جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "رقابت قدرت های بزرگ" در نشریات گروه "علوم سیاسی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «رقابت قدرت های بزرگ» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
فشار حداکثری به مثابه جنگ ترکیبی چندلایه علیه جمهوری اسلامی ایران: روایتی آمریکایی محققان سیاست خارجی و روابط بین الملل در طول زمان درونمایه ها و استدلال های مختلفی در مورد سیاست خارجی مطرح کرده اند. ضرورت مرور این درون مایه ها و تعاریف به سبب تداوم سیاست خارجی و طیفی بودن آن است. به طوری که سیاست خارجی و اصطلاحات آن درون این طیف شکل می گیرند. پژوهش حاضر در مورد نگرش آمریکایی به کارزار فشار حداکثری ضد ایران است. فشار حداکثری اصطلاح و سیاستی جدید بود که دولت ترامپ ضد ایران به کار برد. این پژوهش ابزارهای دولتمردی و حکمرانی آمریکایی را در این حوزه مورد بررسی قرار می دهد. در همین رابطه، به طور تاریخی، چیدمان امنیتی آمریکا در غرب آسیا مراحل مختلفی را طی کرده است. در دهه 1970 میلادی مبتنی بر راهبرد دو ستونی نیکسون بود و بعدا سیاست های تقابلی تحت عناوینی مانند مهار دوجانبه و مهار، جایگزین آن شد. در این پژوهش با استفاده از تحلیل زمینه ای و طی منطق استقرایی نشان داده می شود که کارزار فشار حداکثری ضد ایران، نمونه ای از جنگ ترکیبی چند لایه آمریکایی بود. ضمنا ، این پژوهش نشان می دهد که این جنگ ترکیبی چند لایه، منطقه را دچار بی ثباتی کرد. بی ثباتی، در کنار چرخش به آسیای آمریکا، چیدمان منطقه ای فراهم کرده است که منطقه را متمایل به میانجیگری و دخالت چین و روسیه می کند. به این ترتیب، محکم شدن جای پای طرف ثالث در منطقه و بی ثباتی، از پیامدهای کارزار فشار حداکثری است و این پیامدها در صورت ظاهر، با چرخش به آسیای آمریکا در تعارض است.
کلید واژگان: سیاست خارجی آمریکا, غرب آسیا, چین, روسیه, رقابت قدرت های بزرگOver time, various foreign policy and International Relations scholars have offered different themes and arguments on foreign policy. The necessity to review these themes and definitions are due to the continuity of foreign policy as a continuum, in which foreign policy and its different terms take shape and are formed. This study conducts a research on an American perspective of the maximum pressure campaign against Iran, which was a new term and policy enforced by the Trump administration. It reviews different tools of American statecraft and argues that the maximum pressure campaign was a multilayered hybrid warfare with repercussions. In this regard, historically, the American security arrangement in Western Asia has undergone various stages. In the 1970s it was based on the Twin Pillars of Nixon while later on it was based on confrontation which was adopted under different terms such as dual containment and containment. In this study through a contextual analysis it is deducted that the campaign against Iran was an American example of multi-layered hybrid warfare. In addition, it is argued that this multi-layered hybrid warfare created an unstable region. This development alongside the American pivot to Asia has created a regional arrangement which involves great power competition and is inclined towards Chinese and Russian intervention and mediation. Thus an increased third party foothold and a destabilized regional order are the outcomes of the maximum campaign, which ostensibly contradict the American pivot to Asia.
Keywords: American Foreign Policy, Western Asia, China, Russia, Great Power Competition -
فناوری های نوین در دوران پساانقلاب صنعتی قابلیت تغییر موازنه قدرت را داشته اند. هوش مصنوعی از این امر مستثنی نبوده است. این فناوری توانایی آن را دارد که به تمامی حوزه ها از اقتصاد و کسب وکار و خدمات گرفته تا مسایل امنیتی و دفاعی نفوذ کند. بر این اساس هیچ یک از کشورها و قدرت های بزرگ نمی خواهند در این حوزه عقب بمانند. سوال اصلی پژوهش این است که هوش مصنوعی چه تاثیری بر رقابت میان چین و ایالات متحده داشته است؟ براساس یافته ها علی رغم افزایش رقابت و چالش بین پکن و واشینگتن در هوش مصنوعی و فناوری های مرتبط با آن و اعمال تحریم توسط آمریکا علیه چین در حوزه سخت افزاری مرتبط با هوش مصنوعی، اما در حوزه تولید مقالات و تحقیقات علمی بین دانشمندان این دو کشور همکاری قابل توجهی وجود دارد. همچنین پکن توانسته تولید مقالات علمی، ثبت اختراعات مرتبط با هوش مصنوعی و کلان داده ها از ایالات متحده سبقت بگیرد. ایالات متحده نیز در تولید سخت افزار و تراشه ها پیشرو بوده و سعی می کند از این مزیت خود در جهت توقف پیشروی چین استفاده نماید. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و اینترنتی به دنبال فهم تاثیر هوش مصنوعی بر رقابت میان چین و ایالات متحده می باشد.کلید واژگان: ایالات متحده, چین, هوش مصنوعی, رقابت قدرت های بزرگ, واقع گراییNew technologies in the post-industrial revolution era have the ability to change the balance of power. Artificial intelligence is no exception. This technology has the ability to penetrate all areas from economy, business and services to security and defense issues. Accordingly, none of the major countries and powers want to be left behind in this field. The main research question is, what effect has artificial intelligence had on the competition between China and the United States? Based on the findings, despite the increased competition and challenge between Beijing and Washington in artificial intelligence and related technologies and the imposition of sanctions by the United States against China in the field of hardware related to artificial intelligence, there is significant cooperation between the scientists of these two countries in the field of producing articles and scientific research. There is. Also, Beijing has been able to overtake the United States in the production of scientific articles, patents related to artificial intelligence and big data. The United States is also a leader in the production of hardware and chips and is trying to use this advantage to stop China's progress. This article is done using descriptive-analytical method.Keywords: United States, China, Artificial Intelligence, Great Power Competition, realism
-
هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر تشدید رقابت قدرت های بزرگ بر روابط ایران با امریکا در حوزه امنیتی است. چین (و شاید روسیه) در تلاش بوده اند تا موقعیت فرومایه قدرت خود را در مقایسه با قدرت امریکا درنظام بین الملل تغییر دهند، و ممکن است در نهایت موفق شوند که به عنوان رهبر جهانی از ایالات متحده سبقت بگیرند. با تشویق دشمنان و رقبای منطقه ای ایران که تلاش های مربوط به حل و فصل منازعات با هدف پایان دادن به دشمنی طولانی شده دو کشور را به چالش کشیده اند، سیاستمداران واقع گرا و نومحافظه کار امریکایی متقاعد شده اند که از ایران هراسی (ترس غیرمنطقی از ایران) بیشترین سود را به دست می آورند، حتی به قیمت تشدید تنش ها که می تواند جنگ سرد بین دو کشور را به وضعیت همیشگی روابط متقابل تبدیل کند، و امنیت منطقه ای را تهدید کند. پرسش اصلی پژوهش این است که «چرا و چگونه هژمونی ایالات متحده و رقابت قدرت های بزرگ بر روابط متقابل ایران و امریکا تاثیر داشته است؟» در چارچوب نوواقع گرایی، و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی بیانات مقامات و مهم ترین اسناد دولتی امریکایی در مورد راهبردهای امنیت ملی، و نیز تحلیل داده های آماری نشان دهنده ابعاد قدرت نسبی امریکا فرضیه زیر آزمون می شود: هرچه فشارهای اقتصادی بر ایران بر اثر تعلل اروپایی ها و امریکا برای رفع تحریم ها بیشتر شود، ایران برای مقابله با دشمنی امریکا ناگزیر به نزدیک تر شدن به چین و روسیه خواهد شد، و سیاستمداران امریکایی مصمم تر می شوند که روابط خود را با هم پیمانان و شرکای منطقه ای تقویت کنند. نتیجه کلی این است که رقابت قدرت های بزرگ برای گسترش برتری جهانی افزایش خواهد یافت و تاثیر نامطلوبی بر امنیت خلیج فارس خواهد گذاشت. با افزایش تنش بین امریکا، چین و روسیه، شاهد تداوم دشمنی در روابط ایران با امریکا و نزدیک ترین هم پیمانان منطقه ای آن خواهیم بود. در این شرایط مسابقه تسلیحاتی به ویژه در زمینه گسترش برنامه موشک های بالستیک و پهپادها از یک سو، و درگیری های نامنظم و هیبریدی تشدید خواهند شد.
کلید واژگان: روابط ایران-امریکا, هژمونی, دشمنی, رقابت قدرت های بزرگ, موازنه تهدیدPolitical Quartely, Volume:51 Issue: 3, 2021, PP 813 -837A main objective of this paper is to advance debates over the adverse impact of intensified great power competition on Iran’s relations with the United States in the security domain. A key international factor to explain the confrontational nature of Iran-US relations over the past four decades is the rivalries of the great powers over global domination and supremacy. As China (and possibly Russia) seek to alter their relatively inferior power position in the international system, they might eventually succeed in overtaking the U.S. as the global leader. The article then explains that the evidence provided by the Trump administration did not verify its claims that Iran has been the key threat to the security of the region. Despite the absence of a salient “Iran threat”, the US has increased its military presence in the region. With the help of Iran’s regional adversaries which have challenged the conflict resolution efforts aimed at ending the two states’ persistent enmity, key American realist and neocon politicians have been persuaded that the U.S. have the most to gain from “Īrān’harāsi” (illogical fear of Iran) than resolving the Iran-US dispute. There is also a group of Iranian hardline stakeholders who have sneered at the adverse outcome of the heightened tensions if the current climate of Iran-U.S. cold war would become a permanent feature of Iran’s foreign relations. Among the questions addressed here are what systemic factors have influenced Iran's position in the U.S. national security strategy? Why and how do US hegemonic aspiration and the great power competitions affect Iran-U.S. relations? Four main conclusions are presented: First, the great power rivalries over the expansion of global supremacy will increase and will have an unfavorable impact on the security of the Persian Gulf. Second, the closer Iran gets to China and Russia to counterbalance the US enmity towards the Iranian regime, the more determined American politicians would become to reinforce U.S. ties with its regional allies and partners. Third, the change in Iran’s foreign policy behaviors depends on the removal of US economic sanctions, but Iran is most likely to continue safeguarding its ties with the state- and non-state players within the “mehvar-e moghāvemat” (Axis of Resistance) to gain a more advantageous regional status. Fourth, the deepening of cooperation between Israel and the Arab states will have very little impact on Iran-U.S. relations, but it will decrease the probability of Iranian leaders to abandon the country’s ballistic missiles program in exchange for U.S. return to the JCPOA.
Keywords: Iran-U.S. Relations, Hegemony, Hostility, Great Power Rivalries, Balance of Threat -
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، منطقه آسیای مرکزی و قفقاز با نوعی خلا قدرت روبهرو شد. در این سال ها با افزایش بهای نفت و تبلیغات گسترده غربی ها با عنوان خزر، خلیج فارس دوم، اهمیت ژیواکونومیک این منطقه مطرح گردید؛ اما وجود رقابت های قدرت های بزرگ، سبب برانگیختن تحرکات و تحولات پساجنگ سرد در راستای افزایش نفوذ و تاثیرگذاری در این منطقه می شود که از سوی غرب می توان به مصادیقی نظیر، گسترش ناتو به شرق، استقرار سپر دفاع موشکی آمریکا در شرق اروپا، جنگ بین روسیه و گرجستان در اوستیای جنوبی را اشاره کرد. در مقابل روس ها که نظاره گر پیشروی آمریکا و ناتو در حیات خلوت و منطقه خارج نزدیک خود بودند، در راستای حفظ منافع ملی و توازن راهبردی خود، در عمل وارد رویارویی با آمریکا و ناتو شدند که برخی از کارشناسان از این رویارویی با عنوان جنگ سرد جدید یاد می کنند؛ به علاوه اینکه چین نیز برای جلب حمایت سیاسی، مالی و نظامی کشورهای منطقه ای برای ایجاد جایگاهی سیاسی -اقتصادی در قفقاز به تکاپو افتاده است. مقاله پیش رو درصدد پاسخ به این سوال اصلی است که حوزه های نفوذ سه قدرت چین، روسیه و آمریکا در منطقه قفقاز کدام اند؟ فرض ما در این مقاله این است که رقابت آمریکا و روسیه و چین در منطقه قفقاز در سه حوزه سیاسی و اقتصادی و نظامی به کاهش امنیت در منطقه قفقاز و افزایش تضاد منافع منطقه ای و فرامنطقه ای منجر می شود که می تواند بحران های آینده این منطقه را رقم بزند.
کلید واژگان: قفقاز, نو رئالیسم, رقابت قدرت های بزرگ, ناامنی
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.