بیان نماید.
کلید واژگان: قائم مقام فراهانی, قائم مقام, نثر قائم مقام, اشعار عربیQaem Maqam Frahani (1193- 1254 A. H.) was a learned scholor who completely knew theology and had a high status in Arabic and Persian literatures. Some poems from poets in different periods of Arabic literature can be seen in his Monshaat such as: Nabegheh Zobianim, Imam Ali (p. b. u. h); Majnoone leili, Bashar Ebne Bord, Ebne Khayyat, Ebne Ammar, Mohye Al-din Al- Arabi; Safy Al-Din Al-Helli, etc. However, clear mistakes in representing vowels, misprints, and ambiguous wrong translations should be mentioned such as the following couplet from Abol Asvad Al- dowali: كَضَرائرِ الحَسناءِ قُلن لِوجهِها حَسَداً و بُغضاً انّها لَذمیمُWhich means: “like rival wives of a beautiful woman who with jealousy and spite call her ugly and deformed.”; In the book, it starts with کفراً یَرَ الحُسناً and has been translated by mistake as follows: “some shows the virtue as vice for their inferiority and enmity.” In the present study, the researcher tried to find poets of Arabic Poems regarding Qaem Maqam’s Monshaat which was edited by Badr-Al-Din Yaghmayi. Afterward Arabic couplets were analyzed and criticized. Then their syntactic relations with Persian expressions were mentioned.Keywords: Qaem Maqam Farahani, Monshaat, Qaem Maqam's prose, Arabic Poems
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.