جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « مادام بورای » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «مادام بورای» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مفهوم زبانشناختی- ادبی صدای دیگری در نوع ادبی رمان، به دنبال نظریه فرآیند شکل گیری گفتمان (نگاهگویشوربه گزاره خود)، ارائه شده توسط زبانشناس و سبک شناس سوییسی شارل بالی (1932)، در اصل تداعی کننده اصطلاح ادبی- فلسفی دیالوژیسم dialogisme) le)و یا گفتگومندی کلام شناس برجسته و تحول گرای روس زبان، میخائیل باختین (ادبیات داستایفسکی، 1970) می باشد که صحبت از متون چند صدایی می کند. باختین در این اثر بدین باور است که راوی دیگر تنها گوینده داستان خود نیست، بلکه باید به وجود صداهای ضمنی دیگری، بخصوص در مورد شخصیت (اصلی) داستان، (به شکل گفتگوی درونی) معترف بود که لابه لای صدای راوی به گوش می رسد. در نتیجه، کلام او شفافیت و یکنواختی خود را از دست داده و بیش از بیش دچار ابهام می گردد. مادام بواری رمانی گفتگومند در حد اعلاء خود است که بواسطه آن فلوبر زبانشناسی را وارد ادبیات کرده و باید اذعان داشت که این اثر در توسعه نوع ادبی رمان در نیمه دوم قرن 19 میلادی تاثیر بسزایی داشته است.
برای فلوبر، پردازش کلام دیگری و توصیف طاقت فرسای وقایع در این رمان از چنان اهمیتی برخوردار بوده که در نتیجه آن نگارش اثر قریب به پنج سال به طول انجامید. در این مقاله، تلاش نویسنده بر آن است، ضمن اشاره به نظریه گفتگومندی باختین، مضمون ادبی ذهنیت کلامی در رمان مادام بوراری از ورای ابزارهای زبانشناختی دخیل در این امر از قبیل: گفتار غیر مستقیم آزاد، جملات خوابیده، سخن مبتنی بر باور، کلام چند صدایی، پرسش های بلاغی و ماضی ساده ذهن گرا را مورد مطالعه قرار دهد.کلید واژگان: مادام بورای, گفتگومندی, تحلیل گفتمان, گفتار روایی, دیگری, نقطه نظر}Recherches en Langue et Littérature Françaises, Volume:11 Issue: 19, Fall and Winter 2017, PP 187 -224La notion linguistique-littéraire de style et voix autre dans le genre romanesque renvoie, après la théorie de modalité énonciative (structure dictum-modus), proposée par le linguiste genevois Charles Bally (1932), en principe à la terminologie du linguiste et philosophe du langage littéraire Mikhaïl Bakhtine, pour sa fameuse thèse du dialogisme littéraire qui, une fois parue, a aussitôt remis en cause lunicité du locuteur-sujet parlant. Selon cette réflexion, lʼauteur, en lʼoccurrence Flaubert, nʼest plus seule conscience narrative à faire son récit ; mais il y a là un autre être de discours (plus souvent le personnage principal) dont la voix, ou le point de vue se fait entendre tout à côté de celle du locuteur-narrateur. Madame Bovary est louvrage qui occupe une place bien remarquable dans le développement du genre romanesque à partir de la deuxième moitié du XIXème siècle, sachant que Flaubert a su introduire, par cette uvre, la linguistique dans la littérature.
Pour Flaubert, rien nʼest plus soucieux que lʼexcellente mise en scène de la parole, ou la pensée de son personnage qui ne cesse de focaliser la perspective narrative. Lobjectif de cet article est, tout en évoquant la théorie du dialogisme bakhtinien dont lʼobjet principal nʼest que lʼhomme et son style dans le langage romanesque, dapprocher en gros la notion de la subjectivité langagière dans Madame Bovary à travers les outils linguistiques les plus remarquables tels : le procédé stylistique du discours indirect libre rapporté-DILR, lʼautorité polyphonique, la parole doxique, les italiques, les questions rhétoriques, le passé simple subjectif, etc. qui tous trahissent lʼhétérogénéité énonciative du discours romanesque flaubertien.Keywords: Madame Bovary, dialogisme, analyse du discours, discours rapporté, autrui, Point de Vue}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.