جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "شعر شاملو" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «شعر شاملو» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مسئله ی «سوژه» مهم ترین شاخص تمایز ادبیات کلاسیک و مدرن است. «من» در ادبیات کلاسیک اغلب کلی و انتزاعی است، اما در ادبیات معاصر، پیرو فلسفه ی مدرن، من فردیت یافته و انضمامی و به عبارتی سوژه کنشگر است. شاید آشکارترین نمود این چرخش پارادایمی را-به ویژه در شعر بتوان در نوع مواجهه با «سوژه» دید. شعر معاصر، از سطحی ترین وجه رمانتیک تا پیچیده ترین وجه فلسفی، مبین سوژه ای خودبسنده است که خاستگاه آن انسان محوری است. احمد شاملو از شاعرانی است که «من» در شعر او سوژه است. این پژوهش به روش تحلیل محتوای کیفی و با خوانش انتقادی مجموعه ی اشعار شاملو و انتخاب نمونه های دلالتگر، به هرمنوتیک خود/سوژه در شعر او می پردازد و ازآنجاکه این من/خود/سوژه طی شش دهه سرایش شعر، دستخوش تلاطم و تحول بوده است، تکیه گاه نظری بحث نیز، به فراخور این تطورات، هم به سوژه فلسفی می پردازد که بر اندیشه و آگاهی فردی تاکید می ورزد و هم به سوژه ای که برساخت اجتماعی است؛ ازهمین رو، تلفیقی است از مباحث میشل فوکو درباب هرمنوتیک خود و حکمرانی بر خود و دیگران، نظریه ی کنش متقابل نمادین، که به من فردی و من اجتماعی می پردازد، نظریه ی اگزیستانسیالیسم که آزادی، انتخاب و مسئولیت را محور مباحث خود قرار می دهد و درنهایت نظر آلتوسر درباب سوژه؛ یعنی سوژه با s (حرف کوچک) و سوژه با S (حرف بزرگ). «من» در شعر سیاسی شاملو، همانا subject ، به مثابه شبه سوژه ای ایدئولوژیک تحت انقیاد حزب توده است، و در شعر فلسفی او، که حاصل شناخت و آگاهی براساس تجربه زیسته خود او و تامل درباب هستی، انسان، زندگی، و مرگ است، من به مثابه سوژه ی اعظم (Subject) است.
کلید واژگان: سوژه, خود, انسان, هرمنوتیک, من, شعر شاملوThe issue of the “subject” is the most important factor in the distinction between classical and modern literature. The word “I” is often general and abstract in classical literature, while in contemporary literature, following modern philosophy, it is an individualized and concrete “I” or, in other words, an active subject. Perhaps the most obvious manifestation of this paradigm shift - especially in poetry - can be seen in the type of encounter with the “subject”. Contemporary poetry, from its most superficial romantic facet to its most complex philosophical aspect, expresses a self-sufficient subject whose origin is human centrality. Ahmad Shamlou is one of the poets whose poetry subject is “I”. This research deals with the hermeneutics of “self/subject” in his poetry using qualitative content analysis and critical reading of the collection of Shamlou's poems along with selecting indicative examples. Since this “I/self/subject” has been subjected to turmoil and transformations during his six decades of writing poetry, the theoretical framework of the discussion is also based on these developments and deals with both the philosophical subject which emphasizes individual thought and consciousness and to a subject that is a social construct. Hence, the theoretical framework of the study is based on a triangulation of Michel Foucault’s discussions about the hermeneutics of the self and governing oneself and others; the theory of symbolic interactionism, which deals with the individual and social “self”; existentialism that focuses on freedom, choice, and responsibility; and ultimately Althusser’s perspective on the subject i.e., subject with s (small letter) and subject with S (capital letter). "I" in Shamlou's political poetry is an ideological pseudo-subject (subject) due to his attachment to the Toudeh party, whereas in his philosophical poetry, it is the result of knowledge and awareness based on his own lived experience, and reflection on existence, human, life, and death, as the supreme subject (Subject).
Keywords: Subject, Self, Human, Hermeneutics, I, Shamlou's Poetry -
باستانگرایی از مهمترین ابزار آشنایی زدایی در کلام ادبی محسوب می شود. کاربرد زبان آرکائیک یا گریز شاعر از گونه زبان هنجار و به کارگیری ساخت زبانی گذشته که امروز در زبان معیار کاربردی ندارد، باستانگرایی نامیده می شود. این پژوهش بر آن است تا باستانگرایی را در شعر شاملو به روش توصیفی- تحلیلی مورد بحث و مداقه قرار دهد. برای این منظور، پس از مباحث مقدماتی، مبحث اصلی در پنج مشخصه باستانگرایی آوایی (شامل تخفیف، تشدید، ابدال، اضافه و ساکن)، باستانگرایی واژگانی (شامل اسم، صفت و قید)، باستانگرایی فعلی (اعم از فعل های ساده، پیشوندی و مرکب)، باستانگرایی نحوی (باستانگرایی در کابرد حروف مانند معانی حرف را و...) با ذکر نمونه هایی از شعر شاملو مطرح شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که شاملو ذاتا ابتذال ناپذیر و ابتذال گریز است و تلاش و جسارت خاصی در خروج از معیار زبانی برای رهایی از قید و بند محدودیت های شعری انجام داده است. وی با استفاده از به کارگیری توانمندی زبانی گذشته ادبی ایران پدید آورنده سبک خاص خود گشت و از این راه تشخص ویژه به شعر خود داده و در سروده های خود علاوه بر شاخصه های زبان روزمره خود، از نحو و ساختار گذشته ادبی در تمام جنبه ها بهره مند گشته است. این امر به معنی این است که شاملو در جست وجوی راهی است تا بتواند همچنان زبان و سبک برجسته خود را حفظ کند و از دغدغه فراموشی سبک و زبان خود از سوی خوانندگان رهایی پیدا کند.
کلید واژگان: باستانگرایی, باستانگرایی واژگانی, باستانگرایی نحوی, شعر شاملوAbstractAntiquity is one of the most important means of defamation in literary language. The use of the arctic language or the escape of the poet from the native language and the use of past language, which is not used today in standard language, is called anti-paradise. This research seeks to discuss Aristocracy in Shamlou's poem by descriptive-analytic method. For this purpose, after the preliminary discussions, the main topic in the five features of phonetic aristocracy (including discounts, exaggerations, abilities, additions and dwellings), lexical aristocracy (including nouns, adjectives and adverbs), current archetypes (including verbs Simple, prefabricated and compound), syntactic archetypal (Aristocracy in the use of letters such as meanings of the word, ...) with examples of Shamlo's poetry. The results of the research show that Shamloo is inherently unpardonable and sinister, and has made a special effort and dedication to the exit from the language criterion to escape from the constraints of the poetry. Using his literary ability, he developed his special style using his literary ability and gave his poetry a special distinction. In his poems, in addition to his linguistic features, he traced the past syntax and structure of the literary past Some aspects have benefited.
Keywords: Archeanism, lexical antiquity, syntactic aristocracy, Shamloo poetry -
هر زبانی به اقتضای شرایط از هنجارهای متغیری پیروی می کند. هنجار، قانون و روشی است که از سوی اکثریت افراد جامعه پذیرفته می شود و هنجارگریزی اعراض و عدول از روش و ایین معمول است. هنجارگریزی در زبان، انحراف از قوانین حاکم بر زبان معیار است و شعر یکی از مهم ترین میدان های انحراف از قواعد و معیار زبان به شمار می رود. شعر شاملو در امتداد تاریخ شعر فارسی، ادامه جریان پیوسته شعر با رویکرد موسوم به شعر نو است که الزاما از هنجارهای کهن و قوالب کلاسیک شعر فارسی پیروی نمی کند و به لحاظ رویکرد اجتماعی و انتقادی، دارای هنجارگریزی های متفاوت و در ابعاد بسیار است. شیوه های هنجارگریزی شاملو در شعر مبتنی بر هنجارگریزی معنایی است که بر پایه عناصر تجریدپنداری و تجسم پنداری شکل می گیرد. این مقاله انواع هنجارگریزی معنایی در شعر شاملو را با تکیه بر مجموعه اشعارش بررسی می نماید.
کلید واژگان: هنجارگریزی, شعر شاملو, تجریدپنداری, تجسم پنداریEvery language fallows different variables based on available condition/ circumstances. Abnormality is an acceptable rule taken by the majority of the population, and deviation is a way of being away from that rule. In the daily conversations, it is deviation from rules governing the criterion language, and poem is considered to be as one of the most important fields of being away from the common rule and the criterion of language. Shamlo's poem is along with the history of Persian poem – that is the continuous trend of poem with an approach called ''New Poem'', which necessarily does not follow the old abnormality of Persian poem. At the same time, it contains different deviations at the different dimensions considering the social and critical approach. Shamlo's styles of deviation in his poem are meaning-based, which are formed according to both abstract and concrete norms/elements. The present paper, studied different meaning-based deviation in Shamlo's poems.Keywords: Deviation, Shamlo's poem, abstractionism, visualization -
از میان عناصری که از زبان ، آشنایی زدایی می کند، موسیقی است تا ج ایی که بیشتر نظریهپردازان، وزن را جزء ماهیت و ذات شعر می دانند . موسیقی شعر فارسی در دور ه های مختلف چهار نوع بوده که عبارت است از: موسیقی بیرونی (وزن عروضی)، موسیقی کناری (قافیه و ردیف)، موسیقی درونی (بدیع لفظی) و موسیقی معنوی (بدیع معنوی). با ظهور نیما در شعر معاصر تغییراتی در موسیقی شعر انجام پذیرفت. پیروان نیما پا را فراتر نهاده و حتی برخی چون شاملو در پی رهایی کامل از قید و بند عروض کلاسیک بوده اند. با این حال، این شاعران نیز نتوانستند کارکرد موسیقایی را کاملا نادیده بگیرند و به جای موسیقی بیرونی از موسیقی درونی بهره گرفته اند. در این پژوهش سعی شده است آن گروه از آرایه های ادبی در اشعار شاملو را که عناصر سازنده آنها بر تکرار واکها استوار است، واکاوی و بررسی، و نقش این عناصر در ایجاد موسیقی درونی شعر وی نشان داده شود . از آنجا که مدار موسیقی به معنی عام کلمه بر تنوع و تکرار استوار است، هرکدام از جلوه های تنوع و تکرار در نظام آواها، که از مقوله موسیقی بیرونی و کناری نباشد در حوزه مفهومی این نوع موسیقی یعنی موسیقی درونی قرار می گیرد. بررسی ها نشان می دهد که شاملو از انواع آرای ه های تکرار و واجآرایی بهره برده اس ت؛ عمده دلایل کاربرد این آرایه ها عبارت است از: غنی ساختن موسیقی، تاکید بر مضمون خاص، رفع تردید خواننده، ایجاد تکیه گاه کلام و جلب نظر مخاطب.
کلید واژگان: شعر معاصر, موسیقی شعر, موسیقی درونی, واج آرایی, شعر شاملو -
نشریه پژوهش های ادبی، پیاپی 11 (بهار 1385)، صص 113 -144
کهن الگوها صورتهای مشترکی هستند که با سابقه چندین هزار ساله از اجداد بشر، نسل به نسل متنقل شده و در پستوی ضمیر ناخودآگاه جای گرفته اند. این صورتها برای رسیدن به مرز خودآگاهی در نمادهای گوناگون طبیعی جلوه گر می شوند و در آثار هنرمندان نمود پیدا می کنند. در این تحقیق برخی کهن الگوهای شعر شاملو با توجه به ساختار استفاده شعر و بسامد استفاده از آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. گاهی این کهن الگوها در قالبها و نمادهای محسوس (مانند جنگل، زمین، خورشید، دریا و امثال آن) و گاهی با تاثیر بر ذهن و زبان شاعر به ظهور رسیده. که مهمترین آنها در شعر شاملو آنیما، نقاب، خود، ماندالا، تربیع، اعداد، مام بزرگ، برادرکشی و عشق است. در این مقاله هر یک از این کهن الگوها با نمادها و قالبهای گوناگون آن به اختصار بررسی و تحلیل است.
کلید واژگان: کهن الگو, ناخودآگاه جمعی, یونگ, شعر شاملوArchetypes are the common forms with million years of historical backgrounds, passed from generations to generations and kept in our unconscious mind. To reach the conscious mind these forms have emerged in forms of symbols in the works of artists. This study examines the frequency of some archetypes in Shamlu's poems. These archetypes are sometimes emerged in the overt forms and symbols and are indirectly shown in his behaviors and belief. Various archetypes have been manifested in Sshamlu's poems among them are Aanima، Neghab, Khod, Mandla, Tarni, Adad, Mam Bozorg, Baradar Koshi and Eshgh. This article examines these archetypes with variuos symbols and patterns bereifly.
Keywords: Archetype, Collective Unconsouis, Jung, Shamlu'sPoems
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.