به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ملائکه » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه «ملائکه» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • منصور نیک پناه*

    آفرینش انسان و اتفاقاتی که در زمان آفرینش رخ داد از موضوعاتی است که دست مایه بسیاری از صاحب نظران و مکاتب فکری و مذهبی گردیده است. در این میان نگاه عرفا به موضوع آفرینش انسان و سجده ملایک در برابر این مخلوق جدید با زاویه دید خاص می تواند جلوه های ویژه خود را داشته باشد. در بین این عرفا عطار و مولانا جایگاه برجسته یی هم در عرفان و هم ادبیات فارسی دارند. بازتاب خلقت آدمی و سجود در برابر آن از چشم این سرایندگان پوشیده نمانده است. در این مقاله نویسنده بر آن است تا آثار این دو شاعر را از منظر نماز بردن در برابر مخلوق جدید خداوند بررسی و دلایل آن را تنظیم نماید. با نگرشی به کلیه آثار این دو شاعر دلایلی از قیبل: فضلیت وجود دل در وجود انسان به عنوان فرودگاه و قدمگاه خداوند، بعد روحی انسان که سبب شرافت می گردد، جان و نفس، و موجودی که امکان تکاملش حتی تا عالم قدس و محضر حق وجود دارد،... بخشی از زمینه های است که دو شاعر جهت فضلیت انسان بر انواع دیگر آفریده ها بیان نموده اند.

    کلید واژگان: عطار, مولوی, سجود, ملائکه}
    Mansoor Nik Panah*

    The creation of man and what happened at the time of creation are subjects that have been the subject of many intellectuals and religious schools. In the meantime, the mystical look at the subject of human creation and the prostration of angels against this new creature with a particular angle of view can have its own special effects. Among these mystics Attar and Rumi have a prominent place in both mysticism and Persian literature. The reflection of human creation and its existence on it is not hidden from the eyes of these poets. In this essay, the author intends to examine the works of these two poets from the perspective of praying against the new creature of God and arrange their reasons. Looking at all the works of these two poets, there are reasons for the deception: the virtue of the heart in human existence as the airport and the footsteps of God, the spiritual dimension of human dignity, soul and soul, and the creature that can evolve even to the realm of al-Quds and the right to exist. It is, ... part of the context that two poets have put forth on other kinds of creations for the sake of human virtue.

    Keywords: grade, Rumi, Sajjud, angels}
  • سید حمید جزائری، علیرضا بابایی*
    در نگرش بیشتر مفسران، واژه «رب» در آیه «رب ارجعون» (سوره مومنون، آیه 99) منادا، و جمله «ارجعون» جواب آن است. به طور طبیعی جواب ندا باید از نظر عدد با منادی یکی باشد و فعل در این آیه، بایستی به شکل مفرد به کار می رفت. ازآنجاکه «ارجعون» به هییت جمع آمده، هم نشینی این دو تعبیر در جمله پیش گفته سوال برانگیز شده است. بیشتر مفسران شیعه و سنی بر این باورند که مخاطب «ارجعون» خداوند است و فعل به انگیزه احترام و تعظیم به صورت جمع آمده است؛ ولی با توجه به اینکه این تعبیر در زبان عربی به ویژه در قرون گذشته رایج نبوده است، تفسیر مزبور، از قبیل تحلیل ادبی قرآن با الگوی شاذ خواهد بود که شایسته نیست و ضعف این تفسیر را نشان می دهد. مقاله پیش رو بر آن است که با ارایه گزارشی کامل به روش توصیفی تحلیلی از دیدگاه دانشمندان شیعه و سنی درباره آیه و بررسی و نقد آن ها، رهیافتی نو و هم راستا با هنجارهای زبانی برای حل این مشکل ارایه کند. بر اساس الگوی گفتاری که در تفاهم عرفی بین کاربران زبان ثابت است، ، دو نفر که نمایندگی گروهی را برعهده دارند، هنگام گفت وگو و خطاب قراردادن یکدیگر از ضمیرهای جمع استفاده می کنند؛ درحالی که روی سخن هریک با شخص مقابل است و فقط از او نام می برد.
    کلید واژگان: رب ارجعون, ملائکه, تعظیم, خطاب جمع, مولدان}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال