به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سفرنامه نویسی » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه « سفرنامه نویسی » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • فهیمه شفیعی اصفهانی

    سفرنامه ها به عنوان یک سبک خاص نوشتاری، به دلیل اطلاعاتی که از مکانها، اشخاص و فرهنگ ها ارایه میدهند، دارای جذابیت های ویژهای هستند که مورد توجه مخاطبان قرار میگیرند. توجه عام به این موضوع، محققان را بر آن داشته است تا در سطوح مختلف، به بررسی این سبک نوشتاری توجه نشان دهند. بر همین اساس، پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی دو سفرنامه «از پاریز تا پاریس» اثر باستانی پاریزی و «سفر فرنگ» نوشته آل احمد پرداخته است. توجه به جزییات در توصیف وقایع و اشخاص و نثر تلگرافی و انتقادی آل احمد، سبک پژوهشی و نثر فاخر و علمی باستانی پاریزی در تالیف سفرنامه، ضرورت پرداختن به پژوهش را ایجاب کرده است. مسیله اصلی تحقیق این است که کدام ویژگی های سبکی، شاخصه های اصلی این دو سفرنامه را تشکیل داده و آنها را از هم متمایز میکند؟ و آیا سابقه نویسندگی مولفان، در این ژانر بخصوص نمود دارد؟ یافته های پژوهش، حاکی از آن است که شم داستان نویسی و دیدگاه انتقادی آل احمد به امور، کاملا در سفرنامه او متجلی شده است، و سابقه پژوهشی و دانشگاهی باستانی پاریزی، و نگاه ژرف او به تاریخ و فرهنگ در اثرش نمایان است. روش پژوهش حاضر، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانهای میباشد.

    کلید واژگان: سفرنامه, سفرنامه نویسی, از پاریز تا پاریس, سفر فرنگ, ویژگی های سبکی}
    Fahimeh Shafiee Isfahani

    Because of the title of a special style of writing, Travelogues provide information about places, people and cultures, they have special attractions and they are considered to be a tourist destination. The public attention to this issue has led researchers to point to the investigation of this writing style at different levels. Based on this, the present research has paid a comparative study of ""From Pariz to Paris" and "Journey of Farang"written by Al-Ahmad. Paying attention to the details in the description of events and people, telegraphy writing and criticism of Al-Ahmad, the research style and the artistic style of the ancient Parisian scholar in the travelogue, it is necessary to pay attention to the research. The main question of the research is, what are the stylistic characteristics, the main characteristics of these two works? and what differentiates them from each other? Are writer’s experiences special in this genre? Research findings show that Al Ahmad’s writing story, his critical point of views are visible in his travelogues. Bastani Prizi’s research background at the University of Antiquities in Paris, and his in-depth view of history and culture are well known in his work. The present research method is descriptive-analytical and based on the library resources.

    Keywords: travelogue, travelogue writing, from Pariz to Paris, travel to Farang, stylisticfeatures}
  • ابراهیم سلیمی کوچی*، سمانه شفیعی
    آدمیان از آن جهت که همواره تصویر خود را در آیینه ی «دیگری» جستجو می کنند، برای شناخت خویش و «دیگری»، به سفر می روند. در میان این سیاحت گران، کم نیستند ادیبان و اندیشه گرانی که ماحصل تجربیات سفرهای خود را در قالب سفرنامه ها ارایه کرده اند. آثار سفرنامه ای این سفرنامه نویسان که به نوعی سفیران فرهنگی در میان ملل مختلف هستند، نقطه ی تلاقی و مواجهه ی دو دنیای «خودی» و «دیگری» به شمار می رود. از این رو، بررسی تصویرشناختی آثار سفرنامه ای بازنمایی زوایای پنهان روابط «خودی» و «دیگری» را ممکن می سازد. جلال آل احمد در سفر امریکا (1380) در هییت «دیگری» سرزمین میزبان را به نظاره می نشیند و از عرصه ی سیاست، فرهنگ و هنر گرفته تا روابط بیناانسانی را به بوته ی نقد و تحلیل می آورد. ما در این مقاله با تکیه بر مفهوم «دیگربودگی» که از خرده نظریه های مطالعات پسااستعماری به شمار می رود، درصدد خواهیم برآمد که آخرین سفرنامه جلال آل احمد را با رویکرد تصویرشناختی مورد بررسی قرار دهیم. همچنین مقاله حاضر در جستجوی تبیین این مساله نیز خواهد بود که چگونه آل احمد در این سفرنامه توجیهات، مصادیق و مثال های فراوانی برای تایید آراء نظری اش درباره ی «غرب» که عمدتا در کتاب غرب زدگی (1341) بیان شده اند، ارایه کرده است.
    کلید واژگان: جلال آل احمد, تصویرشناسی, سفرنامه نویسی, سفر امریکا, دیگربودگی, غرب زدگی}
    Ebrahim SALIMIKOUCHI *
    The human beings search always their image in the mirror of "Others". Among these Globe trotters, there are a lot of writers who have presented the result of their experiences in their logbooks. The works of these travelers, who are considered as cultural ambassadors, is the point of an intersection of two worlds of "self" and "other". Hence, the study of literary image represented in itinerary works, reveal the hidden aspects of relation between "self" and "other". In his The Journey To The U.S.A (1380), Jalal Al-e Ahmad speculates as an "other" the host country and analyzes the politic, cultural and artistic considerations. In this paper, we rely on the concept of "otherness" which is a sub-theory of postcolonial studies and we sought to study the latest itinerary work of Jalal Al-e Ahmad. The paper will also seek to explore the question of how Al-e Ahmad in this itinerary work found the explanations and plenty of examples to confirm his theory on "the West" mainly presented in the Westernization (1341).
    Keywords: Jalal Al-e Ahmad, Imagological Study, Itinerary, The Journey To The U.S.A, Otherness, westernization}
  • عفت نقابی*، مهناز اکبری

    نشانه شناسی یکی از رویکردهای پژوهشی است که به بررسی نشانه ها در جهت درک معانی نهفته در متن می پردازد. این رویکرد که از زبان شناسی، جامعه شناسی، نقد ادبی و... بهره می گیرد، روشی کارآمد برای تجزیه و تحلیل است. تحلیل نشانه شناختی سفرنامه ها فرصتی برای خوانشی تازه و فهم بهتر از آنها فراهم می کند. به علاوه، می تواند نقش سفرنامه ها را در ترسیم و بازنمایی اوضاع اجتماعی و فرهنگی جوامع روشن کند. در این مقاله تلاش شده است تا با بررسی نشانه های اجتماعی سفرنامه حاج سیاح، که طولانی ترین سفرنامه یک فرد عادی ازلحاظ بعد زمانی و مکانی در عصر ناصری است، با استفاده از نشانه شناسی پیر گیرو، زوایای پنهانی از هویت، فرهنگ و آداب و رسوم اجتماعی سرزمین های سیاحت شده روشن شود. این پژوهش، که با روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است، به مقایسه و گاه نشان دادن تقابل فرهنگ ایرانی اسلامی با فرهنگ اروپایی و تقابل انسان ها با خود و نیز با محیط زندگی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که مسایل و اعتقادات دینی، به مثابه یکی از نشانه های هویت، مهم ترین دغدغه نویسنده است که هم در داخل و هم در خارج از ایران با دیدی نقادانه بدان پرداخته است. توجه بیش از حد او به مکان های مقدس همچون مساجد، معابد و کلیساها حاکی از هویت دینی او در جایگاه طلبه ای جوان است.

    کلید واژگان: سفرنامه حاج سیاح, نشانه شناسی اجتماعی, پیر گیرو, سفرنامه نویسی, تقابل فرهنگی و اجتماعی}
    Effat Neghabi *, Mahnaz Akbari

    Semiotics is a research approach which evaluates the signs to understanding the hidden meaning in the context. This approach which utilize linguistics, sociology, and literary criticism, is an efficient way of analysis. Semiotic analysis of travelogues provides an opportunity to a new reading and better understanding of them. Moreover, semiotic analysis can clarify the role of travelogues in delineating and representing the social and cultural status of societies. Based on Pierre Guiraud’s theory, this paper attempts to reveal the hidden aspects of identity, culture and social customs of explored lands by reviewing the social signs in Haj Sayyah travelogue, which is the longest travelogue of an ordinary person with regard to time and place during the Naseri Era. Using a descriptive-analytic method, this study compares and sometimes contrasts the Iranian-Islamic culture with the European culture and the confrontation of human beings with themselves and the environment. The findings show that religious beliefs and issues, as signs of identity, are the most important concern for the writer who dealt with them critically both inside and outside of Iran. As a young clergyman, his excessive attention to holy places like mosques, temples and churches suggests his religious identity.

    Keywords: Haj Sayyah Travelogue, Social Semiotics, Pierre Guiraud, Writing Travelogue, Social, Cultural Contrast}
  • یلنا نیکالایونا یلتسووا*

    سده نقره ای در فرهنگ روسیه در شکل گیری جهان بینی خاصی که توجه ویژه ای به تمدن شرق دارد، نقطه عطفی به شمار می رود. در این عصر به واسطه افزایش سفرها به کشورهای جهان عرب، شاهد رشد و توسعه چشمگیر ادبیات جهانگردی و سفرنامه نویسی هستیم. در میان سرزمین هایی که نقش بسزایی در شکل گیری تصویر شرق عربی در کنار منطقه خاورمیانه و خاورنزدیک ایفا کرده اند، نام کشورهای قاره آفریقا (همچون: مراکش، الجزایر، تونس، مصر و اتیوپی) به چشم می خورد. بدین طریق پرده های اسرار از روی آفریقای ناشناخته تا آن زمان برداشته و این قاره به «سرزمین جهانگردان» تبدیل می شود و خیلی زود به عرصه تحقیق و پژوهش و خلق آثار ادبی در روسیه مبدل می گردد. با این که پژوهش های دانشمندان جهانگرد از سیاست های امپراطوری روسیه نشات می گرفت و منعکس کننده آن بود، اما فضای ادبی متاثر از عرفان و واکاوی های فلسفی و تئوسوفی جهان عرب باب معرفت و علم و دانش گسترده ای را می گشاید و زندگی جوامع بدوی و اصالت سنت ها و فرهنگ های منسوخ بار دیگر در اذهان مردم روسیه تداعی می شود. مقاله حاضر به بررسی و مطالعه سفرنامه های منثور آندری بئلی – سفرنامه نویس و نمادپرداز برجسته سده نقره ای می پردازد. سفر این نویسنده به شرق (تونس و مصر) نه تنها ما را با عناصر فرهنگی تمدق شرق و چشم انداز نمادین کشورهای شرقی آشنا می کند، بلکه واکاوی های فلسفی و ادبی خود شاعر و شکل گیری گونه نوین شعری را پیش روی چشم ما قرار می دهد.

    کلید واژگان: سده نقره ای, شرق عربی, سفرنامه نویسی, آندری بئلی, تونس, مصر}
    Eltsova Elena Nikolaevna*

    The Silver Age of Russian culture as a specific image of the world outlook marks rising tide of interest in East culture. That period was dominated by increasing the numerous travels to the Arab World and, as a result, ushered in creating a large body of travel literature. The important role in image-building of the Arab East culture played such countries of the African Continent as Tunisia, Algeria, Morocco, Egypt and Abyssinia. Demystifying the subject of weird Africa turned it to a “land for travelers”thus African issues heavily entered in Russian research and art space. If the interests of travelling scientists were focused on imperial policy of Russia,then the art world, full of mysticism and philosophy, discovered in the Arab World “wealth of knowledge” and returned to primitiveness and purity of archaic cultures. In this article, we represent Andrey Bely as one of the most famous Silver Age Symbolists. His journey to the East (Tunisia, Egypt) revealed not only oriental trend of Era, symbolic vision of eastern countries, but also reflected the writer’s philosophical and creative thoughts, the start of new poetics

    Keywords: Silver Age, Arab East, Travel Literature, Andrey Bely, Tunisia, Egypt}
  • فرزام حقیقی، سیدمهدی زرقانی *، محمدجعفر یاحقی
    امیرارسلان از مهم ترین و معروف ترین قصه های عامیانه فارسی و یکی از نخستین آثاری است که نشانه های تحول را از قصه به رمان در نثر فارسی نشان می دهد. با وجود اینکه امیراراسلان متنی متاخر محسوب می شود و پژوهش های ارزشمندی نیز در این باب انجام شده است؛ اما هنوز بحث درباره نام نقال و سال پیدایش آن لازم می نماید. از سوی دیگر بسیاری از محققان ترجمه و انتشار نخستین رمان ها به فارسی را چند سالی قبل از پیدایش امیرارسلان و درنتیجه ظهور این نشانه های تحول را بیشتر تحت تاثیر رمان دانسته اند.
    نوشته حاضر شامل دو بخش است: در بخش نخست به نقال و زمان پیدایش این قصه می پردازیم و سعی می کنیم تا وجوه تاریک این انتساب را روشن کنیم و به دقت سال پیدایش اثر بیفزاییم. پس از روشن شدن این ابهامات به فضای فرهنگی پیدایش امیرارسلان با تکیه بر صنعت چاپ می پردازیم و می کوشیم با معرفی نمایشنامه ها و رمان های ترجمه شده، در کنار سفرنامه های نوشته شده به فارسی، احتمال آشنایی نقال این قصه را با این ژانرها بررسی کنیم. مسیری که اگر به درستی طی شود، تصویری منسجم و دقیق تر از نقال و فضای فرهنگی پیدایش این قصه به دست می دهد.
    کلید واژگان: امیرارسلان, محمدعلی نقیبالممالک, احمد نقیب الممالک, زمان پیدایش, ژانرهای تازه, فضای فرهنگی, سفرنامه نویسی}
    Farzam Haqiqi, Seyyed Mehdi Zarqani *, Mohammad Jafar Yahaqi
    Amir Arsalan is one of the most important and popular Persian epics and one of the first works which manifests the signs of the transformation from story to novel in Persian prose. Although Amir Arsalan is regarded as a modern text and so many valuable studies are carried out on it, it still seems necessary to discuss the name of the story teller as well as the year this story emerged.Furthermore, many researchers believe that a few years earlier the emergence of Amir Arsalan, the first Persian novels were translated and published, and hence it is believed that these signs of transformation emerged under the influence of novel. The present study consists of two parts: the first part addresses the story teller and the time this story emerged and it is tried to shed light on the dark aspects of this attribution and date the emergence year of this work more precisely. After eliminating these ambiguities, the cultural space of the time Amir Arsalan emerged is addressed regarding the printing industry and it is attempted to introduce translated novels and plays along with travel memoirs which were written in Persian so as to investigate the likelihood of the familiarity of the story teller with these genres. Following this path, a more coherent and precise picture of the story teller and the cultural space of the emergence time of this story will be drawn.
    Keywords: Amir Arsalan, Mohammad Ali Naqib al-Mamalek, Ahmad Naqib al-Mamalek, Emergence Time, New Genres, Cultural Space, Travel Literature}
  • هاشم صادقی، محمود فتوحی
    نگارش رئالیستی در ادبیات کلاسیک فارسی به اندازه شیوه های غیر واقعگرا مورد توجه نبوده است. ادبیات اجتماعی و سیاسی مشروطه، ذهنیت مردم شهرهای بزرگ به ویژه پایتخت را از جانب آرمان های ماورائی به سوی زندگی زمینی و انسان مدار سوق داد و با پیدایش روزنامه ها، نثر فارسی به سوی سادگی و واقعیت نگاری حرکت کرد. روزنامه-نگاری تکوین نوشتار واقعگرا را شدت بخشید و توجه روزنامه نگاران ایرانی به واقعیت-های حاد اجتماعی، آن ها را به سوی نگارش داستان های اجتماعی در قالب پاورقی کشاند. بدین صورت رمان واقعگرا همزمان با شکل گیری طبقه بورژوای نوین دولتی در ایران پا به عرصه ادبیات نهاد. این مقاله زمینه های شکل گیری رمان رئالیستی فارسی از دوران مشروطه را بر اساس نگرش تاریخ ادبی نشان داده و روند حرکت زبان فارسی به سوی واقعگرایی و تولد داستان رئالیستی و تعامل و تداخل روزنامه نگاری با آن را دنبال می کند. اهم مطالب مورد بحث از این قرار است: گذار از رمان تاریخی به رمان اجتماعی، تحولات زبان و واقعیت اجتماعی، روزنامه نگاری و رئالیسم، پیشگامان رئالیسم فارسی، درونمایه غالب بر آثار رئالیستی، نقص رمان واقعگرای اولیه و ارزش جامعه شناختی رمان های رئالیستی.
    کلید واژگان: رئالیسم فارسی, روزنامه نگاری, رمان واقعگرا, سفرنامه نویسی}
    Hashem Sadeghi, Mahmood Fotoohi
    Realistic writing has not been as much the focus of attention as non-realistic modes in Persian literature. The socio-political literature of the Constitutional Period led the mindset of people in big cities، particularly the capital city، away from supernatural concerns to earthly and humanistic life. Upon the appearance of newspapers، Persian prose moved towards simplicity and reality. Journalism intensified the development of realistic writing; moreover، the attention given by Iranian journalists to critical social realities led them to the composition of social stories in the form of feuilleton. Thus realistic novel entered literary arena simultaneous with the development of the modern state bourgeoisie. This paper illustrates the backgrounds to the formation of Persian realistic novel from the perspective of literary history since Constitutional Period and pursues the Persian language trend of movement towards realism and the birth of realistic fiction out of journalism. The most significant issues discussed here include: transition from historical novel to social novel، linguistic transformations and social reality، journalism and realism، pioneers of Persian realism، recurrent themes of realistic works، the shortcomings of early realistic novel and its sociological values.
    Keywords: Persian realism, journalism, realistic novel, travelogue writing}
  • قدرت الله طاهری
    سفرنامه ها با هر قصد و نیتی که نوشته می شوند، امکانی بالقوه برای ایجاد تفاهم فرهنگی بین ملت ها به شمار می روند. در این متن ها، به صورت آشکار و پنهان دو فرهنگ رو در روی هم قرار می گیرند و در فرایند ارتباطی «من» فردی و جمعی یک فرهنگ، خود را در آیینه «دیگران» (Others) باز می شناسند و به طور پیوسته به «هویت» خود شکل می دهند. می دانیم هویت ایرانی در دوران بسیار کهن خود مدام در معرض دگردیسی و پوست انداختن بوده و در تصادم با فرهنگ های مختلف دچار تغییراتی می شده است. بعد از ورود اسلام و در مدت تقریبا دو سده و اندی، هویت ایرانی و اسلامی به چنان تلائم و همبستگی درخشانی دست یافت که توانست تمدنی ارزشمند به ظهور برساند. اما متعاقب حمله مغول، این تمدن از توش و توان افتاد و تا زمانی که با تمدن نوپای غربی مواجه نشده بود، از خواب دیرپای خود بدر نیامد. برخورد قهرآمیز جامعه ایرانی با روسیه تزاری هویت و تمدن ایرانی را دوباره به چالش کشید و ترک های هویتی را در شخصیت نخبگان و کمی بعدتر در آحاد مردم به وجود آورد. برای فائق آمدن بر این بحران، شناخت «دیگری» اهمیت به سزایی یافت و باب مراودات ایرانیان با اروپائیان را باز کرد. سفر و تجربه مستقیم این فرهنگ نوظهور، مسافرانی از طبقات گوناگون را به آن دیار کشاند و ثبت دیده ها، شنیده ها و خوانده ها متون فراوانی را تحت عنوان «سفرنامه» به وجود آورد. در خلال این متن ها شاهد بازتعریف هویت ایرانی هستیم؛ به گونه ای که سعی می شود امتیازات فرهنگ اسلامی و ایرانی تا حد امکان از آسیب ها محفوظ بمانند و در مقابل از امتیازات فرهنگ جدید اروپایی نیز بهره کافی برده شود. به نظر می رسد سفرنامه ها در بازتعریف و بازسازی هویت جدید ایرانی در حوزه هویت فکری، فرهنگی و اجتماعی و زبانی و ادبی نقش به سزایی داشته اند و آغازگر بسیاری از مباحث و مقولات مدرن در ایران هستند.
    کلید واژگان: نثر معاصر, سفرنامه نویسی, عصر بیداری, هویت ایرانی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال