به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "هومی بابا" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «هومی بابا» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • اعظم رضایی*، فاضل اسدی امجد
    پدیده مهاجرت و مخصوصا هویت فراملی مهاجر در مطالعات پسااستعماری جایگاه ویژه ای دارد. دور افتادن مهاجر از وطن و قرار گرفتن او در بطن فرهنگ بیگانه باعث می شود در وی هویتی”در هم آمیخته“شکل بگیرد که تقابل بین خودی و دیگری و دیگر تقابل های دوگانه را زیر سوال می برد. بنابراین، هویت”در هم آمیخته“مهاجر می تواند دیدگاه های سنتی رایج درباره هویت را به چالش بکشاند و عامل تغییر و مقاومت در برابر ایدیولوژی های نژادپرستانه و ملی گرایانه افراطی باشد. در این مقاله، با بررسی دیدگاه دو متفکر پیشرو در مطالعات پسااستعماری، هومی بابا و ادوارد سعید، به شباهت ها و تفاوت های نظرات آن ها درباره قابلیت های ضد استعماری هویت مهاجر و امکان مقاومت و عاملیت از سوی او پرداخته ایم. این بررسی نشان می دهد، نگاه پساساختارگرا و خوش بین بابا درباره نحوه شکل گیری هویت مهاجر همخوانی چندانی با واقعیت های زندگی مهاجران و میزان مقاومت از سوی آن ها ندارد. اما سعید رویکردی التقاطی به پدیده مهاجرت دارد و قابلیت های هویت مهاجر را بیشتر از منظر انسان گرایی مورد بررسی قرار می دهد. از همین روی دیدگاه های وی کاربردی تر و در انطباق نزدیکتری با واقعیت هستند.
    کلید واژگان: هومی بابا, ادوارد سعید, مهاجر, هویت در هم آمیخته, پساساختارگرایی, انسان گرایی
    Azam Rezaei *, Fazel Asadi Amjad
    Migration and particularly migrant’s identity occupy a special place in post-colonial studies. Separation from homeland and living in an alien culture make the migrant develop a “hybrid” identity that undermines the self/other binary opposition and other oppositions which have served as the basis of different forms of colonialism throughout history. Migrant’s “hybrid” identity, accordingly, questions the traditional views on identity and serves as an agent of change and resistance against fanatical nationalist and racist ideologies. In this study, the viewpoints of Edward Said and Homi Bhabha, two of the leading thinkers in postcolonial studies, have been studied to see the points of convergence and divergence in their views about the anti-colonial potentialities of the migrant’s hybrid identity and his capacity for showing agency and resistance. This investigation shows that whereas Bhabha relies on poststructuralist principles in his upholding of the migrant’s hybrid identity, Said adopts an eclectic approach and discusses the potentialities of the migrant’s hybrid identity mainly from a humanistic viewpoint.
    Keywords: Homi Bhabha, Edward Said, migrant, hybrid identity, Post-Structuralism, humanism
  • عبدالله آلبوغبیش*، آمنه بختیاری
    خوانش پسااستعماری یکی از حوزه های مطالعاتی جدید در ادبیات تطبیقی و مطالعات فرهنگی است. در این نوع خوانش، پژوهشگر با رویکردی انتقادی به تحلیل بازنمودهای گفتمان استعماری در متون ادبی می پردازد و جنبه های مختلف تعامل «استعمارگر» و «استعمارزده» را بررسی می کند. پژوهش حاضر با رویکردی استنادی -  تاریخی در گردآوری داده ها، مجموعه داستان «دو دنیا» از گلی ترقی را با تکیه بر نظریه پسااستعماری و به طور خاص بر مبنای آرای هومی بابا واکاوی نموده است. هومی بابا از نظریه پردازان برجسته مطالعات پسااستعماری معاصر با تکیه بر خوانش پساساختارگرایانه، دیدگاه هایی را درباب هویت و دیگری ارایه کرده است. وی با توجه به تعاملات میان استعمارگر و استعمارزده و از طریق کاربست مفاهیمی همچون «ذهنیت دوپاره»، «تقلید» و «آوارگی روانی» مطالعات پسااستعماری را بسط و گسترش داد؛ بابا تلاش می کند تاثیرات استعمار فرهنگی بر جوامع استعمارزده، نحوه مقاومت آن ها در برابر قدرت استعمارگر و تجربه های ملت های به حاشیه رفته و بی آشیانه را واکاوی نماید. در پژوهش حاضر نیز، هسته مرکزی مجموعه داستان «دو دنیا» را مقوله مهاجرت و استعمارشدگی در معنای فرهنگی آن و پیامدهای این دو مقوله نظیر تقلید، تجربه آوارگی روانی و احساس بی تعلقی به محیطی بیگانه و در نتیجه، شکل گیری ذهنیت دوپاره شکل می دهد. نمودگار این مهاجرت و استعمارشدگی فرهنگی به صورت آوارگی روانی در قلمروهای مکانی و زمانی و دوپاره شدن ذهنیت و خودآگاهی شخصیت ها در روایت دیده می شود. بنا بر پژوهش پیش رو، روایت با به دست دادن پادگفتمان گذشته گرا در برابر گفتمان گذشته زدای استعمارگر، می کوشد با شگردهای مختلف این پادگفتمان را شاخص و برجسته سازد. از سوی دیگر، روایت به بازشناسی آسیب های نهفته در پادگفتمان گذشته گرا دست می یازد و مخاطب را به بازنگری در آن فرامی خواند.
    کلید واژگان: مطالعات تطبیقی ادبیات, مطالعات فرهنگی, خوانش پسااستعماری, گلی ترقی, دو دنیا, هومی بابا
    Abdollah Alboghobeish *, Ameneh Bakhtiyari
    Postcolonial reading is one of the new fields of study in comparative literature and cultural studies. In this type of reading, the researcher with a critical approach analyzes the representations of colonial discourse in literary texts and examines the different aspects of the interaction between "colonizer" and "colonized". Due to citation-historical approach in data collection, the present study  has analyzed the collection of stories "Two Worlds" from Goli Taraghi based on postcolonial theory and specifically based on Baba's homi views. Homi Baba, one of the leading theorists of contemporary postcolonial studies, has offered views on identity and the other based on poststructuralist readings. He developed postcolonial studies with respect to the interactions between the colonizer and the colonized, and by applying concepts such as "fragmented mentality", "imitation" and "psychological displacement"; Baba seeks to explore the effects of cultural colonization on colonized societies, how they resisted colonial power, and the experiences of marginalized and homeless nations. In the present study, the core of the "Two Worlds" story series is the category of migration and colonization in its cultural meaning and the consequences of these two categories such as imitation, the experience of psychological displacement and feeling of disconnection to a foreign environment and, consequently, the formation of fragmented mentality. The manifestation of this migration and cultural colonization is seen in the narrative as psychological displacement in the spatial and temporal realms and the fragmentation of the mentality and self-consciousness of the characters. According to the leading research, the narrative tries to highlight this antidote by using various tricks by giving a retrospective anti-discourse against the colonialist's anti-colonial discourse. On the other hand, the narrative recognizes the harms hidden in the retrograde discourse and invites the audience to reconsider it.
    Keywords: comparative studies of literature, Cultural Studies, Postcolonial Reading, Goli Taraghi, Two Worlds, Bhabha, K. Homi
  • دومینیک کارنوا، ترابی*، مرضیه خزائی

    دنیای امروز به لطف ابزارهای ارتباط جمعی مانند رسانه، فضای مجازی و مهاجرت تبدیل به جهانی فراملیتی شده است که در آن دالهای فرهنگی و هویتی پیوسته در حال اختلاط و پیوند با یکدیگر هستند. نتیجه این امر ایجاد هویت و فرهنگی هیبرید است که ضامن بقا و رشد ما در جهان امروز میباشد. ادبیات امروز متاثر از همین فضا روایتگر داستان زندگی مردم بی سرزمینی است که در جستجوی زندگی بهتر مهاجرت کرده اند. راز بازگشت اثر دنی لافریر و سرزمین نوچ رمان کیوان ارزاقی به خوبی این فضا، نتایج پذیرش و عدم پذیرش هیبریدیته را به تصویر میکشند. بررسی تطبیقی این دو رمان با تکیه بر نظریه پسااستعماری هومی بابا و نظریه ژاک لکان درباره از خودبیگانگی کمک کرد تا نشان دهیم چگونه مهاجرینی چون پدر دنی و آرش بدلیل عدم توانایی در پذیرش دالهای فرهنگی و قوانین حاکم بر سرزمین میزبان، بخاطر انکار واقعیت یا غم جدایی دچار بیماری و ازخودبیگانگی میشوند، در حالیکه صنم و دنی با پذیرش هیبریدیته، از مهاجرت فرصتی برای دستیابی به موفقیت میسازند. درنتیجه، دنی با تحقق آرزوهایش به نویسنده مشهوری بدل میشود که میتواند از طریق نوشتن نه تنها عضوی از اعضای سرزمین میزبان شود، بلکه به سرزمین مادریش هم بازگردد.

    کلید واژگان: ازخودبیگانگی, هیبریدیته (چندرگه شدن), هومی بابا, ژاک لکان, مهاجرت
    Dominique Carnoy Torabi *, Marzieh Khazaei

    Thanks to migration and mass media such as television and cyberspace, we live in a transnational and transcultural world where cultural and identity signifiers constantly come into contact and are interwoven. The offshoot is the formation of a new culture and identity no longer rooted in one land and nation; rather they have been redefined and hybridized so that their survival and growth are secured in the contemporary world. Influenced by this transnational world, the literature narrates the life story of deterritorialized people who have migrated in search of a better life. Dany Laferrière’s The Enigma of the Return (2009) and Keivan Arzaghi’s The Gloppy Land (2011) richly illustrate the outcomes of accepting and rejecting this hybridity. Drawing on Homi Baba's postcolonial theory and Jacques Lacan's theory of alienation, we undertake a comparative study of these two novels. The analysis exhibits how migrants such as Dany and Arash's father struggle and experience alienation due to their reluctance to accept the laws governing the host country and its cultural signifiers, in addition to the rejection of the existing reality or grief over separation from their homeland. On the other hand, characters like Dany and Sanam embrace hybridity and consider migration a means for attaining success [in their life]. Thus, Dany realizes his driving ambition to be a famous writer, whereby he not only becomes a member of the host country, but also uses it to fight and return to his native land.

    Keywords: alienation, hybridity, Homi Bhabha, Jacques Lacan, migration
  • شعله ابهری لاله، فاضل اسدی امجد*

    مفهوم خانه و کاشانه بار عاطفی دارد و به فرد حس امنیت، تعلق و پایداری می دهد؛ با این حال، دنیا برای فرد مهاجر یا استعمارشده «ناخانه ای» بیش نیست. پژوهش توصیفی_تحلیلی حاضر با استفاده از نظریه «هومی بابا»(HOMI BHABHA) درباره مفهوم «ناخانگی» (UNHOMELY)، به بررسی تجربه مهاجری لبنانی-امریکایی به نام فاطیما در رمان «شمارنده شب» (THE NIGHT COUNTER) اثر «عالیا یونس »(ALIA YUNIS) می پردازد. بابا معتقد است که ناخانگی زمینه رشد و خلاقیت را برای مهاجر فراهم می کند و در عین حال فرد به علت «پیوند خوردگی» (HYBRIDITY) در فضای انتقالی بینابینی میان «جهان و خانه» قرار می گیرد که فرهنگ غالبی ندارد. پرسش اصلی این پژوهش مبتنی بر این مطلب است که آیا  پیوند خوردن فرهنگی و هویتی آن گونه که بابا ادعا می کند فاقد برتری فرهنگی است؟ ضمن تایید کاربردی مفهوم ناخانگی هومی بابا، نتایج این بررسی نشان می دهد که در مورد فاطیما فرهنگ بومی بر فرهنگ غربی سلطه دارد زیرا که او همواره با توسل به میراث مذهبی و فرهنگ خود تلاش می کند که توان و نیروی ادامه زندگی در غرب را بیابد. سپری شدن سال های متمادی او را از دنبال کردن فعالیت های سنتی بازنمی دارد و همین دلیل بر برتری فرهنگی و حس ملی است تا عدم آن. بنابراین، ضمن وجود پیوندخوردگی، درجه پیوندخوردگی در افراد مختلف وابسته به میزان وابستگی آنان به سرزمین مادری، هویت فرهنگی و مذهبیست و این مسئله ای است که هومی بابا به آن اشاره نکرده است.

    کلید واژگان: هومی بابا, پیوند خوردگی, ناخانگی, عالیا یونس, شمارنده شب
    SHOLEH ABHARI LALEH, Fazel Asadi Amjad *

    The concept of home carries with itself an emotional and secure weight which usually gives one a sense of belonging and stability; however, for the migrant or the colonized subject the world is “unhomely”. Using the theories of Homi K. Bhabha concerning the unhomely, the present research attempts to focus on the dislocated state experienced by Fatima, the protagonist-narrator, in Alia Yunis’s novel, The Night Counter (2009), and the plurality that comes with being caught in the space of unhomely. In this research, the major question is that is there hierarchal privileges in cultural hybridity or not? Bhabha holds that hybridity is free from hierarchal privileges; while attesting to the wide range of practicality Bhabha's concept of unhomely enjoys in regard to the postcolonial diasporic communities, the researcher argues that there are such cases, as that of Fatima, in which the migrant manages to move beyond his or her geographical displacement and live a fully articulated cultural life in a Eurocentric culture via recourse to his or her native religio-cultural heritage. This proves the priority of one culture over the other rather than its absence as Bhabha claims since the passage of years do not prevent Fatima from following her native culture.

    Keywords: Homi Bhabha, Hybridity, (un)homely, Alia Yunis, The Night Counter
  • دومینیک کارنوا ترابی *، مرضیه خزائی

    دهکده جهانی، جایی که در آن زندگی میکنیم، جهانی فراملیتی میسازد که انسان بی سرزمین شده، در آن، میآموزد که برای بقا چاره ای جز پذیرش قوانین جامعه میزبان ندارد. بنابراین، دنیای فراملیتی با بازتعریف مفاهیم ملیت و هویت مهد چندرگه سازی است. ادبیات برآمده از این جهان، نیز روایتگر داستان مردم بی سرزمین است. دنی لافریر مثال خوبی از این ادبیات است. تحقیق پیش رو قصد دارد تا با بررسی برخی از آثار این نویسنده نشان دهد چگونه یک مهاجر، با تجربه زندگی بینابینی، درنهایت سبک زندگی بدون مرز را انتخاب میکند. در این پژوهش به بررسی طعم دختران جوان، فریاد پرندگان دیوانه، جذبه بعدازظهرهای بی انتها و گاهشمار تغییر خوشایند خواهیم پرداخت. تکیه بر رویکرد پسااستعماری آرجون اپادوره و هومی بابا در این پژوهش به ما اجازه داد تا نشان دهیم چگونه یک فرد تبعیدی با شناخت تفاوتهای خود در ارتباط با دیگری، در نهایت، تصمیم میگیرد تا با پذیرش هویت و فرهنگی هیبرید، راه جدیدی را در زندگی بپیماید. بدین ترتیب، با زیست میان دوگانگی زمانها و مکانها، انتخاب میکند تا خود را با سبک زندگی بدون مرز تطبیق دهد، و برای بیان خود، تصمیم میگیرد تا نویسنده رمانی شود که الهام بخش آن زنان هستند.

    کلید واژگان: دنی لافریر, هومی بابا, آرجون اپادوره, چندگانگی فرهنگی, زندگی بدون مرز
    Dominique Carnoy Torabi*, Marzieh Khazaei

    Le village global, dans lequel nous vivons, donne naissance à un monde transnational où l’homme déterritorialisé apprend qu’il doit s’adapter aux règles de la société hôte pour pouvoir survivre. Ainsi, le monde transnational, redéfinissant les notions de nation et de culture, est-il la matrice de l’hybridation. La littérature narre donc l’histoire de ces populations déterritorialisées : Dany Laferrière en est un bon exemple. La présente étude vise à étudier certains de ses ouvrages, afin de montrer comment un immigrant, expérimentant une vie interstitielle, choisit enfin un mode de vie sans frontières. Nous nous intéresserons au Goût des jeunes filles, Le Cri des oiseaux fous, Le Charme des après-midi sans fin et Chronique de la dérive douce. Cette étude réalisée par l’approche postcoloniale d’Arjun Appadurai et celle d’Homi Bhabha, nous a permis d’expliquer comment un individu exilé, connaissant ses différences dans son rapport à l’autre, arrive à ce point où il décide de choisir un nouveau chemin à parcourir, s’appropriant une identité et une culture hybrides. Ainsi, vivant dans l’entre-deux des temps et des lieux, il choisit de s’adapter à un mode de vie sans frontières et décide pour s’exprimer de devenir l’écrivain d’un roman dont les inspiratrices seront les femmes.

    Keywords: Dany Laferriè, re, Homi Bhabha, Arjun Appadurai, hybridité, culturelle, vie sans frontiè, res
  • محمد تدو*، علیرضا شیخی

    یتعرض المهاجرون لتغیرات جذریه فی کیفیه التعامل مع البییه الجدیده اثناء الهجره وإن هاجس الحفاظ علی الثقافه الوطنیه من جهه والتواصل البناء مع البییه الجدیده من جهه اخری یعتبران من تعقیدات تعامل مجتمع المهاجرین مع السکان الاصلیین. بما ان الروایه والقصه من اکثر الادوات خلودا لتصویر التحدیات التی یواجه ها المهاجرون عند اعتناقهم الهویه المزدوجه، تناول العدید من الکتاب العرب فی اعمالهم الادبیه موضوع المهاجرین فی اوروبا، منهم الروایی الجزایری المعاصر عماره لخوص فی روایه "کیف ترضع من الذیبه دون ان تعضک" التی تدور احداثها حول المهاجرین من دول العالم الثالث الذین هاجروا إلی إیطالیا.یرسم الروایی ازمات هویه المهاجرین والتناقضات الثقافیه والاجتماعیه والدینیه التی تعرضوا لها فی البلد المستضیف. یحاول المقال الحاضر إلی تحلیل موضوع الهجنه فی شخصیه المهاجرین علی ضوء آراء هومی بابا الناقد الامیرکی ذو اصل هندی مستعینا بالمنهج الوصفی التحلیلی، ومن ابرز النتایج التی توصلنا إلیها هی ان لخوص یجسد الهویه المهجنه للمهاجرین فی شوون کالدین والطعام واللغه والاسم والعادات والتقالید وان معظم المهاجرین الجدد ماعدا بطل الروایه؛ امدیو غیر قادرین علی خلق الخطاب والتبادل الثقافی مع السکان الاصلیین، وقد یودی عجزهم علی التعامل مع فضاء الهجره إلی عدم تمکنهم من قبول الهویه الجدیده.

    کلید واژگان: ادب الهجره, الهویه المهجنه, کیف ترضع من الذئبه دون ان تعضک, عماره لخوص, هومی بابا
    Mohammad Tadou *, Alireza Sheikhi

    Migrants undergo profound changes in encounter with the new environment, culture and customs during their emigration. Their concern of preserving native culture on the one hand, and making constructive relations with the new environment on the other are of emigrants difficulties. Novel is one of the most enduring tools for portraying the challenges migrants face with when embracing a dual identity. Many Arab writers, including the contemporary Algerian novelist Amara Lakhous in his novel kayfa tarḑaʽ min al-ḏỉ'ba duna an taʽazzoka (how you breast feed from a she-wolf without being bitted), have dealt with the subject of third world migrants in European countries. Lakhous novel draws on the identity crises of the immigrant and the cultural, social and religious contradictions they have experienced in those countries. The present study tries to analyse personalities of Lakhous novel according to Homi Bhabha ideas, an American-Indian theorist. The study's results show that the hybrid identity is portrayed in matters such as religion, food, language, race, name and mores. Moreover, the most immigrants are not capable of making discourse and cultural exchange. Their inability to make relations with the immigration space leads to their inability in accepting new identity.

    Keywords: Immigration Literature, hybrid identity, kayfa tarḑaʽ min al-ḏỉ'ba duna an taʽazzoka (how you breast feed from a she-wolf without being bitted), Homi, K.Bhabha
  • Mahdi Javidshad, Amirhossein Nemati *

    The aim of this article is to study selected poems of Oodgeroo Noonuccal, the national poet of the Australian Aborigines, in the light of Homi K. Bhabha’s postcolonial theories. Using a descriptive research methodology, the present study examines the way Noonuccal’s poetry fashions resisting discourse in contemporary Australia. First of all, introductory notes on postcolonial movement, colonial history of Australia and Noonuccal are presented and then postcolonial key terms such as hybridity, third space and otherization are applied to selected poems with the purpose of highlighting the anticolonial inclinations in them. Throughout the study, third space which comes as a result of hybrid cultures is emphasized as a background for reflecting and reinforcing Aboriginal tendency in Australia. Finally, issues such as expounding a view of history from the perspective of the colonized, pointing to the disappearance of Aboriginal culture and tradition and their revival, protesting against the states’ unjust policies regarding the Aborigines, putting an end to otherization and issuing a call for a just integration of blacks and whites are all considered as valiant attempts waging the anticolonial struggles in Oodgeroo Noonuccal’s poetry.

    Keywords: Post-colonialism, Oodgeroo Noonuccal, Hybridity, Third Space, Otherization
  • دومینیک میشل کارنوی ترابی *، مرضیه خزائی

    جهان امروز که با مشخصاتی چون مهاجرت گسترده انسانها و گسترش ابراز ارتباط جمعی شناخته می شود، توهم وجود جهانی بدون مرز را بوجود می آورد که بازتعریف مفهوم هویت و ملیت را الزام می کند. بدین ترتیب، بازنمایی داستان زندگی مردم سرزمین زدایی شده، با هویتی هیبرید (چندگانه)، از مشخصات ادبیاتی است که در این جهان فراملیتی خلق می شود. این ادبیات اتصال میان تفاوت های فرهنگی، به کمک مذاکره بر سر این تفاوت ها در فضای-سوم، فضای گفته پردازی، را آشکار می سازد. پژوهش پیش رو قصد دارد نشان دهد چگونه این جهان فراملیتی در ادبیات جهانی بازنمایی می شود، و چگونه افراد جلای وطن کرده از هویتی مرتبط با ملیت و نژاد گذر می کنند و به هویتی هیبرید و متغیر می رسند. بر همین اساس، بررسی دو اثر از آثار دنی لافریر، اروشیما و من یک نویسنده ژاپنی هستم، بر پایه تزهای پسااستعماری هومی بابا به ما کمک کرد تا نشان دهیم که این مولف با مطرح کردن مسئله هویت، ترسیم دنیایی فرافرهنگی و فراملیتی، و نهایتا، با بازنمایی شخصیت هایی هیبرید، شخصیت هایی که هویت سرزمین مادری نزد آنان رنگ باخته است، سعی می کند علاقه خود نسبت به دیگری بودن و زیستن در دنیایی جدید که در آن تبدیل هستی، یا تصاحب یک هویت جدید امکان پذیر است، را نشان دهد.

    کلید واژگان: دنی لافریر, مطالعات پسااستعماری, هیبریدیته (چندگانگی), هومی بابا, هویت
    Dominique Michèle CARNOY TORABI *, Marzieh KHAZÂÏ

    Le monde actuel, marqué par le déplacement massif de populations et le développement des moyens de communication, met au jour l’illusion d’un monde sans frontières qui exige la redéfinition de la notion d’identité et de nation. De ce fait, ce monde transnational engendre une littérature, caractérisée par la représentation de l’histoire de la vie des gens déterritorialisés, à l’identité hybride. La littérature va révéler l’articulation des différences culturelles, tout en négociant ces différences dans un tiers-espace : le lieu de l’énonciation. Cette recherche vise donc à montrer comment ce monde transnational se représente dans la littérature mondiale, et comment les gens déracinés passent d’une identité liée à la nation et à la race à une identité hybride et mouvante. Dans cette perspective, l’étude de deux œuvres de Dany Laferrière, à savoir Éroshima et Je suis un écrivain japonais, réalisée selon les thèses postcoloniales d’Homi Bhabha, nous a permis de montrer que l’auteur cherche à révéler son désir d’être quelqu’un d’autre et de vivre dans un nouveau monde dans lequel est possible la transformation de l’être, ou l’appropriation d’une nouvelle identité. En réalité, Laferrière pose, dans ces œuvres, la question de l’identité, y dépeint un monde transculturel et transnational, et y représente des personnages hybrides, chez qui l’identité liée au pays natal a pâli, pour montrer ce désir d’être quelqu’un d’autre.

    Keywords: Dany Laferrière, études postcoloniales, Hybridité, Homi Bhabha, Identité
  • سید حسن فاتحی، بی بی راحیل سن سبلی
    از استعمار است. واسینی الاعرج، رمان نویس معاصر الجزائری، در رمان «مملکه الفراشه»، از قالب ادبی رمان، برای بازنمایی مسائلی از جمله بحران های هویتی، مهاجرت، تضادهای فرهنگی، اجتماعی و دینی در دوران پسااستعماری استفاده می کند. پژوهش حاضر، هویت پسااستعماری شخصیت های این رمان را از دیدگاه «هومی بابا» نظریه پرداز پسااستعماری و بر اساس مولفه هایی چون هویت و اصطلاحاتی همچون فضای سوم و پیوندخوردگی بررسی کرده است. نتایج این پژوهش توصیفی- تحلیلی حاکی از آن است که واسینی الاعرج، در این رمان، هویت پیوندخورده شخصیت ها را در اموری چون دین، پوشش، زبان، ملیت، نژاد، نام و هنر نشان داده و بحران هویتی شخصیت های مهاجر را به تصویر کشیده است. تمامی این امور، بیان کننده پیامدهای منفی استعمار 132ساله فرانسه در الجزائر است.
    کلید واژگان: هویت پسااستعماری, هومی بابا, واسینی الاعرج, رمان مملکه الفراشه
    One of the major areas of postcolonial criticism is the examination of new religious, national, racial and social identities in the post-colonial period and comparing them with pre-colonial period. Waciny Laredj, an Al-Jazeera's contemporary novelist, in his The Kingdom of the Butterfly, uses the literary form of the novel to portray issues such as identity crises, immigration, cultural, social, and religious conflicts during post-colonial times. The present article studies the post-colonial identity of the characters of this novel from the perspective of post-colonial theorist Homi Bhabha, based on components such as identity and terminology such as the third space and bonding.The results of this descriptive-analytic study indicate that, in the novel, Waciny Laredj illustrates the identity of the person joining in such matters as religion, cover, language, nationality, race, name and art, and the identity crisis of immigrant characters depicted. All of these matters affect, signify the negative consequences of the 132 years of Algeria colonized by France.
    Keywords: Post-colonial identity, Homi Bhabha, Mamlakatu al farasha (The Kingdom of the Butterfly, Waciny Laredj
  • الهام ناییج *
    این مقاله به بررسی سه رمان فو، رسوایی، زندگی و دوران مایکل کی، اثر جان مکسول کوئتزیا می پردازد تا الگوی استعماری کاراکترهای زیردست را بررسی کند. چهارچوب تئوریک بر آراء هومی بابا و اسپیواک پیرامون اقتصاد هویت مردانه در بستر پسا استعماری بنا شده است. از بابا نظریاتی همچون تقلید، چند رگه بودن، و تغییر، از اسپیواک ایده ی زیردست و از دریدا مفهوم تکرارپذیری اتخاذ شده است. هدف آن است که موارد تقلید را در آثار کوئتزیا ببینیم و در نتیجه تاثیر سیاسی اخلاقی کوئتزیا را بر اساس باور اسپیواک بررسی کنیم. یافته های این پژوهش نشان می دهد که مقاومت در رمان های کوئتزیا لحظه های تکرارشونده ای هستند که در پی جا به جایی مکرر نقش مستعمره و استعمارکننده معنی پیدا می کنند. اگرچه رمان های کوئتزیا با تحقق فعالیت سیاسی ختم نمی شوند اما ماهیت تکرار شوندگی دلالت گری های نویسنده در گفتمان سیاسی ما را به بازخوانی آثارش دعوت می کند تا به بررسی دغدغه های سیاسی و اخلاقی بپردازیم. مفاهیمی که رمان های او در نهایت در ذهن مخاطب ایجاد می کنند اگرچه ظاهرا استعاری و غیرسیاسی هستند، ذهنیت وی را به اتخاذ فعالانه تصمیمات سیاسی دعوت می کند.
    کلید واژگان: کوئتزیا, تقلید, تکرارپذیری, هومی بابا, اسپیواک
    Elham Naeej *
    This Article investigates John Maxwell Coetzee’s three well known novels, Foe (1986), Disgrace (1999) and Life and Times of Michael K (1983) to analyze the colonial pattern of the marginal characters. The theoretical framework is based on Bhabha and Spivak concentrating on the economy of the male identity in post-colonial context. From Bhabha, notions like mimicry, hybridity and change and from Spivak the subaltern’s inaudibility of voice are appropriated. Derrida’s idea of iterability is also applied. The intention is to follow the instances of mimicry and examine if Coetzee’s literature manages to have political and ethical significance, as Spivak believes. It was concluded that resistance in Coetzee’s novels is an iterative moment signifying through recurring role reversions in the colonial discourse. Coetzee’s novels do not conclude with actualization of political betterment, yet the iterative quality of his significations invites us to reread his novels and reconsider the political and ethical questions. The ultimate meanings of his novels in the mind of the reader is inviting him to make political decisions, though seemingly metaphorical and apolitical.
    Keywords: Coetzee, mimicry, iterability, Bhabha, Spivak
  • سید حسن فاتحی، فرامرز میرزایی *، بی بی راحیل سن سبلی
    مهاجرت یکی از موضوعات مهم نقد پسااستعماری است و رمان اصابع لولیتا اثر واسینی الاعرج، رمان نویس معاصر الجزائری از جمله رمان هایی است که به مساله مهاجرت از شرق به غرب می پردازد. این پژوهش برآن است این مساله را در رمان یادشده از دیدگاه هومی بابا- از نظریه پردازان این نقد، مورد ارزیابی قراردهد. هومی بابا، مهاجر را در ارتباط با یادآوری خاطرات، تغییر هویت و برخورد «من» (استعمارگر) و «دیگری» (استعمارزده)، می داند. مساله اصلی این پژوهش، بررسی این مولفه ها در این رمان است و در این راستا از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد در این رمان، شخصیت های مهاجر با وجود تفاوت در اتکا به خاطرات، زمان و مکان گذشته را از طریق اموری چون: قرائن حالیه، اشیاء، یادگاری های الجزائر، مکان ها، سخنان اشخاص و امور طبیعی به یاد می آورند و با زندگی در فضای سوم، دچار پیوندخوردگی هویتی شده اند و این امر در مولفه هایی چون زبان، دین، ملیت، نام و دین نمود یافته است و به دلیل ارتباط مستقیم «من» و «دیگری» با وجود تلاش «دیگری» برای از بین بردن فاصله، همچنان در مقام «دیگری» است و دیگریت سازی از طریق تاکید بر تفاوت ها، ضمایر جمع غائب، رسانه و بازنمایی کلیشه ها، نژادپرستی، تکیه بر گذشته صورت پذیرفته است.
    کلید واژگان: تجربه مهاجرت, اصابع لولیتا, واسینی الاعرج, هومی بابا
    Seyyed Hasan Fatehi Nejad, Faramarz Mirzaei *, Bibi Rahil Sensebli
    Immigration is one of the most important issues of postcolonial criticism and the novel Fingers of Lolita of Waciny al-aaraj, the Algerian contemporary novelist, including novels pay issue migration from East to West. This study is mentioned evaluate migration in the abovementioned novel from the perspective of Homi Bhabha- theorists this critique. Homi Bhabha Knows immigrants in connection with the memories and identity change approach and collision of subject and the other. The main issue of this study is investigate the expression of components in this novel and in this regard, used descriptive and analytical methods. The results show that immigrant characters in this novel, despite differences in reliance on memories, remember the time and place of the past through issues such as: Current clues, objects, guestbook Algeria, places, remarks persons. And living in the third space, have been hybridity identity. And this affair has appeared in component such as language, religion, nationality, religion and the name. And because of the direct relationship between the "subject " (colonial) and "other" (colonized), despite the effort of "other" for, swoop of distance, also in the "other" place. There have been othering by emphasizing differences, plural pronouns absent, media, representation of stereotypes, racism, relying on the past.
    Keywords: Experience of immigration- Fingers of Lolita- Waciny al-aaraj- Homi Bhabha
  • ترانه بوربور، استفانی نیوول
    نزدیک به سه قرن پس از انتشار رمان ماجراهای رابینسون کروزو، جان مکسول کوتسی این داستان را دوبار بازنویسی کرده است: بار اول در رمان آقای فو (1989) و بار دوم در سخنرانی جایزه نوبل با عنوان او و مردش (2003). مناسبات این دو اثر با رمان اولیه، بینامتنیت پسااستعماری را شکل داده است که طی آن، نویسنده ای از آفریقای جنوبی با یکی از رمان های شناخته شده غرب، مکالمه ای برقرار می کند. بینامتنیت پسااستعماری ضد گفتمانی در مقابل گفتمان ایدئولوژیک اروپامحوری، مردسالاری و تک صدایی می سازد و در پی ایجاد «گفت وگومداری» و «چندصدایی» در رمان است. محور اصلی بحث این مقاله آن است که کوتسی با دوبار بازسازی یکی از رمان های شناخته شده نشان داده است که ایجاد چندصدایی در رمان ممکن است هم مبتنی بر ساختار و هم محتوای اثر باشد. این مقاله ضمن بررسی ارتباط بینامتنی دو اثر کوتسی با رمان دانیل دوفو بحث می کند که در رمان آقای فو مولفه چندصدایی با بهره گیری از تکنیک های روایی «دوپهلویی» و «گفتمان دوصدایی» شکل گرفته است؛ درحالی که داستان او و مردش نشان می دهد چندصدایی بیش از آنکه ویژگی فرم داستان باشد، محصول توسعه و به تعبیر هومی بابا، «هویت ترکیبی» در ضمیر نویسنده است.
    کلید واژگان: آقای فو, او و مردش, بینامتنیت پسااستعماری, جان کوتسی, هومی بابا, هویت ترکیبی
    Tarane Boorboor, Stephanie Newell
    Almost three centuries after the publication of The Life and Adventures of Robinson Crusoe، J. M. Coetzee re-imagines the original story in two different versions; Foe (1986) and his Nobel Prize acceptance speech، He and His Man (2003). The recreation of one of the early novels of the Western literary canon from the viewpoint of a marginalized character، which is technically called postcolonial intertextuality، establishes a counter-discourse which aims at questioning ideological، Eurocentric and masculine supremacist discourses in the tradition of novel writing. In this article Coetzee’s two narratives are read as his attempts at transforming the monological discourse of the original narrative to a dialogical one and thus creating multiplicity of voices and in Mikail Bakhtin’s words، “polyphony”. However، this article argues that while in Foe polyphony is created through metafictional strategies such as ambivalence، He and His Man suggests that multiplicity of voice and polyphonic narratives are primarily the product of the writer’s development of، what Homi Bhabha calls، “hybridity” in his/her consciousness.
    Keywords: Foe, He, His Man, Hybridity, Homi Bhabha, Polyphony, J. M. Coetzee
  • خوانش پسا استعماری از رمان مردم جولای اثر نادین گردیمر
    مینو جوان مولایی، رضا یاوریان

    این مقاله رمان مردم جولای اثر نادین گوردیمر را در پرتو نظریات هومی بابا مانند پیوند بودگی ، محاکات و در آستانه بودن بررسی می کند. او تقابل های دو گانه استعمارگر و استعمار شده، سفید و سیاه، خود و دیگری و تعریف غرب از هویت که بر پایه تقابل های دوگانه شکل گرفته اند را واسازی می کند. چنین تفکری بطور مطلق هویت خود را برتر و هویت دیگری را کهتر تلقی می کند؛ برخلاف این عقیده، بابا به پیوند بودگی فرهنگ ها اعتقاد دارد. نویسندگان این مقاله در پرتو نظریات بابا، هویت های مارین شخصیت زن سفید پوست را مورد بررسی قرار می دهند؛ و اینکه چگونه او در اثر رویارویی با فرهنگ و مکانی جدید به کسب این هویت ها نائل می شود. همچنین، نگارندگان عقیده دارند که هویت ها و تولید معناهای فرهنگی جدید نقش بسزایی در بقا و پذیرفته شدن او در بین سیاهپوستان دارد.

    کلید واژگان: خود, دیگری, عاملیت, معناهای فرهنگی, هومی بابا
  • لاله آتشی، علیرضا انوشیروانی
    این پژوهش نقد تقابل ها و تنش هایی است که در سفرنامه های زنان غربی به چشم می خورد. ژانر سفرنامه نویسی همیشه در حاشیه پژوهش های ادبی بوده و در این میان، سفرنامه های زنان به لبه های بیرونی این حاشیه رانده شده است. چون در جوامع مردسالار ادبیات زنان از جایگاهی که ادبیات مردان از آن برخوردارند، همواره محروم بوده است. زنان غربی که از منظر نژادی در جرگه استعمارگران و از منظر جنسیتی در جرگه استعمارشدگان قرار داشتند نمی توانستند همانند مردان از موضع قدرت سخن بگویند و بدین سان در تقابل گفتمان استعمار و گفتمان زنانگی جایگاهی متزلزل و نامطمئن داشتند و تنش ها و تعاملاتی را در متون خود به تصویر می کشند که غالبا در متون سفرنامه های مردان غربی به چشم نمی خورد. ردپای این تنش ها را می توان در تصاویری که سیاحان زن غربی از شرق ارائه می دهند دنبال کرد و نقش آنها را در شکل گیری هویت و جایگاه زنان انگلیسی در گیر و دار تضاد بین گفتمان استعمار و گفتمان زنانگی در قرن نوزده بررسی کرد.
    کلید واژگان: سفرنامه, سیاحان زن, نقد پسااستعماری, تاریخ گرایی نو, هومی بابا, فضای سوم
    Laleh Atashi, Alireza Anoushirvani
    This research is the analysis of the contact zone and the tensions in western women’s travelogues. Travel writing as a genre has always been marginalized within the domain of literary researches, but travelogues by women have been doubly marginalized due to gender. In patriarchal societies, the literature produced by women has never been received as seriously as that by men. Western women, who were colonizers by race and colonized by gender, cannot use the omniscient point of view revealed in men’s travelogues, nor can they assume the objective pose that man travel writers usually boast of. Women, who had an unsure position between the discourses of colonialism and that of femininity, reveal such tensions in their writing that are mostly absent from men’s travelogues. These tensions and the role they play in the self-fashioning of British women can be traced in the images that they offer of the orient in the 19th century.
    Keywords: Travelogue, women travelers, postcolonial criticism, New hirtoricism, Homi Bhabha, third space
  • امید ورزنده*، سیدرضا ابراهیمی

    ریشه های ملی و فرهنگی نویسنده یک اثر، تاثیر عمیقی بر شکل گیری پیرنگها و مضامین داستانهای او داردو همزمان هویت ملی شخصیت های داستانی او را نیز شکل می بخشد. در دنیای معاصر، مها جرت باعث شده که انسانها از هویت ملی خود دور افتاده و در جستجوی هویتی جدید در فضای میانه فرهنگی و اجتماعی باشند و این مسالهباعث بروز چالش وبحران بزرگی در زندگی مهاجران شده است. این بحران به دلایل مختلف در مورد زنان شرقی مهاجر عمیق تر و چالش برانگیزتر است ومورد توجه نویسندگان زیادی است که مهرنوش مزارعی وجومپالاهیری، دو نویسنده زن ایرانی و هندی، از این دسته از نویسندگان هستند. این تحقیق به مقایسه تطبیقی آثار مهرنوش مزارعی و جومپا لاهیری از دیدگاه هومی بابا ، نظریه پرداز نقد پسا استعماری، می پردازد که به طور خاص مفهوم چالش هویت ملی زن مهاجر شرقی ساکن غرب را جستجو میکند که از دغدعه های امروزی انسان معاصر محسوب میشود.اقتضای زندگی در غرب پذیش نوع جدیدی از هویت بینابینی است که آنرا هویت تراملی می خوانند . هویت تراملی چالش انسان معاصر برای فراموش کردن هویت ملی و پذیرش هویت فضای مهاجرتاست و در نهایت به پذیرش هویتی جدید به نام هویت تراملی ختم میشود. در این تحقیق سعی شده تا با جستجو در تفکرات و رفتار شخصیتهای آثار لاهیری و مزارعی چگونگی شکل گیری هویت تراملی در زنان هندی و ایرانی ساکن غرب بررسی شود و به عبارت دیگر این هدف دنبال می شود که هویت تراملی تا چه اندازه عناصر هویت ملی فرد مهاجر را در خود جای داده یا به چالش کشیده است . همچنین این تحقیق سعی دارد با خوانشی پسا استعماری از آثار دو نویسنده زن ایرانی و هندی، چگونگی تلاش آنها را برای ترسیم تصویر ن و و واقعی زن معاصر و نقش هویت در حفظ ریشه های فرهنگی و ملی را در ادبیات داستانی نویسندگان زن معاصر بررسی کند.

    کلید واژگان: هویت ملی و تراملی, زن شرقی مهاجر, هومی بابا, خوانش پسا استعماری, جومپالاهیری, مهرنوش مزارعی
    Omid Varzande *, Seyed Reza Ebrahimi

    National identity plays such the most crucial role in forming plot and themes in an author's mind that characters in his story sometimes find the same identity. Migration in modern time is one of the ways which distant people from their national identity and culture and leaves them disserted in "liminal" space. Living in liminal space encounters migrated people with the most terrible challenge of their lives which coping with cultural shock. Asian people and specially women are facing with more serious challenge in this way, so some female authors, like JhumpaLahiri and MehrnooshMazarie, have tried to show the way women encounter with this challenge. This paper investigating challenging national identity of migrated oriental woman is postcolonial comparative study of abovementioned female authors' fictions. Migrated Asian women living at liminal space at west have to cope with accepting a new identity called transnational identity which is modern man's activity to forget his/her national identity and cultural roots and cope with new space's foreign culture. This paper aims at investigating characters and personal traits at both  authors'  works  to  study  the  way  transnational  identity  forms  in Iranian and Indian women living at west. The paper aims at studying the way  migrated  Asian  women  get  influence  by  receiving  transnational  identity. Also, using HomiBhabha postcolonial theories to study authors' fictions can show the true image of migrated Asian women at west. Since the Asian women with transnational identity are new women with new abilities and this image which need to be studied and presented, the paper aims at studying the new image of migrated Asian women by means they try to keep on their national culture and identity and live in borders of cultural spaces of multicultural society.

    Keywords: National Identity, Transnational identity, HomiBhabha, Postcolonial study, JhumpaLahiri, MehrnooshMazarie
  • امیرعلی نجومیان، هاله رفیع
    مقاله ی حاضر با این پیش فرض آغاز می شود که فلسفه ی غرب همواره با گفتمان تقابلی سخن گفته است. در این گفتمان تقابلی، خودی و دیگری، به خصوص در نقد پسااستعماری، جایگاه ویژه ای دارند. خودی، در عین تمایل به حفظ برتری، دائم در پی نزدیک شدن به دیگری است، اگرچه که این حرکت به سوی دیگری هرگز پایانی ندارد و «دیگری» برای ابد غیر قابل دسترس باقی می ماند. از طرفی نیاز خودی به دیگری رابطه ی بین این دو را به رابطه ای پارادوکسی تبدیل می کند. نگارندگان ادعا می کند که اگر خودی، در حرکتی که برای نزدیک شدن و شناختن دیگری انجام می دهد، از مرزهای تعیین شده پا فراتر بگذارد، هویتش آن چنان تغییر می کند که اگرچه «دیگری» نمی شود، ولی قرابتش را با خودی از دست می دهد و تبدیل می شود به «دیگری» ولی «از نوع دیگر». مقاله حاضر با تمرکز بر رمان در انتظار بربرها نوشته جی. ام. کوتزیا به تحلیل رابطه خود و دیگری می پردازد. این مقاله قسمتی از پژوهشی است که در سطح رساله ی دکترا برای دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز انجام می شود.
    کلید واژگان: خودی, دیگری, استعمارگر, استعمارشده, دیالکتیک ارباب, برده, هگل, هومی بابا, جی, ام, کوتزیا
    Amirali Nojoumian, Rafi Haleh
    The present article starts with this presumption that the western philosophy has always spoken with the discourse of binaries. The binary of self and other has a prominent position amongst others and has been the focus of post-colonialist criticism. The self، while maintaining its superiority، attempts to move towards the other. This movement is never-ending and the “other” remains inaccessible. This need of the self for the other makes this relationship paradoxical. The researchers claim that the self in its attempt to move towards and understand the other has to transgress certain boundaries and this changes its identity. In this position، while the self is not totally the “other”، it maintains a distance from the selfhood and is transformed to “another other”. This article، by focusing on J، M. Coetzee’s Waiting for the Barbarians analyses this curious relationship between the self and the other and is part of a PhD research project carried out at Islamic Azad University، Tehran Central Campus.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال