به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "comparative literature" در نشریات گروه "علوم سیاسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «comparative literature» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی comparative literature در مقالات مجلات علمی
  • دانا طالب پور*
    ادبیات بیداری یکی از گونه های مطرح ادبیات است که به دلیل شرایط سیاسی خاص کشورهای خاورمیانه در دوران معاصر، وضعیت ویژه ای پیدا کرده است. دو کشور ایران و فلسطین از جمله کشورهای بارز در زمینه بیداری اسلامی و مقاومت هستند. دو تن از چهره های برجسته این نوع ادبی، سمیح صباغ (1947-1992م) و قیصر امین پور (1338- 1386ش) هستند که به دلیل مقاربت زمانی حیات سیاسی و اجتماعی خود دارای بن مایه ها و مضامین ادبی مشترکی هستند. هشت سال دفاع مقدس در ایران و مبارزه ملت فلسطین در برابر اشغالگران اسراییلی و خاینان داخلی، زمینه ای غنی و پربار را در پرداختن به مضامین بیداری اسلامی و مقاومت، پیش روی این دو شاعر قرار داده است (مسیله). پژوهش حاضر، با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و مکتب ادبیات تطبیقی آمریکا صورت گرفته است (روش). و در پایان مشخص گردید: اشعار دو شاعر، به دنبال ایجاد یک انقلاب علیه بیدادگران زمان است که در این زمینه مقاربت و نزدیکی زیادی به یکدیگر دارند، اما سخن در باب آزادی و بیداری در اشعار صباغ برخلاف امین پور، به دلیل طولانی شدن مسیله فلسطین بیشتر است. زبان شعری آنها به دلیل ماهیت بیدارگری و اصلاح طلبی، ساده و روان و گاه نمادین است. امین پور برخلاف صباغ از زبان حماسی و شخصیت های دینی و تاریخی بهره برده است (یافته ها).
    کلید واژگان: بیداری اسلامی, مقاومت, ادبیات تطبیقی, سمیح صباغ, قیصر امین پور
    Dana Talebpour *
    Awakening literature is one of the prominent types of literature that has gained a special status due to the specific political conditions of the Middle East countries in the contemporary era. The two countries of Iran and Palestine are among the prominent countries in the field of Islamic awakening and resistance. Two of the prominent figures of this literary genre are Samih Sabbagh (1992-1947) and Qaiser Aminpour (2007-1959) who, due to their social and political life, share common literary themes. Eight years of sacred defense in Iran and the struggle of the Palestinian nation against the Israeli invaders and internal traitors have given these two poets a rich and fruitful field in dealing with the themes of Islamic awakening and resistance. The current research has been based on the descriptive-analytical method and the American school of comparative literature, and it was determined at the end: The poems of two poets seek to create a revolution against the rioters of the time, who are very close to each other in this field, but the talk about freedom and awakening in Sabbagh's poems, unlike Aminpour, is more due to the prolongation of the Palestine issue. Their poetic language is simple and fluent and sometimes symbolic due to the nature of awakening and reformism. Unlike Sabbagh, Aminpour has used epic language and .
    Keywords: Islamic, Resistance, comparative literature, Samih Sabbagh, Qeysar Aminpour
  • نسرین زارعی، هادی حیدری نیا نایینی*، محمود صادق زاده
    در ایران و مصر، مجتبی بزرگ علوی و نجیب محفوظ دو نویسنده جریان ساز در عرصه ادبیات داستانی معاصر به شمار می روند. توجه به خویشکاری ادبی، موجب انعکاس بسیاری از دغدغه های اجتماعی و گروهی در آثار داستانی آن ها شده است. به این اعتبار، در پژوهش حاضر با استناد به منابع کتابخانه ای و شیوه توصیفی- تحلیلی، داستان های نویسندگان مذکور بر اساس مولفه های نقد جامعه شناسی و رویکرد تطبیقی (مکتب آمریکایی) بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که این دو با ترکیب هوشمندانه سیاست و اجتماع، منظور و نقد خود را بازگو کرده اند. آن ها از تضییع حقوق زنان در جامعه وقت ایران و مصر، دل مردگی مردم، عدم انسجام در مناسبات اجتماعی و نظام ارباب-رعیتی و فیودالی سخن گفته اند. همچنین، اشاره به کاستی های اجتماعی همچون: اعتیاد، خیانت، قماربازی، فقر، دزدی، قتل، تن فروشی، رشوه-ستانی . در آثار دو نویسنده کاملا مشهود است. افزون بر این، پرداختن به تبعیض اجتماعی و اهمیت رسال ادبی در آثار داستانی بزرگ علوی برجسته شده و در آثار محفوظ از مواردی چون: بی نظمی جامعه و رواج قانون گریزی و تسلط نابکاران و استعمارستیزی یاد شده است. در مجموع، غالب داستان های این دو نویسنده، برآیند واکنش ادبی آن ها نسبت به کاستی های جامعه ای بوده است که در آن زندگی می کردند. بنابراین، داستان ابزاری انتقادی برای بازنمایی و آسیب-شناسی این نقصان ها در مرحله نخست و تلاش برای رفع آن در گام بعدی بوده است.
    کلید واژگان: واژه های کلیدی: داستان, جامعه, مجتبی بزرگ علوی, نجیب محفوظ, نقد جامعه شناسانه, ادبیات تطبیقی
    Nasrin Zarei, Hadi Heidarinya Naeini *, Mahmoud Sadeghzadeh
    In Iran and Egypt, Mojtaba Bozorg Alavi and Najib Mahfouz are two current writers in the field of contemporary fiction. Attention to literary mission has reflected many social and group concerns in their fiction. Therefore, in the present study, citing library sources and descriptive-analytical method, the stories of the mentioned authors have been studied based on the components of sociological critique and comparative approach (American school). The results of the research show that the two have expressed their intentions and criticisms by intelligently combining politics and society. They speak of the violation of women's rights in the society of Iran and Egypt at the time, the despair of the people, the incoherence of social relations and the landlord-feudal system. Also, the reference to social shortcomings such as: addiction, betrayal, gambling, poverty, theft, murder, prostitution, etc. is quite evident in the works of the two authors. In addition, addressing social discrimination and the importance of literary mission are highlighted in the great Alawite fiction and in the preserved works, such as: disorder of society and the prevalence of lawlessness and the domination of the wicked and anti-colonialism. Overall, most of the stories of these two authors were the result of their literary reaction to the shortcomings of the society in which they lived. Thus, the story has been a critical tool for representing and pathologizing these deficiencies in the first place and trying to address them in the next step.
    Keywords: Story, Society, Mojtaba Bozorg Alavi, najib Mahfouz, Sociological Criticism, comparative literature
  • نقیب الله رایق

    جمع در زبان‎ عربی، کاربردهای ویژه‎ و خصوصیات مختص به ‎خود را داراست. مانع اصلی یادگیری، عدم توانایی دانش آموزان و عدم توانایی در درک و تعمیم مفاهیم و خلط مبحث با مباحث دیگر می باشد. جمع در دستور زبان های عربی و فارسی دری از جمله مباحثی است که مورد توجه نویسنده های فراوان در فراوردهای ذهنی شان قرار گرفته است، هدف از این تحقیق به تصویر کشیدن جمع و انواع آن در دو زبان عربی و فارسی دری است، در این نوشته در پی تسهیل امر آموزش جمع و انواع آن و راه های تشخیص جمع زبان عربی در دستور زبان فارسی و کاربرد آن تلاش شده است، در این پژوهش بیشتر بالای طرز جمع بندی اسم های عربی و شروط آن که از کدام نوع اسم و صفت می توان جمع بست بحث شده است، و همچنان جمع های عربی در زبان فارسی به همانگونه که در زبان عربی کاربرد دارد استعمال می شود مورد بررسی قرار گرفته، و یا هم پسوندهای جمعی زبان فارسی دری که در روند جمع سازی از آن استفاده می شوند و هم من حیث علامه جمع فارسی شناخته می شود در دستور زبان فارسی مورد بحث قرار گرفته است؛ این پژوهش نتایج ذیل را بگونه فشرده در بردارد، انواع جمع و طرز جمع بندی با شروط آن در زبان عربی. پسوندهای جمعی با طرز جمع بندی، جمع های عربی در زبان فارسی و جمع ترکیب های اضافی و وصفی در زبان فارسی مورد کاوش قرار گرفته است.

    کلید واژگان: جمع, دستور زبان, عربی, فارسی دری, ادبیات تطبیقی
    Naghibullah Raigh

    The plural in Arabic has its own special uses and characteristics. The main barrier to learning is the inability of students and the inability to understand and generalize concepts and confuse the topic with other topics. The plural in Dari Arabic and Persian grammars is one of the topics that has been considered by many authors in their mental products. The purpose of this research is to depict the plural and its titles in both Arabic and Persian Dari languages. In this research, the method of summarizing Arabic nouns and its conditions, from which type of nouns and adjectives can be summarized, have been discussed more, as well as Arabic pronouns in Persian as well as in Arabic. It is used to be examined, The collective suffixes of the Dari Persian language, which are used in the compilation process and are also known as the Persian plural sign, are discussed in the Persian grammar; This research summarizes the following results, types of additions and summaries with its conditions in Arabic. Collective suffixes have been explored by summation, Arabic plurals in Persian, and additional and descriptive plurals in Persian.

    Keywords: Plural, Grammar, Arabic, Persian Dari, Comparative Literature
  • سید عظیم الله عصمتی*، اقبال حسام، لطف الله لطیف پور

    دستور زبان‎های عربی و فارسی ‌دری، کاربردهای ویژه‎ و خصوصیات مختص به‎ خود را داراست. علم نحو در میان زبان‎های عربی و فارسی‌ دری، کاربردهای ویژه‎ای دارد و خصوصیات مختص به‎ خود را دارا است. نحو، یک اصطلاح قدیمی است که با قواعد دستوری زبان از آغاز سخنوری و دستور نگارش زبان‌ها با هم ارتباط تنگاتنگ داشته که در ابیات نثری و شعری هم قابل درک است. هرگاه به کلمات و یا جملات عربی و فارسی از دید دستوری نگریسته شود، ارزشیابی آن توسط علم صرف واژه‌شناسی و علم نحو ترکیب آن بدست می‌آید. استفهام اسلوبی است که در ترکیب جملات از دیدگاه دستوری در زبان عربی نقش‌آفرینی می‌نماید، و هم دارای کاربرد وسیعی است. استفهام در هر دو زبان کاربردهایی دارد، که باعث نقش‌آفرینی واژه‌هایی در موقعیت‌های گوناگون دستوری می‌گردد. که همین باعث زیبایی و متین کلام می‌گردد؛ و همچنان فرق در کاربرد استفهام در دستور زبان عربی و زبان فارسی دری وجود دارد. همچنین شباهت‌های بسیاری نیز بین این دو، وجود دارد. از آنجاییکه در دستور زبان عربی در علوم مختلف نحو، صرف، و بلاغت مورد عنایت بوده و هم کاربرد وسیع دارد. بر آن شدیم تا به بررسی انواع استفهام و کاربرد آن در دو زبان فارسی دری و عربی بپردازیم. که در این نوشته از روش‌ کتابخانه‌ا‌ی استفاده شده است.

    کلید واژگان: استفهام, ادبیات تطبیقی, زبان عربی, فارسی دری

    Arabic and Dari Persian grammars have their own uses and characteristics. Syntax has special applications among Arabic and Dari Persian languages and has its own characteristics. Syntax is an old term that is closely related to the grammatical rules of language from the beginning of speaking and writing, which can also be understood in prose and poetry. Whenever Arabic and Persian words or sentences are viewed from a grammatical point of view, their evaluation is made by the morphology and syntax. Questioning is a style that plays a role in combining sentences from a grammatical point of view in Arabic, and is also widely used. Questioning has applications in both Arabic and Dari Persian, which causes words to play a role in various grammatical situations. This is what makes the words beautiful. There are similarities and differences in the use of questioning in Arabic and Dari Persian grammars. Since different sciences of morphology, syntax, and rhetoric are considered and have a wide application in Arabic grammar, we decided to study the types of questioning and its application in both Arabic and Dari Persian. In this article, the library method has been used.

    Keywords: Questioning, Comparative Literature, Arabic Language, Dari Persian
  • حامد صدقی*، عبدالله حسینی، انصار سلیمی نژاد

    وطن دوستی و همبستگی ملی از مضمون های شعری است که شاعران تحت تاثیر شرایط سیاسی اجتماعی برای ایجاد وحدت و آزادی جامعه و ملت ها از بند استعمار و بیگانگان بدان پرداخته اند. رصافی و شهریار، شاعران معاصر عراقی و ایرانی هستند که این مضامین در اشعارشان به وضوح دیده می شود. مقاله حاضر با واکاوی اشعار این دو شاعر سعی دارد تا به بررسی مفهوم وطن دوستی و مضامین مشترک مرتبط با مقوله همبستگی ملی بپردازد. روش تحقیق در این مقاله براساس تشابه زمینه های سیاسی اجتماعی مشترک و بر پایه مکتب تطبیقی اروپای شرقی (مکتب سلافیه) قرار دارد. با توجه به این که دو شاعر در شرایط سیاسی شبیه به هم زندگی می کرده اند، وطن در اشعار آنها مفهومی جدید به خود می گیرد. رصافی در مضمون ملی گرایی دید وسیعی دارد وی وحدت وطن عربی را سر لوحه خود قرار می دهد. در مقابل همبستگی ملی در نظر شهریار مربوط به کشورش ایران است. وی مردم ایران، مخصوصا آذری زبانان را در زیر پرچم یک ملت بنام ایران، به همبستگی ملی دعوت می کند.

    کلید واژگان: ادبیات تطبیقی, وطن دوستی, همبستگی ملی, معروف الرصافی, شهریار
    Hamid Sedghi *, Abdollah Hosseini, Ansar Salimi Nejad

    The patriotism and nationalism are the poetic themes that poets influenced by socio-political conditions have paid attention to them for the sake of national unity and the freedom of societies and nations from colonialism. Rosafi and Shahriar are the contemporary Iraqi and Iranian poets, respectively, whose poems clearly show these themes. This paper tries to explore the poetry of the two poets to examine the concept of nationalism and the common themes related to the issue of national unity. The research method in this paper is based on the similarity of socio-political areas as well as adaptive school of Eastern Europe (Salafiyah School). Given the fact that the two poets were living in the same political environment, country has taken a new meaning in their poetry. Considering the nationalism, Rosafi has a wide and broad point of view. He has taken the unity of Arabic country as his aim. But from Shahriar’s point of view, Solidarity and Nationalism related to his country, Iran. He has invited Iranian ethnic groups, particularly the Azeri language speakers to the unity for Iran.

    Keywords: Comparative Literature, Patriotism, National Unity, Rosafi, Shahriar
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال