به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "lak people" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «lak people» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی lak people در مقالات مجلات علمی
  • یوسف علی بیرانوند*، قاسم صحرائی
    جیمز فریزر نظریه ای به نام جادوی همدلانه را برای دسته بندی انواع جادو مطرح کرده است که بسیاری از آیین های جادویی را در برمی گیرد. به نظر او آیین های جادویی که همدلانه هستند، یعنی از تداعی معانی و تخیل بهره می گیرند، به دو دسته مشابه و مسری تقسیم می شوند. در گونه جادوی مشابه باور بر آن است که مشابه، مشابه را جذب و تولید می کند. همچنین جادوی مسری بر این اصل تکیه دارد که با جزیی از یک چیز می توان آن را تحت تاثیر قرار داد. در میان قوم لک آیین هایی وجود دارد که بر اساس جادوی همدلانه قرار دارد. در این پژوهش با استفاده از مصاحبه شفاهی و به روش توصیفی- تحلیلی، بسیاری از این آیین ها مورد بررسی قرار گرفت تا زمینه ها و اساس آن آیین ها بررسی و مشخص شود. نتایج به دست آمده در این پژوهش عبارت اند از: جادو در میان قوم لک پسندیده نیست، مگر آنکه مشکل کسی را به درستی حل کند. آیین های مبتنی بر جادوهای مشابه در میان این قوم شامل دنورو، هواس، سبزه کاشتن، فال گرفتن ها، الفه و بخشی از آیین های درمان بخشی است. آیین های مبتنی بر جادوهای مسری شامل وسایل شخصی، بند ناف، دندان بچه، مو و ناخن، درمان های جادویی، اول قاره و تا حدودی الفه است. اینگونه از آیین های جادویی بر پایه تماس انسان است. بیشتر این اعمال جادویی ویژه لک ها نبوده، بلکه در دیگر اقوام ایرانی نیز وجود دارد.
    کلید واژگان: جیمز فریزر, ادبیات عامه, ادبیات آیینی, جادوی همدلانه, جادوی مشابه, جادوی مسری, قوم لک
    Yosofali Beiranvand *, Ghasem Sahrai
    James Frazer has introduced a theory called Sympathetic Magic to categorize types of magic that encompasses many types of magical rituals. According to theory of Frazer, sympathetic magical rituals which are based on the association meanings and imagination, are divided into two categories homoeopathy and contagion. In the type of Homoeopathic Magic, it is believed that the similar absorbs and produces the similar. Also, contagious magic relies on the principle that a thing can be affected by a part of it. There are rituals among the Lak ethnicity that based on sympathetic magic. In this research, many of these rituals were studied by descriptive-analytical and oral interview methods, so that the fields and basis of rituals in those cases can be examined and determined. So, results were obtained like this: Magic is not good phenomenon among the Lak people; Unless it correctly solves someone's problem. The rituals based on homoeopathic magics among this people include Denoru, Howās, Planting greens, fortune-telling, Alafe and some healing rituals. Also the rituals based on contagious magic include personal items, umbilical cords, baby teeth, hair and nails, magic cures, Avalghara, and to some extent alafe. This type of magic rituals is based on human contact. Of course, these beliefs are not only related to the Lak people and there are similar beliefs in other Iranian tribes.
    Keywords: James Frazer, Folk Literature, Ritual Literature, Sympathetic Magic, Homoeopathic Magic, Contagion Magic, Lak People
  • احمد کنجوری*، حسن ذوالفقاری

    سوگ آیین «چمر» آیینی اسطوره ای، رازآگین، نمادین و آمیزه ای از حالات، حرکات، جلوه های نمایشی، پایکوبی (رقص عزا)، تابوها، موسیقی، آواز (مویه خوانی زنان و مردان) است که از دیرباز، در میان قوم لک ، در سوگ عزیزان اجرا می شود. این آیین اسطوره ای باشکوه، با هدف تکریم متوفی، در چارچوبی خاص، کارکردی فردی و جمعی دارد. از رهگذر واکاوی دیرینه شناسی و رمزگشایی آیین چمر به عنوان متنی تاویل پذیر، جلوه هایی ارزنده از فرهنگ کهن اقوام ایرانی نمایانده می شود. بازنمایی ابعاد آیینی، اسطوره ای، هنری و ادبی سوگ آیین چمر، تبیین کارکرد موسیقی و بویژه سرنانوازی در سوگواری لک زبانان و لک تباران و بازنمایی، واکاوی و رمزگشایی ابعاد و عناصری از رقص عزا و آیین پذیره و پیشواز از اهداف این پژوهش است. در مطالعه موردی حاضر از روش تحقیق کیفی و شیوه تحلیی-توصیفی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که: آیین چمر، مراسمی است از گونه آداب گذر برای بازگشت به تعادل و سازگاری با شرایط غمگنانه جدید. در این آیین، به قصد تاثیرگذاری بیشتر، از عناصر نمایشی، سوگ چامه ها، موسیقی و فضاسازی خاصی استفاده می شود که شباهت های زیادی به عناصر و اجزای سوگ سیاوش (سیاوشان) دارند. بررسی تطبیقی آیین های پذیره و رقص مرگ در میان لک زبانان با اسطوره ها (تاریخ-داستان ها)ی شاهنامه و نیز سایر ملل و نحل نشان از اصالت، دیرینگی و رازآگینی این آیین دارد. رقص رارا (رقص عزا)، آیینی نمایشی است برای راندن دوگانگی های زندگی، هم ذاتی با لایزال و بازیافتن وحدت آغازین؛ نیز آزمونی مشتاقانه، عبادت و نمایشی دسته جمعی است با هدف تقویت و راهنمایی روان رفتگان به سوی راه تنگ نامریی تا رسیدن به جاودانگی.

    کلید واژگان: چمر, قوم لک, سرنا, آیین پذیره, رقص عزا, سوگ سیاوش
    Ahmad Kanjouri *, Hassan Zolfaghari
    Introduction

    One of the important customs among Lak people is mourning. Mourning and lamentation for a dead person is called "Pers" by Lak speakers. "Pers" includes special ceremonies among some Lak tribes which is called Chamar. This brilliant mythological custom by both individual and group function has special principles to reverence the deceased. Deeply researching Chamar custom paleonologically and decoding it as an interpretative content indicates valuable manifestations of ancient culture of Iranian ethnics.

    Methodology

    Generally, the method of this study is a combination of library-based and observation research. In this case study, the analytical-descriptive, structuralist and sometimes comparative methodology is applied. And qualitative method is used to show the importance, function and symbolic meaning of manifestations and elements of mysterious demonstrative ceremony, Chamar, welcoming ritual and also the death dance among Lak nations. One of the authors of this paper himself (Ahmad Kanjouri) is a native Lak speaker of Delfan town (Itivand or Ivatvand Tribe) who has participated to hold this mourning ceremony specially for the death of their beloved and relatives.

    Discussion

    3.1 Artistic dimensions
    The term "Mour" is a very important manifestation in Laki language which is one the most ancient songs. "Mour" is performed in different tunes to sorrow, praise and describe the ethical and social characters of the dead people in a painful and sorrowful way. The tone of "Mour" gives a doleful magnificence to Chamar place when men and women are singing it. According to different situations, Sorna (horn) players and drummers -sometimes just the Sorna player- perform different tones harmonically. Lak nations have performed the death dance (Rara) up to recent years. Not so long ago in NoorAbad Lorestan when an influential man died, men and women didn't use to cry but used to dance with the tones of Sorna and drum (Asadian, 1978: 8). A lot of men participating in Chamar ceremony hold eachothers' hands, in a circular way and dance with very slow movements. They dance coordinately with Sorna and drum and beat their breasts with their right hand simultaneously.
    3.2 Literary dimensions of Elegies (Kalimas)
    In Chamar ceremony men and women who have melodious voices sing some laments. These laments are the literature of "Mour". Laki laments are generally ten-syllabic single verses which are called "Kalima". These single verses are mainly epic and lyric. They have been transferred orally to the present generation. If someone valiant and commander died, this would be a sample of proportionate Kalima:
    /ki diye sardâr wež beču va jang/
    کی دیه سردار وژ بچو و جنگ
    /tarsem bekošni sepâ buti lang/
    ترسم بکوشنی سپا بوتی لنگ
    No one has seen a commander himself do the battle with enemy
    I am afraid of him being killed and his army getting disappointed
    3.3. Mythological and ceremonial dimensions of Chamar
    The ancient and historical ritual of welcoming has been a public or private ceremony being held by decorating the place and generally playing horn and drum and other kinds of musical instruments. The ritual of welcoming and its related aspects is still being held by some of tribes for the mourning of their dead and beloved family members especially in Delfan town. Usually seven Sorna (horn) players and seven drummers wearing native and local cloths stay side by side and shoulder to shoulder at the entrance of Chamar place. When any group of participants arrive, they play tunes of Chamar. In Chamar in order to be more impressive, demonstrative elements, lyrics, music and creating special atmosphere are applied; which are very similar to Siavash mourning. The dance of Rara, which is very slow and sorrowful, is performed leftward. This inversion and reversal which is the mystery of death, is also represented in Shahnameh for the mourning of several different characters. By comparing and studying the death dance among different nations, it could be said that these dances are customs of passage. It is an experience for spirit which strengthens and guides it to the narrow invisible road to achieve eternity.

    Conclusion

    Chamar mourning is a mythological, mysterious and symbolic custom and an alligation of expressions and gestures, demonstrative manifestation, dance, taboos, music and lamentation which is performed for the death of the loved ones among Lak nation from long time ago. The results of this study indicate that Chamar is a kind of passing ceremonies to return to balance and accommodation with the new doleful situation. In this ceremony, in order to be more impressive, demonstrative elements, mourning cloths through creating atmosphere and music are applied being very similar to Siavash mourning (Siavashan). Comparatively studying the accepting and meeting customs and death dance of Lak people with the myths (history - stories) of ShahNameh and also with other nations shows historicity, oldness, and mysteriousness of this ceremony. The dance of "Rara" is a demonstrative custom to banish the duality of life, alliance with the eternal and obtain the initial unity again. It is also an eagerly experience, worship and a communal demonstration to strengthen and guide the spirit of deceased to the narrow invisible road to achieve eternity.

    Keywords: Chamar, Lak people, Sorna, Welcoming ritual, Mourning dance, Siavash Mourning
  • یوسف علی بیرانوند، قاسم صحرائی*
    ضرب المثل ها جملاتی پرمغز و کوتاه هستند که کاربردی گسترده دارند و مردم برای اقناع یکدیگر از آن ها استفاده می کنند. هر کدام از اقوام ایرانی، مثل های خاص خود را دارند که به خاطر ارتباط با یکدیگر و گاهی ارتباط با طبیعت ، آن ها را ساخته اند. در میان قوم لک نیز مانند سایر اقوام، ضرب المثل هایی وجود دارد. قوم لک از جمله اقوام ایرانی است که در استان هایی مانند لرستان، ایلام، کرمانشاه و همدان و... زندگی می کنند و به زبان لکی که یکی از زبان های بازمانده از زبان پهلوی است، سخن می گویند. نام واژه های حیوانات در ضرب المثل های این زبان نمودی پررنگ دارد. این موضوع می تواند بیانگر زندگی در کوهستان و ارتباط با حیوانات باشد. در این پژوهش کوشیده ایم نام واژه های حیوانات را در ضرب المثل های لکی به روش توصیفی- تحلیلی و میدانی مورد بررسی قرار دهیم. بنابراین نخست آن ها را آوانگاری کرده ایم و ترجمه آن ها را به زبان فارسی نوشته ایم؛ سپس جایگاه کاربرد آن ها را مورد بررسی قرار داده ایم؛ سرانجام مثل های معادل آن ها را که در زبان فارسی و یا دیگر گونه های زبان های ایرانی وجود داشته است، آورده ایم.
    کلید واژگان: ضرب المثل, قوم لک, نام واژه های حیوانات, زبان لکی, لرستان
    Yosof Ali Beiranvand, Ghasem Sahrai *
    Proverbs are short and pithy sentences which have abundant uses and are used by people to persuade each other. Each of the Iranian tribes has themselves proverbs, they have made them for their relationship with each other and sometimes with their nature. Among the people of Lak, like other people, there are proverbs. The Lak is one of the Iranian tribes that live in provinces such as Lorestan, Ilam, Kermanshah, Hamedan and so on. The people of Lak speak the Lak language, which is one of the surviving languages of the Pahlavi language. The names of Animals are prominent in the proverbs of this language. This subject can indicate who they live in the mountains and relationship with animals. In this research, we have tried to study the names of animals in Laki proverbs by descriptive-analytical and field methods. So first we have written phonetics them, then translated them to Persian language and examined the position of their use. Finally, we have given equivalent proverbs that existed in Persian or other types of Iranian languages.
    Keywords: proverbs, Lak people, The names of Animal, Laki Language, Lorestan
  • محمدحسین خان محمدی، اکرم دولتی سیاب
    ساکنان استان لرستان، به دو گویش لری بختیاری و لری فارسی و زبان لکی سخن می گویند. لک زبانان ساکن شمال و غرب لرستان، بسیاری از آداب و رسوم و فرهنگ خود را در قالب تک بیتی به زبان لکی به صورت شفاهی یا کتبی بیان کرده اند. از جمله این تک بیتی ها - که بیانگر آداب و رسوم و فرهنگ مردم این خطه است- می توان به تک بیتی های فال «چل سرو» و «مور» اشاره کرد. مقاله حاضر بر اساس منابع کتابخانه ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام گرفته و هدف از آن، کشف رابطه میان تک بیت ها و پوشش زنان و مردان لک زبان است. در تک بیتی های فال «چل سرو» - که به آن اشعار شادیانه هم گفته می شود- معمولا پوشش زنان ازجمله سرون، سرداری، کلنجه، کوش، کراس، ژیرجامه، و زیورآلات مختلف زنانه، توصیف شده است که حاکی از اهمیت و تنوع پوشش زنان لک زبان، جایگاه اجتماعی و میزان دارایی آنان است. در ابیات «مور» (مویه) نیز که مضامین غمناک و اندوه آلود را دربر دارد، پوشش مردان بیشتر از پوشش زنان توصیف شده است. در برخی از این ابیات، به شباهت پوشش دولت مردان ماد و آیین زردشت با پوشش لک زبانان این استان، اشاره شده است.
    کلید واژگان: لباس, لرستان, قوم لک, چهل سرود, مویه
    Mohammad Hossein Khanmohammadi*, Akram Dowlati Siyab
    Residents of Lorestan province have two distinguished dialects: “Bakhtiari Lori” and “Persian Lori” and Laki dialect where Laki speakers of North and west of Lorestan express many of their traditions, customs and cultural attributes in the form of distiches in Laki oral or written. From these distiches, which express people’s traditions, customs and culture in this region, we can mention some of distiches of divination in “Chelsoru” and “Mur”. The aim of this article, which has been done based on the sources of library benefiting from descriptive and analytical method, is to dis cover the relationship among distiches and Laki women and men, and in this field, it is noted in the distiches of divination in “Chel soru” , which is called happy poems, women’s clothing has been described as “ Sarvan, Sardari, Kolanjah, Koush, Keras, Zeir Jamah and different jewels where we can easily observe their social status and properties. In “Mur”, poems which contain sad and melancholic themes, it seems that men’s clothing is better described than women’s cover. In some verses of these poems, the similarity of clothing between Median authorities and Zoroastrian speakers of this province has been noted.
    Keywords: Clothing, Lorestan, Lak people, Chehel sorud, Mur
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال