به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "mecca" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «mecca» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی mecca در مقالات مجلات علمی
  • مهدی صادقی*، فضل الله رضایی اردانی

    عنصر گفت و گو به عنوان یک اهرم در تبیین پیرنگ و درون مایه کلام موثر است و بستری برای خلق واقعیت ها و برجسته سازی شخصیت های اثر می باشد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و استشهادی به بررسی این مولفه در سوگ سروده عاشورایی (مناظره دو حرم مقدس مکه و کربلا) غلامرضا سازگار می پردازد. واژه ها، ترکیبات و لحن ادای کلمات در خلال سخنان دو حرم، حوادث و رویدادهای دو سرزمین را در محور افقی کلام ترسیم می کنند اما گفته های حرم کربلا با معرفی شخصیت ها به ماهیت و دورنمای درون مایه حادثه عاشورا تاکید دارد. سرشت معنایی مضمون و محتوای شعر با کمک مناظره یا گفت و گوی دوسویه به عنوان عنصر اساسی و یاریگری صنایع بدیعی، چهارچوب نظام مند کلام را در محور عمودی، به سوی هدفی معین (شناحت فلسفه عاشورا) به پیش می برد و سه عامل اصلی گفت و گو، (متکلم، مخاطب و پیام)، در شعاعی دایره وار به سمت افق فلسفه عاشورا هدایت می شوند. شاعر با به کارگیری صحیح این عنصر، بار ساخت و پرداخت درون مایه رویدادها را بر دوش این ابزار می اندازد تا بدین وسیله از متن خارج شود و آن را در اختیار خواننده قرار دهد. در نهایت، بلاغت گفت و گوی دو حرم با ارتقاء ضلع زبانی و ساختاری شعر به اقتضای بافت حاکم، در جهت تبلور لایه های پنهانی حادثه کربلا گام برمی دارند

    کلید واژگان: گفت و گو, شعر عاشورایی, مناظره مکه و کربلا, غلامرضا سازگار
    Mahdi Sadeghi *, Fazlollah Rezaei Ardani

    The dialogue element is effective as a lever in explaining the content and content of the speech and is a platform for creating realities and highlighting the characters of the work. This research examines this element in the Ashurai dirge (controversy between the two holy shrines of Makkah and Karbala) by Gholamreza Moghar with a descriptive-analytical and testimonial method. The words, combinations and tone of the words during the speeches of the two shrines depict the incidents and events of the two lands in the horizontal axis of the word, but the words of the shrine of Karbala emphasize the nature and perspective of the Ashura incident by introducing the characters. The semantic nature of the theme and the content of the poem with the help of debate or two-way dialogue as the basic element and help of innovative crafts, moves the systematic framework of speech in the vertical axis towards a specific goal (Knowledge of the philosophy of Ashura) and the three main agents of the dialogue (the speaker, audience and message), are directed in a circular radius towards the horizon of Ashura philosophy. By using this element correctly, the poet puts the burden of creating and paying attention to the content of the events on the shoulders of this tool so that it can be removed from the text and made available to the reader. Finally, the rhetoric of the dialogue between the two shrines, by enhancing the linguistic and structural side of the poem as required by the prevailing context, takes a step towards crystallizing the hidden layers of the Karbala incident

    Keywords: Dialogue, Ashurai Poetry, Mecca, Karbala Debate, Gholamreza Sazegar
  • Niloufar Salmani, Behzad Hamidieh *, Ghorban Elmi, Ali Afkhami
    The present paper analyzes the issue of poverty in the Qur’an adopting Laclau and Mouffe’s discourse analysis method. Using this approach, it is tried to highlight the importance of the subject in the Qur’an, aiming to initiate serious discussions among Muslims and the followers of other religions on solving the poverty crisis. The Qur’anic discourse has two articulations on poverty alleviation and lack of poverty alleviation: a discouraging-encouraging strategic expression and rational approach. In this way, it divides the social space into the two poles of poverty eliminating identity (i.e., the positive identity or polarity) and poverty disregarding identity (i.e., the negative identity or polarity). The discourse’s strategies for poverty alleviation include eliminating the concentration of wealth in society by paying Zakat and Enfagh by individuals and allocating a portion of the community’s income to poverty alleviation. This portion is Fay and the spoils of war back then. Also, this discourse is about linking religious life and rituals including Hajj, sacrifice, Fidya, mosque preservation, and peace concerning poverty alleviation. This discourse achieves hegemony and prevails in 7th-century Saudi Arabia, where no attention is paid to poverty alleviation; however, it died out slowly after the Prophet’s death for some reason.
    Keywords: Qur’an, Poverty Discourse, Mecca, Medina, Poverty Alleviation
  • رضا چهرقانی*

    فرهنگ نویسان عرب از دیرباز درخصوص ریشه‏ و معنای کلمه «مکه» فرضیه های گوناگونی را مطرح کرده اند که از دیدگاه تاریخی، ریشه شناسی و معنی شناسی قابل نقد و مناقشه هستند. این مفروضات؛ مانند مک چون زمین آبش را مکیده است یا مکاء بدان سبب که نیایش اعراب جاهلی همراه با سوت کشیدن بوده است؛ اغلب بر اساس نوعی ریشه شناسی عامیانه بنا شده اند و به دلیل نقل قول های مکرر از منابع اولیه، در میان پژوهشگران رواج یافته و به اعتبار رواج و کثرت استعمال، قطعی تلقی شده و کمتر مورد بازنگری و نقد قرارگرفته اند. با توجه به اینکه وجود ساخت های بسیار کهن از واژه های فارسی دخیل در زبان عربی و متن های قدیمی تر این زبان؛ ازجمله اشعار جاهلی و مهم تر از آن قرآن کریم، نمایانگر ارتباط دیرینه شاخه ایرانی زبان های هند و اروپایی با زبان عربی است و با عنایت به اینکه شواهد تاریخی- مانند همجواری و ارتباط ایران با سرزمین های آشور و اکد، خاستگاه زبان های سامی، و همچنین سلطه سیاسی حکومت های ایرانی بر شبه جزیره عربستان در دوره باستان و میانه- نیز موید این حضور است، پژوهش پیش رو می‏کوشد، ضمن بررسی نظر فرهنگ نویسان پیشین درخصوص ریشه و معنای کلمه «مکه»، با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی، فرضیه ایرانی بودن ریشه این کلمه را در زبان عربی طرح و تبیین نماید. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که احتمالا واژه «مکه» و ساخت اصیل تر آن «بکه» واجد ریشه ایرانی و صورت تحول یافته ای از کلمه «بغ» یا «بگ» در زبان اوستایی و فارسی باستان و به معنی شهر مقدس یا شهر خداست.

    کلید واژگان: ریشه‏‏ شناسی لغت, معنی شناسی, مکه, بغ
    Reza Chehreghani

    Arab historians have long argued for the etymology and meaning of the word 'Mecca' that have been critically and arguably controversial from a historical, ontological and semantic perspective. These assumptions, often based on some kind of folk etymology, have become less popular among scholars because of repeated quotations from primary sources and less widely criticized for their validity and frequency of use. The presence of very ancient Persian word constructions in the Arabic language and older texts of this language, including ignorant poems and, more importantly, the Holy Qur'an, reflects the longstanding relationship of the Iranian branch of Indian and European languages with Arabic, with historical evidence also relying on proximity and relevance. Iran also justifies this presence with the Assyrian and Akkad lands, the origins of the Arab people and the Sami languages, as well as the political domination of the Iranian governments over the Arabian Peninsula in ancient and medieval times. The present study has attempted, while examining the views of former linguists, using the descriptive-analytical method to develop and explain the hypothesis of the origin of the word "Mecca" in Arabic. The result of this study shows that the word "Mecca" and its more original construction "Becca" have the Iranian root and an evolved form of the word "bagh" or "bag" in ancient Avestan and Persian language meaning holy city or city of God.

    Keywords: Etymology, semantics, Mecca, Bagh
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال