به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "alamas khan kandoleei" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «alamas khan kandoleei» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی alamas khan kandoleei در مقالات مجلات علمی
  • مصطفی رادمرد*، میرجلال الدین کزازی

    در پهنه ادبی ایران زمین، شاهنامه فردوسی که از بزرگ ترین آثار حماسی جهان به شمار می آید، همواره در میان اقوام مختلف ایرانی جایگاهی ویژه داشته است؛ تا آنجا که به فکر بازسرایی این اثر فاخر به زبان خود برآمده اند. این توجه در میان قوم کرد، به لحاظ ویژگی های نزدیک فرهنگی و زبانی، بیشتر است. بن مایه اکثر مضامین غنایی؛ از جمله رثا، ریشه در باورهایی دارد که شناخت آن ها می تواند ما را به آبشخورهایی فرهنگی و جامعه شناختی رهنمون باشد و از آنجا که تاثیر زبان و فرهنگ در این بازگردانی نمود می یابد، تلاش شده است تا در داستان های مشترک شاهنامه کردی الماس خان کندوله ای و شاهنامه فردوسی، نمونه ابیات با محتوای مرثیه استخراج گردد؛ آنگاه علاوه بر مشخص کردن بسامد موضوع، ضمن تبیین وجوه اشتراک و تمییز وجوه افتراق و چگونگی مراسمات تدفین و سوگواری، میزان تاثیرپذیری سراینده شاهنامه کردی در بازگردانی داستان ها، از نظر زبانی و فرهنگی، واکاوی گردد.

    کلید واژگان: حماسه, غنا, مرثیه, الماس خان کندوله ای
    Mostafa Radmard*, MirJelaladdin Kazzazi

    In the literary arena of the Persian Land, Ferdowsi’s Shahnameh, which is considered as one of the greatest epical works of the world, has always had a special status among different Iranian clans, so that they have been thinking of recomposing this rich work in their own language. Among the Kurdish clan, because of their close cultural and lingual attributes to the Persian language, the consideration is more powerful. The theme of most lyrical contexts including the elegy originates from beliefs whose recognition can lead us to sociological and cultural destinies. Since the effect of language and culture will be appear in this translation; the paper tries to extract samples of couplets with the lament content in common stories (Rostam and Sohrab, Siavash, Bijan and Manijeh, Rostam and Esfandyar, Rostam and Shaghad) of Alamas Khan Kandoleei’s Kurdish Shahnameh and Ferdowsi’s Shahnameh. Then, in addition to determination of the frequency of the subject, the statement of common and distinctive aspects, the way of burial rituals and funerals, the extent of the Kurdish authorchr('39')s influence in translating the stories from linguistic and cultural views will be explored.

    Keywords: epic, lyric, lament, Alamas Khan Kandoleei
  • مصطفی رادمرد، میر جلال الدین کزازی، محمدعلی داودآبادی فراهانی
    شاهنامه فردوسی آمیزه ای از اسطوره، حماسه، تاریخ و فرهنگ است. این اثر همواره در میان اقوام ایرانی و خصوصا قوم کرد، جایگاهی ویژه داشته است، شناخت بن مایه های فرهنگی آثار حماسی کردها به دلیل ویژگی های نزدیک فرهنگی و زبانی با شاهنامه فردوسی حایز اهمیت است و بدون تردید می تواند چراغی باشد برای پی بردن به باورهایی که در آبشخورهای فرهنگی و جامعه شناختی ریشه دارد. رجز و مفاخره از مهم-ترین مضامین جدایی ناپذیر حماسه است و از آنجا که تاثیر زبان و فرهنگ در بازگردانی-های احتمالی نمود می یابد، تلاش شده است تا در داستان های مشترک شاهنامه منسوب به الماس خان کندوله ای و شاهنامه فردوسی یعنی «رستم و سهراب»، «سیاوش»، «بیژن و منیژه»، «رستم و اسفندیار» و «رستم و شغاد»، نمونه های با محتوای رجز و مفاخره با هدف پی بردن به وجوه اشتراک و افتراق استخراج گردد و آن گاه علاوه بر مشخص کردن بسامد موضوع، میزان تاثیرپذیری الماس خان کندوله ای در بازگردانی داستان ها از شاهنامه فردوسی از نظر زبانی و فرهنگی واکاوی گردد.
    کلید واژگان: شاهنامه فردوسی, حماسه, رجز, رجزخوانی, الماس خان کندوله ای
    Mostafa Radmard, Mir Jalaladdin Kazzazi, Mohammad Ali Davoodabadi Farahani
    IntroductionSince epopee composing among Kurd people has been prevalent in allegiance with Firdausi’s Shahnameh, certainly recognition of cultural and sociological destinies through analysis of one of the most important pillars of epic, that is boasting, and the comparative investigation of this type in two epopees, can be a light to discover the beliefs which stem in the culture and society of Zagros-settler Kurds.
    In the current paper, boasting samples in two Firdausi (Khaleghi Motlagh’s copy) and Kurdish Almas Khan Kandooleei epopees have been extracted based on five common stories (Rostam and Sohrab, Rostam and Esfandyar, Rostam and Shaghad, Bijhan and Manijhe, and Siavash). Meanwhile, defining its statistical frequency in the form of chart, and the analysis of the most important common and segregation aspects of these samples have been considered to answer the following questions: 1- To what extent is frequency of attention to boasting and declamation in the two epopees? 2- Have the cultural and sociological differences had any effect on possible diversities of boasting and declamation in the two epics or not?
    MethodologyIn the current paper which has been carried out through the descriptive-analytical method, summary of each story has been declared, then the most important structural differences of the stories in Kurdish epopee have been written based on the comparison with Firdausi’s epopee. Then, meanwhile, determination of boasting samples in the two epopees and also determination of subject frequency, the most important discussable common or different samples have been analyzed. After that, the most important findings have been mentioned in the conclusion part.
    Results and DiscussionIn most common stories of the two epopees, the number of couplets with the content of boasting is not usually more than ten couplets except in Rostam and Esfandyar story which does not have the limitation. The longest appearance of boasting is also in the story. In the story, the boastings of Esfadyar addressing Rostam is complicated with reproof and contempt; but Rostam’s boastings are gentle and instructive. Glories in Kurdish Bijhan and Manijheh are soft and without response by the addressee. In other words, it is a kind of personal introducing with glory which (afoul or captive) Bijhan declares to response the others’ questions and it is obvious that the characteristic reduces glory language to a large extent and it also limits the reactions. In Firdausi’s Rostam and Sohrab, and Siavash, Rostam’s boasting towards Iranian king is obvious; but in Kurdish epopee even a sample is not obvious and this can exclaim the higher rank of the king towards Rostam in the culture of Kurds in comparison with Firdausi’s cultural view. If boasting resources are composed with irony, it will be more wealthy. There is much of the combination with irony in Firdausi’s stories, but in Kurdish epopee stories, it is very limited and it is particular to Rostam and Esfandyar story. Declaration of boasting and glory in Kurdish epopee stories is usually limited and specific to the main champions and characters of the story; but there is not such a limitation in Firdausi’s epopee. Firdausi’s declaration is purer than Almas Khan Kandooleei’s because boasting with the content of affront in the expression of great Iranian heroes (Rostam, Siavash, and Esfandyar) in Firdausi’s epopee is very limited and deficient. In the other words, we can rarely observe weasel, vulgar and offensive applications by Iranian champions. That is, in spite of the dominance of different excitements, Firdausi’s language is more strained and purer. And, vulgar and dirty words do not exist in his words (if there is any, it is of Iranian troops’ words) but in contrast, in Kurdish epopee the content of boastings is usually offensive and it is recurrent of lingual view.
    Keywords: Firdausi's Shahnameh, Epic, Boasting, Bragging, Alamas Khan Kandoleei
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال