به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "العمده" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «العمده» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی العمده در مقالات مجلات علمی
  • محمود سلیمان الهواوشه*، پرویز احمدزاده هوچ

    تناول البحث آراء بعض علماء اللغه القدامی والمحدثین، ممن اتیح الاطلاع علی آرایهم فی مکانه الفضله فی بنیه الجمله العربیه ودورها فی بناء النص. فالجمله عند النحاه العرب هی المسند والمسند إلیه، وبهما تتم الفایده، والفضله من الزیاده التی یمکن الاستغناء عنها عند اغلب النحاه، ونظر إلیها عند اللسانیین المحدثین عربا وغربیین نظره غیر بعیده عن نظره النحویین العرب القدامی، غیر ان بعضهم قد تحدث عن البعد الدلالی فی بنیه الجمله نفسها، بما توفره المتممات او الذیل فی الجمله، ویقصدون بذلک الفضله، وهذا وصف یغلق الجمله عن بعدها النصی. لکن المتمعن فی بنیه النص والجمله من ناحیه الدلاله والتداول، یجد ان الفضله عنصر قار فی بناء الجمله، وهو الذی یقود الجمله إلی نصها، ویحدد المعنی المقصود من الجمله، ومن الجمله إلی الجمله یتکون النص، وبعض الجمل یکون نصا. فالفضله هی الرکن الاساس الثانی فی بناء الجمله العربیه بعد العمده، ای العمده والفضله او العنصر الثالث فی بناء الجمله، (المسند والمسند إلیه والفضله)، وهو موجه نصی للجمله؛ وعلیه نسمی الفضله بالموجه؛ لانها توجه الجمله إلی نصها الذی تنتمی إلیه. لم یتناول احد قضیه موقع الفضله فی بنیه الجمله العربیه کعنصر اساسی. وقد اعتمدنا هذه الدراسه بناء علی المنهج الوصفی التحلیلی فی ظل علم نحو النص.

    کلید واژگان: المفردات الرئیسیه: الفضله, الموجهات, بناء الجمله, العمده, نحو النص
    Mahmoud Suleiman Al-Hawawsheh *, Parviz Ahmadzadeh Houch

    The present study analyzes the views of the ancient scholars of syntax on the position of adjuncts in the Arabic sentence structure and its role in the text. According to the syntacticians, the sentence includes the subject, the predicate, and adjuncts, and this structure is considered by Arabic syntacticians. Therefore, we see that new Arabic and Western linguists have theorized in this regard, and this is not far from the theory presented by old syntacticians. Some of them have spoken about the semantic dimension of the structure of the sentence itself such as the complement and adjuncts, and this is what has kept the sentence closed from the textual dimension. But, one who thinks about the structure of the text and the sentence in terms of the importance and distribution finds that the base and the core are the main and fixed elements in the structure of the sentence. Adjuncts join the sentence to the text and determine the concept of the core of the sentence. Sentences make up the structure of the text, and some of the sentences are the text itself.  Adjuncts and dependent sentences are the second main element in the Arabic sentence structure after the core and the base. The three elements of the subject, the predicate, and the adjunct are the main structure of the sentence, and this is where we can say that these adjuncts complete the sentence. So far, no independent study has addressed the issue of adjuncts in the Arabic sentence structure as the main element, so the present study investigated Arabic grammatical rules by the descriptive-analytical method.

    Keywords: Adjunct, references, Sentence Structure
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال