به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ملاحظات » در نشریات گروه « علوم سیاسی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «ملاحظات» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • اکبر ولی زاده، سمیه کاظمی*

    فرهنگ راهبردی در تدوین سیاست ها، تنظیم آیین ها، تعیین هدف های کلان دفاعی - امنیتی، جهت گیری سیاست خارجی کشورها و مبانی هویتی دولت ها نقش تعیین کننده ای دارد. پیشینه تاریخی، ویژگی های فرهنگی و موقعیت جغرافیایی منابع مشترک، فرهنگ راهبردی کشورها را شکل می دهند که در قانون اساسی و فرهنگ سیاسی آن ها منعکس شده است. مولفه های فرهنگ راهبردی، مبنای هدف ها و منافع نخبگان ایران و روسیه در مورد روابط دو کشور هستند. بر اساس این مولفه ها می توان نوسان روابط تهران و مسکو را تحلیل کرد. در این نوشتار با بهره گیری از روش کیفی و رویکرد تحلیلی ژرف نگرانه و نیز استفاده از مبانی نظری فرهنگ راهبردی به دنبال پاسخ این پرسش هستیم که مولفه های فرهنگ راهبردی چه تاثیری بر روابط دوجانبه و منطقه ای ایران و روسیه بعد از فروپاشی اتحاد شوروی داشته اند؟ در پاسخ، این فرضیه مطرح می شود که با توجه به ملاحظه ها، هدف ها و منافع ایران و روسیه و تعریف آن ها، در چارچوبی متفاوت مولفه های فرهنگ راهبردی مانع از شکل گیری الگوی تعامل پایدار و روابط راهبردی میان دو کشور بعد از فروپاشی اتحاد شوروی شده اند. بر این اساس، آن ها یکدیگر را به عنوان متحدی موقت برای دستیابی به هدف ها و منافع و دفع تهدیدها در نظر می گیرند. بررسی روابط ایران و روسیه در قالب فرهنگ راهبردی امکان آسیب شناسی روابط، تدوین راهبرد و تنظیم سیاست همسایگی را در سیاست خارجی به منظور تامین منافع ملی فراهم می کند.

    کلید واژگان: روابط ایران و روسیه, روابط راهبردی, فرهنگ راهبردی, ملاحظات, هدف ها و منافع
    Akbar Valizadeh, Somayeh Kazemi *
    Introduction

    The concept of strategic culture has been used in the field of international relations, foreign policy and national security. There are several definitions of strategic culture but there is still no agreement on a definition that is universally accepted by researchers and policy makers. However, in most definitions, it is agreed that strategic culture is the product of a country's geography, history and shared narratives that shape its dominant worldview and guide its response to challenges and threats.Strategic culture has emerged as an alternative perspective in international relations due to the inability of realism and neorealism theories to explain the behavior of governments during the Cold War. In its development, there are three generations of strategic culture thinkers that have different understanding of this concept. In the first generation, strategic culture is a perspective to analyze how a state behaves in the face of threats. In the second generation, strategic decisions are based on the attitudes and beliefs of leaders whereas the third generation, strategic decisions are based on the system of symbols that develop in a state. The perspective of strategic culture believes that internal factors such as geopolitical situation, historical experiences, political culture and ideology determine the performance of a government and response to challenges. Although it is closely related to the military aspect, the perspective of strategic culture explains the government's behavior in response to the new nature of threats that have arisen because of globalization, including terrorism and cultural conflicts. The purpose of this article is to analyze the strategic culture of Iran and Russia and its effect on the relations between the two countries.Russia's strategic culture comes from the intersection of political, military and economic culture. It is rooted in the geographic and spiritual parameters of Russian history. Geopolitics, authoritarianism, pragmatism and global responsibility are sources of Russia's strategic culture. Political behavior and military strategy of Iran is shaped by its strategic culture which is influenced by that country’s religious and political ideology, geography, historical roots and international / regional environment. Specifically, Shi’ism is an important component in Iran’s foreign policy decisions. Historical experiences dating back to centuries ago left a legacy of a deep sense of strategic isolation and foreigners had repeatedly invaded insecurity for Iranians, as their land. The final strategic goals of Iran are to maintain national sovereignty, achieve long-term cultural, political, economic and military development and strengthening its role and influence as a regional and global power considering Iran's size, capabilities and historical experience.Research Question: What effect has strategic culture had on bilateral and regional relations between Iran and Russia after the collapse of the Soviet Union?Research Hypothesis: The strategic culture has prevented the creation of a model of stable interaction and strategic relations between Iran and Russia after the collapse of the Soviet Union.

    Methodology (and Theoretical Framework if there are)

    This article examines Iran-Russia relations in the framework of theoretical foundations of strategic culture with Qualitative method and in-depth analytical approach.

    Results and Discussion

    A key element of Russia's strategic culture is its long history of war and troubled relations with the West. The revivals of Eurasianism, near abroad policy and increasing its military power have been a response to its perceived vulnerability in the world and towards the West in particular. Strategic ambiguity, deterrence and pragmatism are the basis of Iran's actions in the framework of strategic culture. Geopolitics, pragmatism, historical experiences and deterrence against the West are common components of the strategic culture of Iran and Russia. In order to understand the strategic culture of the two countries, military and foreign policy doctrines, as well as the attitude of their leaders and officials should be taken into consideration. Analyzing the relations between Iran and Russia in the framework of strategic culture provides the possibility of pathology of relations and formulation of a comprehensive strategy and regulation of neighborhood policy to ensure national interests and security.

    Conclusion

    According to the strategic culture components of Iran and Russia, the two countries have different perceptions of strategic relations. Relations between Iran and Russia have been described as a rapprochement based on cautious partnership. Contrary to Iran’s strategic culture, Russia's strategic culture is aggressive in nature. The threat of the West has provided the basis for the rapprochement of the positions of Iran and Russia, but the anti-American positions do not create a basis for the cooperation of the two countries. According to the discourse of the Islamic Revolution, establishing strategic relations with Iran creates a challenge for Russia's interests in the Middle East. Russia's priority is relations with countries that take advantage of their geopolitical position and political and military capacity to interact with the West. Therefore, Iran and Russia consider each other as temporary allies in order to achieve their goals, interests and repel threats. Realism and separation of interests is a prerequisite for creating a model of sustainable interaction between the two countries.

    Keywords: Russia, strategic culture, Eurasianism, Iran, West, Relations
  • نصرالله پورمحمدی املشی *، سمیه انصاری
    موقعیت راهبردی گرجستان، آن را از زمان ها ی دور در منظومه منافع قدرت های بزرگ ایران، عثمانی و روس ها قرار داده بود و هر یک به فراخور منافع خویش، سیاست هایی نظامی و دیپلماتیک در آنجا به کار می گرفتند. این موضوع، گاه تنش ها و منازعاتی طولانی بین آنان را به دنبال داشت. چنان که تحقق اندیشه های اقتصادی و سیاسی تزارهای روسیه و صفویان در منطقه قفقاز در تقابل با عثمانی و مبارزه با پیشروی و نفوذ آنان، فقط از راه پیوستگی جغرافیایی بین مناطق مفتوحه قفقاز به ویژه گرجستان به عنوان یکی از ایالت های متبوع و مورد نظر آنان ممکن می شد. در این میان، عملکرد شاهزادگان گرجی در قطع ارتباط و دشمنی با دربار صفویان و گرایش به سمت روسیه بنابر تمایلات دینی و سیاسی، نپذیرفتن ائتلاف برای مبارزه باعثمانی از سوی صفویان و سیاست روس ها در تحقق اندیشه پترکبیر با بهره گیری از ضعف های ایجاد شده در ساختار سیاسی و نظامی حکومت صفویان و کاهش تسلط آنان بر گرجستان و اطاعت نکردن والیان گرجی از پادشاهان صفوی، سبب سردی و سرانجام تیرگی مناسبات صفویان و تزارهای روس شد که سیطره همه جانبه روسیه بر گرجستان را به دنبال داشت. این نوشتار درنظر دارد تا با روش کتابخانه ای و با تکیه بر داده های تاریخی به این مسئله بپردازد که گرجستان در منازعات عثمانی و صفویان چه نقشی داشته است؟ و شاهزادگان گرجی در تشدید منازعات چه نقشی ایفا می کرده اند؟
    کلید واژگان: روسیه, گرجستان, صفویان, ملاحظات, منازعات
    Nasrollah Pour Mohammadi Amlashi *, Somayyeh Ansari
    The strategic location of Georgia, have been placed it for a long time in the profits constellation of interests of major powers of Iran, the Ottomans and the Russians, each acting based on their own interests, military and diplomatic policies, which, sometimes in long term caused tensions and disputes between them. As the realization of economic and political ideas of the Tsars of Russia and the Safavid Shahs in the Caucasus was in contrast to the Ottomans, and confronting their advance and influence could only be made possible through the geographical continuity between conquered regions in the Caucasus, especially Georgia as one of their conformable and envisage states. In the meantime, some of the Georgian princes’ actions in disconnection and hostility to the Safavid court, and trending toward Russia, according to religious and political tendencies, rejection of coalition with Safavids to fight the Ottomans, and Russians policy to realize the idea of Peter the Great, using political and military weaknesses in the structure of Safavid government, loss of their control over Georgia and Georgians governors’ disobedience toward Safavid kings, resulted in the cold and eventually strained relationship between Safavid and the Tsars, ultimately leading to Russian immersive domination over Georgia. This paper intends to answer the following questions, using the review of documents method and based on historical data: What was the Georgia’s role in conflict between Ottomans and Safavids? And what was the role of Georgian princes in intensifying this conflict?
    Keywords: Concerns, Conflict, Georgia, Russian, Safavids
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال