به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "imperative verb" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «imperative verb» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی imperative verb در مقالات مجلات علمی
  • محمد پاک نهاد*، علی نجفی
    موضوع این مقاله نقد و تحلیل نقش نمود دستوری و واژگانی و متن در آموزش فعل امر و امر مستمر است. هدف اصلی، علاوه بر نقد و تحلیل موضوع، پرداختن به آموزش فعل امر مستمر و بیان زوایا و چالش های آن است. مشکل اینجاست که آموزشگران دستور زبان فارسی عموما به صورت مباحث توجه دارند و چه بسا بر روی مباحث و تعاریف و اصطلاحات دستوری خیلی دقت نمی کنند و قاعدتا مخاطبان نیز از فهم موضوع دور می شوند؛ نمونه هایی از این دست، وجه فعل و قید جمله و... است که حتی بعضی از کتاب های دستور نیز موضوع را به خوبی درست بیان نکرده اند. این پژوهش زبانی-ادبی که با روش کیفی انجام یافته به شیوه تحلیلی -تشریحی به موضوع پرداخته است و روش گردآوری مطالب و داده ها نیز با استفاده از اسناد کتابخانه ای و یا از طریق جست و جوی الکترونیکی صورت گرفته است. در نهایت، یافته های تحقیق، به مسئله پژوهش که به دنبال شناخت فعل امر، امر مستمر و شناسایی ویژگی های آن بوده است پاسخ داده است؛ نمود دستوری، واژگانی و بافت را از عوامل لازم برای تعریف فعل امر و امر مستمر می داند و اثبات می کند فعل امر مستمر در صورتی تحقق می یابد که سایر نمودهای دستوری، واژگانی و بافت متن را در بر داشته باشد و بسنده کردن به پیشوند تصریفی «می» برای شناخت فعل امر مستمر کافی نیست؛ نیز ساخت دوگانه فعل امر نقد شده است.
    کلید واژگان: افعال لحظه ای و تداومی, بافت, فعل امر, مستمر, نمود دستوری, نمود واژگانی
    Mohammad Paknahad *, Ali Najafi
    . In addition to criticizing and analyzing the subject, the main aim of the study is addressing teaching the continuous verb and expressing its angles and challenges. The problem is that Persian grammar teachers generally pay attention to the form of the topics, and perhaps they do not pay much attention to the topics, definitions and grammatical terms, and as a result of this the audience is far from understanding the topic. Some examples are verb moods, adverbs, etc. that even some grammar books have not explained the subject properly. This literary research, which was carried out with a qualitative method, has addressed the subject with a descriptive-analytical approach, and the method of materials and data collection included the use of library documents or electronic search. Finally, it has answered the research problem which sought to know the continuous imperative and identify its characteristics. The findings consider grammatical and lexical aspects and context to be the necessary factors to define the imperative verb and the continuous imperative and prove that the continuous imperative verb is realized if it includes other grammatical, lexical, and textual aspects. Adding the inflectional prefix "mī" is not enough to recognize the continuous verb
    Keywords: Momentary, Continuous Verbs, Context, Imperative Verb, Continuous, Grammatical Form, Lexical Form
  • سیده فاطمه ذبیح پور*، علی اکبر باقری خلیلی، سیاوش حق جو

    پیام اصلی گزاره های ادبی در معانی یا اغراض ثانوی آنها نهفته است و مولف آن را به شیوه ای هنرمندانه و زیبا برای تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطب به کار می-گیرد. کنش گفتاری یکی از زیرشاخه های کاربردشناسی و هدف آن، بازگشایی معانی ضمنی است؛ چنان که قرن ها پیش از ظهور آن، علم معانی سنتی وظیفه تصریح اغراض ثانوی را در قالب گزاره های خبر و انشا بر عهده داشت. فعل امر به عنوان یکی از زیر مجموعه های انشای طلبی در علم معانی، کاربردهای متنوعی دارد و تحلیل کاربردشناسانه آن ، نقش مهمی در کشف لایه های پنهان روان و تفکر نویسنده داشته و سبب پیوند هرچه بیشتر عاطفه و بینش شاعر و مخاطب می‌گردد. محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر برجسته معاصر با کاربرد فراوان فعل های امر در مجموعه آیینه ای برای صداها، تصویرپردازی و مفهوم سازی اشعار را تحت تاثیر قرارداده است. بررسی ها گویای آن است که شفیعی کدکنی با کاربرد هنرمندانه فعل های امر در بافت تناسبی و تقابلی شعر و به کارگیری عناصر بلاغی متعدد، توانسته آ نها را در کاربردهای ترغیبی، آرزومندی، التماسی، ارشادی و هشداری در کنار کاربردهای تلویحی دیگری چون بیان شگفتی، تعجیز و تهدید تصویرسازی کند. این اغراض برابر با کنش منظوری در نظریه کنش های گفتاری آستین هستند که با توانایی هنری شاعر در نحوه ارایه آنها، قدرت تاثیرگذاری بر مخاطب و برانگیختن احساسات یا حتی انجام عمل را بازگو می کنند و گویای کنش فرابیانی یا تاثیری آستین هستند.

    کلید واژگان: اغراض ثانوی, کاربردشناسی, کنش گفتاری, فعل امر, شفیعی کدکنی
    Seyyedeh Fatemeh Zabihpour *, Aliakbar Bagheri Khalili, siavash haghjou

    The main message of the literary propositions lies in their meanings and secondary function and the author uses it in artistic and beautiful way to affect the audience. Speech act is one of the subcategories of Pragmatic and aims to reopen the implied meanings; as centuries before its advent, traditional semantics had the task of specifying secondary purposes in the form of news and propositions.Imperative verb has a variety of applications as one of the subcollection of the essays in semantics and its pragmatic analysis has an important role in discovering the hidden layers of the author’s mind and thought and makes the affection more connected.Mohammad Reza ShafieiKadkani, the outstanding contemporary poet, in the collection of poetry "Aieenehei Baray-e Sedaha (A Mirror for Sounds) "has influenced on imaging and the conceptualization of the poetry. Reviews show that by applying the imperative verbs artistically in the the proportional and contradictory context of the poet and using the rhetorical elements, Shafiei could illustrate them in the convincing, guidance, encouraging applications, besides the other implicit applications like expressing the wonder, astonishment and threat. This secondary purpose is equivalent to Illocutionary Act in Austin’s speech act theories that recounts the power of impact on the audience and stimulating emotions by artistic ability to present them and says theAustin’s impact act.

    Keywords: Secondary Motive, Pragmatics, Speech Act, Imperative Verb, ShafieiKadkani
  • J. Mohagheghe Neishabouri
    All Persian linguists have considered two imperative structures, namely second person singular and plural, and some have also pointed out two other structures: third person (imperative), plural and singular. The imperative verb for speaker, that is first person singular and plural, is not recognized in reference linguistic books and there are no instances of it in texts. This article is meant to prove that first-person singular exists, and presents some of its instances in literary texts and spoken language. The phonetic form of this verb and another structure of imperative verb in second-person singular (present-imperative) are also discussed in the article.
    Keywords: Imperative verb, imperative first-person, imperative phonology, present imperative
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال