جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "فضای داستانی رئالیستی" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «فضای داستانی رئالیستی» در نشریات گروه «علوم انسانی»جستجوی فضای داستانی رئالیستی در مقالات مجلات علمی
-
پژوهشنامه مکتب های ادبی، پیاپی 23 (پاییز 1402)، صص 120 -140مفهوم بوروکراسی از واژه فرانسوی Bureaucratie، متشکل از دو بخش Bureau به معنای میز کار و Cratie به معنای قدرت، گرفته شده است. ونسان دوگونه در سال 1759 این واژه را وارد دایره واژگان سیاسی-اجتماعی فرانسه کرد؛ معادل فارسی این واژه دیوان سالاری است که به طور کلی به سازمان یا اداره ای اطلاق می شود که در چهارچوب قانون عمل می کند. غلامحسین ساعدی در کتاب شب نشینی باشکوه، مجموعه ای از دوازده داستان کوتاه، از شیوه روایت ریالیستی بهره می گیرد و با محور قرار دادن نظام و زندگی دیوان سالاری در داستان هایش، با زبانی کنایی به نوعی آسیب شناسی روانی زندگی کارمندان می پردازد. او با خلق تصویرهای ریالیستی از شخصیت هایش در قالب بیمارانی روانی، حقیر و متوهم، از چهارچوب نظام اداری ایران در اواخر دهه سی شمسی انتقاد می کند. در مقاله حاضر قصد داریم از طریق پردازش فضای داستانی در چهار داستان شب نشینی باشکوه، خواب های پدرم، دایره درگذشتگان و مفتش ایدیولوژی فردی نویسنده در خلق تصویر ریالیستی-انتقادی اش از زندگی اداری را مورد بحث و بررسی قرار دهیم. بدین منظور برای تحلیل فضای داستان از نظریه ژان وسژربه ، که بر پایه رابطه متقابلی بین انسان و فضا استوار است، بهره خواهیم جست. وسژربه بر این باور است که فضا نباید فقط به عنوان چهارچوب و دکور اثر دیده شود، بلکه باید در قالب یکی از شخصیت های اصلی داستان درآید. از نظر او تنها از همین طریق می توان با آنالیز فضا به معنای واقعی اثر دست یافت.کلید واژگان: غلامحسین ساعدی, ژان وسژربه, فضای داستانی رئالیستی, دیوان سالاری, دوگانه های فضاییThe notion of bureaucracy is derived from the French word Burecratie, which is made up of two words: Bureau meaning desk and cratie meaning power. In 1759, Vincent de Gournay introduced this term to the socio-political terminology of France. Divansalary is the Persian equivalent of this term which refers to an organization which operates within the framework of law. In his Shabneshini-e-Bashokouh, a collection of twelve short stories, Sa’edi centralizes Bureaucratic life and order to conduct a psychopathology of clerks using an ironic and humorous language. Through characterizing his fictional characters as psychopathic, belittled, and illusioned people, Sa’edi criticizes the framework of Iranian official order in the late 1330s. In the present study, we aim to examine the author’s individual ideology in his creation of his critical attitude toward clerical life through Shabneshini-e-Bashokouh, Khabha-e-Pedaram, Dayere-e-Dargozashtegan and Mofattesh through processing and analyzing the fictional space. To this purpose, in order to analyze the story space, we have used Jean Weisgerber’s theories which are based on the mutual connection between human and space. Weisgerber believes that space should not be regarded as just a framework or décor in a literary work. It should rather be considered as a main character in the story. He believes it’s only through seeing story space as a character and analyzing it that we can get to the real meaning of a literary piece.Keywords: Gholam-Hossein Sa’edi, Jean Weisgerber, Realistic fictional space, Bureaucracy (Divansalari), Special duality
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.