به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "صنعت فرهنگ" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «صنعت فرهنگ» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • کبری موسوی قهفرخی*، جهانگیر صفری، ابراهیم ظاهری عبدوند، حمید رضایی

    از اصول زیبایی شناسی انتقادی مکتب فرانکفورت، توجه به آثار منفی صنعت فرهنگ است. از نظر فرانکفورتی ها، صنعت فرهنگ موجب حذف خلاقیت و فردگرایی از طریق همسان سازی افراد می شود. در این فرایند همسان سازی، فرد در دست نظام سرمایه داری چون شیء ای می گردد که توان کنشگری اجتماعی و سیاسی خود را از دست می دهد. در پژوهش حاضر اسنادی که با رویکرد توصیفی-تحلیلی بررسی شده است، سروده های سیمین بهبهانی از منظر زیبایی شناسی انتقادی است که ضمن نشان دادن جلوه های صنعت فرهنگ در اشعار این شاعر، نگرش وی به این پدیده، در دو ساحت محتوا و فرم بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که سیمین بهبهانی، در اشعارش ضمن روایت زندگی تیپهای اجتماعی مثل رقاصه، روسپی، کارمند و مرد ثروتمند، جلوه هایی از صنعت فرهنگ نظیر صنعت زیبایی و صنعت سرگرمی را به تصویر و نقد کشیده و شیءوارگی را نیز به عنوان پیامد صنعت فرهنگ، به صورت شیءوارگی جنسی و شیءوارگی اداری، بازنمایی کرده است. در ساحت فرم، بهبهانی ابتدا با پیروی از سنت ادبی، مقلد است؛ اما مشخصا با آوردن مانیفستی در کتاب «خطی ز سرعت و از آتش» و کاربرد وزن های بی سابقه و کم سابقه در شعر فارسی، هنر خود را از بند تقلید رهانیده و به حیطه هنر خلاق وارد شده است. از این نظر می توان گفت شعر او، شعری اصیل و همنوا با هنر والای مدنظر مکتب فرانکفورت است. در واقع وی از این طریق، با نفی وضع موجود و کیفرخواست علیه نظم مستقر، به نقد پیامدهای صنعت فرهنگ پرداخته است.

    کلید واژگان: صنعت فرهنگ, شیء وارگی, زیبایی شناسی, محتوا, فرم
    Kobra Moosavi Ghahfarokhi *, Jahangir Safari, Ebrahim Zaheri, Hamid Rezaie

    Paying attention to the negative effects of the culture industry is among the principles of critical aesthetics of Frankfurt School. Culture industry eliminates one's creativity and individualism through their assimilation. In this documentary research that was conducted using a descriptive-analytical approach, the first five books of Simin Behbahani, including Jay-e Pa (Footprints), Chelcheraq (Chandelier), Mar Mar (Marble), Rastakhiz (Resurrection), and Khatee ze Sorat va az Atash (A Trajectory of Speed and Fire), were analyzed from the critical aesthetics perspective. The results of this research showed that besides depicting the life narration of the persons such as the dancer, the prostitute, the employee, and the rich man as some manifestations of the culture industry like beauty industry and entertainment industry in her poems, Simin Behbahani has represented reification as the consequence of the culture industry in the form of gender reification and administrative reification. Regarding the form area, Behbahani is, at first, an imitator by following the literary tradition, but she has liberated her art from imitation and entered the creative art area by bringing a manifesto in Khatee ze Sorat va az Atash manuscript and using the unprecedented and rare weights in Persian poetry. It can be said that her poem is an authentic one and complies with the principles of Frankfurt School. This way, Behbahani has, in fact, criticized the consequences of the culture industry by negating the status quo and presenting an indictment against the established rhyme.

    Keywords: Critical Aesthetics, Culture Industry, Reification, Content, Form
  • فواد ظفرعبدالله زاده*

    مکتب فرانکفورت و در راس آن تئودورآدورنو و ماکس هورکهایمر ، درتبیین های نظری خود، براین اصل تاکید دارندکه عدم تحقق پیش بینی های کارل مارکس در مورد وقوع انقلاب های سیاسی و اجتماعی در کشورهای برجسته ی سرمایه داری به دلیل حاکمیت عقلانیت ابزاری و انحراف طبقه ی کارگر از منافع خود به واسطه ی صنایع فرهنگی است.مخاطب رسانه های ارتباط جمعی از نظر عمده ی اعضای مکتب فرانکفورت در برابر پیام های سلطه آمیز، بی دفاع و منفعل هستند و از این رهگذر آنان در فرهنگ توده ای ادغام می شونداما در مقابل، مکتب مطالعات فرهنگی بیرمنگام، بر امکان وجود صوری از مقاومت، توسط جامعه باور دارد. دیک هبدایج و استوارت هال، دو تن از پژوهشگران برجسته ی این مکتب هستند. هبدایج بر امکان مقاومت خرده فرهنگی در برابر طبقات مرفه از سوی طبقه ی کارگرتاکید می کند و مخاطب رسانه ها را برخلاف آدورنو، منفعل نمی داند. استوارت هال نیز در عین پذیرش وجود سلطه، به صوری از مقاومت در جامعه اعتقاد دارد.ازنظراو پیام های رسانه ها لزوما، به همان گونه که فرستنده ی پیام رمزگذاری می کند، رمزگشایی نمی شود.

    کلید واژگان: خرده فرهنگ, رمزگذاری, رمزگشایی, صنعت فرهنگ, مکتب فرانکفورت
    Foad Zafarabdollahzadeh *

    The Frankfurt School and specifically, its pioneers such as Max Horkheimer and Theodor Adorno, while theoretical commitment to Marxists, but due to the studies they had on the views of Max Weber, Sigmund Freud and Hegel, they paid more attention to superstructure institutions such as culture than the classical Marxists. they did. Hence, they recognized that what caused the failure of Marx's predictions in the occurrence of political and social revolutions in powerful capitalist countries such as England, Germany, and France was the capitalist's resort to tricks such as the use of cultural industries to divert The working class was about realizing self-awareness in them and carrying out the revolution. Through mass communication media, these societies publish a kind of low-level and degrading culture that lowers the audience's taste, as a result of which their high-level thinking and activism turn into low-level and worthless behaviors. For example, according to Adorno, in classical music, it is innovation, the listener's mind is deepened, but in pop music, it is just repetition. According to the main members of the Frankfurt School, especially Aderno and Horkheimer, the audience of the mass communication media is passive, impressionable and lacks the ability to resist the domination of the government and the dominant class. Another characteristic of the Frankfurt school is their criticism of positivists. They believe that the methods of experimental sciences do not have the ability to analyze and deepen social phenomena, although this was not absolute among the members of the Frankfurt School, and in some cases they used positivist methods. In a book called Dialectic of Enlightenment, Adorno and Horkheimer talk in detail about the culture industry and pop music and the ways in which this music can distract minds from addressing important issues such as deep political and social issues. But while they clearly define the nature and nature of domination in capitalist systems, they only pay attention to the sender and the intentions of the sender of the message and consider the receiver of the message to be completely passive and effective. But the Birmingham School of Cultural Studies, while being critical of contemporary societies and the dominance of capitalism, offers a more subtle analysis of the relationship between the media and the audience and the audience with the media. Birmingham School of Cultural Studies is multidisciplinary in nature and is influenced by sciences such as sociology, communication, psychology, language and literature, etc. On the one hand, this school is strongly influenced by the thoughts of Antoni Gramsci, the Italian neo-Marxist philosopher. In the theory of hegemony, Gramsci believes that the state and the capitalist system, not only through direct domination such as the use of force through coercive forces, but through the production and reproduction of a type of culture that creates citizenship in citizens and especially the inner working class. does, continues to survive. This culture is internalized by the civil society institutions such as family, school, church and mass communication media in the people of the society and especially the working class and it keeps them away from the revolution. But the thinkers of the Birmingham School of Cultural Studies, while accepting this Gramsci theory, also believe in the resistance of the society. Stuart Hall, who is one of the pioneers of this school in the theory of encryption and decryption, believes that while the media serve the domination system and have hegemonic goals, what they intend is not always influenced by the audience. Audiences are not necessarily passive and depending on their individual, psychological, cultural and social environment, they may decode media messages in a different way. For example, the Islamic Republic of Iran Radio and Television may talk about the legitimacy of Russia's attack on Ukraine in its news messages, but some audiences may not decipher the message as intended by the media, considering their previous cultural and political backgrounds. Do not give the right to Russia. Another researcher of the Birmingham school is Dick Hebdaij. Hebdaij refers to subcultural resistance. In the research he conducted on working class youth in England, he found out that these youth use the messages of mass media such as pop and rock music in the direction of their desires and to protest against the ruling system. they give. They intelligently and purposefully mix popular culture products with their dissenting thoughts and use them as a tool to express their protest against the government and the capitalist system. Based on this theoretical approach of Hebdaij, young people in Iran who use special clothes to cover themselves, listen to special music and use special dialects in order to resist the ruling system, these behaviors They do. Finally, it should be said that although the theoretical approach of the Frankfurt school, and specifically, Adorno and Horkheimer, is accurate and meticulous in identifying the nature of the capitalist system and the methods of exercising its domination, but it seems that this school is a place for the resistance of the audience in Compared to mass communication media, it has not left and assumed the audience to be too passive. On the other hand, the Birmingham school, while accepting the existence of domination in contemporary societies, also acknowledges the existence of a subtle form of resistance by the audience.

    Keywords: Culture Industry, Encoding, Decoding, Frankfurt School, Sub-Culture
  • ناهید فخرشفائی*، علی ضیاءالدینی دشتخاکی
    در مورد ادبیات عامه پسند روی کردهای متفاوتی وجود دارد. یک روی کرد که نماینده آن ماتیو آرنولد است ادبیات عامه پسند را به این دلیل رد می کند که فرهنگ طبقه کارگر است و باید توسط اقلیت نخبه جامعه کنترل شود تا به هرج و مرج منتهی نشود . طرفداران مکتب فرانکفورت نیز ادبیات عامه پسند را رد می کنند اما به این دلیل که این یک صنعت فرهنگ است که توسط نظام سرمایه داری به طبقه کارگر تحمیل می شود. روی کرد دیگر، که بر اساس نظریات آنتونیو گرامشی شکل گرفته است، بر مصالحه گری استوار است. از این منظر انسان نه تنها توسط فرهنگ ساخته می شود بلکه خود نیز فرهنگ را می سازد. روی کرد سوم، که مربوط به منتقدین پسا مدرن است، پذیرش کامل فرهنگ عامه است. در این نگرش فرهنگ عامه ابزاریست برای مقاومت نرم در مقابل نظام حاکم. در این جستار با استفاده از منابع کتاب خانه ای و روش تحلیل محتوا و سندکاوی، کتاب پنجره فهیمه رحیمی، به عنوان یک رمان عامه پسند، که به شدت وامدار ادبیات دوره ویکتوریا است، مورد بررسی قرار گرفته است و نگارندگان با بررسی مولفه های ادبیات عامه پسند از جمله احساسات گرایی، شخصیت-پردازی سطحی، لحن پرتکلف و شعار گونه، غالب بودن عنصر شانس و تصادف، استفاده نابه جا از ماوراءلطبیعه، تکرار و ترویج تفکر کلیشهای نشان داده اند که بر اساس نظریات طرفداران مکتب فرانکفورت، ادبیات عامه پسند نه تنها نشانه مقاومت در برابر نظام حاکم نیست بلکه خواننده را برای پذیرش باورهای رایج و هم رنگ شدن با جماعت آماده می کند و با ترویج اخلاقیات بورژوایی بر خواننده تاثیر منفی می گذارد.
    کلید واژگان: ادبیات عامه پسند, پنجره, صنعت فرهنگ, فهیمه رحیمی, مکتب فرانکفورت
    Nahid Fakhrshafaie *, Ali Ziaaddini Dashtekhaki
    There are many attitudes towards popular culture. One movement, led by Mathew Arnold, rejects popular culture because it is the culture of working class and will lead to chaos if it is not controlled by the elite. Frankfurt School thinkers also reject popular culture because it is produced by culture industry and imposed on the working class by the capitalist system. The other approach which is based on consensus is inspired by Antonio Gramsci: people are not only made by culture hut also make culture. Postmodernism is another attitude which embraces popular culture. Postmodern thinkers see popular culture as a means of resistance against the status quo. The present study reviews The Window by Fahimeh Rahimi as an example of popular fiction which is deeply influenced by the Victorian literature. Focusing on the dominant sentimentalism of the novel, its stock characters and pretentious language, the dominance of chance in the plot, the unjustified use supernatural elements, repetition and the bourgeois morality of the novel, the study uses the argument of the thinkers of Frankfurt school to show that the novel does not represent a resistance against the ruling system, but invites the reader to accept the status quo by propounding bourgeois morality.
    Keywords: Culture Industry, Fahimeh Rahimi, Frankfurt School, popular culture, The Window
  • محمدمهدی ارغوان، خلیل میرزایی*، عالیه شکربیگی

    پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش صنعت فرهنگ و دانش بر گرایش به ورزش انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نظریه ی زمینه بنیاد می باشد.  جامعه ی آماری پژوهش از دو گروه نخبگان در حوزه های جامعه شناسی، جامعه شناسی ورزش، رسانه و آموزش و پرورش و جوانان شهر بندرعباس تشکیل شده است. در بخش کیفی از فن مصاحبه ی بی ساخت ژرفا نگر و نیمه ساخت دار و کمی از پرسشنامه پژوهشگر ساخته 42 گویه ای استفاده گردید. نتایج پژوهش در بخش کیفی از طریق کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شد و مفهوم ها مشخص و بر اساس آن پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته تدوین گردید و نتایج حاصل از آن توسط آزمون کیزر - میر - اوکلین و آزمون فریدمن تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که انگیزه ورزش کردن در سه شاخص سلامت جسم و روح، کیفیت زندگی و فراغت و لذت، صنعت دانش در سه شاخص آموزش و پرورش، معرفی و شناساندن ورزش و مطالب علمی ورزشی و صنعت فرهنگ در پنج شاخص برنامه های ورزشی رادیو، صفحات مجازی ورزشی، مطبوعات ورزشی، مستندات و مصاحبه های ورزشکاران در تلوزیون و برنامه ها و مسابقات ورزشی تلوزیون دسته بندی شدند.

    کلید واژگان: گرایش به ورزش, صنعت دانش, صنعت فرهنگ, جوانان
    MohamadMahdi Arghavan, Khali Mirzaei *, Aliee Shekar Beugi

    This study aimed to investigate the role of the culture industry and the knowledge industry on the tendency toward sports. The Grounded Theory (GT) method was used in this study. The statistical population consisted of two groups of elites in the fields of sociology, sociology of sports, media and education, as well as the youth of Bandar Abbas. The in-depth and unstructured interview technique was employed in the qualitative part, while a quantitative researcher-made 42-item questionnaire was utilized in the quantitative part. The results in the qualitative part were analyzed through open, axial and selective coding and the concepts were identified based on which a researcher-made questionnaire was developed. The results were analyzed using the Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) test and Friedman test. According to the findings, exercise motivation was categorized into three indicators, namely physical and mental health, quality of life, and leisure and pleasure; the knowledge industry was categorized into three indicators, namely education, introduction of sports, and scientific-sports contents; and the culture industry was categorized into five indicators, namely radio sports programs, virtual sports pages, sports press, documents and interviews of athletes on TV, and television sports programs and competitions.Conflict of interest: According to the authors, the article did not have any conflict of interest.

    Keywords: Tendency toward sports, Knowledge industry, Culture industry, Youth
  • میثم میریان، هومان اسعدی*، شهلا اسلامی
    نظریه صنعت فرهنگ به عنوان یکی از مهمترین دیدگاه های فلسفی فیلسوفان مکتب فرانکفورت با محوریت مفهوم کالایی شدن هنر در تولید اثر هنری و سطحی شدن فرهنگ در مقابل هنر و فرهنگ نخبه گرا و والا قرار گرفته است؛ از این منظر، شکل نو ظهوری از موسیقی عامه پسند به عنوان نمونه ای از کالاهای بی ارزش فرهنگی توانست بر زندگی توده ها تسلط یابد که از رهگذر آن هرگونه اهتمام به خرد ورزی را در درون طبقه ای از مردم که بنابر نظر آدرنو جامعه بدون طبقه هستند از بین خواهد رفت. آنچه در اینجا به عنوان موضوع اصلی پژوهش مد نظر قرار گرفته چگونگی روند تاثیر نظریه صنعت فرهنگ بر موسیقی ایرانی در جنبه های مختلف از جمله ردیف موسیقی ایرانی است که طی دهه های 60 میلادی و تحت تاثیر مارکسیست های نو در ایران شروع گردیده است. همچنین در این پژوهش سعی گردیده تا با ارایه تحلیلی ساختارمند در مورد روند کالایی شدن موسیقی عامه پسند ایرانی بر اساس نظریه صنعت فرهنگ، جنبه هایی چون استاندارد سازی و تولید و تکثیر انبوه آثار هنری توسط رسانه های جمعی و نظام سلطه بازار مد نظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: صنعت فرهنگ, کالایی شدن, ردیف موسیقی ایرانی, موسیقی عامه پسند
    Meisam Mirian, Hooman Asadi *, Shahla Eslami
    The theory of the culture industry as one of the most important philosophical views of the philosophers of Frankfurt School philosophers has been considered with The focus on the concept of commodification of Art in the production of art works and the superficiality of culture versus elite and sublime art and culture. from this point of view, the emerging forms of popular Music as an example of worthless cultural goods were able to dominate the life of the mass; hence, any attempt for rationality within a class of people who, according to adorno, are a classless society, will be failed. what is considered as the main subject of the present research is the impact analysis of culture industry theory on Iranian Music in various aspects, including Iranian Music, as well as the growing influence of popular culture on Iranian Music rows which during 60s and under the influence of Neo Marxists has increased in iran. Also, in the present study, an attempt has been made of present a structured analysis of the culture industry theory in the process of commodification in popular Iranian Music, through which aspects such as standardization and mass production of art works under the influence of mass media and market domination system are considered.
    Keywords: Culture industry, Commodification, Iranian Music rows, Popular music
  • محمدرضا فیروزی، سیف الله فرزانه*، ابوالقاسم حیدرآبادی

    در سالهای اخیر، در شبکه های صدا و سیمای ج. ا.ا، تحولاتی را شاهد بوده ایم، که متآثر از عوامل متعددی است که توانسته است با راهکارهای متعدد، مخاطب را به گونه ای دیگر جذب رسانه کند؛ یکی از رایج ترین این شبکه های پر مخاطب در چند سال اخیر، مسابقات و نرم افزار و اپلیکیشن هایی است که تبلیغات بخت آزمایی را ترویج می کند؛ از این رو آنچه مشاهده می شود آن است که شانس و اقبال در رسانه ها، چنان افزایش یافته است که می توان آن را به فرهنگ شانس و اقبال نسبت داد. از این رو با توجه به فراوانی این فرهنگ در رسانه ملی و ترویج آن در رسانه ملی و جذب مخاطب و نیز افزایش پیامدهای اقتصادی، سیاسی و روانی این مسیله؛ لازم دیده شد پژوهشی با هدف واکاوی رویکرد رسانه ملی در ترویج فرهنگ شانس و اقبال در جامعه و نیز بررسی پیامدهای این سیاست رسانه برای مردم از جنبه های مختلف مورد مطالعه قرار گیرد؛ پژوهش حاضر به روش کیفی و در سطح کاربردی انجام شده است. گردآوری اطلاعات این تحقیق به صورت مصاحبه و به صورت حضوری صورت گرفته است. روش تحلیل این پژوهش به شیوه داده بنیاد می باشد؛

    کلید واژگان: رسانه, سیاست گذاری رسانه, کالایی شدن رسانه, صنعت فرهنگ
    MohamadReza Firozi, Seyfollah Farzaneh *, Abolghasem Heidarabadi

    In recent years, we have witnessed changes in the radio and television networks of the Islamic Republic of Iran, developments that are influenced by various factors that have been able to attract the audience in a different way with various solutions; ; Hence, what can be seen is that luck in the media has increased so much that it can be attributed to the culture of luck. Therefore, considering the abundance of this culture in the national media and its promotion in the national radio and television and attracting the audience, as well as increasing the economic, political and psychological consequences of this issue; It was necessary to study a study with the aim of analyzing the approach of the national media in promoting the culture of luck in society and also to examine the consequences of this media policy for the people from different aspects.

    Keywords: Media, media policy, media commodification, culture industry
  • فرزاد غلامی، عبدالله بیچرانلو*
    مقاله حاضر درصدد تحلیل رویکرد برنامه سازی سیمای جمهوری اسلامی ایران بر مبنای نظریه صنعت فرهنگ است. در ادبیات نظری پژوهش، رویکرد مکتب فرانکفورت به سرمایه داری مدرن، نظریه صنعت فرهنگ و رویکرد آن به رسانه های جمعی، به ویژه تلویزیون تبیین شده است. سپس برای منطق تحلیل از روش تفکر دیالکتیکی و قرایت توامان امر جزیی و امر کلی، با درنظرداشتن رویکرد نقد درونی در نظریه انتقادی و توجه به رویکرد سلبی مکتب فرانکفورت به فرهنگ استفاده شده است. نمونه مورد مطالعه این تحقیق، برنامه ماه عسل شبکه 3 سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال های 1392 تا 1397 است. در تحلیل برنامه، به روش نمونه گیری نظری و هدفمند، قسمت هایی از این برنامه با روش تحلیل محتوای کیفی تحلیل شده اند. براساس تحلیل یافته ها مهم ترین رویکردهای این برنامه تلویزیونی عبارت اند از: تحریف نیازهای واقعی (فردی کردن مسایل ساختاری)، ابزاری سازی خرد (تقلیل انسان ها به شیء برای رسیدن به هدف)، ترویج سازش و تمکین در برابر شرایط اقتصادی (ستایش و رمانتیزه کردن فقر) و تجاری کردن ارزش های اخلاقی و دینی. سپس این مولفه ها تفسیر انتقادی شدند. براساس یافته های پژوهش با درنظرگرفتن حاکم بودن ارزش های الگوی نیولیبرال و سرمایه دارانه بر اقتصاد و جامعه ایران، تلویزیون نیز با وجود ادعایش درباره انتقاد از نظام سرمایه داری، پیوندی وثیق با ارزش های سرمایه داری دارد؛ بنابراین می توان گفت براساس منطق نقد درونی غلبه ارزش های سرمایه داری بر برنامه های سیما مانع تحقق و تمهید اهدافی از قبیل تبدیل شدن به دانشگاه عمومی است.
    کلید واژگان: برنامه ماه عسل, تفکر دیالکتیکی, تلویزیون, صنعت فرهنگ, نقد درونی
    Farzad Gholami, Abdollah Bicharanlou *
    Culture Industry & Television in Iran; Critical Analysis of “Mahe Asal (honey moon)” Program This paper is to analyze the Television of Islamic Republic of Iran (IRIB), based on the approach of culture industry theory. On the literature review, the approach of Frankfurt School toward modern capitalism, culture industry theory and their approach toward mass media, specially television has been described. The case study of the research is “Mahe Asal (honey moon)” Program which has been broadcasted during 2013 to 2018. To analyze the program by applying the theoretical or purposive sampling, the episodes of the mentioned program have been analyzed by qualitative content analysis. The main results of research include: misreporting the real needs (individualizing the structural problems), making the rationality instrumental, declining the human to the object level to achieve the goal, propagation of compromise and deferring to the economic situation (hailing and sentimentalizing the poverty) and commercializing the ethic and religious values to achieve the profit. The mentioned categories have been critically interpreted. The research results show that considering the spread of neoliberal and capitalism values in Iranian society and economy, the television despite alleging to criticize capitalism, but in fact is integrated with capitalism and consumerism values.
    Keywords: Culture Industry, television, Talk Show, Mahe Asal (honey moon) Program, Dialectic Thought
  • زهره علیخانی *

    در این مقاله با پیروی از این ایده مبنایی که کلیت اجتماعی را می توان در تصویر به عنوان امر به ظاهر پیش پا افتاده کلیت جزئی تحلیل کرد، به بررسی وضعیت دین در ایران معاصر و در قاب سینما پرداخته شده است. توجه ویژه و رویکرد اساسی در این مقاله به نگاه های انتقادی مکتب فرانکفورت درباره فرهنگ و سینماست. بدین منظور یکی از فیلم های برگزیده دینی در سال های اخیر، با ابتنای نظری بر آراء مکتب فرانکفورت درباره فرهنگ و رسانه و نیز استفاده از رویکرد انتقادی «تحلیل گفتمان انتقادی» به زبان، مورد تحلیل قرار گرفته است. بدین منظور پس از مروری تحلیلی بر آراء آدورنو و بنیامین درباره صنعت فرهنگ و سینما و با توجه به این که در رویکرد تحلیل انتقادی گفتمان فرکلاف، تحلیل گفتمان به تنهایی قادر به تحلیل پرکتیس اجتماعی گسترده تر نیست و نیاز به نظریه اجتماعی دارد، از رویکرد فرکلاف برای تحلیل فیلم استفاده شده است. با استفاده از رویکرد فرکلاف در سه سطح پرکتیس متنی و پرکتیس گفتمانی و پرکتیس اجتماعی، به توصیف، تفسیر و تبیین متن فیلم سربه مهر پرداخته شده است. از نتایج عمده تحقیق حاکم شدن منطق کالایی بر فیلم های دینی بطور خاص، و برداشت از دین بطور عام، در صنایع فرهنگی است.

    کلید واژگان: صنعت فرهنگ, فیلم, تحلیل گفتمان انتقادی, فیلم دینی, فیلم سربه مهر
    Zohreh Alikhani *

    e idea that the basis of social totality can be analyzed in the image as the seemingly trivial matter of the partial totality, this study examines the status of religion in contemporary Iran in the context of cinema. The main focus and approach in this article is on the critical views of the Frankfurt School on culture and cinema. To this end, one of the most beloved religious films of recent years has been analyzed with a view to the Frankfurt School's views on culture and the media, as well as to the critical approach of "critical discourse analysis" in language. Therefore, after an analytical overview of Adorno and Benjamin's views on the culture and cinema industry and considering that in the Critical Discourse of Critical Discourse Analysis, discourse analysis alone is not capable of analyzing wider social practice and requires social theory, Video analysis is used. Describing, interpreting, and explaining the text of the Sabr-Mehr film, the three levels of textual and discursive practice and social practice have been used by Falklaf. One of the major results of the research is the dominance of commodity logic in religious films in particular, and the perception of religion in general, in the cultural industries

    Keywords: Culture Industry, Film, critical discourse analysis, Religious Film, Sadr Mehr
  • محمدرضا قائمی نیک *، طیبه نجفی
    درباره مواجهه جامعه ایران با پدیده حجاب (به خصوص حجاب زنانه) ، دو دیدگاه به ظاهر متفاوت وجود دارد؛ اول مقاومت مردم در برابر بی‏حجابی اجباری (کشف حجاب) در دوره رضاخان پهلوی و دوم مطابق با برخی از دیدگاه ها، واکنش به حجاب اجباری یا قانون حجاب در دوره جمهوری اسلامی. در دوره اول، در ذیل سیاست‏های «تجدد آمرانه» غربی، بی‏حجابی و در دوره دوم حجاب امری تحمیلی محسوب می‏شود. بین این دو دوره، حکومت 37 ساله پهلوی دوم قرار دارد که به‏رغم استمرار سیاست‏های تحمیل بی‏حجابی، کمتر مورد تحلیل قرار گرفته است. تحمیل بی‏حجابی در این دوره، برخلاف دوره پهلوی اول، مستقیما در صحنه واقعی اجتماعی نبود، بلکه از طریق گسترش تصاویر رسانه‏ای و تبلیغاتی و تاثیر بر ناخودآگاه ذهن کنشگران اجتماعی صورت گرفت. به‏علاوه، این سیاست‏ها از دهه 1340 با طرح توسعه سرمایه‏داری پیوند ‏خورد. در این مقاله، برای بیان ویژگی تصویری بی‏حجابی، از تعبیر «تصویر بی‏حجابی» استفاده شده است. این تصویر از اندام زنانه یا مردانه عمدتا تحت تاثیر صنایع سینما و موسیقی پس از جنگ جهانی دوم گسترش یافت. پیش از آن، آشکار شدن تصاویر بی‏حجاب از اندام زنانه یا مردانه چندان رایج نبود یا حداقل نشانه تجدد، ترقی و شخصیت تلقی نمی‏شد. در مقاله حاضر، با استفاده از نظریه انتقادی مکتب فرانکفورت و چارچوب روشی صنعت فرهنگ، که در نیمه دوم قرن بیستم صورت‏بندی شد، به بررسی وضعیت تصویر بی‏حجابی و تاثیر سیاست‏های پهلوی دوم بر آن خواهیم پرداخت. در نتیجه‏گیری، اولا اشاره خواهیم کرد که توجه به ویژگی تصویری تحمیل بی‏حجابی، که از دوره پهلوی دوم شروع شد، می‏تواند دو دیدگاه به ظاهر متضاد درباره واکنش جامعه ایران به حجاب را توضیح دهد. ثانیا، با توجه به استمرار تصاویر رسانه‏ا‏ی در دوره جمهوری اسلامی، پژوهش درباره منازعه تصویر باحجاب تصویر بی‏حجاب ضرورت دارد.
    کلید واژگان: بی‏حجابی اجباری, پهلوی دوم, تصویر بی‏حجابی, حجاب, صنعت فرهنگ
    mohammadreza ghaeminik *, tayebeh najafi
    There are two opinions on the encounter of Iranians with veiling, specially women`s veiling (Hijab-e zanan) that has superficially contradiction. The first, resistance of Muslim Iranians to forcing unveiling (kashf-e hejab) in Reza Pahlavi`s monarchy and the second, according to some opinions, reaction of Iranians to the forcing veiling or law of veiling in Islamic Republic era. In the first era, under the influence of policies of aggressive western modernization of Reza Pahlavi, unveiling is "the force" and in the second era, veiling is so. However, between two periods, there is 37 year old era of Mohammad Reza Pahlavi that has less analyzed, despite of continuity of forcing unveiling`s policies. Unlike to Reza Pahlavi`s era, forcing of unveiling not only wasn’t directly in social reality, but also was through extending media`s pictures and influencing on unconscious mind of social actors. Furthermore, since of 1340s, these policies has been related to capitalist development. In the article, "the picture of unveiling" has used to characterize the pictorial feature. In the West, the unveiling picture of men or women`s organs has extended under the development of music and cinema`s industry after world war II. In the before periods, showing of pictures of unveiling of men or women`s organs had limited or at least, wasn’t symbols of modernity, progress and personality. In the article, the critical theory of Frankfort school and methodological framework culture industry has used to study the condition of picture of unveiling and influence of M.R. Pahlavi`s policies on it. In the conclusion has been expressed that firstly, the attention to pictorial feature of unveiling that began from M.R. Pahlavi`s era can explain superficial contradiction of two opinions on Iranians reaction to veiling and secondly, due to the continuity of media`s pictures to Islamic republic era, we has pointed to necessity of other researches on contrast of unveiling picture-veiling picture in the era.
    Keywords: unveiling picture, culture industry, veiling, second Pahlavi, the forcing unveiling
  • نجمه خانی هنجنی*، هومن الوندی
    گرایش دختران به سمت داشتن اندامی مانکن، دستکاری در ویژگی های ظاهری و ساخت بدن اجتماعی از پیامدهای جامعه مصرفی است؛ که یکی از دلایل آن، الگوپذیری دختران از عروسک های دوران کودکی می باشد. از آنجایی که دختران جوان نسبت به اندام خود حساسیت بیشتری دارند و معمولا درکودکی از عروسک باربی الگوبرداری کرده اند؛ تحت تاثیر فرهنگ باربی یعنی مانکنیسم قرار می گیرند.لذا هدف اصلی انجام این پژوهش بررسی تاثیر عروسک باربی بر گرایش دختران به مانکنیسم در میان سایر عوامل فردی، خانوادگی،اجتماعی و رسانه ایی می باشد. که به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه در حجم نمونه335 نفر انجام شد روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد و چارچوب نظری مورد استفاده، نظریه صنعت فرهنگ، بازاندیشی و کاشت است. بطورکلی یافته ها نشان می دهد: عروسک های دوران کودکی، بخصوص باربی که چهره و اندام دختری جوان دارد و صنایع زیادی جهت تبلیغ آن بکار گرفته شده، الگویی را به کودک ارائه می دهند که در دوران نوجوانی و جوانی با آن به همسان سازی می پردازد.
    کلید واژگان: صنعت فرهنگ, مانکن, عروسک باربی
    Najmehi Khani Hanjan *, Hooman Alvandi
    Girls’ tendency to be like a Mannequin and to manipulate their apparent characteristics and to constructs their social body is of the consequences of consumer community, one of the reasons of which is that they regard their childhood dolls as their models. Since young girls are more concerned about their bodies and typically have regarded their childhood Barbie dolls as their models, they are influenced by the culture of Barbies i.e. Mannequinism. The purpose of this research is to investigate the effects of Barbie dolls, among other factors such as family, social and media, on Girl's tendency toward Mannequinism. In doing so a survey was conducted using questionnaire in a sample size of 335 people. The random sampling method was used and the used theoretical framework was culture industry theory and rethinking theory. In general, findings show that childhood dolls, especially Barbie which has the face and body of a young girl for which many industries have been advertising, provide a model for girl that, during her adolescence and youth, she will try to match with it.
    Keywords: culture industry, mannequin, Barbie doll
  • زهرا چلنگر *
    هدف از نگارش این مقاله مطالعه سیاست های موسیقیایی در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است. در قسمت مقدمه و طرح مسئله نگارنده به تشریح اهمیت موسیقی به عنوان بخشی از فرهنگ عامه و نقش آن در زندگی روزمره و رابطه موسیقی به عنوان امری اجتماعی با رسانه های جمعی که بخشی از ساختار اجتماعی و تجارب زندگی روزمره اند، می پردازد. نویسنده در بخش نظری تلاش کرده است تا با ترکیب نظریه هایی در حوزه فرهنگ و رسانه و همچنین مفهوم موسیقی به عنوان امری اجتماعی به درک بهتری از جنبه های مختلف سیاست گذاری موسیقی در رسانه برسد. این پژوهش با روش کیفی و تکنیک مصاحبه عمقی با ده نفر از دست اندرکاران حوزه موسیقی در صداوسیما صورت گرفته است. مطابق با نتایج این مطالعه تعریف سازمان از موسیقی بر سیاست گذاری آن تاثیر می گذارد. این تعریف برایند عواملی چون فرهنگ دینی، قدرت سیاسی، تعریف سازمان از مخاطب، و ترکیب موسیقی با مفهوم رسانه ملی است. موسیقی غریزی، موسیقی فطری، موسیقی رسانه ای و موسیقی کارکردی دسته بندی هایی از مفهوم موسیقی، مطابق با تعریف سازمان از آن است. بنابراین، در صداوسیما موسیقی ابزار ارتباط و قدرت است و مفاهیم وابسته به موسیقی مانند لذت، اوقات فراغت و مخاطب متاثر از جایگاه سیاسی و هژمونیک صداوسیما تعریف می شوند.
    این تعاریف همواره در معرض چالش های بیرونی و درونی سازمان قرار می گیرند و دائما تغییر می کنند. درنهایت موسیقی، متاثر از این چالش ها و همچنین سیاست ها و ضوابطی که در بستر ایدئولوژی و فرهنگ شکل گرفته سیاست گذاری می شود.
    کلید واژگان: موسيقي, سياست رسانه اي, رسانه ملي, صداوسيما, صنعت فرهنگ
    Zahra Chalangar *
    The purpose of this article is to study musical politics in the IRIB. In the introduction, the importance of music as a part of popular culture and its role in everyday life has been outlined; also the music relation with the mass media, which forms a part of the social structure and experiences of everyday life has been studied. In the theoretical part, there is an attempt to combine theories in the field of culture and media as well as the concept of music as a social fact to achieve a better perception of the various aspects of the music policy in the media. This research has been carried out through qualitative method and depth interview technique with ten experts in IRIB. According to the results, the organization's definition of music affects its policy making. This definition is included by factors such as religious culture, political power, the organization definition of the audience, and the combination of music with the concept of national media. According to the organization's definition of music, Instinct music, natural music, media music, and functional music are the categories of the concept of music. Thus, music is the communication and power tool, and musical concepts like pleasure, leisure, and audience are defined by the political and hegemonic status of the IRIB. These definitions are constantly exposed to the external and internal challenges of the organization and are changing all the time. Ultimately, the policy of music is made based on these challenges, as well as policies and criteria formed in the context of ideology and culture.
    Keywords: music, Media Policy, National Media, Culture Industry
  • مسعود کوثری، حسین سرفراز
    از منظر نظریه انتقادی و به طور خاص تئودور آدورنو، «صنعت فرهنگ» مکانیسم حرکتی شورآفرین از هسته سخت و زمخت قدرت به لایه های نرم و تراوایی آن است. با وام گیری از نظریه قدرت میشل فوکو، مکانیسم تغییر و چرخش قدرت به سمت و سوی هژمونی است. وضع این مفهوم توسط آدورنو و برداشت او از آن، هم راستا با ظهور گفتمان سیاست فرهنگی پس از جنگ است که کوشش دارد تا با دخالت بیشینه در بازار، از قلمرو فرهنگ و هنرها در برابر آثار مضر و ناخوشایند تجاری سازی محافظت نماید. در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی، مبتنی بر تحلیل سند سیاستی واحد پژوهش و توسعه سیاست فرهنگی شورای اروپا (1999)، مسئله مواجهه سیاست گذاری فرهنگی با پروبلماتیک انتقادی صنعت فرهنگ مورد کند و کاو قرار می گیرد. طرح این مسئله از طریق گذار مفهومی از «صنعت فرهنگ» به سوی «صنایع فرهنگی» و اخیرا «صنایع خلاق» در بستر سیاست های فرهنگی دوگانه صورت می گیرد: «دموکراتیزه کردن فرهنگ» و «دموکراسی فرهنگی».
    کلید واژگان: سیاست فرهنگی, سیاست گذاری فرهنگی, صنعت فرهنگ, صنایع فرهنگی, صنایع خلاق
    Masoud Kousari, Hossein Sarafraz
    According to critical theory, particularly that of Theodor Adorno, “culture industry” is the mechanism of an exciting move from the harsh hardcore of power to its soft layers (permeability). Relying on Michel Foucault’s theory of power, mechanism of power shift and turn is towards hegemony. The coining of this concept by Adorno and his understanding of this concept is in line with the emergence of the discourse of cultural policy in the post-war era which tries to protect the realm of culture and arts from the harmful and undesirable impacts of commercialization by more involvement of the market. Descriptive-analytical method has been used based on an analysis of Policy Document of the Department of Cultural Policy Research and Development of European Council (1999). Attempts have been made in this article to study the encounter between cultural policymaking and critical problematic of culture industry. This issue is put forth through conceptual transition from culture industry to cultural industries and more recently creative industries in the context of dual cultural policies: democratization of culture and cultural democracy.
  • احسان پوری، مهدی شهبازی
    مبنای نظری رسانه های دگراندیش مفهوم ضدهژمونیک گرامشی و مفهوم صنعت فرهنگ مکتب فرانکفورت است. آنها با این مفاهیم به نقد کارکرد رسانه های جمعی جریان اصلی در توزیع و تقویت افکار سرمایه داری و هژمونی سرمایه داری در جامعه می پردازند. رسانه های جریان اصلی، رسانه های ایدئولوژیک، هژمونیک و غیرانتقادی هستند که در راستای حفظ نظام سرمایه داری، تقویت پروژه جهانی شدن و امپریالیسم فرهنگی فعالیت می کنند.
    رسانه های دگراندیش در مقابل رسانه های جریان اصلی تعریف می شود، هدف رسانه های دگراندیش به چالش کشیدن اشکال سرمایه داری مسلط در حوزه محصول رسانه ای، ساختار رسانه ای، محتوا، توزیع و دریافت رسانه ای است. رسانه های دگراندیش به موضوعاتی نظیر جنبش های اجتماعی، رویکردهای پسامارکسیستی و مطالبات سیاسی جدید می پردازد. رسانه های دگراندیش در ادبیات نظری ارتباطات و فضای رسانه ای کشور شناخته شده نیست و نهادهای سیاسی و رسانه ای کشور سیاست مشخصی برای کاربست آن در دیپلماسی رسانه ای ندارند. پژوهش حاضر ضمن بررسی ابعاد نظری رسانه های دگراندیش رهیافت هایی برای استفاده از رسانه های دگراندیش در دیپلماسی رسانه ای ارائه می دهد. رسانه های دگراندیش به مثابه فرصتی برای نظام رسانه ای کشور به شمار می رود که می تواند از این پتانسیل به منظور بازنمایی خود و مدیریت افکار عمومی جوامع دیگر استفاده کند.
    کلید واژگان: رسانه دگراندیش, رسانه جریان اصلی, ضد هژمونیک, صنعت فرهنگ, دیپلماسی رسانه ای
    E. Pouri, M. Shahbazi
    The theoretical basis of alternative media is the anti-hegemonic concept of (the Italian Marxist theoretician and politician Antonio) Gramsci and the concept of culture industry of the Frankfurt School. With these concepts, they criticize the function of the mass media, the main current in distribution and reinforcement of capitalistic thoughts and capitalistic hegemony in the society. The mainstream media are ideological, hegemonic and non-critical media which act to preserve the capitalistic system and strengthen globalization and cultural imperialism project. The alternative media are defined as opposed to the mainstream media. The objective of alternative media is to challenge forms of capitalism dominant in the fields of media products, media structure, as well as media content, distribution and reception. These media deal with subjects such as social movements, post-Marxist approaches and new political demands. The alternative media are not known in the theoretical literature of communication and media atmosphere of the country and Iran’s political and media institutions do not have clear policies to use them in media diplomacy. While reviewing the theoretical dimensions of alternative media, this study presents approaches to use the alternative media in media diplomacy. The alternative media are considered an opportunity for the media system of the country, which can use this potential to represent itself and to manage the public opinion of other societies.
    Keywords: Alternative media, mainstream media, anti-hegemony, Culture Industry, media diplomacy
  • جلیل کریمی
    این یادداشت تحلیلی انتقادی درباره ی مقولات مرتبط با آموزش و پرورش، از جمله فرهنگ، فرآیند یادگیری، نظام تعلیم و تربیت است و در آن به مسائل و مشکلات پدیدآمده به دلیل غلبه ی «گفتمان موفقیت» پرداخته شده است. چشم انداز اصلی آن است که این گفتمان که درنهایت منجر به تکوین شرایط و تشکیلاتی به نام «صنعت آموزش» شده است، بر کلیت نظام تعلیم و تربیت در سطوح مختلف، از مهدکودک تا دانشگاه، سیطره دارد و آن را از مسیر اصلی هدف گذاری شده منحرف کرده است. درکنار این محور اصلی به نسبت های بین نظام آموزش وپرورش و ساختارها و نهادهای کلان تر اجتماعی نیز اشاراتی شده است. براساس این تحلیل ها نسبت نامطلوبی بین کاستی ها و معایب هر دو مقوله وجود دارد که به دلیل چیرگی گفتمان نام برده، از جانب متفکران رسمی و غیررسمی، نادیده گرفته می شود.
    کلید واژگان: آموزش وپرورش, امتحان, صنعت آموزش, صنعت فرهنگ, فرهنگ, معلم, موفقیت
    Jalil Karimi
    This essay is an attempt to explore “success discourse” in educational system in Iran. The consequence of “success discourse” is a phenomenon I have called “Education Industry” following Theodore Adorno’s “Cultural Industry. In particular, I aim to address two questions related to the above mentioned “success discourse”. First, how success can be evaluated, and second, how social goals can be achieved based on the success. To provide an answer to these questions I have conducted a study on educational process. The results indicate that the mentioned “success discourse” is widespread among schools educational management and some fundamental problems are emerged accordingly. Firstly, major attention to natural sciences like mathematics, chemistry and the like, and minor attention to human sciences has resulted in the number of physicians and engineers outnumber humanities and art thinkers. Secondly, the arts and entertainment are deleted or neglected by the school program managers. Thirdly, as a result of this discourse the students look to result more than the learning as a process. Thus they don’t learn how, just learn what. Their experiences cannot be rich and they don’t understand the issues in their holistic form. In this condition, some profit-driven centers, in the name of educational activities, try to replace the national education system, while they don’t add much value to the learning process.
    Keywords: culture, Cultural Industry, discourse of success, education, educational industry, exam, teacher
  • فرهنگ ارشاد*
    هدف عمده مقاله حاضر وارسی و ارزیابی نقادانه کتاب دیالکتیک روشنگری نوشته آدورنو و هورکهایمر است. اثر مزبور یکی از متون اصلی جریان فکری «نظریه انتقادی» است که با عنوان صوری مکتب فرانکفورت مشهور شده است. نویسندگان کتاب، به واقع، از پیش کسوتان نظریه انتقادی اند و در معماری این جرگه فکری و طرح مفاهیم محوری آن جایگاه برجسته ای دارند. آدورنو و هورکهایمر دیالکتیک روشنگری (پارادایم فکری و جهان نگری عصر خرد یا مدرنیته) را که بر موضعی خوش بینانه و مثبت گرایانه (پوزیتیویستی) استوار است دیدگاهی توهم آمیز می دانند. به نظر آن ها مواضع عقلانی و فلسفی روشنگری قرن هجدهم، که پیام آور دموکراسی و جامعه مدنی بود، اساسا در جهت استقرار سلطه و توسعه جامعه مدیریت شده (نظارتی) کارکرد داشته است. برخلاف نیچه که کل پیکره آگاهی (معرفت) و دانش مدرنیته را در خدمت قدرت (خواست قدرت) تشخیص می دهد و بر آن نقد بنیان کن دارد، نویسندگان این اثر در برابر دیالکتیک توهم آمیز روشنگری، سرمشق فکری یا پارادایم «دیالکتیک منفی» را پیشنهاد می کنند که ارزیابی و نقد مستمر ساختار قدرت مسلط موجود را توصیه می کند.
    کلید واژگان: دیالکتیک منفی, جامعه مدیریت شده, صنعت فرهنگ, جامعه توده ای, یهودستیزی
  • سید محمدهانی ساداتی، ابوعلی ودادهیر
    امروزه گیاه خواری و خام گیاه خواری در زمره مهم ترین تحولات اجتماعی فرهنگی جوامع معاصر قلمداد می شوند. تامل در این تحول یا جنبش گویای آن است که خام گیاه خواری صرفا یک سبک زندگی یا الگوی رفتار تغذیه ای ساده نیست، بلکه در حال بدل شدن و عمل کردن به مثابه یک فرهنگ است. یعنی اگر فرهنگ را شیوه هایی برای اندیشیدن و سبک هایی برای زیستن تلقی کنیم، خام گیاه خواری در واقع سبک هایی برای اندیشیدن، طریقتی برای جست وجوی معنی، منظومه ای از فعالیت ها برای معنی بخشی و روشی برای زیستن ارایه می دهد که به نظر می رسد با یک سبک زندگی سالم ارتباطی تنگاتنگ دارد. با توجه به رواج گیاه خواری در جامعه ایران، به ویژه در سال های اخیر، این مقاله در پی پرداختن به این موضوع در چارچوب پیشینه و ادبیات حوزه مردم شناسی و جامعه شناسی غذا و تغذیه است. از این رو، این مقاله با الهام از برخی مفاهیم نظریه انتقادی و با اتخاذ رویکرد روش شناختی کیفی، دعاوی اقامه شده، روایت های بیان شده و تجارب زیسته و درک شده خام گیاه خواران عضو «انجمن تغذیه طبیعی» را مورد کندوکاو قرار داده است. نتایج این مطالعه موید آن است که اکثر خام گیاه خواران مورد مطالعه، خام گیاه خواری را به مثابه نوعی فرهنگ رهایی بخش، یعنی رهایی از هژمونی صنعت فرهنگ مرتبط با گوشت، بیگانگی و نیز شی وارگی منبعث از آن تلقی می کنند. در واقع، به باور مشارکت کنندگان این مطالعه کیفی، خام گیاه خواری برای مدیریت صنعت فرهنگ مرتبط با گوشت و مقاومت در برابر کلیه فعالیت های اقامه دعوی که برای تغییر ماهیت واقعی و طبیعی مواد غذایی صورت می گیرد، ضروری است.
    کلید واژگان: خام گیاه خواری, صنعت فرهنگ, بیگانگی, شی وارگی, مردم شناسی غذا و تغذیه, انجمن تغذیه طبیعی
  • سیاوش جمادی
    شرح و بیان صنعت فرهنگ از زبان تئودور آدورنو و ماکس هورکهایمر نویسندگان کتاب دیالکتیک روشنگری مبتنی بر این گزارش است که عقل ابزار اندیش روشنگری (Aufklarung) که بر همسان سازی و این همانی بنیاد دارد گرچه بنا بود آزادی را از ترس از مراجع اساطیری ایمن دارد، خود از سلطه سیاسی اجتماعی و فرهنگی تمامیت خواهانه ای سر در آورد که آدمیان را از آزادی و خلاقیت فردی محروم می سازد و هم فرد و هم جامعه را قلب به شیء می کند. آدورنو و هورکهایمر برآنند که رسانه های فرهنگ ساز، به مدد بازتولید تکنیکی انبوه، در سرمایه داری پسین در خدمت شاکله سازی از پیش تعیین کننده کلیه محصولات فرهنگی عمل می کنند. این کارکرد، کلیه تنوعات و تکثرات را به گونه ای استانده می کند که اطاعت و آزادی دیگر از هم تمیز داده نمی شوند. بدینسان، در نظام مبتنی بر ارزش مبادله صنعت فرهنگ هر ابژه ای را مبدل به کالا می کند؛ تفاوت نمی کند که این ابژه اقتصادی باشد یا فرهنگی. این مقاله روایتی است از چگونگی توجیه آدورنو و هورکهایمر در باب این سرکوب فاجعه بار که در جریان اتمیزه کردن، همه انسانها و سلایق و خلاقیت های آنها را همسطح می سازد. همزمان، این مقاله به اجمال آموزه یاد شده را در بوته ارزیابی انتقادی می نهد.
    کلید واژگان: فرهنگ, رسانه های فرهنگی, نظریه انتقادی, صنعت فرهنگ
    Siayavash Jamadi
    The elaboration of culture industry by theodor W. Adorno and Max Horkheimer- co- authors of Dialektik der Aufklarung (Dixlectic of Enlightment) - is grounded on their account of how the identity – based instrumental reason of enlightenment (Aufklarung)، thought intended to secure freedom from fear of mythical authorities، could turn into the political، social and cultural totalitarian domination، depriving humans of their individual freedom and creativity and reifying both society and individuals. As Adorno and Horkheimer put، the culture producing media، thanks to technical mass reproduction، in the late capitalism، functions as pre- determining schematism of the whole cultural products through standardizing all varieties and diversities in such a way that obedience can be confused with freedom. Thus، in the system of exchange value، culture industry makes any object into commodity، whether being economical or cultural. This paper is a version of how Adorno and Horkheimer justify this disastrous suppression which through atomizing process levels down all humans and their tastes and creativities. Meanwhile، the essay has a brief critical assessment of this so called doctrine.
    Keywords: culture, Cultural media, Critical Theory, Culture Industry
  • محمدحسن شیخ الاسلامی، محسن عسگریان
    هدف از پژوهش حاضر که به شیوه اسنادی صورت گرفته، مطالعه و بررسی ارتباط بین دو متغیر «رسانه» و «الگوی رفتار مصرفی کنشگران/ مخاطبان» در جامعه است. در این خصوص باید به این پرسش ها پاسخ داده شود که آیا رسانه ها صرفا بازتاب دهنده نیازهای مخاطبان خود هستند یا نقشی تعیین کننده در تولید و بازتولید این نیازها دارند؟ در مقابل، نیازهای مخاطبان چگونه محتوای رسانه را تحت تاثیر قرار می دهد؟ در مقاله حاضر، تلاش شده است ضمن نقد و بررسی رویکردهای نظری موجود در باب تاثیر رسانه بر الگوی مصرفی کنشگران/ مخاطبان، مدل تحلیلی متفاوتی بر مبنای نظریه سازه انگاری ارائه شود که بر اساس آن، رفتار مصرفی کنشگران، مبتنی بر برداشتی است که از «هویت» خود دارند. به عبارت دیگر، افراد با توجه به تعریفی که از موقعیت و هویت اجتماعی خود دارند، سبک مصرفی خاصی را متناسب با آن برمی گزینند، و در این میان، «رسانه» در تعریف این موقعیت و صورت بندی آن هویت، نقشی اساسی ایفا می کند. بنابراین در مدل ارائه شده برای تبیین رابطه «هویت»، «رسانه» و «الگوی مصرف» این سه عامل در مثلثی تعاملی قرار می گیرند که هر یک از اضلاع آن، همزمان، مقوم دو ضلع دیگر و متاثر از آنهاست.
    کلید واژگان: الگوی مصرف, رسانه, سازه انگاری, سبک زندگی, صنعت فرهنگ, وانمایی واقعیت, هویت
    Mohammad Hassan Sheykholeslami, Mohsen Asgariyan, M
    The present descriptive research aims to examine the relationship between the two variables of “media” and “audience/actors pattern of consumption” in the society. To this aim, the study answers a number of questions including: Do media merely reflect the audience’s needs or do they play a key role in production and reproduction of these needs? On the other hand, how do the audience’s needs affect the media content? Reviewing the existing theoretical approaches to the media impacts on the audience/actor’s pattern of consumption, the present article attempts to introduce a different analytical pattern based on the theory of constructivism in which the consumptive behavior of audience emerges based on his impression of “identity”. In other words, individuals pick up a certain consumptive style based on the notion they have of their own social status and identity. The role of media in defining the status and shaping the identity of the audience is very important. Thus, in the suggested pattern for explaining the relationship between “identity”, “media” and “pattern of consumption”, these three elements form a triangle in which each angle strengthens and influences other angles.
  • جعفر ابراهیمی مینق، محمد امیری، مهدی عامری
    مکتب فرانکفورت توسط ماکس هورکهایمر در دانشگاه فرانکفورت بنیان گذاری شد و باعث مطرح شدن چهره های برجسته ای هم چون تئودور آدورنو، هربرت مارکوزه و والتر بنیامین و... در جهان گردیده است. گرایش کلی طرف داران این مکتب، مارکسیسم بود. مکتب انتقادی در برگیرنده انتقاد از جامعه و نیز نظام های گوناگون معرفتی است و هدف نهایی آن افشای دقیق تر ماهیت جامعه است. انتقادهای عمده آن عبارتنداز: الف) انتقاد به نظریه مارکسیستی ب) انتقادهایی به اثبات گرایی ج) انتقادهایی از جامعه شناسی د) انتقاد از جامعه نوین. نظریه انتقادی نیز محصول گروهی از نئومارکسیست های آلمانی این مکتب است که از حالت نظریه مارکسیستی به ویژه از گرایش آن به جبرگرایی اقتصادی دل خوشی نداشتند.این نظریه بیشتر از انتقادهایی ساخته شده است که از جنبه های گوناگون زندگی اجتماعی و فکری به عمل آمده است. این نظریه از کار «مارکس» الهام گرفته و هدف اصلی نظریه انتقادی نشان دادن روابط قدرت در چارچوب پدیده های فرهنگی است. مقاله حاضر با نگاهی اجمالی به مکتب فرانکفورت و نظریه اجتماعی از طریق روش اسنادی به این مکتب پرداخته است.
    کلید واژگان: مکتب فرانکفورت, نظریه انتقادی, صنعت فرهنگ, فردیت, سلطه, دیالکتیک
    Max Horkheimer in Frankfurt University established Frankfurt school. In addition, famous faces like Theodor Adorno, Herbert Marcuse and Benjamin introduced to the world. Marxism played important role in this theory also critical school criticized society and variety systems of epistemology and its ultimate purpose was to reveal the nature of society. Major criticisms are as follows: to the Marxists, to the positivism, to the sociology, to the modern society. Critical theory was the result of some neo Marxist that were not pleased by economic determinism. Therefore, this theory criticized some attitudes and social life and tried to show power relationship in cultural framework.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال