جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "رمان عامه پسند" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"

این مقاله در صدد است تا به بازنمایی فضای مفهومی عشق در رمان های عامه پسند و ادبی دهه 80 بپردازد. چارچوب مفهومی پژوهش حاضر برگرفته از نظرات گیدنز، بک، بک-گرنشایم و باومن بوده است. همچنین با بهره گیری از نمونه گیری هدفمند چهار رمان ادبی (کافه نادری، چه کسی باور می کند رستم، ویران می آیی و رویای تبت) و رمان های عامه پسند (الهه شرقی، دالان بهشت، من او و پریچهر) برگزیده شده است. ملاک تقسیم رمان ها به ادبی و عامه پسند بر حسب تقسیم بندی حسن میرعابدینی از مشخصه های هر یک از انواع رمان بوده است. روش استفاده شده در این پژوهش، تحلیل محتوای کیفی بوده است که پس از استخراج مقوله های محوری مشخص گردید که داستان های عامه پسند، نماینده ای از عشق رمانتیک در جامعه بوده و در این رمان ها عشق حالتی از تقدس دارد؛ در حالی که رمان های ادبی نماینده ای از عشق سیال در جامعه هستند؛ در این رمان ها تشنگی عشق در تمام شخصیت های داستان حضور دارد. بر این اساس، نوع عشق در دو گونه ی رمان با هم متفاوت بوده و مفهومی از تحول عشق رمانتیک به عشق سیال فقط در یک گونه ی رمان، یعنی رمان های ادبی نفوذ کرده است. البته زنان داستان در هر دو گونه ی رمان به اندازه ی مردان قدرت داشته و همه ی رمان های عامه پسند و ادبی دهه-ی اخیر خوشبختی زن و مرد را در کنار یکدیگر نمایش می دهند.

در رمان عامه پسند ایرانی،  زنان نقش موثری به عنوان نویسنده برعهده دارند و با خلق شخصیت های زنانه و شرح زندگی آنان، جلوه های زندگی زن ایرانی را منعکس می کنند. نقد زنانه با دو گرایش عمده به تحلیل نقش زن با توجه به جلوه های حضور زنان در اثر و نویسنده ی خلاق آن می پردازد. در گرایش نخست با تاکید بر متن، جایگاه و نقش زنان بررسی می شود و خوانش زنانه ی متن مهم است. در گرایش دوم خلاقیت نویسنده ی زن و زبان زنانه ارزیابی می شود. بررسی جلوه های زنانه در آثار نویسندگان زن علاوه بر این که دیدگاه خاص نویسنده را نشان می دهد، جایگاه زنان را در جامعه ی معاصر منعکس می کند. این مقاله به شیوه ای تحلیلی- توصیفی با انتخاب آثار برجسته ی نویسندگان متعددی همچون فهیمه رحیمی، نسرین ثامنی و فتانه حاج سید جوادی، آن ها را از دیدگاه جلوه های زنانه تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهد که جلوه های زنانه، در دو سطح فرم و محتوا نقش زنان را در این آثار مشخص می کند و این نقش با توجه به دیدگاه فمینیستی در دو بخش جنسی و جنسیتی طبقه بندی می شود. پس از تعیین نقش زنان در این آثار به مقایسه ی آن با تفکرات و اندیشه های فمینیستی می پردازد و تفاوت نقش زنان را در این آثار مشخص می کند. نقش و جایگاه زنان در آثار پیشگفته، با تفاوتی عمده نوعی خودآگاهی زنانه را نشان می دهد که اغلب بر اطلاع از جایگاه متعارف زنان و انعکاس آن استوار است و هیچ تمایلی به سمت دیدگاه های افراطی فمینیستی مشاهده نمی شود.

مقاله حاضر بر کیفیت خوانش رمان های عاشقانه ی عامه پسند توسط زنان تمرکز دارد. رمان های عاشقانه ی عامه پسند، امروزه پرفروش-ترین بخش ادبیات داستانی در ایران هستند و نویسندگان، مخاطبان و موضوعات آنان اکثرا زنانه است. ادبیات رایج در جامعه شناسی ادبیات، به این ژانر ادبی توجهی نداشته و بر آن برچسب تخدیری و آگاهی کاذب زده است. اما گستردگی این نوع از رمان و تاثیرات عمده-ای که بر مخاطبان زن می گذارد، ایجاب می کند که به آن توجه شود. در این مقاله، که با توجه به تحقیق جنیس ردوی در انگلستان بر روی خوانندگان زن رمان های عاشقانه صورت گرفته است، نحوه ی آشنایی خوانندگان زن با این رمان ها و چگونگی امر خوانش در بین آن ها مورد بررسی قرار گرفته و تلاش شده است تا کیفیت خوانش بر اساس نحوه ی اشتغال و سن خوانندگان دسته بندی شود. جامعه ی نمونه پژوهش، خریداران رمان های عاشقانه در شهر کتاب بوده و روش جمع آوری داده ها مصاحبه است.